Πορτογαλία Μαδέρα: πόση ομορφιά μπορεί να χωρέσει σε μια κουκίδα στον Ατλαντικό;

[underwater]

Σήμα-κατατεθέν της Μαδέιρας αποτελούν και οι περίφημες levadas της, κανάλια που άρχισαν να κατασκευάζονται στις αρχές του 16ου αιώνα, και τα οποία αποτελούν αρδευτικό σύστημα για τη μεταφορά νερού από τις βόρειες και υγρές περιοχές του νησιού προς τις νότιες και ξηρές. Καθώς το νερό ταξιδεύει από το βορρά στο νότο συμβάλλει στο πότισμα των διαφόρων καλλιεργειών, όπως των μπανανιών και των αμπελιών (η μπανάνα είναι το 2ο εξαγώγιμο προϊόν του νησιού μετά το κρασί), ενώ τροφοδοτεί και τους υδροηλεκτρικούς σταθμούς που υπάρχουν σε διάφορα σημεία. Οι levadas καλύπτουν συνολικά μια έκταση γύρω στα 2500 χλμ, ενώ κατά μήκος τους εκτείνονται μονοπάτια τα οποία αποτελούν έναν πολύ δημοφιλή τρόπο για να ανακαλύψει κανείς τις φυσικές ομορφιές της Μαδέρας.

Πεζοπορίες κατά μήκος των levadas μπορεί να κάνει κάποιος είτε μέσω τουριστικού πρακτορείου είτε μόνος του, συμβουλευόμενος κάποιον από τους πεζοπορικούς χάρτες που μπορεί να βρει σε διάφορα μέρη στη Funchal (αλλά και σε άλλες περιοχές λογικά). Οι πεζοπορίες έχουν διαβαθμίσεις δυσκολίας, από πολύ απλές μέχρι αρκετά απαιτητικές. Εγώ κανόνισα με το πρακτορείο madeira seekers που ανέφερα και σε προηγούμενο post μια πεζοπορία επιπέδου moderate (μια χαρά για άτομα με μέση/καλή φυσική κατάσταση). Συγκεκριμένα επρόκειτο για μια διαδρομή μήκους 11 χλμ στην κοιλάδα Rabaçal και στους καταρράκτες Risco και 25 Fontes. Η τιμή του tour (περιλάμβανε το picking up από το ξενοδοχείο, τη μεταφορά προς και από τον τόπο της πεζοπορίας και την καθαυτή πεζοπορία με συνοδό) ήταν 25 euros.

Μετά από έναν κουτσουρεμένο ύπνο 3 ωρών ξύπνησα και ντύθηκα όπως-όπως, ενώ η καλή κυριούλα της πανσιόν μου ετοίμασε ένα picnic lunch με σάντουιτς, φρούτο και κέικ (καθώς έπρεπε να φύγω 8 και 10 δεν είχα περιθώριο να πάρω πρωινό). Ένα mini van ήρθε και με πήρε, αφήνοντάς με σε ένα πιο κεντρικό σημείο από όπου πήρα το «κανονικό» πούλμαν. Η συγκεκριμένη πεζοπορία ήταν το πιο δημοφιλές tour που έκανα, με πολλούς συμμετέχοντες από διάφορες χώρες. Ουσιαστικά δημιουργήθηκαν δύο υποομάδες, μία γερμανόφωνη (ήταν η πολυπληθέστερη) και μια αγγλόφωνη. Στο group μου είχα Πολωνούς, Φινλανδούς και άλλες εθνικότητες που μου διαφεύγουν, ενώ εγώ αλληλεπέδρασα πιο πολύ με μια συμπαθέστατη κυρία από τη Ρωσία.

Η όλη διαδικασία της πεζοπορίας ήταν πολύ ευχάριστη. Ξεκινήσαμε από ένα κατάφυτο σημείο, στο οποίο ανά φάσεις βλέπαμε να βόσκουν ανέμελες αγελαδίτσες.




Πήραμε ένα κατηφορικό ασφαλτοστρωμένο μονοπάτι, σύντομα όμως βρεθήκαμε στο πεζοπορικό μονοπάτι δίπλα στη levada. Κάποια σημεία ήταν πολύ βατά, κάποια άλλα πιο δύσκολα.




Η ομορφιά του τοπίου ήταν πάντως απίστευτη σε όλες τις περιπτώσεις. Μικροί καταρράκτες παντού, πολύ πράσινο, τρεχούμενα νερά.






Πρώτη μεγάλη στάση στον όμορφο καταρράκτη Risco, ο οποίος όμως δεν είχε πολύ νερό. Γενικότερα αυτό που άκουσα πολλές φορές τις μέρες που έμεινα στο νησί ήταν το ότι ο προηγούμενος χειμώνας ήταν πολύ ξηρός, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να μειωθεί η ποσότητα του νερού σε όλα τα ποτάμια, τους καταρράκτες και τις levadas.



Το πιο εντυπωσιακό σημείο ήταν ο καταρράκτης 25 Fontes, όπου πολλά μικρά καταρρακτάκια δημιουργούσαν μια όμορφη λίμνη, στα κρύα νερά της οποίας ορισμένοι έκαναν μπάνιο. Η όλη φάση μου θύμισε λίγο τον καταρράκτη του Φονιά στη Σαμοθράκη. Εκεί σταματήσαμε για λίγο όπου και φάγαμε το μεσημεριανό μας.




Αφού φύγαμε από τους 25 Fontes, ακολουθήσαμε μέχρις ενός σημείου το μονοπάτι που είχαμε πάρει για να πάμε, όπου σε ορισμένες φάσεις δημιουργείται «συνωστισμός» με αυτούς που πηγαίνουν και αυτούς που επιστρέφουν. Μετά από λίγο όμως όλα εντάξει. Στο τέλος της διαδρομής, εφοδιασμένοι με φακούς, μπήκαμε σε ένα τούνελ μήκους κοντά ενός χλμ. Ήταν το μόνο σημείο που δεν μου άρεσε, σκοτεινό, κρύο, υγρό και γλιστερό όπως ήταν. Ήθελε μια χ προσοχή.

Βγαίνοντας από το τούνελ ο καιρός ήταν τελείως διαφορετικός, με απίστευτη ομίχλη!




Σε κάποια φάση αισθάνθηκα ότι βρισκόμουν στο Μαγεμένο Δάσος.



Λίγο πιο κάτω μας περίμενε το πούλμαν όπου μας επέστρεψε στη Funchal γύρω στις 5. Η διαδρομή ήταν πολύ ωραία, και ορισμένα σημεία της τα ξαναείδα 2 μέρες μετά όταν έκανα tour στη δυτική πλευρά του νησιού. Γενικότερα πάντως η όλη φάση της πεζοπορίας μου άρεσε πολύ, την προτείνω ανεπιφύλακτα, και αν μου δοθεί η ευκαιρία να ξαναπάω στο νησί για περισσότερες μέρες θα προσπαθήσω να κάνω αρκετές ακόμα τέτοιου στυλ διαδρομές.

Γυρνώντας στην πανσιόν έκανα μπάνιο και έπεσα και ξεράθηκα, καθώς δεν είχα κοιμηθεί ποιοτικά τις προηγούμενες μέρες (μία η πολύ πρωινή πτήση από Αθήνα, μία η καθυστερημένη άφιξή μου στη Funchal, μία το πανηγύρι). Με ξύπνησε αργά το απόγευμα το μήνυμα της couchsurfer που σας ανέφερα. Γενικότερα δεν έκανα τίποτα άλλο εκείνη την ημέρα. Ούτε καν βγήκα για φαγητό! Έφαγα απλά ένα ροδάκινο που είχε ξεμείνει από το μεσημεριανό και την έβγαλα στην υπέροχη βεράντα χαζεύοντας τα φωτάκια της Funchal, αναπνέοντας το οξυγόνο, ακούγοντας μουσική και σερφάροντας στο internet.

Την επόμενη μέρα είχα κανονίσει εξερεύνηση της Funchal.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• 9
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[alma]

Πως και πως περίμενα την ιστορία που υποσχέθηκες.Άντε να μαθαίνουμε και οι μελλοντικοί επισκέπτες.Με ΤΑΡ πήγες?

 

[underwater]

Πως και πως περίμενα την ιστορία που υποσχέθηκες.Άντε να μαθαίνουμε και οι μελλοντικοί επισκέπτες.Με ΤΑΡ πήγες?

Δεν την καθυστέρησα και πάρα πολύ, δεν μπορείς να πεις!

Ναι, με TAP πήγα, η οποία μου άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις.

 

[pattyyy]

Aαααχ, τέλεια! Η ιστορία που περιμένω εδώ και μέρες να εμφανιστεί! Η εισαγωγή σου underwater μου εισάγει κι εμάς τους αμύητους στο ύφος του νησιού! Ανυπομονώ για τη συνέχεια και φυσικά για φωτογραφίες!

υ.γ. το solo ταξίδι έχει ξεχωριστή γοητεία. Έχω δοκιμάσει μέχρι στιγμής μόνο solo αποσπασματικές περιπλανήσεις στα πλαίσια συντροφικού ταξιδιού και ομολογώ ότι τις απόλαυσα εξαιρετικά..

 

[maxoula]

Ωραίο ταξίδι underwater! Αναμένουμε φωτογραφίες από τη φύση αλλά και τις θάλασσες στον Ατλαντικό! Άραγε σε τι διαφέρουν από τις δικές μας?

 

[underwater]

Aαααχ, τέλεια! Η ιστορία που περιμένω εδώ και μέρες να εμφανιστεί! Η εισαγωγή σου underwater μου εισάγει κι εμάς τους αμύητους στο ύφος του νησιού! Ανυπομονώ για τη συνέχεια και φυσικά για φωτογραφίες!

υ.γ. το solo ταξίδι έχει ξεχωριστή γοητεία. Έχω δοκιμάσει μέχρι στιγμής μόνο solo αποσπασματικές περιπλανήσεις στα πλαίσια συντροφικού ταξιδιού και ομολογώ ότι τις απόλαυσα εξαιρετικά..

Ευχαριστώ πολύ patyyy μου! Όσον αφορά τα solo ταξίδια, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάνει πολλά μόνη-μόνη. Τις περισσότερες φορές είναι μέρη ευρύτερων ταξιδιών με παρέα. Το συγκεκριμένο που ήταν solo με όλη τη σημασία της λέξης πραγματικά το απόλαυσα, ήταν όμως "κομμένο και ραμμένο" στα γούστα και τις προτιμήσεις μου. Διαφορετικά θεωρώ ότι σίγουρα θα υπήρχαν στιγμές που θα είχα κάπως πλήξει.

Για μένα η καλύτερη επιλογή είναι το ταξίδι με άτομα που εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος μαζί μου. 2ο σαν επιλογή είναι το solo και τελευταίο έρχεται εκείνο με άτομα που "ναι μεν αλλά" ή γκρουπ. Μολονότι πάντως μου αρέσει η παρέα, η αλληλεπίδραση και ο χαβαλές, σε καμία περίπτωση δεν είμαι διατεθειμένη να χάσω ένα ταξίδι που θέλω πολύ επειδή δεν ακολουθεί κανείς.

Ωραίο ταξίδι underwater! Αναμένουμε φωτογραφίες από τη φύση αλλά και τις θάλασσες στον Ατλαντικό! Άραγε σε τι διαφέρουν από τις δικές μας?

Μαχούλα μου σε ευχαριστώ! Όσον αφορά τη θάλασσα, καθώς το νησί βρίσκεται μέσα στον ωκεανό, έχει όπως καταλαβαίνεις ένα "άνοιγμα", ένα βάθος, μια αγριάδα θα έλεγα που τη διαφοροποιεί αρκετά από τα δεδομένα του Αιγαίου ή του Ιονίου.

Να πω επίσης ότι, ως ηφαιστειογενές νησί, η Μαδέρα δεν έχει πολλές "καλές" παραλίες. Οι περισσότερες έχουν μεγάλες μαύρες κοτρόνες και είναι κάπως άβολη η φάση. Παρ΄όλα αυτά το νερό σαν νερό είναι σούπερ! Επίσης υπάρχει και η εναλλακτική των βουτιών στις λιμνούλες που σχηματίζουν κάποιοι καταρράκτες.

Σαν αυτόν εδώ καλή ώρα!


25fontes_1

 

[htrul18]

underwater αναμένουμε τη συνέχεια! Μου ακούγεται πολύ γοητευτική η ιδέα του σολο ταξιδιού αν και δε το έχω επιχειρήσει ποτέ.
Α, και μια ερώτηση:
Οι κάτοικοι εκεί μιλούν αρκετά αγγλικά ώστε να μπορείς τουλάχιστον να συνεννοηθείς ή πρέπει να ξέρεις ισπανικά/πορτογαλικά;

 

[billvar]

Τέλεια τέλεια τέλεια .. Πες μας και αλλα...

Sent from my iPhone using Travel stories

 

[underwater]

underwater αναμένουμε τη συνέχεια! Μου ακούγεται πολύ γοητευτική η ιδέα του σολο ταξιδιού αν και δε το έχω επιχειρήσει ποτέ.
Α, και μια ερώτηση:
Οι κάτοικοι εκεί μιλούν αρκετά αγγλικά ώστε να μπορείς τουλάχιστον να συνεννοηθείς ή πρέπει να ξέρεις ισπανικά/πορτογαλικά;

Σε ευχαριστώ! Οι κάτοικοι ναι, μιλούν αγγλικά! Ορισμένοι πολύ καλά, άλλοι απλώς σε ένα επαρκές επίπεδο για να ανταλλάξεις δυο κουβέντες ή να πάρεις μια πληροφορία. Νοηματική δεν χρησιμοποίησα καθόλου! Τώρα βέβαια δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει αν πας μόνος σε κάποιο χωριουδάκι στην άκρη του πουθενά!

Τέλεια τέλεια τέλεια .. Πες μας και αλλα...

Sent from my iPhone using Travel stories

Ευχαριστώ! Αναμείνατε!

 

[underwater]

Ημέρα 1η: Επεισοδιακή άφιξη

Ο ψυχαναγκαστικός άνθρωπος κανονίζει τα πάντα στην εντέλεια! Το απόγευμα της 23ης του Αυγούστου λοιπόν έφτασα χαρωπή αλλά και ξεθεωμένη στο αεροδρόμιο της Λισσαβώνας, μετά από μια πολύωρη περιήγηση στην πόλη! Λίγες εβδομάδες πριν είχε εγκαινιαστεί η επέκταση του μετρό προς το αεροδρόμιο, έτσι δεν χρειάστηκε καν να ταλαιπωρηθώ με λεωφορεία, κίνηση και τα σχετικά. Γραμμή στο χώρο φύλαξης αποσκευών όπου είχα αφήσει το backpack μου (είχα κανονίσει μεγάλο stopover και έκανα δύο φορές check-in την αποσκευή επειδή δεν ήθελα να διακινδυνεύσω το να φτάσει πριν από μένα ή, ακόμα χειρότερα, να καταλήξει σε κάνα Ρίο ντε Τζανέιρο και να ψάχνομαι. Άλλωστε δεν είχα διαβάσει και διθυραμβικά reviews γενικότερα για την TAP και είχα σκιαστεί).

Στο check-in ενημερώνομαι ότι η πτήση θα έχει μισάωρη καθυστέρηση. Αφού περνάω έλεγχο και αράζω στην gate διαπιστώνω ότι η καθυστέρηση όπως φαίνεται πρόκειται να είναι πολύ μεγαλύτερη. Κάθε 45λεπτο μας ενημερώνουν για την αναμενόμενη ώρα απογείωσης. Εγώ ήταν καθορισμένο να φτάσω στη Funchal γύρω στις 9και-9μιση και είχα πει στους ιδιοκτήτες της πανσιόν που θα έμενα ότι θα ήμουν εκεί γύρω στις 10και. Τους πήρα οπότε τηλ. να τους ενημερώσω για την αργοπορία καθώς θα έφτανα εκεί μετά το πέρας των τυπικών ωρών που δέχονταν check-in. Προσπάθησα να τηλεφωνήσω και στην εταιρεία μισθωμένων οχημάτων με την οποία είχα κλείσει τη μεταφορά από το αεροδρόμιο (το aerobus στη Funchal σταματά αρκετά νωρίς το βράδυ και τα ταξί μετά τις 10 είναι 30% ακριβότερα), όμως δεν είχα τον αριθμό τους. Με δεδομένο ότι δεν είχα προπληρώσει την κούρσα ήμουν σίγουρη ότι δεν θα με περίμενε κανείς στο αεροδρόμιο.

Μιάμιση ώρα περίπου μετά μας ενημερώνουν ότι θα ξεκινήσει η επιβίβαση, όπως και έγινε. Μας στοιβάζουν λοιπόν στα πουλμανάκια και αυτό ήταν! Περιμέναμε, περιμέναμε, περιμέναμε. ‘Οταν πέρασε ένα 20λεπτο περίπου, κάποιοι που είχαν αγανακτήσει βγήκαν έξω και άρχισαν να διαμαρτύρονται στους οδηγούς των πουλμανακίων. Ο ένας, ένα παιδαρέλι γύρω στα 20, γέλαγε ψιλοπροκλητικά και έλεγε «περιμένω εντολή από πάνω». Σε κάποιους που είχαν παιδιά είχε γυρίσει το μάτι και έκαναν σαν τρελοί. Αισθανόμουν ότι βρισκόμουν στην Ελλάδα και απλά άκουγα πορτογαλικά. Ήμουν κουρασμένη και νύσταζα. Σε κάποια φάση ήρθε μια τύπισσα από την εταιρεία, ζήτησε συγγνώμη και είπε κάτι για ένα τεχνικό πρόβλημα, ενώ λίγο μετά τα πουλμανάκια ξεκίνησαν και επιβιβαστήκαμε.

Λίγο πριν μας μοιράσουν τα σαντουιτσάκια κάτι ανέφεραν για περιορισμένες προμήθειες σε αλκοόλ. Όπως και να έχει εγώ ζήτησα κρασί επειδή τα νεύρα είχαν χτυπήσει κόκκινο και ήθελα να χαλαρώσω λίγο. Η πτήση κράτησε λίγο παραπάνω από μιάμιση ώρα και δεν με χώραγε ο τόπος. Προσπάθησα όμως να ηρεμήσω επειδή περίμενα αυτή την προσγείωση πώς και πώς! Βλέπετε, το αεροδρόμιο της Μαδέρας, το οποίο εγκαινιάστηκε το 1964, είναι διαβόητο και παλιότερα θεωρούταν και πολύ επικίνδυνο, καθώς ο εξαιρετικά μικρός (τότε) αεροδιάδρομός του στην πλαγιά ενός λόφου δίπλα στον Ατλαντικό καθιστούσε την προσέγγισή του εξαιρετικά δύσκολη. Το 2000 έγινε μια επέκταση του αεροδιαδρόμου πάνω σε κάτι μεγάλους στύλους μέσα στη θάλασσα, καθιστώντας το ασφαλές, αλλά και εντυπωσιακό! Μολαταύτα, μερικές φορές οι καιρικές συνθήκες δεν επιτρέπουν την ασφαλή προσγείωση των αεροσκαφών, οπότε χρησιμοποιείται το αεροδρόμιο του γειτονικού Porto Santo, ή σπανιότερα των Κανάριων Νησιών. Επιπλέον, από ό, τι μου είπαν ντόπιοι, για να πραγματοποιήσει ένας πιλότος δρομολόγιο στο συγκεκριμένο αεροδρόμιο χρειάζεται να κάνει κάποιες επιπλέον ώρες εκπαίδευσης στον εξομοιωτή.

Δυστυχώς λόγω της ώρας δεν μπόρεσα να δω την προσέγγιση του αεροδρομίου (είδα όμως αρκετές προσγειώσεις από μακριά μέσα από ένα ιστιοπλοϊκό). Όσον αφορά την προσγείωση καθαυτή, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι το αεροπλάνο κινήθηκε κάπως «περίεργα» μόλις άγγιξε έδαφος, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο. Μια κοπέλα που γνώρισα την επόμενη μέρα έλεγε πάντως πως τρόμαξε κάπως στην προσγείωση και ότι μετά έμαθε την ιστορία για τον αεροδιάδρομο. Δεν ξέρω!

Σας παραθέτω πάντως μια φωτό του αεροδρομίου όπως την τράβηξα από τη θάλασσα και μια άλλη του διαδρόμου (όσο μπόρεσα να πλησιάσω), την οποία έβγαλα την μέρα που επέστρεφα. Είδα πολλές και σε καρτ-ποστάλς στα διάφορα τουριστικά μαγαζιά του νησιού.


madeiraair_1

madeiraair_2

Καθώς το αεροδρόμιο είναι πολύ μικρό δεν γίνεται χρήση πούλμαν και απλά περπατάς από το αεροπλάνο στο κτίριο. Ανακούφιση! Το πρόβλημά μου προέκυψε όταν βγήκαν όλες οι αποσκευές και η δική μου πουθενά! Εκεί ήταν που με έπιασε μια απελπισία συνδυαστικά με την κούραση και βούρκωσα! Ήρθε τότε ένας κυριούλης του αεροδρομίου για να με ενημερώσει ότι δεν θα έβγαιναν άλλες αποσκευές (λες και δεν το ήξερα). Ξαφνικά όμως, σα να του έρχεται μια ιδέα, μου λέει: «Μήπως έχεις ένα backpack»; «Ναι, ναι» απαντάω εγώ. «Έλα, εδώ είναι, τα backpacks τα βγάζουμε ξεχωριστά ως υπερμεγέθη». Όντως, ήταν σε μια γωνιά και μου ήρθε και πάλι να κλάψω, αλλά από ανακούφιση. Κατευθύνθηκα προς την έξοδο και με μεγάλη χαρά είδα ότι με περίμενε και ο οδηγός! Δεν θα χρειαζόταν να πάρω ταξί, ούτε να πληρώσω την 35άρα που φοβόμουν!

Από εκείνο το σημείο και μετά άρχισα να το απολαμβάνω! Η ατμόσφαιρα ήταν δροσερή και οσφραινόμουν τη χαρακτηριστική μυρωδιά των νησιών. Καθαρός αέρας, δέντρα, χώμα και ιώδιο! Η διαδρομή σχετικά σύντομη (γύρω στο 20λεπτο), καθώς οι δρόμοι ήταν άδειοι. Μπαινοβγαίναμε σε τούνελ, αρκετές στροφές, καλοί δρόμοι! Σας παραθέτω κάποιες φωτός με γέφυρες και τούνελ που τράβηξα τις επόμενες μέρες.


madeirabridge_1

madeira_tunnel

madeirabridge_3

Ο οδηγός ήταν ευγενικός, αλλά και λιγομίλητος, κάπως σκυθρωπός. Κάτι που διαπίστωσα γενικότερα τις προσέχεις μέρες (αλλά και μου ανέφεραν και κάποιοι ντόπιοι) είναι ότι οι Πορτογάλοι (ή έστω οι Μαδεριανοί) διαφέρουν αρκετά από εμάς, τους Ιταλούς, ή και τους Ισπανούς ακόμα. Εντάξει, σίγουρα είναι πιο «θορυβώδεις» και συμπαθείς από τους Κεντρο-βορειοευρωπαίους, αλλά σε σχέση με τους μεσογειακούς είναι λιγότερο ανοιχτοί, έξω καρδιά, ευχάριστοι. Πιο τυπικοί. Δεν πρόκειται για γοητευτικό λαό. Ένα ντόπιο παιδί τους χαρακτήρισε σε ελεύθερη μετάφραση «μουρτζούφληδες». Πιθανώς να τους αδίκησε λίγο, όμως τα λόγια του δεν απείχαν και πολύ από την πραγματικότητα.

Σε κάποια φάση εμφανίζεται η Funchal! Διάσπαρτα φωτάκια στους λόφους και στο βάθος ο Ατλαντικός. Και πάνω το φεγγάρι που είχε αρχίσει να γεμίζει να ρίχνει το φως του στη θάλασσα! Όμορφη στιγμή!

Τέλος πάντων, με τα πολλά έφτασα στην πανσιόν μου 12 παρά, κουρασμένη και βρώμικη. Με υποδέχτηκε η μία εκ των ιδιοκτητών (πρόκειται για ένα μεσήλικο ζευγάρι) όπου μου έδειξε το δωμάτιό μου και με βοήθησε να τακτοποιηθώ. Η πανσιόν μου ήταν η Vila Teresinha, η οποία αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή για value-for-money διαμονή. Πολύ καθαρά δωμάτια με δικό τους μπάνιο, ευγενικοί ιδιοκτήτες, καλό πρωινό, μια όμορφη βεράντα με θέα τη Funchal και τον Ατλαντικό και ένα παλιομοδίτικο στυλ που ταιριάζει με την περιοχή στην οποία βρίσκεται, μακριά από την τουριστική πλευρά με τα ξενοδοχεία. Για το μονόκλινο (που επί της ουσίας ήταν δίκλινο) πλήρωνα 30 euros τη βραδιά.

Έκανα ένα γρήγορο μπάνιο και έπεσα ξερή για ύπνο! Πραγματικά κοιμήθηκα σαν κούτσουρο, τόσο κουρασμένη ήμουν! Και η επόμενη μέρα αναμενόταν αρκετά busy, με ημερήσιο boat trip στις Ilhas Desertas και τοπικό πανηγύρι το βράδυ.

 

[paefstra]

Ευχαριστώ πολύ patyyy μου! Όσον αφορά τα solo ταξίδια, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάνει πολλά μόνη-μόνη. Τις περισσότερες φορές είναι μέρη ευρύτερων ταξιδιών με παρέα. Το συγκεκριμένο που ήταν solo με όλη τη σημασία της λέξης πραγματικά το απόλαυσα, ήταν όμως "κομμένο και ραμμένο" στα γούστα και τις προτιμήσεις μου. Διαφορετικά θεωρώ ότι σίγουρα θα υπήρχαν στιγμές που θα είχα κάπως πλήξει.

Για μένα η καλύτερη επιλογή είναι το ταξίδι με άτομα που εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος μαζί μου. 2ο σαν επιλογή είναι το solo και τελευταίο έρχεται εκείνο με άτομα που "ναι μεν αλλά" ή γκρουπ. Μολονότι πάντως μου αρέσει η παρέα, η αλληλεπίδραση και ο χαβαλές, σε καμία περίπτωση δεν είμαι διατεθειμένη να χάσω ένα ταξίδι που θέλω πολύ επειδή δεν ακολουθεί κανείς.

+1 από μένα! Διαβάζω την καταπληκτική ιστορία σου και σαν οδηγό για παρόμοιο εγχείρημα.

 

[underwater]

+1 από μένα! Διαβάζω την καταπληκτική ιστορία σου και σαν οδηγό για παρόμοιο εγχείρημα.

Σε ευχαριστώ πολύ! Εύχομαι αν ποτέ αισθανθείς την ανάγκη να το κάνεις να το τολμήσεις!

Επίσης θα ήθελα να σας παραθέσω και το link της εταιρείας με την οποία κανόνισα την μεταφορά από το αεροδρόμιο, καθώς έμεινα πολύ ικανοποιημένη.

Private Low Cost Transfers from Airports of Faro, Lisbon, Porto, Madeira, Alicante & Malta