Ιαπωνία Απολαυστικό Χανάμι

[jousis]

Παράρτημα 1: Περί Ιαπώνων

Ιάπωνες, Ο πιο ευγενικός λαός του κόσμου
Χμ… για να το δούμε αναλυτικά…
Ομολογουμένως ο καθένας μας εκλαμβάνει την ευγένεια με διαφορετικό τρόπο και -γιατί όχι- έχει διαφορετικό ορισμό για αυτήν. Είναι ένα γενικό φιλοσοφικό πρόβλημα αυτές οι έννοιες όπως μας έχει διδάξει και ο Πλάτωνας. Εγώ θέλω να διαχωρίσω την συμπεριφορά των Ιαπώνων σε εξυπηρέτηση, φιλοξενία και τέλος φιλικότητα.

Εξυπηρέτηση
Δεν πέτυχα ούτε έναν Ιάπωνα που πληρώνεται έμμεσα ή άμεσα για να εξυπηρετεί πολίτες και να μην σκιστεί να σε βοηθήσει. Τιμούν μέχρι και το τελευταίο γιεν που πληρώνονται χωρίς να αναλογιστούν "αυτό δεν είναι στο job description".
Ρωτάω στον σταθμό ΧΧΧ έναν υπάλληλο για μεγάλα lockers, με περπατάει μέχρι εκεί. Πάω να βάλω 500άρικο, μου λέει θέλει μόνο 100, μισό να στα αλλάξω. Δεν είναι δείγμα ευγένειας αυτό, άσχετα με το τι έχουμε συνηθίσει εμείς. Ο άνθρωπος το κάνει γιατί πληρώνεται να εξυπηρετεί πελάτες του σταθμού.

Ρωτάω τον παρκαδόρο στο χωριό Okawachiyama για το πού θα βρω ταξί και αντί να με στείλει στο γραφείο τουρισμού, καλεί από το κινητό του (υπηρεσιακό; ) επί τόπου ταξί. Ένας Ευρωπαίος θα με έστελνε στο γραφείο τουρισμού, ο Ιάπωνας όμως που ήταν εκεί για να εξυπηρετεί τους πελάτες/επισκέπτες του χωριού, έκανε την δουλειά του χωρίς να σκεφτεί αν εμπίπτει αυτό που του λέει ο επισκέπτης στα καθήκοντά του.

Στο Ματσουμότο, οι κοπέλες στην reception προσπαθούσαν επί μισή ώρα να μου βρουν κατάστημα με φορτιστή για την μηχανή ανοίγοντας 10 τηλεφωνικούς καταλόγους.

Σε ένα μικρό τερματικό σταθμό τρένου, όταν πήραμε διαφορετικό τρένο απο αυτό που πήρανε οι υπόλοιποι 50 τουρίστες, ο οδηγός νόμιζε οτι κάναμε λάθος και πριν ξεκινήσει, ήρθε σε εμάς και μας ρώτησε, πού πάτε;
Αφού κατάλαβε οτι δεν κάναμε λάθος τρένο, μας ευχαρίστησε και πήγε στην θέση του.

Γενικά, όλοι μα όλοι που συναντήσαμε, όταν ήταν σε mode "εξυπηρέτηση πελατών", σκιζόντουσαν να βοηθήσουν. Αυτό συνέβαινε μάλιστα και σε άσχετες θέσεις. Στο μόνο μέρος που αντιμετωπίσαμε πρόβλημα ήταν σε ξενοδοχείο στην Φουκουόκα που μου παρέδωσε η κοπέλα στην ρεσεψιόν το απόκομμα του courier (που στέλναμε την βαλίτσα) να το συμπληρώσω !!! Αφού την κοίταξα σαν βλαμμένος για 10 δευτερόλεπτα, σκέφτηκε να ρωτήσει, "να σας βοηθήσω στο συμπλήρωμα" ;;;; Πρέπει όμως να ήταν νέα στην δουλειά και λίγο χαζούλα, οπότε δεν θέλω να την μετρήσω στην σούμα.

Φιλοξενία
Όταν βλέπω έναν τουρίστα στην στάση λεωφορείου να προσπαθεί να διαβάσει χάρτη και χρονοδιάγραμμα, προσφέρομαι να τον βοηθήσω. Δεν είμαι ευγενικός, είμαι φιλόξενος. Ο τουρίστας είναι φιλοξενούμενός μου (στην χώρα μου) και θέλω να τον κάνω να περάσει υπέροχα. Δεν έχω προσωπικό παράδειγμα γιατί ποτέ δεν έδειξα χαμένος στην Ιαπωνία, οπότε δεν μου έτυχε να με βοηθήσουν στο άσχετο αλλά αυτό το "μας περπατήσανε στην στάση ενώ δεν ήταν δουλειά τους" είναι φιλοξενία, όχι φιλικότητα/ευγένεια (πιστεύω).


Φιλικότητα
Εδώ τα πράγματα είναι μπερδεμένα και δεν μπόρεσα να βγάλω συμπέρασμα για όλους τους Ιάπωνες. Πρέπει να κάνω τοπικιστικό διαχωρισμό.
Στο Τόκυο, οι περισσότεροι είναι ότι πιο απόμακρο και κρύο έχω δει σε άνθρωπο. Είναι μια πόλη που δεν θα ήθελα να μείνω ούτε 1 χρόνο. Συνάντησα παγερούς ανέκφραστους ανθρώπους, τυπικές εξυπηρετήσεις, φόβο επικοινωνίας και διάφορα άλλα. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι εξαιρετικά πιεσμένοι. Στο μόνο σημείο που είδαμε λίγο πιο χαλαρούς ανθρώπους (και πολλούς Ευρωπαίους) ήταν στην περιοχή shiodome που πήγαμε σε μία έκθεση (Γαλλικών κεραμικών την περίοδο του Japonisme– εξαιρετική, να πάτε) και είδαμε υψηλόβαθμα στελέχη πολυεθνικών. Κουστουμάκια μεν, χαλαροί και αστειευόμενοι μεταξύ τους δε (Ιάπωνες, Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι μαζί).

Για το Κυότο δεν έχω άποψη, πήγα μόνο σε τουριστικά μέρη. Εκεί ήταν όλοι υπερβολικοί, με ψεύτικα χαμόγελα και βαθιές υποκλίσεις επειδή ήταν η δουλειά τους. Τόση ψευτιά ούτε σε εκκλησίες δεν έχω συναντήσει.

Στην Οσάκα, εκτός από τα 2-3 τουριστικά μέρη που πάνε όλοι (dotonbori, umeda, namba) είδαμε λίγο πιο άμεσους ανθρώπους που δεν φοβούνται να μιλήσουν ή να σε κοιτάξουν. Στα τουριστικά μέρη είδαμε κυρίως τουρίστες και συνοδούς κυριών/κυρίων. Άλλος κόσμος.

Στην Φουκουόκα οι άνθρωποι ήταν αρκετά πιο χαλαροί αν και όχι τόσο προσιτοί όσο στην Οσάκα. Σίγουρα θα ήθελα να τους γνωρίσω λίγο παραπάνω γιατί μου φάνηκαν πολύ φυσιολογικοί. Πολύ πιο κοντά στην Ευρώπη. Επίσης στην Φουκουόκα είδα και το μικρότερο ποσοστό άχρηστων θέσεων εργασίας (όχι ότι δεν υπήρχαν).


Η μεταμόρφωση του ποτού
Όλα τα παραπάνω αλλάζουν όταν ο Ιάπωνας αρχίζει να πίνει μετά την δουλειά. Τα παιδιά χαλαρώνουν και αρχίζουν να σε κοιτάνε πλέον με περιέργεια στον δρόμο, σου μιλάνε πολύ πιο εύκολα, γελάνε, μιλάνε δυνατά στα τρένα, κτλ κτλ.

Μπαίνουμε σε ένα Izakaya στο Τόκυο, μας βλέπει ένας ψιλο-μεθυσμένος 60άρης, "you are welcome !!!" , ενώ οι μη μεθυσμένοι μας κοιτάνε λίγο τρομαγμένοι "φτού ρε π@*&η, πρέπει να μιλήσουμε Αγγλικά".

Καθόμαστε, παραγγέλνουμε, ο μεθυσμένος ενθουσιάζεται που μιλάμε Ιαπωνικά, και μετά από λίγο έρχεται και κάθεται μαζί μας, γεμίζοντάς μου ένα ποτήρι (κρασοπότηρο) από το δικό του σότσου (σότσου λέμε πίνουνε, ακόμα να το μάθετε;;; ). Αρχίζει να μας μιλά σε Αγγλικά/Ιαπωνικά για κάτι Αμερικάνικες ταινίες που δεν πήρα χαμπάρι μέχρι που κατάλαβε ότι δεν είμαστε Αμερικάνοι και αρχίσαμε συζήτηση για την Ελλάδα (είχε έρθει). Όσο διαρκούσε αυτή η χαβαλο-συζήτηση (είχαμε πολύ πλάκα- συνεννόηση σε 3 γλώσσες γιατί έκανα και μετάφραση στην γυναίκα) οι 4 απο τους 6 θαμώνες* και οι ιδιοκτήτες γελούσαν κρυφά προσπαθώντας να μην καρφωθούν. Σε ένα Ελληνικό μπαράκι, θα είχαμε γίνει όλοι μια παρέα και θα φεύγαμε αγκαλιά. Όμως εκεί , κράτησαν τα προσχήματα, προσπαθούσαν να μην μας κοιτάξουν καν.

*οι 2 κοπέλες πίσω μας είχαν πιεί ήδη 3 βαρέλια μπύρες και δεν παίρνανε χαμπάρι.


Ιαπωνία, ο παράδεισος των geeks και των φρικιών
Χμ… πάλι έχω μια αντίρρηση εδώ.

Οι Ιάπωνες είναι πάρα πολλοί. Πάρα-πάρα-πάρα πολλοί. Και ζουν σε μια πυκνοκατοικημένη χώρα. Άρα, όταν ένα μικρό ποσοστό μιας πόλης αποφασίσει να ντυθεί μπλε και να συναντηθεί σε μία περιοχή, η περιοχή αυτή γεμίζει από μπλε ανθρωπάκια. Δεν σημαίνει όμως ότι "οι Ιάπωνες ντύνονται μπλε".

Το ότι βλέπετε λοιπόν φρικιά στην Harajuku δεν σημαίνει ότι όλοι οι Ιάπωνες αρέσκονται στο cosplay. Αλήθεια τώρα θα πω, οτι πιο εκκεντρικά ντυμένους έχω δει στο Παρίσι απο ότι στην Ιαπωνία. Ομολογουμένως οι Ιάπωνες έχουν μια μανία με φουστίτσες και καλτσούλες, αλλά αυτό είναι το στυλ τους, δεν το θεωρώ εκκεντρικό. Όπως οι δικές μας βγάζουν στήθος έξω και μας φαίνεται φυσιολογικό, έτσι αυτοί βγάζουν μπούτια.
Εκκεντρικό είναι το να ντύνεσαι σαν την μαϊμού απο την Ντόρα την εξερευνήτρια.

