Πορτογαλία Μαδέρα: πόση ομορφιά μπορεί να χωρέσει σε μια κουκίδα στον Ατλαντικό;

[underwater]

Η 6η μέρα του ταξιδιού ήταν και η τελευταία ολόκληρη μέρα παραμονής μου στο νησί. Την επομένη το απόγευμα θα πετούσα για Λισσαβώνα και από εκεί για Αθήνα. Αποφάσισα να περάσω τη μέρα μου περιδιαβαίνοντας για ακόμα μια φορά στη Funchal, καθώς υπήρχαν αρκετά που δεν είχα δει.

Μετά λοιπόν από ένα χορταστικό πρωινό, ξεκίνησα πάλι να βολτάρω στα δρομάκια της πόλης. Προτίμησα να μην βγω παραλιακά, αλλά να χωθώ στα μικρά στενάκια και να χαζέψω τα όμορφα κτίρια.






Πού είναι το υπόλοιπο;



Έτσι ήταν και το δικό μου σχολείο!



Στόχος μου ήταν να βρεθώ στην γνωστή σκεπαστή αγορά της Funchal, στο Mercado dos Lavradores. Με λίγη προσπάθεια, διάβασμα του χάρτη και κάμποσες ερωτήσεις στους περαστικούς (κάτι που φανερώνει τη δυσκολία που έχω στον προσανατολισμό, καθώς ήταν σε πολύ κομβικό σημείο) κατάφερα να τη βρω. Επρόκειτο για μια ενδιαφέρουσα αγορά, όπου μπορεί κανείς να ψωνίσει φρούτα, λαχανικά, λουλούδια, ψάρια, μικροαντικείμενα και πολλά άλλα! Περιδιάβηκα αρκετή ώρα στα μαγαζάκια (γενικότερα μου αρέσουν πολύ οι αγορές), αγόρασα και μερικά μπουκάλια poncha για εμένα και 2 φίλες μου, ενώ μεγάλη εντύπωση μου έκανε η πτέρυγα με τα ψάρια. Τι ψαρούκλες ήταν αυτές! Τι θεριά! Τα δικά μας ψάρια είναι ένα τίποτα μπροστά σε αυτό που αντίκρισαν τα μάτια μου εκεί! Ατλαντικός θα μου πεις!







Μικρά, ταπεινά ψαράκια




Ο μακελάρης της Funchal!



Συνέχισα με περπάτημα παραλιακά, με στόχο να πάρω το τουριστικό red bus για μια χαλαρή, ξεκούραστη βόλτα στη Funchal. Ενημερώθηκα ότι το tour περιλάμβανε και στάση στην Câmara de Lobos, το κοντινό ψαροχώρι από το οποίο είχα περάσει και την προηγούμενη μέρα. Το εισιτήριο είναι στα 12 euros και έχει ισχύ 48 ώρες. Όταν ανεβαίνεις σου δίνουν ακουστικά, τα οποία κρατάς εσύ.

Προσωπικά δεν κατέβηκα σε κάποια στάση, απλά άραξα και απόλαυσα τη διαδρομή, με μουσική υπόκρουση fados. Αρχικά γυρνούσαμε στο κέντρο της Funchal, περνώντας από κτίρια και αξιοθέατα τα οποία είχα ήδη δει/επισκεφτεί και απλά έμαθα περισσότερα για αυτά. Σιγά-σιγά αρχίσαμε να ανηφορίζουμε, κάτι που μου έδωσε την ευκαιρία να απολαύσω απρόσκοπτη θέα στην πόλη και τον Ατλαντικό, ενώ παράλληλα είδα οικιστικές γειτονιές που δεν είχα ξαναεπισκεφτεί. Η συννεφιά δημιουργούσε μια μελαγχολική ατμόσφαιρα.





Σε κάποια φάση περάσαμε από μία εκκλησία, δίπλα στην οποία υπήρχε ένα μεγάλο νεκροταφείο. Κοίταξα μέσα, γινόταν μια κηδεία. Οι παριστάμενοι δεν φορούσαν μαύρα, αλλά πολύχρωμα ρούχα. Έπεσα ψυχολογικά σκεφτόμενη το πώς είναι η ζωή: κάποιοι κάνουν διακοπές την ώρα που κάποιοι άλλοι βιώνουν την απόλυτη οδύνη, αποχαιρετώντας έναν αγαπημένο.



Περνώντας μέσα από μπανανιές φτάσαμε στην Câmara de Lobos, την οποία είδα με μεγαλύτερη λεπτομέρεια σε σχέση με την προηγούμενη μέρα και μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ. Γραφικό και όμορφο ψαροχώρι.

Μπανανιές






Συνεχίσαμε προς Funchal, θαυμάζοντας την όμορφη θέα στον Ατλαντικό.



Αφού έφτασα πίσω στη Funchal πήγα στο Old Blandy’s Wine Lodge. Η Old Blandy’s θεωρείται μία από τις καλύτερες μαδεριανές εταιρείες παραγωγής κρασιού, και τα tours της είναι πολύ δημοφιλή. Υπάρχουν αρκετών ειδών tours, εγώ διάλεξα το «κλασικό» που κοστίζει γύρω στα 5-6 euros αν θυμάμαι καλά και διαρκεί περίπου 40’. Σε αντίθεση με τα πολύ καλά σχόλια που κυκλοφορούν στο internet εγώ ψιλοαπογοητεύτηκα. Βρήκα την όλη φάση ελάχιστα πληροφοριακή και πολύ μαρκετινίστικη, καθώς γινόταν λόγος ουσιαστικά για τη συγκεκριμένη εταιρεία και την ιστορία της, και σχεδόν καθόλου για την οινική παράδοση του νησιού. Στο τέλος μας προσφέρθηκε ένα ποτήρι γλυκό μαδεριανό κρασί σε ποσότητα δείγματος, ενώ μπορούσες αν ήθελες να δοκιμάσεις και άλλες ποικιλίες/χρονιές πληρώνοντας το ανάλογο αντίτιμο. Δεν ξέρω, ξενέρωσα κάπως και έφυγα. Το κρασί πάντως μου άρεσε πολύ και αγόρασα ένα μπουκάλι και από το κατάστημά τους στο αεροδρόμιο (με την επίδειξη του εισιτηρίου του tour έχεις έκπτωση 10% αν θυμάμαι καλά σε όλα τα καταστήματά τους).




Εν συνεχεία επέστρεψα στην πανσιόν για λίγο άραγμα στη βεράντα και ξεκούραση.

Η θέα από τη βεράντα



Ξαναβγήκα αργά το απόγευμα με κατεύθυνση το Jaquet, ένα ψαράδικο εστιατόριο που μου είχε προτείνει ο couchsurfer Ρ., το οποίο βρίσκεται στην οδό Rua de Santa Maria, πολύ κοντά στο Mercado dos Lavradores. Παρατήρησα ότι αυτός ο δρόμος ήταν γέματος φιλοτεχνημένες πόρτες όπως εκείνες μου είχα δει λίγες μέρες πριν.




Το εστιατόριο είναι ουσιαστικά μια ψαροταβέρνα με πολύ απλή επίπλωση και ανοιχτή κουζίνα (κατά συνέπεια τα ρούχα ποτίζουν από τη μυρωδιά), όπου σερβίρει συγκεκριμένα φαγητά κάθε μέρα, ανάλογα με την ψαριά και τα κέφια. Κατάλογο δεν σου δίνει, σου λέει τι έχει στο μιλητό (μην αγχώνεστε πάντως, οι τιμές είναι πολύ καλές). Έφαγα τόνο με σάλτσα σκόρδου συνοδεία βραστών λαχανικών και μπύρας. Πολύ νόστιμο το φαγητό και τεράστια η μερίδα. Το προτείνω με τα χίλια το μαγαζάκι!



Αφού τελείωσα το φαγητό έκανα βολτίτσα παραλιακά τρώγοντας παγωτό και χαζεύοντας το ηλιοβασίλεμα. Ήταν ένα πανέμορφο απόγευμα. Η σκέψη της επιστροφής με έκανε να μελαγχολώ, αλλά την ίδια στιγμή αισθανόμουν ευγνώμων που μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω αυτό τον όμορφο τόπο!



Η σημαία της Μαδέρας



Επιστροφή στην πανσιόν για τακτοποίηση αποσκευών και ξεκούραση, καθώς η επόμενη μέρα αναμενόταν μακριά!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[alma]

Πως και πως περίμενα την ιστορία που υποσχέθηκες.Άντε να μαθαίνουμε και οι μελλοντικοί επισκέπτες.Με ΤΑΡ πήγες?

 

[underwater]

Πως και πως περίμενα την ιστορία που υποσχέθηκες.Άντε να μαθαίνουμε και οι μελλοντικοί επισκέπτες.Με ΤΑΡ πήγες?

Δεν την καθυστέρησα και πάρα πολύ, δεν μπορείς να πεις!

Ναι, με TAP πήγα, η οποία μου άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις.

 

[pattyyy]

Aαααχ, τέλεια! Η ιστορία που περιμένω εδώ και μέρες να εμφανιστεί! Η εισαγωγή σου underwater μου εισάγει κι εμάς τους αμύητους στο ύφος του νησιού! Ανυπομονώ για τη συνέχεια και φυσικά για φωτογραφίες!

υ.γ. το solo ταξίδι έχει ξεχωριστή γοητεία. Έχω δοκιμάσει μέχρι στιγμής μόνο solo αποσπασματικές περιπλανήσεις στα πλαίσια συντροφικού ταξιδιού και ομολογώ ότι τις απόλαυσα εξαιρετικά..

 

[maxoula]

Ωραίο ταξίδι underwater! Αναμένουμε φωτογραφίες από τη φύση αλλά και τις θάλασσες στον Ατλαντικό! Άραγε σε τι διαφέρουν από τις δικές μας?

 

[underwater]

Aαααχ, τέλεια! Η ιστορία που περιμένω εδώ και μέρες να εμφανιστεί! Η εισαγωγή σου underwater μου εισάγει κι εμάς τους αμύητους στο ύφος του νησιού! Ανυπομονώ για τη συνέχεια και φυσικά για φωτογραφίες!

υ.γ. το solo ταξίδι έχει ξεχωριστή γοητεία. Έχω δοκιμάσει μέχρι στιγμής μόνο solo αποσπασματικές περιπλανήσεις στα πλαίσια συντροφικού ταξιδιού και ομολογώ ότι τις απόλαυσα εξαιρετικά..

Ευχαριστώ πολύ patyyy μου! Όσον αφορά τα solo ταξίδια, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάνει πολλά μόνη-μόνη. Τις περισσότερες φορές είναι μέρη ευρύτερων ταξιδιών με παρέα. Το συγκεκριμένο που ήταν solo με όλη τη σημασία της λέξης πραγματικά το απόλαυσα, ήταν όμως "κομμένο και ραμμένο" στα γούστα και τις προτιμήσεις μου. Διαφορετικά θεωρώ ότι σίγουρα θα υπήρχαν στιγμές που θα είχα κάπως πλήξει.

Για μένα η καλύτερη επιλογή είναι το ταξίδι με άτομα που εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος μαζί μου. 2ο σαν επιλογή είναι το solo και τελευταίο έρχεται εκείνο με άτομα που "ναι μεν αλλά" ή γκρουπ. Μολονότι πάντως μου αρέσει η παρέα, η αλληλεπίδραση και ο χαβαλές, σε καμία περίπτωση δεν είμαι διατεθειμένη να χάσω ένα ταξίδι που θέλω πολύ επειδή δεν ακολουθεί κανείς.

Ωραίο ταξίδι underwater! Αναμένουμε φωτογραφίες από τη φύση αλλά και τις θάλασσες στον Ατλαντικό! Άραγε σε τι διαφέρουν από τις δικές μας?

Μαχούλα μου σε ευχαριστώ! Όσον αφορά τη θάλασσα, καθώς το νησί βρίσκεται μέσα στον ωκεανό, έχει όπως καταλαβαίνεις ένα "άνοιγμα", ένα βάθος, μια αγριάδα θα έλεγα που τη διαφοροποιεί αρκετά από τα δεδομένα του Αιγαίου ή του Ιονίου.

Να πω επίσης ότι, ως ηφαιστειογενές νησί, η Μαδέρα δεν έχει πολλές "καλές" παραλίες. Οι περισσότερες έχουν μεγάλες μαύρες κοτρόνες και είναι κάπως άβολη η φάση. Παρ΄όλα αυτά το νερό σαν νερό είναι σούπερ! Επίσης υπάρχει και η εναλλακτική των βουτιών στις λιμνούλες που σχηματίζουν κάποιοι καταρράκτες.

Σαν αυτόν εδώ καλή ώρα!


25fontes_1

 

[htrul18]

underwater αναμένουμε τη συνέχεια! Μου ακούγεται πολύ γοητευτική η ιδέα του σολο ταξιδιού αν και δε το έχω επιχειρήσει ποτέ.
Α, και μια ερώτηση:
Οι κάτοικοι εκεί μιλούν αρκετά αγγλικά ώστε να μπορείς τουλάχιστον να συνεννοηθείς ή πρέπει να ξέρεις ισπανικά/πορτογαλικά;

 

[billvar]

Τέλεια τέλεια τέλεια .. Πες μας και αλλα...

Sent from my iPhone using Travel stories

 

[underwater]

underwater αναμένουμε τη συνέχεια! Μου ακούγεται πολύ γοητευτική η ιδέα του σολο ταξιδιού αν και δε το έχω επιχειρήσει ποτέ.
Α, και μια ερώτηση:
Οι κάτοικοι εκεί μιλούν αρκετά αγγλικά ώστε να μπορείς τουλάχιστον να συνεννοηθείς ή πρέπει να ξέρεις ισπανικά/πορτογαλικά;

Σε ευχαριστώ! Οι κάτοικοι ναι, μιλούν αγγλικά! Ορισμένοι πολύ καλά, άλλοι απλώς σε ένα επαρκές επίπεδο για να ανταλλάξεις δυο κουβέντες ή να πάρεις μια πληροφορία. Νοηματική δεν χρησιμοποίησα καθόλου! Τώρα βέβαια δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει αν πας μόνος σε κάποιο χωριουδάκι στην άκρη του πουθενά!

Τέλεια τέλεια τέλεια .. Πες μας και αλλα...

Sent from my iPhone using Travel stories

Ευχαριστώ! Αναμείνατε!

 

[underwater]

Ημέρα 1η: Επεισοδιακή άφιξη

Ο ψυχαναγκαστικός άνθρωπος κανονίζει τα πάντα στην εντέλεια! Το απόγευμα της 23ης του Αυγούστου λοιπόν έφτασα χαρωπή αλλά και ξεθεωμένη στο αεροδρόμιο της Λισσαβώνας, μετά από μια πολύωρη περιήγηση στην πόλη! Λίγες εβδομάδες πριν είχε εγκαινιαστεί η επέκταση του μετρό προς το αεροδρόμιο, έτσι δεν χρειάστηκε καν να ταλαιπωρηθώ με λεωφορεία, κίνηση και τα σχετικά. Γραμμή στο χώρο φύλαξης αποσκευών όπου είχα αφήσει το backpack μου (είχα κανονίσει μεγάλο stopover και έκανα δύο φορές check-in την αποσκευή επειδή δεν ήθελα να διακινδυνεύσω το να φτάσει πριν από μένα ή, ακόμα χειρότερα, να καταλήξει σε κάνα Ρίο ντε Τζανέιρο και να ψάχνομαι. Άλλωστε δεν είχα διαβάσει και διθυραμβικά reviews γενικότερα για την TAP και είχα σκιαστεί).

Στο check-in ενημερώνομαι ότι η πτήση θα έχει μισάωρη καθυστέρηση. Αφού περνάω έλεγχο και αράζω στην gate διαπιστώνω ότι η καθυστέρηση όπως φαίνεται πρόκειται να είναι πολύ μεγαλύτερη. Κάθε 45λεπτο μας ενημερώνουν για την αναμενόμενη ώρα απογείωσης. Εγώ ήταν καθορισμένο να φτάσω στη Funchal γύρω στις 9και-9μιση και είχα πει στους ιδιοκτήτες της πανσιόν που θα έμενα ότι θα ήμουν εκεί γύρω στις 10και. Τους πήρα οπότε τηλ. να τους ενημερώσω για την αργοπορία καθώς θα έφτανα εκεί μετά το πέρας των τυπικών ωρών που δέχονταν check-in. Προσπάθησα να τηλεφωνήσω και στην εταιρεία μισθωμένων οχημάτων με την οποία είχα κλείσει τη μεταφορά από το αεροδρόμιο (το aerobus στη Funchal σταματά αρκετά νωρίς το βράδυ και τα ταξί μετά τις 10 είναι 30% ακριβότερα), όμως δεν είχα τον αριθμό τους. Με δεδομένο ότι δεν είχα προπληρώσει την κούρσα ήμουν σίγουρη ότι δεν θα με περίμενε κανείς στο αεροδρόμιο.

Μιάμιση ώρα περίπου μετά μας ενημερώνουν ότι θα ξεκινήσει η επιβίβαση, όπως και έγινε. Μας στοιβάζουν λοιπόν στα πουλμανάκια και αυτό ήταν! Περιμέναμε, περιμέναμε, περιμέναμε. ‘Οταν πέρασε ένα 20λεπτο περίπου, κάποιοι που είχαν αγανακτήσει βγήκαν έξω και άρχισαν να διαμαρτύρονται στους οδηγούς των πουλμανακίων. Ο ένας, ένα παιδαρέλι γύρω στα 20, γέλαγε ψιλοπροκλητικά και έλεγε «περιμένω εντολή από πάνω». Σε κάποιους που είχαν παιδιά είχε γυρίσει το μάτι και έκαναν σαν τρελοί. Αισθανόμουν ότι βρισκόμουν στην Ελλάδα και απλά άκουγα πορτογαλικά. Ήμουν κουρασμένη και νύσταζα. Σε κάποια φάση ήρθε μια τύπισσα από την εταιρεία, ζήτησε συγγνώμη και είπε κάτι για ένα τεχνικό πρόβλημα, ενώ λίγο μετά τα πουλμανάκια ξεκίνησαν και επιβιβαστήκαμε.

Λίγο πριν μας μοιράσουν τα σαντουιτσάκια κάτι ανέφεραν για περιορισμένες προμήθειες σε αλκοόλ. Όπως και να έχει εγώ ζήτησα κρασί επειδή τα νεύρα είχαν χτυπήσει κόκκινο και ήθελα να χαλαρώσω λίγο. Η πτήση κράτησε λίγο παραπάνω από μιάμιση ώρα και δεν με χώραγε ο τόπος. Προσπάθησα όμως να ηρεμήσω επειδή περίμενα αυτή την προσγείωση πώς και πώς! Βλέπετε, το αεροδρόμιο της Μαδέρας, το οποίο εγκαινιάστηκε το 1964, είναι διαβόητο και παλιότερα θεωρούταν και πολύ επικίνδυνο, καθώς ο εξαιρετικά μικρός (τότε) αεροδιάδρομός του στην πλαγιά ενός λόφου δίπλα στον Ατλαντικό καθιστούσε την προσέγγισή του εξαιρετικά δύσκολη. Το 2000 έγινε μια επέκταση του αεροδιαδρόμου πάνω σε κάτι μεγάλους στύλους μέσα στη θάλασσα, καθιστώντας το ασφαλές, αλλά και εντυπωσιακό! Μολαταύτα, μερικές φορές οι καιρικές συνθήκες δεν επιτρέπουν την ασφαλή προσγείωση των αεροσκαφών, οπότε χρησιμοποιείται το αεροδρόμιο του γειτονικού Porto Santo, ή σπανιότερα των Κανάριων Νησιών. Επιπλέον, από ό, τι μου είπαν ντόπιοι, για να πραγματοποιήσει ένας πιλότος δρομολόγιο στο συγκεκριμένο αεροδρόμιο χρειάζεται να κάνει κάποιες επιπλέον ώρες εκπαίδευσης στον εξομοιωτή.

Δυστυχώς λόγω της ώρας δεν μπόρεσα να δω την προσέγγιση του αεροδρομίου (είδα όμως αρκετές προσγειώσεις από μακριά μέσα από ένα ιστιοπλοϊκό). Όσον αφορά την προσγείωση καθαυτή, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι το αεροπλάνο κινήθηκε κάπως «περίεργα» μόλις άγγιξε έδαφος, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο. Μια κοπέλα που γνώρισα την επόμενη μέρα έλεγε πάντως πως τρόμαξε κάπως στην προσγείωση και ότι μετά έμαθε την ιστορία για τον αεροδιάδρομο. Δεν ξέρω!

Σας παραθέτω πάντως μια φωτό του αεροδρομίου όπως την τράβηξα από τη θάλασσα και μια άλλη του διαδρόμου (όσο μπόρεσα να πλησιάσω), την οποία έβγαλα την μέρα που επέστρεφα. Είδα πολλές και σε καρτ-ποστάλς στα διάφορα τουριστικά μαγαζιά του νησιού.


madeiraair_1

madeiraair_2

Καθώς το αεροδρόμιο είναι πολύ μικρό δεν γίνεται χρήση πούλμαν και απλά περπατάς από το αεροπλάνο στο κτίριο. Ανακούφιση! Το πρόβλημά μου προέκυψε όταν βγήκαν όλες οι αποσκευές και η δική μου πουθενά! Εκεί ήταν που με έπιασε μια απελπισία συνδυαστικά με την κούραση και βούρκωσα! Ήρθε τότε ένας κυριούλης του αεροδρομίου για να με ενημερώσει ότι δεν θα έβγαιναν άλλες αποσκευές (λες και δεν το ήξερα). Ξαφνικά όμως, σα να του έρχεται μια ιδέα, μου λέει: «Μήπως έχεις ένα backpack»; «Ναι, ναι» απαντάω εγώ. «Έλα, εδώ είναι, τα backpacks τα βγάζουμε ξεχωριστά ως υπερμεγέθη». Όντως, ήταν σε μια γωνιά και μου ήρθε και πάλι να κλάψω, αλλά από ανακούφιση. Κατευθύνθηκα προς την έξοδο και με μεγάλη χαρά είδα ότι με περίμενε και ο οδηγός! Δεν θα χρειαζόταν να πάρω ταξί, ούτε να πληρώσω την 35άρα που φοβόμουν!

Από εκείνο το σημείο και μετά άρχισα να το απολαμβάνω! Η ατμόσφαιρα ήταν δροσερή και οσφραινόμουν τη χαρακτηριστική μυρωδιά των νησιών. Καθαρός αέρας, δέντρα, χώμα και ιώδιο! Η διαδρομή σχετικά σύντομη (γύρω στο 20λεπτο), καθώς οι δρόμοι ήταν άδειοι. Μπαινοβγαίναμε σε τούνελ, αρκετές στροφές, καλοί δρόμοι! Σας παραθέτω κάποιες φωτός με γέφυρες και τούνελ που τράβηξα τις επόμενες μέρες.


madeirabridge_1

madeira_tunnel

madeirabridge_3

Ο οδηγός ήταν ευγενικός, αλλά και λιγομίλητος, κάπως σκυθρωπός. Κάτι που διαπίστωσα γενικότερα τις προσέχεις μέρες (αλλά και μου ανέφεραν και κάποιοι ντόπιοι) είναι ότι οι Πορτογάλοι (ή έστω οι Μαδεριανοί) διαφέρουν αρκετά από εμάς, τους Ιταλούς, ή και τους Ισπανούς ακόμα. Εντάξει, σίγουρα είναι πιο «θορυβώδεις» και συμπαθείς από τους Κεντρο-βορειοευρωπαίους, αλλά σε σχέση με τους μεσογειακούς είναι λιγότερο ανοιχτοί, έξω καρδιά, ευχάριστοι. Πιο τυπικοί. Δεν πρόκειται για γοητευτικό λαό. Ένα ντόπιο παιδί τους χαρακτήρισε σε ελεύθερη μετάφραση «μουρτζούφληδες». Πιθανώς να τους αδίκησε λίγο, όμως τα λόγια του δεν απείχαν και πολύ από την πραγματικότητα.

Σε κάποια φάση εμφανίζεται η Funchal! Διάσπαρτα φωτάκια στους λόφους και στο βάθος ο Ατλαντικός. Και πάνω το φεγγάρι που είχε αρχίσει να γεμίζει να ρίχνει το φως του στη θάλασσα! Όμορφη στιγμή!

Τέλος πάντων, με τα πολλά έφτασα στην πανσιόν μου 12 παρά, κουρασμένη και βρώμικη. Με υποδέχτηκε η μία εκ των ιδιοκτητών (πρόκειται για ένα μεσήλικο ζευγάρι) όπου μου έδειξε το δωμάτιό μου και με βοήθησε να τακτοποιηθώ. Η πανσιόν μου ήταν η Vila Teresinha, η οποία αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή για value-for-money διαμονή. Πολύ καθαρά δωμάτια με δικό τους μπάνιο, ευγενικοί ιδιοκτήτες, καλό πρωινό, μια όμορφη βεράντα με θέα τη Funchal και τον Ατλαντικό και ένα παλιομοδίτικο στυλ που ταιριάζει με την περιοχή στην οποία βρίσκεται, μακριά από την τουριστική πλευρά με τα ξενοδοχεία. Για το μονόκλινο (που επί της ουσίας ήταν δίκλινο) πλήρωνα 30 euros τη βραδιά.

Έκανα ένα γρήγορο μπάνιο και έπεσα ξερή για ύπνο! Πραγματικά κοιμήθηκα σαν κούτσουρο, τόσο κουρασμένη ήμουν! Και η επόμενη μέρα αναμενόταν αρκετά busy, με ημερήσιο boat trip στις Ilhas Desertas και τοπικό πανηγύρι το βράδυ.

 

[paefstra]

Ευχαριστώ πολύ patyyy μου! Όσον αφορά τα solo ταξίδια, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάνει πολλά μόνη-μόνη. Τις περισσότερες φορές είναι μέρη ευρύτερων ταξιδιών με παρέα. Το συγκεκριμένο που ήταν solo με όλη τη σημασία της λέξης πραγματικά το απόλαυσα, ήταν όμως "κομμένο και ραμμένο" στα γούστα και τις προτιμήσεις μου. Διαφορετικά θεωρώ ότι σίγουρα θα υπήρχαν στιγμές που θα είχα κάπως πλήξει.

Για μένα η καλύτερη επιλογή είναι το ταξίδι με άτομα που εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος μαζί μου. 2ο σαν επιλογή είναι το solo και τελευταίο έρχεται εκείνο με άτομα που "ναι μεν αλλά" ή γκρουπ. Μολονότι πάντως μου αρέσει η παρέα, η αλληλεπίδραση και ο χαβαλές, σε καμία περίπτωση δεν είμαι διατεθειμένη να χάσω ένα ταξίδι που θέλω πολύ επειδή δεν ακολουθεί κανείς.

+1 από μένα! Διαβάζω την καταπληκτική ιστορία σου και σαν οδηγό για παρόμοιο εγχείρημα.

 

[underwater]

+1 από μένα! Διαβάζω την καταπληκτική ιστορία σου και σαν οδηγό για παρόμοιο εγχείρημα.

Σε ευχαριστώ πολύ! Εύχομαι αν ποτέ αισθανθείς την ανάγκη να το κάνεις να το τολμήσεις!

Επίσης θα ήθελα να σας παραθέσω και το link της εταιρείας με την οποία κανόνισα την μεταφορά από το αεροδρόμιο, καθώς έμεινα πολύ ικανοποιημένη.

Private Low Cost Transfers from Airports of Faro, Lisbon, Porto, Madeira, Alicante & Malta