traveller_30
Member
- Μηνύματα
- 59
- Likes
- 292
- Επόμενο Ταξίδι
- New York
- Ταξίδι-Όνειρο
- New York
Παρασκευή 31 Ιουλίου – Βενετία
Βενετία λοιπόν, πιο χαλαρά χωρίς τρέξιμο..! Ξύπνημα κατά τις 9:30 (απολαύσαμε ύπνο στα υπέροχα κρεβάτια του ξενοδοχείου)! Πρόγευμα στο τεράστιο μπουφέ, χαλαρά χωρίς βιασύνη, καφές και τσιγάρο! Ωραία περνάγαμε.. Απ την μία βέβαια δεν είχαμε την ανυπομονησία και τον ενθουσιασμό που είχαμε στη Ρώμη για να δούμε τα πολλά αξιοθέατα της, αλλά από την άλλη μπορέσαμε να ξεκουραστούμε και να απολαύσουμε τη σπάνια ομορφιά της Βενετίας.
Πήραμε το βαπορέτο μας κατά τις 11:00 με κατεύθυνση το νησάκι Μουράνο. Η βόλτα με το βαπορέτο κράτησε κανένα μισάωρο, στο οποίο χαζεύαμε το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας και τα όμορφα μικρά (ακατοίκητα) νησάκια που προσπερνάγαμε. Αγκυροβολήσαμε λοιπόν στο Μουράνο, κατεβήκαμε μαζί με τον υπόλοιπο τουρισμό στο νησάκι και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας.
Το Μουράνο, γνωστό φυσικά για τα υπέροχα γυαλιά Murano, είναι βασικά ένα μικρό νησάκι γεμάτο καταστήματα. Περπατήσαμε αρκετή ώρα μέσα από τα καταστήματα, τα οποία φυσικά πουλούσαν διάφορες δημιουργίες από γυαλί Murano. Κάναμε κι εμείς τις διάφορες απαραίτητες αγορές μας σε διάφορα γυαλικά είδη Murano και απλά κάναμε το γύρο του νησιού. Φυσικά στο νησί υπάρχουν αρκετές άλλες ατραξιόν τις οποίες ωστόσο δεν επισκεφθήκαμε. Αρκετά εκκλησάκια, το Murano Glass Museum, καθώς και εργοστάσιο παραγωγής γυαλιού που μπορεί κάποιος να επισκεφθεί. Εμείς αρκεστήκαμε στο να περπατήσουμε το νησάκι και να το απολαύσουμε όσο περισσότερο μπορούσαμε.
Επιστρέψαμε στα βαπορέτο και ξεκινήσαμε με κατεύθυνση το νησάκι Burano. Το Burano αποτελεί πόλο έλξης για πάρα πολλούς τουρίστες, ενώ για μένα το νησάκι αυτό ήταν η ομορφότερη εμπειρία του ταξιδιού. Ο λόγος είναι η μοναδικότητα που προσφέρει το νησάκι σε χρώματα και εικόνες, τέτοια ώστε είναι αδύνατον να περιγραφούν με λέξεις. Σίγουρα η κάθε πλατεία και η κάθε εκκλησία που μπορείς να επισκεφτείς σε άλλες πόλεις είναι ξεχωριστή, αλλά το θέαμα που αντικρίσαμε στο Burano είναι τέτοιο που δεν υπάρχει αλλού στον κόσμο!
Περιπλανηθήκαμε στο νησάκι αρκετή ώρα, βγάλαμε πάρα πολλές φωτογραφίες μπροστά από τα πανέμορφα χρωματιστά σπιτάκια, στις γραφικές μικρές γεφυρούλες και στα μικρά στενά σοκάκια. Απίστευτο πραγματικά μέρος, πανέμορφο, ωστόσο αναρωτήθηκα πώς μπορούνε να μένουν σε εκείνα τα σπιτάκια οι ντόπιοι. Σκεφτείτε να μένετε σε ένα σπιτάκι το οποίο τραβάει χιλιάδες τουρίστες καθημερινά και τόσος κόσμος να μαζεύεται έξω από το σπίτι σου να το τραβάει φωτογραφίες
.
Επιστροφή μεσημεράκι στην κεντρική πόλη και καθίσαμε για φαγητό στην μικρή πιτσαρία που είχαμε βρει την προηγούμενη μέρα. Μετά το κάζο με το ψαρικό, αποφασίσαμε να τρώμε απλά για να μην τραβάμε τα μαλλιά μας ξανά.
Το υπόλοιπο της μέρας κύλησε όμορφα, απλά και χαλαρά. Βολτάραμε στα στενά της Βενετίας, τα οποία πραγματικά είχαμε λατρέψει και περάσαμε και πάλι από την πανέμορφη πλατεία San Marco. Στη συνέχεια περπατήσαμε μέχρι και την πασίγνωστη γέφυρα Ριάλτο και περπατήσαμε μέχρι και το Ca d’oro. Δεν επισκεφθήκαμε μουσεία και παλάτια στη Βενετία, εκτός από το Doge’s Palace, το οποίο επισκεφθήκαμε την τελευταία μας μέρα στη Βενετία.
Για το υπόλοιπο της μέρας, τα κορίτσια της παρέας επιδόθηκαν στο αγαπημένο τους σπορ (shopping therapy), ενώ εμείς καθίσαμε για καφεδάκι στην περιοχή του Ριάλτο, με θέα το Grand Canal! Έτσι απλά και χαλαρά πέρασε το υπόλοιπο της δεύτερης μας μέρας στη Βενετία.
Το βράδυ αποφασίσαμε να βγούμε για ποτό. Όσο κι αν ψάξαμε στο internet δεν βρήκαμε κάτι γι αυτό αποφασίσαμε να βγούμε, να περπατήσουμε και θα βρούμε κάτι! Κατά τις 11:00, λοιπόν ξεκινήσαμε απ’ το ξενοδοχείο και ξεκινήσαμε το ψάξιμο για ποτάκι. Κατά τις 12:00, το είχαμε πλέον πάρει απόφαση… Ο λόγος για τον οποίο δεν βρήκαμε τίποτα στο internet, είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα ανοικτό στην κεντρική παλιά Βενετία. Από ένα σημείο και μετά περπατούσαμε μόνοι στους δρόμους, το μόνο ζωντανό πλάσμα που συναντήσαμε ήταν ένας μεγάλος ποντικός που διέσχιζε τα στενά της Βενετίας όπως κι εμείς! Αντιλαμβάνεστε ότι τα κορίτσια της παρέας ακόμα τρέχουνε..! Αργότερα στο ξενοδοχείο, μάθαμε από το παιδί στη ρεσέψιον πως όλα είναι κλειστά μετά τις 11:30-12:00 στην παλιά Βενετία και πως αν θέλαμε να βρούμε νυχτερινή ζωή, έπρεπε να πάρουμε τα νυχτερινά βαπορέτο (τα οποία περνάνε περίπου κάθε μία ώρα) και να πάμε στην περιοχή Mestre ή στην περιοχή Lido.
Η ώρα ωστόσο είχε ήδη πάει 1:00 και αποφασίσαμε να πάμε για ύπνο και ξεκούραση. Εξάλλου το άλλο ζευγάρι της παρέας μας θα έφευγε την επομένη το μεσημέρι από Βενετία και προτίμησαν τα ξεκουραστούν. Πήγαμε κι εμείς για ύπνο χορτασμένοι από τις πανέμορφες εικόνες που αποτυπώθηκαν στις μνήμες μας την ημέρα εκείνη.
Βενετία λοιπόν, πιο χαλαρά χωρίς τρέξιμο..! Ξύπνημα κατά τις 9:30 (απολαύσαμε ύπνο στα υπέροχα κρεβάτια του ξενοδοχείου)! Πρόγευμα στο τεράστιο μπουφέ, χαλαρά χωρίς βιασύνη, καφές και τσιγάρο! Ωραία περνάγαμε.. Απ την μία βέβαια δεν είχαμε την ανυπομονησία και τον ενθουσιασμό που είχαμε στη Ρώμη για να δούμε τα πολλά αξιοθέατα της, αλλά από την άλλη μπορέσαμε να ξεκουραστούμε και να απολαύσουμε τη σπάνια ομορφιά της Βενετίας.
Πήραμε το βαπορέτο μας κατά τις 11:00 με κατεύθυνση το νησάκι Μουράνο. Η βόλτα με το βαπορέτο κράτησε κανένα μισάωρο, στο οποίο χαζεύαμε το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας και τα όμορφα μικρά (ακατοίκητα) νησάκια που προσπερνάγαμε. Αγκυροβολήσαμε λοιπόν στο Μουράνο, κατεβήκαμε μαζί με τον υπόλοιπο τουρισμό στο νησάκι και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας.
Το Μουράνο, γνωστό φυσικά για τα υπέροχα γυαλιά Murano, είναι βασικά ένα μικρό νησάκι γεμάτο καταστήματα. Περπατήσαμε αρκετή ώρα μέσα από τα καταστήματα, τα οποία φυσικά πουλούσαν διάφορες δημιουργίες από γυαλί Murano. Κάναμε κι εμείς τις διάφορες απαραίτητες αγορές μας σε διάφορα γυαλικά είδη Murano και απλά κάναμε το γύρο του νησιού. Φυσικά στο νησί υπάρχουν αρκετές άλλες ατραξιόν τις οποίες ωστόσο δεν επισκεφθήκαμε. Αρκετά εκκλησάκια, το Murano Glass Museum, καθώς και εργοστάσιο παραγωγής γυαλιού που μπορεί κάποιος να επισκεφθεί. Εμείς αρκεστήκαμε στο να περπατήσουμε το νησάκι και να το απολαύσουμε όσο περισσότερο μπορούσαμε.
Επιστρέψαμε στα βαπορέτο και ξεκινήσαμε με κατεύθυνση το νησάκι Burano. Το Burano αποτελεί πόλο έλξης για πάρα πολλούς τουρίστες, ενώ για μένα το νησάκι αυτό ήταν η ομορφότερη εμπειρία του ταξιδιού. Ο λόγος είναι η μοναδικότητα που προσφέρει το νησάκι σε χρώματα και εικόνες, τέτοια ώστε είναι αδύνατον να περιγραφούν με λέξεις. Σίγουρα η κάθε πλατεία και η κάθε εκκλησία που μπορείς να επισκεφτείς σε άλλες πόλεις είναι ξεχωριστή, αλλά το θέαμα που αντικρίσαμε στο Burano είναι τέτοιο που δεν υπάρχει αλλού στον κόσμο!
Περιπλανηθήκαμε στο νησάκι αρκετή ώρα, βγάλαμε πάρα πολλές φωτογραφίες μπροστά από τα πανέμορφα χρωματιστά σπιτάκια, στις γραφικές μικρές γεφυρούλες και στα μικρά στενά σοκάκια. Απίστευτο πραγματικά μέρος, πανέμορφο, ωστόσο αναρωτήθηκα πώς μπορούνε να μένουν σε εκείνα τα σπιτάκια οι ντόπιοι. Σκεφτείτε να μένετε σε ένα σπιτάκι το οποίο τραβάει χιλιάδες τουρίστες καθημερινά και τόσος κόσμος να μαζεύεται έξω από το σπίτι σου να το τραβάει φωτογραφίες
.
Επιστροφή μεσημεράκι στην κεντρική πόλη και καθίσαμε για φαγητό στην μικρή πιτσαρία που είχαμε βρει την προηγούμενη μέρα. Μετά το κάζο με το ψαρικό, αποφασίσαμε να τρώμε απλά για να μην τραβάμε τα μαλλιά μας ξανά
.Το υπόλοιπο της μέρας κύλησε όμορφα, απλά και χαλαρά. Βολτάραμε στα στενά της Βενετίας, τα οποία πραγματικά είχαμε λατρέψει και περάσαμε και πάλι από την πανέμορφη πλατεία San Marco. Στη συνέχεια περπατήσαμε μέχρι και την πασίγνωστη γέφυρα Ριάλτο και περπατήσαμε μέχρι και το Ca d’oro. Δεν επισκεφθήκαμε μουσεία και παλάτια στη Βενετία, εκτός από το Doge’s Palace, το οποίο επισκεφθήκαμε την τελευταία μας μέρα στη Βενετία.
Για το υπόλοιπο της μέρας, τα κορίτσια της παρέας επιδόθηκαν στο αγαπημένο τους σπορ (shopping therapy), ενώ εμείς καθίσαμε για καφεδάκι στην περιοχή του Ριάλτο, με θέα το Grand Canal! Έτσι απλά και χαλαρά πέρασε το υπόλοιπο της δεύτερης μας μέρας στη Βενετία.
Το βράδυ αποφασίσαμε να βγούμε για ποτό. Όσο κι αν ψάξαμε στο internet δεν βρήκαμε κάτι γι αυτό αποφασίσαμε να βγούμε, να περπατήσουμε και θα βρούμε κάτι! Κατά τις 11:00, λοιπόν ξεκινήσαμε απ’ το ξενοδοχείο και ξεκινήσαμε το ψάξιμο για ποτάκι. Κατά τις 12:00, το είχαμε πλέον πάρει απόφαση… Ο λόγος για τον οποίο δεν βρήκαμε τίποτα στο internet, είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα ανοικτό στην κεντρική παλιά Βενετία. Από ένα σημείο και μετά περπατούσαμε μόνοι στους δρόμους, το μόνο ζωντανό πλάσμα που συναντήσαμε ήταν ένας μεγάλος ποντικός που διέσχιζε τα στενά της Βενετίας όπως κι εμείς! Αντιλαμβάνεστε ότι τα κορίτσια της παρέας ακόμα τρέχουνε..! Αργότερα στο ξενοδοχείο, μάθαμε από το παιδί στη ρεσέψιον πως όλα είναι κλειστά μετά τις 11:30-12:00 στην παλιά Βενετία και πως αν θέλαμε να βρούμε νυχτερινή ζωή, έπρεπε να πάρουμε τα νυχτερινά βαπορέτο (τα οποία περνάνε περίπου κάθε μία ώρα) και να πάμε στην περιοχή Mestre ή στην περιοχή Lido.
Η ώρα ωστόσο είχε ήδη πάει 1:00 και αποφασίσαμε να πάμε για ύπνο και ξεκούραση. Εξάλλου το άλλο ζευγάρι της παρέας μας θα έφευγε την επομένη το μεσημέρι από Βενετία και προτίμησαν τα ξεκουραστούν. Πήγαμε κι εμείς για ύπνο χορτασμένοι από τις πανέμορφες εικόνες που αποτυπώθηκαν στις μνήμες μας την ημέρα εκείνη.
