gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.801
Κεφάλαιο 5
Η τελευταία νύχτα στο Μπρεστ και το ταξίδι προς Μινσκ.
Μετά την καθιερωμένη βόλτα στον πεζόδρομο Sovetskaya,
κατευθύνθηκα προς το πάρκο 1ης Μαϊου, όπου μέσα σε φυσικές - τεχνητές ομορφιές,
παιδικές χαρές,
λιμνούλες και λοιπά χαλαρωτικά τοπία,
υπάρχει το ρεστοράν tavern u ozera
με αυθεντικά λευκορωσικά φαγητά, σε ένα υπέροχο περιβάλλον.
Μετά το καταπληκτικό φαγητό, με κέρασαν ένα χωνευτικό απόσταγμα και στη συνέχεια ήπια βότκα Μπρεστ-Λιτόφσκ, που είχε γίνει η αγαπημένη μου.
Για να χωνέψω, περπάτησα και έφτασα στον εμβληματικό σιδηροδρομικό σταθμό του Μπρεστ,
προκειμένου να πάρω εισιτήρια για το Μινσκ, ώστε την άλλη μέρα να ήμουν στην πρωτεύουσα της Λευκορωσίας.
Τότε
κατάλαβα ότι είχα δύο επιλογές:
Ή με το γρήγορο τρένο σε χρόνο 3 ώρες και 10 λεπτά ή με το σοβιετικό τρένο σε χρόνο 4 ώρες και 30 λεπτά.
Προφανώς προτίμησα το παραδοσιακό - σοβιετικό τρένο, προκειμένου να φτάσω αργότερα μεν, αλλά να χαρώ τη διαδρομή όπως παλιά.
Η τιμή του εισιτηρίου για 345km δεν ξεπερνούσε τα 3 ευρώ για διαδρομή 4 ωρών και 30 λεπτών. Έτσι προφανώς επέλεξα το σοβιετικό τρένο με τα κουρτινάκια του και τα άλλα αξεσουάρ. Το τρένο αυτό θα έφτανε στην Πετρούπολη (Αγία). Θα έφτανε το άλλο πρωί. Εγώ όμως θα κατέβαινα στο Μινσκ. Κάτω από τα καθίσματα άνοιγες και έβαζες με ασφάλεια τις αποσκευές σου, αφού πάνω είχες τη δυνατότητα να κοιμηθείς . Όλα τα είχαν σκεφτεί στη διαχείριση του τρένου. Φεύγω από τον εμβληματικό σιδηροδρομικό σταθμό του Μπρεστ και κατευθύνομαι προς τον κεντρικό πεζόδρομο Sovetskaya,
για μερικές τελευταίες βότκες Μπρεστ-Λιτόφσκ, στο Golden Coffee.
Η βότκα αυτή κυλούσε σαν βελούδο στον οισοφάγο μου. Αποφάσισα να πάρω όσα μπουκάλια μπορούσα να κουβαλήσω και να τα πίνω δίπλα στη θάλασσα και όταν βγαίνω απ' αυτή, σε ανάμνηση αυτού του ταξιδιού μου.
Πίνοντας ένα ποτηράκι βότκα Μπρεστ-Λιτόφσκ, ολοκληρώνω το κεφάλαιο αυτό, με τελευταίες νυχτερινές βόλτες στον κεντρικό πεζόδρομο Sovetskaya, με ολιγόωρο ύπνο και μετάβαση το πρωί στον εμβληματικό σιδηροδρομικό σταθμό του Μπρεστ,
για να πάω προς Μινσκ.
Όπως και σε άλλα σημεία της πόλης, έτσι και στον σταθμό οι περιοχές καπνίσματος είναι συγκεκριμένες.
Άλλωστε κάποιοι που πήγαν να καπνίσουν σε τυχαίο σημείο διώχθηκαν προς την πλησιέστερη περιοχή καπνίσματος.
Αφού θαύμασα για τελευταία φορά τον εμβληματικό σιδηροδρομικό σταθμό του Μπρεστ με τα σφυροδρέπανά του,
μπήκα στο τρένο για το Μινσκ,
το οποίο το άλλο πρωί θα έφτανε στην Αγία Πετρούπολη. Το τρένο ήταν σοβιετικού τύπου και γι' αυτό το επέλεξα, από τα ταχύτερα, όπως προανέφερα στο προηγούμενο κεφάλαιο.
Όταν μπήκα στο τρένο βρήκα αυτό που περίμενα, δηλαδή τα κουρτινάκια, τα τραπεζάκια, τους πάγκους οι οποίοι μετατρέπονταν σε κρεβάτι.
Κάθισα στη θέση μου και στο τραπέζι άφησα προς μελέτη το "ευαγγέλιο".
Ύστερα από λίγο η υπεύθυνη του βαγονιού, κέρασε τσάι.
Μου έκανε εντύπωση η περιποίηση αυτή, σχετικά με το μικρό ποσό το οποίο είχα πληρώσει για ναύλο.
Παρατηρούσα το σοβιετικού τύπου τρένο
αλλά και τα χωριά και τους σταθμούς στους οποίους κάναμε στάση
μέχρι που φτάσαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μινσκ.
Βγαίνω έξω ρίχνω την πρώτη ματιά και η πόλη με κερδίζει.
Παίρνω ένα ταξί και πάω στο ξενοδοχείο. Πρέπει να κινηθώ γρήγορα, το Μινσκ με περιμένει.
Η τελευταία νύχτα στο Μπρεστ και το ταξίδι προς Μινσκ.
Μετά την καθιερωμένη βόλτα στον πεζόδρομο Sovetskaya,
κατευθύνθηκα προς το πάρκο 1ης Μαϊου, όπου μέσα σε φυσικές - τεχνητές ομορφιές,
παιδικές χαρές,
λιμνούλες και λοιπά χαλαρωτικά τοπία,
υπάρχει το ρεστοράν tavern u ozera
με αυθεντικά λευκορωσικά φαγητά, σε ένα υπέροχο περιβάλλον.
Μετά το καταπληκτικό φαγητό, με κέρασαν ένα χωνευτικό απόσταγμα και στη συνέχεια ήπια βότκα Μπρεστ-Λιτόφσκ, που είχε γίνει η αγαπημένη μου.
Για να χωνέψω, περπάτησα και έφτασα στον εμβληματικό σιδηροδρομικό σταθμό του Μπρεστ,
προκειμένου να πάρω εισιτήρια για το Μινσκ, ώστε την άλλη μέρα να ήμουν στην πρωτεύουσα της Λευκορωσίας.
Τότε
κατάλαβα ότι είχα δύο επιλογές:
Ή με το γρήγορο τρένο σε χρόνο 3 ώρες και 10 λεπτά ή με το σοβιετικό τρένο σε χρόνο 4 ώρες και 30 λεπτά.
Προφανώς προτίμησα το παραδοσιακό - σοβιετικό τρένο, προκειμένου να φτάσω αργότερα μεν, αλλά να χαρώ τη διαδρομή όπως παλιά.
Η τιμή του εισιτηρίου για 345km δεν ξεπερνούσε τα 3 ευρώ για διαδρομή 4 ωρών και 30 λεπτών. Έτσι προφανώς επέλεξα το σοβιετικό τρένο με τα κουρτινάκια του και τα άλλα αξεσουάρ. Το τρένο αυτό θα έφτανε στην Πετρούπολη (Αγία). Θα έφτανε το άλλο πρωί. Εγώ όμως θα κατέβαινα στο Μινσκ. Κάτω από τα καθίσματα άνοιγες και έβαζες με ασφάλεια τις αποσκευές σου, αφού πάνω είχες τη δυνατότητα να κοιμηθείς . Όλα τα είχαν σκεφτεί στη διαχείριση του τρένου. Φεύγω από τον εμβληματικό σιδηροδρομικό σταθμό του Μπρεστ και κατευθύνομαι προς τον κεντρικό πεζόδρομο Sovetskaya,
για μερικές τελευταίες βότκες Μπρεστ-Λιτόφσκ, στο Golden Coffee.
Η βότκα αυτή κυλούσε σαν βελούδο στον οισοφάγο μου. Αποφάσισα να πάρω όσα μπουκάλια μπορούσα να κουβαλήσω και να τα πίνω δίπλα στη θάλασσα και όταν βγαίνω απ' αυτή, σε ανάμνηση αυτού του ταξιδιού μου.
Πίνοντας ένα ποτηράκι βότκα Μπρεστ-Λιτόφσκ, ολοκληρώνω το κεφάλαιο αυτό, με τελευταίες νυχτερινές βόλτες στον κεντρικό πεζόδρομο Sovetskaya, με ολιγόωρο ύπνο και μετάβαση το πρωί στον εμβληματικό σιδηροδρομικό σταθμό του Μπρεστ,
για να πάω προς Μινσκ.
Όπως και σε άλλα σημεία της πόλης, έτσι και στον σταθμό οι περιοχές καπνίσματος είναι συγκεκριμένες.
Άλλωστε κάποιοι που πήγαν να καπνίσουν σε τυχαίο σημείο διώχθηκαν προς την πλησιέστερη περιοχή καπνίσματος.
Αφού θαύμασα για τελευταία φορά τον εμβληματικό σιδηροδρομικό σταθμό του Μπρεστ με τα σφυροδρέπανά του,
μπήκα στο τρένο για το Μινσκ,
το οποίο το άλλο πρωί θα έφτανε στην Αγία Πετρούπολη. Το τρένο ήταν σοβιετικού τύπου και γι' αυτό το επέλεξα, από τα ταχύτερα, όπως προανέφερα στο προηγούμενο κεφάλαιο.
Όταν μπήκα στο τρένο βρήκα αυτό που περίμενα, δηλαδή τα κουρτινάκια, τα τραπεζάκια, τους πάγκους οι οποίοι μετατρέπονταν σε κρεβάτι.
Κάθισα στη θέση μου και στο τραπέζι άφησα προς μελέτη το "ευαγγέλιο".
Ύστερα από λίγο η υπεύθυνη του βαγονιού, κέρασε τσάι.
Μου έκανε εντύπωση η περιποίηση αυτή, σχετικά με το μικρό ποσό το οποίο είχα πληρώσει για ναύλο.
Παρατηρούσα το σοβιετικού τύπου τρένο
αλλά και τα χωριά και τους σταθμούς στους οποίους κάναμε στάση
μέχρι που φτάσαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μινσκ.
Βγαίνω έξω ρίχνω την πρώτη ματιά και η πόλη με κερδίζει.
Παίρνω ένα ταξί και πάω στο ξενοδοχείο. Πρέπει να κινηθώ γρήγορα, το Μινσκ με περιμένει.
