St.Adamantidou
Member
- Μηνύματα
- 245
- Likes
- 898
Περιεχόμενα
Ας αφήσω για λίγο τα μήλα και τους θαυμασμούς, για να σας πως τι είναι η Ταϊτή. Η Ταϊτή, λοιπόν, μέσα στα δεκάδες νησιά της Πολυνησίας, είναι το μεγαλύτερο, με έκταση 1.042 km2 και μήκος 53 χιλιόμετρα. Αποτελείται από δύο μεγάλα, σβησμένα ηφαίστεια, ενωμένα μεταξύ τους με τον πορθμό Taravao. Μέσα σ΄ αυτούς τους δύο τεράστιους κρατήρες υπάρχουν βουνά πανύψηλα, και μια βαθιά χαράδρα στην καρδιά του νησιού, η καταπράσινη Papenoo. To εσωτερικό του είναι ζούγκλα, βουνά και ερημιά. Ακατοίκητο. ΄Ολος ο πληθυσμός, 50-55 χιλιάδες ψυχές, συνωστίζεται στις ακτές των δύο νησιών, της Tahiti και της Tahiti-Iti
Τα προϊόντα του τόπου είναι κοκοκάρυδα, ζαχαροκάλαμο, βανίλλια, καφές. Βιομηχανία έχει μόνο μία, τον τουρισμό. Και βέβαια τη φύση και τους ανθρώπους. Και τι άνθρωποι!!! Πάντα γελαστοί, καλόκαρδοι, φιλότιμοι, φιλόξενοι, με ένα λουλούδι κατακόκκινο στ΄ αυτί να τους δίνει μιαν ανέμελη εμφάνιση, ένα λουλουδάτο παρέο στη μέση, μια λουλουδένια γιρλάντα στο λαιμό. Είναι η εικόνα της χαράς και της ξεγνοιασιάς. Ο χαρακτήρας των Πολυνησίων έχει πολύ επηρεαστεί από το γλυκό και χλιαρό κλίμα κι έτσι οι κάτοικοι των νησιών είναι χαρούμενοι, γελαστοί ξέγνοιαστοι και πώς να το κάνουμε, κομματάκι οκνοί.
Οι οικογενειακοί θεσμοί, δεν είναι δεσμοί, καθ΄ ότι μάλλον προς το χαλαρό γέρνουνε. Ο γάμος, που δεν προϋπήρχε, αλλά είναι φρούτο ξενόφερτο και σχετικά καινούριο, θεωρείται σαν μια διαδικασία χωρίς πραγματική σημασία και αξία.
Τα παιδιά όμως είναι θείο δώρο, γι΄ αυτό τα λατρεύουν και θεωρούν ότι η κοινότητα είναι υπεύθυνη γι΄ αυτά, καθ΄ όσον ανήκουν σε αυτήν και αυτή είναι υπεύθυνη για το μεγάλωμά τους.
Δεν ξέρω πόσο ενδιαφέρει αυτούς τους ανέμελους ανθρώπους η εκπαίδευση, γιατί από παιδεία στο νησί… Αποικιακά ψιλοπράματα. Δημόσια σχολειά και σχολειά των… ιεραποστόλων. Για όσους θέλουν πανεπιστήμιο, πρέπει να το ψάξουν στο… Παρίσι… Κοίτα κάτι πράματα!!!! Αιώνες μετά, εδώ ζει το σύστημα των ιεραποστόλων. Και η Γαλλία πού είναι? Σίγουρα στη γλώσσα και ακόμα πιο σίγουρα στην ακρίβεια.. ΄Εφριξα με τις τιμές. Είμαστε στο σωτήριο έτος 1984 και ακούστε τιμές. ΄Ένα πακέτο τσιγάρα 500 δραχμές. ΄Ένα φυλλάδιο τουριστικό, με 30 σελιδούλες, 1.000 δρχ. Μία κασέτα 2.000 δρχ. ΄Ενας καφές σε κοινότατο καφενέ-μπαρ 200 δρχ και η κόκα κόλλα, στον ίδιο καφενέ, 250 δρχ.
Τα νοσοκομεία της είναι κρατικά και η φυματίωση, είναι η υπ΄ αριθμ. ένα μάστιγα των κατοίκων.
Πρωτεύουσα και μοναδική πόλη του νησιού, με 25 χιλιάδες κατοίκους, είναι η Papeete. Το όνομά της το πήρε από τον ομώνυμο ποταμό που πάνω της είναι χτισμένη. Την ίδρυσε στα 1827 η νεαρή τότε βασίλισσα Pomare μέσα στα βασιλικά κτήματα, κι εκεί μετέφερε την κατοικία της και την κυβέρνησή της. Και μην νομίσετε ότι η άνασσα Pomare, ήταν μία και μοναδική. Ολόκληρη δυναστεία ήταν, που από το 1797 έκανε κάτι κολεγιές με τους ιεραπόστολους, και κάθισε για τα καλά στους θρόνους της Ταϊτής. ΄Αντρες γυναίκες, Pomare ήταν το όνομά τους. Ο Pomare Νο 2, ασπάστηκε το χριστιανισμό. Αλλά η Pomare Νο 5 έκανε κάτι ταρζανιές με τους ρωμαιοκαθολικούς ιερείς και απέλασε δύο από δαύτους. Η Γαλλία έσπευσε να επανορθώσει την αδικία και έτσι η Ταϊτή έγινε… προτεκτοράτο πρώτα και ύστερα αποικία, στα 1836.
Σήμερα, αποικία είναι, αλλά για να μη χτυπάει άσχημα στο αφτί, την αποκαλούν «υπερπόντειο νομό της Γαλλίας» με νόμισμα το πολυνησιακό φράγκο, που είχε τότε, την μισή ακριβώς αξία του πάλαι ποτέ γαλλικού….
Η έλευση των ευρωπαίων σάρωσε σαν τυφώνας τον παλαιό τρόπο ζωής. Μονάχα οι χοροί τους έμειναν ανέγγιχτοι, διατηρώντας έναν ειλικρινή πρωτογονισμό. Συνοδευόμενοι συχνά μόνο από τα τύμπανά τους από δέρμα καρχαρία, με φλογέρες από μπαμπού κιθάρες, εκφράζουν την αρμονία ανάμεσα στον άνθρωπο και το περιβάλλον του.
Ο πιο σημαντικός και πιο γνωστός απ΄ τους χορούς τους είναι ο tamure ένας πού δύσκολος αλλά και πολύ χαρούμενος χορός, με σαφείς ερωτικούς υπαινιγμούς. Χορεύεται πάντα με τη συνοδεία τυμπάνων και ξύλινων κρουστών, που χτυπούν μ΄ έναν τρομακτικά γρήγορο ρυθμό και πάνω σ΄ αυτόν τον φρενίτη οι χορεύτριες και οι χορευτές κινούν μόνο τα λαγόνια τους. Στο τέλος του χορού τα΄ αφτιά σου βουίζουν, το κεφάλι σου πονεί και τα μάτια σου κάνουν πουλάκια, από την φοβερή προσπάθεια να παρακολουθήσεις τις απανωτές κινήσεις των…. πωπών.
Μέγας άθλος ο tamure.
Ο Οtoa είναι χορός πολεμικός που εκφράζει τα κατορθώματα των πολεμιστών προγόνων και χορεύεται μονάχα από άντρες, πάλι με σκέτα τύμπανα και ξύλινα κρουστά.
Κι ένας τρίτος πολύ διαδεδομένος χορός, που χορεύεται από άντρες και γυναίκες τούτη τη φορά, με τη συνοδεία κιθάρας και τραγουδιού συγχρόνως, είναι ο Boena, που θυμίζει τα ταξίδια των παλιών καιρών με τα κανώ.
Επίσης υπάρχουν και οι χοροί των νεκρών, που χορεύονται στις… κηδείες
Ουφ!! Τελείωσα με τις ιστορίες και τις λοιπές κουραστικές, πλην αναγκαίες πληροφορίες. ΄Όμως εγώ καίγομαι να σας μπάσω στο πούλμαν και να ξεκινήσουμε για τη γνωριμία με τούτη την…. Τροπική Κυρία, που χαλάει κόσμο στη φαντασία των ευρωπαίων.
Τα προϊόντα του τόπου είναι κοκοκάρυδα, ζαχαροκάλαμο, βανίλλια, καφές. Βιομηχανία έχει μόνο μία, τον τουρισμό. Και βέβαια τη φύση και τους ανθρώπους. Και τι άνθρωποι!!! Πάντα γελαστοί, καλόκαρδοι, φιλότιμοι, φιλόξενοι, με ένα λουλούδι κατακόκκινο στ΄ αυτί να τους δίνει μιαν ανέμελη εμφάνιση, ένα λουλουδάτο παρέο στη μέση, μια λουλουδένια γιρλάντα στο λαιμό. Είναι η εικόνα της χαράς και της ξεγνοιασιάς. Ο χαρακτήρας των Πολυνησίων έχει πολύ επηρεαστεί από το γλυκό και χλιαρό κλίμα κι έτσι οι κάτοικοι των νησιών είναι χαρούμενοι, γελαστοί ξέγνοιαστοι και πώς να το κάνουμε, κομματάκι οκνοί.
Οι οικογενειακοί θεσμοί, δεν είναι δεσμοί, καθ΄ ότι μάλλον προς το χαλαρό γέρνουνε. Ο γάμος, που δεν προϋπήρχε, αλλά είναι φρούτο ξενόφερτο και σχετικά καινούριο, θεωρείται σαν μια διαδικασία χωρίς πραγματική σημασία και αξία.
Τα παιδιά όμως είναι θείο δώρο, γι΄ αυτό τα λατρεύουν και θεωρούν ότι η κοινότητα είναι υπεύθυνη γι΄ αυτά, καθ΄ όσον ανήκουν σε αυτήν και αυτή είναι υπεύθυνη για το μεγάλωμά τους.
Δεν ξέρω πόσο ενδιαφέρει αυτούς τους ανέμελους ανθρώπους η εκπαίδευση, γιατί από παιδεία στο νησί… Αποικιακά ψιλοπράματα. Δημόσια σχολειά και σχολειά των… ιεραποστόλων. Για όσους θέλουν πανεπιστήμιο, πρέπει να το ψάξουν στο… Παρίσι… Κοίτα κάτι πράματα!!!! Αιώνες μετά, εδώ ζει το σύστημα των ιεραποστόλων. Και η Γαλλία πού είναι? Σίγουρα στη γλώσσα και ακόμα πιο σίγουρα στην ακρίβεια.. ΄Εφριξα με τις τιμές. Είμαστε στο σωτήριο έτος 1984 και ακούστε τιμές. ΄Ένα πακέτο τσιγάρα 500 δραχμές. ΄Ένα φυλλάδιο τουριστικό, με 30 σελιδούλες, 1.000 δρχ. Μία κασέτα 2.000 δρχ. ΄Ενας καφές σε κοινότατο καφενέ-μπαρ 200 δρχ και η κόκα κόλλα, στον ίδιο καφενέ, 250 δρχ.
Τα νοσοκομεία της είναι κρατικά και η φυματίωση, είναι η υπ΄ αριθμ. ένα μάστιγα των κατοίκων.
Πρωτεύουσα και μοναδική πόλη του νησιού, με 25 χιλιάδες κατοίκους, είναι η Papeete. Το όνομά της το πήρε από τον ομώνυμο ποταμό που πάνω της είναι χτισμένη. Την ίδρυσε στα 1827 η νεαρή τότε βασίλισσα Pomare μέσα στα βασιλικά κτήματα, κι εκεί μετέφερε την κατοικία της και την κυβέρνησή της. Και μην νομίσετε ότι η άνασσα Pomare, ήταν μία και μοναδική. Ολόκληρη δυναστεία ήταν, που από το 1797 έκανε κάτι κολεγιές με τους ιεραπόστολους, και κάθισε για τα καλά στους θρόνους της Ταϊτής. ΄Αντρες γυναίκες, Pomare ήταν το όνομά τους. Ο Pomare Νο 2, ασπάστηκε το χριστιανισμό. Αλλά η Pomare Νο 5 έκανε κάτι ταρζανιές με τους ρωμαιοκαθολικούς ιερείς και απέλασε δύο από δαύτους. Η Γαλλία έσπευσε να επανορθώσει την αδικία και έτσι η Ταϊτή έγινε… προτεκτοράτο πρώτα και ύστερα αποικία, στα 1836.
Σήμερα, αποικία είναι, αλλά για να μη χτυπάει άσχημα στο αφτί, την αποκαλούν «υπερπόντειο νομό της Γαλλίας» με νόμισμα το πολυνησιακό φράγκο, που είχε τότε, την μισή ακριβώς αξία του πάλαι ποτέ γαλλικού….
Η έλευση των ευρωπαίων σάρωσε σαν τυφώνας τον παλαιό τρόπο ζωής. Μονάχα οι χοροί τους έμειναν ανέγγιχτοι, διατηρώντας έναν ειλικρινή πρωτογονισμό. Συνοδευόμενοι συχνά μόνο από τα τύμπανά τους από δέρμα καρχαρία, με φλογέρες από μπαμπού κιθάρες, εκφράζουν την αρμονία ανάμεσα στον άνθρωπο και το περιβάλλον του.
Ο πιο σημαντικός και πιο γνωστός απ΄ τους χορούς τους είναι ο tamure ένας πού δύσκολος αλλά και πολύ χαρούμενος χορός, με σαφείς ερωτικούς υπαινιγμούς. Χορεύεται πάντα με τη συνοδεία τυμπάνων και ξύλινων κρουστών, που χτυπούν μ΄ έναν τρομακτικά γρήγορο ρυθμό και πάνω σ΄ αυτόν τον φρενίτη οι χορεύτριες και οι χορευτές κινούν μόνο τα λαγόνια τους. Στο τέλος του χορού τα΄ αφτιά σου βουίζουν, το κεφάλι σου πονεί και τα μάτια σου κάνουν πουλάκια, από την φοβερή προσπάθεια να παρακολουθήσεις τις απανωτές κινήσεις των…. πωπών.
Μέγας άθλος ο tamure.
Ο Οtoa είναι χορός πολεμικός που εκφράζει τα κατορθώματα των πολεμιστών προγόνων και χορεύεται μονάχα από άντρες, πάλι με σκέτα τύμπανα και ξύλινα κρουστά.
Κι ένας τρίτος πολύ διαδεδομένος χορός, που χορεύεται από άντρες και γυναίκες τούτη τη φορά, με τη συνοδεία κιθάρας και τραγουδιού συγχρόνως, είναι ο Boena, που θυμίζει τα ταξίδια των παλιών καιρών με τα κανώ.
Επίσης υπάρχουν και οι χοροί των νεκρών, που χορεύονται στις… κηδείες
Ουφ!! Τελείωσα με τις ιστορίες και τις λοιπές κουραστικές, πλην αναγκαίες πληροφορίες. ΄Όμως εγώ καίγομαι να σας μπάσω στο πούλμαν και να ξεκινήσουμε για τη γνωριμία με τούτη την…. Τροπική Κυρία, που χαλάει κόσμο στη φαντασία των ευρωπαίων.
