Ισημερινός Εκουαδορ/ Γκαλαπαγκος νησια της εξελιξης..

[LULLU]

Η βροχερή βραδιά μας χάρισε μια η βρεγμένη δηλαδή λούτσα βόλτα στη Mariscal..

Ο προφυλαγμένος με πλαστικά έξω χώρος μιας καφετερίας( πάνω στη πλατεία, που δεν θυμάμαι το όνομα της) μπορεί να μας προστάτεψε λίγο από τη βροχή και η ζεστή σόμπα να μας ζέστανε λίγο αλλά μας βγήκε η πίστη για να παραγγειλουμε κάτι να βάλουμε στο στόμα μας.

Αγανακτισμένοι και κυρίως πεινασμένοι γυρίσαμε στο ξενοδοχείο με τη προοπτική να αλλάξουμε τα βρεγμένα ρούχα και να επισκεφτούμε το φημισμένο Hunter's Bar & Restaurant, που βρίσκεται απέναντι από το ξενοδοχείο μας HotelQuito επί της οδού 12 de Octubre 2517 | La Floresta,..
Ένας όμορφος χώρος ,αλλά κυρίως με μια πολύ γερή σε ποσότητα και ποιότητα κουζίνα.. Φάγαμε του σκασμού κάτι υπέροχα στέικ , ήπιαμε σαν μισό Αμαζόνιο και ευτυχώς που το τραπέζι μας ήταν σε χώρο με λίγα τραπέζια και έτσι αποφύγαμε την εκδίωξη από τα γέλια και τη φασαρία ….

Επιστροφή με τα πόδια στο ξενοδοχείο ελπίζοντας να κάψουμε καμιά θερμίδα διανύοντας τα 400 μέτρα ανηφορικού δρόμου αλλά μας βγήκε η ψυχή από το υψόμετρο και τη κρασοκατάνυξη….
..Η πτήση μας για LagoAgrio έγινε με μια καθυστέρηση 4,1/2 ωρών… Τέσσερις ήμισυ ώρες εγώ πάνω κάτω βρίζοντας και γυαλίζοντας τα δάπεδα στο πήγαινε –έλα εκτός από κάποια διαλλείματα στα μαγαζάκια..
Το LagoAgrio μια νέα σχετικά πόλη , γεννήθηκε το 1960 ως βάση της εταιρείας πετρελαίου Texaco, που έβαλε τη αρχή για τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή της χώρας , με τεράστιες συνέπειες για τους κατοίκους της περιοχής Sucumbios που κρύβει στα σπλάχνα της το μαύρο χρυσό που τόσο αγαπούν οι λεφτάδες επενδυτές …
Το Lago Agrio έγινε η πρωτεύουσα της επαρχίας Sucumbios με 55 χιλιάδες περίπου κατοίκους και έχει τη άχαρη και κακή φήμη μιας πετρελαιούπολης. Στενοί σκονισμένοι δρόμοι, γκριζόμαυρα κτήρια, σκοτεινά βρώμικα μπαρ και άφθονες πόρνες έτοιμες να υποδεχτούν τους κουρασμένους εργάτες… Η κακή φήμη είναι ένα βασικό αίτιο που τουρίστας δύσκολα πατά ποδάρι εδώ..
… Και η γύρω περιοχή με το πλούσιο έδαφος και υπέδαφος είδε να αλλάζει πορεία και τύχη… Τα rainforest της περιοχής εξαφανιστήκαν , τα εδάφη δηλητηριάστηκαν και μολύνθηκαν από τα απόβλητα και τις εξορύξεις , οι άνθρωποι είδαν τα καλλιεργήσιμα εδάφη τους να καταστρέφονται, να αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις περιουσίες τους και να γεμίζει ο τόπος πηγάδια γεωτρήσεων, γερανούς , φορτηγά, αντλίες και η γη να γίνεται μαύρη από λάδια και πετρέλαια… Τη θέση της Texacoπήρε η Chevron,που τα δικαστήρια του Εκουαδόρ της έχουν επιβάλει μια αποζημίωση των 9 δις δολαρίων( μετά από γενναία έκπτωση και πολλά παρατράγουδα πολιτικοδικαστικα) για τις καταστροφές και μη αναστρέψιμες βλάβες που έχει επιφέρει στο περιβάλλον και κατοίκους, αλλά που οι δικηγόροι της εταιρείας όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούν όχι μόνο να μειώσουν το ποσόν, αλλά να αθωώσουν την εταιρεία στα δικαστήρια των ΗΠΑ.. οι κάτοικοι της περιοχής έχουν ενημερωθεί από τους δικηγόρους τους στις ΗΠΑ πως μάλλον δεν θα μπορέσουν να εκπροσωπηθούν στα αμερικανικά δικαστήρια για να διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις τους από τη εταιρεία..και ο πόλεμος του μαύρου χρυσού συνεχίζεται μέσα και έξω από τις αίθουσες των δικαστηρίων…..
Σε εμάς τώρα..
Από ψηλά βλέπεις να ορθώνονται δεκάδες γεωτρήσεις σε όλη τη περιοχή και σκόνη με λάσπη να απλώνεται παντού..Φτάνοντας στο αεροδρόμιο η μύτη σου εντοπίζει αυτή την χαρακτηριστική μυρωδιά πετρελαίου … Ευτυχώς, μας περιμένει το αυτοκίνητο για άμεση μεταφορά στο πάρκο Cuyabeno..
O οδηγός μας ένας Lauda σε ανώμαλο στενό βρεγμένο δρόμο χρειάστηκε δυό ώρες για να μας μεταφέρει ως τη είσοδο του πάρκου.. Δυο ώρες κάτω από δυνατή βροχή, απότομα φρεναρίσματα, γλιστρήματα και φλερτάροντας συγχνα το χείλος γκρεμού , επιτέλους πάτησα πόδι σε στέρεο έδαφος αλλά με στομάχι χάλια...

