Αίγυπτος Αίγυπτος / Για αλλού κινήσαμε να πάμε κι αλλού η ζωή μας πάει!

[ΕΡΣΗ]

Στις 11 το πρωί ο εκπαιδευτής βατραχανθρώπων μας ήθελε στο upperdeckγια να μας κάνει ξενάγηση εκ του καταστρώματος μια και δεν επιτρεπόταν η αποβίβαση ( μάλλον η απόβαση έπρεπε να πω) στο KasrIbrim. Το οποίο KasrIbrimκάποτε βρισκόταν στην κορυφή κάποιου λοφίσκου. Το ποτάμι έγινε λίμνη και ο λοφίσκος βραχονησίδα. Δεν πρόκειται για αιγυπτιακό ναό αλλά για αιγυπτιακό και κατόπιν ρωμαϊκό φρούριο και οχυρό της περιοχής. Αργότερα προστέθηκε και μια εκκλησία. Κατά τον 18ο αιώνα ο Σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έστειλε εκεί ένα σώμα βόσνιων προσήλυτων στο Ισλάμ. Έφτασαν οι άνθρωποι στα πέρατα του κόσμου σε μέρη πολύ διαφορετικά απ’ αυτά που γεννήθηκαν και έσμιξαν με τις Νούβιες γυναίκες. Από εκεί και έπειτα αρχίζει ο εξισλαμισμός των Νουβίων καθώς και ενίοτε τα γαλάζια ή πράσινα μάτια τους. Αναρωτιέμαι πως θα ένιωσαν αυτοί οι βουνίσιοι βαλκάνιοι όταν θα έφτασαν σε αυτή την άκρη του κόσμου που ήταν τόσο διαφορετική από τον τόπο του και με ένα κλίμα στο οποίο δεν ήταν συνηθισμένοι και με γυναίκες άλλες ξωτικές (καλά αυτό μπορεί και να μην τους κακόπεσε).
Στη συνέχεια είχαμε μπαρμπεκιου στο κατάστρωμα. Υπέροχα κοψίδια στη σχάρα πεντανόστιμα και εγώ αναρωτιόμουνα αν έπρεπε να ξαναγεμίσω το πιάτο μου μια και ακολουθούσε η απόβαση στη δυτική όχθη στις 14.30 ή αν θα τιμωρούμουν με κανένα έμφραγμα ή εγκεφαλικό, αν διέπραττα το ολίσθημα. Υπήρξα εγκρατής φοβούμενη τις συνέπειες. Μια και επέζησα της επικίνδυνης αυτής αποστολής θέλω να καταθέσω ότι μετάνιωσα. Έπρεπε να είχα φάει και τη δεύτερη μερίδα. Εκείνα τα κεμπάααμπ ήταν θεϊκά και τα εγκατέλειψα ασπλάχνως για να επιβιβαστώ στη βάρκα. Βλέπετε μας έβγαζαν έξω στη στεριά με βάρκες καθότι δεν υπήρχαν προβλήτες. Επειδή δεν υπήρχαν πάνω από δύο βάρκες μπαίναμε μέσα κατά ομάδες. Εμείς δεν φτάνει που είχαμε ως ξεναγό τον καταδρομέα, ήμασταν και στο πρώτο γκρουπ, δηλαδή με την μπουκιά στο στόμα. Μας είχε δώσει παραγγελία τι ώρα πρέπει να παρουσιαστούμε για να επιβιβαστούμε στη βάρκα. Φτάνει ο εκπαιδευτής μας και μας επιθεωρεί. Ο αφέντης ανέκραξε «ωχ θα φάω τρεις ημέρες φυλακή! Έχω λυμένα κορδόνια!» και επιβιβαζόμαστε στη βάρκα. Απόβαση στη δυτική όχθη κανονική. Πέντε ένοπλοι ναύτες με καλάσνικοφ και ούζι μας συνοδεύουν. Αποβιβαζόμαστε σε μια ερημιά του θεού. Ψυχή ζώσα γύρω τριγύρω. Ανησυχώ. Πως έχουν γίνει τα πράγματα έτσι μαντάρα ώστε να χρειάζονται πέντε ένοπλοι να μας συνοδεύουν στην άκρη του τίποτε; Λέω στον αφέντη: «αν είναι να μας επιτεθούν τίποτε αδελφοί ελπίζω ότι τούτοι εδώ θα παραδοθούν τάχιστα. Τρέμω την ανταλλαγή πυρών». Καθόλου καθησυχασμένη αποβιβάζομαι και αρχίζει η εκπαιδευσή μας. Ο χώρος αυτός είχε δύο ναούς και έναν τάφο. Και οι τρεις είχαν μεταφερθεί από μέρη άλλα Ο ένας μάλιστα που είχε και κάποιες τοιχογραφίες τον έσπρωχναν επί έξι μήνες πάνω σε ράγες με ανθρώπινη δύναμη ώστε να προχωρήσει 6 χλμ από τον αρχικό του τόπο. Οι ναοί αυτοί δεν είναι τίποτε εντυπωσιακά κτίσματα, είναι μάλλον μικροί ταπεινοί και τοπικής εμβέλειας. Όμως είναι ωραία η αίσθηση να επισκέπτεσαι αυτά τα μέρη με την πορτοκαλιά άμμο, τη σιγαλιά και τον ξεκάθαρο ορίζοντα. Ο εκπαιδευτής μας προπόνησε καλά. Μας είχε στο τρέξιμο. Έφευγε σφαίρα μπροστά και όποιος έφτανε καθυστερημένος επειδή χάζευε, έπαιρνε φωτογραφίες κλπ τον είχε τιμωρήσει γιατί η διάλεξη ήταν ήδη στη μέση. Αφού λοιπό τελειώσαμε επιβιβαστήκαμε και μάθαμε το μυστικό ότι την επόμενη η έγερση θα ήταν στις 6.15 το πρωί και η ξενάγηση θα ξεκινούσε στις 7 το πρωί. Ο αφέντης έπαθε σοκ. «Μα είμαστε με τα καλά μας γιατί ήρθαμε εδώ; Μήπως είναι κανένα undercover στρατόπεδο εκπαίδευσης της Χεζμπολλάχ; Είμαι και πολύ μελαχρινός….» Είχε δίκιο ως προς το τελευταίο. Δεν ξεχώριζε από ντόπιο. Την επομένη με τη τσίμπλα στο μάτι εγώ προσήλθα λαχανιασμένη καθότι κάποιες ανάγκες της τελευταίας στιγμής προέκυψαν και προσήλθα κατά τρία λεπτά καθυστερημένη. Αντιμετώπισα την αυστηρή έκφραση και την παγωμένη παρατήρηση του ξεναγού. «Στο μπαλαούρο, στο μπαλαούρο» γελούσε ο αφέντης. Ο ξεναγός κάπου διέγνωσε την ειρωνεία και έριξε ένα παγερό βλέμμα στον υπερασπιστή μου. Επιβιβαστήκαμε στις βάρκες και επισκεφθήκαμε άλλους τρεις ναούς μονοκοπανιά. Και αυτούς τους σώσανε από την πλημμύρα, αλλά πλέον είχα πάψει να ενδιαφέρομαι και τόσο για την ιστορία τους. Πιο πολύ με ένοιαζε η αίσθηση που έβγαζαν και το τοπίο. Άπειρα γεράκια περιτριγύριζαν το μέρος και έκαναν εφορμήσεις. Και ήταν έξοχη η αίσθηση που έβγαζε.
Κατά τη διάρκεια της κρουαζιέρας τα τοπίο ήταν εντελώς διαφορετικό από εκείνο που βλέπαμε στο Νείλο. Οι όχθες ήταν απομακρυσμένες μια και το πλοίο έπλεε στην παλιά όχθη του Νείλου. Οπότε βλέπαμε εκ του μακρόθεν. Άνθρωποι δεν υπήρχαν ώστε να έχουμε να βλέπομε τις ασχολίες τους. Μια ή δυο ψαρόβαρκες είδαμε όλες όλες. Αλλά η αίσθηση της ηρεμίας, της σιγαλιάς και της έλλειψης των ανθρώπων μετά από τις τόσες πολύβουες ημέρες μας ξεκούρασε το μυαλό. (Γιατί το σώμα…). Έτσι πέρασε και αυτή η ημέρα. Αφού το μεσημέρι είχαμε την τελευταία ενημέρωση από τον επιλοχία μας και μάθαμε ότι την επαύριον το ξύπνημα θα ήταν 5.45 (όλο και καλύτερο γίνεται το σχέδιο αυτό…) προκειμένου να δούμε τον ναό Καλάμπσα που βρίσκεται μεν στη λίμνη Νάσερ, αλλά πολύ κοντά στο Ασουάν, δηλαδή άλλον έναν μετακομισθέντα ναό. Άλλη μια απόβαση με σκάφη, μπούχτισα πια ακόμη και εγώ, και τι να σας περιγράψω πια όλοι ίδιοι ήταν και αυτός μάλιστα δεν ήταν και στο καλύτερο δυνατό σημείο μια και δίπλα στο AswanHighDamυπήρχαν ένα σωρό σκέλεθρα πλοίων. Αυτή τη φορά είδαμε αγριόπαπιες στον αρχαιολογικό χώρο και στο γυρισμό καθώς περιμέναμε να έρθουν από το πρακτορείο να μαζέψουν τα μογγόλα, παρατηρούσα από το κατάστρωμα του πλοίου πως ένα σαπάκι γέμιζε σιγά σιγά κόσμο. Θα εκτελούσε το δρομολόγιο της γραμμής. Αφρικάνικες φυσιογνωμίες φόρτωναν μπόγους με πράγματα πάνω στο μικρό αυτό πλοίο το οποίο γέμιζε με κόσμο πολύ περισσότερο από αυτόν που είχαμε εμείς πάνω στο κρουζιερόπλοιό μας. Ξαφνικά ζήλεψα: ήθελα να είμαι εκεί, χωρίς πρόγραμμα και επιλοχίες…
Ο συνοδός των μογγόλων έφτασε στην ώρα του και μας φόρτωσε στο αεροπλάνο, όπου μετά από μια πτήση όπου δε βλέπαμε τίποτε από κάτω λόγω αμμοθύελλας φτάσαμε στο Κάιρο ή AlKahiraή Μητέρα όλων των Πόλεων …
Όπου το δαγκώσαμε γερά λόγω κρύου αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Dorotija]

Αχ βρε Έρση! Να γυρίσετε πίσω από τέτοιο ταξίδι!! Δεν πειράζει, απότι βλέπω δεν χάνεις τα κουράγια σου! Και το ταξίδι συνέχισες, και από το γκρουπ κατάφερες να ξεφύγεις! Για να δούμε!

 

[Rosa]

Κρίμα για την Καμπότζη, αλλά κέρδισε και με το παραπάνω η Αίγυπτος!!!

Πολύ ωραίο, Έρση! Ζωντανό και ξέχειλο από πληροφορίες!!!

(Λοιπόν? Τι έγινε την επομένη στην Κοιλάδα, είπαμε...????)

 

[ΕΡΣΗ]

(Λοιπόν? Τι έγινε την επομένη στην Κοιλάδα, είπαμε...????)

Λοιπόν Roza μου και εγώ περιμένω πως και τι εκείνο το Εκουαδόρ . Εμ μη ξεχνιόμαστε ε;

 

[Rosa]

Λοιπόν Roza μου και εγώ περιμένω πως και τι εκείνο το Εκουαδόρ . Εμ μη ξεχνιόμαστε ε;

Μα...έβαλα σήμερατο μεσημέρι, έβαλα!!!

 

[LULLU]

... αυτο ειναι...οι δυσκολιες να σε κανουν δυνατοτερο τολμηροτερο...

 

[ΕΡΣΗ]

Μα...έβαλα σήμερατο μεσημέρι, έβαλα!!!

Τώρα όμως άλλαξε η ημέρα, έτσι; Οπότε θέλουμε φρέσκο πράμμα, να σπαρταράει...

 

[vagantos]

Κι η Αιγυπτος καλη είναι, να και προτιμούσα την Καμπότζη.
Και φουλ στις πληροφορίες η αφηγηση.
Μην ξαναπείς τον εαυτό σου μόγγολο όμως, τον αδικείς.
Βλέποντας το αβαταρ μήπως ταιριάζει το θεικό καμηλώπις (κατα το βοώπις της Ηρας )

 

[ΕΡΣΗ]

Κι η Αιγυπτος καλη είναι, να και προτιμούσα την Καμπότζη.
Και φουλ στις πληροφορίες η αφηγηση.
Μην ξαναπείς τον εαυτό σου μόγγολο όμως, τον αδικείς.
Βλέποντας το αβαταρ μήπως ταιριάζει το θεικό καμηλώπις (κατα το βοώπις της Ηρας )

Αγαπητέ Βαγγέλη, μη μου ξύνεις πληγές. Και εγώ προτιμούσα και προτιμώ την Καμπότζη. Αλλά τι να κάνουμε; C'est la vie.
Το μογγόλο αναφέρεται σε μια ρήση της Ρενάτας (τώρα που αναπτύχθηκε τόσο το Travelstories χρειάζονται και οι βιβλιογραφικές αναφορές) σε ένα thread για το αν είναι φθηνότερο να ταξιδεύεις με γκρουπ ή μόνος και που έλεγε σε αυτό οτι ένας λόγος που κοστίζουν λιγότερο τα μεμονωμένα ταξίδια είναι γιατί δεν χρειάζεσαι το σέρβις που σου παρέχουν και χρεώνουν τα πρακτορεία, όπως να σε παραλαμβάνουν για παράδειγμα από το αεροδρόμιο. Σε αυτό το ταξιδι πολύ το θυμήθηκα αυτό που έγραψε, γιατί πραγματικά μας φερόντουσαν σαν σε μογγόλα. Μη και παρουσιαστούμε εμείς στη ρεσεψιόν και κουραζόμαστε από την ορθοστασία, ερχότανε ο εκπρόσωπος του πρακτορίου και μας ρωτούσε: "Δύο μονά κρεβάτια θέλετε ή ένα διπλό;" "Ένα διπλό" λέγαμε εμείς, πήγαινε ξανά πίσω στην ρεσεψιόν ο τύπος και το κανόνιζε όσο εμείς πίναμε το welcome drink, μετά ξαναγυρνούσε: "smoking or non smoking room, sir?" και άντε πάλι να τραβάει κατά τη ρεσεψιόν για να μας βρει το ιδανικό δωμάτιο. Αν αυτό δεν είναι μεταχείρηση καθυστερημένων, τότε τι είναι;
Όσο για το καμηλώπις μετά από τα ατελείωτα μπουφέ τα εξαιρετικά γλυκά και τα τρία γεύματα την ημέρα μάλλον στο ελεφαντώπις τείνω....

 

[dimosf]

Νάσαι καλά να μας τελειώσεις την υπέροχη αφήγηση από Αίγυπτο αλλά κυρίως για να συνεχίσεις το απότομα κομμένο ταξίδι σου στην Ινδοκίνα

 

[vagantos]

• Ουδέν κακόν αμιγές καλού (φαγητού).
• Κι εγώ γλυκοκοιτάζω το Λάος-Καμπότζη ( και αν κάτσει Βιετναμ)
• το ΕΡΣΗ βγαίνει απ το AIR-SEA; Πιο ταξιδιάρικο δε γίνεται...

 

[ΕΡΣΗ]

• Ουδέν κακόν αμιγές καλού (φαγητού).
• Κι εγώ γλυκοκοιτάζω το Λάος-Καμπότζη ( και αν κάτσει Βιετναμ)
• το ΕΡΣΗ βγαίνει απ το AIR-SEA; Πιο ταξιδιάρικο δε γίνεται...

- Αφού γευθηκα τα καλά (φαγητά) τώρα πρέπει να γευθώ και τα κακά (=να πεινάσω).
-Αν βρεθείς σε εκείνα τα μαγεμένα μέρη εννοείται οτι δε θα χάσεις τον αρχαιολογικό χώρο του Angkor. Τις δύο ημέρες που τον επισκεφθήκαμε, εντυπωσιαστήκαμε. Και νομίζω οτι δύο μέρες είναι το ελάχιστο. (Εννοώ οτι θα πάω πάλι γιατί μου λείπει η τρίτη ημέρα και ίσως και η τέταρτη).
- Δίνεις στο όνομά μου μια ταξιδιάρικη ερμηνεία που δεν την είχα φανταστεί. Το όνομά μου είναι αρχαιοελληνικό Έρση - Βικιπαίδεια
Αυτό που με συνδέει με την αρχαία εκείνη μυθική φιγούρα είναι η ατελείωτη περιέργεια- αν και είμαι πιο διακριτική - θέλω να πιστεύω.