Μαρόκο Rockin' the Casbah και άλλες ιστορίες στο Μαρόκο το Ραμαζάνι

[evaT]

Μέρα Τέταρτη

Ο δρόμος με τις χίλιες κάσμπες μέχρι τη Μερζούγκα και ...οι Clash!

Σκορ ημέρας 451 χιλιόμετρα, 9 ώρες & 4 λεπτά...ΟΟΟΟΛΕΕΕΕΕΕΕ!

Τα πρωινά μας ξεκινούσαν αργά και βασανιστικά.
Το λουμπάγκο του Τάσου ξυπνούσε όλο τον πληθυσμό των ριάντ αφού ο κακομοίρης κάθε βράδυ πάθαινε αγκύλωση, βλέπαμε και παθαίναμε να τον ισιώσουμε το πρωί.
Δαγκωνόμουν όταν τον άκουγα που υπέφερε ενθυμούμενη τα ...δικά μου πάνω από μια 15ετία πριν όταν ένα πρόβλημα μέσης με έβγαλε νοκάουτ για πολλούς μήνες.
Και τις ώρες που γράφω τις γραμμές αυτές το θέμα του έχει χειροτερέψει μετά την επιστροφή μας και όπου νάναι θα έρθουν τα μαντάτα από την μαγνητική.
Γεγονός είναι πάντως πως μόλις έπαιρνε μπρος ήταν σαν πεταλουδίτσος , ασταμάτητος και κατάπινε τα χιλιόμετρα αδιαμαρτύρητα. Φοβερό.

Αποχαιρετήσαμε με δυσκολία το 'Αιτ Μπεν Χαντού και πήραμε νωρίς το μεγάλο δρόμο που θα μας οδηγούσε στην έρημο.

Οι Clash που κολλάνε;
Στο δρόμο γενικώς είχαμε γενικά εξαιρετικές εμπνεύσεις, φιάχναμε αυτοσχέδια βιντεάκια και χασκογελούσαμε μέχρι δακρύων μερικά σας τα δείχνω και μερικά όχι γιατί πόσο πιο γελοίοι πια!

Αλλά δε γινόταν να μη θυμηθούμε το εμβληματικό Rock the Casbah των Clash το οποίο έγραψε ο Joe Strummer το μακρινό 1982 ως διαμαρτυρία για την απαγόρευση της μουσικής διασκέδασης στο Ιράν, κ πιο συγκεκριμένα απαγορευόταν η κατοχή άλμπουμ μουσικής ντίσκο
Ορίστε, ταξιδιωτικός οδηγός και ιστορία της μουσικής δύο σε ένα.
Ποπ και Ροκ & Lonely Planet μαζί

'Ετσι στο δρόμο, βλέποντας τη μία μισογκρεμισμένη κάσμπα μετά την άλλη διασκεδάσαμε λιγάκι φιάχνοντας το βιντεάκι που σας έβαλα στην εισαγωγή. Αφού το κάναμε αναφώνησα, να βρήκα και τίτλο για την ιστορία μου!

Ας θυμηθούμε όμως το ορίτζιναλ από τους τεράστιους The Clash

Εδώ που τα λέμε το δικό μας βίντεο έχει μεγαλύτερη σχέση με τη θεματολογία και πόσο πιο αυθεντικό Background!!!
Με μεγάλη μας χαρά ανακοινώνω ότι τους το παραχωρούμε λοιπόν για να κάνουν μια ωραία αναβίωση του σπουδαίου αυτού άσματος.

Πλάκα πλάκα αν εξαιρέσεις τους ανόητους θρησκευτικούς λόγους η μπούργκα μπορεί να είναι πολύ εξυπηρετική.
Πχ αν δε στρώνει το μαλλί, αν βαριέσαι να βαφτείς, αν νιώθεις άσχημη κλπ κλπ
Εγώ εκείνη τη μέρα τα ένιωθα όλα μαζί και βολεύτηκα μια χαρά.

'Αντε αρκετά με τη σαχλαμάρα, πάμε στο δρόμο μας..

Πρώτη μας στάση η ομορφότερη κάσμπα που είδαμε σε όλο το ταξίδι. Κάσμπα και ksar (οχυρωμένη πόλη) μαζί η ιστορική Amridil του 17ου αιώνα είναι οποία θεωρείται δείγμα εξαιρετικής αρχιτεκτονικής των Βερβέρων και μας συνεπήρε με την ομορφιά της.

Ακολουθεί η 'Οαση του Σκούρα η οποία είναι κ αυτή πολύ όμορφη.
Θέλει χρόνο να τη δεις αλλά κάναμε μια περατζάδα με το αυτοκίνητο

Περάσαμε από την πόλη Skoura και συνεχίσαμε μέσα από τα χωριά
Το σχολικό

Πολλά παιδιά γενικώς παντού. Και νεολαία.

Στην Kalaat M'Gouna, την κοιλάδα των Ρόδων δηλαδή, πέσαμε στο λάθος μήνα αφού τα ρόδα ανθίζουν το Μάιο και δεν είχε κανένα ενδιαφέρον.

Συνεχίσαμε προς τo φαράγγι Δάδες (Dades Gorge)
Στο δρόμο κάσμπες και χωριά

και το τοπίο αγρίεψε ξανά

Εκεί στο φαράγγι τα βουνά έμοιαζαν με ανάγλυφη απεικόνιση του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Σαν κάτι ρέπλικες του ανθρώπινου σώματος που βλέπεις στα ιατρικά εργαστήρια!

Αυτός ο ανθρωπάκος μας ετοίμασε ένα γευστικότατο σνακ να χορτάσουμε την πείνα μας εκεί πάνω στα βουνά. Μαγαζάκι όπως τα εκατοντάδες που είδαμε σε όλη την επαρχία. Μπακάλικο από αυτά που κανείς μας δεν έχει ζήσει, ταξίδι στη δεκαετία του 50.

Τα τοπία ήταν για άλλη μια φορά καθηλωτικά κ οι ώρες περνούσαν δίχως να έχουμε σαφή αίσθηση του χρόνου με τις συνεχείς στάσεις για να χαζέψουμε κάτι, να βγάλουμε μια φωτογραφία να προσπαθούμε να χωθούμε και να κατανοήσουμε το περιβάλλον.

Συνεχίσαμε προς την Τινερχίρ και το φαράγγι Dades που συνέχιζε κατά μήκος του ποταμού Todra. Κάπου στο δρόμο συνειδητοποίησα και το λάθος στο σχεδιασμό του ταξιδιού.
Φουρκέτες έψαχνα στον 'Ατλαντα και φουρκέτες δεν έβρισκα. Μα έλεγα δε γίνεται τα έχω δει σε φωτογραφίες ,τα έχω σκίσει να τα διαβάζω....Τελικά κατάλαβα πως το λάθος έγινε επειδή στο χάρτη έβαζα το φαράγγι και όχι το τέρμα του Μεγάλου Άτλαντα το οποίο απείχε πάνω από μιάμιση ώρα και μάλιστα εκτός διαδρομής από το ψηλότερο σημείο που βρεθήκαμε εμείς.
Δεν υπήρχε χρόνος για δάκρια και θα έπρεπε να υπάρχει μια διανυκτέρευση ακόμη στην περιοχή για να τα δούμε όλα αυτά πιο άνετα.

Μου πήρε λίγο χρόνο να το ξεπεράσω αλλά η Τινερχίρ έδωσε τα ρέστα της και ξεχάστηκα αμέσως.
Είναι μια μικρή πόλη νότια στον Ψηλό Άτλαντα με μια εκπληκτική (αλλά μη επισκέψιμη) κάσμπα και όαση.
Ιδού

Απίθανες εικόνες, καθόλου συνηθισμένες για τα μάτια μας.
Τρεχάτοι και καταιδρωμένοι προλάβαμε στο τσακ το τελευταίο φαράγγι λίγο πριν χαθεί το φως πίσω από τους θεόρατους βράχους

Απογευματινή ντάγκλα με την πείνα στα κόκκινα

Κατέβα από το γαιδούρι, ρε γαιδούρι!

'Εχοντας ξεμπερδέψει με τα "βαριά" αξιοθέατα της μέρας ο δρόμος σιγά σιγά έγινε ευθύς και το περιβάλλον επίπεδο όσο προχωρούσαμε μέσα στην ενδοχώρα και την έρημο.

Δρόμος και χώμα, κεντρικός δρόμος χωρίς πεζοδρόμια, ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, σε όποιο μέρος δεν υπήρχε τουριστικό ενδιαφέρον

και μικρές οάσεις μέσα στα χωριά που έσπαγαν την ασχήμεια

Ποδήλατα παντού

Οι δρόμοι ζωντανεύουν όσο πλησίαζε το Iftar (η ώρα που σπάνε τη νηστεία κ ετοιμάζουν τα τραπέζια)

Για μένα το ωραιότερο βιντεάκι που τραβήξαμε σ όλο το ταξίδι...
Απλοί φτωχοί άνθρωποι στην καθημερινότητά τους στο κεφαλοχώρι της περιοχής, μας χαιρετούν αυθόρμητα και ένας μπαμπάς μας κάνει νόημα από μακριά να προσέξουμε το μικρό του γιό που κάνει αμέριμνα ποδήλατο στο δρόμο. Σχεδόν βουρκώσαμε από συγκίνηση.
Αυτούς ο τουρισμός απλά τους προσπερνάει, τους έχει ξεχάσει και ο Θεός και ο Αλλάχ...

Morocco country villages

Ο στόχος ήταν να φτάσουμε Μερζούγκα πριν πέσει το σκοτάδι αλλά το σούρουπο μας βρήκε καθοδόν.

Ξεκάθαρα μόνο εμείς πάμε προς τα εκεί

Να κι η άμμος

Μετά τη συγκίνηση είχαμε τη γκρίνια του Αντώνη που δεν σταματήσαμε πουθενά να προμηθευτούμε σαλαμοκάσερα και τι θα κάνει 2 μέρες μέχρι να ξαναβρούμε πόλη αν δεν του αρέσει το φαγητό.
Γιατί είναι περίεργος λέει και δεν του αρέσουν τα άγνωστα και τα γκουρμέ.
Και επειδή σε μια καλή παρέα κάτι τέτοια δεν πρέπει ποτέ να τ αφήνουμε να πέφτουν κάτω, το πήραμε και το τραβήξαμε όσο έπαιρνε κ ακόμα παραπάνω κ έγινε καθημερινή συνήθεια.
Τι θα φάμε παιδιά; Σαλαμοκάσερα.
Τι έχει το πιάτο ημέρας; Σαλαμοκάσερα.
(εννοείται πως στην καζούρα συμμετέχει κι ο ίδιος ο Αντώνης)
που να κλείσω για ούζο μεγάλη Παρασκευή (ρωτάω χθες): όπου έχει σαλαμοκάσερα λέει ο Αντόν (καλλιτεχνικό)

Η Μερζούγκα είναι η είσοδος-πρόσβαση προς την έρημο, πρακτικά ένα κατσικοχώρι με χωματόδρομους που το στρίψτε αριστερά, στρίψτε δεξιά του google maps παίρνει άλλη διάσταση όταν σε βγάζει από τον κανονικό δρόμο και σε στέλνει στις αυλές των σπιτιών...

'Υστερα από μια μικρή ταλαιπωρία βρήκαμε τον πανέμορφο ξενώνα μας και μας υποδέχθηκε ο Αλή Μπαμπάς χωρίς τους 40 κλέφτες αλλά με τα σούπερ ταζίνια του.

Και να τα πρώτα πιάτα και να τα δεύτερα μέχρι κι ο Αντώνης έγλυφε τα δάχτυλά του, φάγαμε το καλύτερο γεύμα του ταξιδιού με 10 ευρώ το κεφάλι.

Ταζίν κοτοπουλάκι με δαμάσκηνα

και πεντανόστιμα ψητά λαχανικά

Η δωματιάρα μας

αλλά όλα τα λεφτά ήταν αυτή η εικόνα

Είχα τόση κούραση που όταν το είδα αυτό νόμιζα ότι είμαι στην έρημο (που ήμουν δηλαδή) και βλέπω αντικατοπτρισμούς από την δίψα και την κούραση.
Οι μόνοι άλλοι ένοικοι ήταν μια ομάδα ετερόκλητων μοτοσικλετιστών που για κάποιο περίεργο λόγο από την ώρα που συστηθήκαμε πέφταμε πάνω τους σε κάθε πόλη και σε κάθε δρόμο ξανά κ ξανά , ακόμη και στα μεγάλα μέρη σε σημείο που την τελευταία φορά που χαιρετηθήκαμε λέει ο Τάσος "καλέ σιγά σίγουρα θα τα ξαναπούμε αύριο μεθαύριο κάπου στην Τσιμισκή"