Το ίδιο ισχύει για τα gadgets. Η Ιαπωνία είναι μια τεράστια αγορά. Μπορείς να βρεις τα πάντα και παντού. Προφανώς και θα βρεις ότι gadget υπάρχει στον κόσμο και ακόμα παραπάνω στην Ιαπωνία. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι Ιάπωνες ασχολούνται με μοντέλα τραίνων.

Όμως…
Παρατηρήσαμε ότι όλοι, μα όλοι, μα όλοι αγοράζουν και κυκλοφορούν με κρεμαστάρια στα κινητά και γελοίες θήκες. Επίσης υπάρχουν και τάπες για τις τρύπες των κινητών που είδαμε να κυκλοφορύν αρκετά.

Το κράτος, για κάποιον λόγο, επιμένει να συντηρεί αυτήν την αηδιαστική κιουτίλα (cute = χαριτωμένο) με ηλίθιες μασκότ παντού. Σε πιο χαλαρές πόλεις (πχ Φουκουόκα) δεν είναι τόσο έντονη η επίδρασή τους στους ανθρώπους αλλά στο Τόκυο γίνεται χαμός. Ίσως λόγω της υπερβολικής πίεσης υπάρχει ανάγκη για παλιμπαιδισμό. Συγγνώμη αλλά το να λες όλη την ώρα kawaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii = τι γλυκόοοοο όταν βλέπεις μια μασκότ και είσαι 40 χρονών είναι παλιμπαιδισμός. Είναι σαν να φωνάζουν οι δικές μας 40άρες "Σάκηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη".

Πχ. Αγοράζουμε από το Κουμαμότο ένα πορτοφολάκι με την τοπική μασκότ, απλά γιατί θέλουμε να βάζουμε κάπου τα ψιλά μας. Ως κρυόκωλοι Έλληνες (εμείς, όχι όλοι), είδαμε την αρκούδα απο πίσω, είπαμε να, έχει και σχεδιάκι, να πάρουμε αυτό. Ούτε αααααααααααααααααααααααααααα τι ωραίοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο να το πάρουμε, ούτε τίποτα.
Το ανοιγοκλείνουμε συνέχεια στα μαγαζιά στην Φουκουόκα, στην Οσάκα και στο Κυότο. Όλα φυσιολογικά. Μόλις το ανοίγω πρώτη φορά στο Τόκυο, ακούω γελάκια από την ταμία και λέει στην διπλανή της
-χιχιχιχι Kumamon, kawai
-ορίστε;
- (ντράπηκε λίγο γιατί κατάλαβε ότι μιλάω Ιαπωνικά) Είχατε πάει στο Κουμαμότο;
blah…blah

Γενικά στο Τόκυο είδαμε περισσότερη κιουτίλα στον Ιάπωνα από οπουδήποτε αλλού. Εννοώ επίδραση στην ζωή του γιατί στους δρόμους κιουτίλα υπάρχει σε όλη την Ιαπωνία (όχι στο σημείο του Τόκυο). Αν βρει κάποιος κάποια σοβαρή επιστημονική έρευνα για το θέμα, ας την αναφέρει (σιγά μην κάτσω να ψάξω), πολύ θα με ενδιέφερε να μάθω τι προβλήματα κουβαλάνε οι άνθρωποι και έχουν ανάγκη να μείνουν παιδιά για πάντα.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 13
• 14
• 15
• 16
• 17
• 18

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 15 of 18

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[jousis]

Κεφάλαιο 2 – Μετακινήσεις

(βαρετό κεφάλαιο χωρίς φωτογραφίες)

Η Ιαπωνία έχει 2 πανεύκολους τρόπους μετακίνησης μεγάλων αποστάσεων. Ο ένας είναι και φτηνός, το αεροπλάνο. Καθημερινά υπάρχουν δεκάδες πτήσεις από κάθε εταιρία με τεράστια αεροπλάνα για όλη την χώρα. Οι σελίδες των εταιριών (ως επι το πλείστον) είναι και στα Αγγλικά και αν κλείσεις 2-3 μήνες πριν, βρίσκεις εξαιρετικές τιμές. Εμείς κλείσαμε από Τόκυο στην Φουκουόκα με 12000yen το άτομο, J-class (premium economy) με την Japan Airlines.

Επίσης, υπάρχουν και 2-3 προσφορές για τους τουρίστες που ρίχνουν το κόστος του μονού εισιτηρίου μέχρι και στα 10000yen το άτομο για τις κανονικές εταιρίες. Οι low-cost έχουν ακόμη πιο φτηνά εισιτήρια. Δείτε τις παρακάτω πολύ ενημερωμένες σελίδες για περισσότερες πληροφορίες:
http://www.japan-guide.com/e/e2365.html
http://www.japan-guide.com/e/e2364.html

Εκτός από τα αεροπλανάκια, η Ιαπωνία έχει και τα διάσημα τρένα της. Τα εισιτήρια όμως είναι φωτιά εκτός κι αν αγοράσεις κάποιο πάσο απεριόριστων διαδρομών. Εκεί αρχίζει το χάος. Πάσο για εδώ για αυτά τα τρένα, άλλο πάσο για εκεί για εκείνα τα τρένα, πάσο για όλη την Ιαπωνία, πάσο για την μάνα της και τον πατέρα της.

Το κλασσικό που αγοράζουν όλοι και πραγματικά συμφέρει, είναι το εθνικό JapanRailPass.
http://www.japan-guide.com/e/e2361.html
Υπολογίστε τα ταξίδια που θέλετε να κάνετε όμως γιατί αν μείνετε πολλές μέρες ίσως δεν συμφέρει τόσο.

Εκτός από το παραπάνω συνηθισμένο πάσο, υπάρχουν πάρα πολλά τοπικά που ίσως σας βολεύουν. Κάντε μια μίνι έρευνα γιατί μπορεί να γλιτώσετε αρκετά λεφτά εάν μείνετε αρκετές μέρες σε μία περιοχή. Πχ, εμείς πήραμε το Kyushu-Shikoku-Sanyo για 5 ημέρες και μας βόλεψε πολύ παραπάνω από το γενικό για όσο ήμασταν νότια. Επίσης για όσο πηγαίναμε Νάρα/Κυότο πήραμε το Kansai Thru, σούπερ βολικό (αν και όχι σούπερ οικονομικό).
Μια πολύ καλή σελίδα με διάφορα παραδείγματα είναι η κάτωθι:
http://jprail.com/

Για όλα τα υπόλοιπα ταξιδάκια εντός των πόλεων, θα έχετε μια μαγνητική κάρτα που φορτώνεις με λεφτά και ξοδεύεις όσο πας. Δεν δίνουν εκπτώσεις (κατά κανόνα) αλλά βολεύουν. Όποια και να πάρετε (ελάχιστες εξαιρέσεις) λειτουργεί και στις άλλες περιοχές της Ιαπωνίας. Εμείς κινούμασταν με την suica (αγορά από Τόκυο) χωρίς πρόβλημα παντού. Να θυμάστε όμως ότι αν μείνουν λεφτά μέσα, μπορείτε να την επιστρέψετε ΜΟΝΟ στην περιοχή την οποία "ανήκει" η κάρτα. Την Suica δηλαδή την επιστρέφετε μόνο σε γραφεία της JREast.
http://www.japan-guide.com/e/e2359_003.html

Δρομολόγια τρένων μπορείτε πολύ εύκολα να δείτε (και κόστος) στην σελίδα:
http://www.hyperdia.com/

 

[jousis]

Και τώρα, ήρθε η ώρα να αποφασίσεις ΕΣΥ φίλε αναγνώστη (οι 3 πρώτες απαντήσεις κερδίζουν).

Θέλεις μια ιστορία day-by-day όπως συνηθίζεται εδώ ή μια σε στυλ ταξιδιωτικού οδηγού (ανά πόλη) ;
Η day-by-day θα έχει πικάντικες ιστορίες αλλά θα είναι εξαντλητική στην αρχή, η άλλη θα είναι αποστειρωμένη αλλά πιο περιεκτική.

Σε κάθε περίπτωση, δεν θα αναφέρω λεπτομέρεις για μέρη που έχουν πάει όλοι οι προηγούμενοι. Δεν έχει νόημα γιατί τα έχουν πει όλα.
Οπότε αν έφτασες ως εδώ και είναι η πρώτη ιστορία που διαβάζεις, έκανες λάθος. Ξού-ξού...

Ιστορίες για Ιαπωνία

 

[panius]

Day by day με όλες τις λεπτομέριες!!!
Εξαιρετική αφήγηση Γιάννη και καταπληκτικές φωτογραφίες!
Πάμε Japan πάλι! Yeah!!!!

 

[panius]

Πορσελάνινη;;; Σε ποιο μέρος; Μήπως είναι μάρμαρο;
Είδατε και το Φούτζι τυχερέ! 1 ώρα όρθιος ήμουν στο σίνκανσεν για να το δω (άρα το μισό ταξίδι - η θέση μου ήταν από την άλλη μεριά) και δεν είδα τίποτα

 

[jimp]

Την αποστειρωμένη αλλά περιεκτική σε στυλ ταξιδιωτικού οδηγού.

Κλείσανε και τα Wendy's να χτυπούσα ένα μπεικον μασρουμ μελτ κομπο διαβάζοντας την ιστορία σου!

 

[jousis]

Κλείσανε και τα Wendy's να χτυπούσα ένα μπεικον μασρουμ μελτ κομπο διαβάζοντας την ιστορία σου!

Άσε ρε @jimp , λόγω εφηβικού τραύματος πήγαμε κι εμείς στα (μοναδικά; ) wendys και της λέω, 2 bacon mushroom melt παρακαλώ.
-Κύριε, το μπέικον είναι έξτρα, να το προσθέσω;
ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΛΗ κυρία μου;;; ... ήθελα να της πω αλλά δεν ξέρω το αντίστοιχο Ιαπωνικό colloquialism οπότε ψέλισα
-ναι, παρακαλώ, και στα δύο.

@panius
α) δεν σου λέω, να σκάσεις (ή να γουγλάρεις)
β) όσες φορές και να γράψεις, η ψήφος σου μετράει για 1.

 

[panius]

Θα με αναγκάσεις να φτιάξω καινούργιο προφίλ για να ψηφίσω!

 

[jousis]

Κεφάλαιο 3 – Fukuoka (福岡)

https://www.flickr.com/photos/jousis/tags/Fukuoka




Πρώτος σταθμός μας η μεγαλύτερη πόλη του νησιού Kyushu (九州), αποτέλεσμα ενώσεως δύο πόλεων , Fukuokaκαι Hakata. Τώρα το δεύτερο όνομα έχει μείνει προίκα στον κεντρικό σταθμό της πόλης. Το αεροδρόμιο της πόλης είναι εξαιρετικά κοντά στην πόλη οπότε εάν φτάσετε με αεροπλάνο, η μετάβαση στο ξενοδοχείο σας είναι πανεύκολη.


Διαμονή
Οι περιοχές που αξίζει να μείνετε (σαν τουρίστες) είναι τρεις. Αρχικά έχουμε την κλασσική επιλογή του εκδρομέα τουρίστα, γύρω από τον σταθμό των τρένων (Hakata, 博多駅). Αδιάφορη περιοχή, με διάφορα φαγάδικα και μικρά μπαράκια. Δεν θα βαρεθείτε το βράδυ, αλλά δεν θα έχετε και τις τρομερές επιλογές.

Μετά, έχουμε την κοντινή περιοχή και πονηρή συνοικία, την Νακάσου (Nakasu,中洲). Εδώ υπάρχουν πολλά μπαράκια και ξενυχτάδικα (πονηρά και μη), φαγάδικα και αρκετή νυχτερινή ζωή. Όπως παντού στην Ιαπωνία, η έννοια "πονηρή γειτονιά" είναι λίγο… παραπλανητική… Μείνετε άφοβα.

Τέλος, έχουμε την περιοχή Tenjin (天神) που υπάρχουν τα πάντα. Μπαράκια, φαγάδικα, νυχτερινή ζωή, ψώνια και ότι τραβάει η όρεξή σας. Δυστυχώς όμως οι τιμές των ξενοδοχείων είναι λίγο τσιμπημένες. Βέβαια, η πόλη είναι αρκετά φτηνή σε σχέση με Τόκυο και Κυότο οπότε θα βρείτε κάτι στα μέτρα σας.

Σαν πόλη είναι χαλαρή, με μοντέρνα κτίρια αλλά όχι τρομακτικά, πολύ προσιτή. Τα ψώνια στην πόλη είναι πανεύκολη υπόθεση αφού είναι μαζεμένα σε 2-3 σημεία. Έχει αρκετό πράσινο, λιμάνι(α), ποτάμι(α) και γενικά την προτείνω ανεπιφύλακτα (όπως και όλο το νησί). Οι άνθρωποι είναι φυσιολογικοί, σχετικά ευγενικοί αλλά όχι τυπικοί. Εάν γνωρίζετε λίγες λέξεις Ιαπωνικά θα μπορέσετε να τους ξεκλειδώσετε και να κάνετε χαλαρές συζητήσεις σε Αγγλο-Ιαπωνικο-Ελληνικο-Νοηματικήν διάλεκτο. Θέλει όμως προσπάθεια γιατί δεν είναι πολύ συνηθισμένοι όλοι σε εξωτερικό τουρισμό. Πουθενά όμως δεν μας δεχτήκανε με δυσανασχέτιση ή φόβο για το πως θα συννενοηθούν. Απο την άλλη, πουθενά δεν προσπαθήσανε σε σημείο αηδίας να μας εξυπηρετήσουν. Ευρωπαϊκά πράγματα.


Μετακινήσεις
2 γραμμές μετρό με αρκετά αραιές στάσεις και ένα σχετικά πυκνό δίκτυο λεωφορείων σας πάνε παντού. Εάν αντέχουν τα πόδια σας, αρκεί το μετρό αλλά ένας συνδυασμός δίνει τα καλύτερα και πιο γρήγορα αποτελέσματα. Και οι δύο τρόποι υποστηρίζουν τις μαγνητικές κάρτες της Ιαπωνίας (πχ Suica, Pasmo, Pitapa). Μπορείτε να αγοράσετε ένα ημερήσιο πάσο με 800yen που καλύπτει μετρό, τρένα και λεωφορεία μέσα στα σύνορα της πόλης. Το διευρυμένο πάσο με 1300 yen καλύπτει και το τρένο για Dazaifu.
https://yokanavi.com/access_tourist_eg

Πρόγραμμα λεωφορείων (αστικών της Nishitetsu) μπορείτε να δείτε εδώ:
http://jik.nishitetsu.jp/?lang=en


Πού είδαμε κερασιές στην Φουκουόκα

Πάρκο Οχόρι (ohorikoen, 大濠公園)
Λιμνούλα, γεφυράκι, γρασίδι, όλα καλά αν έχετε χρόνο για σκότωμα. Σκιουράκια δεν έχει. Έχει όμως ευκαιρίες για κλισέ φωτογραφίες.



Την ημέρα που επέλεξα να πάμε, είχε και ένα τοπικό φεστιβάλ με μία φατρία πολεμιστών που κάτι έκανε κάποτε. Κατεβαίνουν από τον ναό Κουρόσε στο πάρκο Νίσι και φτάνουν στο Μαιζούρου.




Πάρκο Μαϊζούρου (Maizurukoen, 舞鶴公園)
Πολλές κερασιές, τα ερείπια και ανακατασκευές του κάστρου της Φουκουόκα και πολλές κερασιές. Τα βράδια την περίοδο των ανθισμένων κερασιών, διοργανώνουν και (πανάκριβα) φωτο-δρώμενα (ο ήχος απουσιάζει) .






Πάρκο Νίσι (Nishi koen, 西公園)
Αδιάφορο πάρκο (σε κ.σ.) τίγκα στις κερασιές και χώρους για χανάμι.




