Γαλλική Πολυνησία Γαλλική Πολυνησία - Ταϊτή - Μπόρα-Μπόρα

Μηνύματα
245
Likes
892

Πετάμε για την Πολυνησία...


Το αεροπλάνο έχει από ώρα απογειωθεί από το Oahu της Honolulu. Πηγαίνουμε στην Tahiti και η δική μου η διάθεση είναι παράξενη.
Ειλικρινά δεν ξέρω τι γυρεύω να βρω, εκεί που πάω. Μέσα μου ζουν μνήμες από τον κινηματογράφο και τα βιβλία. ΄Εχουν πλαστεί εικόνες και έχουν τραφεί προσδοκίες για εξωτικούς παραδείσους.
Θα επιβεβαιωθώ?
Θα αποτελέσει τούτη η γη, σημείο αναφοράς στη γραμμή της ζήσης μου?
Ξέρετε, απ΄ αυτά τα σημεία που λέμε «... όταν ήμουν στην Ταϊτή...» ή «... αφότου πήγα στην Ταϊτή..»
΄Ετσι φαντάζομαι, ή δεν μπορώ να φανταστώ, αν θέλετε, την ταξιδιωτική μου εμπειρία στην Πολυνησία.
΄Ιδωμεν.....
Τρίτη, 16.10.1984, εν πτήσει προς την Papeete, με την South Pacific Island Airlines.
Ο καιρός είναι θαυμάσιος και το ταξίδι θα κρατήσει αρκετά, αφού από το Βόρειο, θα βρεθούμε στο Νότιο Ημισφαίριο.
Ζητάω ένα ποτήρι χυμό και σκύβω στις σημειώσεις μου. Τα έχω κυριολεκτικά μπερδέψει.
Τελικά, πόσες Πολυνησίες υπάρχουν? Τρεις λένε τα χαρτιά μου. Η Μικρονησία, η Μελανησία και η Πολυνησία που εκτείνονται από την Χαβάη προς βορριά και φτάνουν μέχρι και τη Ν. Ζηλανδία.
Διάσπαρτα τα νησιά στα διάφορα αρχιπελάγη, με ονόματα παράξενα και αφέντες μακρινούς.
Η Νέα Ζηλανδία, τα νησιά Τόγκα, Κουκ,΄Ελις και Σποράδες ανήκουν στη Μεγάλη Βρεττανία, όπως και οι Δυτικές Σαμόες. Για να μην ξεστομίζουν πια τη λέξη «κτήσεις», ισχυρίζονται ότι αυτές οι νησιωτικές ενότητες, αποτελούν το «Κράτος της Κοινοπολιτείας».
Υπάρχουν και τα νησιά της ... Εταιρείας. Και εκεί ανήκουν η Ταϊτή, Μπόρα-Μπόρα, Μουρέα, Ραϊατέα, Ρουρούτου, Τουμπουάι, Φακαράβα και κάμποσα άλλα με τέτοιο σόι ονόματα. Τα ... εταιρικά νησιά, μαζί με τα Νότια Νησιά, τα νησιά Τουαόμοκου, Γκαμπιέ, Μαρκέζας Γουώλις και Φουτούνα, αποτελούν τμήμα της γαλλικής Πολυνησίας. Και για να εξαλειφθεί η λέξη «αποικία», τα αποκαλούν «υπερπόντειο νομό της Γαλλίας».
Η Χαβάη και οι Ανατολικές Σαμόες, είναι ... «Εξωτερικές κτήσεις» των ΗΠΑ.
Η Χιλή πάλι, κατέλαβε το Νησί του Πάσχα, το προσάρτησε στα εδάφη της και είπε... «δικό μου είναι».
Μια χαρά τα πάμε σε τούτον τον πλανήτη. ΄Ο,τι θέλουμε κάνουμε....
Τώρα που εντόπισα πού ακριβώς πάω, χαλάρωσα ευτυχισμένη. Βυθίστηκα στη θέση μου και αναστέναξα ανακουφισμένη. Ο κύριος δίπλα μου με κοίταξε παράξενα. Μου χαμογέλασε, κάτι μου είπε στα γαλλικά, «Oui, oui…» του απάντησα και άρχισα να τον κρυφοκοιτάζω.
«Ντόπιος είναι...», σκέφτηκα. Είχε, βλέπετε, όλα τα χαρακτηριστικά που λένε τα κιτάπια μου, γιατί καθώς ισχυρίζονται οι γραφές, οι Πολυνησίδες είναι φυλή μογγολοειδής, με χρώμα έντονο μελαχρινό και ύψος πάνω από το μέτριο. Ο κύριος τα συγκέντρωνε όλα. Μόνο το ύψος μου έλειπε.
«Πού θα πάει? Δεν θα σηκωθεί για να τον δω?» τον περίμενα στη στροφή.
Μου χαμογέλασε ξανά και –σαν να διάβασε τη σκέψη μου- σηκώθηκε. Τον παρατηρούσα καθώς περπατούσε στο στενό διάδρομο του αεροπλάνου.
«Γνήσιος είναι...» αποφάνθηκα και χαμογέλασα.
Τελικά η προέλευσή τους είναι άγνωστη και το θέμα αυτό απασχολεί σοβαρά τους εθνολόγους. ’Αλλοι ισχυρίζονται ότι ήρθαν από την Ινδονησία κι έχουν σχέση με τους Μαλαίους. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι ήρθαν από την Ινδία ή την Περσία, ή την Ιαπωνία. Ο γνωστός, σε όλους μας, Τορ Χέγιερνταλ, που πραγματοποίησε το ταξίδι Περού-Πολυνησία, πάνω στη σχεδία ΚΟΝ-ΤΙΚΙ, πιστεύει ότι οι Πολυνήσιοι είναι μετανάστες από τη Νότια Αμερική, δηλαδή Ινδιάνοι της φυλής των ΄Ινκας.
Αν μετράει η άποψή μου, θα σας πω ότι πιστεύω τον Τορ. Οι Πολυνήσιοι και οι Ίνκας έχουν κοινά χαρακτηριστικά, τόσο ως προς την πολυπλοκότητα της κοινωνικής τους οργάνωσης, όσο και ως προς τον σεβασμό στους προγόνους τους, που τους θεωρούσαν ότι είχαν σχέση με τους θεούς. Η θρησκεία και των δύο, βασιζόταν στη «Μάνα», μια δύναμη απρόσωπη της Φύσης, που έδινε ζωή σε όλα τα όντα. Η τροφή τους ήταν απλή. Ό,τι έδινε μονάχα η φύση, η «Μάνα», η Γη. Δηλαδή αρτοκαρπούς, γλυκοπατάτες, καρύδες, κυνήγι, ψάρια...
΄Εστιβα το μυαλό μου να θυμηθεί πώς λένε τη Μάνα οι ΄Ινκας.
«Κάπου εδώ το ‘χω» μουρμούριζα ψάχνοντας τα χαρτιά και απλώνοντάς τα ολούθε.
«Pardon» ακούω τον άρτι αφιχθέντα κύριο Πολυνήσιο, που βλέποντας το απλωχάρτωμα στάθηκε αμήχανος.
«Monsieur…» ξεκίνησα να τον ρωτήσω για τη Μάνα των ΄Ινκας, γιατί, πώς να το κάνουμε, όλο και και κάτι θα ανέσυρε, από την αρχέγονη μνήμη των προγόνων του.
«Πάτσα Μάμα!!!! Μάνα Γη!!!!» μου ήρθε η έμπνευση και την είπα μεγαλόφωνα και γελαστά. «Oui, oui, Inkas, Ketsoua!!!!» άρχισε ένα λογίδιο γαλλικών και πολυνησιακών, που δεν κατάλαβα τίποτε.
Τι σημασία είχε? Εγώ πήρα αυτό που ήθελα...
«Τώρα δέσαν’ το γονίδια», σκέφτηκα, με τέτοια περιφάνεια, λες και ανακάλυψα το αβγό του Κολόμβου.
 

Attachments

go2dbeach

Member
Μηνύματα
5.962
Likes
9.344
Επόμενο Ταξίδι
Λατινική Αμερική
Ονειρεμένο Ταξίδι
Λατινική Αμερική
Ελπιζω να μην αργησει η συνεχεια..τρωω ηδη τα νυχια μου!!:clap::clap:
 

Menia21

Member
Μηνύματα
781
Likes
2.020
Επόμενο Ταξίδι
Το σχεδιάζω...
Ονειρεμένο Ταξίδι
Photography trip
Ωπα, τι θέμα είναι αυτό? Η συνέχεια αναμένεται καυτή!!!!
 

GTS

Member
Μηνύματα
6.767
Likes
18.143
Ως προς το θέμα των φυλών, οι ιθαγενείς της Αμερικής προήλθαν από την Ασία αρχικά! Οπότε, εάν οι Ίνκας εγκαταστάθηκαν στη Πολυνησία, έχουμε επιστροφή προς δυσμάς των ασιατών!

Κατά τ'άλλα, περιμένουμε τη συνέχεια με...τρέλλα!!!
 

xenos

Member
Μηνύματα
2.414
Likes
804
Επόμενο Ταξίδι
Ν.Α Ασια
Ονειρεμένο Ταξίδι
Bανουατου/Tαιλανδη
Λαμβανοντας υποψιν τις 2 προηγουμενες ιστοριες,αλλα και αυτο το προλογο ειμαι γεματος προσμονη για τις συνεχιες που θα ακολουθησουν.
Ενα ευχαριστω στην St.Adamantidou kai Sia OE.:D

Η γαλαρια να κανει ησυχια το εργο ξεκινησε..................!!!:lol:
 

efi

Member
Μηνύματα
66
Likes
4
Πως να κανει ησυχια η γαλαρια οταν μολις εχει ξεκινησει ενα τετοιο εργο..... σαν παιδια και εμεις ανυπομονουμε.....ασε που αν αργησει θα φαμε ολα τα ποπ κορν.....
 

StellAnna

Member
Μηνύματα
921
Likes
362
Επόμενο Ταξίδι
Αίγυπτος επιτέλους!!!!!!!
Ονειρεμένο Ταξίδι
Μποτσουάνα? Γιατί όχι?
΄Ερχεται όπου να ΄ναι....
 
Μηνύματα
245
Likes
892
Το Νησί του Έρωτα


Την είδα τα ξημερώματα, με την ανατολή κι έμπηξα φωνή
«΄Οχι!!!!!!!»
Κι όμως «Ναι!!!» ΄Ηταν εκεί.
Η Ομορφιά ατόφια κι αψεγάδιαστη, περήφανη κι απόμακρη σαν όλα τα μοναδικά πράγματα στον κόσμο.
Αλήθεια, τι να πώς και πώς να το πω? Τα λόγια, μονάχα αναιμικές εικόνες της πραγματικότητας μπορούν να δώσουν. Δυσπιστείτε? Ελάτε λοιπόν να περιγράψουμε ένα ανθοδοχείο ξέχειλο από χίλιων λογιών λουλούδια, με δεκάδες χρώματα και εκατοντάδες σχήματα. Πώς θα αποδίδατε με λόγια αυτή τη χαρά των ματιών? Πώς περιγράφετε, να σας χαρώ, το χρώμα?
Εγώ, μονάχα τούτο θα μπορούσα να σκεφτώ.
«Μια έκρηξη χρωματιστή που γέμισε τα μάτια μου φως και την ψυχή μου ευφροσύνη….» Τίποτε άλλο.
Και πραγματικά Η Ταϊτή ΕΙΝΑΙ ένα βάζο με ξωτικά λουλούδια. Είναι ένα βεγγαλικό που ανοίγει πάνω στο σκοτεινό ριντό της νύχτας, σαν πλουμιστή ουρά παγωνιού. Είναι ένα ώριμο ρόδι που σκάει στον ήλιο, σκορπολογώντας πολύχρωμες χάντρες που κατρακυλούν στις πλαγιές δημιουργώντας ανθένιους καταρράκτες, ορμούν στους κήπους και υφαίνουν πολύχρωμα χαλιά, καβαλικεύουν τους φράκτες και χτίζουν λουλουδισμένα τείχη, κατεβαίνουν μέχρι τα ρείθρα κι αγκαλιάζουν τους δρόμους.
Και τέλος κατηφορίζουν στη θάλασσα, πολιορκούν τις γλαυκές ακρογιαλιές και πλέκουν γύρω τους το ανθισμένο στεφάνι των κοριτσιών της Πολυνησίας.
Και πράγματι, αυτό είναι το εκπληκτικό γνώρισμα της Ταϊτής, καθώς και όλων των νησιών της Πολυνησίας. Η κοραλλιογενής ύφαλος που, σαν προστατευτικό στεφάνι, ζώνει τις μικρές στεριές, σώζοντάς τες από το θανάσιμο αγκάλιασμα του ωκεανού. Θα τα ‘χε καταπιεί όλα τούτα τα νησιδάκια το νερό, αν η Φύση, στη σοφία της, δε μεριμνούσε να τα προστατεύσει με τούτο το θαλασσινό, κοραλλένιο τείχος. ΄Ετσι, σε μιαν απόσταση δύο-τριών χιλιομέτρων από την ακτή, και ως τα Coral Reefs, όπως τα λένε, ο ωκεανός μεταβάλλεται –καταντάει θα έλεγα-, σε λιμνοθάλασσα, ήρεμη κι ακύμαντη, ενώ έξω από τα ριφς γίνεται σεισμός.
Αν το δεις από ψηλά, θα μαγευτείς από το υπέροχο θέαμα. Ο ωκεανός χτυπά πάνω στην κοραλλιογενή ύφαλο και αφρίζει, δημιουργώντας ολόλευκα στεφάνια γύρω από τα νησιά, σαν τα στεφάνια που πλέκουν οι άνθρωποι των νησιών, αντιγράφοντας τη φύση. Και μετά τα πλουμίζουν με λουλούδια πολύχρωμα και τα φορούν για να τιμήσουν τη φύση, για να δηλώσουν ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι δικό της.
Ο Bougainvilee έλεγε την Ταϊτή La nouvelle cythere, το «Νησί του ΄Ερωτα». Ο κύριος αυτός ήταν ο δεύτερος ευρωπαίος που πάτησε το ποδάρι τους εδώ και το… ανεκήρυξε γαλλικό. Ο πρώτος ήταν ο Captain Wallis, του αγγλικού ναυτικού, ο οποίος την ανακάλυψε στα 1767 και τη βάφτισε… «Το Νησί του Βασιλιά Γεωργίου του ΙΙΙ». Να ‘σου και ο Κουκ, το 1769, και από κοντά και ο Captain Bligh, που έφερε εδώ το 1788 το Bounty, πριν τη θρυλική ανταρσία του πληρώματός του. Ο κύριος Κουκ, έκανε τρία ταξίδια εδώ και έμεινε όσο περισσότερο μπορούσε. Και πώς να μην μείνει, Θεούλη μου? Πώς να βρει κανείς το κουράγιο να γυρίσει την πλάτη στον Παράδεισο?
Στέκομαι στη μέση του τεράστιο κήπου του Beachcomber, του ξενοδοχείο μας, χαμένη μέσα στα σκοτάδια, κι όταν σηκώνω το κεφάλι μου, βλέπω να λαμπυρίζει ψηλά ο Σταυρός του Νότου. Ανασαίνω βαθιά. Οι μυρωδιές γεμίζουν το είναι μου.
΄Εχω πια χαζέψει σε μια μεριά αυτού του απέραντου ανθισμένου περιβολιού του κόσμου, που λέγεται Ταϊτή.
Αυθόρμητα σκουντώ τον πλαϊνό μου
«΄Ετσι δεν φαντάζεσαι τον Κήπο της Εδέμ?»
«Τι ηλίθιοι που ήταν οι Πρωτόπλαστοι» απαντάει θυμωμένος, κουνώντας το κεφάλι με σημασία.
Η Ταϊτή, και δεν θα κουραστώ να το λέω, είναι ένας παράδεισος κι ο παππούς Αδάμ με τη γιαγιά Εύα, μας τα ΄καναν μούσκεμα με τα… μήλα και τα φίδια. Καμιά εγκράτεια αυτοί οι δύο, τέλος πάντων? Ντε και καλά το μήλο… Κι έτσι, χαζά. χάσαμε τον παράδεισο. Για ένα Μήλο!!!! Κι εσύ, σήμερα, βλέπεις την ολάνθιστη Ταϊτή και καταριέσαι, από φιρίκι, μέχρι γκόλντεν…
 

go2dbeach

Member
Μηνύματα
5.962
Likes
9.344
Επόμενο Ταξίδι
Λατινική Αμερική
Ονειρεμένο Ταξίδι
Λατινική Αμερική
Δυσκολα θα υπαρξει καλυτερη περιγραφη της Ταιτης απο αυτην!
Συνεχεια??
 
Μηνύματα
245
Likes
892
Τι είναι τέλος πάντων η Ταϊτή?


Ας αφήσω για λίγο τα μήλα και τους θαυμασμούς, για να σας πως τι είναι η Ταϊτή. Η Ταϊτή, λοιπόν, μέσα στα δεκάδες νησιά της Πολυνησίας, είναι το μεγαλύτερο, με έκταση 1.042 km2 και μήκος 53 χιλιόμετρα. Αποτελείται από δύο μεγάλα, σβησμένα ηφαίστεια, ενωμένα μεταξύ τους με τον πορθμό Taravao. Μέσα σ΄ αυτούς τους δύο τεράστιους κρατήρες υπάρχουν βουνά πανύψηλα, και μια βαθιά χαράδρα στην καρδιά του νησιού, η καταπράσινη Papenoo. To εσωτερικό του είναι ζούγκλα, βουνά και ερημιά. Ακατοίκητο. ΄Ολος ο πληθυσμός, 50-55 χιλιάδες ψυχές, συνωστίζεται στις ακτές των δύο νησιών, της Tahiti και της Tahiti-Iti
Τα προϊόντα του τόπου είναι κοκοκάρυδα, ζαχαροκάλαμο, βανίλλια, καφές. Βιομηχανία έχει μόνο μία, τον τουρισμό. Και βέβαια τη φύση και τους ανθρώπους. Και τι άνθρωποι!!! Πάντα γελαστοί, καλόκαρδοι, φιλότιμοι, φιλόξενοι, με ένα λουλούδι κατακόκκινο στ΄ αυτί να τους δίνει μιαν ανέμελη εμφάνιση, ένα λουλουδάτο παρέο στη μέση, μια λουλουδένια γιρλάντα στο λαιμό. Είναι η εικόνα της χαράς και της ξεγνοιασιάς. Ο χαρακτήρας των Πολυνησίων έχει πολύ επηρεαστεί από το γλυκό και χλιαρό κλίμα κι έτσι οι κάτοικοι των νησιών είναι χαρούμενοι, γελαστοί ξέγνοιαστοι και πώς να το κάνουμε, κομματάκι οκνοί.
Οι οικογενειακοί θεσμοί, δεν είναι δεσμοί, καθ΄ ότι μάλλον προς το χαλαρό γέρνουνε. Ο γάμος, που δεν προϋπήρχε, αλλά είναι φρούτο ξενόφερτο και σχετικά καινούριο, θεωρείται σαν μια διαδικασία χωρίς πραγματική σημασία και αξία.
Τα παιδιά όμως είναι θείο δώρο, γι΄ αυτό τα λατρεύουν και θεωρούν ότι η κοινότητα είναι υπεύθυνη γι΄ αυτά, καθ΄ όσον ανήκουν σε αυτήν και αυτή είναι υπεύθυνη για το μεγάλωμά τους.
Δεν ξέρω πόσο ενδιαφέρει αυτούς τους ανέμελους ανθρώπους η εκπαίδευση, γιατί από παιδεία στο νησί… Αποικιακά ψιλοπράματα. Δημόσια σχολειά και σχολειά των… ιεραποστόλων. Για όσους θέλουν πανεπιστήμιο, πρέπει να το ψάξουν στο… Παρίσι… Κοίτα κάτι πράματα!!!! Αιώνες μετά, εδώ ζει το σύστημα των ιεραποστόλων. Και η Γαλλία πού είναι? Σίγουρα στη γλώσσα και ακόμα πιο σίγουρα στην ακρίβεια.. ΄Εφριξα με τις τιμές. Είμαστε στο σωτήριο έτος 1984 και ακούστε τιμές. ΄Ένα πακέτο τσιγάρα 500 δραχμές. ΄Ένα φυλλάδιο τουριστικό, με 30 σελιδούλες, 1.000 δρχ. Μία κασέτα 2.000 δρχ. ΄Ενας καφές σε κοινότατο καφενέ-μπαρ 200 δρχ και η κόκα κόλλα, στον ίδιο καφενέ, 250 δρχ.
Τα νοσοκομεία της είναι κρατικά και η φυματίωση, είναι η υπ΄ αριθμ. ένα μάστιγα των κατοίκων.
Πρωτεύουσα και μοναδική πόλη του νησιού, με 25 χιλιάδες κατοίκους, είναι η Papeete. Το όνομά της το πήρε από τον ομώνυμο ποταμό που πάνω της είναι χτισμένη. Την ίδρυσε στα 1827 η νεαρή τότε βασίλισσα Pomare μέσα στα βασιλικά κτήματα, κι εκεί μετέφερε την κατοικία της και την κυβέρνησή της. Και μην νομίσετε ότι η άνασσα Pomare, ήταν μία και μοναδική. Ολόκληρη δυναστεία ήταν, που από το 1797 έκανε κάτι κολεγιές με τους ιεραπόστολους, και κάθισε για τα καλά στους θρόνους της Ταϊτής. ΄Αντρες γυναίκες, Pomare ήταν το όνομά τους. Ο Pomare Νο 2, ασπάστηκε το χριστιανισμό. Αλλά η Pomare Νο 5 έκανε κάτι ταρζανιές με τους ρωμαιοκαθολικούς ιερείς και απέλασε δύο από δαύτους. Η Γαλλία έσπευσε να επανορθώσει την αδικία και έτσι η Ταϊτή έγινε… προτεκτοράτο πρώτα και ύστερα αποικία, στα 1836.
Σήμερα, αποικία είναι, αλλά για να μη χτυπάει άσχημα στο αφτί, την αποκαλούν «υπερπόντειο νομό της Γαλλίας» με νόμισμα το πολυνησιακό φράγκο, που είχε τότε, την μισή ακριβώς αξία του πάλαι ποτέ γαλλικού….
Η έλευση των ευρωπαίων σάρωσε σαν τυφώνας τον παλαιό τρόπο ζωής. Μονάχα οι χοροί τους έμειναν ανέγγιχτοι, διατηρώντας έναν ειλικρινή πρωτογονισμό. Συνοδευόμενοι συχνά μόνο από τα τύμπανά τους από δέρμα καρχαρία, με φλογέρες από μπαμπού κιθάρες, εκφράζουν την αρμονία ανάμεσα στον άνθρωπο και το περιβάλλον του.
Ο πιο σημαντικός και πιο γνωστός απ΄ τους χορούς τους είναι ο tamure ένας πού δύσκολος αλλά και πολύ χαρούμενος χορός, με σαφείς ερωτικούς υπαινιγμούς. Χορεύεται πάντα με τη συνοδεία τυμπάνων και ξύλινων κρουστών, που χτυπούν μ΄ έναν τρομακτικά γρήγορο ρυθμό και πάνω σ΄ αυτόν τον φρενίτη οι χορεύτριες και οι χορευτές κινούν μόνο τα λαγόνια τους. Στο τέλος του χορού τα΄ αφτιά σου βουίζουν, το κεφάλι σου πονεί και τα μάτια σου κάνουν πουλάκια, από την φοβερή προσπάθεια να παρακολουθήσεις τις απανωτές κινήσεις των…. πωπών.
Μέγας άθλος ο tamure.
Ο Οtoa είναι χορός πολεμικός που εκφράζει τα κατορθώματα των πολεμιστών προγόνων και χορεύεται μονάχα από άντρες, πάλι με σκέτα τύμπανα και ξύλινα κρουστά.
Κι ένας τρίτος πολύ διαδεδομένος χορός, που χορεύεται από άντρες και γυναίκες τούτη τη φορά, με τη συνοδεία κιθάρας και τραγουδιού συγχρόνως, είναι ο Boena, που θυμίζει τα ταξίδια των παλιών καιρών με τα κανώ.
Επίσης υπάρχουν και οι χοροί των νεκρών, που χορεύονται στις… κηδείες

Ουφ!! Τελείωσα με τις ιστορίες και τις λοιπές κουραστικές, πλην αναγκαίες πληροφορίες. ΄Όμως εγώ καίγομαι να σας μπάσω στο πούλμαν και να ξεκινήσουμε για τη γνωριμία με τούτη την…. Τροπική Κυρία, που χαλάει κόσμο στη φαντασία των ευρωπαίων.
 

xenos

Member
Μηνύματα
2.414
Likes
804
Επόμενο Ταξίδι
Ν.Α Ασια
Ονειρεμένο Ταξίδι
Bανουατου/Tαιλανδη
Παρα πολυ καλες οι πληροφοριες και καθολου κουραστικες απο αυτη την πολυ μακρινη και τροπικη κυρια.
Πολυ ακριβες οι τιμες ομως,φανταζομαι τωρα στις μερες μας θα ειναι σκετη φωτια.
Ειμαι στο πουλμαν και αναμενω τη συνεχεια.............;)
 

GTS

Member
Μηνύματα
6.767
Likes
18.143
Παρα πολυ καλες οι πληροφοριες και καθολου κουραστικες απο αυτη την πολυ μακρινη και τροπικη κυρια.
Πολυ ακριβες οι τιμες ομως,φανταζομαι τωρα στις μερες μας θα ειναι σκετη φωτια.
Ειμαι στο πουλμαν και αναμενω τη συνεχεια.............;)
Θα πάμε στα Κουκ εμείς ξένε, που είναι και νορμάλ οι τιμές...αλλά το βλέπω δύσκολο να γυρίσουμε
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Ενεργά Μέλη

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.114
Μηνύματα
880.689
Μέλη
38.839
Νεότερο μέλος
mgian

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom