Πορτογαλία Μαδέρα: πόση ομορφιά μπορεί να χωρέσει σε μια κουκίδα στον Ατλαντικό;

[underwater]

Η τελευταία μέρα ενός ταξιδιού είναι πάντα μελαγχολική, κάτι που γίνεται ακόμα εντονότερο όταν έχεις περάσει καλά. Κι εγώ αισθανόμουν την επικείμενη επιστροφή στην πραγματικότητα σαν ένα απότομο, σχεδόν βίαιο ξύπνημα. Η ομορφιά και η χαλαρωτική ατμόσφαιρα της Μαδέρας με είχαν παρασύρει.

Μετά από άλλο ένα νόστιμο και πλούσιο πρωινό στην πανσιόν και αφού άφησα τις αποσκευές μου εκεί, ξεκίνησα για μια τελευταία βολτίτσα στη Funchal. Άρχισα να ανηφορίζω μέσα στα μικρά γραφικά δρομάκια με κατεύθυνση τη Fortaleza do Pico, με στόχο να απολαύσω τη θέα. Η διαδρομή είχε ατμόσφαιρα άλλης εποχής.



Φυσικά δεν έλειπαν και οι πινελιές σύγχρονου αστικού πολιτισμού!




Συνέχισα να περιφέρομαι στα στενάκια της Funchal,



καταλήγοντας παραλιακά και από εκεί κατευθύνθηκα προς την περιοχή των ξενοδοχείων. Δεν έμεινα και πολύ εκεί, άλλωστε είχα δει μεγάλο μέρος της κατά τις ώρες που το πούλμαν μάζευε ή άφηνε τους υπόλοιπους επιβάτες των tours στα ξενοδοχεία τους. Μπορώ πάντως να πω ότι είναι μια περιοχή με αρκετά καλή αισθητική, περιποιημένη, καθαρή, με συμπαθητικά (αν και τουριστικά) μαγαζιά. Όπως ανέφερα και σε προηγούμενο post, σε καμία περίπτωση δεν μοιάζει με τις κλασικές, ψιλοκιτς τουριστικές περιοχές που συναντά κανείς σε άλλους προορισμούς.

Εν συνεχεία ξαναπήγα κέντρο, όπου έφαγα ένα από τα παραδοσιακά μαδεριανά cheesecakes με τροπικά φρούτα. Αν και είμαι μεγάλη φαν των cheesecakes το συγκεκριμένο δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε.



Επιστροφή στην πανσιόν, φόρτωμα αποσκευών και γραμμή προς την στάση του aerobus. Η μονή διαδρομή είναι στα 5 euros και η απόσταση γύρω στο μισάωρο. Υπάρχουν και κάποια απλά λεωφορεία που προσεγγίζουν το αεροδρόμιο και αν σας βολεύουν οι ώρες σε κάποιο μπορείτε να το πάρετε. Είναι φθηνότερα από το aerobus, αλλά κάνουν περισσότερη ώρα. Όσο για το aerobus, αν δεν το πάρετε από την αφετηρία ενδεχομένως θα διαπιστώσετε μια σχετική αργοπορία σε σχέση με το αναγραφόμενο χρονοδιάγραμμα.

Στο αεροδρόμιο της Funchal η ώρα πέρασε με αργούς ρυθμούς, καθώς είναι μικρό και δεν έχει και πολλά να κάνει κάποιος. Η μελαγχολία ήταν έκδηλη. Ευτυχώς μου έφτιαξε τη διάθεση η απογείωση και η θέα των μαύρων βράχων και της απεραντοσύνης του Ατλαντικού καθώς το αεροπλάνο ανέβαινε στους αιθέρες. Δεν σταματούσα να κοιτάζω από το παράθυρο με μια αίσθηση νοσταλγίας. Σε κάποια φάση κι ενώ προσεγγίζαμε τη Λισσαβώνα είδα ένα από τα ομορφότερα ηλιοβασιλέματα που είχα ποτέ αντικρύσει. Επιστροφή στη mainland ευρωπαϊκή ήπειρο με ένα γλυκό συναίσθημα. Εύχομαι να βιώσω (όπως και όλοι εσείς) κι άλλα τόσο όμορφα και συναισθηματικά ταξίδια!

ΤΕΛΟΣ​

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9

First Προηγούμενη 9 of 9

Go to chapter

Go

[alma]

Πως και πως περίμενα την ιστορία που υποσχέθηκες.Άντε να μαθαίνουμε και οι μελλοντικοί επισκέπτες.Με ΤΑΡ πήγες?

 

[underwater]

Πως και πως περίμενα την ιστορία που υποσχέθηκες.Άντε να μαθαίνουμε και οι μελλοντικοί επισκέπτες.Με ΤΑΡ πήγες?

Δεν την καθυστέρησα και πάρα πολύ, δεν μπορείς να πεις!

Ναι, με TAP πήγα, η οποία μου άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις.

 

[pattyyy]

Aαααχ, τέλεια! Η ιστορία που περιμένω εδώ και μέρες να εμφανιστεί! Η εισαγωγή σου underwater μου εισάγει κι εμάς τους αμύητους στο ύφος του νησιού! Ανυπομονώ για τη συνέχεια και φυσικά για φωτογραφίες!

υ.γ. το solo ταξίδι έχει ξεχωριστή γοητεία. Έχω δοκιμάσει μέχρι στιγμής μόνο solo αποσπασματικές περιπλανήσεις στα πλαίσια συντροφικού ταξιδιού και ομολογώ ότι τις απόλαυσα εξαιρετικά..

 

[maxoula]

Ωραίο ταξίδι underwater! Αναμένουμε φωτογραφίες από τη φύση αλλά και τις θάλασσες στον Ατλαντικό! Άραγε σε τι διαφέρουν από τις δικές μας?

 

[underwater]

Aαααχ, τέλεια! Η ιστορία που περιμένω εδώ και μέρες να εμφανιστεί! Η εισαγωγή σου underwater μου εισάγει κι εμάς τους αμύητους στο ύφος του νησιού! Ανυπομονώ για τη συνέχεια και φυσικά για φωτογραφίες!

υ.γ. το solo ταξίδι έχει ξεχωριστή γοητεία. Έχω δοκιμάσει μέχρι στιγμής μόνο solo αποσπασματικές περιπλανήσεις στα πλαίσια συντροφικού ταξιδιού και ομολογώ ότι τις απόλαυσα εξαιρετικά..

Ευχαριστώ πολύ patyyy μου! Όσον αφορά τα solo ταξίδια, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάνει πολλά μόνη-μόνη. Τις περισσότερες φορές είναι μέρη ευρύτερων ταξιδιών με παρέα. Το συγκεκριμένο που ήταν solo με όλη τη σημασία της λέξης πραγματικά το απόλαυσα, ήταν όμως "κομμένο και ραμμένο" στα γούστα και τις προτιμήσεις μου. Διαφορετικά θεωρώ ότι σίγουρα θα υπήρχαν στιγμές που θα είχα κάπως πλήξει.

Για μένα η καλύτερη επιλογή είναι το ταξίδι με άτομα που εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος μαζί μου. 2ο σαν επιλογή είναι το solo και τελευταίο έρχεται εκείνο με άτομα που "ναι μεν αλλά" ή γκρουπ. Μολονότι πάντως μου αρέσει η παρέα, η αλληλεπίδραση και ο χαβαλές, σε καμία περίπτωση δεν είμαι διατεθειμένη να χάσω ένα ταξίδι που θέλω πολύ επειδή δεν ακολουθεί κανείς.

Ωραίο ταξίδι underwater! Αναμένουμε φωτογραφίες από τη φύση αλλά και τις θάλασσες στον Ατλαντικό! Άραγε σε τι διαφέρουν από τις δικές μας?

Μαχούλα μου σε ευχαριστώ! Όσον αφορά τη θάλασσα, καθώς το νησί βρίσκεται μέσα στον ωκεανό, έχει όπως καταλαβαίνεις ένα "άνοιγμα", ένα βάθος, μια αγριάδα θα έλεγα που τη διαφοροποιεί αρκετά από τα δεδομένα του Αιγαίου ή του Ιονίου.

Να πω επίσης ότι, ως ηφαιστειογενές νησί, η Μαδέρα δεν έχει πολλές "καλές" παραλίες. Οι περισσότερες έχουν μεγάλες μαύρες κοτρόνες και είναι κάπως άβολη η φάση. Παρ΄όλα αυτά το νερό σαν νερό είναι σούπερ! Επίσης υπάρχει και η εναλλακτική των βουτιών στις λιμνούλες που σχηματίζουν κάποιοι καταρράκτες.

Σαν αυτόν εδώ καλή ώρα!


25fontes_1

 

[htrul18]

underwater αναμένουμε τη συνέχεια! Μου ακούγεται πολύ γοητευτική η ιδέα του σολο ταξιδιού αν και δε το έχω επιχειρήσει ποτέ.
Α, και μια ερώτηση:
Οι κάτοικοι εκεί μιλούν αρκετά αγγλικά ώστε να μπορείς τουλάχιστον να συνεννοηθείς ή πρέπει να ξέρεις ισπανικά/πορτογαλικά;

 

[billvar]

Τέλεια τέλεια τέλεια .. Πες μας και αλλα...

Sent from my iPhone using Travel stories

 

[underwater]

underwater αναμένουμε τη συνέχεια! Μου ακούγεται πολύ γοητευτική η ιδέα του σολο ταξιδιού αν και δε το έχω επιχειρήσει ποτέ.
Α, και μια ερώτηση:
Οι κάτοικοι εκεί μιλούν αρκετά αγγλικά ώστε να μπορείς τουλάχιστον να συνεννοηθείς ή πρέπει να ξέρεις ισπανικά/πορτογαλικά;

Σε ευχαριστώ! Οι κάτοικοι ναι, μιλούν αγγλικά! Ορισμένοι πολύ καλά, άλλοι απλώς σε ένα επαρκές επίπεδο για να ανταλλάξεις δυο κουβέντες ή να πάρεις μια πληροφορία. Νοηματική δεν χρησιμοποίησα καθόλου! Τώρα βέβαια δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει αν πας μόνος σε κάποιο χωριουδάκι στην άκρη του πουθενά!

Τέλεια τέλεια τέλεια .. Πες μας και αλλα...

Sent from my iPhone using Travel stories

Ευχαριστώ! Αναμείνατε!

 

[underwater]

Ημέρα 1η: Επεισοδιακή άφιξη

Ο ψυχαναγκαστικός άνθρωπος κανονίζει τα πάντα στην εντέλεια! Το απόγευμα της 23ης του Αυγούστου λοιπόν έφτασα χαρωπή αλλά και ξεθεωμένη στο αεροδρόμιο της Λισσαβώνας, μετά από μια πολύωρη περιήγηση στην πόλη! Λίγες εβδομάδες πριν είχε εγκαινιαστεί η επέκταση του μετρό προς το αεροδρόμιο, έτσι δεν χρειάστηκε καν να ταλαιπωρηθώ με λεωφορεία, κίνηση και τα σχετικά. Γραμμή στο χώρο φύλαξης αποσκευών όπου είχα αφήσει το backpack μου (είχα κανονίσει μεγάλο stopover και έκανα δύο φορές check-in την αποσκευή επειδή δεν ήθελα να διακινδυνεύσω το να φτάσει πριν από μένα ή, ακόμα χειρότερα, να καταλήξει σε κάνα Ρίο ντε Τζανέιρο και να ψάχνομαι. Άλλωστε δεν είχα διαβάσει και διθυραμβικά reviews γενικότερα για την TAP και είχα σκιαστεί).

Στο check-in ενημερώνομαι ότι η πτήση θα έχει μισάωρη καθυστέρηση. Αφού περνάω έλεγχο και αράζω στην gate διαπιστώνω ότι η καθυστέρηση όπως φαίνεται πρόκειται να είναι πολύ μεγαλύτερη. Κάθε 45λεπτο μας ενημερώνουν για την αναμενόμενη ώρα απογείωσης. Εγώ ήταν καθορισμένο να φτάσω στη Funchal γύρω στις 9και-9μιση και είχα πει στους ιδιοκτήτες της πανσιόν που θα έμενα ότι θα ήμουν εκεί γύρω στις 10και. Τους πήρα οπότε τηλ. να τους ενημερώσω για την αργοπορία καθώς θα έφτανα εκεί μετά το πέρας των τυπικών ωρών που δέχονταν check-in. Προσπάθησα να τηλεφωνήσω και στην εταιρεία μισθωμένων οχημάτων με την οποία είχα κλείσει τη μεταφορά από το αεροδρόμιο (το aerobus στη Funchal σταματά αρκετά νωρίς το βράδυ και τα ταξί μετά τις 10 είναι 30% ακριβότερα), όμως δεν είχα τον αριθμό τους. Με δεδομένο ότι δεν είχα προπληρώσει την κούρσα ήμουν σίγουρη ότι δεν θα με περίμενε κανείς στο αεροδρόμιο.

Μιάμιση ώρα περίπου μετά μας ενημερώνουν ότι θα ξεκινήσει η επιβίβαση, όπως και έγινε. Μας στοιβάζουν λοιπόν στα πουλμανάκια και αυτό ήταν! Περιμέναμε, περιμέναμε, περιμέναμε. ‘Οταν πέρασε ένα 20λεπτο περίπου, κάποιοι που είχαν αγανακτήσει βγήκαν έξω και άρχισαν να διαμαρτύρονται στους οδηγούς των πουλμανακίων. Ο ένας, ένα παιδαρέλι γύρω στα 20, γέλαγε ψιλοπροκλητικά και έλεγε «περιμένω εντολή από πάνω». Σε κάποιους που είχαν παιδιά είχε γυρίσει το μάτι και έκαναν σαν τρελοί. Αισθανόμουν ότι βρισκόμουν στην Ελλάδα και απλά άκουγα πορτογαλικά. Ήμουν κουρασμένη και νύσταζα. Σε κάποια φάση ήρθε μια τύπισσα από την εταιρεία, ζήτησε συγγνώμη και είπε κάτι για ένα τεχνικό πρόβλημα, ενώ λίγο μετά τα πουλμανάκια ξεκίνησαν και επιβιβαστήκαμε.

Λίγο πριν μας μοιράσουν τα σαντουιτσάκια κάτι ανέφεραν για περιορισμένες προμήθειες σε αλκοόλ. Όπως και να έχει εγώ ζήτησα κρασί επειδή τα νεύρα είχαν χτυπήσει κόκκινο και ήθελα να χαλαρώσω λίγο. Η πτήση κράτησε λίγο παραπάνω από μιάμιση ώρα και δεν με χώραγε ο τόπος. Προσπάθησα όμως να ηρεμήσω επειδή περίμενα αυτή την προσγείωση πώς και πώς! Βλέπετε, το αεροδρόμιο της Μαδέρας, το οποίο εγκαινιάστηκε το 1964, είναι διαβόητο και παλιότερα θεωρούταν και πολύ επικίνδυνο, καθώς ο εξαιρετικά μικρός (τότε) αεροδιάδρομός του στην πλαγιά ενός λόφου δίπλα στον Ατλαντικό καθιστούσε την προσέγγισή του εξαιρετικά δύσκολη. Το 2000 έγινε μια επέκταση του αεροδιαδρόμου πάνω σε κάτι μεγάλους στύλους μέσα στη θάλασσα, καθιστώντας το ασφαλές, αλλά και εντυπωσιακό! Μολαταύτα, μερικές φορές οι καιρικές συνθήκες δεν επιτρέπουν την ασφαλή προσγείωση των αεροσκαφών, οπότε χρησιμοποιείται το αεροδρόμιο του γειτονικού Porto Santo, ή σπανιότερα των Κανάριων Νησιών. Επιπλέον, από ό, τι μου είπαν ντόπιοι, για να πραγματοποιήσει ένας πιλότος δρομολόγιο στο συγκεκριμένο αεροδρόμιο χρειάζεται να κάνει κάποιες επιπλέον ώρες εκπαίδευσης στον εξομοιωτή.

Δυστυχώς λόγω της ώρας δεν μπόρεσα να δω την προσέγγιση του αεροδρομίου (είδα όμως αρκετές προσγειώσεις από μακριά μέσα από ένα ιστιοπλοϊκό). Όσον αφορά την προσγείωση καθαυτή, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι το αεροπλάνο κινήθηκε κάπως «περίεργα» μόλις άγγιξε έδαφος, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο. Μια κοπέλα που γνώρισα την επόμενη μέρα έλεγε πάντως πως τρόμαξε κάπως στην προσγείωση και ότι μετά έμαθε την ιστορία για τον αεροδιάδρομο. Δεν ξέρω!

Σας παραθέτω πάντως μια φωτό του αεροδρομίου όπως την τράβηξα από τη θάλασσα και μια άλλη του διαδρόμου (όσο μπόρεσα να πλησιάσω), την οποία έβγαλα την μέρα που επέστρεφα. Είδα πολλές και σε καρτ-ποστάλς στα διάφορα τουριστικά μαγαζιά του νησιού.


madeiraair_1

madeiraair_2

Καθώς το αεροδρόμιο είναι πολύ μικρό δεν γίνεται χρήση πούλμαν και απλά περπατάς από το αεροπλάνο στο κτίριο. Ανακούφιση! Το πρόβλημά μου προέκυψε όταν βγήκαν όλες οι αποσκευές και η δική μου πουθενά! Εκεί ήταν που με έπιασε μια απελπισία συνδυαστικά με την κούραση και βούρκωσα! Ήρθε τότε ένας κυριούλης του αεροδρομίου για να με ενημερώσει ότι δεν θα έβγαιναν άλλες αποσκευές (λες και δεν το ήξερα). Ξαφνικά όμως, σα να του έρχεται μια ιδέα, μου λέει: «Μήπως έχεις ένα backpack»; «Ναι, ναι» απαντάω εγώ. «Έλα, εδώ είναι, τα backpacks τα βγάζουμε ξεχωριστά ως υπερμεγέθη». Όντως, ήταν σε μια γωνιά και μου ήρθε και πάλι να κλάψω, αλλά από ανακούφιση. Κατευθύνθηκα προς την έξοδο και με μεγάλη χαρά είδα ότι με περίμενε και ο οδηγός! Δεν θα χρειαζόταν να πάρω ταξί, ούτε να πληρώσω την 35άρα που φοβόμουν!

Από εκείνο το σημείο και μετά άρχισα να το απολαμβάνω! Η ατμόσφαιρα ήταν δροσερή και οσφραινόμουν τη χαρακτηριστική μυρωδιά των νησιών. Καθαρός αέρας, δέντρα, χώμα και ιώδιο! Η διαδρομή σχετικά σύντομη (γύρω στο 20λεπτο), καθώς οι δρόμοι ήταν άδειοι. Μπαινοβγαίναμε σε τούνελ, αρκετές στροφές, καλοί δρόμοι! Σας παραθέτω κάποιες φωτός με γέφυρες και τούνελ που τράβηξα τις επόμενες μέρες.


madeirabridge_1

madeira_tunnel

madeirabridge_3

Ο οδηγός ήταν ευγενικός, αλλά και λιγομίλητος, κάπως σκυθρωπός. Κάτι που διαπίστωσα γενικότερα τις προσέχεις μέρες (αλλά και μου ανέφεραν και κάποιοι ντόπιοι) είναι ότι οι Πορτογάλοι (ή έστω οι Μαδεριανοί) διαφέρουν αρκετά από εμάς, τους Ιταλούς, ή και τους Ισπανούς ακόμα. Εντάξει, σίγουρα είναι πιο «θορυβώδεις» και συμπαθείς από τους Κεντρο-βορειοευρωπαίους, αλλά σε σχέση με τους μεσογειακούς είναι λιγότερο ανοιχτοί, έξω καρδιά, ευχάριστοι. Πιο τυπικοί. Δεν πρόκειται για γοητευτικό λαό. Ένα ντόπιο παιδί τους χαρακτήρισε σε ελεύθερη μετάφραση «μουρτζούφληδες». Πιθανώς να τους αδίκησε λίγο, όμως τα λόγια του δεν απείχαν και πολύ από την πραγματικότητα.

Σε κάποια φάση εμφανίζεται η Funchal! Διάσπαρτα φωτάκια στους λόφους και στο βάθος ο Ατλαντικός. Και πάνω το φεγγάρι που είχε αρχίσει να γεμίζει να ρίχνει το φως του στη θάλασσα! Όμορφη στιγμή!

Τέλος πάντων, με τα πολλά έφτασα στην πανσιόν μου 12 παρά, κουρασμένη και βρώμικη. Με υποδέχτηκε η μία εκ των ιδιοκτητών (πρόκειται για ένα μεσήλικο ζευγάρι) όπου μου έδειξε το δωμάτιό μου και με βοήθησε να τακτοποιηθώ. Η πανσιόν μου ήταν η Vila Teresinha, η οποία αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή για value-for-money διαμονή. Πολύ καθαρά δωμάτια με δικό τους μπάνιο, ευγενικοί ιδιοκτήτες, καλό πρωινό, μια όμορφη βεράντα με θέα τη Funchal και τον Ατλαντικό και ένα παλιομοδίτικο στυλ που ταιριάζει με την περιοχή στην οποία βρίσκεται, μακριά από την τουριστική πλευρά με τα ξενοδοχεία. Για το μονόκλινο (που επί της ουσίας ήταν δίκλινο) πλήρωνα 30 euros τη βραδιά.

Έκανα ένα γρήγορο μπάνιο και έπεσα ξερή για ύπνο! Πραγματικά κοιμήθηκα σαν κούτσουρο, τόσο κουρασμένη ήμουν! Και η επόμενη μέρα αναμενόταν αρκετά busy, με ημερήσιο boat trip στις Ilhas Desertas και τοπικό πανηγύρι το βράδυ.

 

[paefstra]

Ευχαριστώ πολύ patyyy μου! Όσον αφορά τα solo ταξίδια, η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάνει πολλά μόνη-μόνη. Τις περισσότερες φορές είναι μέρη ευρύτερων ταξιδιών με παρέα. Το συγκεκριμένο που ήταν solo με όλη τη σημασία της λέξης πραγματικά το απόλαυσα, ήταν όμως "κομμένο και ραμμένο" στα γούστα και τις προτιμήσεις μου. Διαφορετικά θεωρώ ότι σίγουρα θα υπήρχαν στιγμές που θα είχα κάπως πλήξει.

Για μένα η καλύτερη επιλογή είναι το ταξίδι με άτομα που εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος μαζί μου. 2ο σαν επιλογή είναι το solo και τελευταίο έρχεται εκείνο με άτομα που "ναι μεν αλλά" ή γκρουπ. Μολονότι πάντως μου αρέσει η παρέα, η αλληλεπίδραση και ο χαβαλές, σε καμία περίπτωση δεν είμαι διατεθειμένη να χάσω ένα ταξίδι που θέλω πολύ επειδή δεν ακολουθεί κανείς.

+1 από μένα! Διαβάζω την καταπληκτική ιστορία σου και σαν οδηγό για παρόμοιο εγχείρημα.

 

[underwater]

+1 από μένα! Διαβάζω την καταπληκτική ιστορία σου και σαν οδηγό για παρόμοιο εγχείρημα.

Σε ευχαριστώ πολύ! Εύχομαι αν ποτέ αισθανθείς την ανάγκη να το κάνεις να το τολμήσεις!

Επίσης θα ήθελα να σας παραθέσω και το link της εταιρείας με την οποία κανόνισα την μεταφορά από το αεροδρόμιο, καθώς έμεινα πολύ ικανοποιημένη.

Private Low Cost Transfers from Airports of Faro, Lisbon, Porto, Madeira, Alicante & Malta