Πορτογαλία Ηφαιστειογενείς παράδεισοι καταμεσής του Ατλαντικού

[alma]

Η απερίγραπτη ομορφιά του τοπίου μας είχε κάνει να ξεχάσουμε την πείνα μας αλλά όχι για πολύ. Μπήκαμε σε ένα μικρό μαγαζάκι που θύμιζε ελληνική ζεστή οικογενειακή ταβέρνα και απολαύσαμε απλές γεύσεις. Ψάρι με λαχανικά. Τι καλύτερο και πιο υγιεινό;Ίσα ίσα να πάρουμε δυνάμεις για να βγούμε πάλι στην πανέμορφη Angra do Heroísmo, που αν και συννεφιασμένη έμοιαζε να είναι όπως πάντα γλυκιά, φιλική και να καλεί τον επισκέπτη να γυρίσει κάθε γωνιά της.

Ακόμα και τα γκράφιτι στα νησιά αυτά έχουν αζοριάνικη ψυχή και συχνά αναπαριστούν τεράστια πλάσματα του ωκεανού με τον οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα αυτά τα μέρη.

Παρά την συννεφιά το τοπίο έμοιαζε για άλλη μια φορά υπέροχο. Ο ωκεανός έμοιαζε με μια αινιγματική απέραντη λίμνη που έπαιρνε γκρι-μπλε αποχρώσεις, τα παπάκια έκαναν αμέριμνα την βόλτα τους γύρω από την παραλία, χαρούμενα που ελάχιστοι ενοχλούσαν την ηρεμία τους.

Το φρούριο της πόλης με την μακρά ιστορία αιώνων, δεσπόζει σε έναν καταπράσινο λόφο, πάνω από τον ωκεανό και έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο.Αν κάποιος δοκιμάσει να δει την θέα από τα τείχη, θα μαγευτεί από την απλώς απερίγραπτη ομορφιά που θα αντικρύσει. Ίσως μάλιστα να προσπαθήσει να δει αν μπορεί να διακρίνει κάπου στα βάθη του ωκεανού, τα νερά να ταράζονται από κάποια φάλαινα που αμέριμνη συνεχίζει το δρόμο της.

Κι όταν πέσει πια η νύχτα η πόλη ησυχάζει ακόμα πιο πολύ και μαζί με τους ελάχιστους διαβάτες, μπορεί κανείς να την απολαύσει με την ησυχία του.

Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε την περιήγηση «διψασμένοι» για εξερεύνηση.

Στο νησί υπάρχει παράδοση ταυρομαχιών. Όχι σαν αυτή άλλων περιοχών μιας και όπως μας εξήγησαν οι ντόπιοι δεν σκοτώνουν τους ταύρους αλλά έχουν ένα περίεργο έθιμο ταυρομαχιών με σχοινί ‘touradas a corda’. Πάντως στην είσοδο της πόλης κυριαρχεί ένα τεράστιο μνημείο με αγάλματα ταύρων που δύσκολα θα το χάσει κανείς. Μάλιστα λένε πως τον 16ο αιώνα όταν ο βασιλιάς της Ισπανίας έστειλε τον Pedro Valdés στο νησί προσπαθώντας να πείσει με διπλωματικό τρόπο τους ντόπιους να παραδοθούν, εκατοντάδες ταύροι έδιωξαν τους Ισπανούς από το νησί.

Είχε έρθει όμως η ώρα να εξερευνήσουμε και το υπόλοιπο νησί. Το αυτοκίνητο στις Αζόρες είναι εκ των ων ουκ άνευ και έτσι νοικιάσαμε και στην Τερσέιρα. Σε όλο σχεδόν το νησί συναντήσαμε τα εκκλησάκια Impérios, τα οποία όπως ανέφερα και πιο πάνω είναι από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία των νησιών. Σταματήσαμε σε διάφορα μέρη-μερικά εκ των οποίων πολύ μικρά όπως η Ribeirinha, φωτογραφίσαμε πολλά Impérios, περνώντας από διάφορες περιοχές και φτάσαμε στην όμορφη Praia da vitória , που αποτελεί τον 2η μεγαλύτερο δήμο(περιφέρεια ( Ότι αντιστοιχεί τέλοσπαντων στην εκεί διαίρεση των περιοχών) του νησιού και το καλοκαίρι έχει αρκετό κόσμο και τουρίστες. Ωστόσο το χειμώνα το τοπίο είναι σχεδόν άδειο και απολαμβάνεις την θέα με ελάχιστο κόσμο. Την περισσότερη ώρα την περάσαμε στην Santa Cruz της Praia da vitória.

Η παρακάτω εκκλησία Igreja do Senhor Santo Cristo ή Igreja da Misericórdia έχει περάσει διάφορα δεινά. Καταστράφηκε από πυρκαγιά, ξαναχτίστηκε ενώ υπέστη και ζημιές από τον μεγάλο σεισμό του ’80. Σήμερα σε άριστη κατάσταση δεσπόζει στην Santa Cruz.

H Praia da vitória είναι γεμάτη όμορφες εικόνες. Στο Paul da Praia κοντά στην πόλη, βρίσκεται μια περιοχή με μεγάλη ποικιλία σε χλωρίδα και πανίδα,μεγάλης οικολογικής σημασίας. Πολλοί επισκέπτονται το μέρος για παρατήρηση πτηνών διαφόρων ειδών.

Πάντως φεύγοντας από την περιοχή συναντήσαμε το πιο χαρακτηριστικό πλάσμα των Αζόρων για άλλη μια φορά. Μεγάλες καλοαναθρεμμένες αγελαδίτσες που περπατούν νωχελικά.

Και ύστερα είχαμε την – όχι και την καλύτερη όπως αποδείχτηκε- ιδέα να κατευθυνθούμε προς ένα miradouro περνώντας από ατέλειωτους χωματόδρομους, όπου δεν συναντάς κανέναν απολύτως στο δρόμο, παρά μόνο απορημένες αγελάδες να σε κοιτούν παράξενα. Αλλά εμείς συνεχίσαμε. Η ομίχλη πύκνωνε και είδαμε αυτό που λένε 4 εποχές σε μια μέρα στις Αζόρες. Στην κορυφή δεν φαινόταν τίποτα και για λίγα μέτρα μας έπαιρνε ο απερίγραπτος αέρας και μας έσερνε. Εγώ πάντως απτόητη από ομίχλη, υγρασία και τρελό αέρα έβγαζα ότι φωτο μπορούσα.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 12
• 13
• 14
• 15
• 16
• …

  Go to chapter

  Go
• 20

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 14 of 20

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Yorgos]

Καλώς την! Ενδιαφέρων προορισμός.

Γαλικία μου θυμίζει η αρχιτεκτονική εμένα.

Ποια χρονιά έγινε το ταξίδι; Και αν έχεις την καλοσύνη βάλε όποτε μπορείς και κόστη.

 

[underwater]

Περιμένω σαν τρελή τη συνέχεια για έναν προορισμό που έχω βάλει στο μάτι εδώ και έξι χρόνια!

 

[alma]

Καλώς την! Ενδιαφέρων προορισμός.

Γαλικία μου θυμίζει η αρχιτεκτονική εμένα.

Ποια χρονιά έγινε το ταξίδι; Και αν έχεις την καλοσύνη βάλε όποτε μπορείς και κόστη.

Το ταξίδι έγινε και πέρσυ και φέτος. Πήγαμε τέλος του '17 κι αλλάξαμε χρόνο εκεί. Για να πάει καλά το '18.
Από κόστη δεν θυμάμαι μόνο πόσο κόστισε το Αθήνα-Λισσαβώνα που το είχαμε κλείσει πολύ πριν με προσφορά Aegean. Πάντως 3 πτήσεις Lisboa-Ponta Delgada., Ponta Delgada-Terceira Airport και Terceira Airport-Lisboa κόστισαν 150 ευρώ. Εκεί οι τιμές λογικές για δεδομένα Ευρώπης. Επίσης επειδή ήταν Χειμώνας βρήκαμε ευκολότερα ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο(θα ρωτήσω τον άντρα μου αν θυμάται τιμές ενοικίασης,δεν μπορώ να θυμηθώ) και σαφώς καλύτερες τιμές στα ξενοδοχεία. Γενικά έχει ήπιο Χειμώνα και δεν βρίσκω το λόγω να πληρώναμε τιμές Καλοκαιριού, δεδομένου πως δεν πήγαμε για μπάνιο εκεί (οι ελληνικές παραλίες είναι κατά πολύ ανώτερες, στις Αζόρες πας για τη φύση). Ένα από τα λίγα μείον είναι δεν είναι πολύ κατάλληλη περίοδος για whale watching ο Χειμώνας, καθώς γίνεται μεν whale watching, αλλά υπάρχουν σαφώς λιγότερα είδη φαλαινών από ότι άλλες εποχές.

 

[alma]

Περιμένω σαν τρελή τη συνέχεια για έναν προορισμό που έχω βάλει στο μάτι εδώ και έξι χρόνια!

Αν με ρωτάς, αξίζει με χίλια. Μου άρεσε περισσότερο κι από Μαδέιρα και δεν το περίμενα. Απίστευτα τοπία, καλό φαγητό, εκπληκτική φύση.

 

[underwater]

Αν με ρωτάς, αξίζει με χίλια. Μου άρεσε περισσότερο κι από Μαδέιρα και δεν το περίμενα. Απίστευτα τοπία, καλό φαγητό, εκπληκτική φύση.

Είμαι σίγουρη ότι αξίζει! Και δεδομένου ότι έχεις πάει και στη Μαδέρα μετρά διπλά η γνώμη σου! Άντε να οργανώνομαι!

 

[alma]

Και μια γεύση από γκράφιτι στην Ponta Delgada

 

[KostasLia]

Περίμενα και γώ την ιστορία σου..
Ωραίος προορισμός που αποτελεί στόχο και για μένα μελλοντικά,πράγμα που σημαίνει πως θέλουμε όλες τις λεπτομέριες..ο καιρός πως ήταν αλήθεια εκείνη την εποχή??

 

[alma]

Περίμενα και γώ την ιστορία σου..
Ωραίος προορισμός που αποτελεί στόχο και για μένα μελλοντικά,πράγμα που σημαίνει πως θέλουμε όλες τις λεπτομέριες..ο καιρός πως ήταν αλήθεια εκείνη την εποχή??

Θα έχεις ακούσει πως στις Αζόρες μπορείς να βιώσεις τις 4 εποχές σε μια μέρα. Έχει βάση αυτός ο ισχυρισμός ως ένα σημείο, με την έννοια της συχνής εναλλαγής ήλιου-βροχής, δροσιάς-ζέστης κλπ. Ωστόσο ο χειμώνας είναι ήπιος και τον καιρό θα τον έλεγα σχετικά ευχάριστο.Το μόνο εν μέρει πρόβλημα ήταν η ομίχλη που εμπόδιζε τη θέα στα μιραδούρο.
Κατά τ'άλλα όλα καλά αν κι ένα συναχάκι το αρπάξαμε.

 

[alma]

H Ponta Delgada το πρωί ήταν πολύ διαφορετική. Υπέροχη θα έλεγα. Ήρεμη, σχεδόν άδεια σε πολλά σημεία, έτοιμη για όποιον ήθελε να εξερευνήσει με την ησυχία του κάθε γωνιά της. Και η παρατήρηση αυτής της πόλης κατά το περπάτημα, πράγματι είναι σαν να διηγείται ένα κομμάτι της ιστορίας των νησιών.

Σε κάποια σημεία φαίνεται η αίγλη που γνώρισε, λόγω του στρατηγικού σημείου της, σε κάποια άλλα μια γλυκιά αίσθηση παρακμής που θυμίζει γιατί τόσοι πολλοί Αζοριάνοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν σε Καναδά, ΗΠΑ και όχι μόνο. Λέγεται πως συχνά οι Αζοριάνοι δεν έφευγαν ποτέ από το νησί τους ούτε καν για να πάνε στη Λισσαβώνα ή ακόμα και σε διπλανά νησιά. Αλλά όταν έφευγαν, έφευγαν για τα καλά ως οικονομικοί μετανάστες πολύ μακριά σε ΗΠΑ, Καναδά και αλλού. Και ευτυχώς ο τουρισμός σε κάποια νησιά από αυτά, έχει βοηθήσει να βρουν κάποιοι νέοι δουλειά και να μείνουν στην πατρίδα τους.

Αλλά περισσότερα επ’αυτού αργότερα. Τώρα είχε έρθει η ώρα να κατευθυνθούμε ξανά προς το αεροδρόμιο για να παραλάβουμε το ενοικιαζόμενο και να ξεκινούμε την εξερεύνηση του São Miguel ή αλλιώς του «πράσινου νησιού» όπως λέγεται.

Έξω από το αεροδρόμιο….

Ξεκινώντας την πρώτη μας εξερεύνηση του νησιού, ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα συχνό στις Αζόρες φαινόμενο. Πυκνή ομίχλη κάλυπτε τον δρόμο μπροστά μας και τα καταπράσινα, γεμάτα βλάστηση, όμορφα σημεία του νησιού συχνά μόλις που διακρίνονταν.

Και επειδή τα διάφορα miradouro είναι από τα βασικά αξιοθέατα των Αζόρων είναι καλό να διαθέτει κανείς υπομονή και χρόνο για να καταφέρει να πετύχει την απίστευτη πανοραμική θέα που αυτά προσφέρουν. Το πρώτο μας miradouro, δεν το απολαύσαμε όπως θα θέλαμε λόγω της ομίχλης. Ωστόσο έστω και με ένα κομμάτι του να μοιάζει κρυμμένο σε ένα τεράστιο σύννεφο, το πολλά υποσχόμενο τοπίο μας έδινε μια ιδέα για αυτά που θα ακολουθούσαν. Δεν μας χάλασε γιατί το επισκεφτήκαμε άλλη μέρα ξανά με καλύτερο καιρό. Αλλά και γιατί το νησί έμοιαζε να έχει βγει από αρχαίους θρύλους, τυλιγμένο σε πέπλο ομίχλης, μισοκρυμμένο για όποιον είχε την διάθεση και την επιμονή να το ανακαλύψει. Και εμείς τα διαθέταμε….

 

[alma]

Sete Cidades: Ένα από τα πιο γνωστά και ταυτόχρονα γραφικά μέρη του νησιού. Το πρώτο που πολλοί επισκέπτες επιδιώκουν να δουν είναι την γαλάζια και την σμαραγδένια λίμνη που συνοδεύονται από έναν θρύλο, σύμφωνα με τον οποίο ένας γαλανομάτης βοσκός, ερωτεύτηκε μια πριγκίπισσα με σμαραγδένια μάτια. Αν και εκείνη ανταποκρίθηκε στον έρωτα του, οι ταξικές διαφορές στάθηκαν εμπόδιο σε αυτόν τον έρωτα και το πονεμένο ζεύγος χώρισε, ενώ τα δάκρυα τους σχημάτισαν την γαλάζια και την σμαραγδένια λίμνη. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν τεράστιο κρατήρα ηφαιστείου, με βάθος εκατοντάδων μέτρων.

Στην περιοχή Sete Cidades, όπου η ζωή κυλά ήρεμα, διαμένουν μόνο μερικές εκατοντάδες κάτοικοι και η φύση έχει τον πρώτο λόγο με τα διάφορα είδη αποδημητικών πτηνών και τα καταπράσινα τοπία να κλέβουν την παράσταση.

Ως γνήσιο παιδί της πόλης εντυπωσιάστηκα με όσα για τους κατοίκους της επαρχίας είναι καθημερινότητα, όπως τα παπάκια κι οι αγελάδες. Τα καημένα πρέπει να απορούσαν που τα φωτογράφιζα συνεχώς, ενώ βόλταραν αμέριμνα γύρω από τη λίμνη.

Πιο πέρα μια ξύλινη φάτνη θύμιζε τις γιορτινές μέρες, ενώ πιο δίπλα υπήρχαν δέντρα μέσα….στη λίμνη.

Κάναμε μια βόλτα σε όλη την περιοχή και τα περίχωρα, όπου η απουσία ανθρώπων σε συνδυασμό με την ομίχλη, έκαναν το τοπίο να μοιάζει από παραμυθένιο ως σχεδόν…στοιχειωμένο. Μα που ήταν οι περίπου 800 κάτοικοι που σύμφωνα με την τελευταία απογραφή έμεναν εκεί;Κυκλοφορούσε κανείς;

 

[artemis21]

Τι καλά να ανοίγεις ξανά μετά από καιρό το Travelstories και να πέφτεις σε ιστορία για έναν από τους αγαπημένους μου προορισμούς, τις Αζόρες!!! Χαίρομαι που όλο και περισσότερος κόσμος ανακαλύπτει τον παράδεισο αυτό και ανυπομονώ να διαβάσω και τις δικές σου εμπειρίες alma!!!