gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.751
Κεφάλαιο 7
Πρωινός χαλαρός περίπατος στο Μινσκ.
Ξυπνάω με πολύ καλή διάθεση. Η προηγούμενη νύχτα μου είχε δημιουργήσει μια εξαιρετική διάθεση.
Όπως ξυπνάω το πρωί, βλέπω το παράθυρό μου σκεπασμένο από χιόνι. Προφανώς δεν πτοούμαι.
Μετά το υπερπλήρες πρωινό του ξενοδοχείου, ξεκινώ την πρωινή εξερεύνηση στην πρωτεύουσα.
Στην Ploshcha Svabody , όπου και το Δημαρχείο
η κινητοποίηση του μηχανισμού στην αντιμετώπιση του χιονιού ήταν άμεση,
όπως και σε όλα τα κρίσιμα σημεία της πόλης. Η ετοιμότητα αυτή με εξέπληξε ευχάριστα.
Διαβαίνοντας από τον μπαρόκ ορθόδοξο καθεδρικό του Αγίου Πνεύματος,
με τους δύο πύργους, έφτασα στον ορθόδοξο ναό των Αγίων Πέτρου και Παύλου,κοντά στον ποταμό Svislach, όπου έπεσα σε γάμο.
Ήταν Παρασκευή πρωί και τόσο η ώρα, όσο και η ημέρα μου δημιούργησαν έκπληξη. Ρωτώντας μαθαίνεις. Και έμαθα ότι σύμφωνα με την ορθόδοξη εκκλησία, γάμοι δεν γίνονται το Σάββατο, ως ημέρα πένθους. Γάμοι, σύμφωνα με την ορθόδοξη εκκλησία, πρέπει να γίνονται τις άλλες ημέρες της εβδομάδας πλην Σαββάτου. Προφανώς ρώτησα γιατί στην Ελλάδα η πλειοψηφία των γάμων γίνεται Σάββατο και η απάντηση ήταν λόγω των οικονομικών μεγεθών και του οφέλους της εκκλησίας. Τέλος πάντων, ας μην επεκταθώ περισσότερο, για ζητήματα για τα οποία δεν είμαι σίγουρος, αφού όπως έχω προαναφέρει οι γνώσεις μου στα θεολογικά είναι ανεπαρκείς.
Στη συνέχεια προχώρησα και πέρασα τον ποταμό Svislach,
συνεχίζοντας τον περίπατο στην παλιά πόλη, κατευθυνόμενος προς την όπερα. Πλησιάζοντας την όπερα, παρατηρώ ότι ο περιβάλλων χώρος ήταν καλυμμένος από χιόνι
εκτός από μικρή έκταση την οποία είχαν καθαρίσει δύο εκχιονιστικά μηχανήματα, τα οποία εργάζονταν με τη βοήθεια ανθρώπινου προσωπικού.
Ανεβαίνω στην όπερα και αφού ρίχνω μια ματιά, ρωτώ στο ταμείο εάν υπάρχει εισιτήριο για τη συναυλία της επόμενης ημέρας. Μου είχε κάνει εντύπωση από το προηγούμενο βράδυ, ότι από όπου πέρναγα σε χώρο συναυλιών, συνέρρεε πλήθος κόσμου. Είχα τρεις διαθέσιμες νύχτες στο Μινσκ. Η πρώτη ήταν η αναγνωριστική, για τη δεύτερη - λίγο αργότερα - είχα βγάλει από τη Βαρσοβία εισιτήριο για το περίφημο τσίρκο του Μινσκ. Οπότε μου είχε μείνει διαθέσιμη η τρίτη νύχτα. Όμως αυτή έπεφτε Σάββατο και όπως μου εξήγησαν στο ταμείο δεν υπήρχε θέση. Βγαίνω από την όπερα και κατεβαίνοντας τα σκαλιά, παρατηρώ ότι τα εκχιονιστικά μηχανήματα είχαν ολοκληρώσει το έργο τους.
Το χιόνι από τους πεζόδρομους είχε σχεδόν εξαφανιστεί.
Συνεχίζω με χαλαρό περίπατο στα στενά της παλιάς πόλης, μικρής σε έκταση, η οποία έχει ανοικοδομηθεί σύμφωνα με τους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς του 17ου και του 18ου αιώνα, γύρω από τον ποταμό Svislach.
Προχωρώντας κατά μήκος του ποταμού Svislach, βλέπω τις σοβιετικού τύου πολυκατοικίες, τις οποίες την προηγούμενη νύχτα με τον φωτισμό, μου φαίνονταν φαντασμαγορικές. Έργα τέχνης μου φαίνονταν το προηγούμενο βράδυ. Με το φως της ημέρας, όμως, η πραγματικότητα δεν ξεφεύγει.
Συνεχίζοντας φτάνω στο νησί των δακρύων. Το νησί των δακρύων είναι μια νησίδα στον ποταμό Svislach, με μνημείο, αφιερωμένο στα θύματα του πολέμου του Αφγανιστάν.
