harilander
Member
- Μηνύματα
- 559
- Likes
- 456
- Επόμενο Ταξίδι
- βλέπουμε...
- Ταξίδι-Όνειρο
- χώρα του ποτέ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο (Mendoza)][URL="http://img19.imageshack.us/i/65mendoza.jpg/"][attach=full]49008[/attach][/URL
- Κεφάλαιο 12ο (Santiago)
- Κεφάλαιο 13ο (Valparaiso)
- Κεφάλαιο 14ο (Επίλογος)
Για να πάμε Σαντιάγκο έπρεπε να πάρουμε το λεωφορείο από τον σταθμό των υπεραστικών λεωφορείων που σας διαβεβαιώνω ότι ήταν πολύ καλύτερος από το δικό μας ΚΤΕΛ. Το λεωφορείο επίσης πολύ άνετο με κλιματισμό και ο συνοδηγός να σερβίρει αναψυκτικό , όχι όπως κάποια άλλα που περιγράφουν σε άλλες ιστορίες!
Αν και την είχα δει την διαδρομή όταν ερχόμασταν ,το βλέμμα μου καρφώθηκε στο τζάμι και προσπαθούσε να αποτυπώσει τις εικόνες. Στην αρχή το τοπίο είναι πράσινο και κατακλύζετε από αμπελώνες και βοσκοτόπια ενώ όσο ανεβαίνεις προς τις Άνδεις το πράσινο το διαδέχεται το καφέ και το τοπίο γίνεται ποιο τραχύ. Η διαδρομή μέχρι το Σαντιάγκο είναι περίπου 6-7 ώρες γιατί πρέπει να ανεβοκατέβουμε τις Άνδεις μέχρι τα 2800μ.
Φτάνοντας στα σύνορα Αργεντινής- Χιλής έπρεπε να κατεβούμε από το λεωφορείο ,να μας θεωρήσουν τα διαβατήρια και να παραδώσουμε ότι τρόφιμα έχουμε καθώς δεν επιτρέπεται η εισαγωγή τροφίμων, φυτών και ζώων στην Χιλή. Ο οδηγός και ο συνοδηγός που έπιναν μάτε, αυτό το πικρό πράγμα σαν τσάι, το έκρυψαν σε κρυφή θήκη μέσα στο λεωφορείο!
Φτάνοντας στο Σαντιάγκο φυσικά έπρεπε να ψάξουμε που θα μείνουμε. Αποφασίσαμε να πάνε δύο με ένα ταξί για ψάξιμο και οι υπόλοιποι να περιμένουμε στο σταθμό. Αφού γύρισαν όλα τα ξενοδοχεία τελευταίας κατηγορίας καταλήξαμε σε ένα παράπηγμα προτελευταίας διαλογής! Ήταν ένα κτίσμα μονώροφο με στέγη από ελλενιτ και οι τοίχοι από γυψοσανίδα αλλά τα δωμάτια μπορεί να μην είχαν παράθυρα , είχαν όμως μπάνιο! ο θεός να το κάνει… ευτυχώς ήταν σε κεντρικό σημείο έτσι είχαμε εύκολη πρόσβαση σε συγκοινωνίες και αξιοθέατα. Βέβαια προτιμούσαμε να πηγαίνουμε με τα πόδια ώστε να βλέπουμε και να ζούμε την πόλη όσο ποιο κοντά γίνεται από το να χρησιμοποιούμε τα θορυβώδη παλιά λεωφορεία. Εκείνο που ήταν έκπληξη ήταν το μετρό που ήταν πολύ σύγχρονο. Γενικά όλη η πόλη ήταν μια έκπληξη καθώς περιμέναμε μια πόλη περισσότερο υποβαθμισμένη ενώ ήταν θα έλεγα από τις ποιο σύγχρονες πόλεις της Λατινικής Αμερικής ,κατά τα λεγόμενα του Χοσέ. Εντυπωσιακοί μεγάλοι δρόμοι όπως η λεωφόρος alameda διασχίζουν την πόλη που έχει καλή ρυμοτομία στο κέντρο. Επίσης ο ποταμός mapocho , διατρέχει την πόλη, ένα ποτάμι πνιγμένο στα οικιακά και βιομηχανικά απορρίμματα όπως σε όλες τις μεγαλουπόλεις. Τα αποικιοκρατικά κτήρια μπερδεύονται με τις παράγκες και τις μάντρες που έρχονται σε αντίθεση με τα μοντέρνα κτίρια. Της πόλης δεσπόζει ο λόφος Σαν Κριστομπάλ που είναι ένα πολύ ωραίο πάρκο και φιλοξενεί ένα ζωολογικό κήπο, στην δε κορυφή του το άγαλμα της Παναγίας με τα χέρια σε έκταση ευλογεί την πόλη. Αξίζει να επισκεφτεί κανείς το λόφο και να ανέβει με το τελεφερίκ ώστε να θαυμάσει την θέα, καιρού και νέφους επιτρέποντος. Επίσης είναι μοναδική εμπειρία η υπαίθρια λειτουργία που γίνεται στην ανοιχτή εκκλησία κάτω από το άγαλμα.
