traveller_30
Member
- Μηνύματα
- 59
- Likes
- 292
- Επόμενο Ταξίδι
- New York
- Ταξίδι-Όνειρο
- New York
Κυριακή 2 Αυγούστου – Βενετία
Μελαγχολικό το πρωινό μας ξύπνημα αυτήν την φορά. Λογικό, μιας και είχε φθάσει η στιγμή να αποχαιρετίσουμε την Ιταλία και να γραφτεί ο επίλογος του όμορφου αυτού ταξιδιού. Από τη μία βέβαια νιώθαμε απόλυτα ικανοποιημένοι και χορτασμένοι με όσα ζήσαμε και όσα είδαμε, από την άλλη όμως επιστροφή στην πραγματικότητα, τη ρουτίνα και την καθημερινότητα.
Φτιάξαμε στα γρήγορα βαλίτσες και κατεβήκαμε για ένα γρήγορο πρωινό στο ξενοδοχείο. Η πτήση μας ήταν απογευματινή και είχαμε σκοπό να εκμεταλλευτούμε όσες ώρες μας απέμειναν στην μαγευτική Βενετία. Αφήσαμε λοιπόν τις βαλίτσες μας στο λόμπι του ξενοδοχείου και ξεκινήσαμε την τελευταία μας βόλτα.
Περπατήσαμε μέσα στο πλήθος , περάσαμε τις γέφυρες, χαζέψαμε για άλλη μια φορά τη Γέφυρα των στεναγμών και φτάσαμε στην γεμάτη από κόσμο πλατεία του Αγίου Μάρκου. Σταθήκαμε στην αρκετά μεγάλη σειρά για να μπούμε και να θαυμάσουμε τον επιβλητικό αυτό ναό στο εσωτερικό του. Αφού περιμέναμε κανένα 20λεπτο στην ουρά, μπήκαμε στο ναό για να αντιληφτούμε ότι λόγω του ότι ήταν Κυριακή και υπήρχε λειτουργία, δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε μέσα στο ναό παρά μόνο σε ένα μικρό κομμάτι του. Από εκεί που βρισκόμασταν δεν μπορούσαμε να δούμε πολλά πράγματα κι έτσι βγήκαμε έξω απογοητευμένοι που δεν μπορέσαμε να θαυμάσουμε τον ναό. Απόλυτα λογικό φυσικά και απόλυτα κατανοητό και αν το γνωρίζαμε από πριν θα τον επισκεπτόμασταν το προηγούμενο απόγευμα…


Βγήκαμε και πάλι στην πλατεία και αποφασίσαμε για το τελευταίο τρίωρο που μας απέμενε να επισκεφτούμε το ξακουστό Παλάτι των Δόγηδων (Doge’s Palace). Η τιμή του εισιτηρίου ήταν αρκετά τσιμπημένη (€16), ωστόσο η εμπειρία ήταν μοναδική. Ξοδέψαμε σχεδόν τρείς ώρες στο παλάτι για να το θαυμάσουμε ολόκληρο. Μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η ιστορία της Βενετίας, που είναι αποτυπωμένη σε κάθε δωμάτιο του παλατιού.
Το πρώτο πράγμα που θαυμάσαμε ήταν η εσωτερική αυλή του παλατιού, που προσθέτει επιβλητικότητα στο παλάτι. Στη συνέχεια ξεκινήσαμε το περπάτημα μέσα στο παλάτι. Περάσαμε από τα δωμάτια των Δόγηδων μέχρι και μεγάλες αίθουσες που παίρνονταν διοικητικές και δικαστικές αποφάσεις. Είδαμε εικόνες του παλατιού πριν την καταστροφική πυρκαγιά του 1483 και διαβάσαμε με ενδιαφέρον για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε η δικαστική εξουσία της Βενετίας εκείνη την εποχή.


Στη συνέχεια, περάσαμε μέσα από το τεράστιο οπλοστάσιο που υπάρχει στο παλάτι. Θαυμάσουμε όλων των ειδών όπλα, από σπαθιά και ντουφέκια μέχρι πανοπλίες και ασπίδες. Κατευθυνθήκαμε στα υπόγεια του παλατιού, περάσαμε μέσα από τη Γέφυρα των στεναγμών που ενώνει το παλάτι με τις φυλακές και φτάσαμε στα υπόγεια κρατητήρια. Γενικά το Παλάτι των Δόγηδων είναι πάρα πολύ καλά δομημένο, εξιστορεί τα σημαντικά γεγονότα της τότε εποχής και βοηθά τους επισκέπτες του να σχηματίσουν εικόνες στην φαντασία τους και να ταξιδέψουν στην εποχή των περίφημων Δόγηδων της Βενετίας!

Βγήκαμε ευχαριστημένοι από το παλάτι και πήραμε για τελευταία φορά το δρόμο της επιστροφής από την πλατεία στο ξενοδοχείο μας. Δυστυχώς το ταξίδι μας είχε φτάσει στο τέλος του.. Πήραμε τις βαλίτσες μας και επιβιβαστήκαμε στο βαπορέτο που οδηγεί στο αεροδρόμιο…
Τα υπόλοιπα μέχρι και την επιστροφή δεν υπάρχει λόγος να τα διηγηθώ. Στο κάτω κάτω δεν θυμάμαι και πολλά… Το μυαλό μου ταξίδευε πίσω στα ιστορικά δρομάκια και τις υπέροχες πλατείες της Ρώμης. Περνούσα δίπλα από το Πάνθεον και το Κολοσσαίο, χάζευε το Βατικανό και το Κάστρο των Αγγέλων. Μαγεμένος μπροστά στο ηλιοβασίλεμα στη Piazzale Michelangelo στην Φλωρεντία, και έκθαμβος μπροστά στα απίθανα σπιτάκια στο Burano και τα όμορφα κανάλια της Βενετίας.
Και τώρα η απάντηση στην πιο κρίσιμη ερώτηση του ταξιδιού…. Αδίκησα ή δεν αδίκησα τη Ρώμη πριν από 7 χρόνια; Άξιζε ή όχι να της δώσω μια δεύτερη ευκαιρία; Η απάντηση είναι φυσικά απλή… Η Ρώμη είναι φανταστική, πανέμορφη και γεμάτη ιστορικά μνημεία και αξιοθέατα. Κάθε της δρομάκι και κάθε της πλατεία, έχει τη δική της μοναδική ιστορία. Αλλά, όπως και σε κάθε ταξίδι, για να είναι πετυχημένο χρειάζεται οργάνωση και σωστή προετοιμασία. Χωρίς αυτά και στον παράδεισο να πας, δύσκολο να περάσεις καλά! Η Ρώμη λοιπόν αποδείχτηκε εξαιρετικός προορισμός, μία πόλη που σίγουρα θα επισκεφθώ ξανά στο μέλλον και σίγουρα θα προτείνω κι εγώ σε μελλοντικούς συνταξιδιώτες!
Μελαγχολικό το πρωινό μας ξύπνημα αυτήν την φορά. Λογικό, μιας και είχε φθάσει η στιγμή να αποχαιρετίσουμε την Ιταλία και να γραφτεί ο επίλογος του όμορφου αυτού ταξιδιού. Από τη μία βέβαια νιώθαμε απόλυτα ικανοποιημένοι και χορτασμένοι με όσα ζήσαμε και όσα είδαμε, από την άλλη όμως επιστροφή στην πραγματικότητα, τη ρουτίνα και την καθημερινότητα.
Φτιάξαμε στα γρήγορα βαλίτσες και κατεβήκαμε για ένα γρήγορο πρωινό στο ξενοδοχείο. Η πτήση μας ήταν απογευματινή και είχαμε σκοπό να εκμεταλλευτούμε όσες ώρες μας απέμειναν στην μαγευτική Βενετία. Αφήσαμε λοιπόν τις βαλίτσες μας στο λόμπι του ξενοδοχείου και ξεκινήσαμε την τελευταία μας βόλτα.
Περπατήσαμε μέσα στο πλήθος , περάσαμε τις γέφυρες, χαζέψαμε για άλλη μια φορά τη Γέφυρα των στεναγμών και φτάσαμε στην γεμάτη από κόσμο πλατεία του Αγίου Μάρκου. Σταθήκαμε στην αρκετά μεγάλη σειρά για να μπούμε και να θαυμάσουμε τον επιβλητικό αυτό ναό στο εσωτερικό του. Αφού περιμέναμε κανένα 20λεπτο στην ουρά, μπήκαμε στο ναό για να αντιληφτούμε ότι λόγω του ότι ήταν Κυριακή και υπήρχε λειτουργία, δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε μέσα στο ναό παρά μόνο σε ένα μικρό κομμάτι του. Από εκεί που βρισκόμασταν δεν μπορούσαμε να δούμε πολλά πράγματα κι έτσι βγήκαμε έξω απογοητευμένοι που δεν μπορέσαμε να θαυμάσουμε τον ναό. Απόλυτα λογικό φυσικά και απόλυτα κατανοητό και αν το γνωρίζαμε από πριν θα τον επισκεπτόμασταν το προηγούμενο απόγευμα…



Βγήκαμε και πάλι στην πλατεία και αποφασίσαμε για το τελευταίο τρίωρο που μας απέμενε να επισκεφτούμε το ξακουστό Παλάτι των Δόγηδων (Doge’s Palace). Η τιμή του εισιτηρίου ήταν αρκετά τσιμπημένη (€16), ωστόσο η εμπειρία ήταν μοναδική. Ξοδέψαμε σχεδόν τρείς ώρες στο παλάτι για να το θαυμάσουμε ολόκληρο. Μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η ιστορία της Βενετίας, που είναι αποτυπωμένη σε κάθε δωμάτιο του παλατιού.

Το πρώτο πράγμα που θαυμάσαμε ήταν η εσωτερική αυλή του παλατιού, που προσθέτει επιβλητικότητα στο παλάτι. Στη συνέχεια ξεκινήσαμε το περπάτημα μέσα στο παλάτι. Περάσαμε από τα δωμάτια των Δόγηδων μέχρι και μεγάλες αίθουσες που παίρνονταν διοικητικές και δικαστικές αποφάσεις. Είδαμε εικόνες του παλατιού πριν την καταστροφική πυρκαγιά του 1483 και διαβάσαμε με ενδιαφέρον για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε η δικαστική εξουσία της Βενετίας εκείνη την εποχή.



Στη συνέχεια, περάσαμε μέσα από το τεράστιο οπλοστάσιο που υπάρχει στο παλάτι. Θαυμάσουμε όλων των ειδών όπλα, από σπαθιά και ντουφέκια μέχρι πανοπλίες και ασπίδες. Κατευθυνθήκαμε στα υπόγεια του παλατιού, περάσαμε μέσα από τη Γέφυρα των στεναγμών που ενώνει το παλάτι με τις φυλακές και φτάσαμε στα υπόγεια κρατητήρια. Γενικά το Παλάτι των Δόγηδων είναι πάρα πολύ καλά δομημένο, εξιστορεί τα σημαντικά γεγονότα της τότε εποχής και βοηθά τους επισκέπτες του να σχηματίσουν εικόνες στην φαντασία τους και να ταξιδέψουν στην εποχή των περίφημων Δόγηδων της Βενετίας!




Βγήκαμε ευχαριστημένοι από το παλάτι και πήραμε για τελευταία φορά το δρόμο της επιστροφής από την πλατεία στο ξενοδοχείο μας. Δυστυχώς το ταξίδι μας είχε φτάσει στο τέλος του.. Πήραμε τις βαλίτσες μας και επιβιβαστήκαμε στο βαπορέτο που οδηγεί στο αεροδρόμιο…
Τα υπόλοιπα μέχρι και την επιστροφή δεν υπάρχει λόγος να τα διηγηθώ. Στο κάτω κάτω δεν θυμάμαι και πολλά… Το μυαλό μου ταξίδευε πίσω στα ιστορικά δρομάκια και τις υπέροχες πλατείες της Ρώμης. Περνούσα δίπλα από το Πάνθεον και το Κολοσσαίο, χάζευε το Βατικανό και το Κάστρο των Αγγέλων. Μαγεμένος μπροστά στο ηλιοβασίλεμα στη Piazzale Michelangelo στην Φλωρεντία, και έκθαμβος μπροστά στα απίθανα σπιτάκια στο Burano και τα όμορφα κανάλια της Βενετίας.
Και τώρα η απάντηση στην πιο κρίσιμη ερώτηση του ταξιδιού…. Αδίκησα ή δεν αδίκησα τη Ρώμη πριν από 7 χρόνια; Άξιζε ή όχι να της δώσω μια δεύτερη ευκαιρία; Η απάντηση είναι φυσικά απλή… Η Ρώμη είναι φανταστική, πανέμορφη και γεμάτη ιστορικά μνημεία και αξιοθέατα. Κάθε της δρομάκι και κάθε της πλατεία, έχει τη δική της μοναδική ιστορία. Αλλά, όπως και σε κάθε ταξίδι, για να είναι πετυχημένο χρειάζεται οργάνωση και σωστή προετοιμασία. Χωρίς αυτά και στον παράδεισο να πας, δύσκολο να περάσεις καλά! Η Ρώμη λοιπόν αποδείχτηκε εξαιρετικός προορισμός, μία πόλη που σίγουρα θα επισκεφθώ ξανά στο μέλλον και σίγουρα θα προτείνω κι εγώ σε μελλοντικούς συνταξιδιώτες!