χριστίναα95
Member
- Μηνύματα
- 172
- Likes
- 807
Μέρα 4η: Σάμομπορ
Παρά το ξενύχτι τη προηγούμενης ημέρας, το πρωινό ξύπνημα έγινε την προγραμματισμένη του ώρα και στις 10:30 βρισκόμασταν ήδη όλοι μαζί στον υπέροχο κήπο - καφετέρια του αρχαιολογικού μουσείου. Εκεί, ήπιαμε τον καφέ μας μαζί με πρωινό που είχαμε αγοράσει από έναν από τους υπέροχους φούρνους της πόλης. Γενικά, πολλές φορές αγοράσαμε κάτι από φούρνο και καθίσαμε να το φάμε σε κάποια καφετέρια, όπου παραγγείλαμε μόνο κάποιο ρόφημα και κανένας σερβιτόρος δε φάνηκε να δυσανασχετεί με αυτό.
Μετά το πρωινό μοιραστήκαμε στα αυτοκίνητα δύο φίλων και σε 35 περίπου λεπτά βρισκόμασταν στο Σάμομπορ. Προσπεράσαμε την όμορφη κεντρική πλατεία της πόλης, την οποία θα βλέπαμε αργότερα και αρχίσαμε την πεζοπορία με τελικό προορισμό τα ερείπια του κάστρου της πόλης. Το πράσινο, ο καλός καιρός και η εξαιρετική παρέα έκαναν τη βόλτα ιδιαίτερα ευχάριστη. Η διαδρομή ήταν σχετικά εύκολη, με κάποια ανηφορικά σημεία και διήρκεσε περίπου 25 λεπτά. Σύντομα βρισκόμασταν μπροστά στα απομεινάρια του άλλοτε μεγαλοπρεπούς κάστρου. Η εικόνα των πεσμένων και σε κάποια σημεία καλυμμένων από αναρριχητικά φυτά τειχών μέσα στο καταπράσινο τοπίο ήταν υπέροχη, ενώ η απόλυτη ησυχία γύρω μας έδινε μια ξεχωριστή αίσθηση στο χώρο. Ήμασταν οι μόνοι επισκέπτες και το μόνο που ακουγόταν εκτός από τις φωνές μας ήταν το θρόισμα των φύλων και το κελάηδημα των πουλιών. Περπατήσαμε ανάμεσα στα ερείπια, είδαμε το κάστρο από όλες τις πλευρές, αγγίξαμε τους τοίχους του, ανακαλύψαμε τα μονοπάτια του και θαυμάσαμε την εξαιρετική θέα της πόλης από ψηλά, ενώ ένας από τους Κροάτες φίλους μας έδινε πληροφορίες για την ιστορία του τόπου. Μετά από περίπου μία ώρα ξεκινήσαμε την κατάβαση.
Περπατήσαμε κατά μήκος του μικρού ποταμιού, περνώντας από όμορφες γεφυρούλες και μεγάλες εκτάσεις πράσινου. Στην πόλη γινόταν κάποιου είδους φεστιβάλ, οπότε υπήρχαν παντού φουσκωτά, κλόουν, παιχνίδια και τραμπολίνο, όπου μικρά παιδιά έτρεχαν και έπαιζαν γελώντας... υπέροχη ατμόσφαιρα. Στη συνέχεια, το πρόγραμμα είχε μεσημεριανό στο Επόμενή μας στάση θα ήταν το εστιατόριο ''GABREKU 1929", για το οποίο όλοι οι Κροάτες φίλοι είχαν να πουν τα καλύτερα λόγια. Το εστιατόριο ήταν ένας μεγάλος, όμορφος χώρος, με ζεστή παραδοσιακή ατμόσφαιρα και ξύλινα έπιπλα. Οι περισσότεροι από εμάς παραγγείλαμε το διάσημο αγριογούρουνο με σος κράνμπερι και νιόκι, το οποίο ήταν εξαιρετικό. Το κρέας λουκούμι, η σάλτσα θεϊκή και η μερίδα τεράστια. Ήταν το πιο ακριβό πιάτο στον κατάλογο και κόστιζε κάτι λιγότερο από 15 ευρώ, ενώ υπήρχαν πολλά άλλα πιάτα που κόστιζαν κάτω από 10. Γενικά, το εστιατόριο ήταν εξαιρετικό και το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Αφού χωνέψαμε την τεράστια ποσότητα κρέατος κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης, όπου επικρατούσε γιορτινή ατμόσφαιρα. Μια ομάδα κλόουν στεκόταν δίπλα σε ένα φανάρι και έδινε παράσταση για τα σταματημένα αυτοκίνητα κάθε φορά που αυτό ήταν κόκκινο, ταχυδακτυλουργοί απασχολούσαν τα μικρά παιδιά και μουσικοί του δρόμου έπαιζαν κροατικά τραγούδια. Χαζέψαμε το θέαμα μαζί με τους ντόπιους, περπατήσαμε στην πανέμορφη πλατεία και στους όμορφους δρόμους γύρω από αυτήν, περιεργαστήκαμε τα γραφικά σπιτάκια με τις κόκκινες σκεπές, επισκεφτήκαμε την εκκλησία της πόλης, καθίσαμε δίπλα στο ποτάμι, βγάλαμε φωτογραφίες, γεμίσαμε όμορφες εικόνες. Κανείς μας δεν πεινούσε, αλλά οι Κροάτες φίλοι επέμεναν ότι δε μπορούμε να φύγουμε από την πόλη χωρίς να δοκιμάσουμε το παραδοσιακό γλυκό kremšnita. Έτσι, καταλήξαμε σε ένα ζαχαροπλαστείο, όπου αγοράσαμε τρία κομμάτια για να μοιραστούμε όλοι μαζί. Νόστιμο γλυκό, μου θύμισε λίγο μιλφέιγ. Η ώρα είχε πάει πια 7 κι εμείς, έχοντας απολαύσει την πόλη με όλες μας τις αισθήσεις, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Στη διαδρομή πετύχαμε και μία πομπή από αυτοκίνητα που πήγαιναν για γάμο. Όλα τους στολισμένα με λουλούδια, κροατικές σημαίες να ανεμίζουν από τα παράθυρα και οδηγούς να φωνάζουν και να κορνάρουν. Οι φίλοι μάς είπαν ότι σε κάθε γάμο κάποιος κρατάει τουλάχιστον μία μεγάλη Κροατική σημαία και είναι μάλιστα μεγάλη τιμή να είσαι ο "σημαιοφόρος", ενώ σε κάποια μέρη της χώρας κρύβουν και ψάχνουν τη σημαία πριν την τελετή. Έτσι πήραμε και μια γεύση από τις γαμήλιες παραδόσεις της Κροατίας καθώς και από τον ευμετάβλητο καιρό της χώρας αυτήν την εποχή. Ξεκινήσαμε τη διαδρομή με τον ήλιο να λάμπει στον ουρανό, πέντε λεπτά αργότερα οδηγούσαμε κάτω από μαύρα σύννεφα και σταγόνες βροχής, έπειτα από δεκαπέντε λεπτά είχαμε πάλι λιακάδα, έπειτα ξανά βροχή και στη συνέχεια ήλιο με δύο ολόκληρα ουράνια τόξα.
Γενικά, το Σάμομπορ μου άρεσε πολύ. Όταν είχα δει φωτογραφίες του στο ίντερνετ δε μου είχε γεμίσει το μάτι, όμως η πόλη έχει μια ιδιαίτερη ομορφιά και ατμόσφαιρα που με τράβηξε αμέσως, ενώ το φαγητό ήταν από τα καλύτερα που έχω φάει σε οποιοδήποτε ταξίδι. Η πρόσβαση σε αυτήν είναι εύκολη και με λεωφορεία από το Ζάγκρεμπ, οπότε την προτείνω ως μονοήμερη και σε όσους δεν έχουν δικό τους μεταφορικό μέσο.
Επιστρέψαμε στο χόστελ για ξεκούραση και ξαναβγήκαμε αργά το βράδυ. Όπως και την προηγούμενη μέρα, πήραμε ποτά από το σούπερ μάρκετ και καθίσαμε να πιούμε στο πάρκο κι έπειτα πήγαμε στο κλαμπ Katran, όπου είχαμε μια πολύ ωραία βραδιά με μουσική, χορό και ποτό. Γυρίσαμε σπίτι ξημερώματα και πέσαμε κατευθείαν στο κρεβάτι, ώστε να χωρέσουμε λίγες ώρες ύπνου πριν την επόμενη μέρα.
Παρά το ξενύχτι τη προηγούμενης ημέρας, το πρωινό ξύπνημα έγινε την προγραμματισμένη του ώρα και στις 10:30 βρισκόμασταν ήδη όλοι μαζί στον υπέροχο κήπο - καφετέρια του αρχαιολογικού μουσείου. Εκεί, ήπιαμε τον καφέ μας μαζί με πρωινό που είχαμε αγοράσει από έναν από τους υπέροχους φούρνους της πόλης. Γενικά, πολλές φορές αγοράσαμε κάτι από φούρνο και καθίσαμε να το φάμε σε κάποια καφετέρια, όπου παραγγείλαμε μόνο κάποιο ρόφημα και κανένας σερβιτόρος δε φάνηκε να δυσανασχετεί με αυτό.
Μετά το πρωινό μοιραστήκαμε στα αυτοκίνητα δύο φίλων και σε 35 περίπου λεπτά βρισκόμασταν στο Σάμομπορ. Προσπεράσαμε την όμορφη κεντρική πλατεία της πόλης, την οποία θα βλέπαμε αργότερα και αρχίσαμε την πεζοπορία με τελικό προορισμό τα ερείπια του κάστρου της πόλης. Το πράσινο, ο καλός καιρός και η εξαιρετική παρέα έκαναν τη βόλτα ιδιαίτερα ευχάριστη. Η διαδρομή ήταν σχετικά εύκολη, με κάποια ανηφορικά σημεία και διήρκεσε περίπου 25 λεπτά. Σύντομα βρισκόμασταν μπροστά στα απομεινάρια του άλλοτε μεγαλοπρεπούς κάστρου. Η εικόνα των πεσμένων και σε κάποια σημεία καλυμμένων από αναρριχητικά φυτά τειχών μέσα στο καταπράσινο τοπίο ήταν υπέροχη, ενώ η απόλυτη ησυχία γύρω μας έδινε μια ξεχωριστή αίσθηση στο χώρο. Ήμασταν οι μόνοι επισκέπτες και το μόνο που ακουγόταν εκτός από τις φωνές μας ήταν το θρόισμα των φύλων και το κελάηδημα των πουλιών. Περπατήσαμε ανάμεσα στα ερείπια, είδαμε το κάστρο από όλες τις πλευρές, αγγίξαμε τους τοίχους του, ανακαλύψαμε τα μονοπάτια του και θαυμάσαμε την εξαιρετική θέα της πόλης από ψηλά, ενώ ένας από τους Κροάτες φίλους μας έδινε πληροφορίες για την ιστορία του τόπου. Μετά από περίπου μία ώρα ξεκινήσαμε την κατάβαση.
Περπατήσαμε κατά μήκος του μικρού ποταμιού, περνώντας από όμορφες γεφυρούλες και μεγάλες εκτάσεις πράσινου. Στην πόλη γινόταν κάποιου είδους φεστιβάλ, οπότε υπήρχαν παντού φουσκωτά, κλόουν, παιχνίδια και τραμπολίνο, όπου μικρά παιδιά έτρεχαν και έπαιζαν γελώντας... υπέροχη ατμόσφαιρα. Στη συνέχεια, το πρόγραμμα είχε μεσημεριανό στο Επόμενή μας στάση θα ήταν το εστιατόριο ''GABREKU 1929", για το οποίο όλοι οι Κροάτες φίλοι είχαν να πουν τα καλύτερα λόγια. Το εστιατόριο ήταν ένας μεγάλος, όμορφος χώρος, με ζεστή παραδοσιακή ατμόσφαιρα και ξύλινα έπιπλα. Οι περισσότεροι από εμάς παραγγείλαμε το διάσημο αγριογούρουνο με σος κράνμπερι και νιόκι, το οποίο ήταν εξαιρετικό. Το κρέας λουκούμι, η σάλτσα θεϊκή και η μερίδα τεράστια. Ήταν το πιο ακριβό πιάτο στον κατάλογο και κόστιζε κάτι λιγότερο από 15 ευρώ, ενώ υπήρχαν πολλά άλλα πιάτα που κόστιζαν κάτω από 10. Γενικά, το εστιατόριο ήταν εξαιρετικό και το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Αφού χωνέψαμε την τεράστια ποσότητα κρέατος κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης, όπου επικρατούσε γιορτινή ατμόσφαιρα. Μια ομάδα κλόουν στεκόταν δίπλα σε ένα φανάρι και έδινε παράσταση για τα σταματημένα αυτοκίνητα κάθε φορά που αυτό ήταν κόκκινο, ταχυδακτυλουργοί απασχολούσαν τα μικρά παιδιά και μουσικοί του δρόμου έπαιζαν κροατικά τραγούδια. Χαζέψαμε το θέαμα μαζί με τους ντόπιους, περπατήσαμε στην πανέμορφη πλατεία και στους όμορφους δρόμους γύρω από αυτήν, περιεργαστήκαμε τα γραφικά σπιτάκια με τις κόκκινες σκεπές, επισκεφτήκαμε την εκκλησία της πόλης, καθίσαμε δίπλα στο ποτάμι, βγάλαμε φωτογραφίες, γεμίσαμε όμορφες εικόνες. Κανείς μας δεν πεινούσε, αλλά οι Κροάτες φίλοι επέμεναν ότι δε μπορούμε να φύγουμε από την πόλη χωρίς να δοκιμάσουμε το παραδοσιακό γλυκό kremšnita. Έτσι, καταλήξαμε σε ένα ζαχαροπλαστείο, όπου αγοράσαμε τρία κομμάτια για να μοιραστούμε όλοι μαζί. Νόστιμο γλυκό, μου θύμισε λίγο μιλφέιγ. Η ώρα είχε πάει πια 7 κι εμείς, έχοντας απολαύσει την πόλη με όλες μας τις αισθήσεις, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Στη διαδρομή πετύχαμε και μία πομπή από αυτοκίνητα που πήγαιναν για γάμο. Όλα τους στολισμένα με λουλούδια, κροατικές σημαίες να ανεμίζουν από τα παράθυρα και οδηγούς να φωνάζουν και να κορνάρουν. Οι φίλοι μάς είπαν ότι σε κάθε γάμο κάποιος κρατάει τουλάχιστον μία μεγάλη Κροατική σημαία και είναι μάλιστα μεγάλη τιμή να είσαι ο "σημαιοφόρος", ενώ σε κάποια μέρη της χώρας κρύβουν και ψάχνουν τη σημαία πριν την τελετή. Έτσι πήραμε και μια γεύση από τις γαμήλιες παραδόσεις της Κροατίας καθώς και από τον ευμετάβλητο καιρό της χώρας αυτήν την εποχή. Ξεκινήσαμε τη διαδρομή με τον ήλιο να λάμπει στον ουρανό, πέντε λεπτά αργότερα οδηγούσαμε κάτω από μαύρα σύννεφα και σταγόνες βροχής, έπειτα από δεκαπέντε λεπτά είχαμε πάλι λιακάδα, έπειτα ξανά βροχή και στη συνέχεια ήλιο με δύο ολόκληρα ουράνια τόξα.
Γενικά, το Σάμομπορ μου άρεσε πολύ. Όταν είχα δει φωτογραφίες του στο ίντερνετ δε μου είχε γεμίσει το μάτι, όμως η πόλη έχει μια ιδιαίτερη ομορφιά και ατμόσφαιρα που με τράβηξε αμέσως, ενώ το φαγητό ήταν από τα καλύτερα που έχω φάει σε οποιοδήποτε ταξίδι. Η πρόσβαση σε αυτήν είναι εύκολη και με λεωφορεία από το Ζάγκρεμπ, οπότε την προτείνω ως μονοήμερη και σε όσους δεν έχουν δικό τους μεταφορικό μέσο.
Επιστρέψαμε στο χόστελ για ξεκούραση και ξαναβγήκαμε αργά το βράδυ. Όπως και την προηγούμενη μέρα, πήραμε ποτά από το σούπερ μάρκετ και καθίσαμε να πιούμε στο πάρκο κι έπειτα πήγαμε στο κλαμπ Katran, όπου είχαμε μια πολύ ωραία βραδιά με μουσική, χορό και ποτό. Γυρίσαμε σπίτι ξημερώματα και πέσαμε κατευθείαν στο κρεβάτι, ώστε να χωρέσουμε λίγες ώρες ύπνου πριν την επόμενη μέρα.
Last edited by a moderator: