LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.683
- Likes
- 9.015
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Ο πρώτος κάτοικος στα νησιά σκάει μύτη το 1807 και ακούει στο όνομα Patrick Watkins που αποκλεισμένος από φουρτούνες και κακοτυχίες, ποιος ξέρει, έζησε για 2 χρόνια στο νησί isla Santa Maria και κατάφερε να επιζήσει καλλιεργώντας λαχανικά στα εφορα ηφαιστιογενή χώματα πουλώντας τα προϊόντα στα διερχόμενα καράβια η ανταλλάσοντας τα με μπουκάλια ρούμι και ουίσκι που τη γεύση και τη χαλαρωτική επίδραση των γευόταν καθημερινά . Έτσι λοιπόν μια μέρα είδε και απόειδε μην αντέχοντας τη μοναξιά και τύφλα στο μεθύσι κλέβει ένα καράβι με τους 5 σκλάβους λούστρους και βάζει πλώρη για το λιμάνι του Guayaquil όπου φτάνει μόνος του και κανείς ποτέ δεν έμαθε τι απόγιναν οι πέντε σκλάβοι –πλήρωμα…
Αλλά ο πιο διάσημος κάτοικος αυτών των πανέμορφων νησιών είναι ο σε όλους μας γνωστός Charles Darwin που κατέφτασε το 1835 με το Αγγλικό ερευνητικό καράβι Beagle…..Η παραμονή στα Galapagos του Δαρβίνου μπορεί να διήρκησε πέντε εβδομάδες, αρκετές όμως για να δώσουν το χρόνο στο ίδιο και στους κολλητούς του φυσιολάτρες να συλλέξουν η όπως λέει αγριεμένος ο Χαβιέ να απαγάγουν, να θυσιάσουν έως οριστικής εξαφάνισης πολλά ζώα και πουλιά για τις έρευνες τους , των οποίων τα αποτελέσματα είναι γνωστά ως Θεωρία της εξέλιξης… Το περισσότερο καιρό έμεινε στο νησί Isla Salvador δίδοντας περισσότερο ενδιαφέρον στα φυτά και στη βοτανολογία και όχι στις χελώνες τις οποίες καταβρόχθισε με τη παρέα του και τις αφάνισαν από το νησί..
Ποιος ήταν ο Δαρβίνος τώρα? Γεννημένος στο Σριουσμπερυ Αγγλίας το 1809 σε μια οικογένεια εύπορη με πατέρα γιατρό είχε όλες τις προδιαγραφές των καλών σπουδών στα πιο διάσημα σχολεία . Χάνοντας τη μητέρα του στην ηλικία των 8 και μην έχοντας ιδιαίτερα καλές σχέσεις με το πατέρα του και μην αντέχοντας τους αυστηρούς κανόνες του σχολείου της γενέτειρας του , τον έστειλε στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου όπου η άσωτη ζωή , τα ποτά τα ξενύχτια, αντί της συνεχούς μελέτης, δημιούργησαν χρέη και άστατη ζωή μαυρίζοντας σπιλώνοντας το όνομα της οικογένειας και η μεταγραφή σε άλλο πανεπιστήμιο φάνηκε ως η μόνη σωτήρια οδός κατά το πατέρα…, γιατί ο ιός συνέχισε τη άσωτη ζωή και συμπεριφορά και στο θρησκευτικό κολλέγιο του Χριστού στο Κεμπριτζ..Το 1831 αποφοίτησε επιτέλους από την ιερατική σχολή αποδέχτηκε τη χειροτονιαγια να ανταποκριθεί στις οικονομικές του ανάγκες. Έτσι συνέχισε να ζει τη διπλή, κομπλεξική και υποκριτική του ζωή... Στο Κέιμπριτζ, ο Δαρβίνος απέκτησε έναν μέντορα, τον καθηγητή βοτανικής Τζον Στίβενς Χένσλοου, ο οποίος αναγνώρισε στον Δαρβίνο το ‘’ασίγαστο ερευνητικό΄΄ του πνεύμα και του πρότεινε μια θέση φυσιοδίφη στην ερευνητική αποστολή του «Beagle»,με τον κυβερνήτη του, Ρόμπερτ Φιτζρόι, ο όποιος είχε καταφέρει να εξασφαλίσει κεφάλαια για μια πεντάχρονη ερευνητική εκστρατεία στα πέρατα του κόσμου. Ήταν το ταξίδι που θα επέφερε ραγδαίες αλλαγές σε πολλούς επιστημονικούς κλάδους!.. Τώρα αν ο Δαρβίνος ανήκει στους μεγαλύτερους χειράφετες της ιστορίας, αν δεν είναι ο μεγαλύτερος είναι μια άποψη που στηρίζεται σε πολλά γεγονότα και έχει πολλούς θιασώτες ανάμεσα τους και ο ξεναγός μας Χαβιε, το ότι δε δεν έκανε απολύτως τίποτα ο ίδιος, αλλά ο καλύτερος του φίλος στις ασωτίες και κυνήγια ,επίσης είναι κάτι που κυκλοφορεί ….
Θα μπορούσα να σας αραδιάσω εδώ για τη ζωή το οδοιπορικό και το έργο του πολλά, αλλά θα ήταν αρκετά κουραστικό αν όχι ανιαρό. Γεγονός πάντως είναι πως χάριν αυτού του κυρίου και με τις όποιες πρακτικές ακολουθησε , σήμερα αυτά τα νησιά αποτελούν ένα καλά προστατευόμενο εθνικό πάρκο ,ενώ η UNESCO τα αναγνώρισε ως παγκόσμια κληρονομιά το 1978, ενώ αργότερα, το Δεκέμβριο του2001αναγνωρίστηκε και ο περιβάλλων ωκεανός… Έτσι η απρόβλεπτη ανεξέλεγκτη επιχειρηματική τουριστική ανάπτυξη, ο υπερπληθυσμός, ο ανεξέλεγκτος αριθμός τουριστών να τσαλαπατούν εδώ και εκεί η αλιεία έχουν κρατηθεί πολύ μακριά… …ευτυχώς.. Οσοι τώρα θέλουν να γευτούν, να θαυμάσουν να ζήσουν τη άγρια αυτή ομορφιά και γιατι όχι ,να μελετήσουν σαν άλλοι Δαρβίνοι τη εξέλιξη της ζωής μπορούν αρκεί να ταξιδέψουν ως εδώ και να περιηγηθούν στα νησια..
Υπάρχουν 3 τρόποι να εξερευνήσει κανείς τα νησιά..
Ο πρώτος πιο εύκολος ίσως αλλά χωρίς μεγάλο ενδιαφέρον είναι να κλείσει διαμονή στα λιγοστά καταλύματα και με βάρκα να εξερευνεί τα γύρω νησάκια επιστρέφοντας το βραδυ στο ξενοδοχείο.
Ο δεύτερος τρόπος είναι να διανυχτερεύει σε κάθε νησί που τον φέρνει το καράβι και την επομένη βάζει ρότα για άλλο νησί κτλ..
Και ο τρίτος τρόπος είναι η διανυχτερευση πάνω στο καράβι που σε γυροφέρνει από νησί σε νησί κατι σαν κρουαζιέρα δηλαδή..
Αυτό το τρίτο τρόπο επιλέξαμε και εμείς σκεφτόμενοι πως οι προοπτικές να δούμε περισσότερα ζώα, περισσότερα νησιά και να ζήσουμε αυτή τη άγρια απομόνωση , είναι πολύ μεγαλύτερες..Οι άγριες φουρτούνες, τα μανιασμένα κύματα , οι στομαχικές μόνιμες διαταραχές δεν μας απασχόλησαν καθόλου, πλην εμού κυρίως για το τελευταίο… Αχ θεούλη μου τι εβδομάδα παθών θα ζήσω άραγε????να προσεύχομαι? Να κάνω ταξίματα στους αγίους? να μετανοήσω για κάθε πράξη του παρελθόντος αλλά και του μέλλοντος? Τι??.η καλύτερα να χαπακοθω… ? ..το τελευταίο μου φαίνεται πως μου ταιριάζει καλύτερα…..
Το ArcipelIμας υποδέχεται .. Βγάζουμε τα παπούτσια μας τα αφήνουμε στο κατάστρωμα και ξυπόλυτοι με ότι μυρωδιά αναβλύζει από τα ιδρωμένα πόδια μας μπαίνουμε στο σαλόνι-τραπεζαρία-καθιστικό, τρία σε ένα δηλαδή , όπου το προσωπικό με τις πεντακάθαρες κατάλευκες στολές μας προσφέρουν φρέσκο χυμό για wellcome drink…
Αλλά ο πιο διάσημος κάτοικος αυτών των πανέμορφων νησιών είναι ο σε όλους μας γνωστός Charles Darwin που κατέφτασε το 1835 με το Αγγλικό ερευνητικό καράβι Beagle…..Η παραμονή στα Galapagos του Δαρβίνου μπορεί να διήρκησε πέντε εβδομάδες, αρκετές όμως για να δώσουν το χρόνο στο ίδιο και στους κολλητούς του φυσιολάτρες να συλλέξουν η όπως λέει αγριεμένος ο Χαβιέ να απαγάγουν, να θυσιάσουν έως οριστικής εξαφάνισης πολλά ζώα και πουλιά για τις έρευνες τους , των οποίων τα αποτελέσματα είναι γνωστά ως Θεωρία της εξέλιξης… Το περισσότερο καιρό έμεινε στο νησί Isla Salvador δίδοντας περισσότερο ενδιαφέρον στα φυτά και στη βοτανολογία και όχι στις χελώνες τις οποίες καταβρόχθισε με τη παρέα του και τις αφάνισαν από το νησί..
Ποιος ήταν ο Δαρβίνος τώρα? Γεννημένος στο Σριουσμπερυ Αγγλίας το 1809 σε μια οικογένεια εύπορη με πατέρα γιατρό είχε όλες τις προδιαγραφές των καλών σπουδών στα πιο διάσημα σχολεία . Χάνοντας τη μητέρα του στην ηλικία των 8 και μην έχοντας ιδιαίτερα καλές σχέσεις με το πατέρα του και μην αντέχοντας τους αυστηρούς κανόνες του σχολείου της γενέτειρας του , τον έστειλε στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου όπου η άσωτη ζωή , τα ποτά τα ξενύχτια, αντί της συνεχούς μελέτης, δημιούργησαν χρέη και άστατη ζωή μαυρίζοντας σπιλώνοντας το όνομα της οικογένειας και η μεταγραφή σε άλλο πανεπιστήμιο φάνηκε ως η μόνη σωτήρια οδός κατά το πατέρα…, γιατί ο ιός συνέχισε τη άσωτη ζωή και συμπεριφορά και στο θρησκευτικό κολλέγιο του Χριστού στο Κεμπριτζ..Το 1831 αποφοίτησε επιτέλους από την ιερατική σχολή αποδέχτηκε τη χειροτονιαγια να ανταποκριθεί στις οικονομικές του ανάγκες. Έτσι συνέχισε να ζει τη διπλή, κομπλεξική και υποκριτική του ζωή... Στο Κέιμπριτζ, ο Δαρβίνος απέκτησε έναν μέντορα, τον καθηγητή βοτανικής Τζον Στίβενς Χένσλοου, ο οποίος αναγνώρισε στον Δαρβίνο το ‘’ασίγαστο ερευνητικό΄΄ του πνεύμα και του πρότεινε μια θέση φυσιοδίφη στην ερευνητική αποστολή του «Beagle»,με τον κυβερνήτη του, Ρόμπερτ Φιτζρόι, ο όποιος είχε καταφέρει να εξασφαλίσει κεφάλαια για μια πεντάχρονη ερευνητική εκστρατεία στα πέρατα του κόσμου. Ήταν το ταξίδι που θα επέφερε ραγδαίες αλλαγές σε πολλούς επιστημονικούς κλάδους!.. Τώρα αν ο Δαρβίνος ανήκει στους μεγαλύτερους χειράφετες της ιστορίας, αν δεν είναι ο μεγαλύτερος είναι μια άποψη που στηρίζεται σε πολλά γεγονότα και έχει πολλούς θιασώτες ανάμεσα τους και ο ξεναγός μας Χαβιε, το ότι δε δεν έκανε απολύτως τίποτα ο ίδιος, αλλά ο καλύτερος του φίλος στις ασωτίες και κυνήγια ,επίσης είναι κάτι που κυκλοφορεί ….
Θα μπορούσα να σας αραδιάσω εδώ για τη ζωή το οδοιπορικό και το έργο του πολλά, αλλά θα ήταν αρκετά κουραστικό αν όχι ανιαρό. Γεγονός πάντως είναι πως χάριν αυτού του κυρίου και με τις όποιες πρακτικές ακολουθησε , σήμερα αυτά τα νησιά αποτελούν ένα καλά προστατευόμενο εθνικό πάρκο ,ενώ η UNESCO τα αναγνώρισε ως παγκόσμια κληρονομιά το 1978, ενώ αργότερα, το Δεκέμβριο του2001αναγνωρίστηκε και ο περιβάλλων ωκεανός… Έτσι η απρόβλεπτη ανεξέλεγκτη επιχειρηματική τουριστική ανάπτυξη, ο υπερπληθυσμός, ο ανεξέλεγκτος αριθμός τουριστών να τσαλαπατούν εδώ και εκεί η αλιεία έχουν κρατηθεί πολύ μακριά… …ευτυχώς.. Οσοι τώρα θέλουν να γευτούν, να θαυμάσουν να ζήσουν τη άγρια αυτή ομορφιά και γιατι όχι ,να μελετήσουν σαν άλλοι Δαρβίνοι τη εξέλιξη της ζωής μπορούν αρκεί να ταξιδέψουν ως εδώ και να περιηγηθούν στα νησια..
Υπάρχουν 3 τρόποι να εξερευνήσει κανείς τα νησιά..
Ο πρώτος πιο εύκολος ίσως αλλά χωρίς μεγάλο ενδιαφέρον είναι να κλείσει διαμονή στα λιγοστά καταλύματα και με βάρκα να εξερευνεί τα γύρω νησάκια επιστρέφοντας το βραδυ στο ξενοδοχείο.
Ο δεύτερος τρόπος είναι να διανυχτερεύει σε κάθε νησί που τον φέρνει το καράβι και την επομένη βάζει ρότα για άλλο νησί κτλ..
Και ο τρίτος τρόπος είναι η διανυχτερευση πάνω στο καράβι που σε γυροφέρνει από νησί σε νησί κατι σαν κρουαζιέρα δηλαδή..
Αυτό το τρίτο τρόπο επιλέξαμε και εμείς σκεφτόμενοι πως οι προοπτικές να δούμε περισσότερα ζώα, περισσότερα νησιά και να ζήσουμε αυτή τη άγρια απομόνωση , είναι πολύ μεγαλύτερες..Οι άγριες φουρτούνες, τα μανιασμένα κύματα , οι στομαχικές μόνιμες διαταραχές δεν μας απασχόλησαν καθόλου, πλην εμού κυρίως για το τελευταίο… Αχ θεούλη μου τι εβδομάδα παθών θα ζήσω άραγε????να προσεύχομαι? Να κάνω ταξίματα στους αγίους? να μετανοήσω για κάθε πράξη του παρελθόντος αλλά και του μέλλοντος? Τι??.η καλύτερα να χαπακοθω… ? ..το τελευταίο μου φαίνεται πως μου ταιριάζει καλύτερα…..
Το ArcipelIμας υποδέχεται .. Βγάζουμε τα παπούτσια μας τα αφήνουμε στο κατάστρωμα και ξυπόλυτοι με ότι μυρωδιά αναβλύζει από τα ιδρωμένα πόδια μας μπαίνουμε στο σαλόνι-τραπεζαρία-καθιστικό, τρία σε ένα δηλαδή , όπου το προσωπικό με τις πεντακάθαρες κατάλευκες στολές μας προσφέρουν φρέσκο χυμό για wellcome drink…