Η είσοδος μας στα άδυτα του Αμαζόνιου ξεκινά εδώ ..με 10 δολάρια το εισιτήριο μπαίνουμε στις ανάβαθες βάρκες που μας περιμένουν …Η δίωρη διαδρομή πάνω στα κατάμαυρα νερά του rio Cuyabenoμας οδηγούν στη ζούγκλα και στα βάθη του Αμαζονίου μέχρι το Tapir lodge..

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 18
• 19
• 20
• 21
• 22
• 23

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 20 of 23

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[giannoula]

Επιτέλους και μια διαφορετική ιστορία!!! Πήξαμε στις Ρωμες και τις Ευρώπες!!! Μπράβο Lullu μου!!! Αν και χρωστάς ηδη ιστορία από το τελευταίο ταξιδάκι σου

 

[LULLU]

Επιτέλους και μια διαφορετική ιστορία!!! Πήξαμε στις Ρωμες και τις Ευρώπες!!! Μπράβο Lullu μου!!! Αν και χρωστάς ηδη ιστορία από το τελευταίο ταξιδάκι σου

.. ναι οντως χρωστω και αλλες ιστοριες αλλα σιγα σιγα..τωρα πρεπει να βρω πως θα ανεβασω και φωτογραφιες ..καμμια βοηθεια??????

 

[hydronetta]

Ευχαριστώ από καρδιάς για την άνοιξη στο χειμώνα των ιστοριών.
Αν δεν έχεις αναρτημένες φωτό κάπου αλλού, ώστε να κάνεις αντιγραφή διεύθυνσης εικόνας κι επικόλληση στο κείμενό σου, μάλλον θα περιμένεις αρκετά διότι η γκαλλερύ του φόρουμ είναι σε αναβάθμιση και δεν γίνονται αναρτήσεις. Είμαι κι εγώ στην αναμονή...

 

[LULLU]

Ευχαριστώ από καρδιάς για την άνοιξη στο χειμώνα των ιστοριών.
Αν δεν έχεις αναρτημένες φωτό κάπου αλλού, ώστε να κάνεις αντιγραφή διεύθυνσης εικόνας κι επικόλληση στο κείμενό σου, μάλλον θα περιμένεις αρκετά διότι η γκαλλερύ του φόρουμ είναι σε αναβάθμιση και δεν γίνονται αναρτήσεις. Είμαι κι εγώ στην αναμονή...

.. καλε μου φιλε με εσωσες...δηλαδη αν παω στη παλια γκαλερυ θα μπορεσω να παρω τις φωτογραφιες που εχω ανεβασει...οκ..

 

[LULLU]

Προσγειώνομαι στο oldMariscalSucreInternationalAirport που έχει αντικατασταθεί πια από το νέο Mariscal το 2013… Η αρχιτεκτονική κατασκευή χρησιμοποιεί μια μίξη μοντέρνων υλικών όπως γυαλί και μπρούντζο που δένουν και δίνουν ένα ωραίο οπτικό αποτέλεσμα… Στον έλεγχο διαβατηρίων εφαρμόζεται η ηλεκτρονική αναμονή (και η ουρά κυλά γρήγορα) ενώ τα χαμογελαστά πρόσωπα των υπαλλήλων σε προδιαθέτουν για μια πράγματι καλή μέρα σε μια χαμογελαστή χώρα….
Έξω με περιμένει ο Πατρίτσιο , πατέρας του ξεναγού που είναι με τα υπόλοιπο γκρουπ στο Baniosκαι Guencaκαι που θα γίνει ο οδηγός μου για τις δυο επόμενες μέρες..
Στο ευρύχωρο τζιπ περισσεύει αρκετός χώρος για να απλωθώ μιας και μόνο εγώ με την ολοκαίνουργια 120 λίτρων eastpack( τι πρόκειται να αγοράσω άραγε?????) είμαι η μόνη επιβάτης …..
Αν και 9 το πρωί η κίνηση και το κυκλοφορικό οργιάζει και εγω αφήνω τη ματιά μου να περιπλανηθεί γύρω μου.. Πρώτη εντύπωση τα ολοκαίνουργια μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητα και τα τζίπ . Μοντέλα όλων σχεδόν των μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών κυκλοφορούν στους ανηφορικούς δρόμους της πόλης παρά του ότι η τιμή αγοράς είναι αρκετά υψηλή όπως μου λέει ο Πατρίτσιο….
ToΚίτο που το πλήρες όνομα του είναι Σαν Φρανσίσκο ντε Κίτο ιδρύθηκε το 1534 από τον Σεμπαστιάν ντε Μπελαλκάσαρ και από το 1830 είναι η πρωτεύουσα της χώρας του Εκουαδόρ η Ισημερινού όπως αποκαλείται τα τελευταία χρόνια. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας μετά την Guayaquilκαι η δεύτερη πιο ορεινη πόλη του κόσμου μετά της LaPazτης Βολιβίας. Τα 7 χιλιόμετρα πλάτος της πόλης ξεκινούν από την λεκάνη του ποταμού Γκουαλαμπάμπα, σκαρφαλώνει στους πρόποδες του ηφαιστείου Πιτσίντσα στα 2.850 μέτρα αλλά περιτριγυρίζεται και από άλλα 12 ηφαίστεια ενεργά.. ω ω ναι ,ναι ενεργά ( βοήθα θεέ μου να μην ξυπνήσει κανένα τις επόμενες μέρες )..
Ένας ελαφρύς αρχικά πονοκέφαλος με επισκέπτεται και εγκαθίσταται μόνιμα σιγά –σιγά αποτελώντας το πρώτο δώρο από το υψόμετρο των 2850 μέτρων… Αυτά παθαίνουν ‘όσοι δεν έχουν συνηθίσει τα ορεινά….
Απολαμβάνω τη διαδρομή εως το ξενοδοχείο .. Τα σύννεφα κατεβαίνουν από τις κορυφές των βουνών , βουτούν προς τα κάτω σαν σε μια ελεύθερη πτώση καταβροχθίζοντας τις κορυφές των πολύχρωμων σπιτιών …Οι ανηφορικοί δρόμοι οδηγούν στις ψηλότερες συνοικίες που με δυσκολία διακρίνονται μέσα από τα σύννεφα..Το νέο Κίτο ξεδιπλώνεται μπροστά μου.. Μεγαθήρια πολυκατοικιών και συγκροτημάτων σε όλα τα χρώματα και αποχρώσεις της ίριδας υψώνονται γύρω μου, σημάδι ίσως ευημερίας ματαιότητας αλλά και κακογουστιάς … Μεγαθήρια που αντικατέστησαν δένδρα, δάση αλλα ΑΔΕΙΑ… ακατοίκητα , μιας και η αγορά τους είναι τσουχτερή για το βαλάντιο των κατοίκων…. Ποιος τα έκτισε και γιατί? Ποιος επενδύει κτίζοντας ακατοίκητα ακίνητα? Ποιος χρηματοδοτεί την ανοικοδόμηση? Μπας και είναι ΦΟΥΣΚΑ??? Στο μυαλό μου έρχεται το ντοκιμαντέρ’ ’οικονομικός δολοφόνος’’ που από αυτή τη χώρα πήρε σάρκα και οστά, σε αυτή τη χώρα εφαρμόστηκε , αυτή τη χώρα βύθισαν στο θάνατο με τη δολοφονία του προέδρου της, αυτής της χώρας τη τύχη είχαν επιφυλάξει και για εμάς…..

 

[_antonis_]

Ευχαριστώ προκαταβολικά για την ιστορία LULLU... Εύχομαι και πραγματικά ελπίζω να καταφέρεις να μας τελειώσεις την ιστορία. Το Εκουαδόρ είναι στην top list μου εδώ και λίγα χρόνια και τον τελευταίο 1,5 χρόνο έχει εξελιχθεί σε εμμονή. Εκτός απο τη προσωπική γεύση που θα πάρω για έναν πολύ πιθανό μου προορισμό, ευχαριστώ για ακόμη μία (είμαι βέβαιος γι'αυτό) καταπληκτική ιστορία!

 

[hydronetta]

ναι ..ναι τζιφος ασε που δεν βρισκω και το κουμπι να το διαγραψω...πρεπει να κανω παλι εντατικα μαθηματα στη νεα λειτουργια του σαιτ....

Μια λύση είναι όπως με διαφώτισαν οι συμφορουμίτες να βαζεις φωτογραφίες από την επιλογή ανέβασμα αρχείου. Θα κάνεις βέβια downsampling στις φωτό σου και πολύ εύκλολα τις βάζεις όπου θες εντός κειμένου όπως έκανα εγώ με την ιστορία που ανάρτησα σήμερα

 

[dim kyr]

Αγαπαμε Lullu και ιστοριες της.

 

[ggonholidays]

Lullu σε ευχαριστώ πολύ για αυτή την ιστορία! Τα νησιά Γκαλαπάγκος είναι ο ονειρεμένος μου προορισμός!!!!!!!! Περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία τη συνέχεια!!!

 

[mariath]

Κάθε ιστορία σου είναι και ένα νέο παράθυρο στον κόσμο με την ιδιαίτερη ματιά σου. Περιμένω να διαβάσω τις εντυπώσεις σου από Ισημερινό και ιδιαίτερα από τα Galapagos.

 

[LULLU]

Φτάνω στο ξενοδοχείο Κιτο το πιο παλιό η για να μην πω το πρώτο ξενοδοχείο που χτίστηκε στη πόλη

ψηλά ψηλά στο λόφο πάνω από το Guapuloμε μια θέα που όταν δεν

υπάρχουν σύννεφα που σου κόβει την ανάσα. Η ζέστη και η ταλαιπωρία του ταξιδιού επιβάλουν ένα γρήγορο αναζωογονητικό ντους . Φρεσκοπλυμένη λοιπόν και δροσερή ξεκινώ το μοναχικό περιηγητικό τουρ στη πόλη.

Η πρώτη ματιά μου δίνει την εντύπωση πως είμαι μπροστά σε ένα πανέμορφο πάζλ που όλα τα κομμάτια του έχουν ταχτοποιηθεί σωστά και το αποτέλεσμα είναι μιας πολύχρωμης ζωντανής πόλης..



Η πλατεία του SanFranciscoμε την ομώνυμη εκκλησία-μοναστήρι αποτελεί ένα από τα πολύ σπουδαία σημεία της χώρας. Η πλατεία με τα πολύ όμορφα καλντερίμια με φόντο το ηφαίστειο Pichincha φιλοξενεί το μεγαλύτερο μοναστήρι αποικιακού στυλ που άρχισε να χτίζεται λίγες εβδομάδες μετά τη δημιουργία του Κιτο το 1534 αλλά χρειάστηκαν 70 χρόνια για να αποπερατωθεί αυτός ο θρησκευτικός τόπος.. Εμπνευστής ένας Φραγκεσκάνος μοναχός μισσιοναριος JoedcoRickeο οποίος εκτός του να υπηρετεί το Θεό δίδαξε και τη τεχνική σποράς στους Εκουατοριανούς και φυσικά δεν μπορεί να μην τιμάται η μνήμη του με άγαλμα που στέκεται μπροστά στη είσοδο της εκκλησίας..

Η περιήγηση με φέρνει στη μεγαλύτερη πλατεία , στη καρδιά της παλιά πόλης την PiazzaGrandeη αλλιώς PiazzadelaIndependenciaπου θα πει Πλατεία της Ανεξαρτησίας ..Μια κατάφυτη από φοίνικες πλατεία περιτριγυρισμένη από σπουδαία ιστορικά κτήρια όπως το palaciodelGobiernoη αλλιώς το κυβερνείο, την cathedralπου αν και δεν είναι τόση λαμπερή όσο άλλες εκκλησιές της παλιάς πόλης, εντούτοις στο εσωτερικό υπάρχουν πολλά θρησκευτικά έργα από διάσημους καλλιτέχνες της σχολής του Κιτο. Πίσω από το κεντρικό βωμό μια επιγραφή δηλώνει το τόπο και το χρόνο που ο πρόεδρος Gabiel GarciaMoreno άφησε τη τελευταία του πνοή πληγωμένος από τη μαχαιριά που έλαβε έξω από το κυβερνείο στις 6 Αυγούστου του 1875… Μαχαιρωμένος λοιπόν ο πρόεδρος κατάφερε να συρθεί μέσα στο ναό όπου απεβίωσε .. και όπως λέμε έπεσε εν ώρα καθήκοντος…

Στη νότια πλευρά της πλατείας στέκεται το PalacioArzobispalπου τώρα χρησιμεύει ως΄΄ μοντέρνο mall΄΄ με πολλά καταστήματα και εστιατόρια.

Λίγο πιο έξω το CentroCulturalMetropolitano , ένα διώροφο κτήριο -μουσείο με εκθέματα σύγχρονης τέχνης αλλά και με αναφορές στη προ Ισπανική κατοχή τέχνη και κουλτούρα..

.. Η πείνα άρχισε να γουργουρίζει το στομάχι μου και δέχτηκα πρόθυμα τη πρόταση του Πατρίτσιου για μια γαστρονομική βουτιά στα τοπικά εστιατόρια της κεντρικής αγοράς.. κάτι σαν τα παλιά πατζαδικα της Λ Αθηνάς αλλά με όχι τόση μυρωδιά και λέρα….Βουτιά λοιπόν σε ένα πιάτο Dorando χοιρινό που το τίμησα δεόντως και καπάκι ένα τεράστιο ποτήρι να μην πω μπιτόνι ανάμεικτο χυμό έτσι να φύγει η κρεατίλα….. Πρώτη διαπίστωση???? Γραμμαριο δεν πρόκειται να χάσω …θα φάμε καλααααα..