panius
Member
- Μηνύματα
- 664
- Likes
- 2.720
Marrakech, part 1
Ξημερώνει η πρώτη μας μέρα στο Μαρακές... μέσα στη θολούρα του ύπνου δεν ξέρω ούτε που βρίσκομαι, ούτε τι ώρα είναι. Δεν έχει χαράξει ακόμα και έξω γίνεται χαλασμός. Απόκοσμες φωνές, σειρήνες, που γίνονταν ολοένα και πιο δυνατές... Ειλικρινά, νόμιζα ότι κάποιου είδους λιτανεία περνούσε έξω από το δρόμο του ξενοδοχείου και ήμουν έτοιμος να σηκωθώ να δω τι συμβαίνει. Κάτι η κούραση, κάτι η τρομάρα (είχα ανατριχιάσει ολόκληρος) με έκανε να κουλουριαστώ ακόμα περισσότερο μέσα στα σκεπάσματα. Πολύ αργότερα συνειδητοποίησα ότι αυτό που άκουγα ήταν το πρώτο κάλεσμα της ημέρας για προσευχή. Έχω πάει αρκετές φορές Τουρκία και έχω ακούσει τις αντίστοιχες ψαλμωδίες εκεί, αλλά αυτό δεν είχε καμία σχέση! Βραχνές παραληρηματικές φωνές σε ένα συνονθύλευμα. Σοβαρά τώρα, χ...στηκα επάνω μου από το φόβο!
Το πρωί βγήκαμε για μια πρώτη αναγνωριστική βόλτα. Η Μεδίνα (παλιά πόλη) του Μαρακές είναι στα αλήθεια τεράστια και χαώδης, αλλά σε αντίθεση με ότι λένε οι τουριστικοί οδηγοί, σε καμία περίπτωση δεν νιώσαμε χαμένοι στα δαιδαλώδη στενά της. Παντού υπάρχουν πινακίδες που σου δείχνουν το δρόμο προς την κεντρική πλατεία, η οποία λειτουργεί ως σταθερό σημείο αναφοράς για τον περιπατητή.
Επίσης, δεν νιώσαμε καθόλου να μας πιέζουν στα παζάρια για αγορές. Οπωσδήποτε δεν έλειπαν τα “hello, where are you from, please come” αλλά σε πολύ λογικά πλαίσια και χαλαρά. Ακόμα και όταν σταματούσαμε στο κατάστημα και χαζεύαμε την πραμάτεια, ο έμπορος δεν ήταν καθόλου φορτικός και δεν έτρεχε ξωπίσω μας κάθε φορά που φεύγαμε. Τι να πω, ίσως να φταίει η έμφυτη αδιαφορία (έως ξινίλα) που δείχνω κάθε φορά που χαζεύω πράγματα σε σωρό (το παίρνω, το περιεργάζομαι, το πετάω πίσω με ύφος «τι παλιόπραμα είναι αυτό»). Γενικά, νομίζω ότι πρέπει να είναι κάποιος πολύ αφελής, ή άμαθος ώστε να νιώθει ότι πιέζεται σε τέτοια τουριστικά παζάρια ανά τον κόσμο. Εννοείται ότι αν κάθεσαι και απαντάς σε όλες τις προσκλήσεις και τα καλέσματα, θα καταλήξεις μπαλάκι από τον ένα μαγαζάτορα στον άλλον. Χρειάζεται απάθεια, βαριεστημένο ύφος και στυλάκι «δεν έχω βγει για ψώνια, απλά δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω, γι΄αυτό back off!».
Και η αλήθεια είναι ότι στο Μαρακές, αν κάτσετε πάνω από 3 διανυκτερεύσεις αυτό ακριβώς θα κάνετε. Σε μία μέρα θα δείτε τα μνημεία της παλιάς πόλης. Την επόμενη θα κάνετε τη βόλτα σας στα παζάρια και μετά, μάλλον θα ψάχνετε λεωφορείο για μονοήμερη εκδρομή στα πέριξ. Προς Θεού, δεν λέω να μην πάτε! Είναι εμπειρία το Μαρακές, αλλά... δεν ξέρω. Η παλιά πόλη μας φάνηκε ολοκληρωτικά παραδομένη στον τουρισμό. Κάπως ψεύτικη. (σε αντίθεση με τη μεδίνα της Φεζ, που μόνο καλά λόγια έχω να πω). Βασικά βαρεθήκαμε!!! (φτου μας, παλιοτουρίστες)! Τη δεύτερη μέρα σκεφτείτε βολτάραμε στη νέα πόλη και πήραμε εικόνες πολύ πιο ενδιαφέρουσες και αυθεντικές για το Μαρόκο και τους κατοίκους του.
Επειδή βέβαια -και για να μην ξεχνιόμαστε- η θάλασσα της κουλτούρας ξεχειλίζει από το μέσα μας και μας κάνει καλλιεργημένες προσωπικότητες, τα μνημεία του Μαρακές τα βρήκαμε εξαιρετικής, ΑΑ πγιότητας! Μνημεία που σηματοδοτούν ιστορία για το Μαρόκο τόσο σημαντική, ώστε ολόκληρη η χώρα να πάρει το όνομά της από αυτήν εδώ την πόλη!
Σίγουρα θα εντυπωσιαστείτε από το μεγάλο τζαμί Κουτούμπια με τον πανύψηλο μιναρέ του. Κτήριο μεγάλης ιστορικής και αρχιτεκτονικής αξίας που δυστυχώς μόνο απ’ έξω μπορείς να το θαυμάσεις αν δεν είσαι μουσουλμάνος. Είναι 850 ετών και αποτέλεσε το αρχέτυπο του τυπικού μαροκινού τζαμιού με τετράγωνο μιναρέ. Όσοι έχουν πάει Σεβίλλη και έχουν θαυμάσει το πανύψηλο καμπαναριό του καθεδρικού ναού της, θα πρέπει να ξέρουν ότι χτίστηκε αρχικά ως μουσουλμανικός μιναρές έχοντας ως μοντέλο τον αντίστοιχο του τζαμιού Κουτούμπια στο Μαρακές.
Στον μεγάλο ανοιχτό χώρο έξω από το τζαμί θα ξεφύγετε λίγο από την κλεισούρα της παλιάς πόλης και θα πάρετε βαθιές ανάσες. Εκεί θα σας πλησιάσουν νεαροί μαροκινοί που θα σας πουν ότι είναι φοιτητές και κάνουν ξεναγήσεις στην παλιά πόλη για λίγα dihrams. Ο δικός μας, ήταν πολύ χαλαρός, cool, μοντέρνος, οπότε τον εμπιστευτήκαμε και συμφωνήσαμε κάπου στα 5 ευρώ για μια δίωρη ξενάγηση στη μεδίνα. Μας πήγε εξαρχής από κάτι στενά σοκάκια μακριά από τα παζάρια και τον κόσμο και ήταν άκρως ενδιαφέρον γιατί έβλεπες την πραγματική ζωή της παλιάς πόλης. Περνάγαμε κάτω από καμάρες, στρίβαμε σε θεόστενα καλντερίμια, μυρίζαμε φρεσκοψημένο ψωμάκι από υπόγειους παραδοσιακούς φούρνους, μέχρι που άρχισαν να μας ζώνουν τα φίδια. Πάει, λέμε την πατήσαμε. Θα μας ξεμοναχιάσει σε μια γωνιά όπου θα μας περιμένει η συμμορία του και θα μας πάρουν μέχρι και τα σώβρακα. Αρχίσαμε να κρατάμε απόσταση ο ένας από τον άλλον ώστε τουλάχιστον κάποιος από εμάς να γλυτώσει τρέχοντας. Για πρώτη φορά χάρηκα που «τυχαία πάντα» περάσαμε έξω από ένα μαγαζί με βότανα όπου ο οδηγός μας πρότεινε να ρίξουμε μια ματιά και αυτός θα μας περιμένει απ’ έξω.
Το μαγαζί λεγόταν Medina Herbal και λυπάμαι που δεν μπορώ να δώσω περισσότερες πληροφορίες για να το βρείτε γιατί οι άνθρωποι εκεί μέσα είναι πραγματικοί επαγγελματίες. Φτιάχνουν προϊόντα με βάση το argan oil και ειλικρινά ήμουν έτοιμος να πιστέψω ότι βρήκα το ελιξήριο της νεότητας, της ομορφιάς και της ευεξίας. Εκεί, ο Μάκης έκανε και μασαζάκι στην πλάτη για μόλις 3 ευρώ, μυρίσαμε, δοκιμάσαμε, απλώσαμε κρέμες στα χέρια και αγοράσαμε διάφορα καλούδια. Αν θέλετε να γυρίσετε πίσω στην πατρίδα με δωράκια καλαίσθητα που θα εκτιμηθούν (κυρίως από τις γυναίκες) μη ρίξετε δεύτερη ματιά στη σαβούρα στα παζάρια και πάρτε σαπουνάκια (πάρτε μπόλικα), λοσιόν για τα μαλλιά, κρέμες για το πρόσωπο, μέχρι και σκόνη για ενέργεια και αύξηση λίμπιντο! Όλα με βάση το arganoil που θεωρείται το υγρό χρυσάφι του Μαρόκο.
Βγαίνοντας έξω από το μαγαζί, διαπιστώσαμε ότι ο οδηγός μας, μας άφησε στα κρύα του λουτρού! Προφανώς θα βρήκε άλλους τουρίστες, πρόθυμους να δώσουν περισσότερα χρήματα για μια ξενάγηση. Γι’ αυτό ποτέ μην προπληρώσετε τέτοιου είδους αυτοσχέδια τουρ. Εμείς πάντως συνεχίσαμε μια χαρά μόνοι μας. Βολτάραμε κατά μήκος των τειχών της παλιάς πόλης (να το κάνετε κι εσείς), βρήκαμε την παλιά πύλη Bab Agnaou της ξακουστής δυναστείας των Almohavid, η οποία οδηγούσε στο παλάτι γι’ αυτό και είναι η πιο όμορφη με τα λουλουδάτα μοτίβα της, και από εκεί επισκεφθήκαμε τους τάφους των Σααδινών (SaadinTombs).
Δεν ξέρω πόσο σας άρεσε η ιστορία στο σχολείο, αν όμως σκυλοβαριόσασταν ετοιμαστείτε να κόψετε φλέβες γιατί ξεκινάει μάθημα μαροκινής ιστορίας (θα είμαι σύντομος, το υπόσχομαι). Οι Almohavids ήταν από τις παλαιότερες δυναστείες και θεωρούνται γηγενείς Μαροκινοί. Βασίλεψαν γύρω στα 1100. Ανήκαν στη φυλή των Βερβέρων που κατοικούν κυρίως στην οροσειρά του Άτλαντα. Σε αυτούς οφείλουμε το Τζαμί Κουτούμπια και την πύλη Bab Agnaou. Αργότερα ήρθαν οι Άραβες και εγκαθίδρυσαν τις δικές τους δυναστείες. Οι Saadines βασίλεψαν για 150 χρόνια περίπου στα 1500. Τους ξεπάστρεψαν με συνοπτικές διαδικασίες το 1650 οι Αλαουίτες, άραβες και αυτοί , οι οποίοι τα κατάφεραν μια χαρά! Ζουν και βασιλεύουν μέχρι σήμερα! Ο Βασιλιάς του Μαρόκου είναι αρκετά νέος και μάλλον τον αγαπάνε πολύ τον ατιμούτσικο. Θα τον δείτε σε τόσες πολλές φωτογραφίες, θα σας γίνει τόσο οικείος, που έτσι και τον συναντούσατε ζωντανά θα τον χτυπάγατε φιλικά στην πλάτη και θα του λέγατε «πού ‘σαι ρε man; Όλα καλά; Τι χαμπάρια;»
Αυτοί οι Αλαουίτες λοιπόν, κατέστρεψαν κάθε ίχνος των Saadines εκτός από τους τάφους τους καθότι BLASPHEMY!– φωτιά θα ρίξει ο Αλλάχ να μας κάψει. Έχτισαν πάντως έναν τοίχο γύρω τους και έμειναν οι τάφοι ξεχασμένοι μέχρι το 1917. Σήμερα, είναι ένα από τα λίγα μνημεία που μπορεί κάποιος μη μουσουλμάνος να επισκεφθεί και είναι ότι πιο όμορφο σε ισλαμική τέχνη μπορεί κανείς να δει στο Μαρόκο: καλειδοσκοπικά μοτίβα, χρωματιστά πλακάκια, ανάγλυφες καλλιγραφίες, διακοσμητικοί σταλακτίτες και όλα αυτά μόλις με ένα ευρώ εισιτήριο! Να πάτε οπωσδήποτε!
Μετά τους τάφους, περπατήσαμε για 15 λεπτά περίπου και με τη βοήθεια του GPS** βρήκαμε το παλάτι Bahia: το έχτισε τον 19ο αιώνα ο μεγάαλος Βεζίρης Δενεχεισημασια και είναι τόσο γλυκούλικο που το χρησιμοποίησε ως κατοικία και αυτός, ο αποικιοκράτης Διοικητής (Ναι! μη χάσει ο σκ@τόγαλλος! Τι, να το πάρω πίσω; Έκανε πολλά καλά στο Μαρόκο; Αναβάθμισε την Καζαμπλάνκα; Έφτιαξε υποδομές; Εκσυγχρόνισε τη χώρα; Ναι, είναι αλήθεια, αλλά πίσω δεν το παίρνω, χαχα! ). Δεν εντυπωσιάζει με το μέγεθος αλλά με το γούστο και την ποιότητα κατασκευής. Ευάερο, διαμπερές, με τα αίθριά του, με τα σκαλιστά κέδρινα ταβάνια του, τις μαρμάρινες κρίνες και κάτι κήπους -σωστή όαση μέσα στο αλαλούμ της μεδίνας- με μυρωδάτα δέντρα και αρωματικά φυτά. Ναι, να πάτε να το δείτε!
**(να κατεβάσετε τους HERE Maps στο κινητό σας!!! Πολύ καλά ενημερωμένοι, δωρεάν και το κυριότερο: κατεβάζεις τη χώρα που θέλεις και την έχεις στο κινητό ανα πάσα στιγμή, χωρίς να χρειάζεται πρόσβαση στο internet)
Ξημερώνει η πρώτη μας μέρα στο Μαρακές... μέσα στη θολούρα του ύπνου δεν ξέρω ούτε που βρίσκομαι, ούτε τι ώρα είναι. Δεν έχει χαράξει ακόμα και έξω γίνεται χαλασμός. Απόκοσμες φωνές, σειρήνες, που γίνονταν ολοένα και πιο δυνατές... Ειλικρινά, νόμιζα ότι κάποιου είδους λιτανεία περνούσε έξω από το δρόμο του ξενοδοχείου και ήμουν έτοιμος να σηκωθώ να δω τι συμβαίνει. Κάτι η κούραση, κάτι η τρομάρα (είχα ανατριχιάσει ολόκληρος) με έκανε να κουλουριαστώ ακόμα περισσότερο μέσα στα σκεπάσματα. Πολύ αργότερα συνειδητοποίησα ότι αυτό που άκουγα ήταν το πρώτο κάλεσμα της ημέρας για προσευχή. Έχω πάει αρκετές φορές Τουρκία και έχω ακούσει τις αντίστοιχες ψαλμωδίες εκεί, αλλά αυτό δεν είχε καμία σχέση! Βραχνές παραληρηματικές φωνές σε ένα συνονθύλευμα. Σοβαρά τώρα, χ...στηκα επάνω μου από το φόβο!
Το πρωί βγήκαμε για μια πρώτη αναγνωριστική βόλτα. Η Μεδίνα (παλιά πόλη) του Μαρακές είναι στα αλήθεια τεράστια και χαώδης, αλλά σε αντίθεση με ότι λένε οι τουριστικοί οδηγοί, σε καμία περίπτωση δεν νιώσαμε χαμένοι στα δαιδαλώδη στενά της. Παντού υπάρχουν πινακίδες που σου δείχνουν το δρόμο προς την κεντρική πλατεία, η οποία λειτουργεί ως σταθερό σημείο αναφοράς για τον περιπατητή.
Επίσης, δεν νιώσαμε καθόλου να μας πιέζουν στα παζάρια για αγορές. Οπωσδήποτε δεν έλειπαν τα “hello, where are you from, please come” αλλά σε πολύ λογικά πλαίσια και χαλαρά. Ακόμα και όταν σταματούσαμε στο κατάστημα και χαζεύαμε την πραμάτεια, ο έμπορος δεν ήταν καθόλου φορτικός και δεν έτρεχε ξωπίσω μας κάθε φορά που φεύγαμε. Τι να πω, ίσως να φταίει η έμφυτη αδιαφορία (έως ξινίλα) που δείχνω κάθε φορά που χαζεύω πράγματα σε σωρό (το παίρνω, το περιεργάζομαι, το πετάω πίσω με ύφος «τι παλιόπραμα είναι αυτό»). Γενικά, νομίζω ότι πρέπει να είναι κάποιος πολύ αφελής, ή άμαθος ώστε να νιώθει ότι πιέζεται σε τέτοια τουριστικά παζάρια ανά τον κόσμο. Εννοείται ότι αν κάθεσαι και απαντάς σε όλες τις προσκλήσεις και τα καλέσματα, θα καταλήξεις μπαλάκι από τον ένα μαγαζάτορα στον άλλον. Χρειάζεται απάθεια, βαριεστημένο ύφος και στυλάκι «δεν έχω βγει για ψώνια, απλά δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω, γι΄αυτό back off!».
Και η αλήθεια είναι ότι στο Μαρακές, αν κάτσετε πάνω από 3 διανυκτερεύσεις αυτό ακριβώς θα κάνετε. Σε μία μέρα θα δείτε τα μνημεία της παλιάς πόλης. Την επόμενη θα κάνετε τη βόλτα σας στα παζάρια και μετά, μάλλον θα ψάχνετε λεωφορείο για μονοήμερη εκδρομή στα πέριξ. Προς Θεού, δεν λέω να μην πάτε! Είναι εμπειρία το Μαρακές, αλλά... δεν ξέρω. Η παλιά πόλη μας φάνηκε ολοκληρωτικά παραδομένη στον τουρισμό. Κάπως ψεύτικη. (σε αντίθεση με τη μεδίνα της Φεζ, που μόνο καλά λόγια έχω να πω). Βασικά βαρεθήκαμε!!! (φτου μας, παλιοτουρίστες)! Τη δεύτερη μέρα σκεφτείτε βολτάραμε στη νέα πόλη και πήραμε εικόνες πολύ πιο ενδιαφέρουσες και αυθεντικές για το Μαρόκο και τους κατοίκους του.
Επειδή βέβαια -και για να μην ξεχνιόμαστε- η θάλασσα της κουλτούρας ξεχειλίζει από το μέσα μας και μας κάνει καλλιεργημένες προσωπικότητες, τα μνημεία του Μαρακές τα βρήκαμε εξαιρετικής, ΑΑ πγιότητας! Μνημεία που σηματοδοτούν ιστορία για το Μαρόκο τόσο σημαντική, ώστε ολόκληρη η χώρα να πάρει το όνομά της από αυτήν εδώ την πόλη!
Σίγουρα θα εντυπωσιαστείτε από το μεγάλο τζαμί Κουτούμπια με τον πανύψηλο μιναρέ του. Κτήριο μεγάλης ιστορικής και αρχιτεκτονικής αξίας που δυστυχώς μόνο απ’ έξω μπορείς να το θαυμάσεις αν δεν είσαι μουσουλμάνος. Είναι 850 ετών και αποτέλεσε το αρχέτυπο του τυπικού μαροκινού τζαμιού με τετράγωνο μιναρέ. Όσοι έχουν πάει Σεβίλλη και έχουν θαυμάσει το πανύψηλο καμπαναριό του καθεδρικού ναού της, θα πρέπει να ξέρουν ότι χτίστηκε αρχικά ως μουσουλμανικός μιναρές έχοντας ως μοντέλο τον αντίστοιχο του τζαμιού Κουτούμπια στο Μαρακές.
Στον μεγάλο ανοιχτό χώρο έξω από το τζαμί θα ξεφύγετε λίγο από την κλεισούρα της παλιάς πόλης και θα πάρετε βαθιές ανάσες. Εκεί θα σας πλησιάσουν νεαροί μαροκινοί που θα σας πουν ότι είναι φοιτητές και κάνουν ξεναγήσεις στην παλιά πόλη για λίγα dihrams. Ο δικός μας, ήταν πολύ χαλαρός, cool, μοντέρνος, οπότε τον εμπιστευτήκαμε και συμφωνήσαμε κάπου στα 5 ευρώ για μια δίωρη ξενάγηση στη μεδίνα. Μας πήγε εξαρχής από κάτι στενά σοκάκια μακριά από τα παζάρια και τον κόσμο και ήταν άκρως ενδιαφέρον γιατί έβλεπες την πραγματική ζωή της παλιάς πόλης. Περνάγαμε κάτω από καμάρες, στρίβαμε σε θεόστενα καλντερίμια, μυρίζαμε φρεσκοψημένο ψωμάκι από υπόγειους παραδοσιακούς φούρνους, μέχρι που άρχισαν να μας ζώνουν τα φίδια. Πάει, λέμε την πατήσαμε. Θα μας ξεμοναχιάσει σε μια γωνιά όπου θα μας περιμένει η συμμορία του και θα μας πάρουν μέχρι και τα σώβρακα. Αρχίσαμε να κρατάμε απόσταση ο ένας από τον άλλον ώστε τουλάχιστον κάποιος από εμάς να γλυτώσει τρέχοντας. Για πρώτη φορά χάρηκα που «τυχαία πάντα» περάσαμε έξω από ένα μαγαζί με βότανα όπου ο οδηγός μας πρότεινε να ρίξουμε μια ματιά και αυτός θα μας περιμένει απ’ έξω.
Το μαγαζί λεγόταν Medina Herbal και λυπάμαι που δεν μπορώ να δώσω περισσότερες πληροφορίες για να το βρείτε γιατί οι άνθρωποι εκεί μέσα είναι πραγματικοί επαγγελματίες. Φτιάχνουν προϊόντα με βάση το argan oil και ειλικρινά ήμουν έτοιμος να πιστέψω ότι βρήκα το ελιξήριο της νεότητας, της ομορφιάς και της ευεξίας. Εκεί, ο Μάκης έκανε και μασαζάκι στην πλάτη για μόλις 3 ευρώ, μυρίσαμε, δοκιμάσαμε, απλώσαμε κρέμες στα χέρια και αγοράσαμε διάφορα καλούδια. Αν θέλετε να γυρίσετε πίσω στην πατρίδα με δωράκια καλαίσθητα που θα εκτιμηθούν (κυρίως από τις γυναίκες) μη ρίξετε δεύτερη ματιά στη σαβούρα στα παζάρια και πάρτε σαπουνάκια (πάρτε μπόλικα), λοσιόν για τα μαλλιά, κρέμες για το πρόσωπο, μέχρι και σκόνη για ενέργεια και αύξηση λίμπιντο! Όλα με βάση το arganoil που θεωρείται το υγρό χρυσάφι του Μαρόκο.
Βγαίνοντας έξω από το μαγαζί, διαπιστώσαμε ότι ο οδηγός μας, μας άφησε στα κρύα του λουτρού! Προφανώς θα βρήκε άλλους τουρίστες, πρόθυμους να δώσουν περισσότερα χρήματα για μια ξενάγηση. Γι’ αυτό ποτέ μην προπληρώσετε τέτοιου είδους αυτοσχέδια τουρ. Εμείς πάντως συνεχίσαμε μια χαρά μόνοι μας. Βολτάραμε κατά μήκος των τειχών της παλιάς πόλης (να το κάνετε κι εσείς), βρήκαμε την παλιά πύλη Bab Agnaou της ξακουστής δυναστείας των Almohavid, η οποία οδηγούσε στο παλάτι γι’ αυτό και είναι η πιο όμορφη με τα λουλουδάτα μοτίβα της, και από εκεί επισκεφθήκαμε τους τάφους των Σααδινών (SaadinTombs).
Δεν ξέρω πόσο σας άρεσε η ιστορία στο σχολείο, αν όμως σκυλοβαριόσασταν ετοιμαστείτε να κόψετε φλέβες γιατί ξεκινάει μάθημα μαροκινής ιστορίας (θα είμαι σύντομος, το υπόσχομαι). Οι Almohavids ήταν από τις παλαιότερες δυναστείες και θεωρούνται γηγενείς Μαροκινοί. Βασίλεψαν γύρω στα 1100. Ανήκαν στη φυλή των Βερβέρων που κατοικούν κυρίως στην οροσειρά του Άτλαντα. Σε αυτούς οφείλουμε το Τζαμί Κουτούμπια και την πύλη Bab Agnaou. Αργότερα ήρθαν οι Άραβες και εγκαθίδρυσαν τις δικές τους δυναστείες. Οι Saadines βασίλεψαν για 150 χρόνια περίπου στα 1500. Τους ξεπάστρεψαν με συνοπτικές διαδικασίες το 1650 οι Αλαουίτες, άραβες και αυτοί , οι οποίοι τα κατάφεραν μια χαρά! Ζουν και βασιλεύουν μέχρι σήμερα! Ο Βασιλιάς του Μαρόκου είναι αρκετά νέος και μάλλον τον αγαπάνε πολύ τον ατιμούτσικο. Θα τον δείτε σε τόσες πολλές φωτογραφίες, θα σας γίνει τόσο οικείος, που έτσι και τον συναντούσατε ζωντανά θα τον χτυπάγατε φιλικά στην πλάτη και θα του λέγατε «πού ‘σαι ρε man; Όλα καλά; Τι χαμπάρια;»
Αυτοί οι Αλαουίτες λοιπόν, κατέστρεψαν κάθε ίχνος των Saadines εκτός από τους τάφους τους καθότι BLASPHEMY!– φωτιά θα ρίξει ο Αλλάχ να μας κάψει. Έχτισαν πάντως έναν τοίχο γύρω τους και έμειναν οι τάφοι ξεχασμένοι μέχρι το 1917. Σήμερα, είναι ένα από τα λίγα μνημεία που μπορεί κάποιος μη μουσουλμάνος να επισκεφθεί και είναι ότι πιο όμορφο σε ισλαμική τέχνη μπορεί κανείς να δει στο Μαρόκο: καλειδοσκοπικά μοτίβα, χρωματιστά πλακάκια, ανάγλυφες καλλιγραφίες, διακοσμητικοί σταλακτίτες και όλα αυτά μόλις με ένα ευρώ εισιτήριο! Να πάτε οπωσδήποτε!
Μετά τους τάφους, περπατήσαμε για 15 λεπτά περίπου και με τη βοήθεια του GPS** βρήκαμε το παλάτι Bahia: το έχτισε τον 19ο αιώνα ο μεγάαλος Βεζίρης Δενεχεισημασια και είναι τόσο γλυκούλικο που το χρησιμοποίησε ως κατοικία και αυτός, ο αποικιοκράτης Διοικητής (Ναι! μη χάσει ο σκ@τόγαλλος! Τι, να το πάρω πίσω; Έκανε πολλά καλά στο Μαρόκο; Αναβάθμισε την Καζαμπλάνκα; Έφτιαξε υποδομές; Εκσυγχρόνισε τη χώρα; Ναι, είναι αλήθεια, αλλά πίσω δεν το παίρνω, χαχα! ). Δεν εντυπωσιάζει με το μέγεθος αλλά με το γούστο και την ποιότητα κατασκευής. Ευάερο, διαμπερές, με τα αίθριά του, με τα σκαλιστά κέδρινα ταβάνια του, τις μαρμάρινες κρίνες και κάτι κήπους -σωστή όαση μέσα στο αλαλούμ της μεδίνας- με μυρωδάτα δέντρα και αρωματικά φυτά. Ναι, να πάτε να το δείτε!
**(να κατεβάσετε τους HERE Maps στο κινητό σας!!! Πολύ καλά ενημερωμένοι, δωρεάν και το κυριότερο: κατεβάζεις τη χώρα που θέλεις και την έχεις στο κινητό ανα πάσα στιγμή, χωρίς να χρειάζεται πρόσβαση στο internet)
