Ισημερινός Εκουαδορ/ Γκαλαπαγκος νησια της εξελιξης..

[LULLU]

Με το στομάχι να μην διαμαρτύρεται πια είμαι έτοιμη για το second round ξενάγησης της πόλης..
Η είσοδος μου στη εκκλησία Compania de Jesus με αφήνει με το το στόμα ανοικτό και ένα συνεχές ουαουυυ εκστασιασμού… Είναι η πιο πλούσια , λαμπερή, στολιστή (και όσα κοσμητικά επίθετα πλούτου , χλιδής, διακόσμησης κτλ μπορείτε να σκεφτείτε… είναι όλα εδώ ..ΟΛΑ…) της πόλης. Ξεκίνησε να χτίζεται το 1605 αλλα τέλειωσε ενάμισι αιώνα αργότερα..Χρειάστηκαν 160 χρόνια να ολοκληρωθεί η να μαζευτεί ο τόσος πολύς χρυσός που λάμπει εδώ μέσα, από κολώνες, σκάλες ,άμβωνες όλα από χρυσο….8 ολόκληροι τόνοι ναι 8 τόνοι χρυσού δίνουν μια απαστράπτουσα λαμπρότητα μέσα και έξω της εκκλησίας, τόσο που γίνεται ορατή ( και λόγω θέσης φυσικα) από την απέναντι πλευρά της πόλης… Δεν γνωρίζω, αν στις μέρες μας ακόμη συλλέγουν χρυσό για να δοξάσουν το Κύριο, ίσως έμαθαν πως εκείνος μάλλον ήταν ταπεινός και καλύτερα όλα αυτά τα αγαθά να διοχετευτούν κάπου αλλού , έχουν και αυτοί φτωχούς και ανήμπορους αλλά και πάλι σαν όλες τις εκκλησίες δεν είναι κάτι που την απασχολεί τόσο όσο η εξουσία και το κύρος της … Ένα παράδειγμα πρόσφατο που μουρχεται στο νου, είναι όταν ο Ποντίφικας δώρισε ομπρέλες στους άστεγους της Ρώμης για να προφυλαχτούν από τη έντονη βροχή του περασμένου μήνα που έπληξε τη πρωτεύουσα της Ιταλίας, η κάθε φορά που από το μπαλκόνι του Άγιου Πέτρου ομολογεί πως βρίσκεται στο πλευρό των αδύνατων, των σεισμόπληκτων, πλημμυροπαθών ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΣ..Τουλάχιστον προσεύχεται….
Προσπαθώ να ανασύρω από τη μνήμη μου αν έχω δει στα τόσα ταξίδια μου ναό με παρόμοια χλιδή και πλούτο αλλά μάταια…
Ανηφορίζοντας βγαίνω στο μουσείο του νερού η για την ακρίβεια museo Yaku..Yaku είναι η λέξη που σημαίνει νερό στη αυτόχθονη προγονική γλώσσα Kichwa ( Κετσουα) Το πάρκο –μουσείο βρίσκεται στη πλαγιά του Pichincha και εκτός από τη δεδομένη πανοραμική θέα και είναι μια αναγνωρισμένη συνεχή προσπάθεια ευαισθητοποίησης εκπαίδευσης , διατήρησης, καλής χρίσης των φυσικών πόρων όπως το νερό , που είναι ένα θεμελιώδες στοιχείο της φύσης σημαντικό για όλη την ανθρωπότητα και του οποίου η κακοδιαχείριση θα φέρει την ανθρωπότητα πολύ φοβάμαι, αντιμέτωπη με ένα πόλεμο ..το πόλεμο του νερού…..
Το απόγευμα με βρήκε στο ένα πόδι στην κυριολεξία στο ένα πόδι προσπαθώντας να ισορροπώ με κλειστά μάτια στη Medad del mundο 22 χιλιόμετρα μακριά από τη πρωτεύουσα, οπου ο Charles-Marie dela Condamine με τις μετρήσεις του το 1736 έκανε γνωστό πως η γραμμή του ισημερινού ήταν ακριβώς σε αυτό εδω το σημείο που περνά από την περιοχή των ιθαγενών της Catequilla..αλλά και το ότι η γή δεν είναι ακριβώς τέλεια σφαιρική… .Τα τελευταία χρόνια με τη χρήση του γνωστού σε όλους GPSανακάλυψαν πως στη πραγματικότητα το’’ σημείο μηδέν΄΄ βρίσκεται στα 190 μέτρα πιο μακριά από αυτό που είχε διαπιστωθεί από τον Charles, λίγο το κακό θα μου πείτε..
Στη γραμμή του απόλυτου 0 (μηδέν, )δεν είναι εύκολο να ισορροπήσεις με χέρια σε έκταση και κλειστά μάτια πόσο μάλλον να ισορροπήσεις ένα αυγό στη μύτη μιας βελόνας..Δεν προσπάθησα καν μιας και θα χρειάζονταν κανα δυο ντουζίνες αυγά σε κάθε προσπάθεια μου , άσε τη αβγουλίλα και τα σημάδια ωμής ομελέτας πάνω μου.. ..άσε δεν είναι για μένα αυτά τα σπορ, μόνο για τους πολιτικούς σαν το Πάγκαλο..( αυτός δεν αυγουλονεται κάθε τόσο η κάνω λάθος?)..
Τα μαύρα σύννεφα έφεραν μια σιγανή ψηλή βροχή καθόλου ενοχλητική που δεν μας σταμάτησε από την ξενάγηση στο εκεί μουσείο όπου ο επισκέπτης μαθαίνει για τη ζωή και τέχνη των ιθαγενων ( για τις φυλές και γενικά για τη χώρα του Ισημερινού θα αναφερθώ αναλυτικότερα αργότερα)..
Επιστρέφω το βράδυ στο ξενοδοχείο γεμάτη εικόνες, συναισθήματα θαυμασμού για αυτό το λαό που γνωρίζω ελάχιστα ακόμη ,και στο εστιατόριο του 7ον ορόφου του ξενοδοχείου γεμίζω το στομάχι μου με υπέροχες γεύσεις και μάτι μου συλλαμβάνει τα τελευταία καρέ της πανοραμική θέας της πόλης …αύριο αφήνω τη terraferma (στερια) για να πετάξω στα πιο απομονωμένα ηφαιστειογενή νησιά-βράχους στο ειρηνικό… Galapagos….

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 23

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 23

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[giannoula]

Επιτέλους και μια διαφορετική ιστορία!!! Πήξαμε στις Ρωμες και τις Ευρώπες!!! Μπράβο Lullu μου!!! Αν και χρωστάς ηδη ιστορία από το τελευταίο ταξιδάκι σου

 

[LULLU]

Επιτέλους και μια διαφορετική ιστορία!!! Πήξαμε στις Ρωμες και τις Ευρώπες!!! Μπράβο Lullu μου!!! Αν και χρωστάς ηδη ιστορία από το τελευταίο ταξιδάκι σου

.. ναι οντως χρωστω και αλλες ιστοριες αλλα σιγα σιγα..τωρα πρεπει να βρω πως θα ανεβασω και φωτογραφιες ..καμμια βοηθεια??????

 

[hydronetta]

Ευχαριστώ από καρδιάς για την άνοιξη στο χειμώνα των ιστοριών.
Αν δεν έχεις αναρτημένες φωτό κάπου αλλού, ώστε να κάνεις αντιγραφή διεύθυνσης εικόνας κι επικόλληση στο κείμενό σου, μάλλον θα περιμένεις αρκετά διότι η γκαλλερύ του φόρουμ είναι σε αναβάθμιση και δεν γίνονται αναρτήσεις. Είμαι κι εγώ στην αναμονή...

 

[LULLU]

Ευχαριστώ από καρδιάς για την άνοιξη στο χειμώνα των ιστοριών.
Αν δεν έχεις αναρτημένες φωτό κάπου αλλού, ώστε να κάνεις αντιγραφή διεύθυνσης εικόνας κι επικόλληση στο κείμενό σου, μάλλον θα περιμένεις αρκετά διότι η γκαλλερύ του φόρουμ είναι σε αναβάθμιση και δεν γίνονται αναρτήσεις. Είμαι κι εγώ στην αναμονή...

.. καλε μου φιλε με εσωσες...δηλαδη αν παω στη παλια γκαλερυ θα μπορεσω να παρω τις φωτογραφιες που εχω ανεβασει...οκ..

 

[LULLU]

Προσγειώνομαι στο oldMariscalSucreInternationalAirport που έχει αντικατασταθεί πια από το νέο Mariscal το 2013… Η αρχιτεκτονική κατασκευή χρησιμοποιεί μια μίξη μοντέρνων υλικών όπως γυαλί και μπρούντζο που δένουν και δίνουν ένα ωραίο οπτικό αποτέλεσμα… Στον έλεγχο διαβατηρίων εφαρμόζεται η ηλεκτρονική αναμονή (και η ουρά κυλά γρήγορα) ενώ τα χαμογελαστά πρόσωπα των υπαλλήλων σε προδιαθέτουν για μια πράγματι καλή μέρα σε μια χαμογελαστή χώρα….
Έξω με περιμένει ο Πατρίτσιο , πατέρας του ξεναγού που είναι με τα υπόλοιπο γκρουπ στο Baniosκαι Guencaκαι που θα γίνει ο οδηγός μου για τις δυο επόμενες μέρες..
Στο ευρύχωρο τζιπ περισσεύει αρκετός χώρος για να απλωθώ μιας και μόνο εγώ με την ολοκαίνουργια 120 λίτρων eastpack( τι πρόκειται να αγοράσω άραγε?????) είμαι η μόνη επιβάτης …..
Αν και 9 το πρωί η κίνηση και το κυκλοφορικό οργιάζει και εγω αφήνω τη ματιά μου να περιπλανηθεί γύρω μου.. Πρώτη εντύπωση τα ολοκαίνουργια μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητα και τα τζίπ . Μοντέλα όλων σχεδόν των μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών κυκλοφορούν στους ανηφορικούς δρόμους της πόλης παρά του ότι η τιμή αγοράς είναι αρκετά υψηλή όπως μου λέει ο Πατρίτσιο….
ToΚίτο που το πλήρες όνομα του είναι Σαν Φρανσίσκο ντε Κίτο ιδρύθηκε το 1534 από τον Σεμπαστιάν ντε Μπελαλκάσαρ και από το 1830 είναι η πρωτεύουσα της χώρας του Εκουαδόρ η Ισημερινού όπως αποκαλείται τα τελευταία χρόνια. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας μετά την Guayaquilκαι η δεύτερη πιο ορεινη πόλη του κόσμου μετά της LaPazτης Βολιβίας. Τα 7 χιλιόμετρα πλάτος της πόλης ξεκινούν από την λεκάνη του ποταμού Γκουαλαμπάμπα, σκαρφαλώνει στους πρόποδες του ηφαιστείου Πιτσίντσα στα 2.850 μέτρα αλλά περιτριγυρίζεται και από άλλα 12 ηφαίστεια ενεργά.. ω ω ναι ,ναι ενεργά ( βοήθα θεέ μου να μην ξυπνήσει κανένα τις επόμενες μέρες )..
Ένας ελαφρύς αρχικά πονοκέφαλος με επισκέπτεται και εγκαθίσταται μόνιμα σιγά –σιγά αποτελώντας το πρώτο δώρο από το υψόμετρο των 2850 μέτρων… Αυτά παθαίνουν ‘όσοι δεν έχουν συνηθίσει τα ορεινά….
Απολαμβάνω τη διαδρομή εως το ξενοδοχείο .. Τα σύννεφα κατεβαίνουν από τις κορυφές των βουνών , βουτούν προς τα κάτω σαν σε μια ελεύθερη πτώση καταβροχθίζοντας τις κορυφές των πολύχρωμων σπιτιών …Οι ανηφορικοί δρόμοι οδηγούν στις ψηλότερες συνοικίες που με δυσκολία διακρίνονται μέσα από τα σύννεφα..Το νέο Κίτο ξεδιπλώνεται μπροστά μου.. Μεγαθήρια πολυκατοικιών και συγκροτημάτων σε όλα τα χρώματα και αποχρώσεις της ίριδας υψώνονται γύρω μου, σημάδι ίσως ευημερίας ματαιότητας αλλά και κακογουστιάς … Μεγαθήρια που αντικατέστησαν δένδρα, δάση αλλα ΑΔΕΙΑ… ακατοίκητα , μιας και η αγορά τους είναι τσουχτερή για το βαλάντιο των κατοίκων…. Ποιος τα έκτισε και γιατί? Ποιος επενδύει κτίζοντας ακατοίκητα ακίνητα? Ποιος χρηματοδοτεί την ανοικοδόμηση? Μπας και είναι ΦΟΥΣΚΑ??? Στο μυαλό μου έρχεται το ντοκιμαντέρ’ ’οικονομικός δολοφόνος’’ που από αυτή τη χώρα πήρε σάρκα και οστά, σε αυτή τη χώρα εφαρμόστηκε , αυτή τη χώρα βύθισαν στο θάνατο με τη δολοφονία του προέδρου της, αυτής της χώρας τη τύχη είχαν επιφυλάξει και για εμάς…..

 

[_antonis_]

Ευχαριστώ προκαταβολικά για την ιστορία LULLU... Εύχομαι και πραγματικά ελπίζω να καταφέρεις να μας τελειώσεις την ιστορία. Το Εκουαδόρ είναι στην top list μου εδώ και λίγα χρόνια και τον τελευταίο 1,5 χρόνο έχει εξελιχθεί σε εμμονή. Εκτός απο τη προσωπική γεύση που θα πάρω για έναν πολύ πιθανό μου προορισμό, ευχαριστώ για ακόμη μία (είμαι βέβαιος γι'αυτό) καταπληκτική ιστορία!

 

[hydronetta]

ναι ..ναι τζιφος ασε που δεν βρισκω και το κουμπι να το διαγραψω...πρεπει να κανω παλι εντατικα μαθηματα στη νεα λειτουργια του σαιτ....

Μια λύση είναι όπως με διαφώτισαν οι συμφορουμίτες να βαζεις φωτογραφίες από την επιλογή ανέβασμα αρχείου. Θα κάνεις βέβια downsampling στις φωτό σου και πολύ εύκλολα τις βάζεις όπου θες εντός κειμένου όπως έκανα εγώ με την ιστορία που ανάρτησα σήμερα

 

[dim kyr]

Αγαπαμε Lullu και ιστοριες της.

 

[ggonholidays]

Lullu σε ευχαριστώ πολύ για αυτή την ιστορία! Τα νησιά Γκαλαπάγκος είναι ο ονειρεμένος μου προορισμός!!!!!!!! Περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία τη συνέχεια!!!

 

[mariath]

Κάθε ιστορία σου είναι και ένα νέο παράθυρο στον κόσμο με την ιδιαίτερη ματιά σου. Περιμένω να διαβάσω τις εντυπώσεις σου από Ισημερινό και ιδιαίτερα από τα Galapagos.

 

[LULLU]

Φτάνω στο ξενοδοχείο Κιτο το πιο παλιό η για να μην πω το πρώτο ξενοδοχείο που χτίστηκε στη πόλη

ψηλά ψηλά στο λόφο πάνω από το Guapuloμε μια θέα που όταν δεν

υπάρχουν σύννεφα που σου κόβει την ανάσα. Η ζέστη και η ταλαιπωρία του ταξιδιού επιβάλουν ένα γρήγορο αναζωογονητικό ντους . Φρεσκοπλυμένη λοιπόν και δροσερή ξεκινώ το μοναχικό περιηγητικό τουρ στη πόλη.

Η πρώτη ματιά μου δίνει την εντύπωση πως είμαι μπροστά σε ένα πανέμορφο πάζλ που όλα τα κομμάτια του έχουν ταχτοποιηθεί σωστά και το αποτέλεσμα είναι μιας πολύχρωμης ζωντανής πόλης..



Η πλατεία του SanFranciscoμε την ομώνυμη εκκλησία-μοναστήρι αποτελεί ένα από τα πολύ σπουδαία σημεία της χώρας. Η πλατεία με τα πολύ όμορφα καλντερίμια με φόντο το ηφαίστειο Pichincha φιλοξενεί το μεγαλύτερο μοναστήρι αποικιακού στυλ που άρχισε να χτίζεται λίγες εβδομάδες μετά τη δημιουργία του Κιτο το 1534 αλλά χρειάστηκαν 70 χρόνια για να αποπερατωθεί αυτός ο θρησκευτικός τόπος.. Εμπνευστής ένας Φραγκεσκάνος μοναχός μισσιοναριος JoedcoRickeο οποίος εκτός του να υπηρετεί το Θεό δίδαξε και τη τεχνική σποράς στους Εκουατοριανούς και φυσικά δεν μπορεί να μην τιμάται η μνήμη του με άγαλμα που στέκεται μπροστά στη είσοδο της εκκλησίας..

Η περιήγηση με φέρνει στη μεγαλύτερη πλατεία , στη καρδιά της παλιά πόλης την PiazzaGrandeη αλλιώς PiazzadelaIndependenciaπου θα πει Πλατεία της Ανεξαρτησίας ..Μια κατάφυτη από φοίνικες πλατεία περιτριγυρισμένη από σπουδαία ιστορικά κτήρια όπως το palaciodelGobiernoη αλλιώς το κυβερνείο, την cathedralπου αν και δεν είναι τόση λαμπερή όσο άλλες εκκλησιές της παλιάς πόλης, εντούτοις στο εσωτερικό υπάρχουν πολλά θρησκευτικά έργα από διάσημους καλλιτέχνες της σχολής του Κιτο. Πίσω από το κεντρικό βωμό μια επιγραφή δηλώνει το τόπο και το χρόνο που ο πρόεδρος Gabiel GarciaMoreno άφησε τη τελευταία του πνοή πληγωμένος από τη μαχαιριά που έλαβε έξω από το κυβερνείο στις 6 Αυγούστου του 1875… Μαχαιρωμένος λοιπόν ο πρόεδρος κατάφερε να συρθεί μέσα στο ναό όπου απεβίωσε .. και όπως λέμε έπεσε εν ώρα καθήκοντος…

Στη νότια πλευρά της πλατείας στέκεται το PalacioArzobispalπου τώρα χρησιμεύει ως΄΄ μοντέρνο mall΄΄ με πολλά καταστήματα και εστιατόρια.

Λίγο πιο έξω το CentroCulturalMetropolitano , ένα διώροφο κτήριο -μουσείο με εκθέματα σύγχρονης τέχνης αλλά και με αναφορές στη προ Ισπανική κατοχή τέχνη και κουλτούρα..

.. Η πείνα άρχισε να γουργουρίζει το στομάχι μου και δέχτηκα πρόθυμα τη πρόταση του Πατρίτσιου για μια γαστρονομική βουτιά στα τοπικά εστιατόρια της κεντρικής αγοράς.. κάτι σαν τα παλιά πατζαδικα της Λ Αθηνάς αλλά με όχι τόση μυρωδιά και λέρα….Βουτιά λοιπόν σε ένα πιάτο Dorando χοιρινό που το τίμησα δεόντως και καπάκι ένα τεράστιο ποτήρι να μην πω μπιτόνι ανάμεικτο χυμό έτσι να φύγει η κρεατίλα….. Πρώτη διαπίστωση???? Γραμμαριο δεν πρόκειται να χάσω …θα φάμε καλααααα..