Ηνωμένο Βασίλειο Λονδίνο μαζί με Οξφόρδη, Stonehenge, Bath και τους γιους μου!

[Grerena]

Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΚΔΡΟΜΗΣ: Stonehenge & Bath
Σήμερα είχαμε πολύ πρωινό ξύπνημα. Στις 6:00 η ώρα ήμουν στο πόδι. Δεν είχα πολλά να κάνω. Είχα προετοιμαστεί για την ημερήσια μας εκδρομή από το προηγούμενο βράδυ, το πρωινό μας θα το παίρναμε μαζί και θα το τρώγαμε στο δρόμο. Έτσι μόνο να ετοιμάσω και να πιω ένα καφέ με την ησυχία μου, γιατί ποιος ξέρει αν σήμερα με το πιθανώς σφιχτό πρόγραμμα του group θα τα κατάφερνα να πιω ένα καφέ.
Τον έφτιαξα λοιπόν και βγήκα στην αυλή για να κάνω και ένα τσιγαράκι.

Στο πρεβάζι του παραθύρου βρισκόταν ένα πλαστικό ποτήρι από καφέ άλλου θαμώνα παρατημένο, το οποίο το είχα προσέξει ότι βρισκόταν εκεί από την πρώτη μέρα που πήγαμε. Ήταν το "τασάκι της αυλής", όπως αποδείχτηκε. Το ποτηράκι αυτό εκεί ήταν και όταν φύγαμε. Βάζω στοίχημα ότι ακόμα εκεί θα είναι. Εγώ πάντως το καφεδάκι μου το ευχαριστήθηκα και με όρεξη πήγα και σήκωσα τα παιδιά.

Εδώ θέλω να πω δυο λόγια για αυτήν την περίφημη εκδρομή.
Τα παιδιά και εγώ θέλαμε πολύ να πάμε στο Stonehenge. Έψαχνα λοιπόν τρόπο για να πάμε με τρένο ή με λεωφορείο και έβρισκα και ακριβά εισιτήρια αλλά και με πολλές μετεπιβιβάσεις και νεκρούς χρόνους αναμονής. Έπρεπε να πας μέχρι το Salisbury να αλλάξεις τρένο μέχρι το Amesbury και από εκεί τοπικό λεωφορείο μέχρι το Stonehenge και τα ίδια στην επιστροφή. Ψάχνοντας όμως εναλλακτικό τρόπο βρήκα ένα πρακτορείο που αναλάμβανε ημερήσιες εκδρομές από το Λονδίνοσε διάφορα μέρη και στο Stonehenge με την εκπληκτική τιμή των 44 λιρών, μαζί με το εισιτήριο εισόδου για το Stonehenge (που κόστιζε 15λίρες!). Δηλαδή πήγαινε έλα κατευθείαν (πόρτα – πόρτα που λένε) με ξεναγό και εισιτήριο στο χέρι (που σημαίνει καμιά αναμονή στις ουρές!). Τρελάθηκα. Κόστος για το κάθε παιδί 34 λίρες. Το τρένο για το Salisbury ήταν πιο ακριβό. Και όχι μόνο αυτό. Είχε και άλλη εκδρομή με 3 μόνο λίρες παραπάνω που σε πήγαινε και Bath! Εννοείται πως το έκλεισα.

Θα έπρεπε το πρωί της Κυριακής λοιπόν να είμαστε στο σταθμό του πρακτορείου στη Victoria. Τρέχα γύρευε. Βουνό μου φαινόταν. Να ξυπνήσω αξημέρωτα, να πάρω metro να φτάσω νωρίτερα, να βρω το σταθμό ανάμεσα στους άπειρους σταθμούς που έχει εκεί και να βρω το δικό μου πούλμαν.
Προτίμησα τη δεύτερη λύση που μου έδινε το πρακτορείο: Να μας παραλάβει από το Hilton πούλμαν στις 7:10 το πρωί, το οποίο θα μας πάει στον κεντρικό σταθμό της Victoria ακριβώς στο λεωφορείο της εκδρομής μας. Υπήρχε ολόκληρο δίκτυο λεωφορείων που παραλάμβανε επιβάτες από μεγάλα ξενοδοχεία σε όλο το Λονδίνο και τους συγκέντρωνε όλους στην αφετηρία της Victoria. Εύκολα και άνετα.

Το ραντεβού μας με το group ήταν στις 7:10 στο lobby του ξενοδοχείου Hilton Kensington, το οποίο απείχε 5’ με τα πόδια από το δικό μας ξενοδοχείο. Εμείς είμαστε εκεί στις 7:05. Μπήκαμε μέσα και περιμέναμε στους άνετους καναπέδες του lobby. Άλλος αέρας το τετράστερο ξενοδοχείο. Ε! τι να κάνουμε. Το δικό μας μπορεί να είχε «λίγα» λιγότερα αστέρια από αυτό, αλλά είχε… ατμόσφαιρα, ταπετσαρία και εκκεντρική σπιτονοικοκυρά. Ήταν με άλλα λόγια πιο “Αγγλικό”!!!
Περιμέναμε και περιμέναμε και η ώρα είχε πάει 7:20 και μετά 7:25 και άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια. Ωχ! Λες να μην τα κατάλαβα καλά; Γιατί δεν έχουν έρθει ακόμα; Και ήμουν και περήφανη για τις συνεννοήσεις, που έκανα και για τον εύκολο τρόπο που ανακάλυψα να πάμε στο Stonehenge; Μαζί με εμάς στο lobby περίμεναν και δύο Κινεζούλες. Λες και αυτές να περιμένουν το ίδιο; Τελικά τις ρώτησα και ησύχασα κάπως, όταν μου είπαν ότι και αυτές περίμεναν το πρακτορείο για άλλη εκδρομή όμως. Τελικά δεν ήταν και πολύ “Άγγλοι” στην ώρα τους οι … Άγγλοι του πρακτορείου. Δεύτερη φορά που συνέβηκε αυτό μετά και το καραβάκι της χθεσινής ημέρας. Γενικά αυτή την Αγγλική συνέπεια δεν την συναντήσαμε και πολύ κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας. Μήπως τελικά η Αγγλική συνέπεια είναι …ένας μύθος;

Στις 7:30 λοιπόν εμφανίστηκε το λεωφορείο. Ένας Άγγλος γίγαντας μπήκε στο lobby και φώναξε: «For Premium tours please?» Έτσι μπήκαμε στο λεωφορείο και μετά από 30 λεπτά περίπου βόλτας μέσα στο Δυτικό Λονδίνο και αφού περάσαμε και από άλλα ξενοδοχεία για παραλαβή κόσμου φτάσαμε στο σταθμό της Victoria.

Ωραία η βόλτα στο πολύ πρωινό Κυριακάτικο Λονδίνο...

Περάσαμε και έξω από το Harrod's...

Μόλις κατεβήκαμε αμέσως άκουσα μια ξεναγό να ρωτάει ποιος είναι για την εκδρομή Νο 17. Τότε μου ήρθε ο συνειρμός ότι άκουσα νωρίτερα τον γίγαντα να με ρωτάει αν έχω κλείσει την εκδρομή Νο 17. Εγώ δεν είχα καταλάβει τι με ρωτούσε και απλά του είχα γνεύσει καταφατικά. Πολύ γρήγορα αποφάσισα να ακολουθήσω την ξεναγό και να τη ρωτήσω για επιβεβαίωση και όντως έτσι ήταν. Όλα γίνανε πολύ γρήγορα. Η ξανθούλα ξεναγός μας έδειξε το λεωφορείο μας και χωρίς δεύτερη σκέψη και πολύ σβέλτα λέω στα παιδιά γρήγορα ανεβείτε επάνω. Ήθελα να πιάσουμε θέση στην πρώτη σειρά του επάνω ορόφου για να έχουμε καλή ορατότητα. Νόμιζα ότι είμαστε οι πρώτοι που μπήκαμε, αλλά υπήρχε ήδη μία θέση πιασμένη από έναν κύριο. Ήταν ένας κύριος πολύ χοντρός, ο οποίος «έπιανε» και λίγο από τη διπλανή θέση. Ε! δεν πειράζει. Δεν θα έχανα εγώ με τίποτα τη θέα της πρώτης θέσης. Είπα στα παιδιά να καθίσουν δεξιά στις δύο θέσεις και εγώ κάθισα δίπλα στον χοντρό κύριο. Δεν ήμουν και πολύ άνετα αλλά δεν με πείραξε και πολύ. Ο καημένος σε όλη τη διαδρομή καθόταν με σταυρωμένα τα χέρια του για να μην πιάνει πολύ χώρο και δεν κουνήθηκε καθόλου.

STONEHENGE: Οι μεγάλιθοι απ’ το παρελθόν
Στις 8:15 on time ξεκινήσαμε. Κάναμε μια σκάρτη δύωρη διαδρομή πολύ ευχάριστη, βλέποντας πάλι την Αγγλική φύση και τα πανέμορφα χωριά της.

Ένα σύγχρονο cottage που συναντήσαμε στο δρόμο μας...

Φάγαμε και το πρωινό μας, χαλαρά, το οποίο μου φάνηκε πιο ωραίο από τα αυγά της ξενοδόχας. Η ξεναγός μιλούσε συνεχώς και μας ενημέρωνε για το τι βλέπαμε απ’ το παράθυρό μας, αλλά και το τι θα βλέπαμε στη συνέχεια. Περάσαμε και πολύ κοντά από την Ουαλία, την οποία είδαμε από μακριά, (ίσα ίσα για να βάζω και άλλα στα υπ’όψιν ).

Στις 10:00 φτάσαμε στο visit center του Stonehenge...

Εκεί συναντήσαμε τεράστιες ουρές, που περίμεναν στο ταμείο για να βγάλουν εισιτήρια. Για μιαν ακόμη φορά πήρα το ύφος της ικανοποίησης συνειδητοποιώντας ότι εμείς είχαμε γλυτώσει τις ουρές με την επιλογή που είχαμε κάνει, αφού τα εισιτήρια εμείς τα είχαμε στα χέρια μας. Τέλεια! Καθόλου «νεκροί χρόνοι»! Κατεβήκαμε από το λεωφορείο και μπήκαμε σε μικρότερα suttle busses, που μας περίμεναν.

Σε τρία λεπτά φτάσαμε σε ένα σημείο που κατεβήκαμε, απ’ το οποίο σημείο πια βλέπαμε τις περίφημες πέτρες. Βρίσκονταν στο κέντρο ενός ελαφρού ανυψώματος, μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο. Πήραμε το μονοπάτι που οδηγούσε κοντά σε αυτές.

Όσο πλησιάζαμε τόσο πιο επιβλητικές φαίνονταν. Το ξέρω ότι κάποιοι θεωρούν ότι είναι υπέρ-εκτιμημένες αλλά εμένα με εντυπωσίασαν πάρα πολύ. Εντυπωσιακές, επιβλητικές, απόκοσμες, “μαγνήτης”.

Αυτό που σήμερα ονομάζουμε “Stonehenge” είναι ένας κύκλος μεγαλίθων, που κατασκευάστηκε, σύμφωνα με τις πλέον αποδεκτές αρχαιολογικές εκτιμήσεις πριν από 4.500 χρόνια. Ήταν μέρος ενός μεγαλύτερου ιερού τοπίου, που περιλάμβανε ένα τεράστιο πέτρινο μνημείο, που ήταν 15 φορές το μέγεθος του σημερινού Stonenge.
Η μεγαλύτερη από τις πέτρες του Stonehenge, γνωστή ως sarsens, έχει ύψος μέχρι 9 μέτρα και ζυγίζει κατά μέσο όρο 25 τόνους. Μικρότερες πέτρες, που ονομάζονται "bluestones" (επειδή αποκτούν μπλε χρώμα όταν είναι υγρές ή πρόσφατα σπασμένες), ζυγίζουν μέχρι 4 τόνους και προέρχονται από διάφορες τοποθεσίες στη δυτική Ουαλία και είναι απορίας άξιον πως μεταφέρθηκαν στο χώρο τόσα πολλά χιλιόμετρα (225 χλμ.). Είναι άγνωστο πώς οι άνθρωποι στην αρχαιότητα τις μετακίνησαν τόσο μακριά και τις μετέφεραν σε αυτό το απομονωμένο μέρος.
Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε για το λόγο που κατασκευάστηκε αυτό το μνημείο. Υποθέσεις που κυμαίνονται ανάμεσα στην αστρονομία έως και την ανθρωποθυσία.

Το μυστήριο που πλανάται στο χώρο σε κυριεύει. Μυστήριο γύρω από το γιατί κατασκευάστηκε, πως κατασκευάστηκε, γιατί έχει αυτή τη γεωμετρία, τι κρύβει, γιατί εδώ στο μέσο της πεδιάδας;

Σε προκαλεί να το κοιτάζεις συνεχώς. Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του. Με τραβούσε σαν μαγνήτης. Έχει τόση ενέργεια αυτό το μέρος! Σήμερα είχε συννεφιά (τι πρωτότυπο), αλλά το τοπίο ήταν σαν να εξέπεμπε φως! Νομίζω πως και όλη την ημέρα να βρισκόμουν εκεί δεν θα χόρταινα το φως, την εικόνα και το μυστήριο που αποπνέει. Θα ήθελα να μείνω πολύ ώρα για να μαζέψω ενέργεια….Το τοπίο το έβρισκα εκπληκτικά όμορφο. Και όσο σκεφτόμουν ότι οι πέτρες αυτές που είχα μπροστά μου υψώνονται εδώ … για χιλιετίες…..
Κάτι παρόμοιο είχα νιώσει παλαιότερα όταν είχα δει από κοντά τις Πυραμίδες ….

Εμείς και πολλοί άλλοι ακολουθήσαμε το μονοπάτι που περικλείει τις πέτρες. Αλλού το μονοπάτι τις πλησιάζει και αλλού απομακρύνεται, επιτρέποντάς μας όμως να τις δούμε απ’ όλες τις δυνατές γωνίες . Εδώ πραγματικά βγάλαμε πολλές – πολλές φωτογραφίες.

Στον εσωτερικό κύκλο δεν επιτρέπεται να μπεις. Υπάρχουν όμως κάποια group, που συγκεκριμένες μέρες και ώρες (ηλιοβασίλεμα ή ανατολή), αφού έχουν πάρει ειδική άδεια από τις αρχές μπορούν να μπουν και μέσα στον πέτρινο κύκλο. Εμείς καλώς ή κακώς διαλέξαμε το συγκεκριμένο group.

Ήθελα να βγάλω και μια φωτογραφία και οι τρεις μας με φόντο το Stonehenge, που να μην είναι selfie. Οπότε έκανα αυτό που κάνω πάντα όταν θέλω τέτοια φωτογραφία. Έψαξα να βρω … Γιαπωνέζο τουρίστα. Όταν το είπα στα παιδιά μου άρχισαν να με κοροϊδεύουν.
"Μα!" Τους έλεγα: "Είναι φοβεροί οι Γιαπωνέζοι στο να βγάζουν σωστές φωτογραφίες."
Στο παρελθόν (ειδικά τότε που δεν είχαμε ψηφιακές μηχανές) είχα κλάψει για πολλές φωτο που με είχαν βγάλει άσχετοι, μέχρι που κάποια στιγμή ένας Γιαπωνέζος τουρίστας μας έβγαλε την τέλεια φωτογραφία. Ο φωτισμός, το φόντο, η γωνία λήψης, το ύφος μας, τα πάντα ήταν τέλεια. Έτσι από τότε κυνηγάω … Γιαπωνέζους. Έτσι έγινε και τώρα.
Δεν ήταν δύσκολο σε αυτόν τον χώρο να βρω Γιαπωνέζο. Και μάλιστα αυτός που βρήκα ήταν φοβερός. Μας “έστησε” κιόλας. «Λίγο πιο δεξιά» μας έλεγε. «Χαμογελάστε» μας έλεγε. «Έτοιμοι»;;; μας έλεγε. Και μας έβγαλε και δύο τρεις φωτογραφίες για ασφάλεια και κάθετη και οριζόντια. Έχουν ταλέντο οι άνθρωποι. Είναι τσεκαρισμένο.

Μετά λοιπόν την τέλεια φωτογραφία, πήραμε ευχαριστημένοι σιγά σιγά το δρόμο του γυρισμού.
Εδώ επίσης θέλω να αναφέρω ότι όση ώρα είμαστε στο χώρο γύρω από τις πέτρες του Stonehenge, είχαμε ξεπαγιάσειιιιιι! Έκανε πολύ κρύο. Απ’ ότι μας είπε η ξεναγός, ακόμη και αν ο καιρός στην ευρύτερη περιοχή είναι καλός, στο σημείο αυτό έχει πάντα ασυνήθιστα ρεύματα ψυχρού αέρα και σχεδόν πάντα κάνει κρύο. Με χειμερινό μπουφάν λοιπόν … δύσκολα βγαίνει το δύωρο. Οπότε …προβιά την επόμενη φορά.

Για να ολοκληρωθεί η επίσκεψη είχαμε ακόμα να πάμε και στο Visit Center, που είχε ένα είδους έκθεσης και σουβενιρομάγαζο για να ψωνίσουμε. Φτάσαμε με το suttle bus και αφού χαζέψαμε λίγο στο δωμάτιο εικονικής αναπαράστασης...

στον προϊστορικό οικισμό (σε μακέτες φυσικού μεγέθους) που υπήρχε απ’ έξω...

αφού προσπαθήσαμε να….. μετακινήσουμε μία πέτρα τύπου Stonehenge...

μάταια...

και αφού ψωνίσαμε και τα σουβενίρ μας φτάσαμε στις 12:00 ακριβώς που είχαμε ραντεβού στο λεωφορείο μας, γιατί η εκδρομή είχε και συνέχεια.

Κλείνοντας αυτό το post, επειδή είμαι και σινεφίλ, δεν θα μπορούσα να μην κάνω και μια αναφορά ... όχι σε film location αυτή τη φορά, αλλά σε μια σκηνή από μια ταινία που μιλά για το Stonehenge την εποχή που ήταν ... νεόχτιστο!

Από την ταινία «Η Εποχή των Παγετώνων»

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KostasLia]

Τελεια...
Η ιστορια σου θα με βοηθησει παρα πολυ..
Εχω βεβαια καποιους μηνες μπροστα μου αλλα εχω αρχισει να ψαχνομαι απο τωρα..
Περιμενω να παρω ιδεες και αν εχεις να προτεινεις και κατι αλλο που ισως δεν προλαβες..ενημερωσε με!!!

 

[Sassenach77]

Εξάλλου γι’ αυτό το λόγο κάνουμε το ταξίδι. Για να ψωνίσουμε φιγούρες. Όλα τα άλλα είναι παρελκόμενα.

Νομίζω σου έχω πει, ότι λατρεύω το "οικογενειακό" σας σκεπτικό

Τα παιδιά θα λείπανε και δύο μέρες από το σχολείο τους, πηγαίνοντας αυτήν την εκδρομή. Θεωρώ όμως ότι το ταξίδι είναι πιο «σχολείο» απ’ το σχολείο. Θα τους προσφέρει πολλά πράγματα. Και όταν μπορώ να τους προσφέρω αυτού του είδους τη γνώση (την ταξιδιωτική), χαίρομαι πολύ.

Εύγε!!!

 

[Eftichia]

Και εγώ ήμουν στο Λονδίνο τον Αύγουστο, με τους γιούς μου 17 και 14 για μια εβδομάδα, και επιβεβαιώνω οτι τους άρεσε πάρα πολύ! Κάναμε επίσης εκδρομές σε Cotswolds και Surrey

 

[Grerena]

@Eftichia Το Λονδίνο είναι κλασικό και must για όλες τις ηλικίες, αλλά νομίζω ότι τείνει να συμβεί το ίδιο και με την επαρχία του (αν μπορώ να την αποκαλέσω έτσι). Τα Cotswolds ήταν και μένα στις επιθυμίες μου, αλλά όχι και στων παιδιών μου, αλλά και δεν χωρούσαν δυστυχώς στις 3,5 ημέρες που είχαμε.
Ελπίζω να την μεταφέρεις και εσύ την εμπειρία σου από αυτό το ταξίδι που έκανες με τα παιδιά σου.

Νομίζω σου έχω πει, ότι λατρεύω το "οικογενειακό" σας σκεπτικό

Καλή μου @Sassenach77 πάλι με έκανες να χαμογελάσω.....

Τελεια...
Η ιστορια σου θα με βοηθησει παρα πολυ..
Εχω βεβαια καποιους μηνες μπροστα μου αλλα εχω αρχισει να ψαχνομαι απο τωρα..
Περιμενω να παρω ιδεες και αν εχεις να προτεινεις και κατι αλλο που ισως δεν προλαβες..ενημερωσε με!!!

@KostasLia το ταξίδι αυτό είναι για μεγάλα παιδιά! Έχω και άλλο για Λονδίνο για μικρότερα (που δεν έχω δημοσιεύσει) αλλά και πάλι ... είναι για 10χρονα.
Έχω όμως και ιδέες για μεγάλους...

Εννοείτε ότι θα προτείνω ιδέες. Το Λονδίνο νομίζω ότι είναι ο καταλληλότερος προορισμός για την επιστροφή σας στα ... ταξίδια.

 

[alexandra80]

Τέλεια! Τον Οκτώβρη πάω κι εγώ Λονδίνο,Μπαθ και Stonehedge με το γιο μου για 8 μέρες! Η κατάλληλη στιγμή! Γράφε γράφε!

Μήπως μπορείς να μας δώσεις πληροφορίες για το oxford tube που ανέφερες ?Αφού έχουμε 8 μέρες ,θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε την Οξφόρδη... Τα εισιτήρια τα έκλεισες μέσω internet?

 

[Grerena]

Μήπως μπορείς να μας δώσεις πληροφορίες για το oxford tube που ανέφερες ?Αφού έχουμε 8 μέρες ,θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε την Οξφόρδη... Τα εισιτήρια τα έκλεισες μέσω internet?

Αν έχεις 8 ημέρες διαθέσιμες για Λονδίνο τότε σίγουρα κάπου χωράει και η Οξφόρδη. Νομίζω ότι αν είχα τόσες πολλές ημέρες εγώ, θα είχα γυρίσει τη μισή Αγγλία...
Με βάση την έρευνα που είχα κάνει είχα ανακαλύψει τρεις τρόπους για να πάει κάποιος στην Οξφόρδη.

1. Με λεωφορείο από Victoria Coach, της εταιρείας Oxford tube. Έχει κάθε 15’ με 20’. Η εταιρεία Oxford Tube ξεκινάει από Victoria και η διάρκεια της διαδρομής είναι 1,40’ (ανάλογα με την κίνηση). Οι στάσεις που κάνει είναι: Marble Arch, Noting Hill Gate, Shepherd's Bush, Hillingdon.
https://www.oxfordtube.com/
Εμένα με είχε βολέψει αυτή η εταιρεία, γιατί έκανε στάση πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας και δεν είχε χρειαστεί να πάμε στην αφετηρία (Victoria) το πρωί με μετρό. Το κόστος ήταν 18 λίρες για τον ενήλικο (τώρα νομίζω ότι πήγε 19) και 9 λίρες για το κάθε παιδί με επιστροφή. Αυτές οι τιμές ισχύουν για τα Σάββατα. Σε περίπτωση που πας άλλη ημέρα, τα παιδιά κάτω των 16 χρονών ταξιδεύουν δωρεάν.
Τα εισιτήρια τα πληρώνεις άμεσα (με μετρητά) στον οδηγό. Μπορεί να είναι και η μοναδική πληρωμή που πρέπει να κάνεις με μετρητά σε όλη την Αγγλία.

2. Με λεωφορείο από Victoria Coach πάλι, αλλά άλλης εταιρείας. Το λεωφορείο Χ90 ξεκινάει επίσης από Victoria και η διάρκεια της διαδρομής είναι επίσης 1,40’ (ανάλογα με την κίνηση). Οι στάσεις που κάνει είναι: Grosvenor gardens, Marble Arch, Baker Street, Hillington. Εμένα δεν με βόλευαν αυτές οι στάσεις. Το κόστος είναι το ίδιο.

3. Με τρένο από Paddington station. Ακριβό εισιτήριο. Η διάρκεια είναι 1 ώρα περίπου.

Οτιδήποτε άλλο θυμηθώ θα το αναφέρω στη συνέχεια.

 

[Eftichia]

@Eftichia Το Λονδίνο είναι κλασικό και must για όλες τις ηλικίες, αλλά νομίζω ότι τείνει να συμβεί το ίδιο και με την επαρχία του (αν μπορώ να την αποκαλέσω έτσι). Τα Cotswolds ήταν και μένα στις επιθυμίες μου, αλλά όχι και στων παιδιών μου, αλλά και δεν χωρούσαν δυστυχώς στις 3,5 ημέρες που είχαμε.
Ελπίζω να την μεταφέρεις και εσύ την εμπειρία σου από αυτό το ταξίδι που έκανες με τα παιδιά σου.

Η αλήθεια είναι πως κάναμε πάμπολες βόλτες εξερευνώντας όλα τα κλασσικά αξιοθέατα... Από μουσεία, μπήκαμε μόνο στο Βρετανικό Μουσείο και στο Churcill War rooms https://www.iwm.org.uk/visits/churchill-war-rooms.

Επίσης ανεβήκαμε στο Sky Garden με τα δωρεάν εισητήρια https://skygarden.london/.
Φυσικά πολλά ψώνια και αγορές,χαχα... κάποιες ώρες περάσαμε στο Apple store της Regent Street... αλλά και στο Westfield Stratford City. Camden και Portobello κλασσικά...
Επισκεφθήκαμε ακόμα το Ολυμπιακό πάρκο της βασίλισσας όπου τα αγόρια κατέβηκαν το slide http://arcelormittalorbit.com/whats-on/the-slide/.

Τα αγόρια επίσης ξεναγήθηκαν στο γήπεδο της Άρσεναλ καθότι ποδοσφαιριστές! https://arsenaldirect.arsenal.com/tour/home

Η εμπειρία της ζωής τους όμως, ήταν η παρακολούθηση του αγώνα Άρσεναλ-Μάντσεστερ σίτυ( με τσουχτερό εισιτήριο βέβαια!).

 

[Grerena]

Οξφόρδη: "ΨΩΝΙΑ ΚΑΙ ΒΑΡΚΑΔΑ …ΥΠΟ ΤΗ ΣΚΙΑ ΤΩΝ FILM LOCATIONS"
Είναι γνωστό ότι λόγω του μουντού καιρού οι πόλεις της Βρετανίας δεν είναι φωτογενείς. Σε αυτές ανήκει και η Οξφόρδη. Τη βλέπεις σε φωτογραφίες και λες: «όμορφη είναι», αλλά όταν τη βλέπεις από κοντά καταλαβαίνεις πόσο … την αδικούν οι φωτογραφίες.

Μα τι πόλη είναι και αυτή! Πραγματικά η “ατμόσφαιρά” της είναι καταπληκτική. Μα πως έχουν καταφέρει και έχουν διατηρήσει αυτοί οι Άγγλοι τις πόλεις τους αναλλοίωτες μέσα στα χρόνια ή μάλλον μέσα στους αιώνες;
Γι’ αυτό οι Άγγλοι καταφέρνουν με ευκολία και “γυρίζουν” σειρές εποχής. Δεν χρειάζονται να φτιάξουν σκηνικά! Τα έχουν ήδη έτοιμα!
Πιστεύω ότι είναι τυχεροί όσοι καταφέρνουν να ζήσουν εδώ έστω και για λίγο.

Η Οξφόρδη είναι παγκοσμίως γνωστή λόγω του Πανεπιστημίου της. Πρόκειται για το παλαιότερο Πανεπιστήμιο του Αγγλόφωνου κόσμου και το δεύτερο παλαιότερο πανεπιστήμιο του κόσμου σε συνεχή λειτουργία (μετά από αυτό της Μπολόνια).
Τριανταοκτώ ανεξάρτητα κολέγια και έξι μικρότερα ιδρύματα συνδέονται με το ομοσπονδιακό σύστημα του πανεπιστημίου. Διαθέτει ακόμα και το μεγαλύτερο ακαδημαϊκό σύστημα βιβλιοθηκών στη Βρετανία Αυτές οι στενές ακαδημαϊκές κοινότητες συμβάλλουν στην προώθηση της κορυφαίας έρευνας για την οποία είναι γνωστή η Οξφόρδη. Τα κτίρια του Πανεπιστημίου και οι εγκαταστάσεις του είναι διάσπαρτα σε όλο το κέντρο της πόλης.
Η Οξφόρδη έχει εκπαιδεύσει πολλούς αξιοσημείωτους αποφοίτους (οι λεγόμενοι Oxonians), συμπεριλαμβανομένων 28 βραβευμένων με Νόμπελ, 27 πρωθυπουργών του Ηνωμένου Βασιλείου, πολλών αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο, αλλά και από επιστημονικό, καλλιτεχνικό, λογοτεχνικό κ.α. κόσμο.
Αναφέρω επιλεκτικά μερικά δυνατά ονόματα, όπως: Margaret Thatcher, Abdullah II της Ιορδανίας, Benazir Bhutto, Stephen Hawking, Oscar Wilde, JRR Tolkien, John Locke, TE Lawrence, (Λώρενς της Αραβίας)!

Ένα από τα μεγαλύτερα Κολλέγια του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης είναι το Christ church . Το Κολλέγιο αυτό αποτελείται από πολλά αρχιτεκτονικά σημαντικά κτήρια, όπως το Tom tower (το οποίο σχεδιάστηκε από τον Sir Christopher Wren, τον «Αρχιτέκτονα του Λονδίνου»), το Tom Quad (η μεγαλύτερη τετράγωνη «αυλή» Κολλεγίου στην Οξφόρδη) και το Great Dining Hall, το οποίο ήταν έδρα του Κοινοβουλίου, που συγκεντρώθηκε από τον King Charles κατά τη διάρκεια του αγγλικού εμφυλίου πολέμου. Το «παρεκκλήσι» του Κολλεγίου είναι συγχρόνως και ο Καθεδρικός ναός της Οξφόρδης. Και μάλιστα αποτελεί τον μικρότερο καθεδρικό της Αγγλίας!

Όλοι οι παραπάνω λόγοι είναι αρκετοί προκειμένου να πάει κάποιος να επισκεφτεί το συγκεκριμένο Κολλέγιο.
Και εμείς αυτό επιλέξαμε για να επισκεφτούμε. Το Christ Church ήταν το πρώτο στη λίστα επιθυμιών των παιδιών, όχι για τους παραπάνω λόγους, αλλά λόγω … Harry Potter. Ο παράγοντας Harry Potter ήταν πολύ ισχυρός και καθόρισε την επίσκεψή μας!

Τα κτίρια του Πανεπιστημίου Christ church (του 16ου αι.) έχουν εμπνεύσει πολλούς συγγραφείς και κινηματογραφιστές και πολλά από αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως φόντο για πολλές σκηνές της δημοφιλούς σειράς ταινιών Harry Potter. Το Tom Quad, η μεγάλη διπλή σκάλα του Great Hall του Πανεπιστημίου αποτελούν και μέρη του “Hagwarts”, της σχολής των μάγων.

To Hagwarts από το internet (εννοείται)...

Αποτέλεσμα; Η δημοτικότητα του Πανεπιστημίου, τα τελευταία χρόνια να έχει εκτοξευτεί στα ύψη
με σχεδόν μισό εκατομμύριο επισκέπτες ετησίως, το μεγαλύτερο ποσοστό των οποίων να είναι … έφηβοι!
Έτσι βρεθήκαμε και εμείς εδώ! Ως έφηβοι! (Και εγώ μαζί )

Η πόλη επίσης έχει πολύ ενδιαφέροντα μουσεία όπως το παλαιοντολογικό, το Φυσικής Ιστορίας, βιβλιοθήκες κ.α. Επίσης ένα άλλο “must” είναι και οι βαρκάδες στον παραπόταμο του Τάμεση που διαρρέει την πόλη.

Εμείς όμως οφείλαμε να ξεκινήσουμε με τα highlight αξιοθέατα, που δεν ήταν άλλα από το Great Hall (την τραπεζαρίας του “Hagwarts” των ταινιών), αλλά και την εντυπωσιακότατη διπλή σκάλα που οδηγεί στην μεγάλη αίθουσα της τραπεζαρίας.
Έτσι...
Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο (στη High Street) ...

Και διασχίζοντας για λίγο μια πολύ "ζωηρή¨ πόλη...

βρεθήκαμε γρήγορα στην είσοδο του Κολλεγίου Christ Church. Με το που αφήσαμε πίσω μας τον πολυσύχναστο δρόμο St Aldates, βρεθήκαμε ξαφνικά μέσα στους γαλήνιους, πράσινους χώρους του Christ Church Meadow.

Περάσαμε μέσα από τον τεράστιο προαύλιο χώρο και φτάσαμε στην είσοδο του Καθεδρικού που αποτελούσε συγχρόνως και είσοδο του Great Hall.

To Tom Quad ( η μεγαλύτερη τετράγωνη αυλή Κολλεγίου), με το Tom Tower, το οκταγωνικό καμπαναριό στο βάθος (του Sir Christopher Wren).

Το ωράριο της εκκλησίας αλλά και της τραπεζαρίας του Πανεπιστημίου είναι πολύ ακαθόριστο. Στο επίσημο site δεν υπήρχαν, προς ενημέρωσή μας, συγκεκριμένες opening times. Αυτές καθορίζονταν πάντα την τελευταία στιγμή ανάλογα με τις ανάγκες των μελών του Κολλεγίου! Γιατί εκτός από αξιοθέατο … είναι και μια εν ενεργεία τραπεζαρία Πανεπιστημίου! Έτσι όταν φτάσαμε δεν ξέραμε αν θα είναι ανοιχτά.

Και τελικά δεν ήταν. Τα μέλη του κολλεγίου χρησιμοποιούν την τραπεζαρία για να τρώνε τρία γεύματα καθημερινά, συμπεριλαμβανομένου ενός επίσημου δείπνου τα βράδια. "Οι επισκέπτες πρέπει να το γνωρίζουν αυτό και να προγραμματίσουν τα ταξίδια τους όταν δεν χρησιμοποιείται η τραπεζαρία από τα μέλη του Κολλεγίου".
Μικρό το κακό, γιατί θα άνοιγε σε λίγο και στο μεταξύ θα είχαμε χρόνο να επισκεφτούμε τον καθεδρικό ναό και αν ήμασταν τυχεροί μπορεί να πετυχαίναμε και την διάσημη χορωδία.

Ο Καθεδρικός της Οξφόρδης...

Ο αιδεσιμότατος του Καθεδρικού Ναού λέει χαρακτηριστικά ότι "οι επισκέπτες μας τείνουν να είναι νεότεροι απ' ότι σε άλλους Καθεδρικούς!"

Αφού είδαμε και τον Καθεδρικό (αλλά όχι τη χορωδία) ήρθε και η ώρα της τραπεζαρίας. Έτσι, ανεβήκαμε την εντυπωσιακή διπλή σκάλα του “Hagwarts”.

Να ξέρατε πόσο ζορίστηκα για να βγάλω αυτές τις φωτογραφίες της σκάλας ... χωρίς κόσμο!

Η σκάλα μας οδήγησε στην ομολογουμένως πολύ εντυπωσιακή τραπεζαρία, εμάς αλλά και πλήθη κόσμου.
Ήταν μία μακρόστενη αίθουσα με τρεις σειρές μακρόστενα τραπέζια (στη σειρά ήταν τέσσερις, όσοι και οι οίκοι του Hogwarts). Στους διαδρόμους ανάμεσα στα τραπέζια ο κόσμος σχηματίζοντας ουρά (μαζί και εμείς) περπατούσε σιγά σιγά θαυμάζοντας το χώρο.

Η τεράστια αίθουσα είχε «βαριά» επίπλωση, ξύλινη διακόσμηση, βιτρό παράθυρα, ξυλόγλυπτη οροφή και κλασικούς πίνακες στους τοίχους. Οι περισσότεροι ήταν πορτρέτα καθηγητών του Πανεπιστημίου. Στο βάθος βρισκόταν το πορτραίτο του ιδρυτή της Εκκλησίας του Χριστού, ο Henry VIII, ο οποίος απεικονίζεται πάνω από μια προτομή της βασίλισσας Elizabeth II. Ανάμεσα στα πορτραίτα αναγνώρισα George Canning. Ο Caning είναι ο γνωστός φιλέλληνας, από τον οποίο πήρε το όνομά του και η πλατεία Κάνινγκος της Αθήνας. Τα παιδιά δεν τον θυμόντουσαν. Ο μικρός όμως (προς μεγάλη μου χαρά) αναγνώρισε το πορτραίτο του John Locke, του Άγγλου φιλόσοφου και Διαφωτιστή.
Τι ιστορία έχει αυτό το μέρος!

- «Καλά, εσύ που τον ήξερες τον Locke;», ρώτησα τον μικρό.
- «Μην τρομάζεις, μαμά. Προχθές το κάναμε στην Ιστορία.»

Τα τραπέζια ήταν στρωμένα και έτοιμα να σερβιριστούν. Ύστερα από τη λίγη ώρα, η τραπεζαρία που τώρα ήταν επισκέψιμη για το κοινό θα ξαναέκλεινε πάλι προκειμένου να εξυπηρετήσει τις πραγματικές ανάγκες του Πανεπιστημίου. Τι περίεργο! Ο χώρος που τρως το μεσημέρι σαν φοιτητής ή Καθηγητής να είναι αξιοθέατο και να κλείνει και να ανοίγει συγκεκριμένες ώρες για να ικανοποιεί πότε τους φοιτητές και πότε τους τουρίστες. Και όλο αυτό λόγω μιας ταινίας. Και δεν είναι καν το μέρος που γυρίστηκε η ταινία, αλλά απλά ο χώρος από τον οποίο ο συγγραφέας πήρε έμπνευση!!!
Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες παρόλο που ήταν δύσκολο γιατί είχε αρκετό κόσμο.

Βγαίνοντας έξω περιτριγυρίσαμε για λίγο στους χώρους του Κολλεγίου.

Πραγματικά αυτά που είδα με ... έπεισαν ότι είναι κατάλληλα για σκηνικά ταινίας.
Όμως δύσκολο να πιστέψω ότι είναι χώρος Πανεπιστημίου και μάλιστα χώρος που έχει συνεχή χρήση από τον 16ο αι.!

Και εκεί που τριγυρνούσαμε "πέφτουμε" πάνω σε ένα σουβενιρομάγαζο. Τα παιδιά τρελάθηκαν. Είχε ότι μπορεί να φανταστεί κανείς με το λογότυπο του Harry Potter. Μπλούζες, καπέλα, φούτερ, στυλό, τετράδια, μπρελόκ, τράπουλες, σουβέρ, φιγούρες και πολλά άλλα. Φάγαμε αρκετή ώρα μέχρι να αποφασίσουμε τι θα πάρουμε και ήταν και όλα «τσιμπημένα». Και όταν τελικά αποφασίσαμε και πάμε στο ταμείο να πληρώσουμε, τι να δούμε πίσω από τον ταμία; Το ραβδί του Harry Potter! «Τσιμπημένο» και αυτό φυσικά. Έκανε 36 λίρες παρακαλώ. Γούρλωσαν τα μάτια τους τα παιδιά.
Ε! Τι να κάνω και εγώ;
-«Άντε και θα τσοντάρω λίγο στο χαρτζιλίκι σας να το πάρουμε».
-«Yes»
Τώρα όμως που αποφασίσαμε να ψωνίσουμε ,,, δεν ξέραμε ποιο ραβδί να πάρουμε. Είχε πολλά. Του Voldemort, του Harry Potter, του Snape; Ποιο; Τελικά πήραμε του Snape, γιατί ήταν πιο ωραίο. Πάει και αυτό.

Ευτυχισμένοι βγήκαμε ξανά στην πόλη. Φτάσαμε μέχρι την Radcliffe Camera, ένα στρογγυλό και πολύ χαρακτηριστικό κτίριο της πόλης, που αποτελεί το αναγνωστήριο της Βιβλιοθήκης και στη συνέχεια περάσαμε έξω από τη βιβλιοθήκη Bodleian (στην οποία έχουν γυριστεί πολλές σκηνές από τις ταινίες Harry Potter), αλλά επιλέξαμε να επισκεφτούμε τη Θεολογική σχολή (Divinity school), όπου επίσης γυρίστηκαν κάποιες σκηνές από τις ταινίες και συγκεκριμένα εκεί ήταν το αναρρωτήριο της σχολής των μάγων.

Στη συνέχεια με βάση το πρόγραμμά μου, θα έπρεπε να πάμε να δούμε τα δύο δωρεάν μουσεία φυσικής Ιστορίας και Παλαιοντολογίας και μετά θα πηγαίναμε για “punting”. Για κάποιο λόγο … δεν τα προλαβαίναμε και τα δύο και θα έπρεπε να διαλέξουμε τι θα κάναμε. Επειδή λοιπόν μουσεία θα βλέπαμε και στο Λονδίνο και το punting μάλλον θα ήταν πιο διασκεδαστικό, επιλέξαμε το δεύτερο.

Το “punting” είναι βαρκάδα στο ποτάμι με ένα σκάφος που ονομάζεται “punt”. Το punt είναι ένα είδος βάρκας, η οποία δεν κινείται με κουπιά αλλά με ένα κοντάρι που «σπρώχνει» το βυθό, κάτι σαν αυτό που κάνουν οι γονδολιέρηδες της Βενετίας Είναι πολύ σύνηθες σπορ, με το οποίο ασχολούνται οι φοιτητές της Οξφόρδης και μάλιστα είναι και γνωστοί και οι αγώνες που γίνονται κάθε χρόνο μεταξύ των φοιτητών της Οξφόρδης και αυτών του Cambridge.
Τα παιδιά εννοείται ότι ενθουσιάστηκαν με την ιδέα της βαρκάδας. Φτάσαμε σε ένα σημείο του ποταμού, κοντά στο Magdalene College, όπου είχε punt για ενοικίαση. Εκτός όμως από punt, είχε και ποδήλατα και βάρκες με κουπιά και άλλα ποταμίσια πλεούμενα. Τα punt όμως επειδή φοβηθήκαμε ότι θα ήταν αρκετά δύσκολα στην οδήγηση και δεν υπήρχε τέτοια ώρα που πήγαμε οδηγός (που μπορούσες επίσης να νοικιάσεις punt με οδηγό), δεν πήραμε και αποφασίσαμε να πάρουμε ένα θαλάσσιο ποδήλατο. Μάλλον ποταμίσιο ποδήλατο θα έλεγα γιατί ήταν λίγο διαφορετικό από αυτά που ξέρουμε.

Ήταν πάρα πολύ ωραία. Κάναμε μία ώρα ποδηλατάδα στο κανάλι αυτό της Οξφόρδης, περνώντας δίπλα από τα Πανεπιστήμια, τις αυλές τους, τα γήπεδά τους κ.α. Τα αγόρια ανέλαβαν και τα δύο τα πετάλια και μοιραζόντουσαν και το πηδάλιο και εγώ είχα αράξει μπροστά στην πλώρη απολαμβάνοντας τη βαρκάδα και το φραπέ μου, που έφτιαξα επί τόπου. Τέλεια. Όλοι το ευχαριστηθήκαμε.

Αυτόν τον φραπέ ... το πόσο τον ευχαριστήθηκα ... δεν λέγεται...

Μετά την ποδηλατάδα υπήρχε πια μία εκκρεμότητα πριν φύγουμε από την Οξφόρδη και αυτή ήταν να πάμε σε ένα μαγαζί της Games Workshop να ψωνίσουμε φιγούρες. Εύκολα το βρήκαμε. Στο κέντρο της πόλης. Εμ! Φοιτητούπολη η Οξφόρδη. Προφανώς και θα είχε τέτοιο μαγαζί και μάλιστα στο κέντρο της. Φτάσαμε. Έβλεπα τη χαρά στα πρόσωπά των παιδιών και χαιρόμουνα και εγώ. Τι φιγούρες είχε εκεί μέσα! Φιγούρες που δεν έβρισκαν στην Ελλάδα και τις έβλεπαν μόνο στο internet, τώρα τις έβλεπαν μπροστά τους και δεν ήξεραν τι να πρωτοδιαλέξουν για να αγοράσουν.

Τα άφησα να περιεργαστούν και να διαλέξουν με την ησυχία τους ότι ήθελαν και εγώ στο μεταξύ βρήκα ευκαιρία να τηλεφωνήσω στον άντρα μου. Έχοντας ένα ύφος απόλυτης ικανοποίησης, αφού έβλεπα και τα παιδιά ικανοποιημένα, του εξιστόρησα τα νέα της ημέρας. Το κυριότερο όμως ήταν ότι ήθελα να πάρω τα εύσημα για τις επιλογές μου, αφού εκείνος ήταν πολύ επιφυλακτικός με το ταξίδι αυτό προς «το άγνωστο … σέρνοντας τα παιδιά μας μαζί». Τον καθησύχασα λοιπόν ενημερώνοντάς τον ότι το ταξίδι μέχρι στιγμής έχει στεφθεί με απόλυτη επιτυχία και ότι τα παιδιά είναι πολύ χαρούμενα.

Ξόδεψαν πολλά από το χαρτζιλίκι τους σε εκείνο το μαγαζί εκείνο το βράδυ. Και μάλλον θα ήθελαν να ξόδευαν και άλλα, αλλά τους συγκράτησα λίγο εγώ με το σκεπτικό ότι θα συναντούσαμε και άλλα υποκαταστήματα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας. Ποια διάρκεια; Μιλάω λες και κάνουμε κανένα πολυήμερο ταξίδι. Πέρασε ήδη η μία μέρα και έχουμε άλλες δυόμισι. Μου φαίνεται ότι είμαστε πιο πολύ καιρό στην Αγγλία, αφού από τις 6:00 το πρωί που είμαστε στους δρόμους έχουμε κάνει τόσα πολλά!!!

Από το σπίτι μας πήγαμε στο Βενιζέλος, από εκεί Stansted, από εκεί Notting Hill, από εκεί Οξφόρδη.
Και στην Οξφόρδη η διαδρομή που κάναμε (με πόδια και ποδήλατο) φαίνεται στον παρακάτω χάρτη:

Και ακόμα δεν τέλειωσε η μέρα. Έχουμε ακόμα να αντιμετωπίσουμε και τις συγκινήσεις του ξενοδοχείου και του δωματίου που δεν έχουμε δει ακόμα. Αχ! Τι θα συναντήσουμε άραγε;

Το «κατάλυμα»
Γύρω στις 8:00 πήραμε πάλι το λεωφορείο της Oxford tube.

Το λεωφορείο μας άφησε κατά τις 9:20 απέναντι από το ξενοδοχείο μας. Στις 9:30 το βράδυ λοιπόν φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας. Το κτίριο είναι ένα παλιό κτίριο με τουβλάκι κόκκινο πανομοιότυπο με το διπλανό και το παραδιπλανό. Απ’ έξω δεν καταλαβαίνεις ότι είναι ξενοδοχείο γιατί δεν έχει καν ταμπέλα. Εννοείται ότι δεν έχει ούτε λόμπι, ούτε χώρο υποδοχής. Ανοίγεις την πόρτα ένας μικρός διάδρομος και σκάλες για να ανέβεις στα δωμάτια. Η ιδιοκτήτρια μένει στο υπόγειο. Φτάνουμε και της χτυπάμε το κουδούνι. Μετά από ώρα μας άνοιξε και επιτέλους μας οδήγησε στο δωμάτιό μας που ήταν στον 1ο όροφο. Το δωμάτιο ήταν μεγάλο για τρίκλινο, κάτω είχε μια βρώμικη μοκέτα, που κάλυπτε ένα ανώμαλο ξύλινο δάπεδο, που έτριζε όπου και να πατούσες και σκόνταφτες επίσης και οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι από επίσης μια βρώμικη ταπετσαρία. Το δωμάτιο είχε επίσης ψυγείο (με ξεχασμένα σάντουιτς από τους προηγούμενους ενοίκους) κουζίνα, φούρνο, κουζινικά σκεύη, όπου τίποτα από όλα αυτά δεν με ενέπνεαν να τα αγγίξω. Το μπάνιο (ας πούμε) ήταν ένα πρόσθετο κουβούκλιο μέσα στο δωμάτιο διαστάσεων 0,5χ0,50μ. (σε καμπίνα πλοίων έχει μεγαλύτερη) όπου είχε μια ντουζιέρα και ένα μικρό νιπτηράκι. Εννοείτε ότι χαρτί τουαλέτας είχαν ξεχάσει να βάλουν. Αυτή λοιπόν την εικόνα είχε το δωμάτιο που θα μου ετοίμαζαν σε μισή ώρα το πρωί που πρωτοήρθαμε. Ήρθαμε δέκα ώρες μετά και πάλι έτοιμο δεν ήταν.

Οk. Αυτό μας έτυχε τώρα. Το είχα λίγο ψιλοϋποψιαστεί. Λίγο το booking, λίγο το βλέμμα της ιδιοκτήτριας, αλλά τι να κάνω τώρα; Ήθελα φθηνό και σε καλή θέση. Καλά να πάθω. Οk! Λέω στα παιδιά: Μόνο ύπνο θα κάνουμε. Απλά προσπαθήστε να μην κυκλοφορείτε πολύ. Ο μικρός το πήρε πολύ στα σοβαρά και πήγαινε από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη προσπαθώντας να μην πατάει κάτω δηλ. πατούσε από έπιπλο σε έπιπλο σαν μαϊμού, λες και αυτά ήταν καθαρά. Βέβαια από την άλλη ομολογώ ότι τα κρεβάτια είχαν πολύ ωραία στρώματα, τα σεντόνια ήταν πεντακάθαρα και επίσης είχε και μια 42άρα τηλεόραση και μάλιστα με δορυφορικά κανάλια. Απίστευτο ε; Φρεσκαριστήκαμε, συμπληρώσαμε ένα έντυπο (τύπου multiple choice) σημειώνοντας τι πρωινό θέλαμε να μας σερβίρει το πρωί στο δωμάτιο (αφού είπαμε δεν έχει λόμπι) και της το δώσαμε και μετά αράξαμε στα μοναδικά καθαρά σημεία του δωματίου (δηλ. στα κρεβάτια μας) και τι χαρά είδαμε spiderman στην τηλεόραση … στα Αγγλικά! Είχαμε τρελαθεί με τα μεταγλωττισμένα σε άλλες χώρες που πηγαίναμε μέχρι τώρα.

Κοιμηθήκαμε γρήγορα. Νομίζω ότι παρόλη την «έκπληξη» του δωματίου, η ημέρα είχε απόλυτη επιτυχία.
Αύριο θα ερχόταν η σειρά του Λονδίνου...

 

[alexandra80]

Αν έχεις 8 ημέρες διαθέσιμες για Λονδίνο τότε σίγουρα κάπου χωράει και η Οξφόρδη. Νομίζω ότι αν είχα τόσες πολλές ημέρες εγώ, θα είχα γυρίσει τη μισή Αγγλία...
Με βάση την έρευνα που είχα κάνει είχα ανακαλύψει τρεις τρόπους για να πάει κάποιος στην Οξφόρδη.

1. Με λεωφορείο από Victoria Coach, της εταιρείας Oxford tube. Έχει κάθε 15’ με 20’. Η εταιρεία Oxford Tube ξεκινάει από Victoria και η διάρκεια της διαδρομής είναι 1,40’ (ανάλογα με την κίνηση). Οι στάσεις που κάνει είναι: Marble Arch, Noting Hill Gate, Shepherd's Bush, Hillingdon.
https://www.oxfordtube.com/
Εμένα με είχε βολέψει αυτή η εταιρεία, γιατί έκανε στάση πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας και δεν είχε χρειαστεί να πάμε στην αφετηρία (Victoria) το πρωί με μετρό. Το κόστος ήταν 18 λίρες για τον ενήλικο (τώρα νομίζω ότι πήγε 19) και 9 λίρες για το κάθε παιδί με επιστροφή. Αυτές οι τιμές ισχύουν για τα Σάββατα. Σε περίπτωση που πας άλλη ημέρα, τα παιδιά κάτω των 16 χρονών ταξιδεύουν δωρεάν.
Τα εισιτήρια τα πληρώνεις άμεσα (με μετρητά) στον οδηγό. Μπορεί να είναι και η μοναδική πληρωμή που πρέπει να κάνεις με μετρητά σε όλη την Αγγλία.

2. Με λεωφορείο από Victoria Coach πάλι, αλλά άλλης εταιρείας. Το λεωφορείο Χ90 ξεκινάει επίσης από Victoria και η διάρκεια της διαδρομής είναι επίσης 1,40’ (ανάλογα με την κίνηση). Οι στάσεις που κάνει είναι: Grosvenor gardens, Marble Arch, Baker Street, Hillington. Εμένα δεν με βόλευαν αυτές οι στάσεις. Το κόστος είναι το ίδιο.

3. Με τρένο από Paddington station. Ακριβό εισιτήριο. Η διάρκεια είναι 1 ώρα περίπου.

Οτιδήποτε άλλο θυμηθώ θα το αναφέρω στη συνέχεια.

Σ ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο που αφιερώσεις να μου απαντήσεις! Για την ακρίβεια θα είμαι 3 μέρες Μπαθ,για να πάω σε Stonehenge και cotswolds και 4 Λονδίνο. Μάλλον θα βράσω κάπου και την Οξφόρδη, γιατί είχα μαγευτεί από το Cambridge ....

 

[paefstra]

@Grerena εισαι επαξια η "μανα κουραγιο" του φορουμ!

 

[jimp]

Με την ευκαιρία της ιστορίας σου να γράψω εδώ πως στο αγγλικο groupon και στο Wowcher έχει καλές τιμές για ημερήσιες εκδρομές σε Stonehenge/Bath (και όχι μόνο) οι οποίες με τους κωδικούς έκπτωσης που βγάζει συχνά συμφέρουν πολύ.