Grerena
Member
- Μηνύματα
- 1.298
- Likes
- 17.192
- Επόμενο Ταξίδι
- Πορτογαλία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Tromso, Las Vegas
Περιεχόμενα
Οξφόρδη: "ΨΩΝΙΑ ΚΑΙ ΒΑΡΚΑΔΑ …ΥΠΟ ΤΗ ΣΚΙΑ ΤΩΝ FILM LOCATIONS"
Είναι γνωστό ότι λόγω του μουντού καιρού οι πόλεις της Βρετανίας δεν είναι φωτογενείς. Σε αυτές ανήκει και η Οξφόρδη. Τη βλέπεις σε φωτογραφίες και λες: «όμορφη είναι», αλλά όταν τη βλέπεις από κοντά καταλαβαίνεις πόσο … την αδικούν οι φωτογραφίες.
Μα τι πόλη είναι και αυτή! Πραγματικά η “ατμόσφαιρά” της είναι καταπληκτική. Μα πως έχουν καταφέρει και έχουν διατηρήσει αυτοί οι Άγγλοι τις πόλεις τους αναλλοίωτες μέσα στα χρόνια ή μάλλον μέσα στους αιώνες;
Γι’ αυτό οι Άγγλοι καταφέρνουν με ευκολία και “γυρίζουν” σειρές εποχής. Δεν χρειάζονται να φτιάξουν σκηνικά! Τα έχουν ήδη έτοιμα!
Πιστεύω ότι είναι τυχεροί όσοι καταφέρνουν να ζήσουν εδώ έστω και για λίγο.
Η Οξφόρδη είναι παγκοσμίως γνωστή λόγω του Πανεπιστημίου της. Πρόκειται για το παλαιότερο Πανεπιστήμιο του Αγγλόφωνου κόσμου και το δεύτερο παλαιότερο πανεπιστήμιο του κόσμου σε συνεχή λειτουργία (μετά από αυτό της Μπολόνια).
Τριανταοκτώ ανεξάρτητα κολέγια και έξι μικρότερα ιδρύματα συνδέονται με το ομοσπονδιακό σύστημα του πανεπιστημίου. Διαθέτει ακόμα και το μεγαλύτερο ακαδημαϊκό σύστημα βιβλιοθηκών στη Βρετανία Αυτές οι στενές ακαδημαϊκές κοινότητες συμβάλλουν στην προώθηση της κορυφαίας έρευνας για την οποία είναι γνωστή η Οξφόρδη. Τα κτίρια του Πανεπιστημίου και οι εγκαταστάσεις του είναι διάσπαρτα σε όλο το κέντρο της πόλης.
Η Οξφόρδη έχει εκπαιδεύσει πολλούς αξιοσημείωτους αποφοίτους (οι λεγόμενοι Oxonians), συμπεριλαμβανομένων 28 βραβευμένων με Νόμπελ, 27 πρωθυπουργών του Ηνωμένου Βασιλείου, πολλών αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο, αλλά και από επιστημονικό, καλλιτεχνικό, λογοτεχνικό κ.α. κόσμο.
Αναφέρω επιλεκτικά μερικά δυνατά ονόματα, όπως: Margaret Thatcher, Abdullah II της Ιορδανίας, Benazir Bhutto, Stephen Hawking, Oscar Wilde, JRR Tolkien, John Locke, TE Lawrence, (Λώρενς της Αραβίας)!
Ένα από τα μεγαλύτερα Κολλέγια του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης είναι το Christ church . Το Κολλέγιο αυτό αποτελείται από πολλά αρχιτεκτονικά σημαντικά κτήρια, όπως το Tom tower (το οποίο σχεδιάστηκε από τον Sir Christopher Wren, τον «Αρχιτέκτονα του Λονδίνου»), το Tom Quad (η μεγαλύτερη τετράγωνη «αυλή» Κολλεγίου στην Οξφόρδη) και το Great Dining Hall, το οποίο ήταν έδρα του Κοινοβουλίου, που συγκεντρώθηκε από τον King Charles κατά τη διάρκεια του αγγλικού εμφυλίου πολέμου. Το «παρεκκλήσι» του Κολλεγίου είναι συγχρόνως και ο Καθεδρικός ναός της Οξφόρδης. Και μάλιστα αποτελεί τον μικρότερο καθεδρικό της Αγγλίας!
Όλοι οι παραπάνω λόγοι είναι αρκετοί προκειμένου να πάει κάποιος να επισκεφτεί το συγκεκριμένο Κολλέγιο.
Και εμείς αυτό επιλέξαμε για να επισκεφτούμε. Το Christ Church ήταν το πρώτο στη λίστα επιθυμιών των παιδιών, όχι για τους παραπάνω λόγους, αλλά λόγω … Harry Potter.
Ο παράγοντας Harry Potter ήταν πολύ ισχυρός και καθόρισε την επίσκεψή μας!
Τα κτίρια του Πανεπιστημίου Christ church (του 16ου αι.) έχουν εμπνεύσει πολλούς συγγραφείς και κινηματογραφιστές και πολλά από αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως φόντο για πολλές σκηνές της δημοφιλούς σειράς ταινιών Harry Potter. Το Tom Quad, η μεγάλη διπλή σκάλα του Great Hall του Πανεπιστημίου αποτελούν και μέρη του “Hagwarts”, της σχολής των μάγων.
To Hagwarts από το internet (εννοείτε)...
Αποτέλεσμα; Η δημοτικότητα του Πανεπιστημίου, τα τελευταία χρόνια να έχει εκτοξευτεί στα ύψη
με σχεδόν μισό εκατομμύριο επισκέπτες ετησίως, το μεγαλύτερο ποσοστό των οποίων να είναι … έφηβοι!
Έτσι βρεθήκαμε και εμείς εδώ! Ως έφηβοι! (Και εγώ μαζί)
Η πόλη επίσης έχει πολύ ενδιαφέροντα μουσεία όπως το παλαιοντολογικό, το Φυσικής Ιστορίας, βιβλιοθήκες κ.α. Επίσης ένα άλλο “must” είναι και οι βαρκάδες στον παραπόταμο του Τάμεση που διαρρέει την πόλη.
Εμείς όμως οφείλαμε να ξεκινήσουμε με τα highlight αξιοθέατα, που δεν ήταν άλλα από το Great Hall (την τραπεζαρίας του “Hagwarts” των ταινιών), αλλά και την εντυπωσιακότατη διπλή σκάλα που οδηγεί στην μεγάλη αίθουσα της τραπεζαρίας.
Έτσι...
Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο (στη High Street) ...
Και διασχίζοντας για λίγο μια πολύ "ζωηρή¨ πόλη...
βρεθήκαμε γρήγορα στην είσοδο του Κολλεγίου Christ Church. Με το που αφήσαμε πίσω μας τον πολυσύχναστο δρόμο St Aldates, βρεθήκαμε ξαφνικά μέσα στους γαλήνιους, πράσινους χώρους του Christ Church Meadow.
Περάσαμε μέσα από τον τεράστιο προαύλιο χώρο και φτάσαμε στην είσοδο του Καθεδρικού που αποτελούσε συγχρόνως και είσοδο του Great Hall.
To Tom Quad ( η μεγαλύτερη τετράγωνη αυλή Κολλεγίου), με το Tom Tower, το οκταγωνικό καμπαναριό στο βάθος (του Sir Christopher Wren).
Το ωράριο της εκκλησίας αλλά και της τραπεζαρίας του Πανεπιστημίου είναι πολύ ακαθόριστο. Στο επίσημο site δεν υπήρχαν, προς ενημέρωσή μας, συγκεκριμένες opening times. Αυτές καθορίζονταν πάντα την τελευταία στιγμή ανάλογα με τις ανάγκες των μελών του Κολλεγίου! Γιατί εκτός από αξιοθέατο … είναι και μια εν ενεργεία τραπεζαρία Πανεπιστημίου! Έτσι όταν φτάσαμε δεν ξέραμε αν θα είναι ανοιχτά.
Και τελικά δεν ήταν. Τα μέλη του κολλεγίου χρησιμοποιούν την τραπεζαρία για να τρώνε τρία γεύματα καθημερινά, συμπεριλαμβανομένου ενός επίσημου δείπνου τα βράδια. "Οι επισκέπτες πρέπει να το γνωρίζουν αυτό και να προγραμματίσουν τα ταξίδια τους όταν δεν χρησιμοποιείται η τραπεζαρία από τα μέλη του Κολλεγίου".
Μικρό το κακό, γιατί θα άνοιγε σε λίγο και στο μεταξύ θα είχαμε χρόνο να επισκεφτούμε τον καθεδρικό ναό και αν ήμασταν τυχεροί μπορεί να πετυχαίναμε και την διάσημη χορωδία.
Ο Καθεδρικός της Οξφόρδης...
Ο αιδεσιμότατος του Καθεδρικού Ναού λέει χαρακτηριστικά ότι "οι επισκέπτες μας τείνουν να είναι νεότεροι απ' ότι σε άλλους Καθεδρικούς!"
Αφού είδαμε και τον Καθεδρικό (αλλά όχι τη χορωδία) ήρθε και η ώρα της τραπεζαρίας. Έτσι, ανεβήκαμε την εντυπωσιακή διπλή σκάλα του “Hagwarts”.
Να ξέρατε πόσο ζορίστηκα για να βγάλω αυτές τις φωτογραφίες της σκάλας ... χωρίς κόσμο!
Η σκάλα μας οδήγησε στην ομολογουμένως πολύ εντυπωσιακή τραπεζαρία, εμάς αλλά και πλήθη κόσμου.
Ήταν μία μακρόστενη αίθουσα με τρεις σειρές μακρόστενα τραπέζια (στη σειρά ήταν τέσσερις, όσοι και οι οίκοι του Hogwarts). Στους διαδρόμους ανάμεσα στα τραπέζια ο κόσμος σχηματίζοντας ουρά (μαζί και εμείς) περπατούσε σιγά σιγά θαυμάζοντας το χώρο.
Η τεράστια αίθουσα είχε «βαριά» επίπλωση, ξύλινη διακόσμηση, βιτρό παράθυρα, ξυλόγλυπτη οροφή και κλασικούς πίνακες στους τοίχους. Οι περισσότεροι ήταν πορτρέτα καθηγητών του Πανεπιστημίου. Στο βάθος βρισκόταν το πορτραίτο του ιδρυτή της Εκκλησίας του Χριστού, ο Henry VIII, ο οποίος απεικονίζεται πάνω από μια προτομή της βασίλισσας Elizabeth II. Ανάμεσα στα πορτραίτα αναγνώρισα George Canning. Ο Caning είναι ο γνωστός φιλέλληνας, από τον οποίο πήρε το όνομά του και η πλατεία Κάνινγκος της Αθήνας. Τα παιδιά δεν τον θυμόντουσαν. Ο μικρός όμως (προς μεγάλη μου χαρά) αναγνώρισε το πορτραίτο του John Locke, του Άγγλου φιλόσοφου και Διαφωτιστή.
Τι ιστορία έχει αυτό το μέρος!
- «Καλά, εσύ που τον ήξερες τον Locke;», ρώτησα τον μικρό.
- «Μην τρομάζεις, μαμά. Προχθές το κάναμε στην Ιστορία.»
Τα τραπέζια ήταν στρωμένα και έτοιμα να σερβιριστούν. Ύστερα από τη λίγη ώρα, η τραπεζαρία που τώρα ήταν επισκέψιμη για το κοινό θα ξαναέκλεινε πάλι προκειμένου να εξυπηρετήσει τις πραγματικές ανάγκες του Πανεπιστημίου. Τι περίεργο! Ο χώρος που τρως το μεσημέρι σαν φοιτητής ή Καθηγητής να είναι αξιοθέατο και να κλείνει και να ανοίγει συγκεκριμένες ώρες για να ικανοποιεί πότε τους φοιτητές και πότε τους τουρίστες. Και όλο αυτό λόγω μιας ταινίας. Και δεν είναι καν το μέρος που γυρίστηκε η ταινία, αλλά απλά ο χώρος από τον οποίο ο συγγραφέας πήρε έμπνευση!!!
Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες παρόλο που ήταν δύσκολο γιατί είχε αρκετό κόσμο.
Βγαίνοντας έξω περιτριγυρίσαμε για λίγο στους χώρους του Κολλεγίου.
Πραγματικά αυτά που είδα με ... έπεισαν ότι είναι κατάλληλα για σκηνικά ταινίας.
Όμως δύσκολο να πιστέψω ότι είναι χώρος Πανεπιστημίου και μάλιστα χώρος που έχει συνεχή χρήση από τον 16ο αι.!
Και εκεί που τριγυρνούσαμε "πέφτουμε" πάνω σε ένα σουβενιρομάγαζο. Τα παιδιά τρελάθηκαν. Είχε ότι μπορεί να φανταστεί κανείς με το λογότυπο του Harry Potter. Μπλούζες, καπέλα, φούτερ, στυλό, τετράδια, μπρελόκ, τράπουλες, σουβέρ, φιγούρες και πολλά άλλα. Φάγαμε αρκετή ώρα μέχρι να αποφασίσουμε τι θα πάρουμε και ήταν και όλα «τσιμπημένα». Και όταν τελικά αποφασίσαμε και πάμε στο ταμείο να πληρώσουμε, τι να δούμε πίσω από τον ταμία; Το ραβδί του Harry Potter! «Τσιμπημένο» και αυτό φυσικά. Έκανε 36 λίρες παρακαλώ. Γούρλωσαν τα μάτια τους τα παιδιά.
Ε! Τι να κάνω και εγώ;
-«Άντε και θα τσοντάρω λίγο στο χαρτζιλίκι σας να το πάρουμε».
-«Yes»
Τώρα όμως που αποφασίσαμε να ψωνίσουμε ,,, δεν ξέραμε ποιο ραβδί να πάρουμε. Είχε πολλά. Του Voldemort, του Harry Potter, του Snape; Ποιο; Τελικά πήραμε του Snape, γιατί ήταν πιο ωραίο. Πάει και αυτό.
Ευτυχισμένοι βγήκαμε ξανά στην πόλη. Φτάσαμε μέχρι την Radcliffe Camera, ένα στρογγυλό και πολύ χαρακτηριστικό κτίριο της πόλης, που αποτελεί το αναγνωστήριο της Βιβλιοθήκης και στη συνέχεια περάσαμε έξω από τη βιβλιοθήκη Bodleian (στην οποία έχουν γυριστεί πολλές σκηνές από τις ταινίες Harry Potter), αλλά επιλέξαμε να επισκεφτούμε τη Θεολογική σχολή (Divinity school), όπου επίσης γυρίστηκαν κάποιες σκηνές από τις ταινίες και συγκεκριμένα εκεί ήταν το αναρρωτήριο της σχολής των μάγων.
Στη συνέχεια με βάση το πρόγραμμά μου, θα έπρεπε να πάμε να δούμε τα δύο δωρεάν μουσεία φυσικής Ιστορίας και Παλαιοντολογίας και μετά θα πηγαίναμε για “punting”. Για κάποιο λόγο …δεν τα προλαβαίναμε και τα δύο και θα έπρεπε να διαλέξουμε τι θα κάναμε. Επειδή λοιπόν μουσεία θα βλέπαμε και στο Λονδίνο και το punting μάλλον θα ήταν πιο διασκεδαστικό, επιλέξαμε το δεύτερο.
Το “punting” είναι βαρκάδα στο ποτάμι με ένα σκάφος που ονομάζεται “punt”. Το punt είναι ένα είδος βάρκας, η οποία δεν κινείται με κουπιά αλλά με ένα κοντάρι που «σπρώχνει» το βυθό, κάτι σαν αυτό που κάνουν οι γονδολιέρηδες της Βενετίας Είναι πολύ σύνηθες σπορ, με το οποίο ασχολούνται οι φοιτητές της Οξφόρδης και μάλιστα είναι και γνωστοί και οι αγώνες που γίνονται κάθε χρόνο μεταξύ των φοιτητών της Οξφόρδης και αυτών του Cambridge.
Τα παιδιά εννοείται ότι ενθουσιάστηκαν με την ιδέα της βαρκάδας. Φτάσαμε σε ένα σημείο του ποταμού, κοντά στο Magdalene College, όπου είχε punt για ενοικίαση. Εκτός όμως από punt, είχε και ποδήλατα και βάρκες με κουπιά και άλλα ποταμίσια πλεούμενα. Τα punt όμως επειδή φοβηθήκαμε ότι θα ήταν αρκετά δύσκολα στην οδήγηση και δεν υπήρχε τέτοια ώρα που πήγαμε οδηγός (που μπορούσες επίσης να νοικιάσεις punt με οδηγό), δεν πήραμε και αποφασίσαμε να πάρουμε ένα θαλάσσιο ποδήλατο. Μάλλον ποταμίσιο ποδήλατο θα έλεγα γιατί ήταν λίγο διαφορετικό από αυτά που ξέρουμε.
Ήταν πάρα πολύ ωραία. Κάναμε μία ώρα ποδηλατάδα στο κανάλι αυτό της Οξφόρδης, περνώντας δίπλα από τα Πανεπιστήμια, τις αυλές τους, τα γήπεδά τους κ.α. Τα αγόρια ανέλαβαν και τα δύο τα πετάλια και μοιραζόντουσαν και το πηδάλιο και εγώ είχα αράξει μπροστά στην πλώρη απολαμβάνοντας τη βαρκάδα και το φραπέ μου, που έφτιαξα επί τόπου. Τέλεια. Όλοι το ευχαριστηθήκαμε.
Αυτόν τον φραπέ ... το πόσο τον ευχαριστήθηκα ... δεν λέγεται...
Μετά την ποδηλατάδα υπήρχε πια μία εκκρεμότητα πριν φύγουμε από την Οξφόρδη και αυτή ήταν να πάμε σε ένα μαγαζί της Games Workshop να ψωνίσουμε φιγούρες. Εύκολα το βρήκαμε. Στο κέντρο της πόλης. Εμ! Φοιτητούπολη η Οξφόρδη. Προφανώς και θα είχε τέτοιο μαγαζί και μάλιστα στο κέντρο της. Φτάσαμε. Έβλεπα τη χαρά στα πρόσωπά των παιδιών και χαιρόμουνα και εγώ. Τι φιγούρες είχε εκεί μέσα! Φιγούρες που δεν έβρισκαν στην Ελλάδα και τις έβλεπαν μόνο στο internet, τώρα τις έβλεπαν μπροστά τους και δεν ήξεραν τι να πρωτοδιαλέξουν για να αγοράσουν.
Τα άφησα να περιεργαστούν και να διαλέξουν με την ησυχία τους ότι ήθελαν και εγώ στο μεταξύ βρήκα ευκαιρία να τηλεφωνήσω στον άντρα μου. Έχοντας ένα ύφος απόλυτης ικανοποίησης, αφού έβλεπα και τα παιδιά ικανοποιημένα, του εξιστόρησα τα νέα της ημέρας. Το κυριότερο όμως ήταν ότι ήθελα να πάρω τα εύσημα για τις επιλογές μου, αφού εκείνος ήταν πολύ επιφυλακτικός με το ταξίδι αυτό προς «το άγνωστο … σέρνοντας τα παιδιά μας μαζί». Τον καθησύχασα λοιπόν ενημερώνοντάς τον ότι το ταξίδι μέχρι στιγμής έχει στεφθεί με απόλυτη επιτυχία και ότι τα παιδιά είναι πολύ χαρούμενα.
Ξόδεψαν πολλά από το χαρτζιλίκι τους σε εκείνο το μαγαζί εκείνο το βράδυ. Και μάλλον θα ήθελαν να ξόδευαν και άλλα, αλλά τους συγκράτησα λίγο εγώ με το σκεπτικό ότι θα συναντούσαμε και άλλα υποκαταστήματα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας. Ποια διάρκεια; Μιλάω λες και κάνουμε κανένα πολυήμερο ταξίδι. Πέρασε ήδη η μία μέρα και έχουμε άλλες δυόμισι. Μου φαίνεται ότι είμαστε πιο πολύ καιρό στην Αγγλία, αφού από τις 6:00 το πρωί που είμαστε στους δρόμους έχουμε κάνει τόσα πολλά!!!
Από το σπίτι μας πήγαμε στο Βενιζέλος, από εκεί Stansted, από εκεί Notting Hill, από εκεί Οξφόρδη.
Και στην Οξφόρδη η διαδρομή που κάναμε (με πόδια και ποδήλατο) φαίνεται στον παρακάτω χάρτη:
Και ακόμα δεν τέλειωσε η μέρα. Έχουμε ακόμα να αντιμετωπίσουμε και τις συγκινήσεις του ξενοδοχείου και του δωματίου που δεν έχουμε δει ακόμα. Αχ! Τι θα συναντήσουμε άραγε;
Το «κατάλυμα»
Γύρω στις 8:00 πήραμε πάλι το λεωφορείο της Oxford tube.
Το λεωφορείο μας άφησε κατά τις 9:20 απέναντι από το ξενοδοχείο μας. Στις 9:30 το βράδυ λοιπόν φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας. Το κτίριο είναι ένα παλιό κτίριο με τουβλάκι κόκκινο πανομοιότυπο με το διπλανό και το παραδιπλανό. Απ’ έξω δεν καταλαβαίνεις ότι είναι ξενοδοχείο γιατί δεν έχει καν ταμπέλα. Εννοείται ότι δεν έχει ούτε λόμπι, ούτε χώρο υποδοχής. Ανοίγεις την πόρτα ένας μικρός διάδρομος και σκάλες για να ανέβεις στα δωμάτια. Η ιδιοκτήτρια μένει στο υπόγειο. Φτάνουμε και της χτυπάμε το κουδούνι. Μετά από ώρα μας άνοιξε και επιτέλους μας οδήγησε στο δωμάτιό μας που ήταν στον 1ο όροφο. Το δωμάτιο ήταν μεγάλο για τρίκλινο, κάτω είχε μια βρώμικη μοκέτα, που κάλυπτε ένα ανώμαλο ξύλινο δάπεδο, που έτριζε όπου και να πατούσες και σκόνταφτες επίσης και οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι από επίσης μια βρώμικη ταπετσαρία. Το δωμάτιο είχε επίσης ψυγείο (με ξεχασμένα σάντουιτς από τους προηγούμενους ενοίκους) κουζίνα, φούρνο, κουζινικά σκεύη, όπου τίποτα από όλα αυτά δεν με ενέπνεαν να τα αγγίξω. Το μπάνιο (ας πούμε) ήταν ένα πρόσθετο κουβούκλιο μέσα στο δωμάτιο διαστάσεων 0,5χ0,50μ. (σε καμπίνα πλοίων έχει μεγαλύτερη) όπου είχε μια ντουζιέρα και ένα μικρό νιπτηράκι. Εννοείτε ότι χαρτί τουαλέτας είχαν ξεχάσει να βάλουν. Αυτή λοιπόν την εικόνα είχε το δωμάτιο που θα μου ετοίμαζαν σε μισή ώρα το πρωί που πρωτοήρθαμε. Ήρθαμε δέκα ώρες μετά και πάλι έτοιμο δεν ήταν.
Οk. Αυτό μας έτυχε τώρα. Το είχα λίγο ψιλοϋποψιαστεί. Λίγο το booking, λίγο το βλέμμα της ιδιοκτήτριας, αλλά τι να κάνω τώρα; Ήθελα φθηνό και σε καλή θέση. Καλά να πάθω. Οk! Λέω στα παιδιά: Μόνο ύπνο θα κάνουμε. Απλά προσπαθήστε να μην κυκλοφορείτε πολύ. Ο μικρός το πήρε πολύ στα σοβαρά και πήγαινε από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη προσπαθώντας να μην πατάει κάτω δηλ. πατούσε από έπιπλο σε έπιπλο σαν μαϊμού, λες και αυτά ήταν καθαρά. Βέβαια από την άλλη ομολογώ ότι τα κρεβάτια είχαν πολύ ωραία στρώματα, τα σεντόνια ήταν πεντακάθαρα και επίσης είχε και μια 42άρα τηλεόραση και μάλιστα με δορυφορικά κανάλια. Απίστευτο ε; Φρεσκαριστήκαμε, συμπληρώσαμε ένα έντυπο (τύπου multiple choice) σημειώνοντας τι πρωινό θέλαμε να μας σερβίρει το πρωί στο δωμάτιο (αφού είπαμε δεν έχει λόμπι) και της το δώσαμε και μετά αράξαμε στα μοναδικά καθαρά σημεία του δωματίου (δηλ. στα κρεβάτια μας) και τι χαρά είδαμε spiderman στην τηλεόραση … στα Αγγλικά! Είχαμε τρελαθεί με τα μεταγλωττισμένα σε άλλες χώρες που πηγαίναμε μέχρι τώρα.
Κοιμηθήκαμε γρήγορα. Νομίζω ότι παρόλη την «έκπληξη» του δωματίου, η ημέρα είχε απόλυτη επιτυχία.
Αύριο θα ερχόταν η σειρά του Λονδίνου...
Είναι γνωστό ότι λόγω του μουντού καιρού οι πόλεις της Βρετανίας δεν είναι φωτογενείς. Σε αυτές ανήκει και η Οξφόρδη. Τη βλέπεις σε φωτογραφίες και λες: «όμορφη είναι», αλλά όταν τη βλέπεις από κοντά καταλαβαίνεις πόσο … την αδικούν οι φωτογραφίες.
Μα τι πόλη είναι και αυτή! Πραγματικά η “ατμόσφαιρά” της είναι καταπληκτική. Μα πως έχουν καταφέρει και έχουν διατηρήσει αυτοί οι Άγγλοι τις πόλεις τους αναλλοίωτες μέσα στα χρόνια ή μάλλον μέσα στους αιώνες;
Γι’ αυτό οι Άγγλοι καταφέρνουν με ευκολία και “γυρίζουν” σειρές εποχής. Δεν χρειάζονται να φτιάξουν σκηνικά! Τα έχουν ήδη έτοιμα!
Πιστεύω ότι είναι τυχεροί όσοι καταφέρνουν να ζήσουν εδώ έστω και για λίγο.
Η Οξφόρδη είναι παγκοσμίως γνωστή λόγω του Πανεπιστημίου της. Πρόκειται για το παλαιότερο Πανεπιστήμιο του Αγγλόφωνου κόσμου και το δεύτερο παλαιότερο πανεπιστήμιο του κόσμου σε συνεχή λειτουργία (μετά από αυτό της Μπολόνια).
Τριανταοκτώ ανεξάρτητα κολέγια και έξι μικρότερα ιδρύματα συνδέονται με το ομοσπονδιακό σύστημα του πανεπιστημίου. Διαθέτει ακόμα και το μεγαλύτερο ακαδημαϊκό σύστημα βιβλιοθηκών στη Βρετανία Αυτές οι στενές ακαδημαϊκές κοινότητες συμβάλλουν στην προώθηση της κορυφαίας έρευνας για την οποία είναι γνωστή η Οξφόρδη. Τα κτίρια του Πανεπιστημίου και οι εγκαταστάσεις του είναι διάσπαρτα σε όλο το κέντρο της πόλης.
Η Οξφόρδη έχει εκπαιδεύσει πολλούς αξιοσημείωτους αποφοίτους (οι λεγόμενοι Oxonians), συμπεριλαμβανομένων 28 βραβευμένων με Νόμπελ, 27 πρωθυπουργών του Ηνωμένου Βασιλείου, πολλών αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο, αλλά και από επιστημονικό, καλλιτεχνικό, λογοτεχνικό κ.α. κόσμο.
Αναφέρω επιλεκτικά μερικά δυνατά ονόματα, όπως: Margaret Thatcher, Abdullah II της Ιορδανίας, Benazir Bhutto, Stephen Hawking, Oscar Wilde, JRR Tolkien, John Locke, TE Lawrence, (Λώρενς της Αραβίας)!
Ένα από τα μεγαλύτερα Κολλέγια του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης είναι το Christ church . Το Κολλέγιο αυτό αποτελείται από πολλά αρχιτεκτονικά σημαντικά κτήρια, όπως το Tom tower (το οποίο σχεδιάστηκε από τον Sir Christopher Wren, τον «Αρχιτέκτονα του Λονδίνου»), το Tom Quad (η μεγαλύτερη τετράγωνη «αυλή» Κολλεγίου στην Οξφόρδη) και το Great Dining Hall, το οποίο ήταν έδρα του Κοινοβουλίου, που συγκεντρώθηκε από τον King Charles κατά τη διάρκεια του αγγλικού εμφυλίου πολέμου. Το «παρεκκλήσι» του Κολλεγίου είναι συγχρόνως και ο Καθεδρικός ναός της Οξφόρδης. Και μάλιστα αποτελεί τον μικρότερο καθεδρικό της Αγγλίας!
Όλοι οι παραπάνω λόγοι είναι αρκετοί προκειμένου να πάει κάποιος να επισκεφτεί το συγκεκριμένο Κολλέγιο.
Και εμείς αυτό επιλέξαμε για να επισκεφτούμε. Το Christ Church ήταν το πρώτο στη λίστα επιθυμιών των παιδιών, όχι για τους παραπάνω λόγους, αλλά λόγω … Harry Potter.
Ο παράγοντας Harry Potter ήταν πολύ ισχυρός και καθόρισε την επίσκεψή μας!Τα κτίρια του Πανεπιστημίου Christ church (του 16ου αι.) έχουν εμπνεύσει πολλούς συγγραφείς και κινηματογραφιστές και πολλά από αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως φόντο για πολλές σκηνές της δημοφιλούς σειράς ταινιών Harry Potter. Το Tom Quad, η μεγάλη διπλή σκάλα του Great Hall του Πανεπιστημίου αποτελούν και μέρη του “Hagwarts”, της σχολής των μάγων.
To Hagwarts από το internet (εννοείτε)...
Αποτέλεσμα; Η δημοτικότητα του Πανεπιστημίου, τα τελευταία χρόνια να έχει εκτοξευτεί στα ύψη
με σχεδόν μισό εκατομμύριο επισκέπτες ετησίως, το μεγαλύτερο ποσοστό των οποίων να είναι … έφηβοι!
Έτσι βρεθήκαμε και εμείς εδώ! Ως έφηβοι! (Και εγώ μαζί
)Η πόλη επίσης έχει πολύ ενδιαφέροντα μουσεία όπως το παλαιοντολογικό, το Φυσικής Ιστορίας, βιβλιοθήκες κ.α. Επίσης ένα άλλο “must” είναι και οι βαρκάδες στον παραπόταμο του Τάμεση που διαρρέει την πόλη.
Εμείς όμως οφείλαμε να ξεκινήσουμε με τα highlight αξιοθέατα, που δεν ήταν άλλα από το Great Hall (την τραπεζαρίας του “Hagwarts” των ταινιών), αλλά και την εντυπωσιακότατη διπλή σκάλα που οδηγεί στην μεγάλη αίθουσα της τραπεζαρίας.
Έτσι...
Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο (στη High Street) ...
Και διασχίζοντας για λίγο μια πολύ "ζωηρή¨ πόλη...
βρεθήκαμε γρήγορα στην είσοδο του Κολλεγίου Christ Church. Με το που αφήσαμε πίσω μας τον πολυσύχναστο δρόμο St Aldates, βρεθήκαμε ξαφνικά μέσα στους γαλήνιους, πράσινους χώρους του Christ Church Meadow.
Περάσαμε μέσα από τον τεράστιο προαύλιο χώρο και φτάσαμε στην είσοδο του Καθεδρικού που αποτελούσε συγχρόνως και είσοδο του Great Hall.
To Tom Quad ( η μεγαλύτερη τετράγωνη αυλή Κολλεγίου), με το Tom Tower, το οκταγωνικό καμπαναριό στο βάθος (του Sir Christopher Wren).
Το ωράριο της εκκλησίας αλλά και της τραπεζαρίας του Πανεπιστημίου είναι πολύ ακαθόριστο. Στο επίσημο site δεν υπήρχαν, προς ενημέρωσή μας, συγκεκριμένες opening times. Αυτές καθορίζονταν πάντα την τελευταία στιγμή ανάλογα με τις ανάγκες των μελών του Κολλεγίου! Γιατί εκτός από αξιοθέατο … είναι και μια εν ενεργεία τραπεζαρία Πανεπιστημίου! Έτσι όταν φτάσαμε δεν ξέραμε αν θα είναι ανοιχτά.
Και τελικά δεν ήταν. Τα μέλη του κολλεγίου χρησιμοποιούν την τραπεζαρία για να τρώνε τρία γεύματα καθημερινά, συμπεριλαμβανομένου ενός επίσημου δείπνου τα βράδια. "Οι επισκέπτες πρέπει να το γνωρίζουν αυτό και να προγραμματίσουν τα ταξίδια τους όταν δεν χρησιμοποιείται η τραπεζαρία από τα μέλη του Κολλεγίου".
Μικρό το κακό, γιατί θα άνοιγε σε λίγο και στο μεταξύ θα είχαμε χρόνο να επισκεφτούμε τον καθεδρικό ναό και αν ήμασταν τυχεροί μπορεί να πετυχαίναμε και την διάσημη χορωδία.
Ο Καθεδρικός της Οξφόρδης...
Ο αιδεσιμότατος του Καθεδρικού Ναού λέει χαρακτηριστικά ότι "οι επισκέπτες μας τείνουν να είναι νεότεροι απ' ότι σε άλλους Καθεδρικούς!"
Αφού είδαμε και τον Καθεδρικό (αλλά όχι τη χορωδία) ήρθε και η ώρα της τραπεζαρίας. Έτσι, ανεβήκαμε την εντυπωσιακή διπλή σκάλα του “Hagwarts”.
Να ξέρατε πόσο ζορίστηκα για να βγάλω αυτές τις φωτογραφίες της σκάλας ... χωρίς κόσμο!
Η σκάλα μας οδήγησε στην ομολογουμένως πολύ εντυπωσιακή τραπεζαρία, εμάς αλλά και πλήθη κόσμου.
Ήταν μία μακρόστενη αίθουσα με τρεις σειρές μακρόστενα τραπέζια (στη σειρά ήταν τέσσερις, όσοι και οι οίκοι του Hogwarts). Στους διαδρόμους ανάμεσα στα τραπέζια ο κόσμος σχηματίζοντας ουρά (μαζί και εμείς) περπατούσε σιγά σιγά θαυμάζοντας το χώρο.
Η τεράστια αίθουσα είχε «βαριά» επίπλωση, ξύλινη διακόσμηση, βιτρό παράθυρα, ξυλόγλυπτη οροφή και κλασικούς πίνακες στους τοίχους. Οι περισσότεροι ήταν πορτρέτα καθηγητών του Πανεπιστημίου. Στο βάθος βρισκόταν το πορτραίτο του ιδρυτή της Εκκλησίας του Χριστού, ο Henry VIII, ο οποίος απεικονίζεται πάνω από μια προτομή της βασίλισσας Elizabeth II. Ανάμεσα στα πορτραίτα αναγνώρισα George Canning. Ο Caning είναι ο γνωστός φιλέλληνας, από τον οποίο πήρε το όνομά του και η πλατεία Κάνινγκος της Αθήνας. Τα παιδιά δεν τον θυμόντουσαν. Ο μικρός όμως (προς μεγάλη μου χαρά) αναγνώρισε το πορτραίτο του John Locke, του Άγγλου φιλόσοφου και Διαφωτιστή.
Τι ιστορία έχει αυτό το μέρος!
- «Καλά, εσύ που τον ήξερες τον Locke;», ρώτησα τον μικρό.
- «Μην τρομάζεις, μαμά. Προχθές το κάναμε στην Ιστορία.»
Τα τραπέζια ήταν στρωμένα και έτοιμα να σερβιριστούν. Ύστερα από τη λίγη ώρα, η τραπεζαρία που τώρα ήταν επισκέψιμη για το κοινό θα ξαναέκλεινε πάλι προκειμένου να εξυπηρετήσει τις πραγματικές ανάγκες του Πανεπιστημίου. Τι περίεργο! Ο χώρος που τρως το μεσημέρι σαν φοιτητής ή Καθηγητής να είναι αξιοθέατο και να κλείνει και να ανοίγει συγκεκριμένες ώρες για να ικανοποιεί πότε τους φοιτητές και πότε τους τουρίστες. Και όλο αυτό λόγω μιας ταινίας. Και δεν είναι καν το μέρος που γυρίστηκε η ταινία, αλλά απλά ο χώρος από τον οποίο ο συγγραφέας πήρε έμπνευση!!!
Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες παρόλο που ήταν δύσκολο γιατί είχε αρκετό κόσμο.
Βγαίνοντας έξω περιτριγυρίσαμε για λίγο στους χώρους του Κολλεγίου.
Πραγματικά αυτά που είδα με ... έπεισαν ότι είναι κατάλληλα για σκηνικά ταινίας.
Όμως δύσκολο να πιστέψω ότι είναι χώρος Πανεπιστημίου και μάλιστα χώρος που έχει συνεχή χρήση από τον 16ο αι.!
Και εκεί που τριγυρνούσαμε "πέφτουμε" πάνω σε ένα σουβενιρομάγαζο. Τα παιδιά τρελάθηκαν. Είχε ότι μπορεί να φανταστεί κανείς με το λογότυπο του Harry Potter. Μπλούζες, καπέλα, φούτερ, στυλό, τετράδια, μπρελόκ, τράπουλες, σουβέρ, φιγούρες και πολλά άλλα. Φάγαμε αρκετή ώρα μέχρι να αποφασίσουμε τι θα πάρουμε και ήταν και όλα «τσιμπημένα». Και όταν τελικά αποφασίσαμε και πάμε στο ταμείο να πληρώσουμε, τι να δούμε πίσω από τον ταμία; Το ραβδί του Harry Potter! «Τσιμπημένο» και αυτό φυσικά. Έκανε 36 λίρες παρακαλώ. Γούρλωσαν τα μάτια τους τα παιδιά.
Ε! Τι να κάνω και εγώ;
-«Άντε και θα τσοντάρω λίγο στο χαρτζιλίκι σας να το πάρουμε».
-«Yes»
Τώρα όμως που αποφασίσαμε να ψωνίσουμε ,,, δεν ξέραμε ποιο ραβδί να πάρουμε. Είχε πολλά. Του Voldemort, του Harry Potter, του Snape; Ποιο; Τελικά πήραμε του Snape, γιατί ήταν πιο ωραίο. Πάει και αυτό.
Ευτυχισμένοι βγήκαμε ξανά στην πόλη. Φτάσαμε μέχρι την Radcliffe Camera, ένα στρογγυλό και πολύ χαρακτηριστικό κτίριο της πόλης, που αποτελεί το αναγνωστήριο της Βιβλιοθήκης και στη συνέχεια περάσαμε έξω από τη βιβλιοθήκη Bodleian (στην οποία έχουν γυριστεί πολλές σκηνές από τις ταινίες Harry Potter), αλλά επιλέξαμε να επισκεφτούμε τη Θεολογική σχολή (Divinity school), όπου επίσης γυρίστηκαν κάποιες σκηνές από τις ταινίες και συγκεκριμένα εκεί ήταν το αναρρωτήριο της σχολής των μάγων.
Στη συνέχεια με βάση το πρόγραμμά μου, θα έπρεπε να πάμε να δούμε τα δύο δωρεάν μουσεία φυσικής Ιστορίας και Παλαιοντολογίας και μετά θα πηγαίναμε για “punting”. Για κάποιο λόγο …
δεν τα προλαβαίναμε και τα δύο και θα έπρεπε να διαλέξουμε τι θα κάναμε. Επειδή λοιπόν μουσεία θα βλέπαμε και στο Λονδίνο και το punting μάλλον θα ήταν πιο διασκεδαστικό, επιλέξαμε το δεύτερο.Το “punting” είναι βαρκάδα στο ποτάμι με ένα σκάφος που ονομάζεται “punt”. Το punt είναι ένα είδος βάρκας, η οποία δεν κινείται με κουπιά αλλά με ένα κοντάρι που «σπρώχνει» το βυθό, κάτι σαν αυτό που κάνουν οι γονδολιέρηδες της Βενετίας Είναι πολύ σύνηθες σπορ, με το οποίο ασχολούνται οι φοιτητές της Οξφόρδης και μάλιστα είναι και γνωστοί και οι αγώνες που γίνονται κάθε χρόνο μεταξύ των φοιτητών της Οξφόρδης και αυτών του Cambridge.
Τα παιδιά εννοείται ότι ενθουσιάστηκαν με την ιδέα της βαρκάδας. Φτάσαμε σε ένα σημείο του ποταμού, κοντά στο Magdalene College, όπου είχε punt για ενοικίαση. Εκτός όμως από punt, είχε και ποδήλατα και βάρκες με κουπιά και άλλα ποταμίσια πλεούμενα. Τα punt όμως επειδή φοβηθήκαμε ότι θα ήταν αρκετά δύσκολα στην οδήγηση και δεν υπήρχε τέτοια ώρα που πήγαμε οδηγός (που μπορούσες επίσης να νοικιάσεις punt με οδηγό), δεν πήραμε και αποφασίσαμε να πάρουμε ένα θαλάσσιο ποδήλατο. Μάλλον ποταμίσιο ποδήλατο θα έλεγα γιατί ήταν λίγο διαφορετικό από αυτά που ξέρουμε.
Ήταν πάρα πολύ ωραία. Κάναμε μία ώρα ποδηλατάδα στο κανάλι αυτό της Οξφόρδης, περνώντας δίπλα από τα Πανεπιστήμια, τις αυλές τους, τα γήπεδά τους κ.α. Τα αγόρια ανέλαβαν και τα δύο τα πετάλια και μοιραζόντουσαν και το πηδάλιο και εγώ είχα αράξει μπροστά στην πλώρη απολαμβάνοντας τη βαρκάδα και το φραπέ μου, που έφτιαξα επί τόπου. Τέλεια. Όλοι το ευχαριστηθήκαμε.
Αυτόν τον φραπέ ... το πόσο τον ευχαριστήθηκα ... δεν λέγεται...
Μετά την ποδηλατάδα υπήρχε πια μία εκκρεμότητα πριν φύγουμε από την Οξφόρδη και αυτή ήταν να πάμε σε ένα μαγαζί της Games Workshop να ψωνίσουμε φιγούρες. Εύκολα το βρήκαμε. Στο κέντρο της πόλης. Εμ! Φοιτητούπολη η Οξφόρδη. Προφανώς και θα είχε τέτοιο μαγαζί και μάλιστα στο κέντρο της. Φτάσαμε. Έβλεπα τη χαρά στα πρόσωπά των παιδιών και χαιρόμουνα και εγώ. Τι φιγούρες είχε εκεί μέσα! Φιγούρες που δεν έβρισκαν στην Ελλάδα και τις έβλεπαν μόνο στο internet, τώρα τις έβλεπαν μπροστά τους και δεν ήξεραν τι να πρωτοδιαλέξουν για να αγοράσουν.
Τα άφησα να περιεργαστούν και να διαλέξουν με την ησυχία τους ότι ήθελαν και εγώ στο μεταξύ βρήκα ευκαιρία να τηλεφωνήσω στον άντρα μου. Έχοντας ένα ύφος απόλυτης ικανοποίησης, αφού έβλεπα και τα παιδιά ικανοποιημένα, του εξιστόρησα τα νέα της ημέρας. Το κυριότερο όμως ήταν ότι ήθελα να πάρω τα εύσημα για τις επιλογές μου, αφού εκείνος ήταν πολύ επιφυλακτικός με το ταξίδι αυτό προς «το άγνωστο … σέρνοντας τα παιδιά μας μαζί». Τον καθησύχασα λοιπόν ενημερώνοντάς τον ότι το ταξίδι μέχρι στιγμής έχει στεφθεί με απόλυτη επιτυχία και ότι τα παιδιά είναι πολύ χαρούμενα.
Ξόδεψαν πολλά από το χαρτζιλίκι τους σε εκείνο το μαγαζί εκείνο το βράδυ. Και μάλλον θα ήθελαν να ξόδευαν και άλλα, αλλά τους συγκράτησα λίγο εγώ με το σκεπτικό ότι θα συναντούσαμε και άλλα υποκαταστήματα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας. Ποια διάρκεια; Μιλάω λες και κάνουμε κανένα πολυήμερο ταξίδι. Πέρασε ήδη η μία μέρα και έχουμε άλλες δυόμισι. Μου φαίνεται ότι είμαστε πιο πολύ καιρό στην Αγγλία, αφού από τις 6:00 το πρωί που είμαστε στους δρόμους έχουμε κάνει τόσα πολλά!!!
Από το σπίτι μας πήγαμε στο Βενιζέλος, από εκεί Stansted, από εκεί Notting Hill, από εκεί Οξφόρδη.
Και στην Οξφόρδη η διαδρομή που κάναμε (με πόδια και ποδήλατο) φαίνεται στον παρακάτω χάρτη:
Και ακόμα δεν τέλειωσε η μέρα. Έχουμε ακόμα να αντιμετωπίσουμε και τις συγκινήσεις του ξενοδοχείου και του δωματίου που δεν έχουμε δει ακόμα. Αχ! Τι θα συναντήσουμε άραγε;
Το «κατάλυμα»
Γύρω στις 8:00 πήραμε πάλι το λεωφορείο της Oxford tube.
Το λεωφορείο μας άφησε κατά τις 9:20 απέναντι από το ξενοδοχείο μας. Στις 9:30 το βράδυ λοιπόν φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας. Το κτίριο είναι ένα παλιό κτίριο με τουβλάκι κόκκινο πανομοιότυπο με το διπλανό και το παραδιπλανό. Απ’ έξω δεν καταλαβαίνεις ότι είναι ξενοδοχείο γιατί δεν έχει καν ταμπέλα. Εννοείται ότι δεν έχει ούτε λόμπι, ούτε χώρο υποδοχής. Ανοίγεις την πόρτα ένας μικρός διάδρομος και σκάλες για να ανέβεις στα δωμάτια. Η ιδιοκτήτρια μένει στο υπόγειο. Φτάνουμε και της χτυπάμε το κουδούνι. Μετά από ώρα μας άνοιξε και επιτέλους μας οδήγησε στο δωμάτιό μας που ήταν στον 1ο όροφο. Το δωμάτιο ήταν μεγάλο για τρίκλινο, κάτω είχε μια βρώμικη μοκέτα, που κάλυπτε ένα ανώμαλο ξύλινο δάπεδο, που έτριζε όπου και να πατούσες και σκόνταφτες επίσης και οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι από επίσης μια βρώμικη ταπετσαρία. Το δωμάτιο είχε επίσης ψυγείο (με ξεχασμένα σάντουιτς από τους προηγούμενους ενοίκους) κουζίνα, φούρνο, κουζινικά σκεύη, όπου τίποτα από όλα αυτά δεν με ενέπνεαν να τα αγγίξω. Το μπάνιο (ας πούμε) ήταν ένα πρόσθετο κουβούκλιο μέσα στο δωμάτιο διαστάσεων 0,5χ0,50μ. (σε καμπίνα πλοίων έχει μεγαλύτερη) όπου είχε μια ντουζιέρα και ένα μικρό νιπτηράκι. Εννοείτε ότι χαρτί τουαλέτας είχαν ξεχάσει να βάλουν. Αυτή λοιπόν την εικόνα είχε το δωμάτιο που θα μου ετοίμαζαν σε μισή ώρα το πρωί που πρωτοήρθαμε. Ήρθαμε δέκα ώρες μετά και πάλι έτοιμο δεν ήταν.
Οk. Αυτό μας έτυχε τώρα. Το είχα λίγο ψιλοϋποψιαστεί. Λίγο το booking, λίγο το βλέμμα της ιδιοκτήτριας, αλλά τι να κάνω τώρα; Ήθελα φθηνό και σε καλή θέση. Καλά να πάθω. Οk! Λέω στα παιδιά: Μόνο ύπνο θα κάνουμε. Απλά προσπαθήστε να μην κυκλοφορείτε πολύ. Ο μικρός το πήρε πολύ στα σοβαρά και πήγαινε από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη προσπαθώντας να μην πατάει κάτω δηλ. πατούσε από έπιπλο σε έπιπλο σαν μαϊμού, λες και αυτά ήταν καθαρά. Βέβαια από την άλλη ομολογώ ότι τα κρεβάτια είχαν πολύ ωραία στρώματα, τα σεντόνια ήταν πεντακάθαρα και επίσης είχε και μια 42άρα τηλεόραση και μάλιστα με δορυφορικά κανάλια. Απίστευτο ε; Φρεσκαριστήκαμε, συμπληρώσαμε ένα έντυπο (τύπου multiple choice) σημειώνοντας τι πρωινό θέλαμε να μας σερβίρει το πρωί στο δωμάτιο (αφού είπαμε δεν έχει λόμπι) και της το δώσαμε και μετά αράξαμε στα μοναδικά καθαρά σημεία του δωματίου (δηλ. στα κρεβάτια μας) και τι χαρά είδαμε spiderman στην τηλεόραση … στα Αγγλικά! Είχαμε τρελαθεί με τα μεταγλωττισμένα σε άλλες χώρες που πηγαίναμε μέχρι τώρα.
Κοιμηθήκαμε γρήγορα. Νομίζω ότι παρόλη την «έκπληξη» του δωματίου, η ημέρα είχε απόλυτη επιτυχία.
Αύριο θα ερχόταν η σειρά του Λονδίνου...
Last edited:
