Μαρόκο Rockin' the Casbah και άλλες ιστορίες στο Μαρόκο το Ραμαζάνι

[evaT]

Μέρα Δεύτερη

Εσσαουίρα – Η νύμφη του Ατλαντικού

‘Όταν για 185 χιλιόμετρα δρόμου και μάλιστα απόλυτης ευθείας ο γούγλης σου λέει ότι χρειάζονται σχεδόν 3 ώρες, αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά. Το τι ακριβώς δεν πήγαινε καλά το βρήκαμε ευθύς αμέσως αφού ο μισός χρόνος χρειάστηκε για να καταφέρουμε να βγούμε στα πέριξ του Μαρακές.

Κάθε μισό χιλιόμετρο έχουν κυκλικό κόμβο όπου περνάει κυριολεκτικά όποιος προλάβει. Πετάγονται από αριστερά, από δεξιά, αλλάζουν κατεύθυνση ,αλλάζουν ρεύμα και γενικώς εξάγουν οδηγικό πολιτισμό. Ανάμεσα από φορτηγά και Ι.Χ. αναρίθμητα δίκυκλα, κάρα (!) αλλά και ποδήλατα, πολλά ποδήλατα όμως, δικάβαλα και τρικάβαλα με ανήλικα που δεν αγαπούν τη ζωούλα τους και με απανωτά ζιγκ ζαγκ προσπαθούν να προπορευτούν αποφεύγοντας την κίνηση.

Ο Τάσος τους στόλισε με τον Αλλάχ και το Ισλάμ να κυριαρχούν αναλογικά στο φραστικό του ρεπερτόριο και κάπως έτσι προχωρήσαμε και παρακάτω.

Το λες και επιτυχία να καταφέρεις να βγάλεις τη μέρα στους δρόμους τους και αναρωτηθήκαμε για τα ποσοστά των τροχαίων. Έριξα μια πρόχειρη ματιά από περιέργεια και ανακάλυψα πως ως περήφανοι ‘Έλληνες τελικά καταφέρνουμε να τους περάσουμε και σε αυτό!

‘Έχουμε το ένα τρίτο του πληθυσμού τους και τριπλάσιες απώλειες. Εκπληκτικό.

Βέβαια όταν πια κάποτε καταφέραμε να βγούμε στον ανοιχτό (λέμε τώρα) δρόμο, εκεί μας φρέναραν τα αυστηρά όρια ταχύτητας. Κι αν θες κάνε κι αλλιώς. Συνταγματική μοναρχία έχουν, ένα πράγμα που παράγουν σε αφθονία είναι στρατός και αστυνομία. Κάθε 3-4 χιλιόμετρα έπεφτες σε μπλόκο.

Αργά αργά λοιπόν και λίγο πριν φτάσουμε προέβαλαν τα αργκανόδεντρα, ⴰⵔⴳⴰⵏ , από τα οποία φτιάχνουν το γνωστό πανάκριβο έλαιο για τα μαλλιά (και όχι μόνο) . Σας το γράφω και στα Βερβέρικα για να πουλήσω μούρη και επειδή μας άρεσε πολύ η Βερβέρικη γραφή.

Μαζί με τα αργκανόδεντρα έσκασαν μύτη και οι διάσημες κατσικούλες – ηθοποιοί που λέει κι ο Αντώνης οι οποίες είναι δεμένες σε ειδική βάση στα κλαδιά των δέντρων και οι άτιμες ποζάρουν κανονικά για τους τουρίστες.

Δεν μας αρέσει η κακοποίηση των ζώων αλλά για τις συγκεκριμένες θα έλεγα πως δείχνουν να απολαμβάνουν τη δημοσιότητα! Κατσίκες ινσταγκράμερ.

Που είσαι εσύ κοπέλα μου;

Κατεβήκαμε και τις χαζέψαμε, περιέργως οι ιδιοκτήτες δεν ήρθαν καταπάνω μας με τη χούφτα ανοιχτή, αλλά δέχθηκαν μερικά ψιλά που τους αφήσαμε φεύγοντας.

Παρακάτω σταματήσαμε σε μια από τις πάμπολες κολεκτίβες γυναικών που κατασκευάζουν το αργκανόλαδο.

Μας υποδέχθηκαν εντελώς αυθόρμητα (not) με αυτό το καθόλου στημένο σκηνικό.

Argan oil Essaouira

Μας εξήγησαν πως παρασκευάζεται το λάδι αλλά ο Τάσος που είναι μεγάλο νούμερο, επέμενε να μας τα πει ο ίδιος.

Argan oil Essaouira

Εγώ έχω να πω πως σε κάποιο σημείο της παρασκευής του το αργκανόλαδο μοιάζει πολύ με πολύ παχύρευστο μέλι, μας έδωσαν ψωμάκι να δοκιμάσουμε και ήταν πεντανόστιμο και επειδή στο μεταξύ είχε πέσει λόρδα την ώρα που η κυριούλα γύρισε την πλάτη της, εγώ πήρα δυό τρείς μπουκίτσες ακόμη και το έριξα στις βούτες.

Ψωνίσαμε τα λαδάκια μας και η μικρή αυτή παράσταση έλαβε τέλος. Σειρά είχε η όμορφη Εσσαουίρα που μας ενθουσίασε. Τόση πρεμούρα να ξεχυθούμε, που ξεχάσαμε να βάλουμε ένα σημάδι εκεί που παρκάραμε το αυτοκίνητο.

Η Μεδίνα εδώ είχε έναν νησιώτικο αέρα! Μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς (και αυτή) της UNESCO, λιγότερο δαιδαλώδης από τις υπόλοιπες πόλεις-δεν χανόσουν καθόλου.

Η όλη ατμόσφαιρα αποτέλεσμα χρόνιας αραβικής, Βερβέρικης και Αφρικανικής επιμειξίας και επιρροών της προσέδιδε έξτρα γοητεία.

Δικέφαλο κοτόπουλο κανείς;;; (γκούχου γκούχου...τυχαίο

'Ελληνες είστε ε;

Αλλά βέβαια σήμα κατατεθέν της πόλης είναι το χαρακτηριστικό ψαρο- βρωμολίμανο με τις μπλε βαρκούλες.

Πρώτα περάσαμε από την απλωτή παραλιάρα Ατλαντικού όμοια με αυτές που έβλεπα στην Λισαβόνα. Με τους σέρφερς, γιατί τι άλλο να κάνεις σε παγωμένα νερά με τόσο κύμα.

Το ψαρολίμανο με τις βαρκούλες είναι πολύ γραφικό τόσο στο μάτι όσο και στο φακό.

Το χαζέψαμε πανοραμικά και μετά περπατήσαμε ανάμεσα στις βαρκούλες.

Εκεί με είδε ένας μαροκινός μπάρμπας-βαρκάρης και του γυάλισα. ‘Ελα μου λέει στη βάρκα μου να σε φωτογραφίσω. Μάταια πάσχιζαν τα αγόρια να με βγάλουν καμιά καλή φωτογραφία, ο ένας δεν βλέπει κι άλλος (δίκαια) μου την έλεγε τι να τραβήξω που πήγες και φόρεσες μπλε μέσα στα μπλε! Ένα με το περιβάλλον έγινες.

Αλλά εγώ επέμενα. ‘Εχω ένα ίνσταγκραμ (της πλάκας) για να βάζω καμιά φωτό από τα ταξίδια να χαίρονται οι φίλοι μου.

‘Έτσι δέχθηκα την πρόταση του μαροκινού-σαλιάρη-βαρκάρη που μου με βοήθησε να ανέβω στο πιο ψηλό σημείο της βάρκας και το είπε ο άνθρωπος « πρόσεχε μη γλιστρήσεις» . Στα γαλλικά μεν αλλά το είπε.

Σαν τη Βουγιουκλάκη στη Μανταλένα πόζαρα και καλή φωτογραφία ΔΕΝ βγήκε, επιπλέον στο έβγα πήρα έναν απερίγραπτο μπίστο…Αν δεν είχε σακιά στο πάτωμα θα με έτρεχαν στο ΚΑΤ Μαρόκου.

Ευτυχώς όμως έπεσα στα μαλακά και το μόνο που τραυματίστηκε ήταν η αξιοπρέπειά μου.

Ο ανθρωπάκος έτρεξε να με βοηθήσει να στυλωθώ, που με μπάνισε ολόκληρη γυναίκα με δυό πόδια και δυό χέρια και κόντεψε να με βγάλει ΑΜΕΑ, ενώ τα δικά μου τα γαϊδούρια έβγαζαν απανωτές φωτογραφίες μην τυχόν και ξεχάσουν το συμβάν!

Ωραία ήσουν λέει όπως έπεφτες ήταν φυσικό! Ου να μου χαθούν.

Επικός ο μπίστος

Το ξαναβρήκα όμως

Οι ψαράδες και η βαβούρα ήταν λίγο παρακάτω. Από τη μια οι βάρκες και τα δίχτυα κ από την άλλη πάγκοι με κάθε λογής ψάρια και κάτι άλλα περίεργα αλιεύματα, λασπούρα, σκουπίδια και ψαρίλα και την ίδια ώρα λίγο παραπέρα είχαν πάρει φωτιά οι ψησταριές και πρόχειρα τραπεζάκια που υποδέχονταν το πολύχρωμο μπουλούκι των τουριστών που είχαν πέσει με τα μούτρα στους φρέσκιους ψαρομεζέδες σε τιμές μπέργκερ (στις χώρες τους) .

'Ιου

Παρότι εγώ με τα ψάρια είμαι μαλωμένη το όλο σκηνικό ήταν εντελώς αυθεντικό και ελκυστικό αν και τα κακά νέα είναι πως έχουν ήδη ξεκινήσει την κατασκευή μια πιο τακτοποιημένης κατάστασης με μικρά μαγαζάκια που λογικά θα φιλοξενούν τους ψαράδες και την παραγωγή τους σε καλύτερες συνθήκες υγιεινής και λιγότερη μπίχλα.

Λογικό να θέλουν να αναβαθμιστούν και να καθαριστούν αλλά νομίζω πως μόλις τους πλύνεις και τους γυαλίσεις όλους αυτούς θα χαθεί το κατιτίς που τους ξεχωρίζει.

Δεν αντισταθήκαμε ούτε εμείς, μας ζύγισε μια ψαρούκλα τσιπούρα πελαγίσια, κάτι γαρίδες που λιμπίστηκε ο Αντώνης και μερικές υπερμεγέθεις σαρδέλες Ατλαντικού και τις πέταξε πάνω στη σχάρα.

Την κάναμε ταράτσα αλλά πολύ μας έλειψε πολύ ένα τσιπουράκι…Εντάξει δεν είμαστε από αυτούς που στο εξωτερικό γκρινιάζουμε διαρκώς που δε βρίσκουμε το φρεντάκι μας αλλά όσο να πεις, παραλία και φρεσκοψημένο ψαράκι το τραβάνε το ουζάκι τους….

Στην τελευταία βόλτα βρήκαμε ένα κάστρο.

Με ωραία θέα στον ωκεανό.

Η πόλη γενικά είχε έναν άλλο αέρα, έδειχνε πιο ανεκτική και χαλαρή άλλωστε παλιότερα διετέλεσε ως στέκι των χίππιδων κάτι σαν τα Μάταλα, πολύ θα θέλαμε να βλέπαμε και τη νυχτερινή της μορφή αλλά δεν είχαμε χρόνο για όλα, έπρεπε να επιστρέψουμε στο Μαρακές από όπου την επόμενη θα ξεκινούσε το μεγάλο οδοιπορικό προς την ενδοχώρα.

Αυτό βέβαια, αν βρίσκαμε το αυτοκίνητο αφού κανείς δεν σκέφτηκε να βάλει ένα σημάδι, μια πινέζα, κάτι…

Εγώ προσπάθησα να βγάλω μια άκρη μέσω του στίγματος του κινητού και όταν απέτυχα δοκιμάσαμε την οδό του Αντώνη που πρότεινε να βρούμε την αρχική διαδρομή κι έτσι το πήραμε από την αρχή. Μετά από 2-3 ακόμη ποδαράτα χιλιόμετρα η προσπάθεια απέδωσε και ξεκουμπιστήκαμε.

Η επιστροφή απίστευτα βαρετή, η κίνηση ήταν πια σχεδόν ανύπαρκτη-εκείνη την ώρα μάλιστα ξεκινούσε και το μεγάλο ραμαζάνι του Ισλάμ και οι δρόμοι ήταν άδειοι.

Πήγε να το πατήσει λίγο παραπάνω ο Τάσος μπας και κερδίσουμε λίγο χρόνο, στην επόμενη στροφή τον περίμενε ο καλός μας αστυνομικός και του έκανε σήμα, για έλα από δω παλικάρι μου να σου σφυρίξω δυό φωνήεντα…

Του έδειξε το ραντάρ ότι τρέχαμε με 94 με όριο τα 60…Ο Τάσος του είπε ότι δεν είδε τα 60 και ο όφισερ απάντησε κανένα πρόβλημα 40 ευρώ… Ο Τάσος που είναι τζέντλεμαν και δεν καταδέχεται να παζαρεύει τις τιμές και άλλα τέτοια ευτελή που κάνουμε εμείς η πλέμπα, είπε οκ ευχαριστώ και έψαχνε τις τσέπες να μαζέψει τα κατοστάρικα (400 ντιράμ).

Ο Μαροκινός μόλις κατάλαβε ότι έπεσε στην εξαίρεση το πήρε αλλιώς και άρχισε τα «πρώτη φορά στη χώρα μας κρίμα να φάτε πρόστιμο» και κάτι τέτοιες γαλιφιές και στο τέλος παζάρεψε μόνος του τον εαυτό του και λέει άντε δώσε 200 και φύγε…χωρίς βέβαια να συμπληρώσει κανένα επίσημο χαρτί. Εισαγωγή στη μαροκινή κουλτούρα.


Φτάσαμε στο Μαρακές κατάκοποι με το πόδι του Τάσου να πονάει ξανά έντονα μετά την ημερήσια χιλιομετρική καταπόνηση. Οι σκέψεις μου για νυχτερινές βόλτες και φωτογράφηση των κτιρίων πήγε άπατη. Το μόνο που κάναμε ήταν μια βόλτα στην μεγάλη πλατεία, ανεβήκαμε για φαγητό και χάζι σε μια από τις μεγάλες ταράτσες τα πάντα όμως ήταν υποτονικά

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KIKI]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

 

[evaT]

Σχεδιασμός Ταξιδιού

Αν δεν κάνω λάθος η τελευταία ιστορία που γράφτηκε στο φόρουμ για το Μαρόκο αφορά το 2019. Οπότε θα κάνω αναμετάδοση των ανατιμήσεων (ξανά).
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η μακροβιότερη επαγγελματική μου ιδιότητα ήταν/είναι αυτή της λογίστριας, έτσι το κουσούρι με ακολουθεί…


Ταξιδιωτικά έχω έρθει σε επαφή με το μουσουλμανικό στοιχείο στην Τουρκία την οποία έχω επισκεφτεί τρείς φορές σε Κωνσταντινούπολη και Αδριανούπολη, επομένως είχα μικρή σχετικά εμπειρία αφού σε εκείνο το κομμάτι η Τουρκία είναι αρκετά εξευρωπαϊσμένη.

Τα ίδια βέβαια διάβαζα και για το Μαρόκο, όπου όμως το αράβικο στοιχείο υπερτερεί και μπορεί να μην είναι Σαουδική Αραβία, όμως έξω από τις πολύ τουριστικές γραμμές-δεν μπορεί- κάτι θα παραπάνω θα έπιανε το μάτι μας.


‘Εβαλα κάτω τις ιστορίες και το χάρτη κ έσπαγα το κεφάλι μου τι να βάλω, τι να βγάλω, ως συνήθως θέλω να δω τα πάντα και μέχρι να χωνέψω ότι πρέπει να προσαρμοστώ στο εφικτό τα πέρασα όλα από κόσκινο και τα 40 κύματα.

Ο Τάσος ως συνήθως δεν ξέρει καλά καλά που πάει. Εγώ ρίχνω πληροφορίες στην συνομιλία αλλά ούτε που τις βλέπει-με αφήνει να αποφασίζω εν λευκώ και τα μαθαίνει την τελευταία στιγμή (καμιά φορά ούτε καν τότε, απλά τα βλέπει μπροστά του )

Ο Αντώνης είχε ξαναπάει Μαρόκο καμιά 20ριά χρόνια πριν με πρακτορείο και γκρουπ , αλλά του έλειπαν λέει εικόνες από έρημο και 2-3 ακόμη μέρη.

Κι αυτός πάντως με αφήνει να παίρνω πρωτοβουλίες (αν μπορεί ας κάνει κ αλλιώς )

Ωστόσο πάνω που είχα βρει ένα μπούσουλα πως θα κινηθούμε, πήρα χαμπάρι ότι μόλις 1 μέρα από την άφιξή μας θα ξεκινούσε το ραμαζάνι του Ισλάμ. Άλλο άγχος. Θα βρίσκουμε ανοιχτά να τρώμε; Ειδικά στο δρόμο με το αυτοκίνητο; Αλλού έλεγαν πως δεν υπάρχει κανένα θέμα για τους τουρίστες, αλλού πως τα πάντα είναι κλειστά και πως γενικά ότι τρως και πίνεις στη διάρκεια της μέρας το κάνεις στα μουλωχτά.
Σούπερ μάρκετ λοιπόν για το τσιμπολόγημα της μέρας και φαγητό αναγκαστικά μετά τη δύση του ηλίου και μεις. Ημιραμαζάνι.



Η τελική μορφή του ταξιδιού βγήκε από το φούρνο ως εξής.

Μαρακές- Εσσαουίρα (ημερήσια)- Ait ben Haddou – Μεγάλος Άτλαντας, δρόμος με τις χίλιες Κάσμπες, Μερζούγκα – ‘Ερημος (γκαμήλες) – Φες – Σεφσαουέν – Ραμπάτ – Καζαμπλάνκα και ξανά Μαρακές για αναχώριση.


Φιλόδοξο και κουραστικό αλλά φρόντισα ώστε τα χιλιόμετρα να μοιραστούν τίμια και να μην ξεθεώσουμε τη σωφεράτζα μας!

‘Έκλεισα και τις διανυκτερεύσεις με ακύρωση (καλού κακού) και μπήκαν όλα σε μια σειρά.

Το αυτοκίνητο νοικιάστηκε από την discovercars.com ένα Toyota Υaris 1400-1500cc με 250 ευρώ για 10 μέρες και φουλ έξτρα ασφάλεια.

Προσωπική ασφάλεια υγείας κόστισε 25 ευρώ το άτομο από την Interamerican.


‘Εξτρα μπόνους. Η γιορτή μου συμπωματικά θα έπεφτε τη μέρα που είχαμε τη δραστηριότητα στην έρημο, το οποίο πρόσθεσε κ άλλους πόντους στον ήδη ασυγκράτητο ενθουσιασμό μου.

Σπανίως αυτό που φανταζόμαστε πριν το ταξίδι ανταποκρίνεται τελικά σ αυτό που συναντάμε. Μπορεί να είναι καλύτερο, χειρότερο ή απλά διαφορετικό.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε φαντασία και το ζήσαμε περίπου ονειρικά.

 

[mariath]

Τι ωραία , επιασα στασίδι και περιμενω!

Στριμώξου Κική, έρχομαι και γω!

 

[KIKI]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

 

[evaT]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

 

[KIKI]

818;;;;

Το γράφω στο πρόλογο Κική μου, 168 ευρώ με την προσφορά 50% της Aegean το Δεκέμβριο.
Πέρισυ είχα βρει με Ryanair μέσω Μπέργκαμο με 220 με την προτεραιότητα και 2 χειραποσκευές.

Ωραίος τύπος είμαι. Διάβασα τον πρόλογο πολύ πρωί χωρίς να έχει πιάσει ο καφές ακόμα. Με παρέσυρε και το μελωδικό τρίφωνο που μυαλό για τιμές!

 

[paefstra]

Εύα με τι αεροπορική πήγατε και πόσο κόστισε; Κοίταξα για μέσα Μαϊου Αθήνα -Μαρακες -Αθηνα στην Αegean και το έχει 818 ευρώ!

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.

 

[evaT]

12-19 Μαιου στα 210 ευρω, light.


έτσι ναι. Βέβαια 7 μέρες φτάνουν για το μισό γύρο επίσης Μάιο αρχίζει κ σφίγγει η ζέστη.
Εμείς είχαμε μέσα Μάρτη από στα βόρεια μέχρι 36 στο Μαρακές την τελευταία μέρα!

 

[nickostraveller]

Γεια σου συναδερφισσα το ιδιο κουσουρι βλεπω εχουμε επαγγελματικα !!Περιμενουμε την ιστορια με αγωνια γιατι οπως εγραψα σε κατι προηγουμενα ποστ φλερταρτω εντονα με το Μαροκο να ειναι επομενη μου κρατηση

 

[KIKI]

Χθες κοιταξα 16-23 Μαιου στη flex.Η αναχωρηση ειναι 13.20 η ωρα.
Τωρα κοιταξα το 12-19 Μαιου στη flex το εχει 250 , μια χαρά.Δεν βολευουν ομως οι ημερομηνιες
και φευγει 07.40 η ωρα. Εμεις οι επαρχιωτες ξεκιναμε με 100 ευρω επιπλεον το πηγαινε-ελα Αθηνα.
Οταν φευγει πρωι κανουμε διανυκτερευση Αθήνα και μερα χαμενη την προηγουμενη και ταξι το ξημερωμα. Ο κούκος αηδόνι μας ερχεται.

Και τώρα που κοίταξα έχει πέσει στα 626 ευρώ.Χθες ηταν και το Αθηνα Μαρακες στα 400 ευρω , οποτε σωστα μου εβγαζε 818.

 

[evaT]

Μέρα πρώτη
Πάμε ένα ταξιδάκι Θεσσαλονίκη - Μαρακές

Η πτήση ήταν πολύ πρωινή-γαλατάδικη. Αλλά το ταξίδι είναι ένας από τους ελάχιστους λόγους που δεν με ενοχλεί να ξυπνήσω νωρίς. Αν δηλαδή έκλεισε το μάτι για πάνω από τρεις ώρες όλη νύχτα...

Μου έκατσε και παραθυράκι οπότε είχα πιάτο την ανατολή.
Χαλκιδικάρα

πετάξαμε πάνω από την Αθήνα και είδα το γήπεδο της ΑΕΚ ,την Αγιά Σοφιά...ε ρε μάτι που το έχω....

Στο Βενιζέλος αλλάξαμε αεροπλάνο και μπήκαμε μαζί με τα μεγάλα γκρουπ για Μαρόκο.
'Ακουγα τους αρχηγούς του Versus και του Manessis πως συντόνιζαν τον κόσμο τους και έλεγα στον Τάσο, ακούς;; εσύ είσαι το γκρουπ μου θα με ακούς ότι λέω προσεχτικά
(Για όσους δεν το ξέρουν η δεύτερη ιδιότητά μου είναι αρχηγός σε εκδρομικά γκρουπ-ενίοτε!)
Ο Τάσος γενικά με άκουγε αλλά η μέρα του είχε ξεκινήσει λίγο περίεργα αφού είχε ένα μικρό πιάσιμο στη μέση...Με έζωσαν τα φίδια διότι τον είχα τσιπάρει για να οδηγήσει κανά διχίλιαρο-και βάλε χιλιόμετρα, με διαβεβαίωσε πάντως ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό. Νόμιζε!

'Υστερα από λίγο η Aegean μας πέταξε αυτό για να χορτάσουμε σε 4ωρη πτήση...

και λίγο πριν φτάσουμε , έδωσε ένα μπισκότο σε ειδικό μέγεθος κ αυτό, δεν άντεξα και είπα στην αεροσυνοδό, "φτάνει καλέ, μας κακομαθαίνετε"! γέλασε κ αυτή τι να κάνει...

Το αεροσκάφος ήταν γενικά σχεδόν τίγκα αλλά εμείς είχαμε τριπλέτα θέσεων μόνοι μας οπότε με το που πιάσαμε Αφρική βυθίστηκα στο παράθυρο να χαζεύω.
Το σκηνικό άλλαξε σε πιο...χωμάτινο
Ξεχωρίζει στο βάθος και η ραχοκοκκαλιά του 'Ατλαντα

Καμουφλαρισμένα χωριά

Εεεεπ τι έχουμε εδώ;; Hellooooo Marrakesh!!!!

Οι φαγάνες και η ανοικοδόμηση σε πρώτο πλάνο, ήταν μια εικόνα που είδαμε πολύ τις επόμενες ημέρες. Από έκταση και οικόπεδο άλλο τίποτα, η πόλη επεκτείνεται ως εκεί που φτάνει το μάτι.

Η διαδικασία του τελωνειακού ελέγχου ήταν απλή και γρήγορη αφού ο κόσμος ήταν ελάχιστος την ώρα εκείνη. Γαλλικά δεν μιλάω οπότε στην ερώτηση του υπαλλήλου του τι δουλειά κάνω αδυνατούσε να καταλάβει το δημοτικός υπάλληλος (για όσους δεν το ξέρουν αυτή είναι η πρωταρχική μου απασχόληση) και κατέληξα με ένα... I work for the government που είναι κ πιο πιασάρικο. Κοπάνησε τη σφραγιδούλα στο διαβατήριο και με...συναδελφικό χαμογελάκι, έξω από την πόρτα.

Βγήκαμε απότομα στους 27+ κ αρχίσαμε το ξεβράκωμα. Ξαφνικά καλοκαιράκι, τι ωραία!!
Βρήκαμε το σταντ της εταιρείας ενοικίασης αυτοκινήτων στο πάρκινγκ όπου μας ενημέρωσαν πως το Yaris μας δεν θα ήταν διαθέσιμο πριν το μεσημέρι και μας έκαναν upgrade σε μεγαλύτερη κατηγορία ένα Dacia κάτι...sedan με τεράστιους χώρους. Το πήραμε και φύγαμε αλλά στο δρόμο δεν ήθελε να συνεργαστεί και να συνδεθεί με το κινητό μου για να έχουμε μουσική και πλοήγηση από τα μεγάφωνα.
Επειδή ένας...καλοπροαίρετος (πάντα) φίλος γέλασε σαρκαστικά που το θεώρησα τόσο σοβαρό θέμα αυτό, εγώ χωρίς μουσική δεν ανεβαίνω ούτε στο ποδήλατο! 'Οχι να κάνω 2.500 χιλιόμετρα μούγγα στη στρούγκα

Ο Αντωνάκης (παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω) που θα συμπλήρωνε το γκρουπ (μου) ήταν ήδη στο Μαρακές από την προηγούμενη μέρα προερχόμενος από Κανάριους Νήσους παρακαλώ και μας περίμενε στο ριάντ, να δει επιτέλους κι αυτός ένα οικείο πρόσωπο μετά από δύο ολόκληρους μήνες σόλο τράβελιγκ κ εκτεταμένη μουντρουχαλίαση.
Του είχα βάλει τασκ- όσο θα σουλατσέρνει να αγοράσει τις σιμ ώστε να έχουμε άμεσα ιντερνετάκι.

Μας περίμενε στο Riad που είχα κλείσει, παρκάραμε απέξω στο δρόμο, όπου ένας μαροκινός γενικός κουμανταδόρος ανέλαβε να βρει χώρο για το ογκώδες σεντάν και μας πήρε με το έτσι θέλω 9 ευρώ!! για 24 ώρες πιάνοντάς μας στον ύπνο...Μόλις βέβαια ξύπνησα και συντονίστηκα με το περιβάλλον δεν ξαναείδε πάνω από 3 ευρώ το 24ωρο...
Κατέβασα ένα app για να σημειώνω τα έξοδα ώστε να έχουμε ένα μπούσουλα και σημείωσα Μπαρουτοκαπνισμένος παρκαδόρος, νταβατζιλίκι στο δρόμο ευρώ, 9!

Το Riad από επίπλωση ήταν ελαφρώς μαυσωλείο αλλά η εσωτερική αυλή τα έσπαγε

Ο Αντώνης μας πήρε από το χεράκι για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα αφού είχε ήδη κάνει τις βόλτες του και είχε και προυπηρεσία στην περιοχή.
Εγώ με τον Τάσο σε ημι-πολιτισμικό σοκ και κατάσταση "εδώ πατώ και κεί βρίσκομαι" από την αυπνία και την απότομη αλλαγή περιβάλλοντος.

Μα είμαστε ήδη Αφρική;

Πρώτη στάση το Τζαμί Koutoubia με τον 77μετρο μιναρέ
Το Τζαμί

Προχωρήσαμε προς τη κεντρική Πλατεία και σημείο αναφοράς του Μαρακές

Jemaa el-fna

Πριν φτάσουμε απαραίτητη στάση στην τράπεζα El Barid. Σημειώστε την όλοι οι Revolutοκάτοχοι.
Το τιπ μου ήρθε από το trip advisor ότι όλες οι υπόλοιπες τράπεζες στο Μαρόκο πετάνε προμήθεια (αληθές). Η El Barid είναι το ΕΛΤΑ του Μαρόκο και τράβηξα 2500 ντιράμ με τη μία χωρίς καμία επιβάρυνση. Επιπλέον έδινε 11 στο ευρώ ενώ τα ανταλλακτήρια 10.
Με φρέσκο χρήμα στην τσέπη προχωρήσαμε παρακάτω.

Η πλατεία όπως έχει ειπωθεί πολλάκις ένα ατελείωτο πανηγύρι. 'Αγιος Μάμας στο ζενίθ του.

Εδώ οι γητευτές φιδιών. Μακριά από μένα τα φίδια κι όλα καλά...

Χυμοί φρούτων

Και μπήκαμε στο παζάρι

Είχε μια γραφικότητα

Τι να πω...μ αρέσει η παλιατζούρα!

Αυτός εδώ φώναζε Eat here, Νo diarrhea !!!! χαχαχαχα

Δεν έφαγα και προχώρησα.

Βγήκαμε στην Casbah του Μαρακές

Ο πρώτος μεντερσές (ή μεντρεσές)

Ωραίος ήταν ειδικά που ήταν ο πρώτος που είδα.

Ξεκινήσαμε και τα πρώτα ψώνια με ομολογουμένως αποτυχημένες συναλλαγές αφού δεν είχαμε ακόμη ζεσταθεί στην τέχνη του παζαριού.
Εννοείται πως σε όλη την βόλτα μας την έπεφταν από παντού, να μας πάνε, να μας δείξουν να μας πουλήσουν, τα πάντα όλα σε συμφέρουσα τιμή.
No and no and no, και τελειωμό δεν είχε. 'Αλλοι ήταν ευγενικοί, άλλοι σχεδόν επιθετικοί και όλοι ανεξαιρέτως φορτικοί. Το ξέραμε όμως αυτό είναι μέρος της κουλτούρας τους.

Αποφασίσαμε να ψωνίσουμε τα μαντήλια που ήταν απαραίτητα για την έρημο και οπωσδήποτε μέρος της διαδικασίας είναι η τέχνη να το φορέσεις σωστά.

Εδώ ένα (από τα πολλά) βίντεο που οι φίλοι μου, με διασύρουν ενώ προσπαθώ να κάνω τις αγορές μου, τις χέννες μου κλπ κλπ
Μαντήλι πήγα να πάρω, νύφη με βάφτισαν

'Οταν βγήκαμε είχε ήδη σουρουπώσει

Πήγαμε ξανά στο αεροδρόμιο να αλλάξουμε το 'μουγγό" αυτοκίνητο και παραλάβαμε το ωραίο μας yaris, το οποίο συνδέθηκε αμέσως πρόθυμα με το τηλέφωνό μου και έπαιζε ασταμάτητα Rainbow89 από Θεσσαλονίκη για να τσακίσει τα νεύρα του Τάσου.

Κάναμε μια μεγάλη βόλτα στο Gueliz, την καινούργια πόλη, ροζουλί παντού με εντυπωσιακό φωτισμό, φοινικόδεντρα και ξενοδοχειάρες και θα μείνετε με την περιγραφή μόνο, διότι ενώ είπαμε να ξαναπεράσουμε από εκεί κάποια άλλη στιγμή για να φωτογραφίσουμε, η ζωή τα έφερε αλλιώς.
Ο Τάσος ήδη πονούσε πολύ., Ευτυχώς είχαμε μαζί ισχυρά αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά. Φτιάξαμε μια πρόχειρη αγωγή και ξεκίνησε το χαπάκωμα.

Καταλήξαμε σ ένα μοντέρνο εμπορικό όπου στεγαζόταν κι ένα Carrefour. Πρώτη επιδρομή στην ...κάβα. Πήραμε τα νερά μας και 2 μπουκάλια κρασί να τα δοκιμάσουμε και κάτι μπύρες και ησύχασα ότι τελικά θα βρίσκω αλκοόλ (νόμιζα). Ψωνίσαμε και τα σαλαμοκάσερά μας-την γκουρμεδιά του Αντώνη που θα επεξηγήσω αργότερα (όχι που νόμιζε θα το γλυτώσει!) και έχω να πω ότι πάλι οι τιμές ήταν τσιμπημένες σαν τις δικές μας και όπως είχα διαβάσει σε τοπικό πόρταλ υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια του κόσμου και εκεί για τις ανατιμήσεις στα τρόφιμα αλλά δεν ξέρω πόσο έντονα την εκφράζουν με αρχηγό κράτους βασιλιά! Βλέπω και εμάς που υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατία βέβαια, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
Γεγονός ήταν πως το σούπερ μάρκετ ήταν ασφυκτικά γεμάτο, έχω να δω πολύ καιρό τέτοιο πλήθος στα δικά μας. Με πρωταγωνίστρια βέβαια τη μαντήλα.

Κάπου εκεί είχαμε παραδώσει πνεύμα και σώμα. Φάγαμε σ ένα μπεργκεράδικο εντός του mall παρέα με τη μοντέρνα μουσουλμανική νεολαία (μαντήλα, τζιν & Nike) και σβήσαμε τη μεγάλη αυτή μέρα με λίγο κρασάκι στην τέλεια αυλή μας.