galat
Member
- Μηνύματα
- 851
- Likes
- 2.126
- Επόμενο Ταξίδι
- ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο][B]Στη Σκόδρα [/B
- Κεφάλαιο 3ο][B]Στην ορεινά φιόρδ του Κομάν[/B
- Κεφάλαιο 4ο][B] Φωτογραφίες από την λίμνη του Κομάν[/B
- Κεφάλαιο 5ο][B]Πρώτη μέρα στο Κόσοβο : Πριζρένη[/B
- Κεφάλαιο 6ο][B]Δεύτερη μέρα στο Κόσοβο : Στον δρόμο για το Πέκ[/B
- Κεφάλαιο 7ο][B]Στα βουνά του Μαυροβουνίου[/B
- Κεφάλαιο 8ο][B]Σαράγιεβο : Μεταξύ Δύσης και Ανατολής[/B
- Κεφάλαιο 9ο][B]Σαράγιεβο : Η πόλη με τα περισσότερα νεκροταφεία[/B
- Κεφάλαιο 10ο][B]ΜΟΣΤΑΡ : Bridge over troubled water[/B] [I][SIZE=1][1][/SIZE][/I
- Κεφάλαιο 11ο][B]Δαλματικές ακτές[/B
- Κεφάλαιο 12ο][B]Από το Κότορ στην λίμνη της Σκόδρας και στα Τίρανα[/B
- Κεφάλαιο 13ο
Την τετάρτη μέρα του ταξιδιού ο προορισμός μας ήταν τα βουνά του Μαυροβουνίου και συγκεκριμένα η πόλη του Zabjlak, με πληθυσμό 2000 κατοίκων, που ευρίσκεται σε υψόμετρο 1450 μ στο εθνικό πάρκο του βουνού Dormitory, φημισμένο χιονοδρομικό κέντρο και κέντρο χειμερινού τουρισμού του Μαυροβουνίου. Την επόμενη μέρα θα την περνάγαμε επίσης στο μεγαλύτερό της μέρος στα βουνά του Μαυροβουνίου, διασχίζοντάς τα με κατεύθυνση το Σαράγιεβο.
Για την ακρίβεια το Μαυροβούνιο είναι μία χώρα, που αποτελείται αποκλειστικά από βουνά. Το γεγονός αυτό μπορεί να κάνει δυσκολότερες τις μετακινήσεις, όμως προσδίδει στην χώρα μια εκπληκτική ομορφιά. Τις δύο αυτές μέρες διασχίζοντας την ανατολική πλευρά της χώρας από νοτιοανατολικά προς βορειοδυτικά ήρθαμε σε επαφή με ορισμένες από τις πιο σημαντικές φυσικές της ομορφιές. Μερικές μέρες αργότερα επιστρέφοντας από τα παράλια της Κροατίας θα διασχίζαμε και τα βουνά της δυτικής της πλευράς, όπου και πάλι θα συναντούσαμε απίστευτα τοπία και ομορφιές, σχηματίζοντάς την εντύπωση ότι στην χώρα αυτή αξίζει κανείς να αφιερώσει περισσότερο χρόνο.
Η διαδρομή της 4ης μέρας
Πρώτη μας προγραμματισμένη επίσκεψη ήταν στο Εθνικό πάρκο Biogradska Gora λίγο πριν το Kolasin. Δυστυχώς το βρήκαμε κλειστό λόγω εποχής. Συνεχίζοντας τον δρόμο μας προς το Zabjlak διασχίσαμε το υπέροχο φαράγγι του Τάρα. Μια μικρή παράκαμψη και στάση στο μοναστήρι της Dobrilovina και στην συνέχεια επίσκεψη στην ονομαστή γέφυρα του ποταμού Τάρα στην Durdevica. Η γέφυρα είναι τοξωτή με πολλά ανοίγματα και είναι κατασκευασμένη από σκυρόδεμα. Έχει μήκος 365 μέτρα και γεφυρώνει τις δύο πλευρές του φαραγγιού σε ύψος 170 μέτρων από τα νερά του ποταμού Τάρα. Η γέφυρα φημίζεται για το υπέροχο φυσικό τοπίο, που την περιτριγυρίζει και τον βράχο στον οποίο καταλήγει και ο οποίος πέφτει κατακόρυφα 170 μέτρα μέχρι τα νερά του ποταμού. Εάν βρεθείτε στην περιοχή αξίζει να πιείτε έναν καφέ στα καφέ που βρίσκονται στην δυτική πλευρά της γέφυρας και να απολαύσετε την υπέροχη θέα και τους πιο θαρραλέους που θα θελήσουν να κάνουν bungee jumping από την γέφυρα.
Η γέφυρα του ποταμού Τάρα στην Durdevica
Οι όχθες του Τάρα
Το μοναστήρι της Dobrilovina
Φτάνοντας στο Zabjlak και στο υψόμετρο των 1450 μέτρων συναντήσαμε έναν εντελώς διαφορετικό καιρό. Όλα γύρω μας ήταν χιονισμένα εκτός από τους δρόμους, που ήταν υποδειγματικά καθαρισμένοι. Το βράδυ, με την θερμοκρασία έξω να έχει πέσει υπό το μηδέν, το περάσαμε πίνοντας κόκκινο κρασί και τρώγοντας το εύγευστο καπνιστό προσούτο του Μαυροβουνίου.
Zabjlak
Την άλλη μέρα πριν ξεκινήσουμε την πορεία μας προς Βοσνία, επισκεφτήκαμε την αλπική μαύρη λίμνη (Crno Yezero), όπου μείναμε άφωνοι από την υπέροχη ομορφιά του τοπίου. Αφού περπατήσαμε κανένα χιλιόμετρο τον δρόμο που οδηγούσε μέσα από το χιονισμένο δάσος στην λίμνη, αντικρίσαμε την απόλυτη ηρεμία της λίμνης, με τα χιονισμένα βουνά να την περιτριγυρίζουν και τα δάση από έλατα να φτάνουν μέχρι τα νερά της. Όλο το τοπίο ήταν καλυμμένο από χιόνια και στα ακύμαντα νερά της λίμνης καθρεπτίζονταν ευκρινώς το κάθε τι.
Η λίμνη Crno Yezero
Από το Zabjlak σκοπεύαμε να πάρουμε έναν μικρό ορεινό δρόμο ανάμεσα στις βουνοκορφές του Dormitory και να κατευθυνθούμε δυτικά προς το Pluzine και από εκεί προς τα σύνορα της Βοσνίας (δρόμος Ε1 με κόκκινο στον χάρτη). Είχαμε διαβάσει πολλές ωραίες περιγραφές για την διαδρομή αυτή, δεν είχαμε όμως κακώς προβλέψει τον καιρό. Δυστυχώς ο δρόμος ήταν κλειστός λόγω του χιονιού και έτσι αναγκαστήκαμε να τροποποιήσουμε την διαδρομή μας κάνοντας έναν πολύ μεγαλύτερο κύκλο προς νότο (δρόμος Ε2 με μωβ στον χάρτη). Στο τέλος της διαδρομής αυτής φτάσαμε στο Pluzine, στο οποίο κάναμε μία μικρή στάση για να απολαύσουμε την θέα στην τεχνητή λίμνη Pivsko Jesero, που ξεκινάει από εδώ. Ουσιαστικά η λίμνη Pivsko Jesero είναι μία τεχνητή λίμνη, που δημιουργήθηκε λόγω της κατασκευής ενός υδροηλεκτρικού φράγματος. Όπως και στην λίμνη του Κομάν στην Αλβανία, έτσι και εδώ η κατασκευή του φράγματος μετασχημάτισε το παλιό ποτάμι σε μια επιμήκη λίμνη με τις πλαγιές του παλιού φαραγγιού να πέφτουν απόκρημνα στα νερά της λίμνης.
Ο δρόμος που χάσαμε
Η διαδρομή της 5ης μέρας
Φεύγοντας από το Pluzine με κατεύθυνση τα σύνορα της Βοσνίας πλησιάζοντας την γέφυρα της λίμνης αντικρίσαμε ένα υπέροχο θέαμα. Οι πλαγιές του βουνού στην απέναντι πλευρά της λίμνης έπεφταν κατακόρυφα από ύψος 600 μέτρων πάνω από το νερό της λίμνης. Αυτό όμως που μας έκανε εντύπωση ήταν το γεγονός ότι οι πλαγιές του βουνού ήταν γεμάτες από τρύπες. Μερικές από αυτές φαίνονταν να συνδέονται μεταξύ τους με έναν στενό φιδωτό δρόμο. Ορισμένες τρύπες στο βουνό φαίνονταν να μην καταλήγουν πουθενά. Συμβουλευόμενοι τον χάρτη συνειδητοποιήσαμε ότι ο δρόμος αυτός που κατέβαινε απότομα το απέναντι βουνό ήταν ο δρόμος από τον οποίο θα φτάναμε στο Pluzine εάν δεν είχαμε βρει κλειστό τον δρόμο Ε1, που είχαμε αρχικά προγραμματίσει να ακολουθήσουμε. Η απογοήτευση βέβαια ήταν μεγάλη όταν συνειδητοποιήσαμε ότι χάσαμε την ευκαιρία να κατεβούμε τον δρόμο αυτό με την υπέροχη θέα προς την λίμνη. Βέβαια έτσι και αλλιώς το τοπίο της περιοχής ήταν υπέροχο. Περάσαμε στην ανατολική πλευρά της λίμνης και ακολουθήσαμε τον δρόμο που πήγαινε παράλληλα με τις ακτές της λίμνης πάνω στο βουνό. Το βουνό όμως ήταν τόσο απόκρημνο και το πέτρωμα του βουνού τόσο μαλακό, που ο δρόμος ήταν γεμάτος από συνεχόμενα μικρού μήκους τούνελ. Έκανε κανείς 100 μέτρα στο τούνελ, έβγαινε για άλλα 100 μέτρα έξω και μετά ακολουθούσε το επόμενο τούνελ. Για μια διαδρομή περίπου 15 χλμ κατά μήκος της λίμνης μέχρι το φράγμα πρέπει να διασχίσαμε πάνω από εκατό τούνελ.
O δρόμος που χάσαμε (φωτο από το Panoramio)
Συνεχίσαμε τον δρόμο μας μέχρι το υδροηλεκτρικό φράγμα και στη συνέχεια μέχρι τα σύνορα με την Βοσνία, στην οποία και περάσαμε από μία μικρή μεταλλική γέφυρα πάνω από τον ποταμό Τάρα, που φτάνει μέχρις εδώ. Ο δρόμος όσο ήταν στο Μαυροβούνιο ήταν καλός. Μπαίνοντας όμως στην Βοσνία ο δρόμος ήταν για μερικά χιλιόμετρα ένας στενός χωματόδρομος. Όσο απομακρυνόμασταν από τα σύνορα και συναντάγαμε χωριά ο δρόμος βελτιωνόταν μέχρι που ο δρόμος έγινε ικανοποιητικός. Στο δρόμο για το Σαράγιεβο συναντήσαμε και πάλι όμορφα ποτάμια και φαράγγια, προφανώς όμως υποδεέστερα σε ομορφιά σε σχέση με αυτά που είχαμε διασχίσει στο Μαυροβούνιο. Μεσημεράκι μπαίναμε στο Σαράγιεβο.
Η γέφυρα του Τάρα στα σύνορα με την Βοσνία
Για την ακρίβεια το Μαυροβούνιο είναι μία χώρα, που αποτελείται αποκλειστικά από βουνά. Το γεγονός αυτό μπορεί να κάνει δυσκολότερες τις μετακινήσεις, όμως προσδίδει στην χώρα μια εκπληκτική ομορφιά. Τις δύο αυτές μέρες διασχίζοντας την ανατολική πλευρά της χώρας από νοτιοανατολικά προς βορειοδυτικά ήρθαμε σε επαφή με ορισμένες από τις πιο σημαντικές φυσικές της ομορφιές. Μερικές μέρες αργότερα επιστρέφοντας από τα παράλια της Κροατίας θα διασχίζαμε και τα βουνά της δυτικής της πλευράς, όπου και πάλι θα συναντούσαμε απίστευτα τοπία και ομορφιές, σχηματίζοντάς την εντύπωση ότι στην χώρα αυτή αξίζει κανείς να αφιερώσει περισσότερο χρόνο.
Η διαδρομή της 4ης μέρας
Πρώτη μας προγραμματισμένη επίσκεψη ήταν στο Εθνικό πάρκο Biogradska Gora λίγο πριν το Kolasin. Δυστυχώς το βρήκαμε κλειστό λόγω εποχής. Συνεχίζοντας τον δρόμο μας προς το Zabjlak διασχίσαμε το υπέροχο φαράγγι του Τάρα. Μια μικρή παράκαμψη και στάση στο μοναστήρι της Dobrilovina και στην συνέχεια επίσκεψη στην ονομαστή γέφυρα του ποταμού Τάρα στην Durdevica. Η γέφυρα είναι τοξωτή με πολλά ανοίγματα και είναι κατασκευασμένη από σκυρόδεμα. Έχει μήκος 365 μέτρα και γεφυρώνει τις δύο πλευρές του φαραγγιού σε ύψος 170 μέτρων από τα νερά του ποταμού Τάρα. Η γέφυρα φημίζεται για το υπέροχο φυσικό τοπίο, που την περιτριγυρίζει και τον βράχο στον οποίο καταλήγει και ο οποίος πέφτει κατακόρυφα 170 μέτρα μέχρι τα νερά του ποταμού. Εάν βρεθείτε στην περιοχή αξίζει να πιείτε έναν καφέ στα καφέ που βρίσκονται στην δυτική πλευρά της γέφυρας και να απολαύσετε την υπέροχη θέα και τους πιο θαρραλέους που θα θελήσουν να κάνουν bungee jumping από την γέφυρα.
Η γέφυρα του ποταμού Τάρα στην Durdevica
Οι όχθες του Τάρα
Το μοναστήρι της Dobrilovina
Φτάνοντας στο Zabjlak και στο υψόμετρο των 1450 μέτρων συναντήσαμε έναν εντελώς διαφορετικό καιρό. Όλα γύρω μας ήταν χιονισμένα εκτός από τους δρόμους, που ήταν υποδειγματικά καθαρισμένοι. Το βράδυ, με την θερμοκρασία έξω να έχει πέσει υπό το μηδέν, το περάσαμε πίνοντας κόκκινο κρασί και τρώγοντας το εύγευστο καπνιστό προσούτο του Μαυροβουνίου.
Zabjlak
Την άλλη μέρα πριν ξεκινήσουμε την πορεία μας προς Βοσνία, επισκεφτήκαμε την αλπική μαύρη λίμνη (Crno Yezero), όπου μείναμε άφωνοι από την υπέροχη ομορφιά του τοπίου. Αφού περπατήσαμε κανένα χιλιόμετρο τον δρόμο που οδηγούσε μέσα από το χιονισμένο δάσος στην λίμνη, αντικρίσαμε την απόλυτη ηρεμία της λίμνης, με τα χιονισμένα βουνά να την περιτριγυρίζουν και τα δάση από έλατα να φτάνουν μέχρι τα νερά της. Όλο το τοπίο ήταν καλυμμένο από χιόνια και στα ακύμαντα νερά της λίμνης καθρεπτίζονταν ευκρινώς το κάθε τι.
Η λίμνη Crno Yezero
Φωτο από το Panoramio
Από το Zabjlak σκοπεύαμε να πάρουμε έναν μικρό ορεινό δρόμο ανάμεσα στις βουνοκορφές του Dormitory και να κατευθυνθούμε δυτικά προς το Pluzine και από εκεί προς τα σύνορα της Βοσνίας (δρόμος Ε1 με κόκκινο στον χάρτη). Είχαμε διαβάσει πολλές ωραίες περιγραφές για την διαδρομή αυτή, δεν είχαμε όμως κακώς προβλέψει τον καιρό. Δυστυχώς ο δρόμος ήταν κλειστός λόγω του χιονιού και έτσι αναγκαστήκαμε να τροποποιήσουμε την διαδρομή μας κάνοντας έναν πολύ μεγαλύτερο κύκλο προς νότο (δρόμος Ε2 με μωβ στον χάρτη). Στο τέλος της διαδρομής αυτής φτάσαμε στο Pluzine, στο οποίο κάναμε μία μικρή στάση για να απολαύσουμε την θέα στην τεχνητή λίμνη Pivsko Jesero, που ξεκινάει από εδώ. Ουσιαστικά η λίμνη Pivsko Jesero είναι μία τεχνητή λίμνη, που δημιουργήθηκε λόγω της κατασκευής ενός υδροηλεκτρικού φράγματος. Όπως και στην λίμνη του Κομάν στην Αλβανία, έτσι και εδώ η κατασκευή του φράγματος μετασχημάτισε το παλιό ποτάμι σε μια επιμήκη λίμνη με τις πλαγιές του παλιού φαραγγιού να πέφτουν απόκρημνα στα νερά της λίμνης.
Ο δρόμος που χάσαμε
Η διαδρομή της 5ης μέρας
Φεύγοντας από το Pluzine με κατεύθυνση τα σύνορα της Βοσνίας πλησιάζοντας την γέφυρα της λίμνης αντικρίσαμε ένα υπέροχο θέαμα. Οι πλαγιές του βουνού στην απέναντι πλευρά της λίμνης έπεφταν κατακόρυφα από ύψος 600 μέτρων πάνω από το νερό της λίμνης. Αυτό όμως που μας έκανε εντύπωση ήταν το γεγονός ότι οι πλαγιές του βουνού ήταν γεμάτες από τρύπες. Μερικές από αυτές φαίνονταν να συνδέονται μεταξύ τους με έναν στενό φιδωτό δρόμο. Ορισμένες τρύπες στο βουνό φαίνονταν να μην καταλήγουν πουθενά. Συμβουλευόμενοι τον χάρτη συνειδητοποιήσαμε ότι ο δρόμος αυτός που κατέβαινε απότομα το απέναντι βουνό ήταν ο δρόμος από τον οποίο θα φτάναμε στο Pluzine εάν δεν είχαμε βρει κλειστό τον δρόμο Ε1, που είχαμε αρχικά προγραμματίσει να ακολουθήσουμε. Η απογοήτευση βέβαια ήταν μεγάλη όταν συνειδητοποιήσαμε ότι χάσαμε την ευκαιρία να κατεβούμε τον δρόμο αυτό με την υπέροχη θέα προς την λίμνη. Βέβαια έτσι και αλλιώς το τοπίο της περιοχής ήταν υπέροχο. Περάσαμε στην ανατολική πλευρά της λίμνης και ακολουθήσαμε τον δρόμο που πήγαινε παράλληλα με τις ακτές της λίμνης πάνω στο βουνό. Το βουνό όμως ήταν τόσο απόκρημνο και το πέτρωμα του βουνού τόσο μαλακό, που ο δρόμος ήταν γεμάτος από συνεχόμενα μικρού μήκους τούνελ. Έκανε κανείς 100 μέτρα στο τούνελ, έβγαινε για άλλα 100 μέτρα έξω και μετά ακολουθούσε το επόμενο τούνελ. Για μια διαδρομή περίπου 15 χλμ κατά μήκος της λίμνης μέχρι το φράγμα πρέπει να διασχίσαμε πάνω από εκατό τούνελ.
O δρόμος που χάσαμε (φωτο από το Panoramio)
Συνεχίσαμε τον δρόμο μας μέχρι το υδροηλεκτρικό φράγμα και στη συνέχεια μέχρι τα σύνορα με την Βοσνία, στην οποία και περάσαμε από μία μικρή μεταλλική γέφυρα πάνω από τον ποταμό Τάρα, που φτάνει μέχρις εδώ. Ο δρόμος όσο ήταν στο Μαυροβούνιο ήταν καλός. Μπαίνοντας όμως στην Βοσνία ο δρόμος ήταν για μερικά χιλιόμετρα ένας στενός χωματόδρομος. Όσο απομακρυνόμασταν από τα σύνορα και συναντάγαμε χωριά ο δρόμος βελτιωνόταν μέχρι που ο δρόμος έγινε ικανοποιητικός. Στο δρόμο για το Σαράγιεβο συναντήσαμε και πάλι όμορφα ποτάμια και φαράγγια, προφανώς όμως υποδεέστερα σε ομορφιά σε σχέση με αυτά που είχαμε διασχίσει στο Μαυροβούνιο. Μεσημεράκι μπαίναμε στο Σαράγιεβο.
Η γέφυρα του Τάρα στα σύνορα με την Βοσνία
Last edited by a moderator:
