harilander
Member
- Μηνύματα
- 559
- Likes
- 456
- Επόμενο Ταξίδι
- βλέπουμε...
- Ταξίδι-Όνειρο
- χώρα του ποτέ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο (Mendoza)][URL="http://img19.imageshack.us/i/65mendoza.jpg/"][attach=full]49008[/attach][/URL
- Κεφάλαιο 12ο (Santiago)
- Κεφάλαιο 13ο (Valparaiso)
- Κεφάλαιο 14ο (Επίλογος)
1-1-2002
Γυροφέρνω μέσα στον υπνόσακο και προσπαθώ να βολευτώ σε καλύτερη θέση μπας και κοιμηθώ λίγο ακόμα , μάταιος κόπος, αποφασίζω να σηκωθώ. Κοιτάω το ρολόι ,είναι 8:30 η ώρα, το θερμόμετρο δείχνει -2C , βγαίνω έξω και ετοιμάζω το πρωινό. Σε λίγο οι ακτίνες του ήλιου λούζουν το καμπ και ένας ένας βγαίνουν ο κόσμος από τα αντίσκηνα τους.
Συνήθως το πρόγραμμα των περισσότερων εμπορικών αποστολών περιλαμβάνει μια ή δυο μέρες παραμονή στο base camp για εγκλιματισμό και μετά επόμενη κατασκήνωση στο camp Canada στα 4800μ. το δικό μας πρόγραμμα λέει χαλαρή ανάβαση μέχρι το Canada και επιστροφή. Συνήθως οι περισσότεροι μεταφέρουν εξοπλισμό και τον αφήνουν για να μην τα κουβαλάνε όλα την επόμενη μέρα, εμείς δεν θα μεταφέρουμε κάτι καθώς ο αρχηγός λέει ότι καλύτερα να μην κάνουμε αυτή την κατασκήνωση και να πάμε κατευθείαν στην επόμενη, όπως κάνουν κάποιοι. Η μέρα δείχνει να είναι όμορφη και με χαλαρή διάθεση ξεκινάμε να ανεβαίνουμε το μονοπάτι που ελίσσεται στην πλαγιά, μια συνεχή ανηφόρα χωρίς σταματημό σε τοπίο σεληνιακό όλο πέτρες. Άλλος ποιο αργά, άλλος ποιο γρήγορα τραβάει τον δικό του Γολγοθά. Μετά από 2 ώρες περίπου φτάνουν οι πρώτοι στο camp , στα 2750 με πιάνει το κεφάλι μου και το στομάχι μου ανακατεύεται , δεν έχω κουράγιο ούτε τα 10 δέκα μέτρα να διανύσω που με χωρίζουν από τους πρώτους και κάθομαι σε ένα βράχο και περιμένω τους υπόλοιπους.
« η κορυφή μοιάζει άπιαστο όνειρο» μου λέει ένα παλληκάρι καθώς με πλησιάζει.
Ο ήλιος έχει κρυφτεί πίσω από κάτι σύννεφα που εμφανίστηκαν από το πουθενά και η θερμοκρασία πέφτει αισθητά. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να κατηφορίσουμε σκέφτομαι και λες και διάβασαν την σκέψη μου αρχίζουν ένας ένας να κατηφορίζουν. Ποιο κάτω συναντάω άλλα τρία άτομα που ανεβαίνουν και μου λένε ότι ποιο κάτω έχει σταματήσει ο Γ. και να δω εάν θέλει βοήθεια. Τον έχει πιάσει το υψόμετρο και τον τραβάω με το ζόρι να έρθει προς τα κάτω. Τελευταίος ανεβαίνει ο Χρήστος και του λέω να μην αργήσει να γυρίσει γιατί ο καιρός κλείνει επικίνδυνα καθώς τα σύννεφα όσο πάνε και πυκνώνουν και μαυρίζουν. Πράγματι , σε μισή ώρα αρχίζει να χιονίζει και προσπαθώ να φτάσω όσο ποιο σύντομα στο αντίσκηνο. Η ώρα είναι 4.00μμ και έχω χωθεί μέσα στον υπνόσακο αφού έχω πάρει πρώτα μια ασπιρίνη, σε λίγο φτάνει και ο Νίκος και πέφτουμε για μεσημεριανή σιέστα. Μας ξυπνάνε δυνατές βροντές και σηκώνομαι να ελέγξω τι γίνεται έξω γιατί ή πείνα μας έχει «κόψει», το έχει στρώσει γύρω στους πέντε πόντους και ακόμα ψιλορίχνει. Κατά τις 6 έχει σταματήσει και βγαίνω για μαγείρεμα , ο Νικος μου φωνάζει από μέσα « τι έχει το μενού σήμερα; παλι μακαρόνια;» με περιπαικτικό ύφος.
Καθώς προσπαθούμε να ξεγελάσουμε την πείνα μας σκάει μύτη ο Μ. και μας λέει ότι πήγε στο ιατρείο και του βρήκαν χαμηλό οξυγόνο και δεν πρέπει να ανέβει ψηλότερα για την ώρα , μας προτρέπει να πάμε και μείς να εξεταστούμε καθώς δεν κοστίζει κάτι, Ε τσάμπα επίσκεψη σε γιατρό και να μην το εκμεταλλευτούμε; Έτσι τραβάω προς το ιατρείο για εξέταση. Όλα καλά αλλά το οξύμετρο δείχνει χαμηλό οξυγόνο 80, είμαι στο όριο και ο γιατρός συστήνει ξεκούραση και πολλά νερά, πέντε λίτρα την ημέρα!
2-1-02
Ένας θόρυβος από κινητήρα βουίζει στα αυτιά μου και νομίζω πως έχω παραισθήσεις αλλά ο θόρυβος γίνεται ποιο έντονος, πολύ φασαρία έχει αυτή η γειτονιά! Ούτε να κοιμηθείς δεν μπορείς!! Κοιτάω το ρολόι , η ώρα είναι 8 και προσπαθώ να δω τι γίνεται έξω. Ο θόρυβος είναι από το ελικόπτερο που έχει έρθει να πάρει ένα Κορεάτη που κατεβάσανε με πνευμονικό. Πάω πάλι στο ιατρείο να δω πως πάω μιας και σήμερα πρέπει να ανεβούμε στο οροπέδιο στα 5300μ. αλλά το οξύμετρο δείχνει μονό 83% . λίγο καλύτερα από χτες αλλά όχι αρκετά καλά. Έχουν αρχίσει και οι υπόλοιποι να επισκέπτονται το ιατρείο και ο αρχηγός γκρινιάζει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και τσάμπα ανησυχούμε αλλά μετά από απαιτήσεις όλων και καθώς ο καιρός ψηλά έχει πολύ αέρα αποφασίζει να μείνουμε για ξεκούραση, έτσι με ένα παγούρι στο χέρι σαν τους μεθύστακες τριγυρνάμε στην γύρω περιοχή. Χαζεύουμε στην λίμνη που έχει δημιουργηθεί στην μέση του παγετώνα, πάμε για τσάι στο καταφύγιο, κάνουμε δημόσιες σχέσεις με διάφορους ξένους και προπάντων είμαστε σε online σύνδεση με την τουαλέτα καθώς τόσο νερό που πίνουμε κάπου πρέπει να πάει! Ευτυχώς υπάρχουν αρκετές σε όλο το camp για να εξυπηρετούν τόσο κόσμο, μην φαντάζεστε τίποτα φοβερό, μια παλέτα με μια τρύπα και μια τέντα ή ξύλινο παράπηγμα 1Χ1.
Χαζεύω τα σύννεφα που στροβιλίζονται στην κορυφή και σιγά σιγά δεν αργούν να μαζευτούν και άλλα σύννεφα , σε λίγη ώρα ψιλοχιονίζει , έτσι μαζευόμαστε στην μεγάλο τολλ που εκτελεί χρέη καφετέριας-bar-pub και συζητάμε τι θα κάνουμε. Σκέφτομαι ότι είναι καλοκαίρι ασχέτως εάν εδώ χιονίζει , και 150 χιλιόμετρα ποιο μακριά κάποιοι κάνουν μπάνιο και απολαμβάνουν τον ήλιο..
View attachment aimg651.imageshack.us_img651_1408_41211326.th.png
Γυροφέρνω μέσα στον υπνόσακο και προσπαθώ να βολευτώ σε καλύτερη θέση μπας και κοιμηθώ λίγο ακόμα , μάταιος κόπος, αποφασίζω να σηκωθώ. Κοιτάω το ρολόι ,είναι 8:30 η ώρα, το θερμόμετρο δείχνει -2C , βγαίνω έξω και ετοιμάζω το πρωινό. Σε λίγο οι ακτίνες του ήλιου λούζουν το καμπ και ένας ένας βγαίνουν ο κόσμος από τα αντίσκηνα τους.
Συνήθως το πρόγραμμα των περισσότερων εμπορικών αποστολών περιλαμβάνει μια ή δυο μέρες παραμονή στο base camp για εγκλιματισμό και μετά επόμενη κατασκήνωση στο camp Canada στα 4800μ. το δικό μας πρόγραμμα λέει χαλαρή ανάβαση μέχρι το Canada και επιστροφή. Συνήθως οι περισσότεροι μεταφέρουν εξοπλισμό και τον αφήνουν για να μην τα κουβαλάνε όλα την επόμενη μέρα, εμείς δεν θα μεταφέρουμε κάτι καθώς ο αρχηγός λέει ότι καλύτερα να μην κάνουμε αυτή την κατασκήνωση και να πάμε κατευθείαν στην επόμενη, όπως κάνουν κάποιοι. Η μέρα δείχνει να είναι όμορφη και με χαλαρή διάθεση ξεκινάμε να ανεβαίνουμε το μονοπάτι που ελίσσεται στην πλαγιά, μια συνεχή ανηφόρα χωρίς σταματημό σε τοπίο σεληνιακό όλο πέτρες. Άλλος ποιο αργά, άλλος ποιο γρήγορα τραβάει τον δικό του Γολγοθά. Μετά από 2 ώρες περίπου φτάνουν οι πρώτοι στο camp , στα 2750 με πιάνει το κεφάλι μου και το στομάχι μου ανακατεύεται , δεν έχω κουράγιο ούτε τα 10 δέκα μέτρα να διανύσω που με χωρίζουν από τους πρώτους και κάθομαι σε ένα βράχο και περιμένω τους υπόλοιπους.
« η κορυφή μοιάζει άπιαστο όνειρο» μου λέει ένα παλληκάρι καθώς με πλησιάζει.
Ο ήλιος έχει κρυφτεί πίσω από κάτι σύννεφα που εμφανίστηκαν από το πουθενά και η θερμοκρασία πέφτει αισθητά. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να κατηφορίσουμε σκέφτομαι και λες και διάβασαν την σκέψη μου αρχίζουν ένας ένας να κατηφορίζουν. Ποιο κάτω συναντάω άλλα τρία άτομα που ανεβαίνουν και μου λένε ότι ποιο κάτω έχει σταματήσει ο Γ. και να δω εάν θέλει βοήθεια. Τον έχει πιάσει το υψόμετρο και τον τραβάω με το ζόρι να έρθει προς τα κάτω. Τελευταίος ανεβαίνει ο Χρήστος και του λέω να μην αργήσει να γυρίσει γιατί ο καιρός κλείνει επικίνδυνα καθώς τα σύννεφα όσο πάνε και πυκνώνουν και μαυρίζουν. Πράγματι , σε μισή ώρα αρχίζει να χιονίζει και προσπαθώ να φτάσω όσο ποιο σύντομα στο αντίσκηνο. Η ώρα είναι 4.00μμ και έχω χωθεί μέσα στον υπνόσακο αφού έχω πάρει πρώτα μια ασπιρίνη, σε λίγο φτάνει και ο Νίκος και πέφτουμε για μεσημεριανή σιέστα. Μας ξυπνάνε δυνατές βροντές και σηκώνομαι να ελέγξω τι γίνεται έξω γιατί ή πείνα μας έχει «κόψει», το έχει στρώσει γύρω στους πέντε πόντους και ακόμα ψιλορίχνει. Κατά τις 6 έχει σταματήσει και βγαίνω για μαγείρεμα , ο Νικος μου φωνάζει από μέσα « τι έχει το μενού σήμερα; παλι μακαρόνια;» με περιπαικτικό ύφος.
Καθώς προσπαθούμε να ξεγελάσουμε την πείνα μας σκάει μύτη ο Μ. και μας λέει ότι πήγε στο ιατρείο και του βρήκαν χαμηλό οξυγόνο και δεν πρέπει να ανέβει ψηλότερα για την ώρα , μας προτρέπει να πάμε και μείς να εξεταστούμε καθώς δεν κοστίζει κάτι, Ε τσάμπα επίσκεψη σε γιατρό και να μην το εκμεταλλευτούμε; Έτσι τραβάω προς το ιατρείο για εξέταση. Όλα καλά αλλά το οξύμετρο δείχνει χαμηλό οξυγόνο 80, είμαι στο όριο και ο γιατρός συστήνει ξεκούραση και πολλά νερά, πέντε λίτρα την ημέρα!
2-1-02
Ένας θόρυβος από κινητήρα βουίζει στα αυτιά μου και νομίζω πως έχω παραισθήσεις αλλά ο θόρυβος γίνεται ποιο έντονος, πολύ φασαρία έχει αυτή η γειτονιά! Ούτε να κοιμηθείς δεν μπορείς!! Κοιτάω το ρολόι , η ώρα είναι 8 και προσπαθώ να δω τι γίνεται έξω. Ο θόρυβος είναι από το ελικόπτερο που έχει έρθει να πάρει ένα Κορεάτη που κατεβάσανε με πνευμονικό. Πάω πάλι στο ιατρείο να δω πως πάω μιας και σήμερα πρέπει να ανεβούμε στο οροπέδιο στα 5300μ. αλλά το οξύμετρο δείχνει μονό 83% . λίγο καλύτερα από χτες αλλά όχι αρκετά καλά. Έχουν αρχίσει και οι υπόλοιποι να επισκέπτονται το ιατρείο και ο αρχηγός γκρινιάζει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και τσάμπα ανησυχούμε αλλά μετά από απαιτήσεις όλων και καθώς ο καιρός ψηλά έχει πολύ αέρα αποφασίζει να μείνουμε για ξεκούραση, έτσι με ένα παγούρι στο χέρι σαν τους μεθύστακες τριγυρνάμε στην γύρω περιοχή. Χαζεύουμε στην λίμνη που έχει δημιουργηθεί στην μέση του παγετώνα, πάμε για τσάι στο καταφύγιο, κάνουμε δημόσιες σχέσεις με διάφορους ξένους και προπάντων είμαστε σε online σύνδεση με την τουαλέτα καθώς τόσο νερό που πίνουμε κάπου πρέπει να πάει! Ευτυχώς υπάρχουν αρκετές σε όλο το camp για να εξυπηρετούν τόσο κόσμο, μην φαντάζεστε τίποτα φοβερό, μια παλέτα με μια τρύπα και μια τέντα ή ξύλινο παράπηγμα 1Χ1.
Χαζεύω τα σύννεφα που στροβιλίζονται στην κορυφή και σιγά σιγά δεν αργούν να μαζευτούν και άλλα σύννεφα , σε λίγη ώρα ψιλοχιονίζει , έτσι μαζευόμαστε στην μεγάλο τολλ που εκτελεί χρέη καφετέριας-bar-pub και συζητάμε τι θα κάνουμε. Σκέφτομαι ότι είναι καλοκαίρι ασχέτως εάν εδώ χιονίζει , και 150 χιλιόμετρα ποιο μακριά κάποιοι κάνουν μπάνιο και απολαμβάνουν τον ήλιο..
View attachment aimg651.imageshack.us_img651_1408_41211326.th.png
Attachments
-
8,5 KB Προβολές: 71
-
67,3 KB Προβολές: 127
Last edited by a moderator: