χριστίναα95
Member
- Μηνύματα
- 172
- Likes
- 807
Το επόμενο πρωί αναγκάσαμε τους εαυτούς μας να σηκωθούμε από το κρεβάτι και ήμασταν έτοιμοι λίγο πριν τις 11. Η θερμοκρασία έφτανε ήδη τους 30 βαθμούς, δημιουργώντας τις ιδανικές συνθήκες για μία μέρα αφιερωμένη σε πάρκα και εξωτερικούς χώρους. Με φρέσκα κρουασάν στο χέρι ξεκινήσαμε για το βοτανικό κήπο του Ζάγκρεμπ, που απείχε μόλις 10 λεπτά περπάτημα από το χόστελ μας. Ο κήπος είναι μικρός αλλά όμορφος, γεμάτος μικρά καταπράσινα μονοπάτια, μια μικρή λίμνη και ένα όμορφο κιόσκι για ξεκούραση. Δε θα πρότεινα να βγείτε από το δρόμο σας για να τον επισκεφτείτε, αλλά αν βρίσκεστε στην περιοχή είναι ό,τι πρέπει για ένα μικρό διάλειμμα και η είσοδος είναι δωρεάν.
Στη συνέχεια, πήραμε το τραμ με προορισμό το Κοιμητήριο Mirogoj. Η πιο κοντινή στάση τραμ ήταν περίπου ένα τέταρτο μακριά από την είσοδο, οπότε ξεκινήσαμε το περπάτημα σε έναν ανηφορικό δρόμο με πολύ πράσινο και όμορφες μονοκατοικίες, μέχρι που βρεθήκαμε μπροστά σε μια μεγαλοπρεπή πύλη, καλυμμένη από αναρριχητικά φυτά. Η ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου νεκροταφείου έγκειται στην ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του και στο γεγονός ότι αποτελεί τον τελευταίο τόπο κατοικίας επιφανών Κροατών, αλλά και ανθρώπων από πολλές διαφορετικές θρησκείες. Περάσαμε σχεδόν δύο ώρες απολαμβάνοντας την ηρεμία του χώρου, περπατώντας ανάμεσα σε κολώνες αρχαιοελληνικού στυλ, μαθαίνοντας για σημαντικές προσωπικότητες της Κροατίας και θαυμάζοντας τα περίτεχνα αγάλματα.
Αφού χάσαμε στο τσακ το λεωφορείο που έφευγε από την έξοδο του νεκροταφείου, περπατήσαμε πίσω στη στάση και πήραμε το τραμ προς το πάρκο Maksimir. Είχε πια φτάσει μεσημέρι και τα στομάχια μας διαμαρτύρονταν, οπότε πρώτα απ' όλα σταματήσαμε σε έναν από τους αγαπημένους πια φούρνους και προμηθευτήκαμε μπούρεκ με τυρί, κρέας και μήλο (περίπου 1 ευρώ για το κάθε τεράστιο κομμάτι) και κατευθυνθήκαμε στο πάρκο για το καθιερωμένο πλέον πικ νικ. Δε δυσκολευτήκαμε καθόλου να βρούμε χώρο στο γρασίδι ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες παρέες και οικογένειες. Οι ηλιόλουστες μέρες με φίλους, μπύρες και κιθάρα σε κάποιο πράσινο πάρκο είναι ίσως αυτό που μου λείπει περισσότερο από τα Erasmus και στην Πολωνία και στο Βέλγιο, οπότε πραγματικά απόλαυσα τη στιγμή. Μετά από ένα από τα ομορφότερα μεσημεριανά που έχω φάει σε ταξίδι ξεκίνησε η εξερεύνηση του πάρκου, που θύμιζε περισσότερο δάσος. Οι μεγάλοι ανοιχτοί χώροι με γρασίδι που ήταν γεμάτες παιδιά να παίζουν, σκυλιά να τρέχουν, παρέες να παίζουν κιθάρα και οικογένειες να κάνουν πικνικ εναλλάσσονταν με σημεία με πολλά δέντρα, κρυμμένα μονοπάτια και υπέροχες λίμνες.
Η βόλτα κράτησε περίπου δύο ώρες κι ο μόνος λόγος που δεν μείναμε περισσότερο είναι ότι ήμασταν όλοι άυπνοι και κουρασμένοι μετά από 5 μέρες ασταμάτητου περπατήματος. Επειδή την επόμενη μέρα είχαμε κανονίσει εκδρομή στις λίμνες Plitvice αποφασίσαμε ότι χρειαζόμασταν ένα διάλειμμα και επιστρέψαμε στο χόστελ μας για μπάνιο και ξεκούραση. Ξαναβγήκαμε κατά τις 9:30 για βραδινό, κατά τη διάρκεια του οποίου δοκιμάσαμε εξαιρετικά παραδοσιακά cevapcici και για μια βραδινή βόλτα στην πόλη και επιστρέψαμε πάλι στις 12, ώστε να απολαύσουμε αρκετές ώρες ύπνου πριν την αυριανή εκδρομή.
Στη συνέχεια, πήραμε το τραμ με προορισμό το Κοιμητήριο Mirogoj. Η πιο κοντινή στάση τραμ ήταν περίπου ένα τέταρτο μακριά από την είσοδο, οπότε ξεκινήσαμε το περπάτημα σε έναν ανηφορικό δρόμο με πολύ πράσινο και όμορφες μονοκατοικίες, μέχρι που βρεθήκαμε μπροστά σε μια μεγαλοπρεπή πύλη, καλυμμένη από αναρριχητικά φυτά. Η ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου νεκροταφείου έγκειται στην ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του και στο γεγονός ότι αποτελεί τον τελευταίο τόπο κατοικίας επιφανών Κροατών, αλλά και ανθρώπων από πολλές διαφορετικές θρησκείες. Περάσαμε σχεδόν δύο ώρες απολαμβάνοντας την ηρεμία του χώρου, περπατώντας ανάμεσα σε κολώνες αρχαιοελληνικού στυλ, μαθαίνοντας για σημαντικές προσωπικότητες της Κροατίας και θαυμάζοντας τα περίτεχνα αγάλματα.
Αφού χάσαμε στο τσακ το λεωφορείο που έφευγε από την έξοδο του νεκροταφείου, περπατήσαμε πίσω στη στάση και πήραμε το τραμ προς το πάρκο Maksimir. Είχε πια φτάσει μεσημέρι και τα στομάχια μας διαμαρτύρονταν, οπότε πρώτα απ' όλα σταματήσαμε σε έναν από τους αγαπημένους πια φούρνους και προμηθευτήκαμε μπούρεκ με τυρί, κρέας και μήλο (περίπου 1 ευρώ για το κάθε τεράστιο κομμάτι) και κατευθυνθήκαμε στο πάρκο για το καθιερωμένο πλέον πικ νικ. Δε δυσκολευτήκαμε καθόλου να βρούμε χώρο στο γρασίδι ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες παρέες και οικογένειες. Οι ηλιόλουστες μέρες με φίλους, μπύρες και κιθάρα σε κάποιο πράσινο πάρκο είναι ίσως αυτό που μου λείπει περισσότερο από τα Erasmus και στην Πολωνία και στο Βέλγιο, οπότε πραγματικά απόλαυσα τη στιγμή. Μετά από ένα από τα ομορφότερα μεσημεριανά που έχω φάει σε ταξίδι ξεκίνησε η εξερεύνηση του πάρκου, που θύμιζε περισσότερο δάσος. Οι μεγάλοι ανοιχτοί χώροι με γρασίδι που ήταν γεμάτες παιδιά να παίζουν, σκυλιά να τρέχουν, παρέες να παίζουν κιθάρα και οικογένειες να κάνουν πικνικ εναλλάσσονταν με σημεία με πολλά δέντρα, κρυμμένα μονοπάτια και υπέροχες λίμνες.
Η βόλτα κράτησε περίπου δύο ώρες κι ο μόνος λόγος που δεν μείναμε περισσότερο είναι ότι ήμασταν όλοι άυπνοι και κουρασμένοι μετά από 5 μέρες ασταμάτητου περπατήματος. Επειδή την επόμενη μέρα είχαμε κανονίσει εκδρομή στις λίμνες Plitvice αποφασίσαμε ότι χρειαζόμασταν ένα διάλειμμα και επιστρέψαμε στο χόστελ μας για μπάνιο και ξεκούραση. Ξαναβγήκαμε κατά τις 9:30 για βραδινό, κατά τη διάρκεια του οποίου δοκιμάσαμε εξαιρετικά παραδοσιακά cevapcici και για μια βραδινή βόλτα στην πόλη και επιστρέψαμε πάλι στις 12, ώστε να απολαύσουμε αρκετές ώρες ύπνου πριν την αυριανή εκδρομή.
Last edited by a moderator: