gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.801
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Η πρώτη μικρή πρωινή βόλτα στο Δουβλίνο
- Η πρώτη (ημερήσια) εξόρμηση στις pubs του Δουβλίνου
- Η πρώτη απογευματινή βόλτα στο Δουβλίνο
- Η συνέχεια της εξόρμησης στις pub του Δουβλίνου
- Μια μικρή βόλτα στη Βόρεια Ιρλανδία
- Δουβλίνο. Η επιστροφή. Μια ολοήμερη βόλτα νότια του Liffey
- Μια ολονύχτια βόλτα στις pubs
- Μια βόλτα βόρεια του Liffey
- Πινακοθήκη, αξιοθέατα, pubs, πανσέληνος και ... εκκλησιασμός
- Η τελευταία ημέρα στο Δουβλίνο
- Επίλογος
Κεφάλαιο 7
Δουβλίνο. Η επιστροφή. Μια ολοήμερη βόλτα νότια του Liffey.
Και επί τέλους έφτασα στο Δουβλίνο. Για να μη χάνω χρόνο έφαγα λίγο σύντομο φαγητό κοντά στο ξενοδοχείο, ώστε να έχω τον απαιτούμενο χρόνο για μια ακόμα νύχτα στο Δουβλίνο. Κατέβηκα από το λεωφορείο κατά τις 9 το βράδυ. Μετά το πρόχειρο φαγητό, ανέβηκα στο δωμάτιο, έκανα σύντομο ντους, άλλαξα ρούχα και κατέβηκα στο μπαρ του ξενοδοχείου.
Είχε Guinness και πολύ καλή συλλογή από irish whiskey. Χαμογέλασα βλέποντας στον κατάλογο ένα κοκτέιλ το οποίο ονομαζόταν "sex on the beach".
Ήπια μια Guinness για να ξεδιψάσω και συνέχισα με malt irish whiskey. Μου άρεσε πολύ και το Tullamore dew single malt whiskey. Ζήτησα από τον μπάρμαν να κατεβάσει από το μπαρ τη συλλογή Tullamore whiskey. Τη φωτογράφισα.
Πάντως μου άρεσε το περιεχόμενου του μπουκαλιού που ήταν στο κέντρο. Μετά απ' αυτά αισθάνθηκα ξεκούραστος και με βήμα ταχύ κατευθύνθηκα προς το Temple Bar.
Επί τέλους ήμουν πάλι Δουβλίνο. Η νύχτα πέρασε πολύ όμορφα και κάποια στιγμή αποφάσισα να επιστρέψω στο ξενοδοχείο.
Το επόμενο πρωινό, ο καιρός ήταν καλός. Βγήκα από το ξενοδοχείο για να κάνω ένα περίπατο στην πόλη του Δουβλίνου. Αποφάσισα να περπατήσω στην πόλη, νότια του ποταμού Liffey. Από το ξενοδοχείο μου ακολούθησα τη βόρεια παρόχθια διαδρομή έως τη γέφυρα O'Connell. Περπάτησα κατά μήκος της γέφυρας O'Connell, από βορά προς νότο. Όπως περπατούσα κατά μήκος της γέφυρας παρατηρώ μια πλακέτα σε σχέση με το θεωρούμενο ως μεγαλύτερο λογοτεχνικό έργο του 20ου αιώνα τον "Οδυσσέα" του James Joyce
Γενικά σε όλη την πόλη συναντώνται αυτές οι πλακέτες αναφερόμενες στο μεγάλο έργο του James Joyce.
Συνέχισα τον περίπατο στην αγαπημένη μου πόλη, στη νότια πλευρά του ποταμού Liffey κατευθυνόμενος δυτικά. Προχώρησα πάνω από τρία χιλιόμετρα, συμπεριλαμβανομένων κάποιων μικρών παρακάμψεων, απόλαυσα το κέντρο της πόλης και τελικά έφτασα στη φυλακή Κιλμέινχαμ. Η Kilmainham Gaol κατασκευάστηκε το έτος 1789 και το υλικό που χρησιμοποιήθηκε ήταν ψαμμίτης, υλικό το οποίο δεν διασφαλίζει στεγανότητα, οπότε με τον συνήθη βροχερό καιρό του Δουβλίνου δημιουργούντο υγρές και ζοφερές συνθήκες για τους κρατούμενους, όταν από το έτος 1796 λειτούργησε η φυλακή. Ήταν σκληρή φυλακή και είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε να μην υπάρχει διαχωρισμός κρατουμένων (άντρες, γυναίκες, παιδιά). Πολλά εξέχοντα μέλη του ιρλανδικού κινήματος ήταν κρατούμενοι στις φυλακές αυτές, μεταξύ αυτών και οι ηγέτες των εξεγέρσεων των ετών 1798,1803, 1848, 1867, 1916 καθώς και του αγγλοϊρλανδικού πολέμου 1919-1921. Στο χώρο έξω από τη φυλακή γίνονταν δημόσιοι απαγχονισμοί. Σταμάτησε να λειτουργεί ως φυλακή το έτος 1924 από το ελεύθερο ιρλανδικό κράτος και λειτουργεί ως μουσείο από τη δεκαετία το 1960. Στο μουσείο παρουσιάζονται οι αγώνες για την ανεξαρτησία οι οποίοι έφτασαν σε αποκορύφωμα τη χρονική περίοδο 1916-1921. Σημειώνεται ότι εκεί γυρίστηκαν μεγάλα τμήματα γνωστών κινηματογραφικών ταινιών, οι οποίες αφορούσαν στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Ιρλανδίας, όπως "Μάικλ Κόλλινς", "Στο όνομα του πατρός" κλπ.
Κοντά στο κτίριο των πρώην φυλακών υπάρχει το κτίριο του νοσοκομείου Kilmainham, στο οποίο από το έτος 1991 στεγάζεται το Irish Museum of Modern Art (ΙΜΜΑ).
Το νοσοκομείο Kilmainham κατασκευάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1680 και τέθηκε σε λειτουργία το έτος 1684, με το όνομα βασιλικό νοσοκομείο Kilmainham.
Είναι από τα πρώτα κτίρια της πόλης σε κλασσικό στυλ. Ο σερ Ουίλιαμ Ρόμπινσον σχεδίασε το νοσοκομείο με πρότυπο το Les Invalides του Παρισιού. Η αρχική του χρήση ήταν νοσοκομείο - γηροκομείο για ανύπαντρους συνταξιούχους βετεράνους στρατιωτικούς, ενώ το έτος 1922 άλλαξε χρήση και μετατράπηκε σε αστυνομικό στρατώνα. Στη συνέχεια μετά από μια μεγάλη περίοδο παρακμής, ήταν ένα από τα πρώτα κτίρια που αξιοποιήθηκαν από το πρόγραμμα αποκατάστασης του Δουβλίνου και έτσι από το έτος 1991, μετά από την επιτυχή ανακαίνισή του λειτουργεί ως ιρλανδικό μουσείο σύγχρονης τέχνης.
Μετά την επίσκεψη στο μουσείο, αφού περπάτησα λίγο, περίπου ένα χιλιόμετρο, κατευθύνθηκα προς το εργοστάσιο και την αποθήκη της Guinness. Το συγκρότημα της Guinness καταλαμβάνει συνολική έκταση 260 στρεμμάτων και βρίσκεται νότια του ποταμού Liffey, δυτικά του κέντρου της πόλης και σε μικρή απόσταση απ’ αυτό.
Ο Arthur Guinness (1725 – 1803) ξεκίνησε την παραγωγή μπύρας το έτος 1759. Η τότε μικρή επιχείρηση εξελίχτηκε σήμερα στη μεγαλύτερη ζυθοποιεία της Ευρώπης. Από το συγκρότημα αυτό, η Guinness εξάγει μπίρα σε περισσότερες από 150 χώρες, σε ολόκληρη τη γη. Η μπύρα μαζί με το ουίσκι είναι τα δύο εθνικά ποτά της Ιρλανδίας.
Η αποθήκη της Guinness (Guinness Storehouse) διαθέτει μεγάλη επισκεψιμότητα, αφού υπολογίζεται ότι από το έτος 2000 (Νοέμβρη - οπότε ολοκληρώθηκαν οι εργασίες μετασκευής του κτιρίου που κάλυπτε τις αποθηκευτικές ανάγκες της επιχείρησης, σε εκθεσιακό χώρο) έως σήμερα έχουν επισκεφτεί το χώρο πάνω από τέσσερα εκατομμύρια άτομα, κάτι που κατατάσσει το χώρο μεταξύ των περισσότερο επισκέψιμων τόπων στον κόσμο.
Έτσι για τους λάτρεις της μπύρας, του πιο διαδεδομένου αλκοολούχου ποτού παγκοσμίως, αλλά και για όσους ενδιαφέρονται να ενημερωθούν για τον τρόπο παραγωγής και την ιστορία της πιο διάσημης Ιρλανδικής μπύρας, το μουσείο της εταιρίας είναι ο κατάλληλος προορισμός. Στους επτά ορόφους του ο επισκέπτης παρακολουθεί τις παραδοσιακές τεχνικές παρασκευής του προϊόντος. Εκτός από την παρακολούθηση της διαδικασίας, στον έβδομο όροφο στεγάζεται το φημισμένο Gravity Bar στο οποίο εκτός από τη δοκιμή της μπύρας, είναι απολαυστική και η θέα της πόλης.
Συνέχισα ανατολικά προς το κέντρο της πόλης και κάνοντας μια παράκαμψη προς νότο, πέρασα για λίγο από το αποστακτήριο του Teeling Whiskey, όπου ήπια ένα malt whiskey. Το Teeling Whiskey Distillery, είναι το μoναδικό, σε λειτουργία αποστακτήριο στο Δουβλίνο, μετά τη μεταφορά του αποστακτηρίου του Jameson από το Δουβλίνο στο Midleton στη νότια Ιρλανδία, κοντά στο Κορκ.
Προχωρώντας προς κέντρο, πέρασα από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Πατρικίου (St Patrick's Cathedral)
και το ομώνυμο πάρκο (St. Patrick's Park)
Στην ιρλανδική γλώσσα ο ναός St Patrick's Cathedral ονομάζεται "Árd Eaglais Naomh Pádraig". Στην αρχική του μορφή ο ναός ήταν ξύλινη κατασκευή σε θέση όπου λέγεται ότι ο Άγιος Πατρίκιος βάφτιζε νεοφώτιστους σε ένα πηγάδι το έτος 450. Το έτος 1192, ο ναός ανακατασκευάστηκε από πέτρα με την εποπτεία του επισκόπου John Comyn. Μετά από αρκετές ανακατασκευές και σε κάποιες περιπτώσεις με αλλαγή χρήσης, σήμερα είναι η μεγαλύτερη εκκλησία στην πόλη του Δουβλίνου και φιλοξενεί την έδρα της Αγγλικανικής Εκκλησίας της Ιρλανδίας. Στην παρούσα φάση χρησιμοποιείται για την πλειοψηφία των μεγαλύτερων εκδηλώσεων που σχετίζονται με τον εορτασμό των εθνικών επετείων.
Αν και δεν τα πάω καλά με τα εκκλησιαστικά θυμήθηκα ότι και στη Νέα Υόρκη υπάρχει καθεδρικός ναός του Αγίου Πατρικίου. Το συνδύασα με τη μεγάλη πείνα των μέσων του 19ου αιώνα στην Ιρλανδία, όπου λόγω αυτής μετανάστευσαν περίπου ένα εκατομμύριο Ιρλανδοί στις ΗΠΑ κυρίως, αλλά και στον Καναδά.
Φεύγοντας από το πάρκο και την εκκλησία του Αγίου Πατρικίου, προχώρησα βόρεια κατά μήκος της οδού St Patrick και ύστερα από λίγα μέτρα βρέθηκα στο κέντρο του μεσαιωνικού Δουβλίνου και μπροστά από τον καθεδρικό ναό Christ Church Cathedral
με την κλειστοφοβική κρύπτη. Η χορωδία της εκκλησίας θεωρείται μία από τις καλύτερες χορωδίες της Ιρλανδίας με παράδοση έξι αιώνων. O καθεδρικός ναός της εκκλησίας του Χριστού, ιδρύθηκε στη θέση όπου είναι σήμερα, το έτος 1038 από τον Σίτρικ Σίλκενμπιαρντ, τον πρώτο Χριστιανό βασιλιά των δουβλινέζων σκανδιναβών, και ήταν κατασκευασμένος από ξύλο. Στη συνέχεια το έτος 1172, ο Νορμανδός Ρίτσαρντ ντε Κλερ, αφού ως επικεφαλής του αγγλονορμανδικού στρατού, δηλώνοντας πίστη στο βασιλιά της Αγγλίας είχε κατακτήσει το Δουβλίνο (οπότε και ξεκίνησε η υποδούλωση της Ιρλανδίας υπό την αγγλική κυριαρχία), κατεδάφισε το ναό και τον ανακατασκεύασε με πέτρα. Ο καθεδρικός ναός πέρασε στην προτεσταντική εκκλησία κατά τη Μεταρρύθμιση, μαζί με τον καθεδρικό του Αγίου Πατρικίου.Η σημερινή μορφή του ναού οφείλεται σε ευρεία αναστύλωση - ανακαίνιση που πραγματοποιήθηκε τον 19ο αιώνα.
Δίπλα στον Christ Church Cathedral και με είσοδο από το ναό,
βρίσκεται το μουσείο Dublinia, το οποίο είναι μουσείο ιστορίας για τη μεσαιωνική περίοδο του Δουβλίνο, αλλά και για την περίοδο των vikings.
Από τον καθεδρικό ναό Christ Church Cathedral, αφού περιπλανήθηκα λίγο στην περιοχή,
προχώρησα προς το Dublin Castle.
Το κάστρο άρχισε να κατασκευάζεται με εντολή του βασιλιά Ιωάννη, στις αρχές του 13ου αιώνα, λίγο μετά την εισβολή των Νορμανδών στην Ιρλανδία (1169) και ολοκληρώθηκε το έτος 1230 υιοθετώντας αρκετά στοιχεία αρχιτεκτονικής που έφεραν μαζί τους οι νέοι κατακτητές της χώρας, με σκοπό την αμυντική θωράκιση της πόλης. Χαρακτηριστικό στοιχείο του συγκροτήματος του κάστρου είναι η κεντρική αυλή με τους κήπους που ολοκληρώθηκαν το έτος 1680 και η οποία περιτριγυρίζεται από υψηλά αμυντικά τείχη και κυκλικούς πύργους σε κάθε γωνία.
Στο παρελθόν, στη θέση των κήπων υπήρχε μια λίμνη, γνωστή ως «μαύρη λίμνη» (Dubh-Linn), από την οποία η πόλη πήρε το όνομά της.
Αρχικά το κάστρο αποτελούσε ένα τμήμα της εξωτερικής περιμέτρου της πόλης και τα νερά του ποταμού Poddle τροφοδοτούσαν τις τάφρους που το περιτριγύριζαν ενισχύοντας έτσι την αμυντική του διάταξη. Κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα αντικαταστάθηκαν και οι τελευταίες ξύλινες κατασκευές στο εσωτερικό του συγκροτήματος του κάστρου, το οποίο όμως καταστράφηκε από πυρκαγιά το έτος 1673. Οι εργασίες αναστήλωσης άρχισαν αμέσως και σήμερα σώζεται μόνο ένας πύργος από την αρχική κατασκευή. Το κάστρο πάντα είχε σημαντικό ρόλο στη ιστορία της πόλης. Η χρήση του άλλαξε πολλές φορές ανάλογα με τις ανάγκες. Στην αρχή ήταν οχυρωματικό έργο, έπειτα μετατράπηκε σε βασιλική κατοικία και στη συνέχεια έγινε η έδρα της νεοσύστατης ηγεσίας του ελεύθερου ιρλανδικού κράτους. Μάλιστα εδώ πραγματοποιήθηκε το 1922 το τελετουργικό της παράδοσης του συγκροτήματος στην προσωρινή Ιρλανδική κυβέρνηση με επικεφαλής τον Michael Collins. Για σειρά ετών στο κάστρο πραγματοποιούνταν η ορκωμοσία των νεοεκλεγέντων προέδρων, ενώ σήμερα το κάστρο αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα της πόλης. Κατά καιρούς φιλοξενεί σημαντικές εκθέσεις και επιπλέον λειτουργεί ως συνεδριακό κέντρο. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της προεδρίας της Ιρλανδίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το κάστρο υπήρξε ο τόπος πολλών συνεδριάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Στο συγκρότημα του κάστρου βρίσκεται η βιβλιοθήκη και πινακοθήκη Τσέστερ Μπίτι, η οποία διαθέτει τις συλλογές του ευπατρίδη σερ Άλφρεντ Τσέστερ Μπίτι (1875-1968), μία από τις καλύτερες συλλογές ανατολίτικης τέχνης.
Δίπλα στο Dublin Castle, βρίσκεται το Dublin City Hall, κατασκευασμένο από λευκές πέτρες Portland.
Το Δημαρχείο βρίσκεται επί της κεντρικής οδού Dame και είναι στο ψηλότερο σημείο της οδού Parliament, έτσι ώστε από την πρόσοψή του να φαίνεται όλο το μήκος της οδού, έως τον ποταμό Liffey. Το Δημαρχείο κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1769 και 1779, σύμφωνα με τα σχέδια του αρχιτέκτονα Τhomas Cooley και είναι αξιοσημείωτο παράδειγμα της γεωργιανής αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα. Ήταν το κέντρο της βρετανικής κυβέρνησης στην Ιρλανδία μέχρι το έτος 1922, ενώ κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του 1916 έγιναν καταλήψεις και ανακαταλήψεις του κτιρίου.
Απέναντι από το Δημαρχείο, παρατηρώ ένα ωραίο μπαρ. Είναι το Ivy bar.
Ρίχνω μια ματιά στο εσωτερικό του bar και επαληθεύομαι. Πολύ ατμοσφαιρικό bar. Το σημειώνω στο μυαλό μου, για να το επισκεφτώ αργότερα και συνεχίζω το περπάτημα. Περπατώ κατά μήκος των δρόμων του μεσαιωνικού τμήματος του Δουβλίνου.
Κάποια στιγμή φτάνω πάλι στον καθεδρικό ναό Christ Church Cathedral και στο, συνδεόμενο με το ναό, μουσείο Dublinia, από τη βόρεια πλευρά αυτή τη φορά.
Προχώρησα έως τον ποταμό Liffey
και παρατηρώ προς τη βόρεια όχθη του. Βλέπω απέναντι το Δικαστικό μέγαρο.
Το δικαστικό μέγαρο και συγκεκριμένα The Four Courts (Ανώτατο Δικαστήριο και Περιφερειακό Δικαστήριο σήμερα, ενώ πριν από το έτος 2010 ήταν και έδρα ποινικών δικαστηρίων τα οποία μεταφέρθηκαν όταν κατασκευάστηκαν νέα κτίρια). Κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1786 και 1796, ενώ τα τελευταία διακοσμητικά στοιχεία ολοκληρώθηκαν το έτος 1802. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, μετά την αγγλοϊρλανδική συνθήκη, του έτους 1921, το συγκρότημα των κτιρίων, καταλήφθηκε από ομάδες αντίθετες στην υπογραφή της συνθήκης και τα κτίρια υπέστησαν μεγάλες καταστροφές. Τα κτίρια αποκαταστάθηκαν το έτος 1932 και άρχισαν πάλι να λειτουργούν ως δικαστήρια.
Προχωρώ κατά μήκος της παραποτάμιας οδού Wood Quay,
επιστρέφοντας στην οδό Parliament και στο δρόμο μου συναντώ μια εκκλησία που έχει πλέον χρήση θεάτρου.
Φτάνοντας στην οδό Parliament, κατευθύνομαι νότια από το ποτάμι προς το Δημαρχείο. Θεώρησα ότι, μετά το πολύωρο περπάτημα, ήρθε η ώρα της ανταμοιβής. Και η ανταμοιβή στον εαυτό μου είναι γνωστή. Η μπαρότσαρκα. Έτσι μπήκα στην πρώτη pub που συνάντησα μπροστά μου. Άλλωστε η ώρα έφτανε επτά το απόγευμα.
Δουβλίνο. Η επιστροφή. Μια ολοήμερη βόλτα νότια του Liffey.
Και επί τέλους έφτασα στο Δουβλίνο. Για να μη χάνω χρόνο έφαγα λίγο σύντομο φαγητό κοντά στο ξενοδοχείο, ώστε να έχω τον απαιτούμενο χρόνο για μια ακόμα νύχτα στο Δουβλίνο. Κατέβηκα από το λεωφορείο κατά τις 9 το βράδυ. Μετά το πρόχειρο φαγητό, ανέβηκα στο δωμάτιο, έκανα σύντομο ντους, άλλαξα ρούχα και κατέβηκα στο μπαρ του ξενοδοχείου.
Είχε Guinness και πολύ καλή συλλογή από irish whiskey. Χαμογέλασα βλέποντας στον κατάλογο ένα κοκτέιλ το οποίο ονομαζόταν "sex on the beach".
Ήπια μια Guinness για να ξεδιψάσω και συνέχισα με malt irish whiskey. Μου άρεσε πολύ και το Tullamore dew single malt whiskey. Ζήτησα από τον μπάρμαν να κατεβάσει από το μπαρ τη συλλογή Tullamore whiskey. Τη φωτογράφισα.
Πάντως μου άρεσε το περιεχόμενου του μπουκαλιού που ήταν στο κέντρο. Μετά απ' αυτά αισθάνθηκα ξεκούραστος και με βήμα ταχύ κατευθύνθηκα προς το Temple Bar.
Επί τέλους ήμουν πάλι Δουβλίνο. Η νύχτα πέρασε πολύ όμορφα και κάποια στιγμή αποφάσισα να επιστρέψω στο ξενοδοχείο.
Το επόμενο πρωινό, ο καιρός ήταν καλός. Βγήκα από το ξενοδοχείο για να κάνω ένα περίπατο στην πόλη του Δουβλίνου. Αποφάσισα να περπατήσω στην πόλη, νότια του ποταμού Liffey. Από το ξενοδοχείο μου ακολούθησα τη βόρεια παρόχθια διαδρομή έως τη γέφυρα O'Connell. Περπάτησα κατά μήκος της γέφυρας O'Connell, από βορά προς νότο. Όπως περπατούσα κατά μήκος της γέφυρας παρατηρώ μια πλακέτα σε σχέση με το θεωρούμενο ως μεγαλύτερο λογοτεχνικό έργο του 20ου αιώνα τον "Οδυσσέα" του James Joyce
Γενικά σε όλη την πόλη συναντώνται αυτές οι πλακέτες αναφερόμενες στο μεγάλο έργο του James Joyce.
Συνέχισα τον περίπατο στην αγαπημένη μου πόλη, στη νότια πλευρά του ποταμού Liffey κατευθυνόμενος δυτικά. Προχώρησα πάνω από τρία χιλιόμετρα, συμπεριλαμβανομένων κάποιων μικρών παρακάμψεων, απόλαυσα το κέντρο της πόλης και τελικά έφτασα στη φυλακή Κιλμέινχαμ. Η Kilmainham Gaol κατασκευάστηκε το έτος 1789 και το υλικό που χρησιμοποιήθηκε ήταν ψαμμίτης, υλικό το οποίο δεν διασφαλίζει στεγανότητα, οπότε με τον συνήθη βροχερό καιρό του Δουβλίνου δημιουργούντο υγρές και ζοφερές συνθήκες για τους κρατούμενους, όταν από το έτος 1796 λειτούργησε η φυλακή. Ήταν σκληρή φυλακή και είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε να μην υπάρχει διαχωρισμός κρατουμένων (άντρες, γυναίκες, παιδιά). Πολλά εξέχοντα μέλη του ιρλανδικού κινήματος ήταν κρατούμενοι στις φυλακές αυτές, μεταξύ αυτών και οι ηγέτες των εξεγέρσεων των ετών 1798,1803, 1848, 1867, 1916 καθώς και του αγγλοϊρλανδικού πολέμου 1919-1921. Στο χώρο έξω από τη φυλακή γίνονταν δημόσιοι απαγχονισμοί. Σταμάτησε να λειτουργεί ως φυλακή το έτος 1924 από το ελεύθερο ιρλανδικό κράτος και λειτουργεί ως μουσείο από τη δεκαετία το 1960. Στο μουσείο παρουσιάζονται οι αγώνες για την ανεξαρτησία οι οποίοι έφτασαν σε αποκορύφωμα τη χρονική περίοδο 1916-1921. Σημειώνεται ότι εκεί γυρίστηκαν μεγάλα τμήματα γνωστών κινηματογραφικών ταινιών, οι οποίες αφορούσαν στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Ιρλανδίας, όπως "Μάικλ Κόλλινς", "Στο όνομα του πατρός" κλπ.
Κοντά στο κτίριο των πρώην φυλακών υπάρχει το κτίριο του νοσοκομείου Kilmainham, στο οποίο από το έτος 1991 στεγάζεται το Irish Museum of Modern Art (ΙΜΜΑ).
Το νοσοκομείο Kilmainham κατασκευάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1680 και τέθηκε σε λειτουργία το έτος 1684, με το όνομα βασιλικό νοσοκομείο Kilmainham.
Είναι από τα πρώτα κτίρια της πόλης σε κλασσικό στυλ. Ο σερ Ουίλιαμ Ρόμπινσον σχεδίασε το νοσοκομείο με πρότυπο το Les Invalides του Παρισιού. Η αρχική του χρήση ήταν νοσοκομείο - γηροκομείο για ανύπαντρους συνταξιούχους βετεράνους στρατιωτικούς, ενώ το έτος 1922 άλλαξε χρήση και μετατράπηκε σε αστυνομικό στρατώνα. Στη συνέχεια μετά από μια μεγάλη περίοδο παρακμής, ήταν ένα από τα πρώτα κτίρια που αξιοποιήθηκαν από το πρόγραμμα αποκατάστασης του Δουβλίνου και έτσι από το έτος 1991, μετά από την επιτυχή ανακαίνισή του λειτουργεί ως ιρλανδικό μουσείο σύγχρονης τέχνης.
Μετά την επίσκεψη στο μουσείο, αφού περπάτησα λίγο, περίπου ένα χιλιόμετρο, κατευθύνθηκα προς το εργοστάσιο και την αποθήκη της Guinness. Το συγκρότημα της Guinness καταλαμβάνει συνολική έκταση 260 στρεμμάτων και βρίσκεται νότια του ποταμού Liffey, δυτικά του κέντρου της πόλης και σε μικρή απόσταση απ’ αυτό.
Ο Arthur Guinness (1725 – 1803) ξεκίνησε την παραγωγή μπύρας το έτος 1759. Η τότε μικρή επιχείρηση εξελίχτηκε σήμερα στη μεγαλύτερη ζυθοποιεία της Ευρώπης. Από το συγκρότημα αυτό, η Guinness εξάγει μπίρα σε περισσότερες από 150 χώρες, σε ολόκληρη τη γη. Η μπύρα μαζί με το ουίσκι είναι τα δύο εθνικά ποτά της Ιρλανδίας.
Η αποθήκη της Guinness (Guinness Storehouse) διαθέτει μεγάλη επισκεψιμότητα, αφού υπολογίζεται ότι από το έτος 2000 (Νοέμβρη - οπότε ολοκληρώθηκαν οι εργασίες μετασκευής του κτιρίου που κάλυπτε τις αποθηκευτικές ανάγκες της επιχείρησης, σε εκθεσιακό χώρο) έως σήμερα έχουν επισκεφτεί το χώρο πάνω από τέσσερα εκατομμύρια άτομα, κάτι που κατατάσσει το χώρο μεταξύ των περισσότερο επισκέψιμων τόπων στον κόσμο.
Έτσι για τους λάτρεις της μπύρας, του πιο διαδεδομένου αλκοολούχου ποτού παγκοσμίως, αλλά και για όσους ενδιαφέρονται να ενημερωθούν για τον τρόπο παραγωγής και την ιστορία της πιο διάσημης Ιρλανδικής μπύρας, το μουσείο της εταιρίας είναι ο κατάλληλος προορισμός. Στους επτά ορόφους του ο επισκέπτης παρακολουθεί τις παραδοσιακές τεχνικές παρασκευής του προϊόντος. Εκτός από την παρακολούθηση της διαδικασίας, στον έβδομο όροφο στεγάζεται το φημισμένο Gravity Bar στο οποίο εκτός από τη δοκιμή της μπύρας, είναι απολαυστική και η θέα της πόλης.
Συνέχισα ανατολικά προς το κέντρο της πόλης και κάνοντας μια παράκαμψη προς νότο, πέρασα για λίγο από το αποστακτήριο του Teeling Whiskey, όπου ήπια ένα malt whiskey. Το Teeling Whiskey Distillery, είναι το μoναδικό, σε λειτουργία αποστακτήριο στο Δουβλίνο, μετά τη μεταφορά του αποστακτηρίου του Jameson από το Δουβλίνο στο Midleton στη νότια Ιρλανδία, κοντά στο Κορκ.
Προχωρώντας προς κέντρο, πέρασα από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Πατρικίου (St Patrick's Cathedral)
και το ομώνυμο πάρκο (St. Patrick's Park)
Στην ιρλανδική γλώσσα ο ναός St Patrick's Cathedral ονομάζεται "Árd Eaglais Naomh Pádraig". Στην αρχική του μορφή ο ναός ήταν ξύλινη κατασκευή σε θέση όπου λέγεται ότι ο Άγιος Πατρίκιος βάφτιζε νεοφώτιστους σε ένα πηγάδι το έτος 450. Το έτος 1192, ο ναός ανακατασκευάστηκε από πέτρα με την εποπτεία του επισκόπου John Comyn. Μετά από αρκετές ανακατασκευές και σε κάποιες περιπτώσεις με αλλαγή χρήσης, σήμερα είναι η μεγαλύτερη εκκλησία στην πόλη του Δουβλίνου και φιλοξενεί την έδρα της Αγγλικανικής Εκκλησίας της Ιρλανδίας. Στην παρούσα φάση χρησιμοποιείται για την πλειοψηφία των μεγαλύτερων εκδηλώσεων που σχετίζονται με τον εορτασμό των εθνικών επετείων.
Αν και δεν τα πάω καλά με τα εκκλησιαστικά θυμήθηκα ότι και στη Νέα Υόρκη υπάρχει καθεδρικός ναός του Αγίου Πατρικίου. Το συνδύασα με τη μεγάλη πείνα των μέσων του 19ου αιώνα στην Ιρλανδία, όπου λόγω αυτής μετανάστευσαν περίπου ένα εκατομμύριο Ιρλανδοί στις ΗΠΑ κυρίως, αλλά και στον Καναδά.
Φεύγοντας από το πάρκο και την εκκλησία του Αγίου Πατρικίου, προχώρησα βόρεια κατά μήκος της οδού St Patrick και ύστερα από λίγα μέτρα βρέθηκα στο κέντρο του μεσαιωνικού Δουβλίνου και μπροστά από τον καθεδρικό ναό Christ Church Cathedral
με την κλειστοφοβική κρύπτη. Η χορωδία της εκκλησίας θεωρείται μία από τις καλύτερες χορωδίες της Ιρλανδίας με παράδοση έξι αιώνων. O καθεδρικός ναός της εκκλησίας του Χριστού, ιδρύθηκε στη θέση όπου είναι σήμερα, το έτος 1038 από τον Σίτρικ Σίλκενμπιαρντ, τον πρώτο Χριστιανό βασιλιά των δουβλινέζων σκανδιναβών, και ήταν κατασκευασμένος από ξύλο. Στη συνέχεια το έτος 1172, ο Νορμανδός Ρίτσαρντ ντε Κλερ, αφού ως επικεφαλής του αγγλονορμανδικού στρατού, δηλώνοντας πίστη στο βασιλιά της Αγγλίας είχε κατακτήσει το Δουβλίνο (οπότε και ξεκίνησε η υποδούλωση της Ιρλανδίας υπό την αγγλική κυριαρχία), κατεδάφισε το ναό και τον ανακατασκεύασε με πέτρα. Ο καθεδρικός ναός πέρασε στην προτεσταντική εκκλησία κατά τη Μεταρρύθμιση, μαζί με τον καθεδρικό του Αγίου Πατρικίου.Η σημερινή μορφή του ναού οφείλεται σε ευρεία αναστύλωση - ανακαίνιση που πραγματοποιήθηκε τον 19ο αιώνα.
Δίπλα στον Christ Church Cathedral και με είσοδο από το ναό,
βρίσκεται το μουσείο Dublinia, το οποίο είναι μουσείο ιστορίας για τη μεσαιωνική περίοδο του Δουβλίνο, αλλά και για την περίοδο των vikings.
Από τον καθεδρικό ναό Christ Church Cathedral, αφού περιπλανήθηκα λίγο στην περιοχή,
προχώρησα προς το Dublin Castle.
Το κάστρο άρχισε να κατασκευάζεται με εντολή του βασιλιά Ιωάννη, στις αρχές του 13ου αιώνα, λίγο μετά την εισβολή των Νορμανδών στην Ιρλανδία (1169) και ολοκληρώθηκε το έτος 1230 υιοθετώντας αρκετά στοιχεία αρχιτεκτονικής που έφεραν μαζί τους οι νέοι κατακτητές της χώρας, με σκοπό την αμυντική θωράκιση της πόλης. Χαρακτηριστικό στοιχείο του συγκροτήματος του κάστρου είναι η κεντρική αυλή με τους κήπους που ολοκληρώθηκαν το έτος 1680 και η οποία περιτριγυρίζεται από υψηλά αμυντικά τείχη και κυκλικούς πύργους σε κάθε γωνία.
Στο παρελθόν, στη θέση των κήπων υπήρχε μια λίμνη, γνωστή ως «μαύρη λίμνη» (Dubh-Linn), από την οποία η πόλη πήρε το όνομά της.
Αρχικά το κάστρο αποτελούσε ένα τμήμα της εξωτερικής περιμέτρου της πόλης και τα νερά του ποταμού Poddle τροφοδοτούσαν τις τάφρους που το περιτριγύριζαν ενισχύοντας έτσι την αμυντική του διάταξη. Κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα αντικαταστάθηκαν και οι τελευταίες ξύλινες κατασκευές στο εσωτερικό του συγκροτήματος του κάστρου, το οποίο όμως καταστράφηκε από πυρκαγιά το έτος 1673. Οι εργασίες αναστήλωσης άρχισαν αμέσως και σήμερα σώζεται μόνο ένας πύργος από την αρχική κατασκευή. Το κάστρο πάντα είχε σημαντικό ρόλο στη ιστορία της πόλης. Η χρήση του άλλαξε πολλές φορές ανάλογα με τις ανάγκες. Στην αρχή ήταν οχυρωματικό έργο, έπειτα μετατράπηκε σε βασιλική κατοικία και στη συνέχεια έγινε η έδρα της νεοσύστατης ηγεσίας του ελεύθερου ιρλανδικού κράτους. Μάλιστα εδώ πραγματοποιήθηκε το 1922 το τελετουργικό της παράδοσης του συγκροτήματος στην προσωρινή Ιρλανδική κυβέρνηση με επικεφαλής τον Michael Collins. Για σειρά ετών στο κάστρο πραγματοποιούνταν η ορκωμοσία των νεοεκλεγέντων προέδρων, ενώ σήμερα το κάστρο αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα της πόλης. Κατά καιρούς φιλοξενεί σημαντικές εκθέσεις και επιπλέον λειτουργεί ως συνεδριακό κέντρο. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της προεδρίας της Ιρλανδίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το κάστρο υπήρξε ο τόπος πολλών συνεδριάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Στο συγκρότημα του κάστρου βρίσκεται η βιβλιοθήκη και πινακοθήκη Τσέστερ Μπίτι, η οποία διαθέτει τις συλλογές του ευπατρίδη σερ Άλφρεντ Τσέστερ Μπίτι (1875-1968), μία από τις καλύτερες συλλογές ανατολίτικης τέχνης.
Δίπλα στο Dublin Castle, βρίσκεται το Dublin City Hall, κατασκευασμένο από λευκές πέτρες Portland.
Το Δημαρχείο βρίσκεται επί της κεντρικής οδού Dame και είναι στο ψηλότερο σημείο της οδού Parliament, έτσι ώστε από την πρόσοψή του να φαίνεται όλο το μήκος της οδού, έως τον ποταμό Liffey. Το Δημαρχείο κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1769 και 1779, σύμφωνα με τα σχέδια του αρχιτέκτονα Τhomas Cooley και είναι αξιοσημείωτο παράδειγμα της γεωργιανής αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα. Ήταν το κέντρο της βρετανικής κυβέρνησης στην Ιρλανδία μέχρι το έτος 1922, ενώ κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του 1916 έγιναν καταλήψεις και ανακαταλήψεις του κτιρίου.
Απέναντι από το Δημαρχείο, παρατηρώ ένα ωραίο μπαρ. Είναι το Ivy bar.
Ρίχνω μια ματιά στο εσωτερικό του bar και επαληθεύομαι. Πολύ ατμοσφαιρικό bar. Το σημειώνω στο μυαλό μου, για να το επισκεφτώ αργότερα και συνεχίζω το περπάτημα. Περπατώ κατά μήκος των δρόμων του μεσαιωνικού τμήματος του Δουβλίνου.
Κάποια στιγμή φτάνω πάλι στον καθεδρικό ναό Christ Church Cathedral και στο, συνδεόμενο με το ναό, μουσείο Dublinia, από τη βόρεια πλευρά αυτή τη φορά.
Προχώρησα έως τον ποταμό Liffey
και παρατηρώ προς τη βόρεια όχθη του. Βλέπω απέναντι το Δικαστικό μέγαρο.
Το δικαστικό μέγαρο και συγκεκριμένα The Four Courts (Ανώτατο Δικαστήριο και Περιφερειακό Δικαστήριο σήμερα, ενώ πριν από το έτος 2010 ήταν και έδρα ποινικών δικαστηρίων τα οποία μεταφέρθηκαν όταν κατασκευάστηκαν νέα κτίρια). Κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1786 και 1796, ενώ τα τελευταία διακοσμητικά στοιχεία ολοκληρώθηκαν το έτος 1802. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, μετά την αγγλοϊρλανδική συνθήκη, του έτους 1921, το συγκρότημα των κτιρίων, καταλήφθηκε από ομάδες αντίθετες στην υπογραφή της συνθήκης και τα κτίρια υπέστησαν μεγάλες καταστροφές. Τα κτίρια αποκαταστάθηκαν το έτος 1932 και άρχισαν πάλι να λειτουργούν ως δικαστήρια.
Προχωρώ κατά μήκος της παραποτάμιας οδού Wood Quay,
επιστρέφοντας στην οδό Parliament και στο δρόμο μου συναντώ μια εκκλησία που έχει πλέον χρήση θεάτρου.
Φτάνοντας στην οδό Parliament, κατευθύνομαι νότια από το ποτάμι προς το Δημαρχείο. Θεώρησα ότι, μετά το πολύωρο περπάτημα, ήρθε η ώρα της ανταμοιβής. Και η ανταμοιβή στον εαυτό μου είναι γνωστή. Η μπαρότσαρκα. Έτσι μπήκα στην πρώτη pub που συνάντησα μπροστά μου. Άλλωστε η ώρα έφτανε επτά το απόγευμα.
Last edited:
