panius
Member
- Μηνύματα
- 664
- Likes
- 2.720
Marrakech part 2
Καταρχήν, λίγα λόγια για τον καιρό στο Μαρόκο το Χειμώνα...(α, δεν σας είπα; Πήγαμε περίοδο Πρωτοχρονιάς 2015 που να μην πηγαίναμε...) μην σας ξεγελούν οι υποτροπικές συντεταγμένες της χώρας. Το χειμώνα στο Μαρόκο κάνει ΚΡΥΟ! Για να είμαστε πιο ακριβείς κάνει κρύο και ζέστη μαζί. Για να καταλάβετε, κάθεσαι κάπου να πιεις τον καφέ σου. Κρυώνεις. Μετακινείς την καρέκλα στον ήλιο. Ιδρώνεις και δυσφορείς. Ξαναπάς στη σκιά. Τουρτουρίζεις. Εξαιρετικός συνδυασμός κλίματος για πρωτότυπες ενδυματολογικές προτάσεις: πχ κασκολάκι με κοντομάνικο (τρε σικ). Εν κατακλείδι, χρειάζεται οπωσδήποτε χειμωνιάτικο μπουφάν. Μακάρι να υπήρχε κάποιος να μου πει "Που πας ρε Καραμήτρο;;;" όταν έφτιαχνα βαλίτσα: ανοιξιάτικο μπουφανάκι, ζακετούλα και πολλά κοντομάνικα. Δεύτερη μέρα στο Μαρακές και την είχα ήδη αρπάξει. Πιστέψτε με, δεν θέλετε να είστε δίπλα μου όταν αρρωσταίνω. Ο Μάκης ήδη έκανε σχέδια: "Αν πεθάνεις πριν γυρίσουμε, η action camera σου θα γίνει δική μου να ξέρεις!''. Σχεδόν όλο το υπόλοιπο ταξίδι, συνεχίστηκε με βήχα, καταρροή, λαιμό κλεισμένο, ωτίτιδα σε σημείο κουφαμάρας (-κλείδωσες; -Τι να καλέσω; ) που κατέληξε σε νοσοκομείο κάποιες μέρες μετά! Μια ομορφιά!
Έτσι, βογκώντας και γκρινιάζοντας κάναμε τη βόλτα μας στη μεγάλη πλατεία El Fnaa του Μαρακές. Ναι, αυτή την πλατεία που όλοι οι τουριστικοί οδηγοί την θεωρούν βγαλμένη από τις χίλιες και μία νύχτες λόγω των χάπενινγκ κάθε βράδυ με τους γητευτές των φιδιών, τις μουσικές και τους ακροβάτες. Αν μας άρεσε; Αρκεί να σας πω ότι στο ξενοδοχείο ο ρεσεψιονιστ περίμενε να ακούσει επιφωνήματα θαυμασμού και εμείς ήμασταν "εεε...χμμμ... τι άλλο έχει στο Μαρακές να κάνουμε;" "Μα, τα φίδια τα είδατε;" επέμενε αυτός. Και τα φίδια είδαμε (μου ζήτησαν 10 ευρώ για 10 δευτερόλεπτα βίντεο. Έδωσα 1), αλλά κυρίως είδαμε ένα σωρό ταλαίπωρους που βγήκαν στη γύρα για δολάρια και ευρώ:
-"Δείτε τι ωραία που παίζω το ντέφι"
-"Απολαύστε τραντίσιοναλ μουζίκ από το κινητό μου με ξεκούρδιστα ηχειάκια υπολογιστή".
-"Ελάτε να παίξετε 1 γύρο angry birds στο τάμπλετ μου!''
Δεν ήταν άσχημα, αλλά δεν ξετρελαθήκαμε κιόλας! Αξίζει σίγουρα να ανέβεις σε ένα από τα πολυάριθμα ρουφ γκάρντεν και να χαζεύεις το τζέρτζελο από κάτω, πίνοντας το τσαγάκι σου ή τρώγοντας το πάμφθηνο και πεντανόστιμο ταζινάκι σου.
Να εδώ! Καυτό ταζίν μοσχαρίσιο με δαμάσκηνα και αμύγδαλα! Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Κάπου εκεί, στο τραπέζι με τα ταζίν και τα τσάγια μέντας ήρθαν τα πάνω κάτω και άλλαξε το πρόγραμμα του ταξιδιού άρδην. Είχα προγραμματίσει μετά το Μαρακές να πάρουμε λεωφορείο, να περάσουμε την οροσειρά του Άτλαντα, να διανυκτερεύσουμε στα Σκούρα για να δούμε το πανέμορφο kashbah (χωμάτινο κάστρο) Amridil - ίσως και το διάσημο χωριό Ait Benhadoo- και στη συνέχεια να κάνουμε πρωτοχρονιά στην Merzouga, στην έρημο Σαχάρα, όπου θα μέναμε 2 νύχτες πριν συνεχίζαμε για Φεζ.
Τότε, ο Μάκης αποφάσισε ότι δεν θέλει να κάνει πρωτοχρονιά μέσα στις ερημιές, παρέα με τις καμήλες. Τι κι αν του εξήγησα ότι θα πάμε σε ξενοδοχείο μαζί με άλλους τουρίστες, τι οτί θα δούμε την 1η ανατολή του 2015 στη Σαχάρα, τι ότι έχουμε κλείσει ξενοδοχεία, τι ότι θα χάσουμε τα πιο μεγάλα highlights της χώρας, τίποτα αυτός. Η Ελευθερία προσπάθησε να βρει τρόπους να συνδυάσουμε πρωτοχρονιά σε μια μεγάλη πόλη και ταξίδι στην έρημο κάποιες άλλες μέρες. Το φέρναμε από 'δω, το φέρναμε από 'κει, δεν έβγαινε. Οι αποστάσεις ήταν τεράστιες. Θα έπρεπε να είμαστε με μια βαλίτσα στο χέρι κάθε μέρα, να μειώσουμε μέρες στη Φες, να χάσουμε τη μπλε πόλη, ακόμα και να πάμε στην έρημο χωρίς διανυκτέρευση σκεφτήκαμε. Όλα ήταν ημίμετρα και στο τέλος δεν θα ευχαριστιόμασταν τίποτα. Οπότε το δίλημμα ήταν: ή πάμε έρημο και μένουμε στο αρχικό πρόγραμμα, ή ξεχνάμε έρημο και κινούμαστε προς αντίθετη κατεύθυνση, Ατλαντικό ωκεανό και μεγάλες πόλεις για γκλαμουράτη πρωτοχρονιά.
Κάτι η αρρώστια μου, κάτι ότι την εμπειρία της ερήμου την είχα ζήσει στην Ινδία, δεν επέμεινα και τελικά όλοι με μισή καρδιά αποφασίσαμε να αλλάξουμε το αρχικό πλάνο, να βάλουμε κάτω χάρτες, ημερολόγια, ιστοσελίδες ξενοδοχείων για να δούμε τι θα κάνουμε και πού τελικά θα πάμε.
Διαθέσεις χαλάσανε, μούτρα πέσανε, κοντέψαμε βασικά να σκοτωθούμε μεταξύ μας, αλλά κρατήσαμε την ψυχραιμία μας και συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Η επόμενη μέρα μας βρήκε στον σταθμό των λεωφορείων. Το εισιτήριο όμως δεν έλεγε Merzouga αλλά Essaouira. Φεύγοντας από το κισσέ, μπροσούρες και αφίσες στον τοίχο με απίστευτα πορτοκαλί ηλιοβασιλέματα σε αμμόλοφους, οάσεις με φοίνικες και χωμάτινα χωριά με βασάνιζαν σαδιστικά και η στιγμιαία παρόρμηση να πάω να αλλάξω το εισιτήριο έδωσε τη θέση της σε τρομερό πονοκέφαλο. Μουδιασμένοι και αμίλητοι ανεβήκαμε στο λεωφορείο...
Αποχαιρέτα την έρημο που χάνεις...
(φώτο από ίντερνετ...δυστυχώς)
(ταξιδέψαμε με τα λεωφορεία της SupraTours που ανήκουν στην κρατική εταιρία σιδηροδρόμων. Σύγχρονα, άνετα και πάμφθηνα. Ο σταθμός βρίσκεται ακριβώς δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μαρακές. Όσοι έχετε smartphone, κατεβάστε την εφαρμογή της ONCF (o μαροκινος ΟΣΕ). Είναι τρομερά εξυπηρετική σε πληροφορίες δρομολογίων, τρένων, λεωφορείων, ώρες αναχώρησης, άφιξης, τιμές κλπ)
Καταρχήν, λίγα λόγια για τον καιρό στο Μαρόκο το Χειμώνα...(α, δεν σας είπα; Πήγαμε περίοδο Πρωτοχρονιάς 2015 που να μην πηγαίναμε...) μην σας ξεγελούν οι υποτροπικές συντεταγμένες της χώρας. Το χειμώνα στο Μαρόκο κάνει ΚΡΥΟ! Για να είμαστε πιο ακριβείς κάνει κρύο και ζέστη μαζί. Για να καταλάβετε, κάθεσαι κάπου να πιεις τον καφέ σου. Κρυώνεις. Μετακινείς την καρέκλα στον ήλιο. Ιδρώνεις και δυσφορείς. Ξαναπάς στη σκιά. Τουρτουρίζεις. Εξαιρετικός συνδυασμός κλίματος για πρωτότυπες ενδυματολογικές προτάσεις: πχ κασκολάκι με κοντομάνικο (τρε σικ). Εν κατακλείδι, χρειάζεται οπωσδήποτε χειμωνιάτικο μπουφάν. Μακάρι να υπήρχε κάποιος να μου πει "Που πας ρε Καραμήτρο;;;" όταν έφτιαχνα βαλίτσα: ανοιξιάτικο μπουφανάκι, ζακετούλα και πολλά κοντομάνικα. Δεύτερη μέρα στο Μαρακές και την είχα ήδη αρπάξει. Πιστέψτε με, δεν θέλετε να είστε δίπλα μου όταν αρρωσταίνω. Ο Μάκης ήδη έκανε σχέδια: "Αν πεθάνεις πριν γυρίσουμε, η action camera σου θα γίνει δική μου να ξέρεις!''. Σχεδόν όλο το υπόλοιπο ταξίδι, συνεχίστηκε με βήχα, καταρροή, λαιμό κλεισμένο, ωτίτιδα σε σημείο κουφαμάρας (-κλείδωσες; -Τι να καλέσω; ) που κατέληξε σε νοσοκομείο κάποιες μέρες μετά! Μια ομορφιά!
Έτσι, βογκώντας και γκρινιάζοντας κάναμε τη βόλτα μας στη μεγάλη πλατεία El Fnaa του Μαρακές. Ναι, αυτή την πλατεία που όλοι οι τουριστικοί οδηγοί την θεωρούν βγαλμένη από τις χίλιες και μία νύχτες λόγω των χάπενινγκ κάθε βράδυ με τους γητευτές των φιδιών, τις μουσικές και τους ακροβάτες. Αν μας άρεσε; Αρκεί να σας πω ότι στο ξενοδοχείο ο ρεσεψιονιστ περίμενε να ακούσει επιφωνήματα θαυμασμού και εμείς ήμασταν "εεε...χμμμ... τι άλλο έχει στο Μαρακές να κάνουμε;" "Μα, τα φίδια τα είδατε;" επέμενε αυτός. Και τα φίδια είδαμε (μου ζήτησαν 10 ευρώ για 10 δευτερόλεπτα βίντεο. Έδωσα 1), αλλά κυρίως είδαμε ένα σωρό ταλαίπωρους που βγήκαν στη γύρα για δολάρια και ευρώ:
-"Δείτε τι ωραία που παίζω το ντέφι"
-"Απολαύστε τραντίσιοναλ μουζίκ από το κινητό μου με ξεκούρδιστα ηχειάκια υπολογιστή".
-"Ελάτε να παίξετε 1 γύρο angry birds στο τάμπλετ μου!''
Δεν ήταν άσχημα, αλλά δεν ξετρελαθήκαμε κιόλας! Αξίζει σίγουρα να ανέβεις σε ένα από τα πολυάριθμα ρουφ γκάρντεν και να χαζεύεις το τζέρτζελο από κάτω, πίνοντας το τσαγάκι σου ή τρώγοντας το πάμφθηνο και πεντανόστιμο ταζινάκι σου.
Να εδώ! Καυτό ταζίν μοσχαρίσιο με δαμάσκηνα και αμύγδαλα! Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Κάπου εκεί, στο τραπέζι με τα ταζίν και τα τσάγια μέντας ήρθαν τα πάνω κάτω και άλλαξε το πρόγραμμα του ταξιδιού άρδην. Είχα προγραμματίσει μετά το Μαρακές να πάρουμε λεωφορείο, να περάσουμε την οροσειρά του Άτλαντα, να διανυκτερεύσουμε στα Σκούρα για να δούμε το πανέμορφο kashbah (χωμάτινο κάστρο) Amridil - ίσως και το διάσημο χωριό Ait Benhadoo- και στη συνέχεια να κάνουμε πρωτοχρονιά στην Merzouga, στην έρημο Σαχάρα, όπου θα μέναμε 2 νύχτες πριν συνεχίζαμε για Φεζ.
Τότε, ο Μάκης αποφάσισε ότι δεν θέλει να κάνει πρωτοχρονιά μέσα στις ερημιές, παρέα με τις καμήλες. Τι κι αν του εξήγησα ότι θα πάμε σε ξενοδοχείο μαζί με άλλους τουρίστες, τι οτί θα δούμε την 1η ανατολή του 2015 στη Σαχάρα, τι ότι έχουμε κλείσει ξενοδοχεία, τι ότι θα χάσουμε τα πιο μεγάλα highlights της χώρας, τίποτα αυτός. Η Ελευθερία προσπάθησε να βρει τρόπους να συνδυάσουμε πρωτοχρονιά σε μια μεγάλη πόλη και ταξίδι στην έρημο κάποιες άλλες μέρες. Το φέρναμε από 'δω, το φέρναμε από 'κει, δεν έβγαινε. Οι αποστάσεις ήταν τεράστιες. Θα έπρεπε να είμαστε με μια βαλίτσα στο χέρι κάθε μέρα, να μειώσουμε μέρες στη Φες, να χάσουμε τη μπλε πόλη, ακόμα και να πάμε στην έρημο χωρίς διανυκτέρευση σκεφτήκαμε. Όλα ήταν ημίμετρα και στο τέλος δεν θα ευχαριστιόμασταν τίποτα. Οπότε το δίλημμα ήταν: ή πάμε έρημο και μένουμε στο αρχικό πρόγραμμα, ή ξεχνάμε έρημο και κινούμαστε προς αντίθετη κατεύθυνση, Ατλαντικό ωκεανό και μεγάλες πόλεις για γκλαμουράτη πρωτοχρονιά.
Κάτι η αρρώστια μου, κάτι ότι την εμπειρία της ερήμου την είχα ζήσει στην Ινδία, δεν επέμεινα και τελικά όλοι με μισή καρδιά αποφασίσαμε να αλλάξουμε το αρχικό πλάνο, να βάλουμε κάτω χάρτες, ημερολόγια, ιστοσελίδες ξενοδοχείων για να δούμε τι θα κάνουμε και πού τελικά θα πάμε.
Διαθέσεις χαλάσανε, μούτρα πέσανε, κοντέψαμε βασικά να σκοτωθούμε μεταξύ μας, αλλά κρατήσαμε την ψυχραιμία μας και συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Η επόμενη μέρα μας βρήκε στον σταθμό των λεωφορείων. Το εισιτήριο όμως δεν έλεγε Merzouga αλλά Essaouira. Φεύγοντας από το κισσέ, μπροσούρες και αφίσες στον τοίχο με απίστευτα πορτοκαλί ηλιοβασιλέματα σε αμμόλοφους, οάσεις με φοίνικες και χωμάτινα χωριά με βασάνιζαν σαδιστικά και η στιγμιαία παρόρμηση να πάω να αλλάξω το εισιτήριο έδωσε τη θέση της σε τρομερό πονοκέφαλο. Μουδιασμένοι και αμίλητοι ανεβήκαμε στο λεωφορείο...
Αποχαιρέτα την έρημο που χάνεις...
(φώτο από ίντερνετ...δυστυχώς)(ταξιδέψαμε με τα λεωφορεία της SupraTours που ανήκουν στην κρατική εταιρία σιδηροδρόμων. Σύγχρονα, άνετα και πάμφθηνα. Ο σταθμός βρίσκεται ακριβώς δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μαρακές. Όσοι έχετε smartphone, κατεβάστε την εφαρμογή της ONCF (o μαροκινος ΟΣΕ). Είναι τρομερά εξυπηρετική σε πληροφορίες δρομολογίων, τρένων, λεωφορείων, ώρες αναχώρησης, άφιξης, τιμές κλπ)
