Ιαπωνία Απολαυστικό Χανάμι

[jousis]

Κεφάλαιο 5β: Γενέτειρα της Ιαπωνικής Πορσελάνης – Μέρος β

Okawachiyama (大川内山)
https://www.flickr.com/photos/jousis/tags/okawachiyama




Το χωριό που κλείσανε τους τοπ τεχνίτες είναι μέχρι και σήμερα χωριό με τεχνίτες και κλίβανους που ανάβουν 1-2 φορές τον χρόνο για να ψήσουν τις εξαιρετικής ποιότητας πορσελάνες τους. Για να φτάσουμε στο χωριό, παίρνουμε το τρένο από Αρίτα προς Imari. Ρωτήστε στον σταθμό γιατί δεν είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρετε να βρείτε την αποβάθρα. Λογικά θα είναι ένα μονό βαγονάκι που όταν μπαίνεις παίρνεις ένα χαρτάκι και όταν βγαίνεις (στο τέρμα) πληρώνεις ανάλογα από το πού μπήκες. Αν δεν έχει αλλάξει κάτι δεν αγοράζετε εισιτήριο από πριν (σωτήριο έτος 2014). Κόστος θα δείτε στο hyperdia.
Μετά, από τον σταθμό Imari πρέπει να πάρετε ένα λεωφορείο που περνάει του αγίου ποτέ ανήμερα. Στα POIs που θα ανεβάσω στο τέλος έχω τις ώρες (2014) αλλά προτείνω να πάρετε ένα ταξάκι. Με 1400-1600 yen θα είστε ξεκούραστα και γρήγορα (10 λεπτά) στο χωριό. Το αυτό ισχύει και για τον γυρισμό. Ζητήστε στο tourist office ή σε κάποιο μαγαζί να σας καλέσει ταξί ή να σας πει πότε είναι το επόμενο λεωφορείο.

Στο χωριό, κάνουν 2 φορές τον χρόνο παζάρι (οι εταιρίες-κλίβανοι) και πουλάνε δεύτερα κομμάτια, ελαττωματικά κομμάτια και κανονικά σε χαμηλές τιμές. Εμείς πήγαμε αρκετά πρωί, την 1η μέρα του παζαριού για να απολαύσουμε το χωριό χωρίς πολύ κόσμο. Όποια περίοδο όμως και να πάτε θα βρείτε προρσελάνες σε εξαιρετικές τιμές. Απο 5 έως 500000 ευρώ. Απο βάζα μέχρι πιατάκια για ρύζι. Τσαγιερά, καμπανούλες, κούπες, ...

Θέα απο ένα πάρκο στα άκρα του χωριού

Το χωριό περικλείεται από βουνά και υπάρχει μόνο μια είσοδος όπου και γινόταν ο έλεγχος (παλιά) ποιος έμπαινε και έβγαινε. Φρούριο κανονικό.
Στην είσοδο σώζονται τα στηρίγματα της πύλης:


Περπατώντας αριστερά από την πύλη, βγαίνουμε σε κάτι μηχανήματα που χρησιμοποιούσαν για να φτιάξουν την σκόνη από τις πέτρες:

Προχωρώντας, μια πινακίδα μας ενημερώνει για τους Κορεάτες που "ήρθαν" στην Ιαπωνία



Μπορώ να μιλάω ώρες για το χωριό… δείτε εικόνες








Φυσικά κάναμε και τα ψώνια μας. Όλα χειροποίητα και ζωγραφισμένα στο χέρι. Σε 2 εργαστήρια μάλιστα μας αφήσανε να μπούμε μέσα να δούμε που ζωγραφίζανε κάτι κεραμικά. Κλίβανοι δεν λειτουργούσαν. Από ότι κατάλαβα τους ανάβουν λίγες φορές τον χρόνο και ψήνουν με τον παραδοσιακό τρόπο αλλά δεν μπορούν να ανάβουν συνέχεια διότι α) καίνε πολύ ξύλο και β) πρέπει να εκκενωθεί ο γύρω χώρος

(2500yen)



(6000yen μαζί με 2 πιατάκια. 6000 !!!!)

Δυστυχώς είχαμε να περάσουμε 2 τελωνεία και δεν είχα τον τρόπο να εξηγήσω πόσο φτηνά είναι όλα αυτά, οπότε γεμίσαμε απλά το backup μας και σταματήσαμε.
Επίσης πρέπει να σταματήσω το κεφάλαιο κάπου εδώ… αλλά δεν μπορώ. Δείτε σας παρακαλώ όλες τις φωτό γιατί το μέρος αυτό είναι το ΜΟΝΟ που πήγα και μπορώ να πω ότι έχει ακόμα μια γεύση παλιάς παραδοσιακής Ιαπωνίας.

Γενικά στην περιοχή υπάρχουν και άλλα χωριά με κλίβανους αλλά το παραπάνω είναι το νο1 της λίστας. Εάν μείνετε στην περιοχή 2 μέρες και νοικιάσετε αυτοκίνητο μπορείτε να γυρίσετε κι άλλα, αλλιώς, και μόνο αυτό είναι εμπερία εάν σας αρέσουν οι πορσελάνες ή τα παραδοσιακά χωριά.


Ωπ…που πάτε ; Όλη την ημέρα θα τριγυρνάτε στα βουνά και δεν θα φάτε κάτι ;


Μπριζολάδικο Tsujikawa (つじ川) στο Ιμάρι
http://tabelog.com/saga/A4102/A410202/41000418/



Τα γνωστά, μπαίνουμε μέσα, μας κοιτάνε σαν ούφο (δεν είναι σε κεντρικό σημείο), λέμε να καθίσουμε ;
Έχετε κράτηση;
Σας φαινόμαστε να έχουμε κράτηση;
Περιμένετε λίγο…
Βγαίνει ο ίδιος ο κ. Τσουτζικάγουα και μας καθίζει μόνους μας σε ένα teppanyaki και μας δίνει το μενού (νομίζω στα Αγγλικά). Επιλέγω το πιο ακριβό σετ με το Imarigyu (εξαιρετικό είδος waguy , το καλύτερο που έφαγα) και μας αρχίζει.


Σημαντική παρατήρηση… το λιπαρό κόψιμο, οπωσδήποτε να το τρώτε με wasabi. Το άλλο τρώγεται και με σαλτσούλες ή σκέτο αλάτι.
Λοιπές φωτό:
https://www.flickr.com/photos/jousis/tags/tsujikawa
Ο σεφ ήξερε λίγα Αγγλικά και ήταν πολύ ευχάριστος. Το μαγαζί δεν είναι καθόλου κυριλέ, απλά το φαΐ είναι πανάκριβο, προσοχή. Δώσαμε 9000 yen το άτομο. Τα δύο κοψίματα (για όποιον νοιάζεται) είναι sirloin (サーロイン– το λιπαρό) και fillet(フィレ– το πιο κόκκινο).

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 18

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 18

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[jousis]

Κεφάλαιο 2 – Μετακινήσεις

(βαρετό κεφάλαιο χωρίς φωτογραφίες)

Η Ιαπωνία έχει 2 πανεύκολους τρόπους μετακίνησης μεγάλων αποστάσεων. Ο ένας είναι και φτηνός, το αεροπλάνο. Καθημερινά υπάρχουν δεκάδες πτήσεις από κάθε εταιρία με τεράστια αεροπλάνα για όλη την χώρα. Οι σελίδες των εταιριών (ως επι το πλείστον) είναι και στα Αγγλικά και αν κλείσεις 2-3 μήνες πριν, βρίσκεις εξαιρετικές τιμές. Εμείς κλείσαμε από Τόκυο στην Φουκουόκα με 12000yen το άτομο, J-class (premium economy) με την Japan Airlines.

Επίσης, υπάρχουν και 2-3 προσφορές για τους τουρίστες που ρίχνουν το κόστος του μονού εισιτηρίου μέχρι και στα 10000yen το άτομο για τις κανονικές εταιρίες. Οι low-cost έχουν ακόμη πιο φτηνά εισιτήρια. Δείτε τις παρακάτω πολύ ενημερωμένες σελίδες για περισσότερες πληροφορίες:
http://www.japan-guide.com/e/e2365.html
http://www.japan-guide.com/e/e2364.html

Εκτός από τα αεροπλανάκια, η Ιαπωνία έχει και τα διάσημα τρένα της. Τα εισιτήρια όμως είναι φωτιά εκτός κι αν αγοράσεις κάποιο πάσο απεριόριστων διαδρομών. Εκεί αρχίζει το χάος. Πάσο για εδώ για αυτά τα τρένα, άλλο πάσο για εκεί για εκείνα τα τρένα, πάσο για όλη την Ιαπωνία, πάσο για την μάνα της και τον πατέρα της.

Το κλασσικό που αγοράζουν όλοι και πραγματικά συμφέρει, είναι το εθνικό JapanRailPass.
http://www.japan-guide.com/e/e2361.html
Υπολογίστε τα ταξίδια που θέλετε να κάνετε όμως γιατί αν μείνετε πολλές μέρες ίσως δεν συμφέρει τόσο.

Εκτός από το παραπάνω συνηθισμένο πάσο, υπάρχουν πάρα πολλά τοπικά που ίσως σας βολεύουν. Κάντε μια μίνι έρευνα γιατί μπορεί να γλιτώσετε αρκετά λεφτά εάν μείνετε αρκετές μέρες σε μία περιοχή. Πχ, εμείς πήραμε το Kyushu-Shikoku-Sanyo για 5 ημέρες και μας βόλεψε πολύ παραπάνω από το γενικό για όσο ήμασταν νότια. Επίσης για όσο πηγαίναμε Νάρα/Κυότο πήραμε το Kansai Thru, σούπερ βολικό (αν και όχι σούπερ οικονομικό).
Μια πολύ καλή σελίδα με διάφορα παραδείγματα είναι η κάτωθι:
http://jprail.com/

Για όλα τα υπόλοιπα ταξιδάκια εντός των πόλεων, θα έχετε μια μαγνητική κάρτα που φορτώνεις με λεφτά και ξοδεύεις όσο πας. Δεν δίνουν εκπτώσεις (κατά κανόνα) αλλά βολεύουν. Όποια και να πάρετε (ελάχιστες εξαιρέσεις) λειτουργεί και στις άλλες περιοχές της Ιαπωνίας. Εμείς κινούμασταν με την suica (αγορά από Τόκυο) χωρίς πρόβλημα παντού. Να θυμάστε όμως ότι αν μείνουν λεφτά μέσα, μπορείτε να την επιστρέψετε ΜΟΝΟ στην περιοχή την οποία "ανήκει" η κάρτα. Την Suica δηλαδή την επιστρέφετε μόνο σε γραφεία της JREast.
http://www.japan-guide.com/e/e2359_003.html

Δρομολόγια τρένων μπορείτε πολύ εύκολα να δείτε (και κόστος) στην σελίδα:
http://www.hyperdia.com/

 

[jousis]

Και τώρα, ήρθε η ώρα να αποφασίσεις ΕΣΥ φίλε αναγνώστη (οι 3 πρώτες απαντήσεις κερδίζουν).

Θέλεις μια ιστορία day-by-day όπως συνηθίζεται εδώ ή μια σε στυλ ταξιδιωτικού οδηγού (ανά πόλη) ;
Η day-by-day θα έχει πικάντικες ιστορίες αλλά θα είναι εξαντλητική στην αρχή, η άλλη θα είναι αποστειρωμένη αλλά πιο περιεκτική.

Σε κάθε περίπτωση, δεν θα αναφέρω λεπτομέρεις για μέρη που έχουν πάει όλοι οι προηγούμενοι. Δεν έχει νόημα γιατί τα έχουν πει όλα.
Οπότε αν έφτασες ως εδώ και είναι η πρώτη ιστορία που διαβάζεις, έκανες λάθος. Ξού-ξού...

Ιστορίες για Ιαπωνία

 

[panius]

Day by day με όλες τις λεπτομέριες!!!
Εξαιρετική αφήγηση Γιάννη και καταπληκτικές φωτογραφίες!
Πάμε Japan πάλι! Yeah!!!!

 

[panius]

Πορσελάνινη;;; Σε ποιο μέρος; Μήπως είναι μάρμαρο;
Είδατε και το Φούτζι τυχερέ! 1 ώρα όρθιος ήμουν στο σίνκανσεν για να το δω (άρα το μισό ταξίδι - η θέση μου ήταν από την άλλη μεριά) και δεν είδα τίποτα

 

[jimp]

Την αποστειρωμένη αλλά περιεκτική σε στυλ ταξιδιωτικού οδηγού.

Κλείσανε και τα Wendy's να χτυπούσα ένα μπεικον μασρουμ μελτ κομπο διαβάζοντας την ιστορία σου!

 

[jousis]

Κλείσανε και τα Wendy's να χτυπούσα ένα μπεικον μασρουμ μελτ κομπο διαβάζοντας την ιστορία σου!

Άσε ρε @jimp , λόγω εφηβικού τραύματος πήγαμε κι εμείς στα (μοναδικά; ) wendys και της λέω, 2 bacon mushroom melt παρακαλώ.
-Κύριε, το μπέικον είναι έξτρα, να το προσθέσω;
ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΛΗ κυρία μου;;; ... ήθελα να της πω αλλά δεν ξέρω το αντίστοιχο Ιαπωνικό colloquialism οπότε ψέλισα
-ναι, παρακαλώ, και στα δύο.

@panius
α) δεν σου λέω, να σκάσεις (ή να γουγλάρεις)
β) όσες φορές και να γράψεις, η ψήφος σου μετράει για 1.

 

[panius]

Θα με αναγκάσεις να φτιάξω καινούργιο προφίλ για να ψηφίσω!

 

[jousis]

Κεφάλαιο 3 – Fukuoka (福岡)

https://www.flickr.com/photos/jousis/tags/Fukuoka




Πρώτος σταθμός μας η μεγαλύτερη πόλη του νησιού Kyushu (九州), αποτέλεσμα ενώσεως δύο πόλεων , Fukuokaκαι Hakata. Τώρα το δεύτερο όνομα έχει μείνει προίκα στον κεντρικό σταθμό της πόλης. Το αεροδρόμιο της πόλης είναι εξαιρετικά κοντά στην πόλη οπότε εάν φτάσετε με αεροπλάνο, η μετάβαση στο ξενοδοχείο σας είναι πανεύκολη.


Διαμονή
Οι περιοχές που αξίζει να μείνετε (σαν τουρίστες) είναι τρεις. Αρχικά έχουμε την κλασσική επιλογή του εκδρομέα τουρίστα, γύρω από τον σταθμό των τρένων (Hakata, 博多駅). Αδιάφορη περιοχή, με διάφορα φαγάδικα και μικρά μπαράκια. Δεν θα βαρεθείτε το βράδυ, αλλά δεν θα έχετε και τις τρομερές επιλογές.

Μετά, έχουμε την κοντινή περιοχή και πονηρή συνοικία, την Νακάσου (Nakasu,中洲). Εδώ υπάρχουν πολλά μπαράκια και ξενυχτάδικα (πονηρά και μη), φαγάδικα και αρκετή νυχτερινή ζωή. Όπως παντού στην Ιαπωνία, η έννοια "πονηρή γειτονιά" είναι λίγο… παραπλανητική… Μείνετε άφοβα.

Τέλος, έχουμε την περιοχή Tenjin (天神) που υπάρχουν τα πάντα. Μπαράκια, φαγάδικα, νυχτερινή ζωή, ψώνια και ότι τραβάει η όρεξή σας. Δυστυχώς όμως οι τιμές των ξενοδοχείων είναι λίγο τσιμπημένες. Βέβαια, η πόλη είναι αρκετά φτηνή σε σχέση με Τόκυο και Κυότο οπότε θα βρείτε κάτι στα μέτρα σας.

Σαν πόλη είναι χαλαρή, με μοντέρνα κτίρια αλλά όχι τρομακτικά, πολύ προσιτή. Τα ψώνια στην πόλη είναι πανεύκολη υπόθεση αφού είναι μαζεμένα σε 2-3 σημεία. Έχει αρκετό πράσινο, λιμάνι(α), ποτάμι(α) και γενικά την προτείνω ανεπιφύλακτα (όπως και όλο το νησί). Οι άνθρωποι είναι φυσιολογικοί, σχετικά ευγενικοί αλλά όχι τυπικοί. Εάν γνωρίζετε λίγες λέξεις Ιαπωνικά θα μπορέσετε να τους ξεκλειδώσετε και να κάνετε χαλαρές συζητήσεις σε Αγγλο-Ιαπωνικο-Ελληνικο-Νοηματικήν διάλεκτο. Θέλει όμως προσπάθεια γιατί δεν είναι πολύ συνηθισμένοι όλοι σε εξωτερικό τουρισμό. Πουθενά όμως δεν μας δεχτήκανε με δυσανασχέτιση ή φόβο για το πως θα συννενοηθούν. Απο την άλλη, πουθενά δεν προσπαθήσανε σε σημείο αηδίας να μας εξυπηρετήσουν. Ευρωπαϊκά πράγματα.


Μετακινήσεις
2 γραμμές μετρό με αρκετά αραιές στάσεις και ένα σχετικά πυκνό δίκτυο λεωφορείων σας πάνε παντού. Εάν αντέχουν τα πόδια σας, αρκεί το μετρό αλλά ένας συνδυασμός δίνει τα καλύτερα και πιο γρήγορα αποτελέσματα. Και οι δύο τρόποι υποστηρίζουν τις μαγνητικές κάρτες της Ιαπωνίας (πχ Suica, Pasmo, Pitapa). Μπορείτε να αγοράσετε ένα ημερήσιο πάσο με 800yen που καλύπτει μετρό, τρένα και λεωφορεία μέσα στα σύνορα της πόλης. Το διευρυμένο πάσο με 1300 yen καλύπτει και το τρένο για Dazaifu.
https://yokanavi.com/access_tourist_eg

Πρόγραμμα λεωφορείων (αστικών της Nishitetsu) μπορείτε να δείτε εδώ:
http://jik.nishitetsu.jp/?lang=en


Πού είδαμε κερασιές στην Φουκουόκα

Πάρκο Οχόρι (ohorikoen, 大濠公園)
Λιμνούλα, γεφυράκι, γρασίδι, όλα καλά αν έχετε χρόνο για σκότωμα. Σκιουράκια δεν έχει. Έχει όμως ευκαιρίες για κλισέ φωτογραφίες.



Την ημέρα που επέλεξα να πάμε, είχε και ένα τοπικό φεστιβάλ με μία φατρία πολεμιστών που κάτι έκανε κάποτε. Κατεβαίνουν από τον ναό Κουρόσε στο πάρκο Νίσι και φτάνουν στο Μαιζούρου.




Πάρκο Μαϊζούρου (Maizurukoen, 舞鶴公園)
Πολλές κερασιές, τα ερείπια και ανακατασκευές του κάστρου της Φουκουόκα και πολλές κερασιές. Τα βράδια την περίοδο των ανθισμένων κερασιών, διοργανώνουν και (πανάκριβα) φωτο-δρώμενα (ο ήχος απουσιάζει) .






Πάρκο Νίσι (Nishi koen, 西公園)
Αδιάφορο πάρκο (σε κ.σ.) τίγκα στις κερασιές και χώρους για χανάμι.




Πού κάναμε βόλτες
Όλη η περιοχή Tenjin είναι ενδιαφέρουσα το πρωί. Έχει αρκετά πολυκαταστήματα με ρούχα με τοπικές μάρκες (νεανικές ή μη). Δεν απουσιάζουν και τα κλασσικά με όλες τις παγκοσμίως γνωστές μάρκες αλλά αν θέλετε κάτι τέτοιο, καλύτερα να πάτε Λονδίνο ή Παρίσι ή Νέα Υόρκη.

Η περιοχή Ιμαϊζούμι (Imaizumi), νότια του σταθμού Tenjin, έχει μικρά καφενεδάκια και μαγαζιά. Αξίζει μια γρήγορη βόλτα αν και εμάς δεν μας άφησε κάποια ιδιαίτερη εντύπωση.

Η περιοχή Νακάσου έχει πλάκα το βράδυ με τα διάφορα ροζ μπαράκια της και τα πολύ καλά τσιπουράδικα (σότσου είπαμε πίνουμε στο Kyushu). Δεν πλησιάζει το μεγαλείο της Οσάκα και του Τόκυο βέβαια. Εκτός αυτών, στην περιοχή αυτή υπάρχει η μεγαλύτερη πυκνότητα στα πασίγνωστα υπαίθρια φαγάδικα της Φουκουόκα, τα γιάτάι (屋台)


Τέλος, υπάρχει ένας δρόμος δυτικά του σταθμού Tenjin που έχει διάφορα μπαρ εάν κάτι τέτοιοι είναι του στυλ σας. Ο δρόμος ονομάζεται oyafuko dori, ξεκινάει από τον κεντρικό δρόμο Showadori και φτάνει μέχρι τον Nanotsu dori


Ψώνια
Σε όλη την περιοχή Tenjin έχει εμπορικά κέντρα για όλα τα στυλ. Το καλό είναι πως είναι σχετικά κοντά μεταξύ τους και έτσι οι εξορμήσεις για ψώνια είναι εύκολη υπόθεση.

Ο υπόγειος δρόμος από τον σταθμό Tenjin μέχρι τον σταθμό Tenjin-minami , ονομάζεται Tenjin-chikagai και έχει πάρα πολλά μαγαζάκια, κυρίως τοπικές μάρκες.

Πιο παραδοσιακός δρόμος με παλιά μικρά μαγαζάκια είναι ο Kawabata shotengai. Δεν έχει κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον, όμως αξίζει μια βόλτα εάν βρεθείτε στην περιοχή.

Το εμπορικό κέντρο Canal City Hakata έχει κυρίως διεθνείς μάρκες σε νορμάλ τιμές αλλά ίσως βρείτε και τοπικές ευκαίριες. Εκτός από τα μαγαζιά έχει ένα σιντριβάνι που χορεύει με μουσικούλα κάθε μισή/μία ώρα (μπούρδες) και ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική.



Εστιατόρια που προτείνω
Όλο το νησί είναι πασίγνωστο για τις γευστικές απολαύσεις του και για το πολύ και καλό σότσου (焼酎) που παράγει. Η πόλη συγκεκριμένα έχει τα πιο διάσημα ράμεν της Ιαπωνίας με ζωμό χοιρινού βρασμένο με το κόκκαλο, τα hakata ramenή tonkotsu ramen. Εδώ εκτός από τις αλυσίδες που υπάρχουν σε όλη την Ιαπωνία (ichiran , ippudo) έχουμε και πολλές τοπικές εναλλακτικές (γευστικότερες) επιλογές.

Tempura no hirao (天ぷらのひらお)
http://tabelog.com/fukuoka/A4001/A400107/40000033/
http://tabelog.com/fukuoka/A4001/A400103/40004474/
Καλή τύχη. 3 φορές πήγαμε σε διάφορες ώρες, την μία είχε 10 άτομα ουρά και φύγαμε, την άλλη 20 και την άλλη αμέτρητα. Πρέπει να είναι εξαιρετική τέμπουρα σε εξαιρετικές τιμές αλλά είμαστε τουρίστες και δεν μπορούμε να χάνουμε 1-2 ώρες σε ουρά. Προσπαθήστε το όμως !


Tempura Sakau (酒宇)
http://tabelog.com/fukuoka/A4001/A400104/40003730/
Σαφώς λιγότερο δημοφιλές από το προηγούμενο αλλά το μεσημέρι έχει πολύ καλές τιμές. Με 2000 πήραμε εξαιρετικό σετ τέμπουρα και ο σεφ ετοίμαζε το επόμενο μόλις τρώγαμε το προηγούμενο. Εδώ πρέπει να προειδοποιήσω ότι το περιβάλλον είναι τρομακτικό. Εσείς, ο κύριος που μαγειρεύει, η γυναίκα του στην κουζίνα και σύνολο 10 θέσεις στον πάγκο δίπλα δίπλα. Αγγλικά μηδέν, αλλά δεν τα χρειάζεστε. Δείξτε το μενού που θέλετε ανάλογα με την τιμή και αν σας ρωτήσουν gohan (=ρύζι) κάντε νόημα ναι ή όχι.


shin shin ramen (シンシンラーメン)
http://tabelog.com/fukuoka/A4001/A400103/40004980/
Σχεδόν πάντα θα έχει ουρά, δεν γράφετε πουθενά το όνομά σας, απλά περιμένετε έξω πίσω από τους προηγούμενους. Ο μέσος Ιάπωνας καταβροχθίζει ένα πιάτο ράμεν σε 10 λεπτά (ενώ εμείς σε 30) οπότε μην τρομάξετε αν δείτε 10 άτομα στην ουρά.
Παραγγείλετε "ράμεν" ή "νέγκι ράμεν" (νέγκι = φρέσκο κρεμμύδι), τσάσου ράμεν (με χοιρινό) και γκυόζα (τυροπιτάκια). Ή περιμένετε να έρθει ο ένας σεφ που του έχουν σφυρίξει οι σερβιτόροι ότι μπήκαν δυτικοί να σας βοηθήσει στα Αγγλικά. Το μεσημέρι από ότι βλέπω έχει χαμηλότερες τιμές και ειδικά σετάκια. Ο ζωμός είναι μεν κλασσικού tonkotsu ramen αλλά πολύ πιο ελαφρύς από τα βαρβάτα αυθεντικά tonkotsu. Καλή αρχή εάν δεν μπορείτε τις βαριές σούπες.


Ippudo / Ichiran
http://www.ippudo.com/index.html
http://www.ichiran.co.jp/english/
Πολλά καταστήματα στην πόλη, όλα σχεδόν με την ίδια ποιότητα. Ο ζωμός είναι πολύ βαρύς και μπορείτε να προσθέσετε σκόρδο ή έξτρα καυτερή σάλτσα μέχρι που να δακρύζετε από ότι τρύπα έχετε διαθέσιμη. Τα ίδια καταστήματα θα τα βρείτε πλέον σε όλη την Ιαπωνία και τα πιο τουριστικά θα έχουν και Αγγλικό μενού.
Από τα δύο, θα πρότεινα τα ichiran για αρχή κυρίως για το περιβάλλον (δείτε στην σελίδα τους).


Για κάτι διαφορετικό (και πολύ βαρύ) δοκιμάστε το Ikkosha (一幸舎ラーメン)
http://tabelog.com/fukuoka/A4001/A400101/40006062/
Παραγγείλετε από το αυτόματο μηχάνημα στην είσοδο ή σφυρίξτε σε κάποιον να σας βοηθήσει λέγοντας (ikkosha) ramen. Εάν είστε τολμηροί, προτείνω τα shio tonkotsu ramen (塩豚骨ラーメン).



Τα γκυόζα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο αλλά δοκιμάστε τα για να ξεχωρίζετε μετά τα πραγματικά καλά που θα φάτε στο παρακάτω…



tetsunabe, (鉄なべ)
http://tabelog.com/fukuoka/A4001/A400103/40000910/
Για κορυφαία γκυόζα και λαχταριστές φτερούγες που λιώνουν στο στόμα σας, βρείτε ένα από τα καταστήματα του τετσου νάμπε. Ζητήστε τεμπασάκι (φτερούγες κοτόπουλου) και γκυόζα κάνοντας νόημα πόσα θέλετε. Αγγλικά, γιοκ.





Διάφορα
Δοκιμάστε έστω μια φορά το μεντάικο ή το καράσι μεντάικο όπου το πετύχετε.
http://en.wikipedia.org/wiki/Mentaiko


Τι πίνουμε;
Σότσου από πατάτα, από ρύζι, από κριθάρι και ότι άλλο μας τύχει που είναι σαν την βότκα ή τσικουδιά (όχι ακριβώς αλλά βαριέμαι να εξηγώ). Δοκιμάστε το μιζουγουάρι (αραιωμένο με νερό + πάγος), ρόκκου (πάγος) ή σκέτο (σουτορέττο = straight) αν έχετε τα κότσια. Με το νερό πίνεται ευχάριστα σαν συνοδευτικό, ο πάγος βγάζει τα αρώματά του και σκέτο είναι για όσους πίνουν τσικουδιά 10:00 το πρωί με τον ταχυδρόμο ξεροσφύρι και τους φαίνεται φυσιολογικό. Και πάλι ανάλογα με το είδος υπάρχει ο καλύτερος τρόπος αλλά θα φάω μπαν αν αρχίσω να εξηγώ. Πάρτε το μιζουγουάρι για αρχή και συνεχίστε απο εκεί.

Κάποια μαγαζιά έχουν και καλούτσικες επιλογές από νιχόνσου (日本酒), αυτό που λανθασμένα αποκαλεί ο λοιπός κόσμος σάκε. Σάκε στην Ιαπωνία σημαίνει γενικά αλκοόλ. Βέβαια όταν ένας ασπρουλιάρης ζητάει σάκε, θα πάρει nihonshu (ιάπωνες είναι, όχι ηλίθιοι) οπότε μην σκιάζεστε. Το σωστό όμως, παραμένει, νιχόνσου.


Και επειδή η πόλη έχει πολλά περισσότερα από αυτά που κατάφερα να πάω, ψάξτε να βρείτε τα δικά σας αξιοθέατα (και ναούς έχει και λίγη κιουτίλα μπορείτε να βρείτε κι ότι τραβάει η όρεξή σας).
http://fukuoka-now.com/

Φουκουόκα λοιπόν...
Δοκιμάστε την σαν βάση για εκδρομές, απολαύστε την αν είστε (ποιοτικοί) πότες και ραμενο-λάγνοι.
Βρείτε τους ναούς, τα μουσεία, τους δρόμους που θα φέρουν την εκδρομή στα μέτρα σας. Αποκλείεται να σας απογοητεύσει.

 

[jousis]

(εκτός κεφαλαίων)

Επειδή δεν πάρθηκε απόφαση με πλειοψηφία (εμείς κι εμείς είμαστε), θα κάνω το χατίρι ολονών
ευτράπελα Φουκουόκα...

Τέμπουρα σακάου
Μπαίνουμε μέσα 13:00 περίπου, το πρώτο μας γεύμα, πρώτη ημέρα. Μέσα ο μεσήλιξ με την κυρία του και 2 πελάτισσες που κάνουνε lunch break. Ο χώρος μικρός και εγώ έχω ήδη ιδρώσει 2 φορές αλλά κάπως έπρεπε να βγω απο το comfort zone μου γιατί μόνο έτσι θα απολάμβανα την Ιαπωνία.
Ο κύριος στέκεται αγέρωχος προσπαθώντας να μην μας κοιτάξει σαν τον robuchon μπροστά από την τσανάκα με το καυτό λάδι.
Η κυρία ιδρώνει περίπου όπως εγώ αλλά χωρίς να το δείξει. Μου φέρνει το μενού και δείχνει με το δάχτυλο τις 3 τιμές των σετ-μενού (χειρόγραφα ιδεογράμματα χωρίς εικόνες) σαν κωφάλαλος ψελίζοντας "show , show price".
(λέω από μέσα μου ή τώρα ή ποτέ)
Θα ήθελα 2 μενού των 2000 γιεν (σε εστιατορικά Ιαπωνικά που είμαι εκπαιδευμένος).
Καμία συγκίνηση απο την κυρία, φέρνει τα πρώτα και ρωτάει αν θέλουμε ρύζι (το συνηθισμένο όταν είσαι δυτικός και μιλάς χάλια Ιαπωνικά είναι να σου λένε "τί καλά που μιλάτε" , "δύσκολα τα Ιαπωνικά ε;" και λοιπές ευγένειες).

Μετά από 10-12 τέμπουρες και 35 βούτες της γυναίκας (της έπεφτε συνέχεια – 1η φορά με τα αναχρονιστικά τσοπστικ) πιάσαμε δειλα-δειλά συζήτηση με τον βλοσυρό κύριο και μετά με την κυρία. Η τελευταία έχει έρθει στους ολυμπιακούς και προσπαθούσε να ψήσει τον κύριο να έρθουν κρουαζιέρα. Ο κύριος χαλάρωσε και συζητάγαμε όλοι μαζί σαν να γνωριζόμασταν καιρό (φύγανε οι πελάτισες που ήταν πριν).
Στο τέλος, μας βγάζει δωράκια για την μαμά της γυναίκας (για το σόι μου τίποτα - ήταν ξεκάθαρη ).



Βάζει τα όστρακα σε μίσο για κάμποσο καιρό για να ξεμυρίσουν και τα φτιάχνει έτσι. Αν βγουν δράκοι σε 2 χρόνια δεν το ξέρω. Ελπίζω ναι (στην πεθερά τα δώσαμε).

Φεύγοντας, μας ευχαριστούν πολύ που τους κάναμε την τιμή και φάγαμε την πρώτη μας τέμπουρα σε αυτούς ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΥΠΟΚΛΙΘΟΥΝ 203883838 φορές και μου κάνει τρομερή εντύπωση που υπάρχει και αυτή η πιο χαλαρή, φιλική αλλά όχι υποτακτική/εξυπηρετική Ιαπωνία. Η μόνη δυσκολία είναι να τους χαλαρώσεις λίγο γιατί μόλις δουν δυτικούς σφίγκονται αρκετά.


shin-shin ramen
Φτάνουμε από έξω και περιμένουν ήδη 2 κύριοι. Πίσω μου έρχεται άλλος ένας. Ανοίγω την πόρτα να μπω μέσα για να δω αν γράφουμε κάπου το όνομά μας. Ταυτόχρονα φτάνει ο άλλος πίσω μου και στέκεται στην ουρά (προφανώς γνώστης). Μέχρι να γυρίσω πίσω στην πόρτα, έχει κολλήσει πίσω στους 2 που περιμένανε και δυσανασχετεί που η γυναίκα μου τον κοίταξε λίγο περίεργα (βαλκάνιοι είμαστε – δεν το ελέγχουμε). Περιμένουμε λοιπόν πίσω από τον 3ο (τον μαλάκα) για 10-15 λεπτάκια, μέχρι που τον φωνάζουν να κάτσει σε μια θέση στον πάγκο ενώ ετοιμάζουν και ένα 4-θέσιο τραπέζι για τους επόμενους (εμάς).

Ο τύπος τους ζητάει να κάτσει στο 4-πλο (!!!) και μετά από ψηστίρι 1 λεπτού τον αφήνουν ενώ εμείς μένουμε μπουκάλα για άλλα 5 λεπτά μέχρι να μας καθίσουν στον πάγκο (καλύτερα).

Ε, ναι λοιπόν, υπάρχει και αυτή η Ιαπωνία. Eat that Kyotoites

 

[pxanth]

Μάς έχετε κάνει άνω κάτω , μια εσύ σ' αυτό το thread, μια ο panius στο live from japan, ήρθε και η προσφορά (?) της Qatar σήμερα να μάς αποτελειώσει!!!

Συνέχισε έτσι, εναλλάξ τα ποστ, χρηστικές πληροφορίες με "πικάντικες" λεπτομέρειες

 

[panius]

'Εχεις βαλθεί να μας ανοίξεις την όρεξη νυχτιάτικα;;; Μου τρέχουν ήδη τα σάλια! Για να επανορθώσεις πες και καμιά πρόταση για γιαπωνέζικο εδώ στην Αθήνα! Έχω γίνει addicted και δεν ξέρω τι να κάνω!!!