Αυστρία Σλοβακία Από το U.F.O για ηλιοθεραπεία στη Βιέννη!

[giannismits]

5η ημέρα – part 1: Innere Stadt / Παλιά πόλη, η καρδιά της Βιέννης

Δύο μέρες είχαμε πάρει μια πολή καλή δόση Βιέννης. Παλάτια, αυτοκρατορικά Ανάκτορα, βασιλικοί κήποι, μέγαρα, εναλλακτικές γειτονιές, μοντέρνα σημεία κτλ. Ναι αλλά όπως και να το κάνουμε δεν έχεις δει τη Βιέννη αν δεν έχεις περπατήσει και δεν έχεις νοιώσει την ατμόσφαιρα του ιστορικού πυρήνα της. Το 1ο διαμέρισμα την Innere Stadt που περικλείεται από την κυκλική λεωφόρο ring. H εσωτερική πόλη όπως μεταφράζεται το Innere Stadt. Το ιστορικό κέντρο της Βιέννης δεν θα μπορούσε να μην είναι μέρος Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Σαν είδα τον Rose να ξυπνάει χάλια με πολύ πόνο στις αμυγδαλές, με βαρύ κεφάλι και την απαίσια ατονία που έχουμε όταν αρρωσταίνουμε προβληματίστηκα. Την μέρα του την ξεκίνησε με παυσίπονο και με αφωνία για αρκετή ώρα! Εγώ πάλι το ακριβώς αντίθετο. Υπερβολικά ορεξάτος και με διάθεση για πολύ περπάτημα. Πως θα συμβαδίσουν αυτά? Αναρωτιέμαι. Μ’ αυτά τα δεδομένα ξεκινήσαμε κλασικά με το τραμ έξω από το ξενοδοχείο μας για τη σύντομη διαδρομή μέχρι τον σταθμό Schottentor. Αυτή τη φορά πεζή μέσω της Schottengasse εισχωρήσαμε στην παλιά πόλη.

Από την Schottengasse στην πλατεία Freyung με την εκκλησία Schottenkirche και το μουσείο τέχνης Bank Austria Kunstforum

Η παλιά πόλη της Βιέννης δεν είχε καμία σχέση με ότι είχα δει σε άλλες πόλεις. Δεν είναι η μικρή και γραφική μεσαιωνική πόλη με τα παλιά χρωματιστά σπίτια, η ήρεμη συνοικία όπως συμβαίνει με στις άλλες πόλεις. Είναι το κέντρο της τότε μεγάλης Αυστρο-Ουγγρικής Αυτοκρατορίας και είναι η πόλη που οι τρεις βασικές περιόδους της ευρωπαϊκής πολιτιστικής και πολιτικής ανάπτυξης - ο Μεσαίωνας, η μπαρόκ περίοδος, και η περίοδος της μεγάλης οικονομική ανάκαμψης στα μέσα του 19ου αιώνα - απεικονίζεται εξαιρετικά καλά στην πολεοδομική και αρχιτεκτονική κληρονομιά του Ιστορικού Κέντρου της Βιέννης. Επίσης από τον 16ο αιώνα η Βιέννη αναγνωρίστηκε παγκοσμίως ως η μουσική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Όταν λοιπόν την αποκαλούν αριστοκρατική και αυτοκρατορική Βιέννη δεν είναι τυχαίο ούτε της δόθηκε αυτός ο τίτλος από το πουθενά. Ίσως βέβαια αυτός και να είναι ο λόγος που πολλοί την θεωρούν ξενέρωτη, κλασικούρα, μπαρόκ παλιακή και άλλα πολλά. Αλλά για τους ίδιους λόγους οι περισσότεροι την θαυμάζουν και την λατρεύουν, για τον μεγάλο πλούτο της σε έργα τέχνης, μνημεία, μουσεία.

Όπως και να έχει τις βόλτες σου θα τις κάνεις και βγάλε τα συμπεράσματα σου. Η σημερινή Βιέννη είναι κυρίως το αποτέλεσμα της έντονης δόμησης του 19ου αιώνα. Οι άμαξες με τα άλογα με φόντο τα επιβλητικά κτίρια σε πηγαίνουν αιώνες πίσω σε λαμπρές εποχές της Βιέννης και αν δεν υπήρχαν τα αυτοκίνητα το σκηνικό θα ήταν ακόμα πιο αληθινό! Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης βέβαια είναι πεζοδρομημένο και ως επί το πλείστον τα οχήματα που είδαμε εντός της παλιάς πόλης είναι λεωφορεία και ταξί. Παρκαρισμένα αυτοκίνητα είδαμε σε κάποια σημεία.

Συνέχεια της πλατείας Freyung και της Heidenschuss είναι η πλατεία Am Hof μια από τις πιο σημαντικές ιστορίκες πλατείες της Βιέννης.

Το πιο αξιοσημείωτο κτίριο στην πλατεία είναι η εκκλησία Am Hof του 1403 στο μπαλκόνι της οποίας είχε ανακοινωθεί η διάλυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας! Η στήλη Mariensaule με το άγαλμα της Παναγίας συμβολίζει τις ευχαριστίες για τη διάσωση της πόλης της Βιέννης προς το τέλος του τριακονταετούς πολέμου. Γενικότερα η πλατεία περιβάλλεται από εξαιρετικά κτίρια από διάφορες περιόδους.

Και συνεχίζω την ανάλυση! Η πόλη λοιπόν είναι μεγάλη και τα αξιοθέατά της αμέτρητα. Γι’ αυτό και είχα κάνει λεπτομερέστατο πλάνο με τους δρόμους ενδιαφέροντος ώστε να μην τριγυρνάμε στα ίδια μέρη και για να τη γυρίσουμε σχεδόν όλη. Εφόσον θες απλά να την περπατήσεις, να αράξεις και να τη δεις χαλαρά όπως εμείς τότε σίγουρα γίνεται σε μία μέρα. Το ιστορικό κέντρο όμως δεν έχει 1, δεν έχει 2 δεν έχει 10. Έχει 60 μουσεία! Αν λοιπόν θέλει κάποιος να επισκεφτεί κάποια από αυτά ε τότε ο πολύτιμος χρόνος θα μειωθεί υπερβολικά.

Η δική μας περιήγηση ήταν απολαυστική και ξεκούραστη. Θαυμάσαμε εξωτερικά όλα τα μνημεία και επιβλητικά ιστορικά κτίρια, περπατήσαμε στους εμπορικούς πεζόδρομους, χαλαρώσαμε σε παγκάκια, χαϊδέψαμε τα άλογα, κάναμε τις γνωριμίες μας, φάγαμε, ήπιαμε τους καφέδες μας, κάναμε ηλιοθεραπεία και ζήσαμε με τον καλύτερο τρόπο το ιστορικό κέντρο χωρίς οδηγούς στο χέρι και χωρίς να κοιτάμε το ρολόι!

Που είχα μείνει? Α στην πλατεία Am Hof.
Το στενάκι της Drahtgasse μας οδήγησε στην μικρή πλατεία Judenplatz.

Το τετράγωνο κτίσμα στην μέση σχεδόν της πλατείας είναι το Μνημείο του Ολοκαυτώματος. Αφιερωμένο στους 65.000 Αυστριακούς Εβραίους που δολοφονήθηκαν στο ολοκαύτωμα.

Η ανώνυμος Βιβλιοθήκη όπως λέγεται επίσης το μνημείο είναι κάπως παράταιρο με την υπέροχη μπαρόκ πλατεία και γενικά παρουσιάζει μια αντίθεση με μεγάλο μέρος της αρχιτεκτονικής της Βιέννης. Αλλά δεν είναι τυχαίο το μέρος που επιλέχθηκε να τοποθετηθεί το μνημείο αφού η πλατεία Judenplatz κατά τον Μεσαίωνα ήταν το κέντρο της εβραϊκής κοινότητας της Βιέννης. Πάντως όπως είπε ο δημιουργός του στα αποκαλυπτήρια, «Το μνημείο αυτό δεν θα πρέπει να είναι όμορφο, αλλά θα πρέπει να πληγώνει!» Για να μαθαίνουμε και κάποια πράγματα! Α ξέχασα να σημειώσω πως το μνημείο είναι μόλις του 2000!

Ωραία πράγματα. Κάθε σημείο είχε να πει την δική του ιστορία. Τα μαθήματα ιστορίας στη Βιέννη είναι πολλά, δύσκολα αλλά έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Ο καιρός ήταν ζεστός και καθ’ όλα ανοιξιάτικος. Μέχρι στιγμής είδαμε πολύ λίγο κόσμο να κυκλοφορεί αλλά ακόμα δεν είχαμε περάσει τους κεντρικούς δρόμους της παλιάς πόλης. Οι άμαξες με τα άλογα είναι μια ωραία εικόνα κι ας είναι τουριστική ατραξιόν!

Λίγο μετά σε έναν κεντρικό δρόμο της παλιάς πόλης την Herrengasse

Η Leopold-Figl-Gasse…

…μας έφερε στην πλατεία Minoritenplatz, μια από τις παλαιότερες πλατείες της Βιέννης με πολλά παλάτια γύρω της και με την εκκλησία Minoritenkirche του 1350!

Το τέλος της Herrengasse μας έφερε στην πλατεία Michaelerplatz. Έξω από τα Ανάκτορα Hofburg είδαμε παρκαρισμένα πολλά άλογα! Η μυρωδιά ήταν άθλια. Τι μπόχα ήταν αυτή και είναι τόσο συμπαθέστατα αυτά τα τετράποδα. Τα καημένα περίμεναν υπομονετικά και ορισμένοι αμαξάδες τα μάλωναν κι από πάνω! Εμείς πάντως τα χαϊδέψαμε κι ας μύριζαν απαίσια!

Το πιο εντυπωσιακό στην πλατεία είναι η Michaelertrakt όπως ονομάζεται η βόρεια πρόσοψη του Ανακτόρου Χόφμπουργκ του 1725.

Το Παλάτι δεν το επισκεφτήκαμε παρά αρκεστήκαμε σε μια μικρή γύρα στην εσωτερική του αυλή Innerer Burgplatz. Το εισιτήριο εισόδου για το Παλάτι που περιλαμβάνει το Μουσείο της Σίσι, τα βασιλικά δωμάτια και την ασημένια συλλογή κοστίζει 12,90€ https://www.imperial-austria.at/hofburg-vienna.html

Ήμασταν στην καρδιά της πόλης και τα γκρουπ τουριστών που συναντήσαμε ήταν πάρα πολλά. Από γκρουπ με ΚΑΠΗ μέχρι μαθητές λυκείου που μας πήραν τα ‘αυτιά στην οδό Kohlmarkt, τον κάθετο δρόμο που συνδέει την Michaelerplatz με την εμπορική Graben.

Και να ‘μαστε στον πιο κεντρικό πεζόδρομο της Βιέννης το πιο δημοφιλές και πολύβουο μέρος της παλιάς πόλης την Graben.

Η εμπορική και διάσημη Graben είναι ίσως ο πιο εντυπωσιακός δρόμος της Βιέννης με πολλά μπαρόκ κτίρια, φημισμένα καταστήματα και γκλαμουράτες βιτρίνες, και με ένα μνημείο από τα πιο γνωστά και εμφανή έργα γλυπτικής τέχνης στην πόλη, την στήλη της Αγίας Τριάδας (Pestsaule) που ανεγερθεί μετά την επιδημία της μεγάλης πανούκλας του 1679.

Σε έναν κάθετο δρόμο της Graben, η εκκλησία του Αγίου Πέτρου (Peterskirche) του 1733. Ο δρόμος Jungferngasse διασχίζει την πεζοδρομημένη ζώνη Graben και οδηγεί απευθείας στην εκκλησία. Αν και επισκιάζεται από τα κτίρια γύρω της, η άποψή της μπαρόκ Ρωμαιοκαθολικής ενοριακής εκκλησίας από την Graben είναι εντυπωσιακή. Μπήκα για λίγο στο εσωτερικό της εκκλησίας που εκείνη την ώρα είχε λειτουργία.

Καλά όλα αυτά αλλά είχα και έναν άρρωστο μαζί μου που ξαφνικά πρόσεξα ότι είχε μαραζώσει και ζορίζονταν. Κοντοσταθήκαμε έξω από την εκκλησία προβληματισμένοι. Τι θες να κάνουμε, ρώτησα. Να καθίσουμε? Να πας στο δωμάτιο να ξαπλώσεις? Να πάμε σε φαρμακείο να πάρεις κάτι? Δεν ήξερα τι να προτείνω και τι να κάνω. Ο καημένος ο Rose απλά είπε να συνεχίσουμε και πως κατά τη διάρκεια της μέρας θα νοιώσει καλύτερα. Έτσι λοιπόν συνεχίσαμε και φτάσαμε στην πλατεία Stephansplatz, το κέντρο της Βιέννης.

Η Stephansplatz είναι αδιαμφισβήτητα το κέντρο της αυστριακής πρωτεύουσας και συγκοινωνιακός κόσμος αφού ο σταθμός μετρό της Stephansplatz με τις γραμμές U1 και U3 είναι ο πιο πολυσύχναστος. Το όνομα της πλατείας προέρχεται από τον Stephansdom τον καθεδρικό ναό της Βιέννης που είναι από τις ψηλότερες εκκλησίες στον κόσμο! Απέναντι από τον καθεδρικό του Αγίου Στεφάνου είναι το αμφιλεγόμενο εμπορικό γυάλινο κτίριο Haas-Haus του 1990. Παρά το γεγονός ότι η κοινή γνώμη ήταν αρχικά επιφυλακτική σχετικά με το συνδυασμό του μεσαιωνικού καθεδρικού ναού και του μοντέρνου κτιρίου από γυαλί και ατσάλι, θεωρείται σήμερα ένα παράδειγμα του πώς η παλιά και νέα αρχιτεκτονική μπορούν να συνδυάσουν αρμονικά.

Όσο περνούσε η ώρα ο καιρός γινόταν ακόμα πιο ζεστός και ήταν μια πραγματικά θαυμάσια ημέρα με μοναδικό μελανό σημείο τον καημένο τον Rose που σχεδόν σερνόταν και έκανε αφωνία. Το καλό είναι πως η θέληση ορισμένες φορές νικάει κι έτσι με πείσμα αλλά και με χιούμορ πολλές φορές ξεχνούσαμε πως υπήρχε αυτό το θέμα. Βέβαια βοήθησε αρκετά και το δυνατό παυσίπονο. O giannismits πάντως ήταν στα καλύτερα του και αυτό προσπαθούσε να περάσει και στον Rose και τα κατάφερνε! Πως λένε είμαστε μια ωραία παρέα και αυτό περνάει στον κόσμο? Ε κάπως έτσι! Το δυνατό μου γέλιο βέβαια δεν θέλει και πολύ να αποσπάσει την προσοχή του κόσμου όπως κάτι κινέζες θείες που με κοιτούσαν και χαμογελούσαν κι αυτές στον πεζόδρομο της Karntner Strsse!

H Karntner Strasse είναι ο πιο διάσημος εμπορικός δρόμος της Βιέννης που ξεκινάει από την Stephansplatz και τελειώνει στην Όπερα. Την είχαμε περπατήσει λίγο το πρώτο βράδυ αλλά την ημέρα μου άρεσε περισσότερο γιατί ήταν πολύβουη και άκρως ζωηρή.

Η Karntner Strasse είναι γεμάτη από επώνυμα καταστήματα, ζαχαροπλαστεία, σούπερ μαρκετς και πάρα πολλά σουβενιράδικα. Τα περισσότερα καταστήματα σουβενίρ στη Βιέννη έχουν στην επιγραφή τους τον Mozart. Τρελή φίρμα και δυνατό Brand το Nο1 σε πωλήσεις. Διότι δεν υπάρχει περίπτωση τουρίστας να μην αγοράσει σοκολατάκια Mozart. Το αν η βιεννέζικη μανία με τον Μότσαρτ προέκυψε απλά για την εμπορική εκμετάλλευση του ονόματός του ή για να εξιλεωθούν οι μετέπειτα γενιές για τις παραλήψεις των προηγούμενων που παρέλειψαν να αποδώσουν τις ανάλογες τιμές στον μεγάλο κλασσικό συνθέτη δεν το ξέρω. Εμείς πάντως του δώσαμε και κατάλαβε. Οι συσκευασίες αμέτρητες όπως και οι ποικιλία. Έφυγαν πολλά ευρώ για τα περιβόητα σοκολατάκια.

Σε ένα από τα μεγάλα καταστήματα με σουβενίρ στην Karntner Str. χαζεύαμε και σχολιάζαμε τις τιμές δυνατά με την άνεση ότι δεν μας καταλαβαίνει κανείς. Δες τι ακριβό που είναι αυτό, και δες τι υπερβολική τιμή έχει το άλλο. Και ξαφνικά η πωλήτρια μας λέει ''ε και τι είναι φτηνό στη Βιέννη''! Η συμπαθέστατη ελληνίδα πωλήτρια από την Κοζάνη μας έπιασε κουβέντα και της κάναμε κι εμείς συνέντευξη! Ζούσε 8 μήνες στη Βιέννη και μας έλεγε πόσο ευχαριστημένη είναι από την ποιότητα ζωής. Ότι δεν είναι απλησίαστες οι τιμές σε σύγκριση με τις σκανδιναβικές χώρες ή την Ολλανδία συγκεκριμένα και γενικά είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Όσο για τα σοκολατάκια Μότσαρτ μας είπε πως από το σούπερ μάρκετ θα τα βρούμε 30-40% πιο φτηνά και μας προέτρεψε να τα πάρουμε από κει! Αυτό σίγουρα δεν θα άρεζε στον ιδιοκτήτη αν το μάθαινε! Πάντως της κάναμε τζίρο σε μαγνητάκια και άλλα αναμνηστικά.

Εντοπίσαμε το σούπερ μάρκετ που μας είπε η κοπέλα, δίπλα από την Karntner Str. στην Neuer Markt . Τι σούπερ μάρκετ δηλαδή που ντρεπόσουν να μπεις μέσα! Πράγματι είχε τις ίδιες συσκευασίες από σοκολατάκια Μότσαρτ που πουλάνε τα καταστήματα σουβενίρ και ήταν πιο οικονομικά. Εμείς που πήραμε αρκετά γλιτώσαμε χρήματα. Μια συσκευασία – κουτί σε σχήμα βιολιού που τα σουβενιράδικα την είχαν στα 12€ στο σούπερ μάρκετ είχε 7€. Στις πιο μικρές συσκευασίες η διαφορά ήταν 2-3€. Κάναμε τις αγορές μας αλλά θα το επισκεπτόμασταν ξανά και την επόμενη τελευταία μέρα μας στη Βιέννη.

Η ορθογώνια πλατεία Neuer Markt με την κρήνη Donnerbrunnenτου 1739 και το μοναστήρι των Καπουτσίνων της Βιέννης (Kapuzinerkloster Wien).

Χτίστηκε το 1632 και κάτω από το μοναστήρι είναι η Αυτοκρατορική Κρύπτη , ο τόπος ταφής των Αψβούργων.

Σοκολατομάγαζο στην Neuer Markt

Ξανά στην Karntner Strasse. Την περπατήσαμε, μπήκαμε σε μαγαζιά, χαλαρώσαμε στα παγκάκια και φτάσαμε μέχρι την Όπερα. Τα υπαίθρια καφέ πωλούσαν το μπουκαλάκι νερό 2€. Στο γειτονικό σούπερ μάρκετ 0,60€ και αν θυμάμαι μεγαλύτερη ποσότητα. Να το έχετε υπόψιν σας λοιπόν.

Δίπλα στην όπερα το διάσημο Club Albertina Passage. O τεράστιος λαγός είναι αναφορά στο ζωγραφικό έργο και σήμα κατατεθέν -Feldhase (νέοι λαγοί) χρονολογίας του 1502 που βρίσκεται στο διπλανό Μουσείο Albertina. Από την Operngasse στην γκαλερί τέχνης Albertina, που στεγάζει ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα δωμάτια εκτύπωσης στον κόσμο, με περίπου 65.000 σχέδια και περίπου 1 εκατομμύριο Old Master εκτυπώσεις , καθώς και πιο σύγχρονα γραφικά έργα, φωτογραφίες και αρχιτεκτονικά σχέδια. http://www.albertina.at/en

Να μπροστά μας ξανά ο Wolfgang Amadeus Mozart να μας δελεάζει με τα σοκολατάκια του!

Επιστροφή στην Stephansplatz και στον Καθεδρικό ναό του Αγίου Στεφάνου (Domkirche St. Stephan zu Wien). Στην πλατεία γινόταν χαμός από κόσμο και υπήρχε και η γνωστή απαίσια μυρωδιά από το παρκινγκ αλόγων δίπλα στην εκκλησία. Αν και αρχικά την επίσκεψη στον Καθεδρικό την είχα σίγουρη, τελικά απέρριψα αυτή την ιδέα η οποία θα μας έτρωγε πολύ χρόνο, θα την επισκεπτόμουν μόνος μου που δεν ήθελα και θα χρεωνόμουν με 18€ που είναι η γενική είσοδος και περιλαμβάνει:

Cathedral Tour - Audioguide * Catacombs *South-Tower - North-Tower - Treasure

Το καθένα έχει και ξεχωριστή είσοδο. Δηλαδή αν ήθελα να δω το εσωτερικό μόνο, θα έδινα 5,50€.

Αναλυτικά: http://www.stephanskirche.at/

Με σκοπό να συνεχίσουμε με τους ίδιους χαλαρούς ρυθμούς αποφάσισα λοιπόν να μην περιμένω σε ουρές και να μην δω εσωτερικά τον ναό. Όμως και εξωτερικά ο μητροπολιτικός ναός της Βιέννης είναι χάρμα οφθαλμών με την εντυπωσιακή του αρχιτεκτονική, τις λεπτομερείς και περίτεχνες διακοσμήσεις και ιδιαίτερα με την χαρακτηριστική περίτεχνα διακοσμημένη και πολύχρωμη ψηφιδωτή στέγη του, σημείο αναφοράς. Στα 136 μ. από την επιφάνεια του εδάφους υψώνεται ο μεσαιωνικός νότιος πύργος του ναού, η κατασκευή του οποίου διήρκεσε μόνο 65 χρονάκια, από το 1368 έως το 1433!

Τα μελαγχολικά αλογάκια περίμεναν ήσυχα τους τουρίστες...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 12

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[karfitsa]

Μία όαση δροσιάς στόν καυτό Αύγουστο...τι άλλο να ζητήσουμε;
Παίρνω παγωμένο τσάϊ,καπέλλο,ανεμιστήρα και περιμένω (θα ήθελα να πώ-δίπλα στην πισίνα,αλλά δεν έχω)

 

[giannismits]

Μία όαση δροσιάς στόν καυτό Αύγουστο...τι άλλο να ζητήσουμε;
Παίρνω παγωμένο τσάϊ,καπέλλο,ανεμιστήρα και περιμένω (θα ήθελα να πώ-δίπλα στην πισίνα,αλλά δεν έχω)

Αν και ακούγεται βαριά η Βιέννη θα την παρουσιάσω όσο πιο ελαφριά γίνεται! Επίσης μέσα στον καύσωνα σας μεταφέρω στην δροσερή άνοιξη. Τι άλλο θέλετε

 

[giannismits]

1η ημέρα: Άφιξη Μπρατισλάβα by night

Η πτήση ήταν στις 15:15 από Θεσσαλονίκη για Αθήνα, και από Αθήνα για Μπρατισλάβα στις 18:25. Η Ryanair όμως πρώτη φορά πήγε να μας κοψοχολιάσει αφού είχε καθυστέρηση και για αρκετή ώρα δεν ενημέρωσε για την νέα ώρα αναχώρησης. Τελικά αναχώρησε γύρω στις 17:00, και με το που φτάσαμε Αθήνα τρέξαμε προς τον έλεγχο και πήγαμε στην πύλη αναχώρησης για Μπρατισλάβα σχεδόν οριακά.

18:40 ήταν η άφιξη μας στο καινούριο ή ανακαινισμένο όπως φαινόταν αεροδρόμιο Letisko M. R. Stefanika. Πριν βγούμε από το αεροδρόμιο, από το αυτόματο μηχάνημα βγάλαμε 2 εισιτήρια για το αστικό που θα μας πήγαινε στο κέντρο. Η Μπρατισλάβα χωρίζεται σε δύο ζώνες. Την ζώνη 100 που είναι το κέντρο και 101 τα περίχωρα. Το αεροδρόμιο είναι στην 101. Για 2 ζώνες (100+101) 30 λεπτών κοστίζει 0,90€ και για 3 ζώνες 60 λεπτών κοστίζει 1,20€. Το ημερήσιο εισιτήριο για ζώνες 100+101 κοστίζει 3,50€.

Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο πήγαμε στην στάση Letisko (Airport) και περιμέναμε το αστικό 61. Προσοχή: Δεν μπορείτε να αγοράσετε εισιτήριο από τον οδηγό ή από μηχάνημα εντός του αστικού. Γι’ αυτό και υπάρχουν τα αυτόματα μηχανήματα πριν την έξοδο.

Μετά από 25 λεπτά (17 stops) φτάσαμε στο τέρμα Hlavna stanica στον κεντρικό σταθμό τρένων. Είχε βραδιάσει πια και ενώ το κατάλυμα μας δεν ήταν μακριά προτιμήσαμε να πάρουμε άλλο αστικό παρά να ψαχνόμαστε. Ό σταθμός Hlavna stanica είναι η αφετηρία και το τέρμα πολλών λεωφορείων που εξυπηρετούν μέσα στην πόλη.

Με το αστικό 93 μόλις δύο στάσεις μετά κατεβήκαμε στην στάση Hodzovo nam. σχεδόν δίπλα στο Προεδρικό Μέγαρο, που είναι η στάση λίγο πριν την πύλη της παλιάς πόλης. Δεν κόψαμε άλλο εισιτήριο γιατί από το αεροδρόμιο είχαμε βγάλει το εισιτήριο των 60 λεπτών με 1,20€ οπότε προφανώς και ίσχυε ακόμα. Πάντως τα εισιτήρια μονής διαδρομής μέσα στην πόλη κοστίζουν 0,70. Το επίσημο site των δημόσιων μέσων μεταφορά της Μπρατισλάβα http://imhd.sk/ba/public-transport

Από τη στάση Hodzovo nam, κατευθυνθήκαμε στην κεντρική πύλη της παλιάς πόλης Michalska veza (Πύλη του Μιχαήλ) που απέχει 3 λεπτά με τα πόδια και την οποία βρήκαμε πολύ εύκολα.

Ακριβώς δίπλα στην πύλη στην Michalska 19 ήταν το δωμάτιο που θα μέναμε. Το 3 αστέρων VIP Apartments
https://www.booking.com/hotel/sk/vip-apartments.el.html
Έχει βαθμολογία 9,3 και πράγματι το αξίζει. Μεγάλο δωμάτιο, με κομψά έπιπλα, μοντέρνο και με ξεχωριστή κουζίνα που δεν χρειαστήκαμε. Το βασικό είναι πως βρίσκεται στην αρχή της παλιάς πόλης στον κεντρικό δρόμο. Αυτό βεβαία είχε και το αρνητικό του γιατί ακούγονταν φωνές από τον δρόμο μιας και υπάρχουν πολλά εστιατόρια και μπαρ. Μη τα θέλουμε κι όλα δικά μας! Για δύο διανυκτερεύσεις πληρώσαμε 124€ συνολικά. Πάντως υπάρχουν πολύ φθηνότερα δωμάτια στην πόλη και με λίγα χρήματα μπορείς να κλείσεις κάτι ποιοτικό.

Είχε πάει ήδη 21:00 και ξέραμε πως δεν είχαμε χρόνο να δούμε πολλά πράγματα βραδιάτικα. Όμως επειδή ο giannismits ως γνωστόν είναι ψαγμένος από πριν, ανετότατα είδαμε σχεδόν όλη την παλιά πόλη και όχι μόνο. Κατάλαβα πως στη 1,5 μέρα που έχουμε στη διάθεση μας εύκολα και χωρίς κόπο θα δούμε την πρωτεύουσα της Σλοβακίας στο βασικό της κομμάτι τουλάχιστον. Η πρώτη εικόνα ήταν απόλυτα θετική. Εκτός από την όμορφη παλιά πόλη, είδα μια πόλη που δεν ήταν ψόφια! Είχε κίνηση και νεολαία αλλά και άλλους τουρίστες. Στα πιο απομακρυσμένα δρομάκια βέβαια υπήρχε μια ερημιά. Η μικρή παλιά πόλη μας αποκαλύφθηκε πανεύκολα με όλα τα αξιοθέατα και τα στενά μονοπάτια της να στέκουν μυστήρια μέσα στη νύχτα.

Είναι η τελευταία νύχτα του Μαρτίου και η θερμοκρασία κοντά στους 15 βαθμούς. Η αρχή έγινε από την πλατεία Hurbanovo namestie (namestie = πλατεία), στον ιστορικό πυρήνα της Μπρατισλάβας. Το κύριο αξιοθέατο είναι η Kostol svateho Jana z Mathy που σε απλά ελληνικά θα πει Τριαδική εκκλησία της Μπρατισλάβα. Το μπαρόκ ιερό κτίριο του 1725 βρίσκεται στη βόρεια άκρη της πλατείας.

Μια ματιά στο κάστρο προς την οδό Kapucinska ulica είναι από τις πιο όμορφες και χαρακτηριστικές εικόνες της Μπρατισλάβα.

Διαβήκαμε την πύλη του Μιχαήλ και σειρά είχε μια καλή γνωριμία με την παλιά πόλη ή στα σλοβάκικα Stare Mesto. Το μικρό μεσαιωνικό κομμάτι του ιστορικού κέντρου.

Η μεσαιωνική μικρή πόλη ήταν κάτι που είχαμε ξαναδεί. Όταν έχεις επισκεφτεί πολλές μεσαιωνικές πόλεις στην Ευρώπη και πολύ ανώτερες είναι λογικό η παλιά πόλη της Μπρατισλάβα να μη σου προκαλέσει κάποια αίσθηση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι όμορφη ή ενδιαφέρουσα. Μέσα σε λίγη ώρα την είχαμε δει σχεδόν όλη και θα την βλέπαμε καλύτερα και την επομένη με το φως της ημέρας. Αρκετή η κίνηση στους κεντρικούς δρόμους, ενώ σε άλλα σημεία ήταν ερημική και πιο ρομαντική.

Η αρχή της οδού Bastova, δίπλα από την πύλη του Μιχαήλ.
Ο στενότερος δρόμος της μεσαιωνικής πόλης.

Farska ulica. Από τα πιο ατμοσφαιρικά σημεία της πόλης. Το κάστρο φωτίζεται ενώ η πόλη φέγγει σε χαμηλό φωτισμό και η φθορά στα κτίρια δίνουν έναν μυστήριο σκηνικό παλιάς εποχής.

Συνεχίσαμε στην οδό Kapitulska και συναντήσαμε διάφορα ατμοσφαιρικά στενά δρομάκια μέχρι που βγήκαμε στον καθεδρικό ναό της πόλης Katedrala svateho Martina.

Οδός Panska μπροστά στον Καθεδρικό

Μουσείο Bibiana - International House of Art, Art House δίπλα στον καθεδρικό ναό, υπόγεια διάβαση και η πλατεία Rybne namestie

Στην πλατεία Rybne η μπαρόκ στήλη της Αγίας Τριάδας (Morovy stlp), που τιμά το τέλος της επιδημίας πανώλης που έπληξε την Μπρατισλάβα, στο τέλος του 1712 .

Από την πλατεία Rybne με θέα το κάστρο

Και φτάσαμε στον Δούναβη και στην γέφυρα Novy most (νέα γέφυρα) ή γέφυρα UFO. Η μεγάλη καλωδιωτή γέφυρα όπου στον 85 μέτρων πυλώνα της βρίσκεται το ορόσημο της πόλης ο ιπτάμενος δίσκος!

Καθίσαμε αρκετή ώρα στο σημείο δίπλα στον ήρεμο Δούναβη παρατηρώντας την εντυπωσιακή κατασκευή της γέφυρας που είναι η μεγαλύτερη καλωδιωτή γέφυρα στον κόσμο με έναν πυλώνα και εναέριο καλωδιωτή.

Έτσι λοιπόν και επίσημα κηρύξαμε την έναρξη του ταξιδιού μας! Ήμασταν Μπρατισλάβα. Είδαμε από κοντά το σύμβολο της πόλης την γέφυρα UFO και στην απέναντι μεριά το ορόσημο της το κάστρο.

Μέσω της πλατείας Rybne στο σημείο που βρίσκεται η στήλη της Αγίας Τριάδας στρίψαμε δεξιά στην μεγάλη πεζοδρομημένη πλατεία Hviezdoslavovo namestie.

Η κίνηση στην πλατεία ήταν σχετικά ήρεμη με λίγο κόσμο να κάθεται στα παγκάκια. Εμείς ακάθεκτοι και ορεξάτοι ανακαλύπταμε τα αξιοθέατα της.

Στην πλατεία βρίσκονται οι πρεσβείες της Γερμανίας και Αμερικής, το ξενοδοχείο Radisson Blu, πολλά μπαρ και εστιατόρια αλλά το πιο γνωστό κτίριο είναι το Εθνικό Θέατρο της Σλοβακίας.

Αυτό το όμορφο ιστορικό κτήριο, σχεδιασμένο από δύο βιεννέζους αρχιτέκτονες, ιδρύθηκε το 1920 και μπορεί να φιλοξενεί δράμα, όπερα και μπαλέτο. Όντας στην καρδιά του κέντρου της πόλης δεν υπάρχει περίπτωση να το χάσει κανείς. Αν έχει κάψα κανείς να δει καμιά παράσταση να έχει υπόψιν πως οι τιμές ξεκινούν από 4,5€ και φτάνουν τα 50€.

Μπροστά από το κτίριο υπάρχει μια "τρύπα" καλυμμένη με τζάμι που πλησιάζοντας την, είδαμε τα ερείπια των μεσαιωνικών δομών. Μη φανταστείτε κάτι τρομερό. Και η φωτογραφία που έβγαλα ήταν τόσο χάλια που την έσβησα.

Όλως παραδόξως μερικά από τα πιο φωτογραφημένα αξιοθέατα της Μπρατισλάβα είναι διάφορα αγάλματα σε ανθρώπινο μέγεθος που βρίσκονται σε όλη την Παλιά Πόλη. Αν και όχι κάτι το ιδιαίτερο, αυτά τα αγάλματα προσθέτουν μια μοντέρνα πινελιά στο ιστορικό κέντρο και το καταστούν λίγο πιο ιδιαίτερο. Είναι ευδιάκριτα και δεν υπάρχει περίπτωση να μη τα δώσεις σημασία αφού σίγουρα θα είναι περιτριγυρισμένα με τουρίστες! Τα περισσότερα από τα πιο διάσημα αγάλματα βρίσκονται κοντά στην κεντρική πλατεία Hlavne namestie. Και να σου το πρώτο!

Στην οδό Panska 1 στην διασταύρωση με την Rybarska brana και την Laurinska συναντήσαμε το πιο φωτογραφημένο αντικείμενο της Παλιάς Πόλης. Τον διάσημο κύριο Cumil. Η κυριολεκτική μετάφραση της λέξης Cumil είναι ''ο παρατηρητής''.

Υπάρχουν δύο πιθανές εξηγήσεις για το όνομά του. Η πρώτη φήμη λέει ότι είναι ένας χαλαρός εργάτης της κομμουνιστής εποχής που δεν καίγεται ιδιαίτερα από το έργο που υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει. Σύμφωνα με τη δεύτερη φήμη, είναι ότι παρατηρεί κάτω από τις φούστες των γυναικών. Επιλέξτε αυτό που σας αρέσει περισσότερο!
Τοποθετήθηκε στο έδαφος του δρόμου το 1997, και έχει γίνει ένα από τα σύμβολα της Παλιάς Πόλης. Και για να ολοκληρωθεί πιο καλά η τουριστική ατραξιόν υπάρχει μια ιστορία γύρω από αυτόν τον άνθρωπο που βγαίνει από το φρεάτιο. Η ιστορία λέει ότι μια ευχή θα γίνει πραγματικότητα αν αγγίξεις το κεφάλι του Cumil – και εφόσον το κρατήσεις μυστικό για πάντα! Δεν τον αγγίξαμε και δεν συνάψαμε σχέσεις μαζί του! Ένα γεια και πολύ του είναι!

Λίγο μετά πάνω στην οδό Rybarska brana, στην πλατεία Hlavne namestie πέσαμε πάνω στον Schone Naci. Αυτός ο γέρος είναι το μόνο άγαλμα στην πόλη που είναι ασημί. Είναι επίσης το μόνο που αφορά ένα πραγματικό πρόσωπο. Το κανονικό του όνομα ήταν Ignac Lamar και έζησε στο Pressburg (πρώην ονομασία της Μπρατισλάβα) στα τέλη του 19ου και 20ου αιώνα.

Αλλά όχι που δεν θα υπήρχε κάποια ιστορία ή θρύλος πίσω από αυτόν τον κύριο. Ήταν λέει ερωτευμένος με μια γυναίκα που αυτή όμως δεν τον ήθελε. Η απογοήτευση του ήταν τόσο μεγάλη που τρελάθηκε και συχνά πρόσφερε λουλούδια συχνά σε τυχαίες γυναίκες που συναντούσε στους δρόμους. Μας χαιρέτησε τον χαιρετίσαμε και μπήκαμε στην κεντρική πλατεία.

Η Hlavne Namestie (κυριολεκτικά ''κεντρική πλατεία'') είναι το ωραιότερα φωταγωγημένο μέρος της παλιάς πόλης με τα ομορφότερα ιστορικά κτίρια. Με πιο σημαντικό το παλαιότερο δημαρχείο της χώρας και ένα από τα παλαιότερα κτίρια της Μπρατισλάβα με τον εντυπωσιακό πύργο του. Στην πλατεία βρίσκεται και το πιο διάσημο σιντριβάνι της η κρήνη Roland με την αρχική του κατασκευή να χάνεται στους αιώνες κάπου στο 1572.

Την πλατεία περιβάλλουν εντυπωσιακά ανάκτορα της εποχής πολλά από τα οποία σήμερα στεγάζουν διάφορες πρεσβείες, ανάμεσα τους και η Ελληνική στο κτίριο που βρίσκεται στη γωνία της πλατείας στον αριθμό 4.

Από το μικρό στενό δρομάκι Kostolna, λίγα βήματα μετά βρεθήκαμε στην Primacialne Namestie (πλατεία Αρχιεπισκόπου), με το Παλάτι Αρχιεπισκόπου του 18ο αιώνα που κατά τη γνώμη μου είναι το πιο όμορφο κτίριο στην Μπρατισλάβα!

Οι τεράστιοι ψηλοί πυλώνες στον διάδρομο οδηγούν σε μια μικρή αυλή με ένα σιντριβάνι και το άγαλμα του Αγίου Γεωργίου.

Έπειτα θέλαμε να πάμε στην γνωστή οδό της πόλης Obchodna. Είχαμε λίγες ώρες στην πόλη και ο προσανατολισμός μου δεν ήταν ο καλύτερος. Μπερδεύτηκα και δυσκολεύτηκα να βρω την οδό Obchodna αλλά με λίγο ψάξιμο και 2-3 ερωτήσεις σε νεαρούς ευγενικούς περαστικούς καταφέραμε και τη βρήκαμε.

Στο ψάξιμο!

Ο δρόμος Obchodna οδηγεί στην πλατεία Hurbanovo namestie και την πύλη του Μιχαήλ και είναι από τους πιο κεντρικούς δρόμους που περνάνε και γραμμές του τραμ.

Είχε περάσει η ώρα και πάνω στη λαχτάρα και τον ενθουσιασμό μας για την πρώτη μέρα του ταξιδιού μας ξεχάσαμε να φάμε! Ακόμα και ο Rose δεν το ανέφερε και αυτό από μόνο του είναι γεγονός! Πέσαμε πάνω στην Slovak Pub μια από τις δημοφιλέστερες και τουριστικές ταβέρνες της Μπρατισλάβας με καλές όμως κριτικές ωστόσο.

Χωρίς σκέψη ανεβήκαμε την ξύλινη σκάλα, αλλά μείναμε με την όρεξη. Τα παιδιά μας ενημέρωσαν πως η κουζίνα έκλεισε. Μα είναι μόνο 23:00 ρε παιδιά γιατί! Επειδή όμως μας άρεσε ο χώρος είπαμε πως θα την επισκεφτούμε την επόμενη μέρα για το μεσημεριανό μας φαγητό. Φτάσαμε στην πλατεία Hurbanovo και κάναμε σύσκεψη για την συνέχεια.

Ήμασταν μια ανάσα από το δωμάτιο μας. Να πάμε στο δωμάτιο για ξεκούραση και να ικανοποιήσουμε την πείνα μας με τα σνακ που περίσσεψαν από το αεροδρόμιο? Να φάμε πρόχειρα από fast food, ή να πάμε για μια μπύρα? Ιδού το δίλημμα!

Τελικά πήγαμε στο δωμάτιο, για να αλλάξουμε και ξανά στην πλατεία Hviezdoslavovo για να πάμε σε ένα από τα πολύ καλά εστιατόρια – μπαρ της Μπρατισλάβα το Sky Bar. Στο νούμερο 7, δίπλα στην αμερικανική πρεσβεία είναι ένα κτίριο που στεγάζει τρία μπαρ. Το Lemon tree στο ισόγειο, το Rum Club στο υπόγειο και στον τελευταίο όροφο το Sky Bar. Το μπαρ φημίζεται για την μεγάλη ποικιλία του στα κοκτέιλ και για την εξαιρετική θέα του. Πάρα πολύ ωραίο μαγαζί με νέο κόσμο, και με τζαμαρίες για να απολαμβάνεις την πανοραμική θέα. Το καλοκαίρι πρέπει να είναι ακόμα πιο ωραία.

Φάγαμε ταϊλανδέζο που ήταν ωραιότατο, συνεχίσαμε με κοκτέιλ με κόστος 6,90€ το καθένα, απολαύσαμε τη θέα και κλείσαμε τη μέρα μας με τον καλύτερο τρόπο. Το Sky Bar το προτείνω ανεπιφύλακτα, ακόμα και για μεσημεριανές-απογευματινές ώρες αφού ανοίγει από τις 11 το πρωί. http://www.skybar.sk/home-en

Αποχωρήσαμε στο δωμάτιο μας κατά τις δύο. Ικανοποιημένοι και ενθουσιασμένοι από την πρώτη μας μέρα στην Μπρατισλάβα και για την συνέχεια της νέας μας ταξιδιωτικής ιστορίας!

 

[makisg]

μπράβο σου βρε Γιάννη, αυτές οι λεπτομέρειες που παραθέτεις σε κάθε σου ταξίδι είναι ανεπανάληπτες καθώς και οι φωτογραφίες βεβαίως. επειδή όμως εγώ είμαι πολύ απαιτητικός θα ήθελα να σημείωνες αν προεξέχει και κανένα πλακάκι σε κανένα δρόμο μήπως και σκοντάψουμε όταν βρεθούμε εκεί νύχτα.

 

[giannismits]

μπράβο σου βρε Γιάννη, αυτές οι λεπτομέρειες που παραθέτεις σε κάθε σου ταξίδι είναι ανεπανάληπτες καθώς και οι φωτογραφίες βεβαίως. επειδή όμως εγώ είμαι πολύ απαιτητικός θα ήθελα να σημείωνες αν προεξέχει και κανένα πλακάκι σε κανένα δρόμο μήπως και σκοντάψουμε όταν βρεθούμε εκεί νύχτα.

Θα σκεφτώ την πρόταση σου στο επόμενο ταξίδι.
Εντωμεταξύ είναι από τις πιο περιληπτικές (σχετικά) ιστορίες που έχω γράψει. Τουλάχιστον από ιστορικής άποψης και χωρίς πολλές λεπτομέρεις. Αλλά δεν γίνεται να μην δείξω τις διαδρομές στους μελλοντικούς επισκέπτες

 

[panius]

Σιγά το ουφάκι! Το δικό μας στη Σαλλονίκη, είναι πιο όμορφο και γυρίζει κιόλας, χα!

 

[giannismits]

Σιγά το ουφάκι! Το δικό μας στη Σαλλονίκη, είναι πιο όμορφο και γυρίζει κιόλας, χα!

Χαχα καλο ειναι μωρε. Σιγουρα δεν στριφογυριζει αλλα εχει πολυ ωραια θεα.
Εχω να ανεβω στης θεσσαλονικης 25 χρονια

 

[Dina Z]

Φοβερος giannismits ως συνηθως!

 

[giannismits]

2η ημέρα: Μπρατισλάβα full – part 1

Από νωρίς το πρωί ήμασταν πανέτοιμοι για την μεγάλη μέρα που είχαμε μπροστά μας. Δεν θα είχαμε άλλη μέρα στην Μπρατισλάβα οπότε ότι είχα σκοπό να δούμε θα ‘πρεπε να χωρέσει σ’ αυτή τη μέρα. Όμως δεν αγχωνόμουν καθόλου γιατί ήξερα καλά πως θα δούμε ότι είχα στο πρόγραμμα με άνεση. Όμως νηστικό αρκούδι δεν περπατάει γι’ αυτό και έπρεπε να αρχίσει η μέρα μας με ένα καλό πρωινό.
Από ψάξιμο που είχα κάνει πριν το ταξίδι διαπίστωσα πως στην Μπρατισλάβα αγαπούν το σπέσιαλ πρωινό. Πάρα πολλά γνωστά καφέ και μη σερβίρουν πλουσιοπάροχα πρωινά με αυγά, μπέικον, σαλάτες, κρουασάν, κρέπες και γενικώς υπάρχει μεγάλη ποικιλία και κάτι τέτοιο επιζητούσαμε κι εμείς. Από αυτά που είχα σημειωμένα επιλέξαμε το Moods bakery & coffee στην Hviezdoslavovo 11, στην μεγάλη πλατεία της παλιάς πόλης.

Το Moods bakery & coffee εσωτερικά μου άρεσε πολύ και περισσότερο ο τοίχος δίπλα στην κύρια είσοδο που έχει πολλά ράφια με προϊόντα που μπορείς να αγοράσεις όπως μπουκάλια λάδι, ξύδι, κρασί κ.α. Οι βιτρίνες του είναι δελεαστικότατες με φρέσκα γλυκά, σπιτικά κέικ, κρουασάν και πολλά ακόμα αλλά εμείς ήμασταν εκεί για να φάμε ένα δυνατό πρωινό. Τέλεια αυγά μάτια, ομελέτα, μπέικον ήταν κάποια από τα αγγλικού τύπου πιάτα που πήραμε.

Ευχαριστηθήκαμε και πήραμε ενέργεια που θα μας κρατούσε πολλές ώρες. Μαζί με καφέ και χυμό που πήραμε πληρώσαμε συνολικά περίπου 20€. Θέλαμε να φάμε και American pancakes (τα λατρεύουν οι Σλοβάκοι) αλλά είχαμε σκάσει και θα ήταν αναισθησία! Υπόψιν πως υπάρχουν συνολικά 7 Moods bakery & coffee στην πόλη, αλλά το μεγαλύτερο και καλύτερο είναι αυτό που πήγαμε στην πλατεία Hviezdoslavovo.
Όταν έψαχνα στο ίντερνετ αλλά και όπως διαπίστωσα και από κοντά οι κάτοικοι της Μπρατισλάβας έχουν φαντασία και μεράκι και έχουν φτιάξει πολύ ψαγμένους και ιδιαίτερους χώρους. Δεν είναι μόνο η ποιότητα αλλά και η αισθητική και η πρωτοτυπία. Τα καταστήματα τους ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα και μου έκανε εντύπωση για μια πόλη σαν την Μπρατισλάβα. Από το Παρίσι, το Λονδίνο και άλλες σύγχρονες μητροπόλεις θα το περίμενα. Στην Μπρατισλάβα με εξέπληξε ευχάριστα.

Χορτάτοι και ορεξάτοι για να εξαντλήσουμε την Μπρατισλάβα βγήκαμε από την πύλη του Μιχαήλ και η αρχή έγινε από το μικρό δρόμο Postova. Αρχίσαμε από εδώ για να δούμε τα κορίτσια! Ποια είναι αυτά? Τα κορίτσια του ταχυδρομείου. Ένα χάλκινο άγαλμα 2 κοριτσιών από τα πολλά που υπάρχουν στην πόλη που την αράζουν πάνω σε μια ταχυδρομική θυρίδα που χρησιμοποιείται κανονικά. Τα είπαμε λίγο με τα κορίτσια και τις αφήσαμε στην ησυχία τους!

Η μέρα ήταν συννεφιασμένη χωρίς όμως πιθανότητες για βροχή οπότε δεν μας πείραξε ο σχετικά μουντός καιρός. Η συνέχεια στο Προεδρικό μέγαρο. Στην πλατεία Hodzovo namestie βρίσκεται το Grassalkovich Palace που είναι η επίσημη έδρα του προέδρου της Σλοβακίας, μόλις λίγα λεπτά με τα πόδια από την Πύλη του Μιχαήλ . Το παλάτι χτίστηκε το 1760 και όταν είχε ενοικιαστή την Μαρία Θηρεσία, χρησιμοποιήθηκε για διάφορες εκδηλώσεις από την βασιλική αυλή των Αψβούργων.

Ακριβώς μπροστά από το παλάτι υπάρχει ένα μεγάλο σιντριβάνι στο σχήμα της Γης και ενώ θεωρείται εξαιρετικό σημείο για καλές λήψεις το πετύχαμε στεγνό άνευ λειτουργίας (πως τσατίζομαι όταν πετυχαίνω τα σιντριβάνια χωρίς νερό) και σε συνδυασμό με τον μουντό καιρό δεν μπορώ να πω πως ενθουσιάστηκα από το κτίριο και την πλατεία εκεί.
Θα μου πεις, τι περίμενες? Ε πάντα περιμένω το κάτι παραπάνω!

Μία ημέρα του Σεπτεμβρίου το Μέγαρο είναι ανοιχτό για το κοινό με τον αρχηγό κράτους να δέχεται τους επισκέπτες του! Για όποιον ενδιαφέρεται τις εργάσιμες ημέρες στις 13:00 γίνεται μια μικρή αλλαγή φρουράς στην μπροστινή αυλή.

Στο πίσω μέρος του Μεγάρου είναι ο προεδρικός γαλλικός κήπος που λειτουργεί ως ένα δημόσιο πάρκο. Η άνοιξη δεν είχε κάνει ακόμα αισθητή την παρουσία της και το πάρκο δεν μας είπε κάτι! Τον κήπο τον προσεγγίσαμε από την οδό Stefanikova αλλά υπάρχει είσοδος και από την Banskobystricka.

Οδός Stefanikova

Το Προεδρικό μέγαρο και η πίσω πλευρά με τους κήπους

Χωρίς να απομακρυνθούμε, πολύ λίγα λεπτά από το Προεδρικό Μέγαρο πήγαμε μέχρι την πλατεία Ελευθερίας (Namestie Slobody) για να δούμε 2-3 σημαντικά κτίρια της Μπρατισλάβα. Η πλατεία ονομαζόταν Gottwaldovo προς τιμήν του πρώτου Τσεχοσλοβάκου κομμουνιστή πρόεδρου Klement Gottwald, πριν μετονομαστεί σε Slobody δηλαδή ελευθερίας μετά τη Βελούδινη Επανάσταση του 1989. Στο κέντρο της πλατείας είναι το μεγαλύτερο σιντριβάνι της χώρας Fontana Druzby (Κρήνη της Ένωσης) που χτίστηκε το 1980. Λόγω της έλλειψης συντήρησης μετά την πτώση του κομμουνισμού το 1989, υπέστη σοβαρές ζημιές και από το 2007 είναι εκτός λειτουργίας και απ’ ότι φαίνεται έτσι θα παραμείνει.

Μίζερη και ρημαγμένη η εικόνα της κρήνης, παραπέμπει σε άλλες εποχές!

Στην μια πλευρά της πλατείας η πρώην θερινή κατοικία του Αρχιεπισκόπου. Το μπαρόκ κτίριο του 17ου αιώνα που στεγάζει Κυβερνητικά Γραφεία της Σλοβακικής Δημοκρατίας.

Δίπλα από την πλατεία στην μεγάλη διασταύρωση, βρίσκεται ένας σιωπηλός μάρτυρας του προηγούμενου καθεστώτος! Είναι το κτίριο ραδιοφωνίας της Σλοβακίας κατασκευής του 1983. Η αρχιτεκτονική του είναι πολύ πρωτότυπη, καθώς είναι χτισμένο σε σχήμα αντεστραμμένης πυραμίδας. Είναι τόσο πρωτότυπο που έχει και μια σημαντική διάκριση. Έχει ψηφιστεί ως ένα από τα 30 πιο άσχημα κτίρια στον κόσμο. Υπερβολικό δεν νομίζετε?

Απέναντί είναι το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας της Σλοβακίας, ένα από τα υψηλότερα κτίρια στην Μπρατισλάβα. Λειτουργεί από το 2002, έχει 111 μέτρα ύψος και 33 ορόφους.

Επιστρέψαμε στην πλατεία Hodzovo namestie και στη στάση μπροστά από το Προεδρικό Μέγαρο. Σειρά είχε το μνημείο Slavin που βρίσκεται σε έναν λόφο 30 λεπτά περπάτημα από το Προεδρικό Μέγαρο. Αλλά για ποιο λόγο να πάμε με τα πόδια? Αγοράσαμε ένα εισιτήριο των 90 λεπτών με 1,20€ ώστε να μη χρειαστεί άλλο για την επιστροφή μας αφού 90 λεπτά είναι αρκετά να πας να δεις το μνημείο και να επιστρέψεις. Για το μνημείο Slavin εξυπηρετούν τα λεωφορεία 203 και 207.

Το αστικό πέρασε από το κάστρο και έκανε στάση, ανηφόρισε και στην στάση Budkova κατεβήκαμε.

Από το σημείο αυτό μέχρι το μνημείο θέλει κάνα 10λεπτο περπάτημα αλλά η διαδρομή έχει αρκετό ενδιαφέρον. Πρώτα απ’ όλα από τον δρόμο είχαμε πολύ ωραία θέα προς το κάστρο και την πόλη. Η διαδρομή είναι μέσω της Stara vinarska και της Pazickeho λίγο πριν το μνημείο Slavin. Η βόλτα ήταν απολαυστική γιατί εκτός από την όμορφη θέα ο δρόμος είναι γεμάτος με επαύλεις και εντυπωσιακά σπίτια που στεγάζουν πρεσβείες. Δεν σταματούσαμε να θαυμάζουμε τις πολυτελείς κατοικίες και διαπιστώσαμε πως βρισκόμαστε ας πούμε στο Πανόραμα της Μπρατισλάβας ή αν θέλετε στην Εκάλη!

Μετά από περίπου 10 λεπτά περπάτημα, είδαμε το άγαλμα ανάμεσα στα καταπράσινα δέντρα. Το Slavin είναι ένα Εθνικό Πολιτιστικό Μνημείο και στρατιωτικό νεκροταφείο σχεδόν 7 000 σοβιετικών στρατιωτών που έπεσαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ απελευθέρωναν την πόλη, τον Απρίλιο του 1945. Το κύριο μνημείο στέκεται στη μέση του νεκροταφείου και τα αποκαλυπτήρια έγιναν το 1960 με την ευκαιρία της 15ης επετείου της απελευθέρωσης της πόλης. Το μνημείο έχει ύψος 39 μέτρα και στην κορυφή του υπάρχει ένα γλυπτό 11 μέτρων ενός σοβιετικού στρατιώτη που κρατάει μια σημαία.
Βρίσκεται σε ένα λόφο και να πω την αλήθεια περισσότερο το επισκεφτήκαμε για την ωραία θέα σε όλη την Μπρατισλάβα.

Η μεγάλη πράσινη περιοχή είναι το νεκροταφείο με τάφους των πεσόντων στρατιωτών και τα ονόματα τους είναι γραμμένα στα ρωσικά σε όλες τις πέτρες. Κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής Τσεχοσλοβακίας, το μνημείο Slavin το επισκέπτονταν συχνά και το λάτρευαν πολλές ξένες αντιπροσωπείες, αλλά σήμερα το επισκέπτονται ανεπίσημα ξένοι πολιτικοί μόνο από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Οι μόνοι που βρίσκονταν στον χώρο ήμασταν εμείς και ένα ζευγάρι κινέζων. Πλήρης ηρεμία κι έτσι μείναμε στην περιοχή αρκετή ώρα απολαμβάνοντας την πανοραμική θέα.

Μπορεί η θέα να μην ήταν η καλύτερη που έχουμε δει, όμως το παρελθόν της πρώην Τσεχοσλοβακίας ήταν ορατό και πάντα μου ασκούσαν γοητεία χώρες με κομμουνιστικό παρελθόν! Γιατί άραγε δεν έχω ιδέα!

Σκεφτήκαμε να κατηφορίσουμε από διαφορετικό δρόμο μέχρι το κέντρο ή το κάστρο αλλά επειδή έχουμε μια τάση να χανόμαστε και επειδή θα χάναμε χρόνο, ακολουθήσαμε την ίδια διαδρομή για να πάμε ξανά στην στάση Budkova.

Πήραμε το αστικό 207 και λίγα λεπτά μετά κατεβήκαμε Zamocka, για την επόμενη μεγάλη στάση μας στο πιο σημαντικό αξιοθέατο της πόλης το κάστρο.

Ακριβώς δίπλα στην πύλη του κάστρου είναι το Σλοβακικό κοινοβούλιο

Εκ πρώτης όψεως το κάστρο εντυπωσιάζει για την άριστη κατάσταση που βρίσκεται και για το ζωντανό του χρώμα. Μήπως όμως το παράκαναν?

Είναι λες και το έχτισαν λίγα χρόνια πριν. Καλή η συντήρηση της πολιτιστικής πληρονομιάς αλλά καλό θα είναι να θυμίζουν την αρχική τους εικόνα. Εδώ οι Σλοβάκοι το παράκαναν με το μπογιάντισμα νομίζω. Τόσο που δεν έμεινε καμία ατμόσφαιρα παρελθόντος. Βλέπεις ένα καινούριο κτίριο.

Μην είμαι άδικος όμως. Το κάστρο χτίστηκε τον 9ο αιώνα στα χρόνια της Μεγάλης Μοραβίας και μέχρι τον 18ο αιώνα έζησε εξεγέρσεις, πολέμους, καταστροφές, επεκτάσεις, αρχιτεκτονικές αλλαγές, ανακατασκευές, κατεδαφίσεις και τέλος πάντων άλλαξε ριζικά. Η πλήρη αποκατάσταση του κάστρου άρχισε το 1957 και ορισμένα τμήματα φτάχτηκαν το 1996 και το 2000! Το 2005 έγιναν κι άλλες προσαρμογές με την ευκαιρία της συνόδου κορυφής. Η τελευταία μαζική ανοικοδόμηση ξεκίνησε το 2008, η οποία διήρκησε 5 χρόνια και κόστισε γύρω στα 62 εκατομμύρια ευρώ! Η εργασίες συνεχίζονται και σήμερα περιμετρικά του κάστρου αφού φτιάχνονται οι κήποι. Έτσι θα ολοκληρωθεί η μαραθώνια ανακατασκευή! Κι επειδή είμαι ψαγμένος ορίστε!

Το κάστρο στέκεται στον λόφο πάνω από τον Δούναβη και η περιοχή μπροστά από το κάστρο λέγεται Αυλή της Τιμής. Το κεντρικό κτίριο του κάστρου περιλαμβάνει 4 πύργους. Ο ψηλότερος είναι στην νοτιοδυτική γωνία, που ονομάζεται "Crown Tower," και είναι ένα παρατηρητήριο με την καλύτερη θέα σε όλη την Μπρατισλάβα, του Δούναβη και της Αυστρίας. Εσωτερικά δεν μπήκαμε στο κάστρο παρά μόνο στην εσωτερική αυλή του.

Το εισιτήριο για το κάστρο που περιλαμβάνει και το Μουσείο Ιστορίας της Σλοβακίας, και τους πύργους είναι στα 6€. Μέσα στο κάστρο υπάρχει εννοείται και κατάστημα σουβενίρ και εστιατόριο. Εμείς όμως μείναμε έξω στην αυλή και μαζί με αρκετούς ακόμα επισκέπτες ατενίσαμε την θέα προς τον Δούναβη σε κάθε κατεύθυνση.

Κατεβαίνοντας από την αυλή του κάστρου

Η βόλτα στο πάρκο γύρω από το κάστρο ήταν τέλεια και η πανοραμική θέα πολύ καλύτερη γιατί εκτός από την γέφυρα και τον Δούναβη είχαμε εικόνα της παλιάς πόλης. Η ατμόσφαιρα θύμιζε περισσότερο φθινόπωρο και όχι άνοιξη αλλά δεν μας ενόχλησε καθόλου. Χαλαρώσαμε στα παγκάκια, είδαμε τη θέα και πήραμε δυνάμεις για την συνέχεια.

Η έξοδος μας έγινε από την πύλη Sigmund (Zigmundova brana) μια από τις τρείς που είναι προσβάσιμες για το κοινό, του 15ου αιώνα που είναι η καλύτερα διατηρημένη.

Την διαδρομή αυτή προτείνω να την κάνετε και αντίστροφα. Δηλαδή όταν είστε στην παλιά πόλη και θέλετε να πάτε στο κάστρο, κάντε το με τα πόδια. Από τον καθεδρικό sv. Martina, περάστε απέναντι από την λεωφόρο Staromestska, θα συνεχίσετε στην Beblaveho και μετά από τα σκαλιά στην οδό Zamocke schody και θα φτάσετε στην πύλη Zigmundova. Ήταν μια ωραία εμπειρία περπατώντας μέσα από τα στενά κρυμμένα δρομάκια της παλιάς πόλης ανάμεσα σε πολύχρωμα κτίρια, μικρά εστιατόρια και καφέ.

Όταν κατεβήκαμε αντικρίσαμε μπροστά μας τον καθεδρικό ναό sv. Martina και την κεντρική λεωφόρο Staromestska που καταλήγει στην γέφυρα Most SNP με το UFO.

Στην αρχή του δρόμου είναι και ένα παλιό ωραίο ροκοκό κτίριο το Dom U dobreho pastiera, το Σπίτι του καλού ποιμένα! Το σπίτι χτίστηκε κατά τα έτη 1760-1765 και είναι ένα από τα λίγα αρχικά διατηρητέα κτίρια στον παλιό οικισμό της Μπρατισλάβα. Το 1975 ανακαινίστηκε σε Μουσείο και παρουσιάζει μια μοναδική έκθεση ιστορικών ρολογιών των περασμένων αιώνων.

Επίσης στο σημείο απέναντι στο δρόμο και παράλληλα με τον καθεδρικό ναό sv. Martina είναι μερικά απομεινάρια από τα μεσαιωνικά τείχη, τα τελευταία εναπομείναντα κομμάτια από τις μεσαιωνικές οχυρώσεις της πόλης μήκους 200 μέτρων που έχουν διασωθεί.

Από τη μικρή πεζογέφυρα πάνω από την λεωφόρο Staromestska.
Μια ωραία άποψη!

Η οδός Kapucinska είναι ένας ιστορικός δρόμος της Μπρατισλάβα που πήρε το όνομά της από το κοντινό μοναστήρι των Καπουτσίνων. Από τον δρόμο περνούν τέσσερις γραμμές τραμ και ο συνδυασμός με το μοναστήρι με φόντο το κάστρο είναι από τα πιο φωτογενή και αγαπημένα μου σημεία στην πόλη.

Η οδός Klariska στην παλιά πόλη από την Kapucinska

Η kapucinska ulica μας οδήγησε στην γνώριμη πια Hurbanovo namestie. Αφού είχαμε δει το Προεδρικό Μέγαρο, το μνημείο Slavin και το κάστρο που είναι εκτός των τειχών της παλιάς πόλης, θα αφιερώναμε τον περισσότερο χρόνο μας στη μικρή μεσαιωνική πόλη. Την γνωρίσαμε το προηγούμενο βράδυ και θα την βλέπαμε καλύτερα τώρα.

 

[giannismits]

2η ημέρα: Μπρατισλάβα full – part 2

Μετά από τρείς ώρες λοιπόν και χωρίς να υπάρχει ίχνος κούρασης, δίψας και πείνας ακάθεκτοί προχωρήσαμε προς την πύλη του Μιχαήλ (Michalska veza). Περάσαμε την μικρή πεζογέφυρα στην οποία είδαμε και ζητιάνους, και μουσικούς, και ανθρώπους που πουλάνε αναμνηστικά και τουρίστες και γατιά και σκυλιά! Στην αριστερή πλευρά της γέφυρας υπάρχει ένα μικρό καταπράσινο πάρκο που περιβάλλεται από παλιά κτίρια

Επί τη ευκαιρία που περάσαμε έξω από το κατάλυμα μας, ο Rose έτσι για το έθιμο ανέβηκε για τουαλέτα για να μη ψάχνει μετά και για να κάνει γρήγορα ένα ζεστό τσάι γιατί αισθανόταν μια ενόχληση στον λαιμό. Που να ‘ξερε ο καημένος. Μετά από αυτή τη στάση λίγων λεπτών συνεχίσαμε και κοντοσταθήκαμε στην πύλη.

Η Πύλη του Μιχαήλ χτίστηκε από το τέλος του 14ου αιώνα και είναι μία από τις κύριες εισόδους της Παλιάς Πόλης της Μπρατισλάβα. Πάνω από την πύλη είναι ο 51 μέτρων με 7 ορόφους πύργος του Μιχαήλ. Ο πύργος στεγάζει και ένα μουσείο όπλων. Το θέμα είναι πως ξέχασα τελείως να ανέβουμε τον πύργο, όχι για το Μουσείο αλλά γιατί στην κορυφή του υπάρχει ένα κατάστρωμα παρατήρησης με πανοραμική θέα σε όλη την Παλιά Πόλη με κόστος 4,30€. Μικρό το κακό βέβαια γιατί είχαμε δει ήδη αλλά και θα βλέπαμε πανοραμικά από πολλά σημεία την πόλη.

Κάτω από τον πύργο είναι το σημείο μηδέν! Ένας χρυσός κύκλος, γνωστό ως χιλιόμετρο μηδέν, το οποίο απεικονίζει τις αποστάσεις από την Μπρατισλάβα με 29 άλλες πρωτεύουσες.

Η οδός Michalska που ξεκινάει από την πύλη του Μιχαήλ είναι ο κεντρικός και πιο πολυσύχναστος δρόμος της παλιάς πόλης. Και τη μέρα και τη νύχτα είχε έντονη κίνηση. Μπορεί να έχει βαβούρα αλλά έχει άλλη ατμόσφαιρα και θεωρώ δεδομένο πως αν είναι να διανυκτερεύσει κανείς στην Μπρατισλάβα θα το κάνει στην παλιά πόλη. κάντο στην παλιά πόλη. Εμείς ήμασταν πολύ ευχαριστημένοι και τυχεροί που μείναμε ακριβώς δίπλα στην πύλη. Όλα ήταν στα πόδια μας.

Αντί να συνεχίσουμε ευθεία στην κεντρική Michalska, στρίψαμε δεξιά από την πύλη στην οδό Bastova τον πιο στενό μεσαιωνικό δρόμο της πόλης. Κάνοντας ουσιαστικά σχεδόν την ίδια διαδρομή με το προηγούμενο βράδυ.

Ανακατευτήκαμε με τον κόσμο σε διάφορους πολυσύχναστους και πιο ήρεμους δρόμους. Υπό το φως της μέρας η παλιά πόλη μάλλον μου άρεσε περισσότερο από τη νύχτα αν και το βράδυ ήταν πιο απόκοσμη και μυστήρια. Σε κάποια σημεία τουλάχιστον!

Farska ulica. Από τα αγαπημένα μου μέρη στην πόλη. Τελικά κατάλαβα πως προτιμώ των φθορά και την ατμόσφαιρα του παρελθόντος, από την τέλεια συντήρηση και την άφθαρτη εικόνα!

Από την οδό Kapitulska στον καθεδρικό svateho Martina

Η μικρή πλατεία Rudnayovo namestie, πίσω από τον καθεδρικό

Το ιστορικό φαρμακείο Salvatore στην οδό Panska απέναντι από τον καθεδρικό

Venturska ulica

Η ταπεινή Μπρατισλάβα δεν μας είχε απογοητεύσει. Χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο ή διαφορετικό που έχουμε δει μας γέμισε εικόνες και περνώντας η ώρα η διάθεση μας ήταν στα καλύτερα της. Κάθε ταξίδι μας δημιουργεί όμορφα συναισθήματα όπου κι αν είναι και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Πέρα από τα αξιοθέατα παίζει ρόλο η διάθεση και τα ανοιχτά μάτια. Να αφουγκραστείς το μέρος που βρίσκεσαι και να μπορείς να δεις κάθε θετικό στοιχείο. Χαιρόμασταν που άλλη μια πόλη, ακόμα μια πρωτεύουσα μας καλοδέχτηκε! Και είπαμε πως χαλαρά και ανέμελα χωρίς άγχος και τρέξιμο είναι ο καλύτερος τρόπος να απολαύσεις το κάθε τι.

Επόμενη στάση η μεγάλη πλατεία Hviezdoslavovo namestie. Το βράδυ ήρεμη το πρωί με αρκετή κινητικότητα. Είδαμε ξανά το όμορφο κτίριο του Εθνικού Θεάτρου, χαζέψαμε αλλά και αγοράσαμε σουβενίρ από τους πάγκους που είναι στημένοι μπροστά από το ξενοδοχείο Carlton που πουλάνε παραδοσιακά κεραμικά και διάφορα άλλα αναμνηστικά μέχρι και αργά το απόγευμα.

Η πλατεία πήρε το όνομά της από έναν σημαντικό ποιητή της Σλοβακίας, μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες της λογοτεχνίας και του πολιτισμού της χώρας στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα τον Pavol Orszagh Hviezdoslav. Το άγαλμά του βρίσκεται στη μέση της πλατείας.

Ο Rose λιγουρεύτηκε να φάει παγωτό από το Luculus που βρίσκεται στον αριθμό 25 της πλατείας Hviezdoslavovo. Ξέρει να διαλέγει. Είναι ένα ζαχαροπλαστείο που όμως φημίζεται περισσότερο για τα παγωτά του, από τα καλύτερα στην πόλη. Ο ιδιοκτήτης του μάλιστα έχει μπει στα ρεκόρ Γκίνες αφού κατάφερε να βάλει 150 μπάλες παγωτού σε έναν κώνο! Εντυπωσιακό?

Ο Rose καταβρόχθισε το νόστιμο παγωτό αλλά αναρωτιέμαι αν αυτό ήταν και η καταστροφή του! Τον είχα συμβουλέψει να μη πάρει λόγω της ενόχλησης στο λαιμό αλλά θεώρησε πως δεν ήταν τίποτα σημαντικό. Ε τώρα να τρώει αυτός κι εγώ όχι? Αν και δεν τρελαινόμουν για παγωτό πήρα για να έχω κι εγώ άποψη ρε παιδί μου! Ε ήταν τέλειο!

Στην Panska 1 στην διασταύρωση με την Rybarska brana και την Laurinska, πέσαμε πάλι πάνω στον τεμπέλη εργάτη τον Cumil τον παρατηρητή! Έχει γίνει η ατραξιόν της παλιάς πόλης από το 1997 που χώθηκε μέσα στο φρεάτιο! Ένας κινέζος ξάπλωσε κάτω στον δρόμο για να βγει την ''σωστή'' φωτογραφία μαζί του. Μέχρι που θα φτάσουν αυτοί οι άνθρωποι για μια φωτογραφία?

Λίγο μετά ο κατακαημένος ηλικιωμένος Schone Naci (ο Ignac Lamar με το όνομα) που χαιρετά τον κόσμο! Τι κι αν την αγαπούσε, εκείνη τον απέρριψε αυτός τα ‘παιξε και προσέφερνε λουλούδια στις περαστικές!

Και φτάσαμε στην κεντρική πλατεία Hlavne namestie. Ένα από τα πολλά δημοφιλή αγάλματα που υπάρχουν στην πόλη είναι και ένας στρατιώτης του Ναπολέοντα! Ακουμπά σε ένα παγκάκι και όποιος κάθεται βγαίνει μια σπέσιαλ τουριστική φωτό μαζί του. Και επειδή μια μάνα με την κόρη δεν έλεγαν να σηκωθούν και έβγαιναν αμέτρητες φωτογραφίες, τσατίστηκα και δεν του έδωσα καμία σημασία!

Στην πλατεία στον αριθμό 4 είναι η ελληνική πρεσβεία

Το παλιό Δημαρχείο με τον πύργο του είναι το πιο εντυπωσιακό, αλλά όλη η πλατεία περιβάλλεται από τα πιο όμορφα περίτεχνα ιστορικά κτίρια. Στο κέντρο της η μεσαιωνική κρήνη Roland. Αν και βρισκόμασταν στην παλιά πόλη και στην κεντρική της πλατεία οι τουρίστες ήταν λίγοι. Οι περισσότεροι που τριγυρνούσαν ήταν οι κάτοικοι και γενικά όλη η πόλη μου έβγαλε μια νωχελικότητα .

Ο Rose άρχισε να μουρμουρίζει ότι πεινάει. Είπα κι εγώ πολύ άργησε να το αναφέρει! Του είπα να κάνει λίγη υπομονή και η ώρα του φαγητού δεν θα αργήσει. Δεν με πολυπίστεψε και συνεχίσαμε. Όταν περάσαμε την πύλη κάτω από τον πύργο του Δημαρχείου βγήκαμε στην εσωτερική του αυλή. Το παλιό Δημαρχείο είναι ένα συγκρότημα κτηρίων του 14ου αιώνα. Είναι το παλαιότερο δημαρχείο στη χώρα και ένα από τα παλαιότερα πέτρινα κτίρια που εξακολουθούν να στέκονται στην Μπρατισλάβα, με τον πύργο του χρονολογίας του 1370!

Μπήκαμε μέσα και κόψαμε εισιτήριο μόνο για τον πύργο με 1€ ο καθένας. Το παλιό Δημαρχείο στεγάζει το Μουσείο της ιστορίας της πόλης, που το εισιτήριο κοστίζει 6€. Ανεβήκαμε λοιπόν από τις σκάλες, περάσαμε τρείς ορόφους για να φτάσουμε στην κορυφή.

Η θέα από τον πύργο του ρολογιού είναι εξαιρετική. Από τις ομορφότερες εικόνες που μπορεί κάποιος να δει στην Μπρατισλάβα. Οπότε το προτείνω οπωσδήποτε σε όποιον βρεθεί στην πόλη. Υπέροχες κόκκινες σκεπές, η πλατεία Hlavne, η πλατεία Primacialne, οι εκκλησίες, το κάστρο, οι γύρω λόφοι και τα περίχωρα όλα απλώθηκαν μπροστά μας. Ποιος είπε ότι η Μπρατισλάβα δεν έχει ομορφιές?

Primacialne Namestie / πλατεία Αρχιεπισκόπου

Πλατεία Hlavne

Η συνέχεια στην διπλανή μικρή πλατεία Primacialne (πλατεία Αρχιεπισκόπου) με το ομορφότερο κτίριο στην Μπρατισλάβα το Παλάτι Αρχιεπισκόπου του 18ο αιώνα. Αν ενδιαφέρεστε το εσωτερικό του είναι επισκέψιμο με 3€. Εμείς αρκεστήκαμε στο να δούμε την αυλή του με το σιντριβάνι και ένα άγαλμα του Αγίου Γεωργίου σκοτώνει ένα τρικέφαλο δράκο.

Στην οδό Biela, ένα στενό δρομάκι ανάμεσα στην Frantiskanske namestie και την Michalska βρήκαμε δύο εξαιρετικά μαγαζιά. Όχι τόσο τυχαία γιατί μεταξύ μας τα είχα σημειωμένα. Στην Biela 6 το Παλαιότερο Κατάστημα Σουβενίρ και Μουσείο Εμπορείου με τ’ όνομα!

Η πίσω αυλή που βρίσκεται και η είσοδος του Museum of Arthur Fleischmann

Το Obchod v muzeu είναι το πιο περίεργο και ιδιαίτερο μαγαζί που έχω δει ποτέ. Με ρετρό ατμόσφαιρα είναι ένα μπακάλικο, σουβενιράδικο και ένα μικρό μουσείο. Ένα κατάστημα παλαιού τύπου που πουλάει χειροποίητα αναμνηστικά, όπως κουδούνια, κούκλες, βαμμένα αυγά και πολλά άλλα, τοπικά προϊόντα διατροφής, εξαιρετικές παλιές καρτ-ποστάλ, έχει κάβα με τοπικά ποτά, και τα ξακουστά τοπικά γλυκά ρολά.

Όσο ο Rose έκανε τις αγορές του μπροστά εγώ εξερευνούσα και τα υπόλοιπα δωμάτια. Στο πίσω μέρος είναι ένα μικρό μουσείο με παμπάλαιες αυτόματες ταμειακές μηχανές και το τελευταίο δωμάτιο διαθέτει μια συλλογή παλαιών μηχανών καφέ και λοιπού εξοπλισμού καταστημάτων.

Υπέροχες και οι διαφημιστικές ρετρό πινακίδες

Το μαγαζί είναι must για μια επίσκεψη. Εμείς αγοράσαμε αναμνηστικά, μπουκαλάκια με λικέρ, μέχρι και τοπικά λουκάνικα!

Ακριβώς δίπλα στην Biela 4 άλλο ένα καταπληκτικό κατάστημα, το Medovy obchod CERA MEL (HONEY SHOP).

Ανήκει σε μια οικογένεια που έχει ένα αγρόκτημα με μελισσοκομία και εδώ και πολλές γενιές έχει ανοίξει μερικά εξαιρετικά καταστήματα CERA MEL. Καταπληκτικά στημένα ράφια με αμέτρητα προϊόντα από μέλι. Υπάρχουν και δείγματα σε μικροσκοπικά βαζάκια με διάφορες απίστευτες γεύσεις όπως Κακάο, φράουλες, ανανά, βανίλια, κανέλα και πολλά άλλα. Όσα δοκιμάσαμε ήταν πραγματικά τέλεια.

Επίσης έχει διάφορα φυτικά καλλυντικά από μέλι, χαριτωμένα σουβενίρ και κεριά φτιαγμένα από κερί μέλισσας, ποτά και πολλά ακόμα. Οι τιμές από κανονικές έως τσιμπημένες θα ‘λεγα.

Ως γνωστόν δεν ξέραμε τι να πάρουμε και τελικά δεν πήραμε τίποτα! Είναι πάντως πρώτης τάξεως μαγαζί για να πάρει κανείς πρωτότυπα δώρα και ποιοτικό μέλι φυσικά. Η κοπέλα του μαγαζιού ήταν πανέμορφη γλυκιά και ευγενική και την ρωτήσαμε τι ώρα κλείνει για να ξέρουμε έτσι γενικά. Μας είπε στις 19:00. Α νωρίς κλείνετε, της είπαμε. Και μας απάντησε χαμογελαστά ''ε όχι και νωρίς''!

Ήταν μεσημέρι και ο Rose μου υπενθύμισε πως είναι ώρα για φαγητό και ότι υπομονή του εξαντλείτε! Εδώ που τα λέμε κι εγώ είχα πεινάσει και είχα όρεξη για ένα βαρύ γεύμα made in Slovakia! Πήγαμε στην οδό Obchodna για την Slovak Pub που είχαμε επισκεφτεί το προηγούμενο βράδυ αλλά δεν προλάβαμε την κουζίνα του ανοιχτή.

Η Slovak Pub είναι δημοφιλής, τουριστική αλλά πολύ καλή επιλογή από άποψη τιμών, παραδοσιακού χώρου και νόστιμων φαγητών. Η ξύλινη σκάλα και ο προθάλαμος μας κέντρισε το ενδιαφέρον ενώ το εσωτερικό του εστιατορίου είναι σαν σπίτι χωρισμένο σε δωμάτια με μια δόση φολκλόρ διακόσμησης! Σαν ένα παραδοσιακό πανδοχείο της Σλοβακίας. Κάποια δωμάτια είχαν λίγο κόσμο, άλλα καθόλου και το πιο μεγάλο που καθίσαμε εμείς ήταν σχεδόν γεμάτο.

Η Pub είναι γνωστή για τα βιολογικά προϊόντα της και τις προσιτές τιμές γι’ αυτό είναι γεμάτη κυρίως τα βράδια ειδικά από παρέες φοιτητών και γενικά νεαρόκοσμου. Μια μεγάλη τρελοπαρέα άγγλων, αγοροπαρέα ισπανών, δυο ωραίοι Έλληνες (εμείς) αλλά και σλοβάκοι η πελατεία της pub εκείνη τη στιγμή. Οι μερίδες ήταν μεγάλες, τα φαγητά βαριά, ιδιαίτερα και νόστιμα. Κλασική σούπα γκούλας και σούπα με φασόλια και λουκάνικο για αρχή με τα οποία σχεδόν είχαμε χορτάσει. Ένα κλασικό ωραιότατο σνίτσελ, νόστιμα παραδοσιακά γεμιστά χειροποίητα ζυμαρικά και το περιβόητο εθνικό τους φαγητό bryndzove halusky. Αυτό είναι νιόκι πατάτας με πρόβειο τυρί και καβουρδισμένο μπέικον. Ήταν αρκετά ιδιαίτερη η γεύση του, μας άρεσε αλλά είχαμε σκάσει και το τρώγαμε σχεδόν αγγαρεία! Μαζί με τις μπύρες το γεύμα κόστισε σχεδόν 24€! Μας άρεσε και η γρήγορη εξυπηρέτηση από τους ευγενικούς και αγγλομαθείς σερβιτόρους και γενικά ήταν μια ωραία συνολική εμπειρία.

Αν και είχαμε βαρύνει υπερβολικά και ήμασταν σε φάση νιρβάνας και ξάπλας από το πολύ φαί, το πήραμε απόφαση να σηκωθούμε για να συνεχίσουμε σε διαφορετικά μονοπάτια...

 

[STKF]

Μπράβο! Καταπληκτική περιγραφή!