[/IMG]
Το palacio de la Moneda σε σχέδιο του αρχιτέκτονα Joaquín Toesca είναι το προεδρικό μέγαρο και κτίστηκε μεταξύ 1785 και 1805 , ένα κλασικό ισπανικό αποικιοκρατικό κτίριο που καταλαμβάνει μεγάλη έκταση στο κέντρο της πόλης. Λίγα κτίρια της ισπανικής περιόδου έχουν μείνει πλέον στο Σαντιάγκο καθώς η περιοχή έχει πληγεί πολλές φορές από τους σεισμούς. Τα περισσότερα κτίρια , κυρίως γύρω από την plaza de Armas είναι το 19ου αιώνα. Η πλατεία ήταν ο αγαπημένος μας βραδινός
περίπατος οπού αράζαμε για καφέ ή παγωτό και χαζεύαμε το κόσμο και τους υπαίθριους καλλιτέχνες. Μια άλλη ωραία βόλτα ήταν στο πάρκο Ο’Χίγκινς , ένα πάρκο που καταλαμβάνει μια έκταση 190 εκταρίων και περιλαμβάνει γήπεδα, χώρους αναψυχής, ένα μικρό τουριστικό χωριό το El Pueblito και μια λίμνη.
Καλό το Σαντιάγκο αλλά εμένα με έτρωγε να δω την Παταγονία , να περπατήσω τα μέρη που αφηγείται ο Σεπουλβεδα και ο Τσατουιν , να πάω στην γη του πυρός , αλλά δυστυχώς δεν μας έβγαιναν οι μέρες αλλά ούτε και τα λεφτά, ήταν πολύ μακριά έτσι αποφασίσαμε να πάμε
Βαλπαραΐσο.
Αν και την είχα δει την διαδρομή όταν ερχόμασταν ,το βλέμμα μου καρφώθηκε στο τζάμι και προσπαθούσε να αποτυπώσει τις εικόνες. Στην αρχή το τοπίο είναι πράσινο και κατακλύζετε από αμπελώνες και βοσκοτόπια ενώ όσο ανεβαίνεις προς τις Άνδεις το πράσινο το διαδέχεται το καφέ και το τοπίο γίνεται ποιο τραχύ. Η διαδρομή μέχρι το Σαντιάγκο είναι περίπου 6-7 ώρες γιατί πρέπει να ανεβοκατέβουμε τις Άνδεις μέχρι τα 2800μ.
Φτάνοντας στα σύνορα Αργεντινής- Χιλής έπρεπε να κατεβούμε από το λεωφορείο ,να μας θεωρήσουν τα διαβατήρια και να παραδώσουμε ότι τρόφιμα έχουμε καθώς δεν επιτρέπεται η εισαγωγή τροφίμων, φυτών και ζώων στην Χιλή. Ο οδηγός και ο συνοδηγός που έπιναν μάτε, αυτό το πικρό πράγμα σαν τσάι, το έκρυψαν σε κρυφή θήκη μέσα στο λεωφορείο!
