Μαρόκο Rockin' the Casbah και άλλες ιστορίες στο Μαρόκο το Ραμαζάνι

[evaT]

Mέρα 'Εβδομη α'

'Ολη μέρα Fès

Το πρωινό το σέρβιρε ο συμπαθέστατος σερβιτόρος-χειρούργος Χασάν που εικάζω ότι είχε απωθημένο να γίνει γιατρός αλλά είχαν ανέβει οι βάσεις και δεν τα κατάφερε, οπότε τι να κάνει, το γύρισε στον τουρισμό που αφήνει και κανά φράγκο.

Εδώ ποζάρω μπροστά από τη λιτή, απέριττη πόρτα του δωματίου μας, με τα καινούργια μου συνολάκια.

Με γειά μου! Να δω που θα τα φορέσω αυτά στην Ελλάδα. Να κάνω μια απόπειρα να βγω στη λαϊκή; κι αν δε με μαζέψουν το ξανασκέφτομαι.

Ο Βασιλιάς παντού (μετά της συμβίας του)

Η βραδινή απραξία, μας είχε μετατρέψει σε πολύ πρωινούς τύπους. Πρώτος ο Αντώνης που ξυπνούσε μαζί με τον μουεζίνη, όσο οι μουσουλμάνοι προσεύχονταν εκείνος χτυπούσε σέικερ ως γνήσιος σαλονικιός φραπεδομάχος.

Μέχρι τις 9.30 είμασταν ήδη έξω στους δρόμους, εμείς και οι γάτες. Πολλές γάτες όμως.
Οι άνθρωποι εμφανίζονταν.... αργάμισι. Τα μαγαζιά άνοιγαν χαλαρά κατά τις 10 και ουσιαστικά πριν τις 12 όσοι κυκλοφορούσαν σέρνονταν από την εξάντληση της νηστείας.

Προχωρήσαμε προς τη Μεδίνα πριν ακόμη σηκώσουν στόρια τα μαγαζιά.

Ανεφοδιασμός

'Ολα κλειστά και έρημα

Γοητευτικά στενά

Και χρέπια, πολλά χρέπια.

Πρώτα βρήκαμε το διάσημο τζαμί-πανεπιστήμιο το Al-Qarawiyin Mosque με βαριά ιστορία από τον 9ο αιώνα. Δεν ήταν επισκέψιμο βέβαια αλλά μας άφησαν να τραβήξουμε φωτογραφίες και μας έλεγαν πως το αδερφάκι του βρίσκεται στην Τυνησία. Αυτό της Kairouan.

και λίγο αργότερα ξαναπεράσαμε και ήταν η ώρα της προσευχής

Ramadan pray

Μετά βρήκαμε το μεντρεσέ Bou Inania

Και ξανά τζαμί και προσευχή

Και από κει ντογρού για τα πολυφωτογραφημένα βρωμερά βυρσοδεψεία...
Που για να φτάσεις πρέπει να περάσεις από δοκιμασίες.
Πρώτα να βρεις το σωστό δρόμο χωρίς να χρειαστεί να ρωτήσεις κάποιο ντόπιο.
Δεν τα καταφέραμε.
Ρωτήσαμε έναν αστυνομικό. Και πάλι τζίφος...
Ενάντια στις οδηγίες καταλήξαμε να ακολουθήσουμε έναν νεαρό που είχε πάρει μάτι την αχρηστία μας και παρενέβη δυναμικά να μας οδηγήσει σ ένα από τα μπαλκόνια των καταστημάτων που "βλέπουν" προς την αυλή των βυρσοδεψίων.
Αρχικά μας είπε εδώ κοντά μετά τη στροφή είναι, αλλά όταν στρίψαμε είπε, να εδώ δίπλα! και μετά το δίπλα είχε και άλλο δίπλα, αλλά το μόνο που βλέπαμε ήταν έρημα τρομαχτικά στενά δρομάκια και σκέφτηκα τι βλακεία κάναμε πάλι κι αν μας πεταχτούν άλλοι 5 από τη στροφή άντε να δω τη μαγκιά μας!

Αλλά το παιδί ήταν ευγενέστατο, φωτεινή εξαίρεση σε σχέση με τους ντόπιους και μας οδήγησε τίμια μέσα από ένα κατάστημα με δερμάτινα είδη σε αυτό το μπαλκόνι.

Quara Tannery

Είναι το μεγαλύτερο από τα τρία βυρσοδεψεία της πόλης που δραστηριοποιούνται, σχεδόν με τον ίδιο τρόπο, για περισσότερα από 800 χρόνια. - Τα δέρματα από αιγοπρόβατα, δέρμα κατσίκας και αγελάδας και καμήλας καθαρίζονται και επεξεργάζονται σε ένα έντονο μείγμα ούρων αγελάδας, περιττωμάτων περιστεριών, αλατιού, λάσπης και νερού. - Αφού γίνουν μαλακά, στη συνέχεια εμποτίζονται σε μεγάλους χωμάτινους λάκκους για βαφή.

Η μπόχα είναι διάχυτη αλλά μας έδωσαν από ένα κλαδάκι δυόσμου το οποίο κρατούσαμε στη μύτη μας συνεχώς κι εξουδετέρωνε τη μπόχα.
Εγώ πάλι ονειρεύτηκα το δυόσμο μέσα σ ένα μοχίτο (τζάνκι)
Στο κατέβα μας περίμεναν οι μαγαζάτορες για να ψωνίσουμε. Κι επειδή δεν είχαμε ανάγκη από τίποτε το δερμάτινο λογικά μας στόλισαν πατόκορφα στα αράβικα, εκτός αν κάναμε λάθος και οι έντονες φωνές ήταν τίποτα γλυκόλογα ευχολόγια για να περάσουμε όμορφα τη μέρα μας.

Εμείς βεβαίως ρίξαμε έναν οβολό στο ευγενικό παλικάρι και, φεύγοντας είδαμε δυό σκιαγμένες ξανθομαλλούσες τουρίστριες που τις τραβολογούσε ένας συνάδελφος καλοθελητής από την ίδια διαδρομή, τις ενημερώσαμε ότι εμείς επιζήσαμε της διαδικασίας, για να πάει η καρδούλα τους στη θέση της.

Όσο να τα δούμε όλα αυτά άνοιξαν τα μαγαζιά και ξαμολύθηκα στα παζάρια, άντε να με μαζέψεις τώρα.

Σε αυτά μας μαγείρευαν τα ταζίνια!

Πολύ καλαμπαλίκι

και ανάμεσα είχε και τέτοια!

Χρώματα

Πολλά χρώματα

και αρώματα

Η κότα σφάζεται επί τόπου στο γόνατο....ξεπουπουλιάζεται και αγοράζεται

Κάναμε ένα μπρέικ να πάρουμε ανάσες και να απορροφήσουμε τις εικόνες. Μοχίτο ήθελα, τσάι με δυόσμο πήρα, δε με χάλασε ε;

Πρώτα συμπεράσματα. Ο κακός χαμός!
Οι επαγγελματίες και λοιποί παρατρεχάμενοι, ενοχλητικοί όσο δεν πάει.
Ξεκινούσαν με το Σπανιόλο; Πορτουγκάλ;
Δεν απαντούσαμε, ντε και καλά να μάθουν από που ερχόμαστε.
Κάπου κάπου, λέγαμε Γιούναν (Ελλάδα) και σταθερά αντιδρούσαν με την ίδια έκπληξη "Ω Γιούνααααν!"
Αλλά δε γλυτώναμε από το fishing bait. Σώνει και ντε να ψωνίσουμε από παντού.
Ο Αντώνης σκέφτηκε ένα τρικ να λέμε ότι είμαστε Εβραίοι-σε Εβραίο λέει κανείς δεν πουλάει τίποτα επιπλέον οι 'Αραβες τους συμπαθούν.
Προς στιγμήν έπιασε! Λέγαμε ...σαλόμ και μας παράταγαν στην ησυχία μας! Χαχαχαχα
Αλλά το εγκαταλείψαμε σύντομα κ αυτό όταν κάποιος από όλους μας επιτέθηκε φραστικά και μας φώναζε νομίζετε ότι είστε Θεοί; και κάτι τέτοια φανατικά...

Εμείς πάλι ούτε με Θεούς ούτε με δαίμονες έχουμε μεγάλη σχέση αλλά άντε τώρα να πιάσεις κουβέντα και να τους εξηγήσεις τι πάει να πει πολιτική αποσκευών της Aegean και πως πρέπει να γυρίσουμε με το ίδιο 8κιλο που φύγαμε (που μεταξύ μας ήταν ήδη 9κιλο)

Συνεχίσαμε τη βόλτα και πέτυχα ένα κοριτσάκι που σε ζωγράφιζε με χέννα για μόλις 1,5 ευρώ!
Τι χαζομάρα ΔΕΝ έχω κάνει σήμερα;

Medina de Fès

Ωραίο εεεε;;;

Να κρατούσε κιόλας!
'Επρεπε λέει να πλένομαι φορώντας γάντι. Και τα μικρόβια που κουβαλούσα πάνω μου από το τουρ όλης της μέρας τι θα τα έκανα; θα τα έπαιρνα μαζί μου στον ύπνο κι αυτά;
Οπότε το χάρηκα για λίγο που έδειχνε ωραίο αλλά μέχρι να γυρίσω έμοιαζε σα να έχω βγάλει δερματοπάθεια και όλοι με ρωτούσαν τι έπαθε το χέρι μου.

Βρήκαμε και την μεγάλη Μπλε (ή πράσινη) Πύλη εισόδου την Bab Bou Jeloud

Στο σημείο αυτό ποιός μας είχε λείψει;;;
Τα παιδιά τα δικά μας...Οι μηχανόβιοι! Μα και σε ολόκληρη τη Φες;;
Τελικά δεν είναι τόσο μεγάλη η Μεδίνα.
Ξαναματαχαιρετηθήκαμε (σαν συναυλία των Scorpions που κάθε χρόνο είναι η τελευταία φορά) και μας έβγαλαν και αυτή την ωραία φωτογραφία

Κάναμε και τα ψώνια μας.
Παζάρι στο παζάρι με την εξάσκηση το πιάσαμε το νόημα.
Βρήκα κάτι ωραία μπλουζάκια. Ξεκίνησε το παζάρεμα.
Πολλά ζητάς ρε κουμπάρε, κόψε κάτι δεν βγαίνουμε...
'Εκοβε λίγο ίσα να μας κοροϊδέψει και μετά μουλάρωνε.
Αφού δε βλέπαμε φως του λέω κάποια στιγμή κατέβα κι άλλο μπάρμπα, 'Ελληνες είμαστε όχι αμερικανάκια.
Μητσοτάκης λέω, γιου νόου; 'Οχι λέει αυτός...
Γκουγκλ του λέω, Μητσοτάκης γκαντέμης.
Δεν ξέρω ρε παιδιά τι διάβασε αλλά μόλις είδε το κινητό, λέει οκ οκ δώστε 300 και πάρτε τα όλα και φύγετε γρήγορα από το μαγαζί

Αν νομίζετε ότι λέω παπάτζες, εδώ οι φίλοι μου τα διαβάζουν και παρακαλώ να το επιβεβαιώσουν!
Α ρε πρωθυπουργάρα έχουμε, μέχρι και τα παζάρια στην Αφρική πιάνουν στ όνομά του

Εκεί που περπατούσαμε και χαζεύαμε, κόβω κίνηση από μακριά, πιτσιρικά 16-17 χρονώ να τρέχει.
Ενστικτωδώς πιάνω το τσαντάκι μου και με τα δύο χέρια να το προστατέψω, περνάει ξώφαλτσα και μου πιάνει τον κ@#$
Κάγκελο εγώ, λέω στους άλλους, με χούφτωσε ρε παιδιά.
Εντάξει λένε δεν έπαθες και τίποτα, θα το ξεπεράσεις. Εγώ για τα λεφτά και το κινητό φοβόμουν, το ντύσιμό μου ήταν μια χαρά σεμνό και δεν διαθέτω και καμιά.... βραζιλιάνικη πίσω όψη, αλλά τι να πεις, φαίνεται τέτοιος του έλειπε, μπορεί στη Φες να έχουν πέραση οι δυτικοί πισινοί, ποτέ δεν ξέρεις.

Αυτό δεν το ψώνισα! Δεν έφτασα ως εκεί...

Παντοφλάκι όμως πήρα. 'Ενα κιτρινούλι μούρλια, το χρώμα της ομάδας μου.

Χαμούλης. Στο μεταξύ αγαπάμε σημαία Μαρόκο!

Ψώνισα δωράκια για τις φίλες μου, ψώνισα τα καφτάνια μου και σταματημό δεν είχα μέχρι που τα αγόρια απηύδησαν και φώναζαν ότι αν δουν άλλο ένα παντοφλάκι μπροστά τους θα κάνουν φόνο και γυρίσαμε προς τα πίσω να κάνουμε ένα διάλειμμα,φαγητό και ξεκούραση το ποδάρι του Τάσου και να ξαναβγούμε αργότερα.

Συζητήσαμε για το πόσο κουραστικοί, ενοχλητικοί και φορτικοί είναι οι ντόπιοι.
Οριακά αντέχαμε δεν αντέχαμε ολόκληρη τη μέρα εκεί.
Οι άνθρωποι στα ξενοδοχεία πολύ διαφορετικοί, εξυπηρετικοί, κατατοπιστικοί, καμία σχέση.
'Εξω όμως από εκεί, έβγαινε πολύ δύσκολα.

Για τη Μεδίνα τι να πρωτοπώ...Ότι αυθεντικότερο έχω δει...Το ασύνδετο χάος, η έντονη βρώμα που έχει ποτίσει τοίχους, πατώματα ακόμη και τον αέρα τον ίδιο, τα δυνατά ντεσιμπέλ της αράβικης γλώσσας, άνθρωποι και ζώα, βρώμικοι πάγκοι με σφαχτάρια και παραδίπλα μεταξωτά μαντήλια, η 'Αρτα με τα Γιάννενα πάνω στις περίτεχνες κεντητές φορεσιές, ακροβατούσα ανάμεσα στον εντυπωσιασμό και την αναγούλα, αλλά η φυσική μου τάση προς κάθε τι αξιοπερίεργο με ωθούσε μπροστά, να περπατάω ξεχνώντας τη σιχαμάρα, παρατηρώντας με αφοσίωση τις φλύαρες παρακμιακές εικόνες της άλλοτε αυτοκρατορικής πρωτεύουσας του Μαρόκο.

Συνεχίζεται....

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 9 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KIKI]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

 

[evaT]

Σχεδιασμός Ταξιδιού

Αν δεν κάνω λάθος η τελευταία ιστορία που γράφτηκε στο φόρουμ για το Μαρόκο αφορά το 2019. Οπότε θα κάνω αναμετάδοση των ανατιμήσεων (ξανά).
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η μακροβιότερη επαγγελματική μου ιδιότητα ήταν/είναι αυτή της λογίστριας, έτσι το κουσούρι με ακολουθεί…


Ταξιδιωτικά έχω έρθει σε επαφή με το μουσουλμανικό στοιχείο στην Τουρκία την οποία έχω επισκεφτεί τρείς φορές σε Κωνσταντινούπολη και Αδριανούπολη, επομένως είχα μικρή σχετικά εμπειρία αφού σε εκείνο το κομμάτι η Τουρκία είναι αρκετά εξευρωπαϊσμένη.

Τα ίδια βέβαια διάβαζα και για το Μαρόκο, όπου όμως το αράβικο στοιχείο υπερτερεί και μπορεί να μην είναι Σαουδική Αραβία, όμως έξω από τις πολύ τουριστικές γραμμές-δεν μπορεί- κάτι θα παραπάνω θα έπιανε το μάτι μας.


‘Εβαλα κάτω τις ιστορίες και το χάρτη κ έσπαγα το κεφάλι μου τι να βάλω, τι να βγάλω, ως συνήθως θέλω να δω τα πάντα και μέχρι να χωνέψω ότι πρέπει να προσαρμοστώ στο εφικτό τα πέρασα όλα από κόσκινο και τα 40 κύματα.

Ο Τάσος ως συνήθως δεν ξέρει καλά καλά που πάει. Εγώ ρίχνω πληροφορίες στην συνομιλία αλλά ούτε που τις βλέπει-με αφήνει να αποφασίζω εν λευκώ και τα μαθαίνει την τελευταία στιγμή (καμιά φορά ούτε καν τότε, απλά τα βλέπει μπροστά του )

Ο Αντώνης είχε ξαναπάει Μαρόκο καμιά 20ριά χρόνια πριν με πρακτορείο και γκρουπ , αλλά του έλειπαν λέει εικόνες από έρημο και 2-3 ακόμη μέρη.

Κι αυτός πάντως με αφήνει να παίρνω πρωτοβουλίες (αν μπορεί ας κάνει κ αλλιώς )

Ωστόσο πάνω που είχα βρει ένα μπούσουλα πως θα κινηθούμε, πήρα χαμπάρι ότι μόλις 1 μέρα από την άφιξή μας θα ξεκινούσε το ραμαζάνι του Ισλάμ. Άλλο άγχος. Θα βρίσκουμε ανοιχτά να τρώμε; Ειδικά στο δρόμο με το αυτοκίνητο; Αλλού έλεγαν πως δεν υπάρχει κανένα θέμα για τους τουρίστες, αλλού πως τα πάντα είναι κλειστά και πως γενικά ότι τρως και πίνεις στη διάρκεια της μέρας το κάνεις στα μουλωχτά.
Σούπερ μάρκετ λοιπόν για το τσιμπολόγημα της μέρας και φαγητό αναγκαστικά μετά τη δύση του ηλίου και μεις. Ημιραμαζάνι.



Η τελική μορφή του ταξιδιού βγήκε από το φούρνο ως εξής.

Μαρακές- Εσσαουίρα (ημερήσια)- Ait ben Haddou – Μεγάλος Άτλαντας, δρόμος με τις χίλιες Κάσμπες, Μερζούγκα – ‘Ερημος (γκαμήλες) – Φες – Σεφσαουέν – Ραμπάτ – Καζαμπλάνκα και ξανά Μαρακές για αναχώριση.


Φιλόδοξο και κουραστικό αλλά φρόντισα ώστε τα χιλιόμετρα να μοιραστούν τίμια και να μην ξεθεώσουμε τη σωφεράτζα μας!

‘Έκλεισα και τις διανυκτερεύσεις με ακύρωση (καλού κακού) και μπήκαν όλα σε μια σειρά.

Το αυτοκίνητο νοικιάστηκε από την discovercars.com ένα Toyota Υaris 1400-1500cc με 250 ευρώ για 10 μέρες και φουλ έξτρα ασφάλεια.

Προσωπική ασφάλεια υγείας κόστισε 25 ευρώ το άτομο από την Interamerican.


‘Εξτρα μπόνους. Η γιορτή μου συμπωματικά θα έπεφτε τη μέρα που είχαμε τη δραστηριότητα στην έρημο, το οποίο πρόσθεσε κ άλλους πόντους στον ήδη ασυγκράτητο ενθουσιασμό μου.

Σπανίως αυτό που φανταζόμαστε πριν το ταξίδι ανταποκρίνεται τελικά σ αυτό που συναντάμε. Μπορεί να είναι καλύτερο, χειρότερο ή απλά διαφορετικό.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε φαντασία και το ζήσαμε περίπου ονειρικά.

 

[mariath]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

Στριμώξου Κική, έρχομαι και γω!

 

[KIKI]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

 

[evaT]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

 

[KIKI]

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

Ωραίος τύπος είμαι. Διάβασα τον πρόλογο πολύ πρωί χωρίς να έχει πιάσει ο καφές ακόμα. Με παρέσυρε και το μελωδικό τρίφωνο που μυαλό για τιμές!

 

[paefstra]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.

 

[evaT]

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.


έτσι ναι. Βέβαια 7 μέρες φτάνουν για το μισό γύρο επίσης Μάιο αρχίζει κ σφίγγει η ζέστη.
Εμείς είχαμε μέσα Μάρτη από στα βόρεια μέχρι 36 στο Μαρακές την τελευταία μέρα!

 

[nickostraveller]

Γεια σου συναδερφισσα το ιδιο κουσουρι βλεπω εχουμε επαγγελματικα !!Περιμενουμε την ιστορια με αγωνια γιατι οπως εγραψα σε κατι προηγουμενα ποστ φλερταρτω εντονα με το Μαροκο να ειναι επομενη μου κρατηση

 

[KIKI]

Χθες κοιταξα 16-23 Μαιου στη flex.Η αναχωρηση ειναι 13.20 η ωρα.
Τωρα κοιταξα το 12-19 Μαιου στη flex το εχει 250 , μια χαρά.Δεν βολευουν ομως οι ημερομηνιες
και φευγει 07.40 η ωρα. Εμεις οι επαρχιωτες ξεκιναμε με 100 ευρω επιπλεον το πηγαινε-ελα Αθηνα.
Οταν φευγει πρωι κανουμε διανυκτερευση Αθήνα και μερα χαμενη την προηγουμενη και ταξι το ξημερωμα. Ο κούκος αηδόνι μας ερχεται.

Και τώρα που κοίταξα έχει πέσει στα 626 ευρώ.Χθες ηταν και το Αθηνα Μαρακες στα 400 ευρω , οποτε σωστα μου εβγαζε 818.

 

[evaT]

Μέρα πρώτη
Πάμε ένα ταξιδάκι Θεσσαλονίκη - Μαρακές

Η πτήση ήταν πολύ πρωινή-γαλατάδικη. Αλλά το ταξίδι είναι ένας από τους ελάχιστους λόγους που δεν με ενοχλεί να ξυπνήσω νωρίς. Αν δηλαδή έκλεισε το μάτι για πάνω από τρεις ώρες όλη νύχτα...

Μου έκατσε και παραθυράκι οπότε είχα πιάτο την ανατολή.
Χαλκιδικάρα

πετάξαμε πάνω από την Αθήνα και είδα το γήπεδο της ΑΕΚ ,την Αγιά Σοφιά...ε ρε μάτι που το έχω....

Στο Βενιζέλος αλλάξαμε αεροπλάνο και μπήκαμε μαζί με τα μεγάλα γκρουπ για Μαρόκο.
'Ακουγα τους αρχηγούς του Versus και του Manessis πως συντόνιζαν τον κόσμο τους και έλεγα στον Τάσο, ακούς;; εσύ είσαι το γκρουπ μου θα με ακούς ότι λέω προσεχτικά
(Για όσους δεν το ξέρουν η δεύτερη ιδιότητά μου είναι αρχηγός σε εκδρομικά γκρουπ-ενίοτε!)
Ο Τάσος γενικά με άκουγε αλλά η μέρα του είχε ξεκινήσει λίγο περίεργα αφού είχε ένα μικρό πιάσιμο στη μέση...Με έζωσαν τα φίδια διότι τον είχα τσιπάρει για να οδηγήσει κανά διχίλιαρο-και βάλε χιλιόμετρα, με διαβεβαίωσε πάντως ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό. Νόμιζε!

'Υστερα από λίγο η Aegean μας πέταξε αυτό για να χορτάσουμε σε 4ωρη πτήση...

και λίγο πριν φτάσουμε , έδωσε ένα μπισκότο σε ειδικό μέγεθος κ αυτό, δεν άντεξα και είπα στην αεροσυνοδό, "φτάνει καλέ, μας κακομαθαίνετε"! γέλασε κ αυτή τι να κάνει...

Το αεροσκάφος ήταν γενικά σχεδόν τίγκα αλλά εμείς είχαμε τριπλέτα θέσεων μόνοι μας οπότε με το που πιάσαμε Αφρική βυθίστηκα στο παράθυρο να χαζεύω.
Το σκηνικό άλλαξε σε πιο...χωμάτινο
Ξεχωρίζει στο βάθος και η ραχοκοκκαλιά του 'Ατλαντα

Καμουφλαρισμένα χωριά

Εεεεπ τι έχουμε εδώ;; Hellooooo Marrakesh!!!!

Οι φαγάνες και η ανοικοδόμηση σε πρώτο πλάνο, ήταν μια εικόνα που είδαμε πολύ τις επόμενες ημέρες. Από έκταση και οικόπεδο άλλο τίποτα, η πόλη επεκτείνεται ως εκεί που φτάνει το μάτι.

Η διαδικασία του τελωνειακού ελέγχου ήταν απλή και γρήγορη αφού ο κόσμος ήταν ελάχιστος την ώρα εκείνη. Γαλλικά δεν μιλάω οπότε στην ερώτηση του υπαλλήλου του τι δουλειά κάνω αδυνατούσε να καταλάβει το δημοτικός υπάλληλος (για όσους δεν το ξέρουν αυτή είναι η πρωταρχική μου απασχόληση) και κατέληξα με ένα... I work for the government που είναι κ πιο πιασάρικο. Κοπάνησε τη σφραγιδούλα στο διαβατήριο και με...συναδελφικό χαμογελάκι, έξω από την πόρτα.

Βγήκαμε απότομα στους 27+ κ αρχίσαμε το ξεβράκωμα. Ξαφνικά καλοκαιράκι, τι ωραία!!
Βρήκαμε το σταντ της εταιρείας ενοικίασης αυτοκινήτων στο πάρκινγκ όπου μας ενημέρωσαν πως το Yaris μας δεν θα ήταν διαθέσιμο πριν το μεσημέρι και μας έκαναν upgrade σε μεγαλύτερη κατηγορία ένα Dacia κάτι...sedan με τεράστιους χώρους. Το πήραμε και φύγαμε αλλά στο δρόμο δεν ήθελε να συνεργαστεί και να συνδεθεί με το κινητό μου για να έχουμε μουσική και πλοήγηση από τα μεγάφωνα.
Επειδή ένας...καλοπροαίρετος (πάντα) φίλος γέλασε σαρκαστικά που το θεώρησα τόσο σοβαρό θέμα αυτό, εγώ χωρίς μουσική δεν ανεβαίνω ούτε στο ποδήλατο! 'Οχι να κάνω 2.500 χιλιόμετρα μούγγα στη στρούγκα

Ο Αντωνάκης (παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω) που θα συμπλήρωνε το γκρουπ (μου) ήταν ήδη στο Μαρακές από την προηγούμενη μέρα προερχόμενος από Κανάριους Νήσους παρακαλώ και μας περίμενε στο ριάντ, να δει επιτέλους κι αυτός ένα οικείο πρόσωπο μετά από δύο ολόκληρους μήνες σόλο τράβελιγκ κ εκτεταμένη μουντρουχαλίαση.
Του είχα βάλει τασκ- όσο θα σουλατσέρνει να αγοράσει τις σιμ ώστε να έχουμε άμεσα ιντερνετάκι.

Μας περίμενε στο Riad που είχα κλείσει, παρκάραμε απέξω στο δρόμο, όπου ένας μαροκινός γενικός κουμανταδόρος ανέλαβε να βρει χώρο για το ογκώδες σεντάν και μας πήρε με το έτσι θέλω 9 ευρώ!! για 24 ώρες πιάνοντάς μας στον ύπνο...Μόλις βέβαια ξύπνησα και συντονίστηκα με το περιβάλλον δεν ξαναείδε πάνω από 3 ευρώ το 24ωρο...
Κατέβασα ένα app για να σημειώνω τα έξοδα ώστε να έχουμε ένα μπούσουλα και σημείωσα Μπαρουτοκαπνισμένος παρκαδόρος, νταβατζιλίκι στο δρόμο ευρώ, 9!

Το Riad από επίπλωση ήταν ελαφρώς μαυσωλείο αλλά η εσωτερική αυλή τα έσπαγε

Ο Αντώνης μας πήρε από το χεράκι για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα αφού είχε ήδη κάνει τις βόλτες του και είχε και προυπηρεσία στην περιοχή.
Εγώ με τον Τάσο σε ημι-πολιτισμικό σοκ και κατάσταση "εδώ πατώ και κεί βρίσκομαι" από την αυπνία και την απότομη αλλαγή περιβάλλοντος.

Μα είμαστε ήδη Αφρική;

Πρώτη στάση το Τζαμί Koutoubia με τον 77μετρο μιναρέ
Το Τζαμί

Προχωρήσαμε προς τη κεντρική Πλατεία και σημείο αναφοράς του Μαρακές

Jemaa el-fna

Πριν φτάσουμε απαραίτητη στάση στην τράπεζα El Barid. Σημειώστε την όλοι οι Revolutοκάτοχοι.
Το τιπ μου ήρθε από το trip advisor ότι όλες οι υπόλοιπες τράπεζες στο Μαρόκο πετάνε προμήθεια (αληθές). Η El Barid είναι το ΕΛΤΑ του Μαρόκο και τράβηξα 2500 ντιράμ με τη μία χωρίς καμία επιβάρυνση. Επιπλέον έδινε 11 στο ευρώ ενώ τα ανταλλακτήρια 10.
Με φρέσκο χρήμα στην τσέπη προχωρήσαμε παρακάτω.

Η πλατεία όπως έχει ειπωθεί πολλάκις ένα ατελείωτο πανηγύρι. 'Αγιος Μάμας στο ζενίθ του.

Εδώ οι γητευτές φιδιών. Μακριά από μένα τα φίδια κι όλα καλά...

Χυμοί φρούτων

Και μπήκαμε στο παζάρι

Είχε μια γραφικότητα

Τι να πω...μ αρέσει η παλιατζούρα!

Αυτός εδώ φώναζε Eat here, Νo diarrhea !!!! χαχαχαχα

Δεν έφαγα και προχώρησα.

Βγήκαμε στην Casbah του Μαρακές

Ο πρώτος μεντερσές (ή μεντρεσές)

Ωραίος ήταν ειδικά που ήταν ο πρώτος που είδα.

Ξεκινήσαμε και τα πρώτα ψώνια με ομολογουμένως αποτυχημένες συναλλαγές αφού δεν είχαμε ακόμη ζεσταθεί στην τέχνη του παζαριού.
Εννοείται πως σε όλη την βόλτα μας την έπεφταν από παντού, να μας πάνε, να μας δείξουν να μας πουλήσουν, τα πάντα όλα σε συμφέρουσα τιμή.
No and no and no, και τελειωμό δεν είχε. 'Αλλοι ήταν ευγενικοί, άλλοι σχεδόν επιθετικοί και όλοι ανεξαιρέτως φορτικοί. Το ξέραμε όμως αυτό είναι μέρος της κουλτούρας τους.

Αποφασίσαμε να ψωνίσουμε τα μαντήλια που ήταν απαραίτητα για την έρημο και οπωσδήποτε μέρος της διαδικασίας είναι η τέχνη να το φορέσεις σωστά.

Εδώ ένα (από τα πολλά) βίντεο που οι φίλοι μου, με διασύρουν ενώ προσπαθώ να κάνω τις αγορές μου, τις χέννες μου κλπ κλπ
Μαντήλι πήγα να πάρω, νύφη με βάφτισαν

'Οταν βγήκαμε είχε ήδη σουρουπώσει

Πήγαμε ξανά στο αεροδρόμιο να αλλάξουμε το 'μουγγό" αυτοκίνητο και παραλάβαμε το ωραίο μας yaris, το οποίο συνδέθηκε αμέσως πρόθυμα με το τηλέφωνό μου και έπαιζε ασταμάτητα Rainbow89 από Θεσσαλονίκη για να τσακίσει τα νεύρα του Τάσου.

Κάναμε μια μεγάλη βόλτα στο Gueliz, την καινούργια πόλη, ροζουλί παντού με εντυπωσιακό φωτισμό, φοινικόδεντρα και ξενοδοχειάρες και θα μείνετε με την περιγραφή μόνο, διότι ενώ είπαμε να ξαναπεράσουμε από εκεί κάποια άλλη στιγμή για να φωτογραφίσουμε, η ζωή τα έφερε αλλιώς.
Ο Τάσος ήδη πονούσε πολύ., Ευτυχώς είχαμε μαζί ισχυρά αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά. Φτιάξαμε μια πρόχειρη αγωγή και ξεκίνησε το χαπάκωμα.

Καταλήξαμε σ ένα μοντέρνο εμπορικό όπου στεγαζόταν κι ένα Carrefour. Πρώτη επιδρομή στην ...κάβα. Πήραμε τα νερά μας και 2 μπουκάλια κρασί να τα δοκιμάσουμε και κάτι μπύρες και ησύχασα ότι τελικά θα βρίσκω αλκοόλ (νόμιζα). Ψωνίσαμε και τα σαλαμοκάσερά μας-την γκουρμεδιά του Αντώνη που θα επεξηγήσω αργότερα (όχι που νόμιζε θα το γλυτώσει!) και έχω να πω ότι πάλι οι τιμές ήταν τσιμπημένες σαν τις δικές μας και όπως είχα διαβάσει σε τοπικό πόρταλ υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια του κόσμου και εκεί για τις ανατιμήσεις στα τρόφιμα αλλά δεν ξέρω πόσο έντονα την εκφράζουν με αρχηγό κράτους βασιλιά! Βλέπω και εμάς που υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατία βέβαια, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
Γεγονός ήταν πως το σούπερ μάρκετ ήταν ασφυκτικά γεμάτο, έχω να δω πολύ καιρό τέτοιο πλήθος στα δικά μας. Με πρωταγωνίστρια βέβαια τη μαντήλα.

Κάπου εκεί είχαμε παραδώσει πνεύμα και σώμα. Φάγαμε σ ένα μπεργκεράδικο εντός του mall παρέα με τη μοντέρνα μουσουλμανική νεολαία (μαντήλα, τζιν & Nike) και σβήσαμε τη μεγάλη αυτή μέρα με λίγο κρασάκι στην τέλεια αυλή μας.