panius
Member
- Μηνύματα
- 671
- Likes
- 2.762
Chefchaouen
Πρώτη φορά που το 'γραψα σωστά! Yeah! Ακόμα δεν ξέρω πώς προφέρεται. Τσεφτσαουέν; Σεφσαουέν; Ιδέα δεν έχω. Ας την λέμε λοιπόν απλά "Μπλέ πόλη" να ξέρουμε και για τι μιλάμε.
Εκεί πήγαμε από Φες με το πρωινό λεωφορείο και γυρίσαμε αυθημερόν. Για όσους το σκέφτονται, μπορείς άνετα να το κάνεις μονοήμερη εκδρομή από τη Φεζ, χωρίς να χρειαστεί να διανυκτερεύσεις. Εντάξει, είναι 4 ώρες δρόμος να πας και 4 να γυρίσεις, η πόλη όμως είναι μικρή, μαζεμένη και τα δρομολόγια των λεωφορείων συχνά και βολικά. Από τον σταθμό των λεωφορείων, το ιστορικό κέντρο απέχει περίπου 1 τέταρτο με τα πόδια. Δεν υπάρχουν πινακίδες. Απλώς αρχίζεις να ανηφορίζεις και ο δρόμος θα σε βγάλει στο σωστό μέρος.
Η πόλη αυτή θα μπορούσε άνετα να είναι στην Ισπανία, ακόμα και στην Ελλάδα. Σου βγάζει κάτι το πολύ οικείο. Τα τζαμιά μοιάζουν με μικρά εκκλησάκια, καφενεδάκια στις πλατείες, παππούδες στα παγκάκια, ήρεμοι ρυθμοί. Οι άνθρωποι εδώ έχουν πιο ευρωπαϊκό παρουσιαστικό και τα ισπανικά κυριαρχούν τόσο προφορικά, όσο και γραπτά, στις διαφημίσεις, στα μενού, στις πινακίδες.
Προσεγγίζοντας την πόλη, είχαμε την ευκαιρία να την δούμε να ξεπροβάλλει πανοραμικά στην πλαγιά του βουνού. Η πρώτη αυτή εικόνα δεν εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Το αντίθετο. Εμένα μου 'φερε στο νού την Αράχωβα με τα άθλια εκτρώματα που 'χουν χτιστεί τριγύρω, αλλά στο πιο τριτοκοσμικό.
Πλησιάζοντας όμως τον ιστορικό πυρήνα του οικισμού, τα πράγματα αποκτούν ενδιαφέρον και μόλις διαβείς την πύλη της παλιάς πόλης, μπαίνεις σε έναν άλλον κόσμο! Το μπλε κυριαρχεί παντού! Πόρτες, παράθυρα, ακόμα και οι μετρητές του ηλεκτρικού ρεύματος, τα καλώδια και οι εξωτερικές μονάδες των κλιματιστικών είναι καλυμμένα με αυτό το εκτυφλωτικό λουλακί χρώμα.
η χαρά του μπογιατζή
Σε ορισμένα σημεία, το χρώμα είναι τόσο έντονο που νομίζεις ότι οι τοίχοι είναι από κρύσταλλο και όταν περνάς κάτω από στοές και καμάρες έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε σπηλιά από πάγο. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν δεν έχουν υποστεί καμία επεξεργασία. Είναι ακριβώς αυτό που βλέπει το μάτι!
Αυτή είναι και η μεγάλύτερη απόλαυση που έχει να προσφέρει η πόλη. Χαλαρό περπάτημα στα σοκάκια. Το παζάρι είναι ακριβώς όπως και στα ελληνικά νησιά. Κανείς δεν πρόκειται να σε τραβήξει, κανείς δεν θα σου βάλει την πλαστική καρακιτσαρία στη μούρη για να εκτιμήσεις καλύτερα την αξία της.
Δυστυχώς, δεν είχαμε χρόνο να επισκεφθούμε κάποιο μουσείο. Μπήκαμε μόνο στο μικρό κάστρο που δεσπόζει στην κεντρική πλατεία και απολαύσαμε την όμορφη θέα της πόλης από τις επάλξεις, φάγαμε μια τουριστική ομελέτα, ήπιαμε και ένα καφέ στην πολύ όμορφη πραγματικά πλατεία και φύγαμε να προλάβουμε το λεωφορείο των 6 για Φεζ. Ίσως να ήταν καλύτερα αν καθόμασταν και ένα βράδυ εκεί, αλλά νιώθω ότι πήρα μια πολύ καλή γεύση της Μπλε πόλης, ακόμα και έτσι. Οπότε, αν νιώθετε ότι δεν έχετε αρκετό χρόνο στη διάθεσή σας, μη διστάσετε να πάτε, έστω και μονοήμερη εκδρομή. Αξίζει!
Τελευταίος σταθμός, Καζαμπλάνκα!
Πρώτη φορά που το 'γραψα σωστά! Yeah! Ακόμα δεν ξέρω πώς προφέρεται. Τσεφτσαουέν; Σεφσαουέν; Ιδέα δεν έχω. Ας την λέμε λοιπόν απλά "Μπλέ πόλη" να ξέρουμε και για τι μιλάμε.
Εκεί πήγαμε από Φες με το πρωινό λεωφορείο και γυρίσαμε αυθημερόν. Για όσους το σκέφτονται, μπορείς άνετα να το κάνεις μονοήμερη εκδρομή από τη Φεζ, χωρίς να χρειαστεί να διανυκτερεύσεις. Εντάξει, είναι 4 ώρες δρόμος να πας και 4 να γυρίσεις, η πόλη όμως είναι μικρή, μαζεμένη και τα δρομολόγια των λεωφορείων συχνά και βολικά. Από τον σταθμό των λεωφορείων, το ιστορικό κέντρο απέχει περίπου 1 τέταρτο με τα πόδια. Δεν υπάρχουν πινακίδες. Απλώς αρχίζεις να ανηφορίζεις και ο δρόμος θα σε βγάλει στο σωστό μέρος.
Η πόλη αυτή θα μπορούσε άνετα να είναι στην Ισπανία, ακόμα και στην Ελλάδα. Σου βγάζει κάτι το πολύ οικείο. Τα τζαμιά μοιάζουν με μικρά εκκλησάκια, καφενεδάκια στις πλατείες, παππούδες στα παγκάκια, ήρεμοι ρυθμοί. Οι άνθρωποι εδώ έχουν πιο ευρωπαϊκό παρουσιαστικό και τα ισπανικά κυριαρχούν τόσο προφορικά, όσο και γραπτά, στις διαφημίσεις, στα μενού, στις πινακίδες.
Προσεγγίζοντας την πόλη, είχαμε την ευκαιρία να την δούμε να ξεπροβάλλει πανοραμικά στην πλαγιά του βουνού. Η πρώτη αυτή εικόνα δεν εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Το αντίθετο. Εμένα μου 'φερε στο νού την Αράχωβα με τα άθλια εκτρώματα που 'χουν χτιστεί τριγύρω, αλλά στο πιο τριτοκοσμικό.
Πλησιάζοντας όμως τον ιστορικό πυρήνα του οικισμού, τα πράγματα αποκτούν ενδιαφέρον και μόλις διαβείς την πύλη της παλιάς πόλης, μπαίνεις σε έναν άλλον κόσμο! Το μπλε κυριαρχεί παντού! Πόρτες, παράθυρα, ακόμα και οι μετρητές του ηλεκτρικού ρεύματος, τα καλώδια και οι εξωτερικές μονάδες των κλιματιστικών είναι καλυμμένα με αυτό το εκτυφλωτικό λουλακί χρώμα.
η χαρά του μπογιατζή
Σε ορισμένα σημεία, το χρώμα είναι τόσο έντονο που νομίζεις ότι οι τοίχοι είναι από κρύσταλλο και όταν περνάς κάτω από στοές και καμάρες έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε σπηλιά από πάγο. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν δεν έχουν υποστεί καμία επεξεργασία. Είναι ακριβώς αυτό που βλέπει το μάτι!
Αυτή είναι και η μεγάλύτερη απόλαυση που έχει να προσφέρει η πόλη. Χαλαρό περπάτημα στα σοκάκια. Το παζάρι είναι ακριβώς όπως και στα ελληνικά νησιά. Κανείς δεν πρόκειται να σε τραβήξει, κανείς δεν θα σου βάλει την πλαστική καρακιτσαρία στη μούρη για να εκτιμήσεις καλύτερα την αξία της.
Δυστυχώς, δεν είχαμε χρόνο να επισκεφθούμε κάποιο μουσείο. Μπήκαμε μόνο στο μικρό κάστρο που δεσπόζει στην κεντρική πλατεία και απολαύσαμε την όμορφη θέα της πόλης από τις επάλξεις, φάγαμε μια τουριστική ομελέτα, ήπιαμε και ένα καφέ στην πολύ όμορφη πραγματικά πλατεία και φύγαμε να προλάβουμε το λεωφορείο των 6 για Φεζ. Ίσως να ήταν καλύτερα αν καθόμασταν και ένα βράδυ εκεί, αλλά νιώθω ότι πήρα μια πολύ καλή γεύση της Μπλε πόλης, ακόμα και έτσι. Οπότε, αν νιώθετε ότι δεν έχετε αρκετό χρόνο στη διάθεσή σας, μη διστάσετε να πάτε, έστω και μονοήμερη εκδρομή. Αξίζει!
Τελευταίος σταθμός, Καζαμπλάνκα!