Φτάνοντας στο Σαντιάγκο φυσικά έπρεπε να ψάξουμε που θα μείνουμε. Αποφασίσαμε να πάνε δύο με ένα ταξί για ψάξιμο και οι υπόλοιποι να περιμένουμε στο σταθμό. Αφού γύρισαν όλα τα ξενοδοχεία τελευταίας κατηγορίας καταλήξαμε σε ένα παράπηγμα προτελευταίας διαλογής! Ήταν ένα κτίσμα μονώροφο με στέγη από ελλενιτ και οι τοίχοι από γυψοσανίδα αλλά τα δωμάτια μπορεί να μην είχαν παράθυρα , είχαν όμως μπάνιο! ο θεός να το κάνει… ευτυχώς ήταν σε κεντρικό σημείο έτσι είχαμε εύκολη πρόσβαση σε συγκοινωνίες και αξιοθέατα. Βέβαια προτιμούσαμε να πηγαίνουμε με τα πόδια ώστε να βλέπουμε και να ζούμε την πόλη όσο ποιο κοντά γίνεται από το να χρησιμοποιούμε τα θορυβώδη παλιά λεωφορεία. Εκείνο που ήταν έκπληξη ήταν το μετρό που ήταν πολύ σύγχρονο. Γενικά όλη η πόλη ήταν μια έκπληξη καθώς περιμέναμε μια πόλη περισσότερο υποβαθμισμένη ενώ ήταν θα έλεγα από τις ποιο σύγχρονες πόλεις της Λατινικής Αμερικής ,κατά τα λεγόμενα του Χοσέ. Εντυπωσιακοί μεγάλοι δρόμοι όπως η λεωφόρος alameda διασχίζουν την πόλη που έχει καλή ρυμοτομία στο κέντρο. Επίσης ο ποταμός mapocho , διατρέχει την πόλη, ένα ποτάμι πνιγμένο στα οικιακά και βιομηχανικά απορρίμματα όπως σε όλες τις μεγαλουπόλεις. Τα αποικιοκρατικά κτήρια μπερδεύονται με τις παράγκες και τις μάντρες που έρχονται σε αντίθεση με τα μοντέρνα κτίρια. Της πόλης δεσπόζει ο λόφος Σαν Κριστομπάλ που είναι ένα πολύ ωραίο πάρκο και φιλοξενεί ένα ζωολογικό κήπο, στην δε κορυφή του το άγαλμα της Παναγίας με τα χέρια σε έκταση ευλογεί την πόλη. Αξίζει να επισκεφτεί κανείς το λόφο και να ανέβει με το τελεφερίκ ώστε να θαυμάσει την θέα, καιρού και νέφους επιτρέποντος. Επίσης είναι μοναδική εμπειρία η υπαίθρια λειτουργία που γίνεται στην ανοιχτή εκκλησία κάτω από το άγαλμα.
Το palacio de la Moneda σε σχέδιο του αρχιτέκτονα Joaquín Toesca είναι το προεδρικό μέγαρο και κτίστηκε μεταξύ 1785 και 1805 , ένα κλασικό ισπανικό αποικιοκρατικό κτίριο που καταλαμβάνει μεγάλη έκταση στο κέντρο της πόλης. Λίγα κτίρια της ισπανικής περιόδου έχουν μείνει πλέον στο Σαντιάγκο καθώς η περιοχή έχει πληγεί πολλές φορές από τους σεισμούς. Τα περισσότερα κτίρια , κυρίως γύρω από την plaza de Armas είναι το 19ου αιώνα. Η πλατεία ήταν ο αγαπημένος μας βραδινός
περίπατος οπού αράζαμε για καφέ ή παγωτό και χαζεύαμε το κόσμο και τους υπαίθριους καλλιτέχνες. Μια άλλη ωραία βόλτα ήταν στο πάρκο Ο’Χίγκινς , ένα πάρκο που καταλαμβάνει μια έκταση 190 εκταρίων και περιλαμβάνει γήπεδα, χώρους αναψυχής, ένα μικρό τουριστικό χωριό το El Pueblito και μια λίμνη.
Καλό το Σαντιάγκο αλλά εμένα με έτρωγε να δω την Παταγονία , να περπατήσω τα μέρη που αφηγείται ο Σεπουλβεδα και ο Τσατουιν , να πάω στην γη του πυρός , αλλά δυστυχώς δεν μας έβγαιναν οι μέρες αλλά ούτε και τα λεφτά, ήταν πολύ μακριά έτσι αποφασίσαμε να πάμε
Βαλπαραΐσο.
Attachments
-
8,5 KB Προβολές: 71
-
67,3 KB Προβολές: 127
Last edited by a moderator: