galat
Member
- Μηνύματα
- 851
- Likes
- 2.126
- Επόμενο Ταξίδι
- ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο][B]Στη Σκόδρα [/B
- Κεφάλαιο 3ο][B]Στην ορεινά φιόρδ του Κομάν[/B
- Κεφάλαιο 4ο][B] Φωτογραφίες από την λίμνη του Κομάν[/B
- Κεφάλαιο 5ο][B]Πρώτη μέρα στο Κόσοβο : Πριζρένη[/B
- Κεφάλαιο 6ο][B]Δεύτερη μέρα στο Κόσοβο : Στον δρόμο για το Πέκ[/B
- Κεφάλαιο 7ο][B]Στα βουνά του Μαυροβουνίου[/B
- Κεφάλαιο 8ο][B]Σαράγιεβο : Μεταξύ Δύσης και Ανατολής[/B
- Κεφάλαιο 9ο][B]Σαράγιεβο : Η πόλη με τα περισσότερα νεκροταφεία[/B
- Κεφάλαιο 10ο][B]ΜΟΣΤΑΡ : Bridge over troubled water[/B] [I][SIZE=1][1][/SIZE][/I
- Κεφάλαιο 11ο][B]Δαλματικές ακτές[/B
- Κεφάλαιο 12ο][B]Από το Κότορ στην λίμνη της Σκόδρας και στα Τίρανα[/B
- Κεφάλαιο 13ο
Ήμασταν ήδη στα δυτικά προάστια του Σαράγιεβου. Περάσαμε το αεροδρόμιο και στρίψαμε προς ανατολάς σε μία μεγάλη, φαρδιά και ευθεία λεωφόρο, με πλάτος 50 τουλάχιστον μέτρα, 3-4 λουρίδες σε κάθε κατεύθυνση, διπλή γραμμή του τράμ στο κέντρο και αρκετή κίνηση. Κατά μήκος της διαδρομής οι νέες συνοικίες του Σαράγιεβο με τα πολυώροφα και μοντέρνα κτίρια σου έδειχναν ότι έμπαινες σε μία δυτικοευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Στα 7-8 χιλιόμετρα που διανύσαμε μέχρι να αρχίσουμε να μπαίνουμε στο κέντρο της πόλης και στις δύο πλευρές του δρόμου δεν σταματήσαμε να βλέπουμε τις γειτονιές του Σαράγιεβου με τα πολυώροφα κτίρια και τις στέγες τους να ανεβαίνουν μέχρι τους παρακείμενους λόφους. Η πόλη φαινόταν πολύ μεγαλύτερη από μια πόλη 400.000 κατοίκων.
Μπαίνοντας στο κέντρο η κυκλοφορία μεγάλωσε και έτσι μας δίνονταν η ευκαιρία να θαυμάσουμε τα μεγαλόπρεπα κτίρια σε όλους τους κεντρικοευρωπαϊκούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς : μπαρόκ, νεοκλασικό, αρ νουβό κλπ. Μόνο μερικοί μιναρέδες σε έβγαζαν από την απόλυτη βεβαιότητα του ότι βρίσκεσαι σε μια δυτική πρωτεύουσα. Αφού διανύσαμε δίπλα στο ποτάμι ακόμα 1,5-2 χλμ βρεθήκαμε πια στην ανατολική πλευρά του κέντρου, όπου είδαμε πλέον την διαφορά. Τώρα βρισκόμασταν σε μια οθωμανική πόλη της ανατολής, στην περιοχή της Bascarsija. Κτίρια ισόγεια και διώροφα με τις στέγες τους και τα σαχνισιά τους και ανάμεσά τους οι μιναρέδες που ανέβαιναν προς τον ουρανό. Εν τέλει το Σαράγιεβο ήταν αυτό που πάντα υπόσχονταν, μια πόλη ανάμεσα στην Δύση και στην Ανατολή. Η πόλη που φιλοξένησε τους Αυστροούγγρους και τους Οθωμανούς. Που φημίζονταν πάντα για την συνύπαρξη τεσσάρων σημαντικών αριθμητικά θρησκευτικών κοινοτήτων. Μουσουλμάνων, Ορθοδόξων, καθολικών και εβραίων. Μέχρι τον φρικτό πόλεμο που τέλειωσε πριν 15 μόλις χρόνια και που πέρα από τους θανάτους και την φρίκη είχε σαν αποτέλεσμα την μείωση του πληθυσμού της πόλης κατά τουλάχιστον 150.000 κατοίκους και την ανάδειξη της μουσουλμανικής κοινότητας σε συντριπτικά κυρίαρχη αριθμητικά.
Το ξενοδοχείο μας (μικρό, καθαρό και ωραία διακοσμημένο) ήταν 100 μόλις μέτρα από την κεντρική πλατεία της Bascarsija, την πλατεία των περιστεριών με την Sebilj στο κέντρο της, την χαρακτηριστική οθωμανική κρήνη του 19ου αιώνα. Στα σοκάκια της γειτονιάς απλώνονταν μία εκτεταμένη ανατολίτικη αγορά, προσανατολισμένη στις μέρες μας κύρια στον τουρισμό. Εδώ αξίζει κανείς να δει το Bursa Bezistan, κτίριο του 16ου αιώνα στεγασμένο με έξι θόλους, παλιά αγορά μεταξιού, όπου σήμερα εδρεύει το Μουσείο της πόλης του Σαράγιεβο με μια ενδιαφέρουσα μεγάλη μακέτα που αναπαριστά το πώς ήταν παλιά η οθωμανική πόλη του Σαράγιεβο. Ενδιαφέρον και το τζαμί Gazi-Husrevbey με τον μαντρασσά και τον πύργο του ρολογιού απέναντι.
Μην διστάσετε να ανηφορήσετε βόρεια της Bascarsija στην περιοχή Bjelave, όπου ευρίσκεται μία καλοδιατηρημένη τούρκικη συνοικία. Πολλά παλιά σπίτια με την γνωστή οθωμανική αρχιτεκτονική, άλλα επισκευασμένα, άλλα σε ερειπιώδη κατάσταση. Δύο-τρία από αυτά έχουν επισκευαστεί με προσοχή και λειτουργούν σαν μουσεία. Από αυτά επισκεφτήκαμε το σπίτι Svrzo, ένα παλιό διώροφο οθωμανικό αρχοντικό με δύο περίκλειστες αυλές. Δεν είχε τον πλούτο που είχαμε συναντήσει σε αντίστοιχα κτίρια στο Καϊρο, ή στην Συρία ή βέβαια στην Τουρκία. Όμως είχε όλα τα γνωστά σε μας χαρακτηριστικά που συναντάμε σε αντίστοιχα κτίρια της Βόρειας Ελλάδας. Η οθωμανική αυτοκρατορία είχε διαδώσει σε όλη της την επικράτεια - ανάμεσα στα άλλα - και στοιχεία μιας κοινής αρχιτεκτονικής. Ένα κοινό συνδετικό πολιτιστικό στοιχείο που απαντά κανείς και στις μέρες μας σε διάφορες χώρες της τέως Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στο συγκεκριμένο κτίριο ιδιαίτερα ενδιαφέρων μας φάνηκε ο τρόπος που θέρμαιναν τους χώρους, από το καθιστικό μέχρι και τον χώρο που παίρνανε το ντους τους. Στις παραδοσιακές ξύλινες σόμπες είχαν προσθέσει μία κτιστή επένδυση στην οποία είχαν ενσωματώσει μικρά έγχρωμα γυαλάκια. Πέρα από το ωραίο αισθητικό αποτέλεσμα, τα πορσελάνινα γυαλάκια λειτουργούσαν σαν συσσωρευτές θερμότητας, όπως κάνουν σήμερα με τα πυρότουβλα οι σύγχρονοι θερμοσυσσωρευτές και απέδιδαν με αργό αλλά συνεχή ρυθμό θερμότητα στο περιβάλλον. Οι σόμπες αυτές ήταν έτσι κατασκευασμένες, ώστε έδιναν θερμότητα σε δύο-τρεις γειτονικούς χώρους.
Δυτικά της Bascarsija αρχίζει ο πεζόδρομος της Ferhadija και από εδώ αλλάζει απότομα το τοπίο αφού επανερχόμαστε σε δυτικοευρωπαϊκούς ρυθμούς και εικόνες. Το Σαράγιεβο κατοικείται μετά από τον πόλεμο κατά 90% περίπου από μουσουλμάνους. Θα περίμενε κανείς να συναντά έντονα χαρακτηριστικά άλλων ισλαμικών χωρών. Όμως περπατώντας στο κέντρο του Σαράγιεβο θα συναντήσει κανείς λιγότερες μαντήλες απ’ ότι στο Λονδίνο ή στο Παρίσι. Ο κόσμος είναι ντυμένος μοντέρνα, οι γυναίκες ντυμένες με στενά τζίν κυκλοφορούν άνετα μόνες τους. Ο βιτρίνες είναι και αυτές δυτικοευρωπαϊκές. Δεν ξέρουμε τι γίνεται με την νυκτερινή ζωή στις γειτονιές του νέου Σαράγιεβου, όμως στις καφετέριες, στα μπαρ και στα εστιατόρια στο κέντρο της πόλης μετά τις 11.0 μμ ο κόσμος αραιώνει έντονα.
Στο Σαράγιεβο ήταν η μοναδική πόλη στην διαδρομή μας, όπου είχαμε αφιερώσει δύο διανυκτερεύσεις. Στις μεγάλες πόλεις πάντα ακινητοποιούμε το αυτοκίνητο και κυκλοφορούμε με τα πόδια ή με λεωφορεία ή με ταξί εάν χρειαστεί. Συνήθως, εάν έχουμε χρόνο, για να γνωρίσουμε και τις εκτός κέντρου περιοχές παίρνουμε στην τύχη διαδοχικά και άσκοπα διάφορα λεωφορεία και όταν περιπλανηθούμε αρκετά, τότε μόνο συμβουλευόμαστε τον χάρτη για να γυρίσουμε πίσω. Στο Σαράγιεβο κάναμε κάτι διαφορετικό. Ξυπνήσαμε νωρίς την επόμενη μέρα, για να αποφύγουμε κατά το δυνατόν την κίνηση, πήραμε το αυτοκίνητο και γυρνάγαμε για δυο-τρεις ώρες άσκοπα από γειτονιά σε γειτονιά. Ανεβήκαμε ανηφόρες, μπήκαμε σε αδιέξοδα, περνάγαμε πότε από την μία και πότε από την άλλη πλευρά του ποταμού. Και να θέλαμε δεν μπορούσαμε να χαθούμε, το Σαράγιεβο είναι πολύ απλά δομημένο. Μια επιμήκης πόλη με ένα βασικό κεντρικό άξονα και το ποτάμι να την διασχίζουν κατά μήκος και εκατέρωθεν τις συνοικίες της να ανηφορίζουν στους λόφους. Όπου και να βρεθείς παίρνεις την κατηφόρα, βρίσκεις τον κεντρικό δρόμο και επιστρέφεις στο κέντρο. Η συνολική εντύπωση που πήραμε τόσο από την βόλτα αυτή, όσο και από την όλη μας παρουσία στην πόλη είναι ότι το Σαράγιεβο είναι μία ωραία και σύγχρονη πόλη, που φαίνεται, εξωτερικά τουλάχιστον, να έχει αφήσει πίσω της τις μέρες του πολέμου.
Στην συνέχεια ήρθε η ώρα των μουσείων. Ξεκινήσαμε από το Εθνικό μουσείο, με σκοπό να δούμε την συλλογή από ταφικά μνημεία των Βογόμιλων. Τα ταφικά αυτά μνημεία ονομάζονται stecci, χρονολογούνται από τον 11ο μέχρι τον 14ο-15ο αιώνα. Στην περιοχή της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης υπάρχουν 60.000 (!) από αυτά, ενώ ακόμα 10.000 υπάρχουν σε γειτονικές περιοχές της Κροατίας, της Σερβίας και του Μαυροβουνίου. Χωρίς να είναι επιβεβαιωμένο συνδέεται από ορισμένους με το θρησκευτικό κίνημα των Βογόμιλων, που έδρασε στην Βουλγαρία και στα Βαλκάνια την ίδια περίοδο. Χαρακτηριστικό των stecci είναι η διακόσμησή τους με μια μεγάλη ποικιλία από σκίτσα. Πιο χαρακτηριστική και επαναλαμβανόμενη σε διάφορες μορφές η εικόνα ενός ανθρώπου που χαιρετά με το δεξί χέρι σηκωμένο και την παλάμη ανοικτή και λίγο μεγεθυμένη σε σχέση με το υπόλοιπο σχέδιο. Όχι δεν πρόκειται περί μούτζας, αλλά κατά την επικρατούσα άποψη για χαιρετισμό πίστης και αφοσίωσης. Στην πρασιά που βρίσκεται μπροστά από το μουσείο, ελεύθερη σε πρόσβαση από το κοινό, υπάρχει μία πρώτη και χαρακτηριστική συλλογή από stecci. Έτσι εάν κάποιος δεν ενδιαφέρεται για το υπόλοιπο αντικείμενο του μουσείου, μπορεί εδώ να πάρει μια καλή εικόνα για τα stecci. Βέβαια στο αίθριο του μουσείου υπάρχει μία πιο πλούσια έκθεση από stecci και με προφανώς πιο σπάνια και καλλίτεχνα κομμάτια. Στο εν λόγω μουσείο είδαμε και την μικρή συλλογή από φωτογραφικές γυάλινες πλάκες, για τις οποίες αναφέρθηκα ήδη στο κεφάλαιο για την Σκόδρα.
Αμέσως μετά προχωρήσαμε στο επόμενο μουσείο, που βρισκόταν ακριβώς δίπλα, για το οποίο όμως θα κάνετε υπομονή μέχρι το επόμενο κεφάλαιο.
A. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Η κεντρικοευρωπαϊκή όψη της πόλης
H Δυτική όψη της πόλης
Στον πεζόδρομο της Ferhadija το ντύσιμο των κατοίκων είναι απόλυτα μοντέρνο
Η οθωμανική όψη της πόλης
Μία πόλη – 4 θρησκείες : Μουσουλμανική, ορθόδοξη, καθολική, εβραϊκή
Το οθωμανικό αρχοντικό Svrzo
Νιπτήρας
Η σόμπα με τα πορσελάνινα γυαλιά
Η ντουσιέρα με την θέρμανσή της
Και μια παλιά «τούρκικη» τουαλέττα
Τα ταφικά μνημεία των Βογόμιλων (stecci)
Σκίτσα από stecci
Ο κλασικός χαιρετισμός των stecci
Β. Χρήσιμα link
Ένα ενδιαφέρον άρθρο της Ηρώς Κουνάδη για το Σαράγιεβο :
Σαράγιεβο: Κάθε τέλος, μια αρχή
Ο οδηγός του Inyourpocket για το Σαράγιεβο : εδώ
Μπαίνοντας στο κέντρο η κυκλοφορία μεγάλωσε και έτσι μας δίνονταν η ευκαιρία να θαυμάσουμε τα μεγαλόπρεπα κτίρια σε όλους τους κεντρικοευρωπαϊκούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς : μπαρόκ, νεοκλασικό, αρ νουβό κλπ. Μόνο μερικοί μιναρέδες σε έβγαζαν από την απόλυτη βεβαιότητα του ότι βρίσκεσαι σε μια δυτική πρωτεύουσα. Αφού διανύσαμε δίπλα στο ποτάμι ακόμα 1,5-2 χλμ βρεθήκαμε πια στην ανατολική πλευρά του κέντρου, όπου είδαμε πλέον την διαφορά. Τώρα βρισκόμασταν σε μια οθωμανική πόλη της ανατολής, στην περιοχή της Bascarsija. Κτίρια ισόγεια και διώροφα με τις στέγες τους και τα σαχνισιά τους και ανάμεσά τους οι μιναρέδες που ανέβαιναν προς τον ουρανό. Εν τέλει το Σαράγιεβο ήταν αυτό που πάντα υπόσχονταν, μια πόλη ανάμεσα στην Δύση και στην Ανατολή. Η πόλη που φιλοξένησε τους Αυστροούγγρους και τους Οθωμανούς. Που φημίζονταν πάντα για την συνύπαρξη τεσσάρων σημαντικών αριθμητικά θρησκευτικών κοινοτήτων. Μουσουλμάνων, Ορθοδόξων, καθολικών και εβραίων. Μέχρι τον φρικτό πόλεμο που τέλειωσε πριν 15 μόλις χρόνια και που πέρα από τους θανάτους και την φρίκη είχε σαν αποτέλεσμα την μείωση του πληθυσμού της πόλης κατά τουλάχιστον 150.000 κατοίκους και την ανάδειξη της μουσουλμανικής κοινότητας σε συντριπτικά κυρίαρχη αριθμητικά.
Το ξενοδοχείο μας (μικρό, καθαρό και ωραία διακοσμημένο) ήταν 100 μόλις μέτρα από την κεντρική πλατεία της Bascarsija, την πλατεία των περιστεριών με την Sebilj στο κέντρο της, την χαρακτηριστική οθωμανική κρήνη του 19ου αιώνα. Στα σοκάκια της γειτονιάς απλώνονταν μία εκτεταμένη ανατολίτικη αγορά, προσανατολισμένη στις μέρες μας κύρια στον τουρισμό. Εδώ αξίζει κανείς να δει το Bursa Bezistan, κτίριο του 16ου αιώνα στεγασμένο με έξι θόλους, παλιά αγορά μεταξιού, όπου σήμερα εδρεύει το Μουσείο της πόλης του Σαράγιεβο με μια ενδιαφέρουσα μεγάλη μακέτα που αναπαριστά το πώς ήταν παλιά η οθωμανική πόλη του Σαράγιεβο. Ενδιαφέρον και το τζαμί Gazi-Husrevbey με τον μαντρασσά και τον πύργο του ρολογιού απέναντι.
Μην διστάσετε να ανηφορήσετε βόρεια της Bascarsija στην περιοχή Bjelave, όπου ευρίσκεται μία καλοδιατηρημένη τούρκικη συνοικία. Πολλά παλιά σπίτια με την γνωστή οθωμανική αρχιτεκτονική, άλλα επισκευασμένα, άλλα σε ερειπιώδη κατάσταση. Δύο-τρία από αυτά έχουν επισκευαστεί με προσοχή και λειτουργούν σαν μουσεία. Από αυτά επισκεφτήκαμε το σπίτι Svrzo, ένα παλιό διώροφο οθωμανικό αρχοντικό με δύο περίκλειστες αυλές. Δεν είχε τον πλούτο που είχαμε συναντήσει σε αντίστοιχα κτίρια στο Καϊρο, ή στην Συρία ή βέβαια στην Τουρκία. Όμως είχε όλα τα γνωστά σε μας χαρακτηριστικά που συναντάμε σε αντίστοιχα κτίρια της Βόρειας Ελλάδας. Η οθωμανική αυτοκρατορία είχε διαδώσει σε όλη της την επικράτεια - ανάμεσα στα άλλα - και στοιχεία μιας κοινής αρχιτεκτονικής. Ένα κοινό συνδετικό πολιτιστικό στοιχείο που απαντά κανείς και στις μέρες μας σε διάφορες χώρες της τέως Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στο συγκεκριμένο κτίριο ιδιαίτερα ενδιαφέρων μας φάνηκε ο τρόπος που θέρμαιναν τους χώρους, από το καθιστικό μέχρι και τον χώρο που παίρνανε το ντους τους. Στις παραδοσιακές ξύλινες σόμπες είχαν προσθέσει μία κτιστή επένδυση στην οποία είχαν ενσωματώσει μικρά έγχρωμα γυαλάκια. Πέρα από το ωραίο αισθητικό αποτέλεσμα, τα πορσελάνινα γυαλάκια λειτουργούσαν σαν συσσωρευτές θερμότητας, όπως κάνουν σήμερα με τα πυρότουβλα οι σύγχρονοι θερμοσυσσωρευτές και απέδιδαν με αργό αλλά συνεχή ρυθμό θερμότητα στο περιβάλλον. Οι σόμπες αυτές ήταν έτσι κατασκευασμένες, ώστε έδιναν θερμότητα σε δύο-τρεις γειτονικούς χώρους.
Δυτικά της Bascarsija αρχίζει ο πεζόδρομος της Ferhadija και από εδώ αλλάζει απότομα το τοπίο αφού επανερχόμαστε σε δυτικοευρωπαϊκούς ρυθμούς και εικόνες. Το Σαράγιεβο κατοικείται μετά από τον πόλεμο κατά 90% περίπου από μουσουλμάνους. Θα περίμενε κανείς να συναντά έντονα χαρακτηριστικά άλλων ισλαμικών χωρών. Όμως περπατώντας στο κέντρο του Σαράγιεβο θα συναντήσει κανείς λιγότερες μαντήλες απ’ ότι στο Λονδίνο ή στο Παρίσι. Ο κόσμος είναι ντυμένος μοντέρνα, οι γυναίκες ντυμένες με στενά τζίν κυκλοφορούν άνετα μόνες τους. Ο βιτρίνες είναι και αυτές δυτικοευρωπαϊκές. Δεν ξέρουμε τι γίνεται με την νυκτερινή ζωή στις γειτονιές του νέου Σαράγιεβου, όμως στις καφετέριες, στα μπαρ και στα εστιατόρια στο κέντρο της πόλης μετά τις 11.0 μμ ο κόσμος αραιώνει έντονα.
Στο Σαράγιεβο ήταν η μοναδική πόλη στην διαδρομή μας, όπου είχαμε αφιερώσει δύο διανυκτερεύσεις. Στις μεγάλες πόλεις πάντα ακινητοποιούμε το αυτοκίνητο και κυκλοφορούμε με τα πόδια ή με λεωφορεία ή με ταξί εάν χρειαστεί. Συνήθως, εάν έχουμε χρόνο, για να γνωρίσουμε και τις εκτός κέντρου περιοχές παίρνουμε στην τύχη διαδοχικά και άσκοπα διάφορα λεωφορεία και όταν περιπλανηθούμε αρκετά, τότε μόνο συμβουλευόμαστε τον χάρτη για να γυρίσουμε πίσω. Στο Σαράγιεβο κάναμε κάτι διαφορετικό. Ξυπνήσαμε νωρίς την επόμενη μέρα, για να αποφύγουμε κατά το δυνατόν την κίνηση, πήραμε το αυτοκίνητο και γυρνάγαμε για δυο-τρεις ώρες άσκοπα από γειτονιά σε γειτονιά. Ανεβήκαμε ανηφόρες, μπήκαμε σε αδιέξοδα, περνάγαμε πότε από την μία και πότε από την άλλη πλευρά του ποταμού. Και να θέλαμε δεν μπορούσαμε να χαθούμε, το Σαράγιεβο είναι πολύ απλά δομημένο. Μια επιμήκης πόλη με ένα βασικό κεντρικό άξονα και το ποτάμι να την διασχίζουν κατά μήκος και εκατέρωθεν τις συνοικίες της να ανηφορίζουν στους λόφους. Όπου και να βρεθείς παίρνεις την κατηφόρα, βρίσκεις τον κεντρικό δρόμο και επιστρέφεις στο κέντρο. Η συνολική εντύπωση που πήραμε τόσο από την βόλτα αυτή, όσο και από την όλη μας παρουσία στην πόλη είναι ότι το Σαράγιεβο είναι μία ωραία και σύγχρονη πόλη, που φαίνεται, εξωτερικά τουλάχιστον, να έχει αφήσει πίσω της τις μέρες του πολέμου.
Στην συνέχεια ήρθε η ώρα των μουσείων. Ξεκινήσαμε από το Εθνικό μουσείο, με σκοπό να δούμε την συλλογή από ταφικά μνημεία των Βογόμιλων. Τα ταφικά αυτά μνημεία ονομάζονται stecci, χρονολογούνται από τον 11ο μέχρι τον 14ο-15ο αιώνα. Στην περιοχή της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης υπάρχουν 60.000 (!) από αυτά, ενώ ακόμα 10.000 υπάρχουν σε γειτονικές περιοχές της Κροατίας, της Σερβίας και του Μαυροβουνίου. Χωρίς να είναι επιβεβαιωμένο συνδέεται από ορισμένους με το θρησκευτικό κίνημα των Βογόμιλων, που έδρασε στην Βουλγαρία και στα Βαλκάνια την ίδια περίοδο. Χαρακτηριστικό των stecci είναι η διακόσμησή τους με μια μεγάλη ποικιλία από σκίτσα. Πιο χαρακτηριστική και επαναλαμβανόμενη σε διάφορες μορφές η εικόνα ενός ανθρώπου που χαιρετά με το δεξί χέρι σηκωμένο και την παλάμη ανοικτή και λίγο μεγεθυμένη σε σχέση με το υπόλοιπο σχέδιο. Όχι δεν πρόκειται περί μούτζας, αλλά κατά την επικρατούσα άποψη για χαιρετισμό πίστης και αφοσίωσης. Στην πρασιά που βρίσκεται μπροστά από το μουσείο, ελεύθερη σε πρόσβαση από το κοινό, υπάρχει μία πρώτη και χαρακτηριστική συλλογή από stecci. Έτσι εάν κάποιος δεν ενδιαφέρεται για το υπόλοιπο αντικείμενο του μουσείου, μπορεί εδώ να πάρει μια καλή εικόνα για τα stecci. Βέβαια στο αίθριο του μουσείου υπάρχει μία πιο πλούσια έκθεση από stecci και με προφανώς πιο σπάνια και καλλίτεχνα κομμάτια. Στο εν λόγω μουσείο είδαμε και την μικρή συλλογή από φωτογραφικές γυάλινες πλάκες, για τις οποίες αναφέρθηκα ήδη στο κεφάλαιο για την Σκόδρα.
Αμέσως μετά προχωρήσαμε στο επόμενο μουσείο, που βρισκόταν ακριβώς δίπλα, για το οποίο όμως θα κάνετε υπομονή μέχρι το επόμενο κεφάλαιο.
A. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Η κεντρικοευρωπαϊκή όψη της πόλης
H Δυτική όψη της πόλης
Στον πεζόδρομο της Ferhadija το ντύσιμο των κατοίκων είναι απόλυτα μοντέρνο
Η οθωμανική όψη της πόλης
Μία πόλη – 4 θρησκείες : Μουσουλμανική, ορθόδοξη, καθολική, εβραϊκή
Το οθωμανικό αρχοντικό Svrzo
Νιπτήρας
Η σόμπα με τα πορσελάνινα γυαλιά
Η ντουσιέρα με την θέρμανσή της
Και μια παλιά «τούρκικη» τουαλέττα
Τα ταφικά μνημεία των Βογόμιλων (stecci)
Σκίτσα από stecci
Ο κλασικός χαιρετισμός των stecci
Β. Χρήσιμα link
Ένα ενδιαφέρον άρθρο της Ηρώς Κουνάδη για το Σαράγιεβο :
Σαράγιεβο: Κάθε τέλος, μια αρχή
Ο οδηγός του Inyourpocket για το Σαράγιεβο : εδώ
Last edited by a moderator:
