LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.683
- Likes
- 9.015
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Η νύχτα ένα συνεχές ντακ-ντούκ του καταμαράν που σκάει πάνω στα κύματα και ένα επίσης συνεχές μπες βγες στο μπάνιο απόδειξη πως η ιατρική και φαρμακολογία απέτυχαν παταγωδώς σε αυτή τη δοκιμασία.. Λυγισμένη από τη σωματική κούραση αποφασίζω να βγω στο κατάστρωμα να πάρω αέρα ..Ο Γιάννης ξυπνά ακούγοντας την αγωνία μου και ρωτα..
-Βουλιάζουμε ?
-Ακόμη όχι..Να βουλιάζαμε να τέλειωνε το μαρτύριο τούτο..
Κατά τις τέσσερις το πρωί σέρνομαι όπως –όπως στο κατάστρωμα ξαπλώνω σε μια ξαπλώστρα και περιμένω να ανατείλει ο ήλιος με τη φωτογραφική ανά χείρας ..πρέπει να κρατώ τον εαυτό μου απασχολημένο με κάτι, να ξεφεύγω από το βασανιστήριο του maldimare…
Το σκοτάδι ζει τις τελευταίες του στιγμές και τα νησιά αρχίζουν να ξεχωρίζουν σιγά-σιγά μέσα από τα χρώματα της αυγής.. Απόκοσμα, ήρεμα άγρια.. Αυτή η απομονωμένη άγρια ομορφιά ήταν αφορμή να παραβώ το όρκο, που είχα δώσει στον εαυτό μου , να μην ξαναμπώ σε καράβι μετά την οδύσσεια που έζησα το μακρινό 1994 πάνω σε ένα εμπορικό καράβι ταξιδεύοντας από Βάρνα σε Νοβόροσισκ…. Επι 7 μέρες θαλασσοδέρναμε στη Μαύρη Θάλασσα πάνω στο πιο άθλιο καράβι που έχω δει ποτέ, επι 7 μέρες δεν έφυγα καθόλου πάνω από το στενό νιπτήρα της μοναδικής υπάρχουσας καμπίνας που μου παραχώρησε ο καπετάνιος , φοβούμενος πως η μόνη γυναίκα επιβάτης από τους 87, (οι υπόλοιποι φορτηγατζήδες έμεναν στα φορτηγά τους) δεν θα έφτανε ζωντανή στη Ρωσία….
Το καμπανάκι των 6 με επαναφέρει στο σήμερα… κατεβαίνω για πρωινό , ψυχική τόνωση και ανεφοδιασμό αντιεμετικών….
Προσεγγίζουμε το λιμάνι Εspinozaportτης islaFernandina..
Στο νησί δόθηκε το όνομα του βασιλιά FerdinandIIofAragonπου υπήρξε ο μόνος χρηματοδότης στο ταξίδι ενός άλλου εξερευνητή που ακούει στο όνομα Κολόμπο.. Η Fernandinaείναι το δυτικότερο αλλά και νεότερο νησί είναι ενεργό ηφαίστειο με την πιο πρόσφατη έκρηξη να χρονολογείται τον Απρίλιο του 2009. Καταλαμβάνει έκταση μόλις 642 km2 ενώ η υψηλότερη κορυφή αγγίζει τα 1494 μέτρα. Εδω η λάβα έχει δώσει στο νησί μια βραχώδη άγονη μορφή με πολύ λίγα φυτά αλλά αποτελεί σπίτι μιας απίστευτης ποικιλίας άγριας ζωής.. Εκατομμύρια ιγκουάνα και κόκκινα καβούρια σέρνονται και λιάζονται πάνω στα βράχια , εκατοντάδες στρειδοφάγοι περιπολούν σκαλίζοντας τη άμμο και τα βράχια ενώ οι κορμοράνοι είναι τα μόνα πτηνά που αντί να πετούν περπατούν …
Οι βάρκες μας κατεβάζουν στον κόσμο των ιγκουάνα , ζώα που ανήκουν στη οικογένεια των σαυρών αλλά έχουν την μοναδική ικανότητα να ζουν και να τρέφονται στη θάλασσα ως θαλάσσια ερπετά Αν και στη ξηρα είναι ένα αδέξιο ζώο, κολυμπά με μεγάλη δεξιοτεχνία μπορεί να βουτά πάνω από 10 μέτρα αλλά επιστρέφει γρήγορα στη ξηρα να ξαπλώσει στον ήλιο να ζεσταθεί και να διώξει το συσσωρευμένο αλάτι από τα ρουθούνια του δια του φτυσίματος …. Δεν θα ήθελες να βρεθείς στη ακτίνα των ιγκουανοφτυσημάτων που θα σου δώριζαν μια άσπρη και αλμυρή αμφίεση..
Περπατάμε με προσοχή μην πέσουμε πάνω στα ιγκουάνα που λόγω χρώματος γίνονται ένα με τα μαύρα βράχια , παρακολουθούμε τη διαμάχη δυο λεόντων ,την οπισθοχώρηση του ηττημένου που έρχεται να κρυφτεί κάτω από ένα χαμόδεντρο αποφεύγοντας συνάμα και τον καυτό ήλιο…
Ο Χαβιε μας εξηγούσε για κάθε ζωντανή μορφή που συναντούσαμε πάνω σε αυτό νησί της εξέλιξης με τόσο πάθος που θαρρείς πως είναι και αυτός κομμάτι της ίδιας της ιστορίας …
Πέρασε η ώρα και οι βάρκες μας επέστρεψαν στο καταμαράν λίγο πριν κτυπήσει το καμπανάκι των 12..
-Βουλιάζουμε ?
-Ακόμη όχι..Να βουλιάζαμε να τέλειωνε το μαρτύριο τούτο..
Κατά τις τέσσερις το πρωί σέρνομαι όπως –όπως στο κατάστρωμα ξαπλώνω σε μια ξαπλώστρα και περιμένω να ανατείλει ο ήλιος με τη φωτογραφική ανά χείρας ..πρέπει να κρατώ τον εαυτό μου απασχολημένο με κάτι, να ξεφεύγω από το βασανιστήριο του maldimare…
Το σκοτάδι ζει τις τελευταίες του στιγμές και τα νησιά αρχίζουν να ξεχωρίζουν σιγά-σιγά μέσα από τα χρώματα της αυγής.. Απόκοσμα, ήρεμα άγρια.. Αυτή η απομονωμένη άγρια ομορφιά ήταν αφορμή να παραβώ το όρκο, που είχα δώσει στον εαυτό μου , να μην ξαναμπώ σε καράβι μετά την οδύσσεια που έζησα το μακρινό 1994 πάνω σε ένα εμπορικό καράβι ταξιδεύοντας από Βάρνα σε Νοβόροσισκ…. Επι 7 μέρες θαλασσοδέρναμε στη Μαύρη Θάλασσα πάνω στο πιο άθλιο καράβι που έχω δει ποτέ, επι 7 μέρες δεν έφυγα καθόλου πάνω από το στενό νιπτήρα της μοναδικής υπάρχουσας καμπίνας που μου παραχώρησε ο καπετάνιος , φοβούμενος πως η μόνη γυναίκα επιβάτης από τους 87, (οι υπόλοιποι φορτηγατζήδες έμεναν στα φορτηγά τους) δεν θα έφτανε ζωντανή στη Ρωσία….
Το καμπανάκι των 6 με επαναφέρει στο σήμερα… κατεβαίνω για πρωινό , ψυχική τόνωση και ανεφοδιασμό αντιεμετικών….
Προσεγγίζουμε το λιμάνι Εspinozaportτης islaFernandina..
Στο νησί δόθηκε το όνομα του βασιλιά FerdinandIIofAragonπου υπήρξε ο μόνος χρηματοδότης στο ταξίδι ενός άλλου εξερευνητή που ακούει στο όνομα Κολόμπο.. Η Fernandinaείναι το δυτικότερο αλλά και νεότερο νησί είναι ενεργό ηφαίστειο με την πιο πρόσφατη έκρηξη να χρονολογείται τον Απρίλιο του 2009. Καταλαμβάνει έκταση μόλις 642 km2 ενώ η υψηλότερη κορυφή αγγίζει τα 1494 μέτρα. Εδω η λάβα έχει δώσει στο νησί μια βραχώδη άγονη μορφή με πολύ λίγα φυτά αλλά αποτελεί σπίτι μιας απίστευτης ποικιλίας άγριας ζωής.. Εκατομμύρια ιγκουάνα και κόκκινα καβούρια σέρνονται και λιάζονται πάνω στα βράχια , εκατοντάδες στρειδοφάγοι περιπολούν σκαλίζοντας τη άμμο και τα βράχια ενώ οι κορμοράνοι είναι τα μόνα πτηνά που αντί να πετούν περπατούν …
Οι βάρκες μας κατεβάζουν στον κόσμο των ιγκουάνα , ζώα που ανήκουν στη οικογένεια των σαυρών αλλά έχουν την μοναδική ικανότητα να ζουν και να τρέφονται στη θάλασσα ως θαλάσσια ερπετά Αν και στη ξηρα είναι ένα αδέξιο ζώο, κολυμπά με μεγάλη δεξιοτεχνία μπορεί να βουτά πάνω από 10 μέτρα αλλά επιστρέφει γρήγορα στη ξηρα να ξαπλώσει στον ήλιο να ζεσταθεί και να διώξει το συσσωρευμένο αλάτι από τα ρουθούνια του δια του φτυσίματος …. Δεν θα ήθελες να βρεθείς στη ακτίνα των ιγκουανοφτυσημάτων που θα σου δώριζαν μια άσπρη και αλμυρή αμφίεση..
Περπατάμε με προσοχή μην πέσουμε πάνω στα ιγκουάνα που λόγω χρώματος γίνονται ένα με τα μαύρα βράχια , παρακολουθούμε τη διαμάχη δυο λεόντων ,την οπισθοχώρηση του ηττημένου που έρχεται να κρυφτεί κάτω από ένα χαμόδεντρο αποφεύγοντας συνάμα και τον καυτό ήλιο…
Ο Χαβιε μας εξηγούσε για κάθε ζωντανή μορφή που συναντούσαμε πάνω σε αυτό νησί της εξέλιξης με τόσο πάθος που θαρρείς πως είναι και αυτός κομμάτι της ίδιας της ιστορίας …
Πέρασε η ώρα και οι βάρκες μας επέστρεψαν στο καταμαράν λίγο πριν κτυπήσει το καμπανάκι των 12..