Πού κάναμε βόλτες
Όλη η περιοχή Tenjin είναι ενδιαφέρουσα το πρωί. Έχει αρκετά πολυκαταστήματα με ρούχα με τοπικές μάρκες (νεανικές ή μη). Δεν απουσιάζουν και τα κλασσικά με όλες τις παγκοσμίως γνωστές μάρκες αλλά αν θέλετε κάτι τέτοιο, καλύτερα να πάτε Λονδίνο ή Παρίσι ή Νέα Υόρκη.

Η περιοχή Ιμαϊζούμι (Imaizumi), νότια του σταθμού Tenjin, έχει μικρά καφενεδάκια και μαγαζιά. Αξίζει μια γρήγορη βόλτα αν και εμάς δεν μας άφησε κάποια ιδιαίτερη εντύπωση.

Η περιοχή Νακάσου έχει πλάκα το βράδυ με τα διάφορα ροζ μπαράκια της και τα πολύ καλά τσιπουράδικα (σότσου είπαμε πίνουμε στο Kyushu). Δεν πλησιάζει το μεγαλείο της Οσάκα και του Τόκυο βέβαια. Εκτός αυτών, στην περιοχή αυτή υπάρχει η μεγαλύτερη πυκνότητα στα πασίγνωστα υπαίθρια φαγάδικα της Φουκουόκα, τα γιάτάι (屋台)


Τέλος, υπάρχει ένας δρόμος δυτικά του σταθμού Tenjin που έχει διάφορα μπαρ εάν κάτι τέτοιοι είναι του στυλ σας. Ο δρόμος ονομάζεται oyafuko dori, ξεκινάει από τον κεντρικό δρόμο Showadori και φτάνει μέχρι τον Nanotsu dori


Ψώνια
Σε όλη την περιοχή Tenjin έχει εμπορικά κέντρα για όλα τα στυλ. Το καλό είναι πως είναι σχετικά κοντά μεταξύ τους και έτσι οι εξορμήσεις για ψώνια είναι εύκολη υπόθεση.

Ο υπόγειος δρόμος από τον σταθμό Tenjin μέχρι τον σταθμό Tenjin-minami , ονομάζεται Tenjin-chikagai και έχει πάρα πολλά μαγαζάκια, κυρίως τοπικές μάρκες.

Πιο παραδοσιακός δρόμος με παλιά μικρά μαγαζάκια είναι ο Kawabata shotengai. Δεν έχει κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον, όμως αξίζει μια βόλτα εάν βρεθείτε στην περιοχή.

Το εμπορικό κέντρο Canal City Hakata έχει κυρίως διεθνείς μάρκες σε νορμάλ τιμές αλλά ίσως βρείτε και τοπικές ευκαίριες. Εκτός από τα μαγαζιά έχει ένα σιντριβάνι που χορεύει με μουσικούλα κάθε μισή/μία ώρα (μπούρδες) και ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική.



Εστιατόρια που προτείνω
Όλο το νησί είναι πασίγνωστο για τις γευστικές απολαύσεις του και για το πολύ και καλό σότσου (焼酎) που παράγει. Η πόλη συγκεκριμένα έχει τα πιο διάσημα ράμεν της Ιαπωνίας με ζωμό χοιρινού βρασμένο με το κόκκαλο, τα hakata ramenή tonkotsu ramen. Εδώ εκτός από τις αλυσίδες που υπάρχουν σε όλη την Ιαπωνία (ichiran , ippudo) έχουμε και πολλές τοπικές εναλλακτικές (γευστικότερες) επιλογές.

Tempura no hirao (天ぷらのひらお)
http://tabelog.com/fukuoka/A4001/A400107/40000033/
http://tabelog.com/fukuoka/A4001/A400103/40004474/
Καλή τύχη. 3 φορές πήγαμε σε διάφορες ώρες, την μία είχε 10 άτομα ουρά και φύγαμε, την άλλη 20 και την άλλη αμέτρητα. Πρέπει να είναι εξαιρετική τέμπουρα σε εξαιρετικές τιμές αλλά είμαστε τουρίστες και δεν μπορούμε να χάνουμε 1-2 ώρες σε ουρά. Προσπαθήστε το όμως !


Tempura Sakau (酒宇)
http://tabelog.com/fukuoka/A4001/A400104/40003730/
Σαφώς λιγότερο δημοφιλές από το προηγούμενο αλλά το μεσημέρι έχει πολύ καλές τιμές. Με 2000 πήραμε εξαιρετικό σετ τέμπουρα και ο σεφ ετοίμαζε το επόμενο μόλις τρώγαμε το προηγούμενο. Εδώ πρέπει να προειδοποιήσω ότι το περιβάλλον είναι τρομακτικό. Εσείς, ο κύριος που μαγειρεύει, η γυναίκα του στην κουζίνα και σύνολο 10 θέσεις στον πάγκο δίπλα δίπλα. Αγγλικά μηδέν, αλλά δεν τα χρειάζεστε. Δείξτε το μενού που θέλετε ανάλογα με την τιμή και αν σας ρωτήσουν gohan (=ρύζι) κάντε νόημα ναι ή όχι.


shin shin ramen (シンシンラーメン)
http://tabelog.com/fukuoka/A4001/A400103/40004980/
Σχεδόν πάντα θα έχει ουρά, δεν γράφετε πουθενά το όνομά σας, απλά περιμένετε έξω πίσω από τους προηγούμενους. Ο μέσος Ιάπωνας καταβροχθίζει ένα πιάτο ράμεν σε 10 λεπτά (ενώ εμείς σε 30) οπότε μην τρομάξετε αν δείτε 10 άτομα στην ουρά.
Παραγγείλετε "ράμεν" ή "νέγκι ράμεν" (νέγκι = φρέσκο κρεμμύδι), τσάσου ράμεν (με χοιρινό) και γκυόζα (τυροπιτάκια). Ή περιμένετε να έρθει ο ένας σεφ που του έχουν σφυρίξει οι σερβιτόροι ότι μπήκαν δυτικοί να σας βοηθήσει στα Αγγλικά. Το μεσημέρι από ότι βλέπω έχει χαμηλότερες τιμές και ειδικά σετάκια. Ο ζωμός είναι μεν κλασσικού tonkotsu ramen αλλά πολύ πιο ελαφρύς από τα βαρβάτα αυθεντικά tonkotsu. Καλή αρχή εάν δεν μπορείτε τις βαριές σούπες.


Ippudo / Ichiran
http://www.ippudo.com/index.html
http://www.ichiran.co.jp/english/
Πολλά καταστήματα στην πόλη, όλα σχεδόν με την ίδια ποιότητα. Ο ζωμός είναι πολύ βαρύς και μπορείτε να προσθέσετε σκόρδο ή έξτρα καυτερή σάλτσα μέχρι που να δακρύζετε από ότι τρύπα έχετε διαθέσιμη. Τα ίδια καταστήματα θα τα βρείτε πλέον σε όλη την Ιαπωνία και τα πιο τουριστικά θα έχουν και Αγγλικό μενού.
Από τα δύο, θα πρότεινα τα ichiran για αρχή κυρίως για το περιβάλλον (δείτε στην σελίδα τους).


Για κάτι διαφορετικό (και πολύ βαρύ) δοκιμάστε το Ikkosha (一幸舎ラーメン)
http://tabelog.com/fukuoka/A4001/A400101/40006062/
Παραγγείλετε από το αυτόματο μηχάνημα στην είσοδο ή σφυρίξτε σε κάποιον να σας βοηθήσει λέγοντας (ikkosha) ramen. Εάν είστε τολμηροί, προτείνω τα shio tonkotsu ramen (塩豚骨ラーメン).



Τα γκυόζα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο αλλά δοκιμάστε τα για να ξεχωρίζετε μετά τα πραγματικά καλά που θα φάτε στο παρακάτω…



tetsunabe, (鉄なべ)
http://tabelog.com/fukuoka/A4001/A400103/40000910/
Για κορυφαία γκυόζα και λαχταριστές φτερούγες που λιώνουν στο στόμα σας, βρείτε ένα από τα καταστήματα του τετσου νάμπε. Ζητήστε τεμπασάκι (φτερούγες κοτόπουλου) και γκυόζα κάνοντας νόημα πόσα θέλετε. Αγγλικά, γιοκ.





Διάφορα
Δοκιμάστε έστω μια φορά το μεντάικο ή το καράσι μεντάικο όπου το πετύχετε.
http://en.wikipedia.org/wiki/Mentaiko


Τι πίνουμε;
Σότσου από πατάτα, από ρύζι, από κριθάρι και ότι άλλο μας τύχει που είναι σαν την βότκα ή τσικουδιά (όχι ακριβώς αλλά βαριέμαι να εξηγώ). Δοκιμάστε το μιζουγουάρι (αραιωμένο με νερό + πάγος), ρόκκου (πάγος) ή σκέτο (σουτορέττο = straight) αν έχετε τα κότσια. Με το νερό πίνεται ευχάριστα σαν συνοδευτικό, ο πάγος βγάζει τα αρώματά του και σκέτο είναι για όσους πίνουν τσικουδιά 10:00 το πρωί με τον ταχυδρόμο ξεροσφύρι και τους φαίνεται φυσιολογικό. Και πάλι ανάλογα με το είδος υπάρχει ο καλύτερος τρόπος αλλά θα φάω μπαν αν αρχίσω να εξηγώ. Πάρτε το μιζουγουάρι για αρχή και συνεχίστε απο εκεί.

Κάποια μαγαζιά έχουν και καλούτσικες επιλογές από νιχόνσου (日本酒), αυτό που λανθασμένα αποκαλεί ο λοιπός κόσμος σάκε. Σάκε στην Ιαπωνία σημαίνει γενικά αλκοόλ. Βέβαια όταν ένας ασπρουλιάρης ζητάει σάκε, θα πάρει nihonshu (ιάπωνες είναι, όχι ηλίθιοι) οπότε μην σκιάζεστε. Το σωστό όμως, παραμένει, νιχόνσου.


Και επειδή η πόλη έχει πολλά περισσότερα από αυτά που κατάφερα να πάω, ψάξτε να βρείτε τα δικά σας αξιοθέατα (και ναούς έχει και λίγη κιουτίλα μπορείτε να βρείτε κι ότι τραβάει η όρεξή σας).
http://fukuoka-now.com/

Φουκουόκα λοιπόν...
Δοκιμάστε την σαν βάση για εκδρομές, απολαύστε την αν είστε (ποιοτικοί) πότες και ραμενο-λάγνοι.
Βρείτε τους ναούς, τα μουσεία, τους δρόμους που θα φέρουν την εκδρομή στα μέτρα σας. Αποκλείεται να σας απογοητεύσει.

 

[jousis]

(εκτός κεφαλαίων)

Επειδή δεν πάρθηκε απόφαση με πλειοψηφία (εμείς κι εμείς είμαστε), θα κάνω το χατίρι ολονών
ευτράπελα Φουκουόκα...

Τέμπουρα σακάου
Μπαίνουμε μέσα 13:00 περίπου, το πρώτο μας γεύμα, πρώτη ημέρα. Μέσα ο μεσήλιξ με την κυρία του και 2 πελάτισσες που κάνουνε lunch break. Ο χώρος μικρός και εγώ έχω ήδη ιδρώσει 2 φορές αλλά κάπως έπρεπε να βγω απο το comfort zone μου γιατί μόνο έτσι θα απολάμβανα την Ιαπωνία.
Ο κύριος στέκεται αγέρωχος προσπαθώντας να μην μας κοιτάξει σαν τον robuchon μπροστά από την τσανάκα με το καυτό λάδι.
Η κυρία ιδρώνει περίπου όπως εγώ αλλά χωρίς να το δείξει. Μου φέρνει το μενού και δείχνει με το δάχτυλο τις 3 τιμές των σετ-μενού (χειρόγραφα ιδεογράμματα χωρίς εικόνες) σαν κωφάλαλος ψελίζοντας "show , show price".
(λέω από μέσα μου ή τώρα ή ποτέ)
Θα ήθελα 2 μενού των 2000 γιεν (σε εστιατορικά Ιαπωνικά που είμαι εκπαιδευμένος).
Καμία συγκίνηση απο την κυρία, φέρνει τα πρώτα και ρωτάει αν θέλουμε ρύζι (το συνηθισμένο όταν είσαι δυτικός και μιλάς χάλια Ιαπωνικά είναι να σου λένε "τί καλά που μιλάτε" , "δύσκολα τα Ιαπωνικά ε;" και λοιπές ευγένειες).

Μετά από 10-12 τέμπουρες και 35 βούτες της γυναίκας (της έπεφτε συνέχεια – 1η φορά με τα αναχρονιστικά τσοπστικ) πιάσαμε δειλα-δειλά συζήτηση με τον βλοσυρό κύριο και μετά με την κυρία. Η τελευταία έχει έρθει στους ολυμπιακούς και προσπαθούσε να ψήσει τον κύριο να έρθουν κρουαζιέρα. Ο κύριος χαλάρωσε και συζητάγαμε όλοι μαζί σαν να γνωριζόμασταν καιρό (φύγανε οι πελάτισες που ήταν πριν).
Στο τέλος, μας βγάζει δωράκια για την μαμά της γυναίκας (για το σόι μου τίποτα - ήταν ξεκάθαρη ).



Βάζει τα όστρακα σε μίσο για κάμποσο καιρό για να ξεμυρίσουν και τα φτιάχνει έτσι. Αν βγουν δράκοι σε 2 χρόνια δεν το ξέρω. Ελπίζω ναι (στην πεθερά τα δώσαμε).

Φεύγοντας, μας ευχαριστούν πολύ που τους κάναμε την τιμή και φάγαμε την πρώτη μας τέμπουρα σε αυτούς ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΥΠΟΚΛΙΘΟΥΝ 203883838 φορές και μου κάνει τρομερή εντύπωση που υπάρχει και αυτή η πιο χαλαρή, φιλική αλλά όχι υποτακτική/εξυπηρετική Ιαπωνία. Η μόνη δυσκολία είναι να τους χαλαρώσεις λίγο γιατί μόλις δουν δυτικούς σφίγκονται αρκετά.


shin-shin ramen
Φτάνουμε από έξω και περιμένουν ήδη 2 κύριοι. Πίσω μου έρχεται άλλος ένας. Ανοίγω την πόρτα να μπω μέσα για να δω αν γράφουμε κάπου το όνομά μας. Ταυτόχρονα φτάνει ο άλλος πίσω μου και στέκεται στην ουρά (προφανώς γνώστης). Μέχρι να γυρίσω πίσω στην πόρτα, έχει κολλήσει πίσω στους 2 που περιμένανε και δυσανασχετεί που η γυναίκα μου τον κοίταξε λίγο περίεργα (βαλκάνιοι είμαστε – δεν το ελέγχουμε). Περιμένουμε λοιπόν πίσω από τον 3ο (τον μαλάκα) για 10-15 λεπτάκια, μέχρι που τον φωνάζουν να κάτσει σε μια θέση στον πάγκο ενώ ετοιμάζουν και ένα 4-θέσιο τραπέζι για τους επόμενους (εμάς).

Ο τύπος τους ζητάει να κάτσει στο 4-πλο (!!!) και μετά από ψηστίρι 1 λεπτού τον αφήνουν ενώ εμείς μένουμε μπουκάλα για άλλα 5 λεπτά μέχρι να μας καθίσουν στον πάγκο (καλύτερα).

Ε, ναι λοιπόν, υπάρχει και αυτή η Ιαπωνία. Eat that Kyotoites

 

[pxanth]

Μάς έχετε κάνει άνω κάτω , μια εσύ σ' αυτό το thread, μια ο panius στο live from japan, ήρθε και η προσφορά (?) της Qatar σήμερα να μάς αποτελειώσει!!!

Συνέχισε έτσι, εναλλάξ τα ποστ, χρηστικές πληροφορίες με "πικάντικες" λεπτομέρειες

 

[panius]

'Εχεις βαλθεί να μας ανοίξεις την όρεξη νυχτιάτικα;;; Μου τρέχουν ήδη τα σάλια! Για να επανορθώσεις πες και καμιά πρόταση για γιαπωνέζικο εδώ στην Αθήνα! Έχω γίνει addicted και δεν ξέρω τι να κάνω!!!