LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.506
- Likes
- 7.699
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
H laguna grande αποτελεί μια από τις 2 λίμνες του πάρκου Guyabeno, που πήρε το όνομα του από το ποτάμι που του δίνει ζωή και καταλαμβάνει 6034 sqKm τροπικής γής.
Το πάρκο λοιπόν που αποτελεί προστατευόμενη περιοχή, επεκτάθηκε κατά πολύ και σήμερα φτάνει μέχρι τα σύνορα του Περού , ενώνεται με τα πάρκα στη Κολομβία δημιουργώντας έτσι ένα από τα μεγαλύτερα προστατευμένα πάρκα στη περιοχή του Αμαζονίου. Εκατοντάδες είδη πουλιών και ζώων φωλιάζουν στα πανύψηλα δέντρα, εκατοντάδες είδη ψαριών και άσπρα δελφίνια κολυμπούν στα θολά νερά του ποταμού και οι φυλές Siona, Sequoya και Cofan είναι οι αιώνιοι κάτοικοι και φύλακες του Cuyabeno .Για τη διατήρηση του τρόπου ζωής των αυτοχθόνων του Αμαζονίου και τη διαφύλαξη των εθίμων και της διαφορετικότητας των , έχουν αναπτυχτεί εναλλακτικές μορφές τουρισμού γνωστές σε όλους μας ως ‘’ecoturism’’ που τα έσοδα τους ενισχύουν τις κοινότητες αυτές . Έχουν δημιουργηθεί μικρά όμορφα, αλλά πλήρως προσαρμοσμένα και με σεβασμό στο περιβάλλον, lodge που φιλοξενούν τους περιηγητές της φύσης, τους λάτρεις της περιπέτειας και δίνουν τη δυνατότητα να γίνουμε ένα με τη φύση να βιώσουμε τη απομόνωση και να μάθουμε για ένα τρόπο ζωής εντελώς διαφορετικό από το δικό μας από τους μοναδικούς κατοίκους ..
H Laguna Grande λοιπόν είναι η μια εκ των 2 λιμνών του πάρκου και απέχει από το Ταπιρ lodge καμιά 45 λεπτά βαρκάδας. Έχει βάθος 9 μέτρα και σε περίοδο ξηρασίας τα νερά εξαφανίζονται πλήρως εγκλωβίζοντας πολλά ψάρια που δεν είχαν προνοήσει να μεταναστεύσουν σε πιο βαθιά νερά. Στα σκοτεινά νερα η λίμνη φιλοξενεί 350 είδη ψαριών, δελφίνια, κροκόδειλους, ανακόντα και το περίεργο Μανατες ..
Η 45 λέπτη βαρκάδα μας έφερε στο κέντρο της λίμνης να παρακολουθούμε ένα ζευγάρι δελφινια να αναδύονται κοντά και γύρω από τη βάρκα μας, υστερούν φυσικά στη σύγκριση με αυτά της θάλασσας λόγω ανικανότητας αλμάτων εκτός νερού, λόγω χρώματος, λογω μειωμένης τσαχπινιάς αλλα είναι και αυτά χαριτωμένα.. Αφήσαμε τα δελφίνια στην ησυχία τους προσαράξαμε σε μια νησίδα γής και αρχίσαμε τη πεζοπορία μέσα στη ζούγκλα..
Ο Ντιεγκο μας εξηγούσε κάθε δένδρο, κάθε κλαδάκι, κάθε πρασινάδα, κάθε πουλί κάθε ήχο..Μας μαθαίνει για την επιβίωση στη ζούγκλα, πώς να ζεσταθείς, πώς να βρεις φαγητό, πώς να προστατευτείς από τη βροχή πώς να αυτοθεραπευτεις χρησιμοποιώντας ότι σου δίνει απλόχερα το δάσος.. Φτιάξαμε καλάθια από τα γιγάντια φύλα δένδρων, φτιάξαμε σχοινιά μαζέψαμε φρούτα , ότι κάνουν δηλαδή οι ιθαγενείς Siona εδώ και αιώνες ως μόνιμοι κάτοικοι τούτου εδώ του δάσους..Η δίωρη πεζοπορία μας έβγαλε στη άλλη πλευρά όπου τα ερείπια μια εγκαταλελειμμένης κατασκήνωσης μας δηλώνουν πως κάποτε εδώ έσφυζε από ζωή. Επιβιβαστήκαμε στα κανό και βάλαμε πλώρη για το Tapir Lodge όπου μας περίμενε στρωμένο το μεσημεριανό τραπέζι..
Η μεσημεριανή σιεστα άλλους βρήκε στο κρεβάτι , άλλους στην αιώρα σε ένα κούνημα πέρα-δωθε, και άλλους στρωμένους στο μπιριμποτραπέζι για μια παρτίδα πριν τη απογευματικη βαρκάδα..
Το απόγευμα η διαδρομή ως τη λαγκούνα δεν ήταν ιδια. Το ηλιοβασίλεμα δίνει στο ουρανό φανταστικά χρώματα και οι κορυφές των δένδρων ζωγραφίζουν στο ορίζοντα και πάνω στο νερό φιγούρες και παραστάσεις.. Από τι διπλανές βάρκες αρκετοί τολμηροί βουτούν στα κατάμαυρα νερά , κολυμπούν ,χορεύουν διασκεδάζουν …εμείς νιώθουμε ασφαλείς με τις κάμερες στα χέρια καταγράφοντας όλη αυτή τη σκηνη..Η νύχτα βούτηξε για τα καλά , μας αγκάλιασε με το μαύρο πέπλο και τη υγρασία της και το καμπανάκι του γυρισμού ήχησε..
Το πάρκο λοιπόν που αποτελεί προστατευόμενη περιοχή, επεκτάθηκε κατά πολύ και σήμερα φτάνει μέχρι τα σύνορα του Περού , ενώνεται με τα πάρκα στη Κολομβία δημιουργώντας έτσι ένα από τα μεγαλύτερα προστατευμένα πάρκα στη περιοχή του Αμαζονίου. Εκατοντάδες είδη πουλιών και ζώων φωλιάζουν στα πανύψηλα δέντρα, εκατοντάδες είδη ψαριών και άσπρα δελφίνια κολυμπούν στα θολά νερά του ποταμού και οι φυλές Siona, Sequoya και Cofan είναι οι αιώνιοι κάτοικοι και φύλακες του Cuyabeno .Για τη διατήρηση του τρόπου ζωής των αυτοχθόνων του Αμαζονίου και τη διαφύλαξη των εθίμων και της διαφορετικότητας των , έχουν αναπτυχτεί εναλλακτικές μορφές τουρισμού γνωστές σε όλους μας ως ‘’ecoturism’’ που τα έσοδα τους ενισχύουν τις κοινότητες αυτές . Έχουν δημιουργηθεί μικρά όμορφα, αλλά πλήρως προσαρμοσμένα και με σεβασμό στο περιβάλλον, lodge που φιλοξενούν τους περιηγητές της φύσης, τους λάτρεις της περιπέτειας και δίνουν τη δυνατότητα να γίνουμε ένα με τη φύση να βιώσουμε τη απομόνωση και να μάθουμε για ένα τρόπο ζωής εντελώς διαφορετικό από το δικό μας από τους μοναδικούς κατοίκους ..
H Laguna Grande λοιπόν είναι η μια εκ των 2 λιμνών του πάρκου και απέχει από το Ταπιρ lodge καμιά 45 λεπτά βαρκάδας. Έχει βάθος 9 μέτρα και σε περίοδο ξηρασίας τα νερά εξαφανίζονται πλήρως εγκλωβίζοντας πολλά ψάρια που δεν είχαν προνοήσει να μεταναστεύσουν σε πιο βαθιά νερά. Στα σκοτεινά νερα η λίμνη φιλοξενεί 350 είδη ψαριών, δελφίνια, κροκόδειλους, ανακόντα και το περίεργο Μανατες ..
Η 45 λέπτη βαρκάδα μας έφερε στο κέντρο της λίμνης να παρακολουθούμε ένα ζευγάρι δελφινια να αναδύονται κοντά και γύρω από τη βάρκα μας, υστερούν φυσικά στη σύγκριση με αυτά της θάλασσας λόγω ανικανότητας αλμάτων εκτός νερού, λόγω χρώματος, λογω μειωμένης τσαχπινιάς αλλα είναι και αυτά χαριτωμένα.. Αφήσαμε τα δελφίνια στην ησυχία τους προσαράξαμε σε μια νησίδα γής και αρχίσαμε τη πεζοπορία μέσα στη ζούγκλα..
Ο Ντιεγκο μας εξηγούσε κάθε δένδρο, κάθε κλαδάκι, κάθε πρασινάδα, κάθε πουλί κάθε ήχο..Μας μαθαίνει για την επιβίωση στη ζούγκλα, πώς να ζεσταθείς, πώς να βρεις φαγητό, πώς να προστατευτείς από τη βροχή πώς να αυτοθεραπευτεις χρησιμοποιώντας ότι σου δίνει απλόχερα το δάσος.. Φτιάξαμε καλάθια από τα γιγάντια φύλα δένδρων, φτιάξαμε σχοινιά μαζέψαμε φρούτα , ότι κάνουν δηλαδή οι ιθαγενείς Siona εδώ και αιώνες ως μόνιμοι κάτοικοι τούτου εδώ του δάσους..Η δίωρη πεζοπορία μας έβγαλε στη άλλη πλευρά όπου τα ερείπια μια εγκαταλελειμμένης κατασκήνωσης μας δηλώνουν πως κάποτε εδώ έσφυζε από ζωή. Επιβιβαστήκαμε στα κανό και βάλαμε πλώρη για το Tapir Lodge όπου μας περίμενε στρωμένο το μεσημεριανό τραπέζι..
Η μεσημεριανή σιεστα άλλους βρήκε στο κρεβάτι , άλλους στην αιώρα σε ένα κούνημα πέρα-δωθε, και άλλους στρωμένους στο μπιριμποτραπέζι για μια παρτίδα πριν τη απογευματικη βαρκάδα..
Το απόγευμα η διαδρομή ως τη λαγκούνα δεν ήταν ιδια. Το ηλιοβασίλεμα δίνει στο ουρανό φανταστικά χρώματα και οι κορυφές των δένδρων ζωγραφίζουν στο ορίζοντα και πάνω στο νερό φιγούρες και παραστάσεις.. Από τι διπλανές βάρκες αρκετοί τολμηροί βουτούν στα κατάμαυρα νερά , κολυμπούν ,χορεύουν διασκεδάζουν …εμείς νιώθουμε ασφαλείς με τις κάμερες στα χέρια καταγράφοντας όλη αυτή τη σκηνη..Η νύχτα βούτηξε για τα καλά , μας αγκάλιασε με το μαύρο πέπλο και τη υγρασία της και το καμπανάκι του γυρισμού ήχησε..