Ηνωμένο Βασίλειο Λονδίνο μαζί με Οξφόρδη, Stonehenge, Bath και τους γιους μου!

[Grerena]

Λονδίνο: ΜΙΑ ΠΟΛΥ «ΓΕΜΑΤΗ» ΗΜΕΡΑ
Το πρωί κατά τις 8:30 ακούω χτύπημα στην πόρτα. Ήρθε το πρωινό μας. Ένας νεαρός (μετά έμαθα ότι ήταν ο γιος της παράξενης σπιτονοικοκυράς μας) μας έφερε το πρωινό μας.
«Here is your English breakfast» μας είπε.
Ήταν αυγά με μπέικον, λουκάνικα και ψωμί του τοστ. Από ρόφημα … αφού δεν είχε γάλα για τα παιδιά, είχα ζητήσει ζεστή σοκολάτα. Για μένα είχε καφέ, ο οποίος ήταν χάλια, αλλά βολεύτηκα, γιατί μετά έφτιαξα δικό μου. Στα παιδιά άρεσε το πρωινό εμένα όχι και τόσο. Μπορεί να ήμουν και προκατειλημμένη, αφού είχα «χαλαστεί» αρκετά με το δωμάτιο.
Φεύγοντας, στο διάδρομο συνάντησα τη σπιτονοικοκυρά μας. Χαιρετηθήκαμε και επί τη ευκαιρία την ενημέρωσα ότι αύριο να μη μας υπολογίζει για πρωινό, γιατί θα φύγουμε πολύ νωρίς το πρωί σε εκδρομή.

Ξεκινήσαμε λοιπόν το tour μας κατά τις 9:00. Ήθελα στο λίγο χρόνο που είχαμε στη διάθεσή μας στο Λονδίνο τα παιδιά να πάρουν μια γεύση απ’ όλα.
Πήραμε λοιπόν το metro, ξαναλέω ότι ήταν δίπλα από το δωμάτιό μας (πρέπει να δικαιολογήσω την επιλογή του ξενοδοχείου ) και κατεβήκαμε στο Westminster.

Η πρώτη εικόνα που είχαμε μόλις βγήκαμε από το metro ήταν το Big Ben.

Αυτό ήταν must για τα παιδιά. Προϋπόθεση βασική ... μετά από τις φιγούρες που ψωνίσαμε βέβαια.
Εγώ πολύ θα ήθελα να ανεβούμε στο ρολόι. Είχα διαβάσει ότι υπήρχαν tour συγκεκριμένες ώρες τις ημέρας, αλλά δεν μας «έβγαινε» τελικά, οπότε αρκεστήκαμε στο να το δούμε απλά και να βγάλουμε φωτογραφίες από όλες τις δυνατές γωνίες.
Μετά προχωρήσαμε απέναντι στην Parliament square. Χαζεύοντας τα αγάλματα της πλατείας, όπως των Winston Churchill, Nelson Mantela, Mahatma Gandhi, Abraham Lincoln, Richard the lion heart κ.α. βρήκα αφορμή και ευκαιρία να πιάσω συζήτηση για ιστορικά θέματα που σχετίζονταν με τα πρόσωπα αυτά. Δεν κράτησε πολύ η συζήτηση, γιατί τα παιδιά κατάλαβαν ότι ήθελα να κάνω «μάθημα» και με «έκοψαν» και οι δύο με την γνωστή διακριτικότητα, που χαρακτηρίζει τους εφήβους.

Στη συνέχεια πήγαμε και είδαμε για λίγο την εκκλησία St Margaret’s του Westminster, η οποία μαζί με το Αβαείο του Westminster βρίσκεται στον κατάλογο της Unesco. Το Αβαείο μου έπεφτε κομματάκι ακριβό. Το Αβαείο (στο οποίο τελούνται γάμοι βασιλιάδων) είχε είσοδο 18 λίρες το άτομο, ενώ η εκκλησία της St Margaret (που τελούνται γάμοι βουλευτών και αξιωματικών της Βουλής των Λόρδων) είχε δωρεάν είσοδο. Προκειμένου να «σβήσω» από τη λίστα της Unesco ένα ακόμα μνημείο, χωρίς να πληρώσω 18 λίρες το κεφάλι, θα βολευόμουν και με τη St Margaret.
Μια χαρά vip είναι και οι βουλευτές...

Μετά διασχίσαμε τη γέφυρα Westminster έχοντας άλλη οπτική του Big Ben, του Κοινοβουλίου και του Τάμεση...

... ώσπου φτάσαμε στην προβλήτα Waterloo Pier, από την οποία θα παίρναμε το καραβάκι προκειμένου να κάνουμε μια μικρή βόλτα στον Τάμεση, αλλά και να μας πάει κοντά στη γέφυρα του Λονδίνου, που θα ήταν ο επόμενος τουριστικός στόχος.

Το καραβάκι άργησε να έρθει και παρόλο που υπήρχε κλειστή αίθουσα αναμονής, δεν καταφέραμε να γλυτώσουμε από το τσουχτερό κρύο (ασυνήθιστο νομίζω για Οκτώβριο). Κοινώς «ξυλιάσαμε» μέχρι να έρθει το καραβάκι. Στην ώρα αυτή που περιμέναμε θα έπρεπε να περάσουν τουλάχιστον δύο καραβάκια, με βάση το timetable. Που είναι η περίφημη Αγγλική συνέπεια;
Μπορεί να μην ήταν και πολύ “Αγγλικό” το καραβάκι. Αφού και ο υπάλληλος στο γκισέ των εισιτηρίων δεν μου φάνηκε να έχει και πολύ … Αγγλική καταγωγή.
Καθώς περιμέναμε τα παιδιά βρήκαν ευκαιρία (και χρόνο) για να φάνε και ένα «βρώμικο» hot-dog από καντίνα της προβλήτας (με 4,5 λίρες παρακαλώ το ένα).
Αυτό περί χρόνου το αναφέρω, γιατί όπως είναι φανερό δεν είχα προβλέψει χρόνο για … φαγητό. Ειδικά σήμερα είχα πολύ στριμωγμένο πρόγραμμα και η μόνη έννοια μου ήταν να βγει το πρόγραμμα και να δούμε το Λονδίνο σε ... μια μέρα και ήμουν με το «ρολόι στο χέρι.» Οπότε μπορεί να μου «στοίχισε» αυτή η καθυστέρηση του καραβιού από τη μια, αλλά φάγανε και κάτι τα παιδιά από την άλλη.

Ήρθε και το καραβάκι κάποια στιγμή και κάναμε την mini κρουαζιέρα στον Τάμεση. Περάσαμε δίπλα από το Εθνικό Θέατρο, τον Oxo tower, την Tate Gallery, τη Millenium bridge, το Global Theatre, το HMS Belfast, με εμένα σε ρόλο …ξεναγού να δείχνω όλα αυτά στα παιδιά...

ώσπου φτάσαμε στην προβλήτα της Tower Pier, στην οποία και αποβιβαστήκαμε...

Πολύ μου άρεσε παραλιακή βόλτα που κάναμε δίπλα στον Τάμεση από την προβλήτα έως την Tower bridge. Στον Πύργο του Λονδίνου επιλέξαμε να μην τον επισκεφτούμε, γιατί μάλλον θα μας έτρωγε πολύ χρόνο και ο ίδιος και οι τεράστιες ουρές που είδαμε απ’ έξω.

Την περίφημη Tower Bridge, όμως θα την επισκεπτόμασταν οπωσδήποτε, γιατί αν μη τι άλλο είναι το κυριότερο landmark, που χαρακτηρίζει το Λονδίνο (είναι όμως και ………film location site από την ταινία του Sherlock Holmes).

Η Tower bridge είναι μια γέφυρα του 1886. Αποτελείται από δύο δίδυμους πύργους, που συνδέονται μεταξύ τους στο πάνω μέρος τους με δυο πεζοδρόμια, τα οποία είναι σχεδιασμένα να αντέχουν τις οριζόντιες δυνάμεις εφελκυσμου, που ασκούνται από τα αιωρούμενα τμήματα της γέφυρας στις πλευρές των πύργων.
Οι δύο πύργοι της γέφυρας, η γέφυρα του πάνω επιπέδου και οι βικτοριανοί χώροι του μηχανοστασίου αποτελούν μέρος της έκθεσης Tower Bridge, στην οποία είχαμε άμεσα σκοπό να πάμε.
Ευτυχώς εδώ είχε ουρά, που μπορούσαμε να αντέξουμε και μπήκαμε μέσα γρήγορα.

Στους διαδρόμους υπάρχει μια έκθεση για την ιστορία της γέφυρας. Υπάρχουν φωτογραφίες και διαδραστικές οθόνες, που εξηγούν γιατί και πώς κατασκευάστηκε η Tower Bridge. Το εντυπωσιακότερο όμως όλων είναι η θέα που προσφέρουν αυτά τα δύο πεζοδρόμια διαμέσου του πατώματος, …του γυάλινου πατώματος. Είχε πλάκα να βλέπεις την κίνηση της κατωγέφυρας από ψηλά.

Βγαίνοντας από το νότιο Πύργο κάναμε και μια επίσκεψη και στο μηχανοστάσιο (που βρίσκεται σε ξεχωριστό κτίριο), όπου εκεί υπήρχαν και οι πρωτότυπες ατμομηχανές και επίσης αρκετά διαδραστικά παιχνίδια, που σε βοηθούσαν να κατανοήσεις τη λειτουργία αυτού του θαύματος της μηχανικής του 19ου αι. Νομίζω ότι και αυτή η επίσκεψη άρεσε πολύ στα παιδιά.

Βγαίνοντας από το μηχανοστάσιο μας περίμενε μια έκπληξη. Είδαμε μπροστά μας τη μικρή μου ξαδελφούλα, που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο. Βέβαια δεν ήταν και πολύ τυχαία η συνάντηση. Επικοινωνούσαμε από το πρωί με μηνύματα του τύπου «που είστε να έρθω να σας βρω», αλλά το που είμαστε άλλαζε συνέχεια και προσπαθώντας να μας συνδυάσει και εμάς με τις δουλειές της, όλο και αναβαλλόταν το ραντεβού μας, σε σημείο που πίστευα ότι δεν θα καταφέρουμε να συναντηθούμε. Τελικά μας πέτυχε στην έξοδο από την Tower bridge.
Αφού χαρήκαμε πολύ, χαιρετηθήκαμε και φιληθήκαμε και όλα τα σχετικά συνεχίσαμε το tour μας, τετράδα πια.
Πρόκειται για τη γνωστή ξαδελφούλα μου που είχε "πρωταγωνιστήσει" στην ιστορία "Μια ημερήσια στο Λονδίνο, αλλά και λίγη … εξοχή!" Σε εκείνη την εκδρομή στο Λονδίνο, με είχε φιλοξενήσει και ξεναγήσει.

Είμαστε πια στη Νότια όχθη του Τάμεση (αφού είχαμε διασχίσει την Tower Bridge από το πάνω τμήμα της και είχαμε περάσει απέναντι). Συνεχίσαμε τη βόλτα μας πάλι παραλιακά περνώντας μπροστά από τo City Hall (το γυάλινο εντυπωσιακό οβάλ κτίριο της παραλίας), μπροστά από τη στοά της Hay’s Gallery, μπροστά από το πολεμικό πλοίο HMS Belfast και ενώ στο πρόγραμμα είχα να επισκεφτούμε τη φυλακή του Λονδίνου, συνειδητοποίησα ότι δεν μας έπαιρνε ο χρόνος (γιατί στις 2:00 είχα κλείσει θέση για να ανεβούμε στο Sky garden να δούμε τη θέα του Λονδίνου από ψηλά). Δυστυχώς αναγκαστήκαμε να αφήσουμε τη φυλακή του Λονδίνου εκτός προγράμματος, με μεγάλη μου λύπη, γιατί νομίζω ότι θα άρεσε στα παιδιά (ας όψεται το καραβάκι που μας καθυστέρησε*).

“ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕ ΘΕΑ”
Το Sky garden είναι ότι λέει το όνομά του. Πρόκειται για έναν κήπο που βρίσκεται στον ουρανό! Είναι ένας κήπος που βρίσκεται στον τελευταίο όροφο ενός ουρανοξύστη. Η θέα από εκεί του Λονδίνου είναι πραγματικά πανοραμική. Βλέπεις τα πάντα από εκεί. Η επίσκεψη αυτή ικανοποιούσε κατά πολύ την επιθυμία μου: «πρέπει να δούμε το Λονδίνο μέσα σε μια μέρα…..» Κυριολεκτικά όμως, όχι μεταφορικά. Από εκεί πράγματι βλέπεις όλο το Λονδίνο, σε μια στιγμή. Πρόκειται για έναν ολόκληρο όροφο, που έχει τζαμαρίες περιμετρικά, γυάλινο θόλο στην οροφή, μπαλκόνια, βεράντες και μία καφετέρια.

Η αλήθεια είναι πάντως ότι το Sky ήταν άπλετο, ενώ το garden όχι και τόσο...

Δεν είναι όμως και πολύ απλό για να ανέβεις. Χρειάζεται να κλείσεις θέσεις αρκετά νωρίτερα για συγκεκριμένη μέρα και ώρα. Εγώ είχα κλείσει περίπου 20 μέρες πριν, εκτύπωσα τον κωδικό κράτησης, τον οποίο έδειξα στους security του ισογείου και αφού περάσαμε από έλεγχο (τύπου αεροδρομίου) πήραμε το ασανσέρ, το οποίο μας ανέβασε σε 25 δευτερόλεπτα 36 ορόφους!

Νομίζω ότι είμαστε πολύ τυχεροί που ανεβήκαμε μια μέρα με καλό καιρό και πολύ καλή ορατότητα.
Πραγματικά όμως βλέπεις τα πάντα. Από τα μπαλκόνια της νότιας πλευράς βλέπεις μεγάλο κομμάτι του Τάμεση, από τη Βουλή των Λόρδων από τη μια, μέχρι και την Ο2 αρένα από την άλλη. Είδαμε όλη τη διαδρομή που κάναμε με το καραβάκι και αυτή που περπατήσαμε. Από τις βεράντες της βόρειας πλευράς βλέπεις σε απόσταση αναπνοής το πολύ χαρακτηριστικό κτίριο της οδού St Mary Axe, το επονομαζόμενο «αυγό» και όλο το Β. Λονδίνο.

Διακρίναμε πεντακάθαρα τον Πύργο του Λονδίνου, την St Katharine docks, την Tower bridge, το Δημαρχείο, το καταδρομικό HMS Belfast…

Φαινόταν η Hay’s Gallery, η Pickfords Wharf, ακόμα και το πλοίο Golden Hinde. Ο ουρανοξύστης Shard φαινόταν από παντού…

Από Δυτικά φαινόταν ο Καθεδρικός του Αγίου Παύλου, η Tate Gallery, η ρόδα, ακόμα και το Big Ben…

Ο Πύργος του Λονδίνου ως και οι ουρανοξύστες του Canary Wharf…

Από την απέναντι πλευρά του Τάμεση βλέπαμε και έναν άλλο ουρανοξύστη το λεγόμενο Shard. Το όνομά του παραπέμπει σε «θραύσμα», το οποίο έτσι μυτερό και γυαλιστερό που είναι μοιάζει με θραύσμα. Από το Shard μπορείς επίσης να δεις τη θέα του Λονδίνου, αλλά νομίζω ότι είναι κομματάκι ακριβό. Εμείς επιλέξαμε τον ανταγωνιστή Sky garden, που προσφέρει το ίδιο πράγμα, μόνο που είναι λίγο πιο οικονομικό.

Να και το "αυγό"...

Ο ουρανοξύστης του Skygarden, είναι ορατός από παντού και επειδή είναι ένας ψηλός ουρανοξύστης, αλλά και επειδή έχει ένα αστείο σχήμα που «τραβάει το μάτι.». Μοιάζει με παλιό (κινητό) τηλέφωνο και γι’ αυτό το λόγο αυτό οι Λονδρέζοι κοροϊδευτικά το αποκαλούν walkie-talkie!

Αφού «οργώσαμε» το χώρο για τα καλά, φωτογραφίζοντάς τον παράλληλα, είπαμε να καθίσουμε και λίγο να πιούμε και ένα καφεδάκι. Χρειαζόμουν και ένα διάλειμμα από το τρεχαλητό, αλλά και να δω και λίγο την ξαδελφούλα μου. Πρώτη φορά ερχόταν και εκείνη στο Skygarden, οπότε και εγώ ενδόμυχα ένιωσα μια ικανοποίηση που την ξενάγησα στην «πόλη της».
Μετά και από την επίσκεψη στις μοντέρνες τουαλέτες του ουρανοξύστη, φύγαμε.

“Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΛΙΘΟΣ”
Πολύ κοντά στο Skygarden θα ήταν η επόμενη στάση μας, η αγορά Leadenhall Market. Είναι μια καλυμμένη αγορά, με πολύ όμορφο και περίτεχνο εσωτερικό. Προσφέρει ένα εντυπωσιακό Βικτωριανό σκηνικό, με γυάλινη οροφή, λιθόστρωτα δρομάκια και διατηρητέα κτίρια. Η αγορά αυτή είναι ανοιχτή τις καθημερινές και κλειστή τα Σαββατοκύριακα. Σήμερα που ήρθαμε εμείς ήταν Σάββατο.
Ε! Τότε γιατί ήρθαμε αφού ήταν κλειστά;
Μα! Επειδή πρόκειται για την “Diagon Alley” του Harry Potter!

Πρόκειται για την αγορά που έχει «παίξει» στη «Φλοσοφική λίθο» (την πρώτη ταινία Harry Potter) … την “Diagon Alley”. Είπαμε…. είχα μαζί μου έφηβους! Θα έπρεπε το ταξίδι να το διανθίσω με πολλά εφηβικά θέματα και αυτά είναι τα film locations! Μια στάση στην “Diagon Alley” ήταν επιβεβλημένη.

Μόνο όταν βρήκα την είσοδο του μαγαζιού των μάγων, δηλ. από το μαγαζί από το οποίο ο Harry Potter διάλεξε το μαγικό ραβδί του (Leaky Cauldron), η ξαδέλφη μου κατάλαβε τι εννοούσα τόση ώρα όταν της έλεγα ότι θα πάμε στην “Diagon Alley”. Και ο ενθουσιασμός που έδειξε ήταν έκδηλος.
Αποθανατίσαμε με φωτογραφία την είσοδο και συνεχίσαμε το tour μας.

Πέραν πάντως του ιδιαίτερου δικού μας ενδιαφέροντος, η αγορά Leadenhall είναι μια πάρα πολύ όμορφη αγορά και αξίζει μια επίσκεψη.

Εδώ θα έπρεπε να αναφέρω ότι πριν το ταξίδι κάθισα και είδα τις 5 πρώτες ταινίες του Harry Potter, προκειμένου να μπω στο κλίμα, αλλά και να μπορέσω να ανακαλύψω και τα σημεία, που γυρίστηκαν σκηνές. Τις υπόλοιπες ταινίες δεν πρόλαβα να τις δω. Γενικά όμως στα ταξίδια μου με ενδιαφέρει να ανακαλύπτω τα film location διάσημων ταινιών και τα κυνηγώ να τα δω. Θέλω να πω ότι … δεν το έκανα μόνο για τα παιδιά. Πέραν λοιπόν της οργάνωσης του συγκεκριμένου ταξιδιού, χρειαζόμουνα και χρόνο για να δω τις ταινίες και χρόνο για να ανακαλύψω τα film locations. Κοινώς είχα πολύ δουλειά να βγάλω…

Μετά από αυτό κάναμε μια στάση για ένα snack στο όρθιο. Τα παιδιά πήρανε ένα σάντουιτς και εγώ τα αγαπημένα μου πατατάκια λαχανικών που τα είχα μάθει και τα είχα τσακίσει και στο προηγούμενο ταξίδι μου στο Λονδίνο.

Στη συνέχεια πήραμε το metro από το Bank station και κατεβήκαμε στο Holborn, προκειμένου να φτάσουμε στο Βρετανικό μουσείο. Είναι η τέταρτη μου φορά στο Λονδίνο και …τι περίεργο! Δεν είχα πάει μέχρι τώρα στο Βρετανικό. Το είχα κάνει λίγο επίτηδες γιατί …το «άφηνα», για να πάω κάποια στιγμή στο μέλλον με παιδιά! Και ήρθε αυτή η στιγμή.

Στην είσοδο του μουσείου η ξαδελφούλα μας αποχαιρέτησε. Δεν θα συνέχιζε άλλο μαζί μας. Με ευχαρίστησε για την … ξενάγηση που της έκανα και είπαμε au revoir.

Λονδίνου συνέχεια σε επόμενο…
γιατί με τόση διαδρομή που κάναμε μέχρι στιγμής και ποταμίσια και ποδαράτη... κουράστηκα...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 7
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KostasLia]

Τελεια...
Η ιστορια σου θα με βοηθησει παρα πολυ..
Εχω βεβαια καποιους μηνες μπροστα μου αλλα εχω αρχισει να ψαχνομαι απο τωρα..
Περιμενω να παρω ιδεες και αν εχεις να προτεινεις και κατι αλλο που ισως δεν προλαβες..ενημερωσε με!!!

 

[Sassenach77]

Εξάλλου γι’ αυτό το λόγο κάνουμε το ταξίδι. Για να ψωνίσουμε φιγούρες. Όλα τα άλλα είναι παρελκόμενα.

Νομίζω σου έχω πει, ότι λατρεύω το "οικογενειακό" σας σκεπτικό

Τα παιδιά θα λείπανε και δύο μέρες από το σχολείο τους, πηγαίνοντας αυτήν την εκδρομή. Θεωρώ όμως ότι το ταξίδι είναι πιο «σχολείο» απ’ το σχολείο. Θα τους προσφέρει πολλά πράγματα. Και όταν μπορώ να τους προσφέρω αυτού του είδους τη γνώση (την ταξιδιωτική), χαίρομαι πολύ.

Εύγε!!!

 

[Eftichia]

Και εγώ ήμουν στο Λονδίνο τον Αύγουστο, με τους γιούς μου 17 και 14 για μια εβδομάδα, και επιβεβαιώνω οτι τους άρεσε πάρα πολύ! Κάναμε επίσης εκδρομές σε Cotswolds και Surrey

 

[Grerena]

@Eftichia Το Λονδίνο είναι κλασικό και must για όλες τις ηλικίες, αλλά νομίζω ότι τείνει να συμβεί το ίδιο και με την επαρχία του (αν μπορώ να την αποκαλέσω έτσι). Τα Cotswolds ήταν και μένα στις επιθυμίες μου, αλλά όχι και στων παιδιών μου, αλλά και δεν χωρούσαν δυστυχώς στις 3,5 ημέρες που είχαμε.
Ελπίζω να την μεταφέρεις και εσύ την εμπειρία σου από αυτό το ταξίδι που έκανες με τα παιδιά σου.

Νομίζω σου έχω πει, ότι λατρεύω το "οικογενειακό" σας σκεπτικό

Καλή μου @Sassenach77 πάλι με έκανες να χαμογελάσω.....

Τελεια...
Η ιστορια σου θα με βοηθησει παρα πολυ..
Εχω βεβαια καποιους μηνες μπροστα μου αλλα εχω αρχισει να ψαχνομαι απο τωρα..
Περιμενω να παρω ιδεες και αν εχεις να προτεινεις και κατι αλλο που ισως δεν προλαβες..ενημερωσε με!!!

@KostasLia το ταξίδι αυτό είναι για μεγάλα παιδιά! Έχω και άλλο για Λονδίνο για μικρότερα (που δεν έχω δημοσιεύσει) αλλά και πάλι ... είναι για 10χρονα.
Έχω όμως και ιδέες για μεγάλους...

Εννοείτε ότι θα προτείνω ιδέες. Το Λονδίνο νομίζω ότι είναι ο καταλληλότερος προορισμός για την επιστροφή σας στα ... ταξίδια.

 

[alexandra80]

Τέλεια! Τον Οκτώβρη πάω κι εγώ Λονδίνο,Μπαθ και Stonehedge με το γιο μου για 8 μέρες! Η κατάλληλη στιγμή! Γράφε γράφε!

Μήπως μπορείς να μας δώσεις πληροφορίες για το oxford tube που ανέφερες ?Αφού έχουμε 8 μέρες ,θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε την Οξφόρδη... Τα εισιτήρια τα έκλεισες μέσω internet?

 

[Grerena]

Μήπως μπορείς να μας δώσεις πληροφορίες για το oxford tube που ανέφερες ?Αφού έχουμε 8 μέρες ,θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε την Οξφόρδη... Τα εισιτήρια τα έκλεισες μέσω internet?

Αν έχεις 8 ημέρες διαθέσιμες για Λονδίνο τότε σίγουρα κάπου χωράει και η Οξφόρδη. Νομίζω ότι αν είχα τόσες πολλές ημέρες εγώ, θα είχα γυρίσει τη μισή Αγγλία...
Με βάση την έρευνα που είχα κάνει είχα ανακαλύψει τρεις τρόπους για να πάει κάποιος στην Οξφόρδη.

1. Με λεωφορείο από Victoria Coach, της εταιρείας Oxford tube. Έχει κάθε 15’ με 20’. Η εταιρεία Oxford Tube ξεκινάει από Victoria και η διάρκεια της διαδρομής είναι 1,40’ (ανάλογα με την κίνηση). Οι στάσεις που κάνει είναι: Marble Arch, Noting Hill Gate, Shepherd's Bush, Hillingdon.
https://www.oxfordtube.com/
Εμένα με είχε βολέψει αυτή η εταιρεία, γιατί έκανε στάση πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας και δεν είχε χρειαστεί να πάμε στην αφετηρία (Victoria) το πρωί με μετρό. Το κόστος ήταν 18 λίρες για τον ενήλικο (τώρα νομίζω ότι πήγε 19) και 9 λίρες για το κάθε παιδί με επιστροφή. Αυτές οι τιμές ισχύουν για τα Σάββατα. Σε περίπτωση που πας άλλη ημέρα, τα παιδιά κάτω των 16 χρονών ταξιδεύουν δωρεάν.
Τα εισιτήρια τα πληρώνεις άμεσα (με μετρητά) στον οδηγό. Μπορεί να είναι και η μοναδική πληρωμή που πρέπει να κάνεις με μετρητά σε όλη την Αγγλία.

2. Με λεωφορείο από Victoria Coach πάλι, αλλά άλλης εταιρείας. Το λεωφορείο Χ90 ξεκινάει επίσης από Victoria και η διάρκεια της διαδρομής είναι επίσης 1,40’ (ανάλογα με την κίνηση). Οι στάσεις που κάνει είναι: Grosvenor gardens, Marble Arch, Baker Street, Hillington. Εμένα δεν με βόλευαν αυτές οι στάσεις. Το κόστος είναι το ίδιο.

3. Με τρένο από Paddington station. Ακριβό εισιτήριο. Η διάρκεια είναι 1 ώρα περίπου.

Οτιδήποτε άλλο θυμηθώ θα το αναφέρω στη συνέχεια.

 

[Eftichia]

@Eftichia Το Λονδίνο είναι κλασικό και must για όλες τις ηλικίες, αλλά νομίζω ότι τείνει να συμβεί το ίδιο και με την επαρχία του (αν μπορώ να την αποκαλέσω έτσι). Τα Cotswolds ήταν και μένα στις επιθυμίες μου, αλλά όχι και στων παιδιών μου, αλλά και δεν χωρούσαν δυστυχώς στις 3,5 ημέρες που είχαμε.
Ελπίζω να την μεταφέρεις και εσύ την εμπειρία σου από αυτό το ταξίδι που έκανες με τα παιδιά σου.

Η αλήθεια είναι πως κάναμε πάμπολες βόλτες εξερευνώντας όλα τα κλασσικά αξιοθέατα... Από μουσεία, μπήκαμε μόνο στο Βρετανικό Μουσείο και στο Churcill War rooms https://www.iwm.org.uk/visits/churchill-war-rooms.

Επίσης ανεβήκαμε στο Sky Garden με τα δωρεάν εισητήρια https://skygarden.london/.
Φυσικά πολλά ψώνια και αγορές,χαχα... κάποιες ώρες περάσαμε στο Apple store της Regent Street... αλλά και στο Westfield Stratford City. Camden και Portobello κλασσικά...
Επισκεφθήκαμε ακόμα το Ολυμπιακό πάρκο της βασίλισσας όπου τα αγόρια κατέβηκαν το slide http://arcelormittalorbit.com/whats-on/the-slide/.

Τα αγόρια επίσης ξεναγήθηκαν στο γήπεδο της Άρσεναλ καθότι ποδοσφαιριστές! https://arsenaldirect.arsenal.com/tour/home

Η εμπειρία της ζωής τους όμως, ήταν η παρακολούθηση του αγώνα Άρσεναλ-Μάντσεστερ σίτυ( με τσουχτερό εισιτήριο βέβαια!).

 

[Grerena]

Οξφόρδη: "ΨΩΝΙΑ ΚΑΙ ΒΑΡΚΑΔΑ …ΥΠΟ ΤΗ ΣΚΙΑ ΤΩΝ FILM LOCATIONS"
Είναι γνωστό ότι λόγω του μουντού καιρού οι πόλεις της Βρετανίας δεν είναι φωτογενείς. Σε αυτές ανήκει και η Οξφόρδη. Τη βλέπεις σε φωτογραφίες και λες: «όμορφη είναι», αλλά όταν τη βλέπεις από κοντά καταλαβαίνεις πόσο … την αδικούν οι φωτογραφίες.

Μα τι πόλη είναι και αυτή! Πραγματικά η “ατμόσφαιρά” της είναι καταπληκτική. Μα πως έχουν καταφέρει και έχουν διατηρήσει αυτοί οι Άγγλοι τις πόλεις τους αναλλοίωτες μέσα στα χρόνια ή μάλλον μέσα στους αιώνες;
Γι’ αυτό οι Άγγλοι καταφέρνουν με ευκολία και “γυρίζουν” σειρές εποχής. Δεν χρειάζονται να φτιάξουν σκηνικά! Τα έχουν ήδη έτοιμα!
Πιστεύω ότι είναι τυχεροί όσοι καταφέρνουν να ζήσουν εδώ έστω και για λίγο.

Η Οξφόρδη είναι παγκοσμίως γνωστή λόγω του Πανεπιστημίου της. Πρόκειται για το παλαιότερο Πανεπιστήμιο του Αγγλόφωνου κόσμου και το δεύτερο παλαιότερο πανεπιστήμιο του κόσμου σε συνεχή λειτουργία (μετά από αυτό της Μπολόνια).
Τριανταοκτώ ανεξάρτητα κολέγια και έξι μικρότερα ιδρύματα συνδέονται με το ομοσπονδιακό σύστημα του πανεπιστημίου. Διαθέτει ακόμα και το μεγαλύτερο ακαδημαϊκό σύστημα βιβλιοθηκών στη Βρετανία Αυτές οι στενές ακαδημαϊκές κοινότητες συμβάλλουν στην προώθηση της κορυφαίας έρευνας για την οποία είναι γνωστή η Οξφόρδη. Τα κτίρια του Πανεπιστημίου και οι εγκαταστάσεις του είναι διάσπαρτα σε όλο το κέντρο της πόλης.
Η Οξφόρδη έχει εκπαιδεύσει πολλούς αξιοσημείωτους αποφοίτους (οι λεγόμενοι Oxonians), συμπεριλαμβανομένων 28 βραβευμένων με Νόμπελ, 27 πρωθυπουργών του Ηνωμένου Βασιλείου, πολλών αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο, αλλά και από επιστημονικό, καλλιτεχνικό, λογοτεχνικό κ.α. κόσμο.
Αναφέρω επιλεκτικά μερικά δυνατά ονόματα, όπως: Margaret Thatcher, Abdullah II της Ιορδανίας, Benazir Bhutto, Stephen Hawking, Oscar Wilde, JRR Tolkien, John Locke, TE Lawrence, (Λώρενς της Αραβίας)!

Ένα από τα μεγαλύτερα Κολλέγια του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης είναι το Christ church . Το Κολλέγιο αυτό αποτελείται από πολλά αρχιτεκτονικά σημαντικά κτήρια, όπως το Tom tower (το οποίο σχεδιάστηκε από τον Sir Christopher Wren, τον «Αρχιτέκτονα του Λονδίνου»), το Tom Quad (η μεγαλύτερη τετράγωνη «αυλή» Κολλεγίου στην Οξφόρδη) και το Great Dining Hall, το οποίο ήταν έδρα του Κοινοβουλίου, που συγκεντρώθηκε από τον King Charles κατά τη διάρκεια του αγγλικού εμφυλίου πολέμου. Το «παρεκκλήσι» του Κολλεγίου είναι συγχρόνως και ο Καθεδρικός ναός της Οξφόρδης. Και μάλιστα αποτελεί τον μικρότερο καθεδρικό της Αγγλίας!

Όλοι οι παραπάνω λόγοι είναι αρκετοί προκειμένου να πάει κάποιος να επισκεφτεί το συγκεκριμένο Κολλέγιο.
Και εμείς αυτό επιλέξαμε για να επισκεφτούμε. Το Christ Church ήταν το πρώτο στη λίστα επιθυμιών των παιδιών, όχι για τους παραπάνω λόγους, αλλά λόγω … Harry Potter. Ο παράγοντας Harry Potter ήταν πολύ ισχυρός και καθόρισε την επίσκεψή μας!

Τα κτίρια του Πανεπιστημίου Christ church (του 16ου αι.) έχουν εμπνεύσει πολλούς συγγραφείς και κινηματογραφιστές και πολλά από αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως φόντο για πολλές σκηνές της δημοφιλούς σειράς ταινιών Harry Potter. Το Tom Quad, η μεγάλη διπλή σκάλα του Great Hall του Πανεπιστημίου αποτελούν και μέρη του “Hagwarts”, της σχολής των μάγων.

To Hagwarts από το internet (εννοείται)...

Αποτέλεσμα; Η δημοτικότητα του Πανεπιστημίου, τα τελευταία χρόνια να έχει εκτοξευτεί στα ύψη
με σχεδόν μισό εκατομμύριο επισκέπτες ετησίως, το μεγαλύτερο ποσοστό των οποίων να είναι … έφηβοι!
Έτσι βρεθήκαμε και εμείς εδώ! Ως έφηβοι! (Και εγώ μαζί )

Η πόλη επίσης έχει πολύ ενδιαφέροντα μουσεία όπως το παλαιοντολογικό, το Φυσικής Ιστορίας, βιβλιοθήκες κ.α. Επίσης ένα άλλο “must” είναι και οι βαρκάδες στον παραπόταμο του Τάμεση που διαρρέει την πόλη.

Εμείς όμως οφείλαμε να ξεκινήσουμε με τα highlight αξιοθέατα, που δεν ήταν άλλα από το Great Hall (την τραπεζαρίας του “Hagwarts” των ταινιών), αλλά και την εντυπωσιακότατη διπλή σκάλα που οδηγεί στην μεγάλη αίθουσα της τραπεζαρίας.
Έτσι...
Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο (στη High Street) ...

Και διασχίζοντας για λίγο μια πολύ "ζωηρή¨ πόλη...

βρεθήκαμε γρήγορα στην είσοδο του Κολλεγίου Christ Church. Με το που αφήσαμε πίσω μας τον πολυσύχναστο δρόμο St Aldates, βρεθήκαμε ξαφνικά μέσα στους γαλήνιους, πράσινους χώρους του Christ Church Meadow.

Περάσαμε μέσα από τον τεράστιο προαύλιο χώρο και φτάσαμε στην είσοδο του Καθεδρικού που αποτελούσε συγχρόνως και είσοδο του Great Hall.

To Tom Quad ( η μεγαλύτερη τετράγωνη αυλή Κολλεγίου), με το Tom Tower, το οκταγωνικό καμπαναριό στο βάθος (του Sir Christopher Wren).

Το ωράριο της εκκλησίας αλλά και της τραπεζαρίας του Πανεπιστημίου είναι πολύ ακαθόριστο. Στο επίσημο site δεν υπήρχαν, προς ενημέρωσή μας, συγκεκριμένες opening times. Αυτές καθορίζονταν πάντα την τελευταία στιγμή ανάλογα με τις ανάγκες των μελών του Κολλεγίου! Γιατί εκτός από αξιοθέατο … είναι και μια εν ενεργεία τραπεζαρία Πανεπιστημίου! Έτσι όταν φτάσαμε δεν ξέραμε αν θα είναι ανοιχτά.

Και τελικά δεν ήταν. Τα μέλη του κολλεγίου χρησιμοποιούν την τραπεζαρία για να τρώνε τρία γεύματα καθημερινά, συμπεριλαμβανομένου ενός επίσημου δείπνου τα βράδια. "Οι επισκέπτες πρέπει να το γνωρίζουν αυτό και να προγραμματίσουν τα ταξίδια τους όταν δεν χρησιμοποιείται η τραπεζαρία από τα μέλη του Κολλεγίου".
Μικρό το κακό, γιατί θα άνοιγε σε λίγο και στο μεταξύ θα είχαμε χρόνο να επισκεφτούμε τον καθεδρικό ναό και αν ήμασταν τυχεροί μπορεί να πετυχαίναμε και την διάσημη χορωδία.

Ο Καθεδρικός της Οξφόρδης...

Ο αιδεσιμότατος του Καθεδρικού Ναού λέει χαρακτηριστικά ότι "οι επισκέπτες μας τείνουν να είναι νεότεροι απ' ότι σε άλλους Καθεδρικούς!"

Αφού είδαμε και τον Καθεδρικό (αλλά όχι τη χορωδία) ήρθε και η ώρα της τραπεζαρίας. Έτσι, ανεβήκαμε την εντυπωσιακή διπλή σκάλα του “Hagwarts”.

Να ξέρατε πόσο ζορίστηκα για να βγάλω αυτές τις φωτογραφίες της σκάλας ... χωρίς κόσμο!

Η σκάλα μας οδήγησε στην ομολογουμένως πολύ εντυπωσιακή τραπεζαρία, εμάς αλλά και πλήθη κόσμου.
Ήταν μία μακρόστενη αίθουσα με τρεις σειρές μακρόστενα τραπέζια (στη σειρά ήταν τέσσερις, όσοι και οι οίκοι του Hogwarts). Στους διαδρόμους ανάμεσα στα τραπέζια ο κόσμος σχηματίζοντας ουρά (μαζί και εμείς) περπατούσε σιγά σιγά θαυμάζοντας το χώρο.

Η τεράστια αίθουσα είχε «βαριά» επίπλωση, ξύλινη διακόσμηση, βιτρό παράθυρα, ξυλόγλυπτη οροφή και κλασικούς πίνακες στους τοίχους. Οι περισσότεροι ήταν πορτρέτα καθηγητών του Πανεπιστημίου. Στο βάθος βρισκόταν το πορτραίτο του ιδρυτή της Εκκλησίας του Χριστού, ο Henry VIII, ο οποίος απεικονίζεται πάνω από μια προτομή της βασίλισσας Elizabeth II. Ανάμεσα στα πορτραίτα αναγνώρισα George Canning. Ο Caning είναι ο γνωστός φιλέλληνας, από τον οποίο πήρε το όνομά του και η πλατεία Κάνινγκος της Αθήνας. Τα παιδιά δεν τον θυμόντουσαν. Ο μικρός όμως (προς μεγάλη μου χαρά) αναγνώρισε το πορτραίτο του John Locke, του Άγγλου φιλόσοφου και Διαφωτιστή.
Τι ιστορία έχει αυτό το μέρος!

- «Καλά, εσύ που τον ήξερες τον Locke;», ρώτησα τον μικρό.
- «Μην τρομάζεις, μαμά. Προχθές το κάναμε στην Ιστορία.»

Τα τραπέζια ήταν στρωμένα και έτοιμα να σερβιριστούν. Ύστερα από τη λίγη ώρα, η τραπεζαρία που τώρα ήταν επισκέψιμη για το κοινό θα ξαναέκλεινε πάλι προκειμένου να εξυπηρετήσει τις πραγματικές ανάγκες του Πανεπιστημίου. Τι περίεργο! Ο χώρος που τρως το μεσημέρι σαν φοιτητής ή Καθηγητής να είναι αξιοθέατο και να κλείνει και να ανοίγει συγκεκριμένες ώρες για να ικανοποιεί πότε τους φοιτητές και πότε τους τουρίστες. Και όλο αυτό λόγω μιας ταινίας. Και δεν είναι καν το μέρος που γυρίστηκε η ταινία, αλλά απλά ο χώρος από τον οποίο ο συγγραφέας πήρε έμπνευση!!!
Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες παρόλο που ήταν δύσκολο γιατί είχε αρκετό κόσμο.

Βγαίνοντας έξω περιτριγυρίσαμε για λίγο στους χώρους του Κολλεγίου.

Πραγματικά αυτά που είδα με ... έπεισαν ότι είναι κατάλληλα για σκηνικά ταινίας.
Όμως δύσκολο να πιστέψω ότι είναι χώρος Πανεπιστημίου και μάλιστα χώρος που έχει συνεχή χρήση από τον 16ο αι.!

Και εκεί που τριγυρνούσαμε "πέφτουμε" πάνω σε ένα σουβενιρομάγαζο. Τα παιδιά τρελάθηκαν. Είχε ότι μπορεί να φανταστεί κανείς με το λογότυπο του Harry Potter. Μπλούζες, καπέλα, φούτερ, στυλό, τετράδια, μπρελόκ, τράπουλες, σουβέρ, φιγούρες και πολλά άλλα. Φάγαμε αρκετή ώρα μέχρι να αποφασίσουμε τι θα πάρουμε και ήταν και όλα «τσιμπημένα». Και όταν τελικά αποφασίσαμε και πάμε στο ταμείο να πληρώσουμε, τι να δούμε πίσω από τον ταμία; Το ραβδί του Harry Potter! «Τσιμπημένο» και αυτό φυσικά. Έκανε 36 λίρες παρακαλώ. Γούρλωσαν τα μάτια τους τα παιδιά.
Ε! Τι να κάνω και εγώ;
-«Άντε και θα τσοντάρω λίγο στο χαρτζιλίκι σας να το πάρουμε».
-«Yes»
Τώρα όμως που αποφασίσαμε να ψωνίσουμε ,,, δεν ξέραμε ποιο ραβδί να πάρουμε. Είχε πολλά. Του Voldemort, του Harry Potter, του Snape; Ποιο; Τελικά πήραμε του Snape, γιατί ήταν πιο ωραίο. Πάει και αυτό.

Ευτυχισμένοι βγήκαμε ξανά στην πόλη. Φτάσαμε μέχρι την Radcliffe Camera, ένα στρογγυλό και πολύ χαρακτηριστικό κτίριο της πόλης, που αποτελεί το αναγνωστήριο της Βιβλιοθήκης και στη συνέχεια περάσαμε έξω από τη βιβλιοθήκη Bodleian (στην οποία έχουν γυριστεί πολλές σκηνές από τις ταινίες Harry Potter), αλλά επιλέξαμε να επισκεφτούμε τη Θεολογική σχολή (Divinity school), όπου επίσης γυρίστηκαν κάποιες σκηνές από τις ταινίες και συγκεκριμένα εκεί ήταν το αναρρωτήριο της σχολής των μάγων.

Στη συνέχεια με βάση το πρόγραμμά μου, θα έπρεπε να πάμε να δούμε τα δύο δωρεάν μουσεία φυσικής Ιστορίας και Παλαιοντολογίας και μετά θα πηγαίναμε για “punting”. Για κάποιο λόγο … δεν τα προλαβαίναμε και τα δύο και θα έπρεπε να διαλέξουμε τι θα κάναμε. Επειδή λοιπόν μουσεία θα βλέπαμε και στο Λονδίνο και το punting μάλλον θα ήταν πιο διασκεδαστικό, επιλέξαμε το δεύτερο.

Το “punting” είναι βαρκάδα στο ποτάμι με ένα σκάφος που ονομάζεται “punt”. Το punt είναι ένα είδος βάρκας, η οποία δεν κινείται με κουπιά αλλά με ένα κοντάρι που «σπρώχνει» το βυθό, κάτι σαν αυτό που κάνουν οι γονδολιέρηδες της Βενετίας Είναι πολύ σύνηθες σπορ, με το οποίο ασχολούνται οι φοιτητές της Οξφόρδης και μάλιστα είναι και γνωστοί και οι αγώνες που γίνονται κάθε χρόνο μεταξύ των φοιτητών της Οξφόρδης και αυτών του Cambridge.
Τα παιδιά εννοείται ότι ενθουσιάστηκαν με την ιδέα της βαρκάδας. Φτάσαμε σε ένα σημείο του ποταμού, κοντά στο Magdalene College, όπου είχε punt για ενοικίαση. Εκτός όμως από punt, είχε και ποδήλατα και βάρκες με κουπιά και άλλα ποταμίσια πλεούμενα. Τα punt όμως επειδή φοβηθήκαμε ότι θα ήταν αρκετά δύσκολα στην οδήγηση και δεν υπήρχε τέτοια ώρα που πήγαμε οδηγός (που μπορούσες επίσης να νοικιάσεις punt με οδηγό), δεν πήραμε και αποφασίσαμε να πάρουμε ένα θαλάσσιο ποδήλατο. Μάλλον ποταμίσιο ποδήλατο θα έλεγα γιατί ήταν λίγο διαφορετικό από αυτά που ξέρουμε.

Ήταν πάρα πολύ ωραία. Κάναμε μία ώρα ποδηλατάδα στο κανάλι αυτό της Οξφόρδης, περνώντας δίπλα από τα Πανεπιστήμια, τις αυλές τους, τα γήπεδά τους κ.α. Τα αγόρια ανέλαβαν και τα δύο τα πετάλια και μοιραζόντουσαν και το πηδάλιο και εγώ είχα αράξει μπροστά στην πλώρη απολαμβάνοντας τη βαρκάδα και το φραπέ μου, που έφτιαξα επί τόπου. Τέλεια. Όλοι το ευχαριστηθήκαμε.

Αυτόν τον φραπέ ... το πόσο τον ευχαριστήθηκα ... δεν λέγεται...

Μετά την ποδηλατάδα υπήρχε πια μία εκκρεμότητα πριν φύγουμε από την Οξφόρδη και αυτή ήταν να πάμε σε ένα μαγαζί της Games Workshop να ψωνίσουμε φιγούρες. Εύκολα το βρήκαμε. Στο κέντρο της πόλης. Εμ! Φοιτητούπολη η Οξφόρδη. Προφανώς και θα είχε τέτοιο μαγαζί και μάλιστα στο κέντρο της. Φτάσαμε. Έβλεπα τη χαρά στα πρόσωπά των παιδιών και χαιρόμουνα και εγώ. Τι φιγούρες είχε εκεί μέσα! Φιγούρες που δεν έβρισκαν στην Ελλάδα και τις έβλεπαν μόνο στο internet, τώρα τις έβλεπαν μπροστά τους και δεν ήξεραν τι να πρωτοδιαλέξουν για να αγοράσουν.

Τα άφησα να περιεργαστούν και να διαλέξουν με την ησυχία τους ότι ήθελαν και εγώ στο μεταξύ βρήκα ευκαιρία να τηλεφωνήσω στον άντρα μου. Έχοντας ένα ύφος απόλυτης ικανοποίησης, αφού έβλεπα και τα παιδιά ικανοποιημένα, του εξιστόρησα τα νέα της ημέρας. Το κυριότερο όμως ήταν ότι ήθελα να πάρω τα εύσημα για τις επιλογές μου, αφού εκείνος ήταν πολύ επιφυλακτικός με το ταξίδι αυτό προς «το άγνωστο … σέρνοντας τα παιδιά μας μαζί». Τον καθησύχασα λοιπόν ενημερώνοντάς τον ότι το ταξίδι μέχρι στιγμής έχει στεφθεί με απόλυτη επιτυχία και ότι τα παιδιά είναι πολύ χαρούμενα.

Ξόδεψαν πολλά από το χαρτζιλίκι τους σε εκείνο το μαγαζί εκείνο το βράδυ. Και μάλλον θα ήθελαν να ξόδευαν και άλλα, αλλά τους συγκράτησα λίγο εγώ με το σκεπτικό ότι θα συναντούσαμε και άλλα υποκαταστήματα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας. Ποια διάρκεια; Μιλάω λες και κάνουμε κανένα πολυήμερο ταξίδι. Πέρασε ήδη η μία μέρα και έχουμε άλλες δυόμισι. Μου φαίνεται ότι είμαστε πιο πολύ καιρό στην Αγγλία, αφού από τις 6:00 το πρωί που είμαστε στους δρόμους έχουμε κάνει τόσα πολλά!!!

Από το σπίτι μας πήγαμε στο Βενιζέλος, από εκεί Stansted, από εκεί Notting Hill, από εκεί Οξφόρδη.
Και στην Οξφόρδη η διαδρομή που κάναμε (με πόδια και ποδήλατο) φαίνεται στον παρακάτω χάρτη:

Και ακόμα δεν τέλειωσε η μέρα. Έχουμε ακόμα να αντιμετωπίσουμε και τις συγκινήσεις του ξενοδοχείου και του δωματίου που δεν έχουμε δει ακόμα. Αχ! Τι θα συναντήσουμε άραγε;

Το «κατάλυμα»
Γύρω στις 8:00 πήραμε πάλι το λεωφορείο της Oxford tube.

Το λεωφορείο μας άφησε κατά τις 9:20 απέναντι από το ξενοδοχείο μας. Στις 9:30 το βράδυ λοιπόν φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας. Το κτίριο είναι ένα παλιό κτίριο με τουβλάκι κόκκινο πανομοιότυπο με το διπλανό και το παραδιπλανό. Απ’ έξω δεν καταλαβαίνεις ότι είναι ξενοδοχείο γιατί δεν έχει καν ταμπέλα. Εννοείται ότι δεν έχει ούτε λόμπι, ούτε χώρο υποδοχής. Ανοίγεις την πόρτα ένας μικρός διάδρομος και σκάλες για να ανέβεις στα δωμάτια. Η ιδιοκτήτρια μένει στο υπόγειο. Φτάνουμε και της χτυπάμε το κουδούνι. Μετά από ώρα μας άνοιξε και επιτέλους μας οδήγησε στο δωμάτιό μας που ήταν στον 1ο όροφο. Το δωμάτιο ήταν μεγάλο για τρίκλινο, κάτω είχε μια βρώμικη μοκέτα, που κάλυπτε ένα ανώμαλο ξύλινο δάπεδο, που έτριζε όπου και να πατούσες και σκόνταφτες επίσης και οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι από επίσης μια βρώμικη ταπετσαρία. Το δωμάτιο είχε επίσης ψυγείο (με ξεχασμένα σάντουιτς από τους προηγούμενους ενοίκους) κουζίνα, φούρνο, κουζινικά σκεύη, όπου τίποτα από όλα αυτά δεν με ενέπνεαν να τα αγγίξω. Το μπάνιο (ας πούμε) ήταν ένα πρόσθετο κουβούκλιο μέσα στο δωμάτιο διαστάσεων 0,5χ0,50μ. (σε καμπίνα πλοίων έχει μεγαλύτερη) όπου είχε μια ντουζιέρα και ένα μικρό νιπτηράκι. Εννοείτε ότι χαρτί τουαλέτας είχαν ξεχάσει να βάλουν. Αυτή λοιπόν την εικόνα είχε το δωμάτιο που θα μου ετοίμαζαν σε μισή ώρα το πρωί που πρωτοήρθαμε. Ήρθαμε δέκα ώρες μετά και πάλι έτοιμο δεν ήταν.

Οk. Αυτό μας έτυχε τώρα. Το είχα λίγο ψιλοϋποψιαστεί. Λίγο το booking, λίγο το βλέμμα της ιδιοκτήτριας, αλλά τι να κάνω τώρα; Ήθελα φθηνό και σε καλή θέση. Καλά να πάθω. Οk! Λέω στα παιδιά: Μόνο ύπνο θα κάνουμε. Απλά προσπαθήστε να μην κυκλοφορείτε πολύ. Ο μικρός το πήρε πολύ στα σοβαρά και πήγαινε από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη προσπαθώντας να μην πατάει κάτω δηλ. πατούσε από έπιπλο σε έπιπλο σαν μαϊμού, λες και αυτά ήταν καθαρά. Βέβαια από την άλλη ομολογώ ότι τα κρεβάτια είχαν πολύ ωραία στρώματα, τα σεντόνια ήταν πεντακάθαρα και επίσης είχε και μια 42άρα τηλεόραση και μάλιστα με δορυφορικά κανάλια. Απίστευτο ε; Φρεσκαριστήκαμε, συμπληρώσαμε ένα έντυπο (τύπου multiple choice) σημειώνοντας τι πρωινό θέλαμε να μας σερβίρει το πρωί στο δωμάτιο (αφού είπαμε δεν έχει λόμπι) και της το δώσαμε και μετά αράξαμε στα μοναδικά καθαρά σημεία του δωματίου (δηλ. στα κρεβάτια μας) και τι χαρά είδαμε spiderman στην τηλεόραση … στα Αγγλικά! Είχαμε τρελαθεί με τα μεταγλωττισμένα σε άλλες χώρες που πηγαίναμε μέχρι τώρα.

Κοιμηθήκαμε γρήγορα. Νομίζω ότι παρόλη την «έκπληξη» του δωματίου, η ημέρα είχε απόλυτη επιτυχία.
Αύριο θα ερχόταν η σειρά του Λονδίνου...

 

[alexandra80]

Αν έχεις 8 ημέρες διαθέσιμες για Λονδίνο τότε σίγουρα κάπου χωράει και η Οξφόρδη. Νομίζω ότι αν είχα τόσες πολλές ημέρες εγώ, θα είχα γυρίσει τη μισή Αγγλία...
Με βάση την έρευνα που είχα κάνει είχα ανακαλύψει τρεις τρόπους για να πάει κάποιος στην Οξφόρδη.

1. Με λεωφορείο από Victoria Coach, της εταιρείας Oxford tube. Έχει κάθε 15’ με 20’. Η εταιρεία Oxford Tube ξεκινάει από Victoria και η διάρκεια της διαδρομής είναι 1,40’ (ανάλογα με την κίνηση). Οι στάσεις που κάνει είναι: Marble Arch, Noting Hill Gate, Shepherd's Bush, Hillingdon.
https://www.oxfordtube.com/
Εμένα με είχε βολέψει αυτή η εταιρεία, γιατί έκανε στάση πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας και δεν είχε χρειαστεί να πάμε στην αφετηρία (Victoria) το πρωί με μετρό. Το κόστος ήταν 18 λίρες για τον ενήλικο (τώρα νομίζω ότι πήγε 19) και 9 λίρες για το κάθε παιδί με επιστροφή. Αυτές οι τιμές ισχύουν για τα Σάββατα. Σε περίπτωση που πας άλλη ημέρα, τα παιδιά κάτω των 16 χρονών ταξιδεύουν δωρεάν.
Τα εισιτήρια τα πληρώνεις άμεσα (με μετρητά) στον οδηγό. Μπορεί να είναι και η μοναδική πληρωμή που πρέπει να κάνεις με μετρητά σε όλη την Αγγλία.

2. Με λεωφορείο από Victoria Coach πάλι, αλλά άλλης εταιρείας. Το λεωφορείο Χ90 ξεκινάει επίσης από Victoria και η διάρκεια της διαδρομής είναι επίσης 1,40’ (ανάλογα με την κίνηση). Οι στάσεις που κάνει είναι: Grosvenor gardens, Marble Arch, Baker Street, Hillington. Εμένα δεν με βόλευαν αυτές οι στάσεις. Το κόστος είναι το ίδιο.

3. Με τρένο από Paddington station. Ακριβό εισιτήριο. Η διάρκεια είναι 1 ώρα περίπου.

Οτιδήποτε άλλο θυμηθώ θα το αναφέρω στη συνέχεια.

Σ ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο που αφιερώσεις να μου απαντήσεις! Για την ακρίβεια θα είμαι 3 μέρες Μπαθ,για να πάω σε Stonehenge και cotswolds και 4 Λονδίνο. Μάλλον θα βράσω κάπου και την Οξφόρδη, γιατί είχα μαγευτεί από το Cambridge ....

 

[paefstra]

@Grerena εισαι επαξια η "μανα κουραγιο" του φορουμ!

 

[jimp]

Με την ευκαιρία της ιστορίας σου να γράψω εδώ πως στο αγγλικο groupon και στο Wowcher έχει καλές τιμές για ημερήσιες εκδρομές σε Stonehenge/Bath (και όχι μόνο) οι οποίες με τους κωδικούς έκπτωσης που βγάζει συχνά συμφέρουν πολύ.