panius
Member
- Μηνύματα
- 664
- Likes
- 2.720
1η μέρα στη Ραμπάτ
Πρωί - πρωί αφήνουμε πίσω μας τη γλυκιά Εσσαουίρα και παίρνουμε το λεωφορείο για να επιστρέψουμε στο Μαρακές. Από εκεί θα πάρουμε το τρένο για την πρωτεύουσα. Τα λεωφορεία της Supratours σε αφήνουν ακριβώς στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μαρακές οπότε απολαύσαμε τη διαδρομή χαλαροί και χωρίς άγχος. Φτάνοντας στο Μαρακές διαπιστώσαμε για μια ακόμη φορά πόσο πολύ έχει επωφεληθεί αυτή η πόλη από τον τουρισμό. Εδώ το χρήμα φαίνεται. Φωνάζει για την ακρίβεια! Πολυτελείς επαύλεις ορθώνονται στα περίχωρα, ενώ νέες οικοδομές χτίζονται με φρενήρεις ρυθμούς, δυστυχώς ακόμα και μέσα στο μεγάλο δάσος φοινίκων που περιβάλει την πόλη στα βορειοανατολικά. Αυτό το δάσος ήταν και το τελευταίο "εξωτικό" τοπίο που είδαμε στο Μαρόκο φεύγοντας με το τρένο. Δεν θέλω να σκέφτομαι τα τοπία που θα αντίκριζαν τα ματάκια μας πίσω από την οροσειρά του Άτλαντα! Τέλος πάντων...πάμε για άλλα...
Από εδώ και πέρα θα αντικρίζαμε πιο γνώριμες εικόνες, μεσογειακές: ελαιόδεντρα, αμπέλια (αν και το φημισμένο μαροκινό κρασί δεν καταφέραμε να το βρούμε πουθενά), ακόμα και καταπράσινα λιβάδια που σου έφερναν στο νου Κεντρική Ευρώπη. Περίπου 4 ώρες ήταν η διαδρομή μέχρι Καζαμπλάνκα και μετά θέλαμε άλλη μία ώρα μέχρι τη Ραμπάτ. Τα περίχωρα της Καζαμπλάνκα μας φάνηκαν πολύ αδιάφορα, μίζερα και τριτοκοσμικά. Ακριβώς αντίθετη η εικόνα στη Ραμπάτ. Φροντισμένο αστικό τοπίο, με χαμηλά κτήρια, αρκετό πράσινο και φαρδείς δρόμους. Εντύπωση που γίνεται ακόμα πιο έντονη στη διαδρομή από Ραμπάτ για Φες που κάναμε 2 ημέρες μετά. Στο σταθμό, επιτέλους, βρήκαμε κυλιόμενη σκάλα!!! Τα πάντα γύρω μας προσέδιδαν αέρα αστικού πολιτισμού, κάτι που εμένα πολύ μου άρεσε, καθότι το κρυολόγημά μου είχε αρχίσει να γίνεται πιο σοβαρό και είχα ανάγκη χαλαρών και ξεκούραστων ρυθμών.
Έξω από το σταθμό μια πανέμορφη λεωφόρος γεμάτη ζωή μας καλωσόρισε. Οι τεράστιοι φοίνικες που την πλαισίωναν ήταν τυλιγμένοι με φωτεινά λαμπάκια, δίνοντας μια νότα χριστουγεννιάτικη στη μουσουλμανική πόλη.
Στο τέλος της λεωφόρου, ο μιναρές του μεγαλύτερου τζαμιού στην πόλη επιβάλλεται με το μέγεθος και το ύψος του. Χτισμένος στα τέλη του 18ου αιώνα στο βόρειο μέρος του τζαμιού, ο βασιλιάς Χασάν ο 2ος τον αποσυναρμολόγησε και τον ξανάχτισε πέτρα - πέτρα στο νότιο μέρος τη δεκαετία του '60, προκειμένου να ευθυγραμμιστεί ο μιναρές με τον άξονα της λεωφόρου και να δημιουργηθεί έτσι η εντυπωσιακή θέα που βλέπετε παρακάτω:
Περπατώντας την μικρή απόσταση μέχρι το ξενοδοχείο, δεν γινόταν να μην προσέξουμε την πληθώρα εστιατορίων και ταχυφαγίων, όπου αγοράσαμε τον θρυλικό πια φρεσκότατο χυμό πορτοκάλι, σε space περιβάλλον με μοντέρνα, αφαιρετική διακόσμηση. Το ξενοδοχείο όπου καταλύσαμε ήταν κι αυτό εξίσου μινιμαλιστικά μοντέρνο, πεντακάθαρο, φθηνό και με καταπληκτικό μπουφέ στο πρωινό, με πλούσια ποικιλία ευρωπαϊκών και μαροκινών εδεσμάτων. Ίσως η πιο άνετη διαμονή μας σε όλο το ταξίδι! (Β&Β Rabat Medina)
Η σούπερ άνετη κρεβατάρα του ξενοδοχείου!
Η Ελευθερία, μόλις είδε το υπέροχο δωμάτιο με το ακόμα πιο υπέροχο μπάνιο με τις μεγάλες επιφάνειες, τους γρανίτες και τους τεράστιους καθρέπτες ενθουσιάστηκε! Με ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση μου ανακοίνωσε πως τις επόμενες 2 ώρες θα κάνει το μποτέ της, να μην τολμήσουμε να την ενοχλήσουμε και με πέταξε έξω από το δωμάτιο με συνοπτικές διαδικασίες. Ελλείψει στέγης, πήρα τους δρόμους. Κατέβηκα την εντυπωσιακή λεωφόρο Μοχάμεντ V με τους φοίνικες, πέρασα το κτήριο του κοινοβουλίου, την Κεντρική Τράπεζα και κατέληξα στα τείχη της παλιάς μεδίνας. Η μεδίνα της Ραμπάτ είναι πολύ tourist friendly! Έχει 2 ευθείς κεντρικούς άξονες που διασταυρώνονται κάθετα και κυκλοφορείς άνετα, χωρίς κίνδυνο να χαθείς. Η αλήθεια είναι ότι δεν πολυκυκλοφορήσαμε εντός της μεδίνας, περπατήσαμε όμως αρκετά κατά μήκος των τειχών της τα οποία προσφέρονται για βόλτα με τις περίτεχνες ιστορικές πύλες, τις ευρύχωρες πλατείες και τα πεζοδρόμια που εφάπτονται σε αυτά.
Γυρίζοντας στο ξενοδοχείο, ρωτάμε στη ρεσεψιόν που θα πάνε αύριο οι τρέντυ ραμπατιανοί να γιορτάσουνε την Πρωτοχρονιά, πού πετάνε τα πυροτεχνήματα, σε ποια πλατεία μαζεύονται και ανοίγουν τις σαμπάνιες και όλα τα σχετικά. Α, όλα κι όλα! Εδώ ολόκληρη Σαχάρα χάσαμε για χάρη του ρεβεγιόν! Δεν θα συμβιβαζόμασταν με τίποτα λιγότερο από περιβάλλον Times Square! Φανταστείτε το σοκ μόλις μας είπαν: "Στην Ραμπάτ ΔΕΝ γιορτάζουμε Πρωτοχρονιές!" και εννοούσαν: "Ου να χαθείτε παλιοδυτικοί με τις πρόστυχες γιορτές σας!"
kill me now!
Πρωί - πρωί αφήνουμε πίσω μας τη γλυκιά Εσσαουίρα και παίρνουμε το λεωφορείο για να επιστρέψουμε στο Μαρακές. Από εκεί θα πάρουμε το τρένο για την πρωτεύουσα. Τα λεωφορεία της Supratours σε αφήνουν ακριβώς στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μαρακές οπότε απολαύσαμε τη διαδρομή χαλαροί και χωρίς άγχος. Φτάνοντας στο Μαρακές διαπιστώσαμε για μια ακόμη φορά πόσο πολύ έχει επωφεληθεί αυτή η πόλη από τον τουρισμό. Εδώ το χρήμα φαίνεται. Φωνάζει για την ακρίβεια! Πολυτελείς επαύλεις ορθώνονται στα περίχωρα, ενώ νέες οικοδομές χτίζονται με φρενήρεις ρυθμούς, δυστυχώς ακόμα και μέσα στο μεγάλο δάσος φοινίκων που περιβάλει την πόλη στα βορειοανατολικά. Αυτό το δάσος ήταν και το τελευταίο "εξωτικό" τοπίο που είδαμε στο Μαρόκο φεύγοντας με το τρένο. Δεν θέλω να σκέφτομαι τα τοπία που θα αντίκριζαν τα ματάκια μας πίσω από την οροσειρά του Άτλαντα! Τέλος πάντων...πάμε για άλλα...
Έξω από το σταθμό μια πανέμορφη λεωφόρος γεμάτη ζωή μας καλωσόρισε. Οι τεράστιοι φοίνικες που την πλαισίωναν ήταν τυλιγμένοι με φωτεινά λαμπάκια, δίνοντας μια νότα χριστουγεννιάτικη στη μουσουλμανική πόλη.
Στο τέλος της λεωφόρου, ο μιναρές του μεγαλύτερου τζαμιού στην πόλη επιβάλλεται με το μέγεθος και το ύψος του. Χτισμένος στα τέλη του 18ου αιώνα στο βόρειο μέρος του τζαμιού, ο βασιλιάς Χασάν ο 2ος τον αποσυναρμολόγησε και τον ξανάχτισε πέτρα - πέτρα στο νότιο μέρος τη δεκαετία του '60, προκειμένου να ευθυγραμμιστεί ο μιναρές με τον άξονα της λεωφόρου και να δημιουργηθεί έτσι η εντυπωσιακή θέα που βλέπετε παρακάτω:
Περπατώντας την μικρή απόσταση μέχρι το ξενοδοχείο, δεν γινόταν να μην προσέξουμε την πληθώρα εστιατορίων και ταχυφαγίων, όπου αγοράσαμε τον θρυλικό πια φρεσκότατο χυμό πορτοκάλι, σε space περιβάλλον με μοντέρνα, αφαιρετική διακόσμηση. Το ξενοδοχείο όπου καταλύσαμε ήταν κι αυτό εξίσου μινιμαλιστικά μοντέρνο, πεντακάθαρο, φθηνό και με καταπληκτικό μπουφέ στο πρωινό, με πλούσια ποικιλία ευρωπαϊκών και μαροκινών εδεσμάτων. Ίσως η πιο άνετη διαμονή μας σε όλο το ταξίδι! (Β&Β Rabat Medina)
Η σούπερ άνετη κρεβατάρα του ξενοδοχείου!
Η Ελευθερία, μόλις είδε το υπέροχο δωμάτιο με το ακόμα πιο υπέροχο μπάνιο με τις μεγάλες επιφάνειες, τους γρανίτες και τους τεράστιους καθρέπτες ενθουσιάστηκε! Με ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση μου ανακοίνωσε πως τις επόμενες 2 ώρες θα κάνει το μποτέ της, να μην τολμήσουμε να την ενοχλήσουμε και με πέταξε έξω από το δωμάτιο με συνοπτικές διαδικασίες. Ελλείψει στέγης, πήρα τους δρόμους. Κατέβηκα την εντυπωσιακή λεωφόρο Μοχάμεντ V με τους φοίνικες, πέρασα το κτήριο του κοινοβουλίου, την Κεντρική Τράπεζα και κατέληξα στα τείχη της παλιάς μεδίνας. Η μεδίνα της Ραμπάτ είναι πολύ tourist friendly! Έχει 2 ευθείς κεντρικούς άξονες που διασταυρώνονται κάθετα και κυκλοφορείς άνετα, χωρίς κίνδυνο να χαθείς. Η αλήθεια είναι ότι δεν πολυκυκλοφορήσαμε εντός της μεδίνας, περπατήσαμε όμως αρκετά κατά μήκος των τειχών της τα οποία προσφέρονται για βόλτα με τις περίτεχνες ιστορικές πύλες, τις ευρύχωρες πλατείες και τα πεζοδρόμια που εφάπτονται σε αυτά.
Γυρίζοντας στο ξενοδοχείο, ρωτάμε στη ρεσεψιόν που θα πάνε αύριο οι τρέντυ ραμπατιανοί να γιορτάσουνε την Πρωτοχρονιά, πού πετάνε τα πυροτεχνήματα, σε ποια πλατεία μαζεύονται και ανοίγουν τις σαμπάνιες και όλα τα σχετικά. Α, όλα κι όλα! Εδώ ολόκληρη Σαχάρα χάσαμε για χάρη του ρεβεγιόν! Δεν θα συμβιβαζόμασταν με τίποτα λιγότερο από περιβάλλον Times Square! Φανταστείτε το σοκ μόλις μας είπαν: "Στην Ραμπάτ ΔΕΝ γιορτάζουμε Πρωτοχρονιές!" και εννοούσαν: "Ου να χαθείτε παλιοδυτικοί με τις πρόστυχες γιορτές σας!"
kill me now!