Εκείνο το βράδι πάντως απλώθηκα ακριβώς σ αυτή την πολυθρόνα που βλέπετε, πήρα και ένα ταλαίπωρο πούρο που έσερνα μαζί μου σ όλο το ταξίδι, το οποίο αρνιόταν να συνεργαστεί και δεν άναβε.
'Ηταν από αυτά τα χωριάτικα που λέγαμε χθες με τον @evripidis4 , προφανώς είχε ξεραθεί και μου σπαγε τα νεύρα
Δεν είχα και λίγο αλκοόλ να ξεχαστώ- αλλά παραδίπλα μου καθόταν ένας Μεξικανός από την ομάδα των Motorbikers, μόλις άκουσα ισπανόφωνος εγώ μη χάσω! είπα να πιάσω την πάρλα να κάνω και πράκτις τα ισπανικά. Το πράκτις μου έλειπε εκείνη την ώρα, μαζί με την κουβέντα πως διάολο βρέθηκε εκεί από το Μεξικό, άρχισα τη μίρλα, που σε λίγο είναι το Name day μου (Ευαγγελισμού ξημέρωνε) και δεν έχω ούτε ένα κρασάκι να γιορτάσω.
"'Εχω εγώ" λέει ο Μεξικανός και σκέφτηκα ότι ήθελα τόσο πολύ λίγο αλκοόλ την ώρα εκείνη που μπορεί να σκεφτόμουν να πουλήσω μέχρι και το κορμί μου αν δεν ήταν εντελώς άχρηστο μετά από τόση καταπόνηση.

Ο καλός μεξικανός όμως δε ζήτησε ούτε κορμί ούτε τίποτα. Απλά μου παρέδωσε μια ολόκληρη μπουκάλα φανταστικό κόκκινο κρασί στα χέρια μου και αφού τους σέρβιρα όλους και ήπιαμε στην ...υγειά του, το κράτησα μπροστά μου. 'Υστερα από ώρα και αφού είχα ήδη πιεί 2,3 ποτηράκια με ρώτησε αν μπορεί να γεμίσει το ποτήρι του και μου λέει ο Αντώνης, "ναι ρε κέρνα τον από το κρασί του"

Δεν θα το ξεχάσω εκείνο το βράδι, πόσο κούραση ένιωθα ,όμως με όλες τις εικόνες της ημέρας ακόμη μπροστά στα μάτια μου, μαζί με όλα όσα είχα να περιμένω, ψυχολογικά έβριθα από πλήρωση τόσο πολύ, που δεν ήθελα ούτε να ξαπλώσω ούτε να κοιμηθώ, να φύγετε όλοι να πάτε αλλού κι αφήστε με εμένα εδώ, να πεθάνω ευτυχισμένη...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KIKI]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

 

[evaT]

Σχεδιασμός Ταξιδιού

Αν δεν κάνω λάθος η τελευταία ιστορία που γράφτηκε στο φόρουμ για το Μαρόκο αφορά το 2019. Οπότε θα κάνω αναμετάδοση των ανατιμήσεων (ξανά).
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η μακροβιότερη επαγγελματική μου ιδιότητα ήταν/είναι αυτή της λογίστριας, έτσι το κουσούρι με ακολουθεί…


Ταξιδιωτικά έχω έρθει σε επαφή με το μουσουλμανικό στοιχείο στην Τουρκία την οποία έχω επισκεφτεί τρείς φορές σε Κωνσταντινούπολη και Αδριανούπολη, επομένως είχα μικρή σχετικά εμπειρία αφού σε εκείνο το κομμάτι η Τουρκία είναι αρκετά εξευρωπαϊσμένη.

Τα ίδια βέβαια διάβαζα και για το Μαρόκο, όπου όμως το αράβικο στοιχείο υπερτερεί και μπορεί να μην είναι Σαουδική Αραβία, όμως έξω από τις πολύ τουριστικές γραμμές-δεν μπορεί- κάτι θα παραπάνω θα έπιανε το μάτι μας.


‘Εβαλα κάτω τις ιστορίες και το χάρτη κ έσπαγα το κεφάλι μου τι να βάλω, τι να βγάλω, ως συνήθως θέλω να δω τα πάντα και μέχρι να χωνέψω ότι πρέπει να προσαρμοστώ στο εφικτό τα πέρασα όλα από κόσκινο και τα 40 κύματα.

Ο Τάσος ως συνήθως δεν ξέρει καλά καλά που πάει. Εγώ ρίχνω πληροφορίες στην συνομιλία αλλά ούτε που τις βλέπει-με αφήνει να αποφασίζω εν λευκώ και τα μαθαίνει την τελευταία στιγμή (καμιά φορά ούτε καν τότε, απλά τα βλέπει μπροστά του )

Ο Αντώνης είχε ξαναπάει Μαρόκο καμιά 20ριά χρόνια πριν με πρακτορείο και γκρουπ , αλλά του έλειπαν λέει εικόνες από έρημο και 2-3 ακόμη μέρη.

Κι αυτός πάντως με αφήνει να παίρνω πρωτοβουλίες (αν μπορεί ας κάνει κ αλλιώς )

Ωστόσο πάνω που είχα βρει ένα μπούσουλα πως θα κινηθούμε, πήρα χαμπάρι ότι μόλις 1 μέρα από την άφιξή μας θα ξεκινούσε το ραμαζάνι του Ισλάμ. Άλλο άγχος. Θα βρίσκουμε ανοιχτά να τρώμε; Ειδικά στο δρόμο με το αυτοκίνητο; Αλλού έλεγαν πως δεν υπάρχει κανένα θέμα για τους τουρίστες, αλλού πως τα πάντα είναι κλειστά και πως γενικά ότι τρως και πίνεις στη διάρκεια της μέρας το κάνεις στα μουλωχτά.
Σούπερ μάρκετ λοιπόν για το τσιμπολόγημα της μέρας και φαγητό αναγκαστικά μετά τη δύση του ηλίου και μεις. Ημιραμαζάνι.



Η τελική μορφή του ταξιδιού βγήκε από το φούρνο ως εξής.

Μαρακές- Εσσαουίρα (ημερήσια)- Ait ben Haddou – Μεγάλος Άτλαντας, δρόμος με τις χίλιες Κάσμπες, Μερζούγκα – ‘Ερημος (γκαμήλες) – Φες – Σεφσαουέν – Ραμπάτ – Καζαμπλάνκα και ξανά Μαρακές για αναχώριση.


Φιλόδοξο και κουραστικό αλλά φρόντισα ώστε τα χιλιόμετρα να μοιραστούν τίμια και να μην ξεθεώσουμε τη σωφεράτζα μας!

‘Έκλεισα και τις διανυκτερεύσεις με ακύρωση (καλού κακού) και μπήκαν όλα σε μια σειρά.

Το αυτοκίνητο νοικιάστηκε από την discovercars.com ένα Toyota Υaris 1400-1500cc με 250 ευρώ για 10 μέρες και φουλ έξτρα ασφάλεια.

Προσωπική ασφάλεια υγείας κόστισε 25 ευρώ το άτομο από την Interamerican.


‘Εξτρα μπόνους. Η γιορτή μου συμπωματικά θα έπεφτε τη μέρα που είχαμε τη δραστηριότητα στην έρημο, το οποίο πρόσθεσε κ άλλους πόντους στον ήδη ασυγκράτητο ενθουσιασμό μου.

Σπανίως αυτό που φανταζόμαστε πριν το ταξίδι ανταποκρίνεται τελικά σ αυτό που συναντάμε. Μπορεί να είναι καλύτερο, χειρότερο ή απλά διαφορετικό.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε φαντασία και το ζήσαμε περίπου ονειρικά.

 

[mariath]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

Στριμώξου Κική, έρχομαι και γω!

 

[KIKI]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

 

[evaT]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

 

[KIKI]

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

Ωραίος τύπος είμαι. Διάβασα τον πρόλογο πολύ πρωί χωρίς να έχει πιάσει ο καφές ακόμα. Με παρέσυρε και το μελωδικό τρίφωνο που μυαλό για τιμές!

 

[paefstra]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.

 

[evaT]

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.


έτσι ναι. Βέβαια 7 μέρες φτάνουν για το μισό γύρο επίσης Μάιο αρχίζει κ σφίγγει η ζέστη.
Εμείς είχαμε μέσα Μάρτη από στα βόρεια μέχρι 36 στο Μαρακές την τελευταία μέρα!

 

[nickostraveller]

Γεια σου συναδερφισσα το ιδιο κουσουρι βλεπω εχουμε επαγγελματικα !!Περιμενουμε την ιστορια με αγωνια γιατι οπως εγραψα σε κατι προηγουμενα ποστ φλερταρτω εντονα με το Μαροκο να ειναι επομενη μου κρατηση

 

[KIKI]

Χθες κοιταξα 16-23 Μαιου στη flex.Η αναχωρηση ειναι 13.20 η ωρα.
Τωρα κοιταξα το 12-19 Μαιου στη flex το εχει 250 , μια χαρά.Δεν βολευουν ομως οι ημερομηνιες
και φευγει 07.40 η ωρα. Εμεις οι επαρχιωτες ξεκιναμε με 100 ευρω επιπλεον το πηγαινε-ελα Αθηνα.
Οταν φευγει πρωι κανουμε διανυκτερευση Αθήνα και μερα χαμενη την προηγουμενη και ταξι το ξημερωμα. Ο κούκος αηδόνι μας ερχεται.

Και τώρα που κοίταξα έχει πέσει στα 626 ευρώ.Χθες ηταν και το Αθηνα Μαρακες στα 400 ευρω , οποτε σωστα μου εβγαζε 818.

 

[evaT]

Μέρα πρώτη
Πάμε ένα ταξιδάκι Θεσσαλονίκη - Μαρακές

Η πτήση ήταν πολύ πρωινή-γαλατάδικη. Αλλά το ταξίδι είναι ένας από τους ελάχιστους λόγους που δεν με ενοχλεί να ξυπνήσω νωρίς. Αν δηλαδή έκλεισε το μάτι για πάνω από τρεις ώρες όλη νύχτα...

Μου έκατσε και παραθυράκι οπότε είχα πιάτο την ανατολή.
Χαλκιδικάρα

πετάξαμε πάνω από την Αθήνα και είδα το γήπεδο της ΑΕΚ ,την Αγιά Σοφιά...ε ρε μάτι που το έχω....

Στο Βενιζέλος αλλάξαμε αεροπλάνο και μπήκαμε μαζί με τα μεγάλα γκρουπ για Μαρόκο.
'Ακουγα τους αρχηγούς του Versus και του Manessis πως συντόνιζαν τον κόσμο τους και έλεγα στον Τάσο, ακούς;; εσύ είσαι το γκρουπ μου θα με ακούς ότι λέω προσεχτικά
(Για όσους δεν το ξέρουν η δεύτερη ιδιότητά μου είναι αρχηγός σε εκδρομικά γκρουπ-ενίοτε!)
Ο Τάσος γενικά με άκουγε αλλά η μέρα του είχε ξεκινήσει λίγο περίεργα αφού είχε ένα μικρό πιάσιμο στη μέση...Με έζωσαν τα φίδια διότι τον είχα τσιπάρει για να οδηγήσει κανά διχίλιαρο-και βάλε χιλιόμετρα, με διαβεβαίωσε πάντως ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό. Νόμιζε!

'Υστερα από λίγο η Aegean μας πέταξε αυτό για να χορτάσουμε σε 4ωρη πτήση...

και λίγο πριν φτάσουμε , έδωσε ένα μπισκότο σε ειδικό μέγεθος κ αυτό, δεν άντεξα και είπα στην αεροσυνοδό, "φτάνει καλέ, μας κακομαθαίνετε"! γέλασε κ αυτή τι να κάνει...

Το αεροσκάφος ήταν γενικά σχεδόν τίγκα αλλά εμείς είχαμε τριπλέτα θέσεων μόνοι μας οπότε με το που πιάσαμε Αφρική βυθίστηκα στο παράθυρο να χαζεύω.
Το σκηνικό άλλαξε σε πιο...χωμάτινο
Ξεχωρίζει στο βάθος και η ραχοκοκκαλιά του 'Ατλαντα

Καμουφλαρισμένα χωριά

Εεεεπ τι έχουμε εδώ;; Hellooooo Marrakesh!!!!

Οι φαγάνες και η ανοικοδόμηση σε πρώτο πλάνο, ήταν μια εικόνα που είδαμε πολύ τις επόμενες ημέρες. Από έκταση και οικόπεδο άλλο τίποτα, η πόλη επεκτείνεται ως εκεί που φτάνει το μάτι.

Η διαδικασία του τελωνειακού ελέγχου ήταν απλή και γρήγορη αφού ο κόσμος ήταν ελάχιστος την ώρα εκείνη. Γαλλικά δεν μιλάω οπότε στην ερώτηση του υπαλλήλου του τι δουλειά κάνω αδυνατούσε να καταλάβει το δημοτικός υπάλληλος (για όσους δεν το ξέρουν αυτή είναι η πρωταρχική μου απασχόληση) και κατέληξα με ένα... I work for the government που είναι κ πιο πιασάρικο. Κοπάνησε τη σφραγιδούλα στο διαβατήριο και με...συναδελφικό χαμογελάκι, έξω από την πόρτα.

Βγήκαμε απότομα στους 27+ κ αρχίσαμε το ξεβράκωμα. Ξαφνικά καλοκαιράκι, τι ωραία!!
Βρήκαμε το σταντ της εταιρείας ενοικίασης αυτοκινήτων στο πάρκινγκ όπου μας ενημέρωσαν πως το Yaris μας δεν θα ήταν διαθέσιμο πριν το μεσημέρι και μας έκαναν upgrade σε μεγαλύτερη κατηγορία ένα Dacia κάτι...sedan με τεράστιους χώρους. Το πήραμε και φύγαμε αλλά στο δρόμο δεν ήθελε να συνεργαστεί και να συνδεθεί με το κινητό μου για να έχουμε μουσική και πλοήγηση από τα μεγάφωνα.
Επειδή ένας...καλοπροαίρετος (πάντα) φίλος γέλασε σαρκαστικά που το θεώρησα τόσο σοβαρό θέμα αυτό, εγώ χωρίς μουσική δεν ανεβαίνω ούτε στο ποδήλατο! 'Οχι να κάνω 2.500 χιλιόμετρα μούγγα στη στρούγκα

Ο Αντωνάκης (παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω) που θα συμπλήρωνε το γκρουπ (μου) ήταν ήδη στο Μαρακές από την προηγούμενη μέρα προερχόμενος από Κανάριους Νήσους παρακαλώ και μας περίμενε στο ριάντ, να δει επιτέλους κι αυτός ένα οικείο πρόσωπο μετά από δύο ολόκληρους μήνες σόλο τράβελιγκ κ εκτεταμένη μουντρουχαλίαση.
Του είχα βάλει τασκ- όσο θα σουλατσέρνει να αγοράσει τις σιμ ώστε να έχουμε άμεσα ιντερνετάκι.

Μας περίμενε στο Riad που είχα κλείσει, παρκάραμε απέξω στο δρόμο, όπου ένας μαροκινός γενικός κουμανταδόρος ανέλαβε να βρει χώρο για το ογκώδες σεντάν και μας πήρε με το έτσι θέλω 9 ευρώ!! για 24 ώρες πιάνοντάς μας στον ύπνο...Μόλις βέβαια ξύπνησα και συντονίστηκα με το περιβάλλον δεν ξαναείδε πάνω από 3 ευρώ το 24ωρο...
Κατέβασα ένα app για να σημειώνω τα έξοδα ώστε να έχουμε ένα μπούσουλα και σημείωσα Μπαρουτοκαπνισμένος παρκαδόρος, νταβατζιλίκι στο δρόμο ευρώ, 9!

Το Riad από επίπλωση ήταν ελαφρώς μαυσωλείο αλλά η εσωτερική αυλή τα έσπαγε

Ο Αντώνης μας πήρε από το χεράκι για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα αφού είχε ήδη κάνει τις βόλτες του και είχε και προυπηρεσία στην περιοχή.
Εγώ με τον Τάσο σε ημι-πολιτισμικό σοκ και κατάσταση "εδώ πατώ και κεί βρίσκομαι" από την αυπνία και την απότομη αλλαγή περιβάλλοντος.

Μα είμαστε ήδη Αφρική;

Πρώτη στάση το Τζαμί Koutoubia με τον 77μετρο μιναρέ
Το Τζαμί

Προχωρήσαμε προς τη κεντρική Πλατεία και σημείο αναφοράς του Μαρακές

Jemaa el-fna

Πριν φτάσουμε απαραίτητη στάση στην τράπεζα El Barid. Σημειώστε την όλοι οι Revolutοκάτοχοι.
Το τιπ μου ήρθε από το trip advisor ότι όλες οι υπόλοιπες τράπεζες στο Μαρόκο πετάνε προμήθεια (αληθές). Η El Barid είναι το ΕΛΤΑ του Μαρόκο και τράβηξα 2500 ντιράμ με τη μία χωρίς καμία επιβάρυνση. Επιπλέον έδινε 11 στο ευρώ ενώ τα ανταλλακτήρια 10.
Με φρέσκο χρήμα στην τσέπη προχωρήσαμε παρακάτω.

Η πλατεία όπως έχει ειπωθεί πολλάκις ένα ατελείωτο πανηγύρι. 'Αγιος Μάμας στο ζενίθ του.

Εδώ οι γητευτές φιδιών. Μακριά από μένα τα φίδια κι όλα καλά...

Χυμοί φρούτων

Και μπήκαμε στο παζάρι

Είχε μια γραφικότητα

Τι να πω...μ αρέσει η παλιατζούρα!

Αυτός εδώ φώναζε Eat here, Νo diarrhea !!!! χαχαχαχα

Δεν έφαγα και προχώρησα.

Βγήκαμε στην Casbah του Μαρακές

Ο πρώτος μεντερσές (ή μεντρεσές)

Ωραίος ήταν ειδικά που ήταν ο πρώτος που είδα.

Ξεκινήσαμε και τα πρώτα ψώνια με ομολογουμένως αποτυχημένες συναλλαγές αφού δεν είχαμε ακόμη ζεσταθεί στην τέχνη του παζαριού.
Εννοείται πως σε όλη την βόλτα μας την έπεφταν από παντού, να μας πάνε, να μας δείξουν να μας πουλήσουν, τα πάντα όλα σε συμφέρουσα τιμή.
No and no and no, και τελειωμό δεν είχε. 'Αλλοι ήταν ευγενικοί, άλλοι σχεδόν επιθετικοί και όλοι ανεξαιρέτως φορτικοί. Το ξέραμε όμως αυτό είναι μέρος της κουλτούρας τους.

Αποφασίσαμε να ψωνίσουμε τα μαντήλια που ήταν απαραίτητα για την έρημο και οπωσδήποτε μέρος της διαδικασίας είναι η τέχνη να το φορέσεις σωστά.

Εδώ ένα (από τα πολλά) βίντεο που οι φίλοι μου, με διασύρουν ενώ προσπαθώ να κάνω τις αγορές μου, τις χέννες μου κλπ κλπ
Μαντήλι πήγα να πάρω, νύφη με βάφτισαν

'Οταν βγήκαμε είχε ήδη σουρουπώσει

Πήγαμε ξανά στο αεροδρόμιο να αλλάξουμε το 'μουγγό" αυτοκίνητο και παραλάβαμε το ωραίο μας yaris, το οποίο συνδέθηκε αμέσως πρόθυμα με το τηλέφωνό μου και έπαιζε ασταμάτητα Rainbow89 από Θεσσαλονίκη για να τσακίσει τα νεύρα του Τάσου.

Κάναμε μια μεγάλη βόλτα στο Gueliz, την καινούργια πόλη, ροζουλί παντού με εντυπωσιακό φωτισμό, φοινικόδεντρα και ξενοδοχειάρες και θα μείνετε με την περιγραφή μόνο, διότι ενώ είπαμε να ξαναπεράσουμε από εκεί κάποια άλλη στιγμή για να φωτογραφίσουμε, η ζωή τα έφερε αλλιώς.
Ο Τάσος ήδη πονούσε πολύ., Ευτυχώς είχαμε μαζί ισχυρά αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά. Φτιάξαμε μια πρόχειρη αγωγή και ξεκίνησε το χαπάκωμα.

Καταλήξαμε σ ένα μοντέρνο εμπορικό όπου στεγαζόταν κι ένα Carrefour. Πρώτη επιδρομή στην ...κάβα. Πήραμε τα νερά μας και 2 μπουκάλια κρασί να τα δοκιμάσουμε και κάτι μπύρες και ησύχασα ότι τελικά θα βρίσκω αλκοόλ (νόμιζα). Ψωνίσαμε και τα σαλαμοκάσερά μας-την γκουρμεδιά του Αντώνη που θα επεξηγήσω αργότερα (όχι που νόμιζε θα το γλυτώσει!) και έχω να πω ότι πάλι οι τιμές ήταν τσιμπημένες σαν τις δικές μας και όπως είχα διαβάσει σε τοπικό πόρταλ υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια του κόσμου και εκεί για τις ανατιμήσεις στα τρόφιμα αλλά δεν ξέρω πόσο έντονα την εκφράζουν με αρχηγό κράτους βασιλιά! Βλέπω και εμάς που υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατία βέβαια, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
Γεγονός ήταν πως το σούπερ μάρκετ ήταν ασφυκτικά γεμάτο, έχω να δω πολύ καιρό τέτοιο πλήθος στα δικά μας. Με πρωταγωνίστρια βέβαια τη μαντήλα.

Κάπου εκεί είχαμε παραδώσει πνεύμα και σώμα. Φάγαμε σ ένα μπεργκεράδικο εντός του mall παρέα με τη μοντέρνα μουσουλμανική νεολαία (μαντήλα, τζιν & Nike) και σβήσαμε τη μεγάλη αυτή μέρα με λίγο κρασάκι στην τέλεια αυλή μας.