Από εκεί βλέπω γαμπρούς και νύφες να τιμούν το μνημείο, να φωτογραφίζονται και να φεύγουν προς τις λιμουζίνες για άλλες φωτογραφίες με θέα το Μινσκ.
Τελικά υπέθεσα ότι η ημέρα γάμου στη Λευκορωσία είναι η Παρασκευή.
Συνεχίζω τον περίπατο
στην παλιά πόλη, βγαίνω απ' αυτήν και φτάνω στο σύγχρονο κέντρο της πόλης
όπου πάνω από πολυκατάστημα, υπάρχει μνημείο σοσιαλιστικού ρεαλισμού.
Ύστερα από ελάχιστο περπάτημα φτάνω στο ξενοδοχείο για ανασυγκρότηση. Απέναντι απ' αυτό υπάρχει ένα κινηματοθέατρο, το οποίο θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό δημιούργημα.
Αντί να ανασυγκροτηθώ στο ξενοδοχείο, σταμάτησα λίγο στο διπλανό μπαράκι,
για να κάνω διατριβή στα αποστάγματα.
Μετά τη ξεκούραση συνέχισα τον περίπατο στο κέντρο της πόλης.
Αφού πέρασα από το κτίριο της KGB, και άλλα δημόσια κτίρια με τα σφυροδρέπανα,
έφτασα στην πλατεία Ανεξαρτησίας (Ploshcha Νiezaliezhnasci), όπου και η κόκκινη εκκλησία,
αλλά κυρίως το άγαλμα του συντρόφου Λένιν, μπροστά από το κοινοβούλιο.
για να ¨εγγυάται¨ τις δημοκρατικές διαδικασίες του Κοινοβουλίου.
Άλλωστε ο σύντροφος πρόεδρος Αλεξάντερ Λουκασένκο, διοικεί τη χώρα από το έτος 1994. Στις εκλογές του 1980 πήρε ποσοστό 80%, αλλά στις εκλογές του 2015 πήρε ποσοστό 83.5%.
Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να πάω στο ξενοδοχείο για ολιγόλεπτη ξεκούραση. Τα γλυπτά στην πλατεία ήταν υπέροχα.
Το ίδιο και τα κτίρια με τα σφυροδρέπανα. Όμως έπρεπε να είμαι σύντομος.
Άλλωστε ύστερα από λίγο είχα πάρει εισιτήριο για το τσίρκο.
Πρωινός χαλαρός περίπατος στο Μινσκ.
Ξυπνάω με πολύ καλή διάθεση. Η προηγούμενη νύχτα μου είχε δημιουργήσει μια εξαιρετική διάθεση.
Όπως ξυπνάω το πρωί, βλέπω το παράθυρό μου σκεπασμένο από χιόνι. Προφανώς δεν πτοούμαι.
Μετά το υπερπλήρες πρωινό του ξενοδοχείου, ξεκινώ την πρωινή εξερεύνηση στην πρωτεύουσα.
Στην Ploshcha Svabody , όπου και το Δημαρχείο
η κινητοποίηση του μηχανισμού στην αντιμετώπιση του χιονιού ήταν άμεση,
όπως και σε όλα τα κρίσιμα σημεία της πόλης. Η ετοιμότητα αυτή με εξέπληξε ευχάριστα.
Διαβαίνοντας από τον μπαρόκ ορθόδοξο καθεδρικό του Αγίου Πνεύματος,
με τους δύο πύργους, έφτασα στον ορθόδοξο ναό των Αγίων Πέτρου και Παύλου,κοντά στον ποταμό Svislach, όπου έπεσα σε γάμο.
Ήταν Παρασκευή πρωί και τόσο η ώρα, όσο και η ημέρα μου δημιούργησαν έκπληξη. Ρωτώντας μαθαίνεις. Και έμαθα ότι σύμφωνα με την ορθόδοξη εκκλησία, γάμοι δεν γίνονται το Σάββατο, ως ημέρα πένθους. Γάμοι, σύμφωνα με την ορθόδοξη εκκλησία, πρέπει να γίνονται τις άλλες ημέρες της εβδομάδας πλην Σαββάτου. Προφανώς ρώτησα γιατί στην Ελλάδα η πλειοψηφία των γάμων γίνεται Σάββατο και η απάντηση ήταν λόγω των οικονομικών μεγεθών και του οφέλους της εκκλησίας. Τέλος πάντων, ας μην επεκταθώ περισσότερο, για ζητήματα για τα οποία δεν είμαι σίγουρος, αφού όπως έχω προαναφέρει οι γνώσεις μου στα θεολογικά είναι ανεπαρκείς.
Στη συνέχεια προχώρησα και πέρασα τον ποταμό Svislach,
συνεχίζοντας τον περίπατο στην παλιά πόλη, κατευθυνόμενος προς την όπερα. Πλησιάζοντας την όπερα, παρατηρώ ότι ο περιβάλλων χώρος ήταν καλυμμένος από χιόνι
εκτός από μικρή έκταση την οποία είχαν καθαρίσει δύο εκχιονιστικά μηχανήματα, τα οποία εργάζονταν με τη βοήθεια ανθρώπινου προσωπικού.
Ανεβαίνω στην όπερα και αφού ρίχνω μια ματιά, ρωτώ στο ταμείο εάν υπάρχει εισιτήριο για τη συναυλία της επόμενης ημέρας. Μου είχε κάνει εντύπωση από το προηγούμενο βράδυ, ότι από όπου πέρναγα σε χώρο συναυλιών, συνέρρεε πλήθος κόσμου. Είχα τρεις διαθέσιμες νύχτες στο Μινσκ. Η πρώτη ήταν η αναγνωριστική, για τη δεύτερη - λίγο αργότερα - είχα βγάλει από τη Βαρσοβία εισιτήριο για το περίφημο τσίρκο του Μινσκ. Οπότε μου είχε μείνει διαθέσιμη η τρίτη νύχτα. Όμως αυτή έπεφτε Σάββατο και όπως μου εξήγησαν στο ταμείο δεν υπήρχε θέση. Βγαίνω από την όπερα και κατεβαίνοντας τα σκαλιά, παρατηρώ ότι τα εκχιονιστικά μηχανήματα είχαν ολοκληρώσει το έργο τους.
Το χιόνι από τους πεζόδρομους είχε σχεδόν εξαφανιστεί.
Συνεχίζω με χαλαρό περίπατο στα στενά της παλιάς πόλης, μικρής σε έκταση, η οποία έχει ανοικοδομηθεί σύμφωνα με τους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς του 17ου και του 18ου αιώνα, γύρω από τον ποταμό Svislach.
Προχωρώντας κατά μήκος του ποταμού Svislach, βλέπω τις σοβιετικού τύου πολυκατοικίες, τις οποίες την προηγούμενη νύχτα με τον φωτισμό, μου φαίνονταν φαντασμαγορικές. Έργα τέχνης μου φαίνονταν το προηγούμενο βράδυ. Με το φως της ημέρας, όμως, η πραγματικότητα δεν ξεφεύγει.
Συνεχίζοντας φτάνω στο νησί των δακρύων. Το νησί των δακρύων είναι μια νησίδα στον ποταμό Svislach, με μνημείο, αφιερωμένο στα θύματα του πολέμου του Αφγανιστάν.
Από εκεί βλέπω γαμπρούς και νύφες να τιμούν το μνημείο, να φωτογραφίζονται και να φεύγουν προς τις λιμουζίνες για άλλες φωτογραφίες με θέα το Μινσκ.
Τελικά υπέθεσα ότι η ημέρα γάμου στη Λευκορωσία είναι η Παρασκευή.
Συνεχίζω τον περίπατο
στην παλιά πόλη, βγαίνω απ' αυτήν και φτάνω στο σύγχρονο κέντρο της πόλης
όπου πάνω από πολυκατάστημα, υπάρχει μνημείο σοσιαλιστικού ρεαλισμού.
Ύστερα από ελάχιστο περπάτημα φτάνω στο ξενοδοχείο για ανασυγκρότηση. Απέναντι απ' αυτό υπάρχει ένα κινηματοθέατρο, το οποίο θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό δημιούργημα.
Αντί να ανασυγκροτηθώ στο ξενοδοχείο, σταμάτησα λίγο στο διπλανό μπαράκι,
για να κάνω διατριβή στα αποστάγματα.
Μετά τη ξεκούραση συνέχισα τον περίπατο στο κέντρο της πόλης.
Αφού πέρασα από το κτίριο της KGB, και άλλα δημόσια κτίρια με τα σφυροδρέπανα,
έφτασα στην πλατεία Ανεξαρτησίας (Ploshcha Νiezaliezhnasci), όπου και η κόκκινη εκκλησία,
αλλά κυρίως το άγαλμα του συντρόφου Λένιν, μπροστά από το κοινοβούλιο.
για να ¨εγγυάται¨ τις δημοκρατικές διαδικασίες του Κοινοβουλίου.
Άλλωστε ο σύντροφος πρόεδρος Αλεξάντερ Λουκασένκο, διοικεί τη χώρα από το έτος 1994. Στις εκλογές του 1980 πήρε ποσοστό 80%, αλλά στις εκλογές του 2015 πήρε ποσοστό 83.5%.
Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να πάω στο ξενοδοχείο για ολιγόλεπτη ξεκούραση. Τα γλυπτά στην πλατεία ήταν υπέροχα.
Το ίδιο και τα κτίρια με τα σφυροδρέπανα. Όμως έπρεπε να είμαι σύντομος.
Άλλωστε ύστερα από λίγο είχα πάρει εισιτήριο για το τσίρκο.