evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.569
- Likes
- 12.743
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Λετονία - Ρίγα (άφιξη)
Το 4ωρο ταξίδι μέχρι τη Ρίγα έγινε με τη Flixbus που έδινε την καλύτερη τιμή...16 ευρώ το άτομο αφού είχαμε χάσει το λουκουμάκι των 6 ευρώ που το είχαν προσφορά όσο εμείς χαζεύαμε δεξιά αριστερά και μας ξέφυγε.
Πριν μπούμε στο λεωφορείο μπήκαμε σ ένα φούρνο και προμηθευτήκαμε κρουασάν, πίτες και μπουρέκια να έχουμε να μασουλάμε.
Γενικά με τα πιτοειδή δεν το έχουν, είτε βάζουν μέσα γλυκιά τυριά ή κάτι περίεργους συνδιασμούς πχ κουρού γεμιστό με λάχανο
Μια ατελείωτη ευθεία κ αυτό το ταξίδι, η ώρα μας όμως πέρασε πολύ ευχάριστα. Θυμηθήκαμε ξανά τα σκηνικά στο χόστελ, τις μορφές που κατοικούσαν εκεί και γελούσαμε, στο τέλος έβαλα τ ακουστικά μου να δω κανένα επεισόδιο από το Outlander γιατί το είχα αφήσει σε αγωνιώδες σημείο κ αυτή ήταν η τελευταία φορά που τα είδα, κάπου εκεί γύρω τα σκόρπισα, έμελλε να καταλήξουν σε Λετονικά χέρια.
Η Ρίγα μας υποδέχτηκε νύχτα με ξεροβόρι και ψωφόκρυο. Ο σταθμός των λεωφορείων βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τον ποταμό Νταουγκάβα όπου τα ρεύματα θερίζουν.
Για το επόμενο iconic χόστελ που θα μας φιλοξενούσε έπρεπε να διανύσουμε 600-700 μέτρα μέχρι την παλιά πόλη. Εδώ χιόνι δεν είχε ούτε για δείγμα, αλλά εγώ έκανα μπράτσα προσπαθώντας να σύρω το βαλιτσάκι που δε συνεργαζόταν καθόλου πάνω στα λιθόστρωτα σοκάκια της Ρίγας.
'Αχρηστη πληροφορία
Πολύ συχνά φίλοι και συνάδελφοι μου λένε μπράβο που είμαι συνεπής με τις επισκέψεις μου στο γυμναστήριο και θεωρούν ότι κάνω θυσίες για να διατηρώ τη γραμμή μου.
Αυτή είναι η μία όψη των πραγμάτων.
Μπούρδες.
Η πραγματικότητα είναι πως η πειθαρχία μου στη γυμναστική με διατηρεί δυνατή και ικανή να κουβαλάω, σέρνω, σηκώνω τα βάρη των ταξιδιών μου χωρίς βοήθεια (που συνήθως δεν έχω) και ομοίως να βαστάω τις σακούλες με τα ψώνια από τη λαική μέχρι το σπίτι δίχως να με πονάει η μέση κι έτσι αποδίδω τα του καίσαρος τω καίσαρι και περνάω κι ένα ωραίο μήνυμα υπέρ της άσκησης
Το χόστελ ήταν κεντρικότατο, δυό βήματα από όλα και περιέργως έμοιαζε πολύ με το airbnb που τόσες μέρες ονειρευόμουν. Με 2 διπλές κουκέτες να διαλέξεις ότι θέλεις, κουζινάκι μέσα στο δωμάτιο μέχρι βραστήρα για ευκολία και το μπάνιο πεντακάθαρο ακριβώς απέξω.
Τι άλλο να ζητήσεις με τέτοια τιμή!
Περισσότερο έμοιαζε με rooms to let χωρίς βαβούρα και κοινόχρηστους χώρους.
Αυτή ήταν η πρώτη (θετική) εντύπωση.
Η δεύτερη ήρθε ευθύς αμέσως μόλις βγάλαμε τα μπουφάν.
Σα να έχει λίγη δροσιά εδώ μέσα....
Πριν προλάβουμε να το σκεφτούμε ακούστηκε δυνατό χτύπημα στην πόρτα.
Ανοίγουμε, βλέπουμε έναν θεόρατο ασχημάντρα που μας λέει χωρίς άλλη εισαγωγή
Tax 4 euros!
Ποιος είσαι εσύ, του λέει η Μαρία.
Doesn't matter, 4 euros tax. (Με έντονη προφορά αυτά)
Ξέραμε ότι έπρεπε να δώσουμε το δημοτικό φόρο σε μετρητά αλλά η Μαρία του είπε θα μιλήσω πρώτα με τον ιδιοκτήτη.
Κλείνουμε πόρτα, στέλνουμε μήνυμα και μας απαντάει πως ο κύριος Βόλτεμορτ (!!!) που μένει δίπλα θα εισπράξει το φόρο.
Λέμε δεν υπάρχει αυτή η μορφή πάλι. Και μάλιστα Βόλτεμορτ; Ούτε στημένο να ήταν
Εν τω μεταξύ έχουμε ξυλιάσει. Βλέπουμε τα σώματα είναι χλιαρά χωρίς δυνατότητα να δυναμώσεις την ένταση.
Αυτά όταν έξω είχε -7
Χτυπάμε στον σενιόρ Βόλτεμορτ (απίστευτο όμως!) , ανοίγει, ρωτάμε εσύ είσαι ο Βόλτεμορτ;
Doesn't matter, 4 euros tax, το χαβά του αυτός.
Του πετάμε τα 4 ευρώ κ λέμε έχει κρύο εδώ μέσα.
Α ναι λέει; Το δωμάτιό σας είναι το πιο ζεστό από όλα! Δηλαδή τα άλλα πως είναι
Τα παράπονά σας λέει στην Ούρσουλα φον ντεν Λάιεν
Την ποιααααά;;;;
Αυτή λέει φταίει για τις τιμές του αερίου και δεν μπορούμε να το ανάψουμε.
Και μας κλείνει την πόρτα κατάμουτρα.
Εμείς πάλι την Ούρσουλα δεν την είχαμε πρόχειρη και έτσι στείλαμε ξανά στον ιδιοκτήτη ο οποίος μας συνέδεσε απευθείας με Κάιρο και μην έχοντας κάτι άλλο να κάνουμε βγήκαμε έξω να πιούμε κάτι μπας και ζεσταθεί τουλάχιστον το μέσα μας.
Σχεδόν κολλητά με το χόστελ ήταν η εκκλησία του Αγίου Πέτρου (σε βρίσκουν κόκκαλο από το κρύο το πρωί και έχεις απευθείας σύνδεση)
Από κει φύγαμε καρφί για την πλατεία από όπου θα κάναμε τη λάιβ σύνδεση το επόμενο πρωί για την εκπομπή και θέλαμε να τσεκάρουμε το περιβάλλον....
Το Δημαρχείο
The House of the Blackheads
Ούτε φώτα ούτε τίποτα πολύ στην οικονομία το έριξαν σ αυτή την πόλη τελικά...
Αυτό είχαμε επιλέξει ως φόντο για την εκπομπή αλλά όπως ήταν τη νύχτα δεν μας γέμισε το μάτι. Θα το ξαναβλέπαμε το πρωί με το φως της ημέρας.
Κάναμε τις βόλτες μας στην παλιά πόλη τσεκάροντας τα μπαράκια.
Πέσαμε πάνω σε μια κάβα και μπήκαμε να χαζέψουμε τις τιμές
Τσάμπα η βότκα αλλά είχαμε χειραποσκευή....Δυστυχώς δεν σκεφτήκαμε να πάρουμε μια για το δωμάτιο να έχουμε για εντριβές μπας και αντέξουμε τον παγετώνα που μας βρήκε.
Τις μπύρες τις έστειλα στον @psilos3 να δει τι χάνει
Βότκα με γεύσεις δεν ξέρω αν έχουμε εμείς εδώ
Προσπαθήσαμε να μπούμε σ ένα ροκόμπαρο με εντυπωσιακό ντεκόρ και ωραία μουσική αλλά είχαν πόρτα με σεκιούριτι που ήθελαν να ψάξουν την τσάντα της Μαρίας.
Η οποία είχε μέσα ένα μικρό χυμό που είχε ψωνίσει για το πρωινό της και μας έκαναν νόημα ότι πρέπει να τον πάρουν για να μας αφήσουν να μπούμε.
Δε σφάξανε!
Φύγαμε όπως είμασταν Λέγαμε τι θα γινόταν αν τολμούσαν να ζητήσουν σε Θεσσαλονικιά να ανοίξει την τσάντα της σε οποιοδήποτε μπαρ σε εμάς
Μετά από αρκετές βόλτες βρήκαμε αυτό και μας άρεσε.
Το εκτυφλωτικό ροζ οφείλεται σε εκατοντάδες μπουκάλια τοποθετημένα στην οροφή ανάποδα ενώ το μόνο ποτό που σέρβιραν μέσα ήταν ένα πολύ ωραίο λικέρ που έμοιαζε με το δικό μας από κράνα με 3 βύσσινα και 5 ευρώ για ένα γεμάτο ποτήρι.
Το ήπια με μεγάλη ευχαρίστηση και με το ροζ πουλοβεράκι μου ταίριαξα άψογα με το περιβάλλον.
Κοιμήθηκα με τα ισοθερμικά νιώθοντας πως έχω πια αγγίξει τα όριά μου με τα χόστελ, ωραία η πλάκα και η περιπέτεια αλλά, στο επόμενο ταξίδι θέλω να γίνω περισσότερο πριγκίπισσα και να προσφέρω στον εαυτό μου την άνεση και την θέρμανση που του αξίζει.
Το 4ωρο ταξίδι μέχρι τη Ρίγα έγινε με τη Flixbus που έδινε την καλύτερη τιμή...16 ευρώ το άτομο αφού είχαμε χάσει το λουκουμάκι των 6 ευρώ που το είχαν προσφορά όσο εμείς χαζεύαμε δεξιά αριστερά και μας ξέφυγε.
Πριν μπούμε στο λεωφορείο μπήκαμε σ ένα φούρνο και προμηθευτήκαμε κρουασάν, πίτες και μπουρέκια να έχουμε να μασουλάμε.
Γενικά με τα πιτοειδή δεν το έχουν, είτε βάζουν μέσα γλυκιά τυριά ή κάτι περίεργους συνδιασμούς πχ κουρού γεμιστό με λάχανο
Μια ατελείωτη ευθεία κ αυτό το ταξίδι, η ώρα μας όμως πέρασε πολύ ευχάριστα. Θυμηθήκαμε ξανά τα σκηνικά στο χόστελ, τις μορφές που κατοικούσαν εκεί και γελούσαμε, στο τέλος έβαλα τ ακουστικά μου να δω κανένα επεισόδιο από το Outlander γιατί το είχα αφήσει σε αγωνιώδες σημείο κ αυτή ήταν η τελευταία φορά που τα είδα, κάπου εκεί γύρω τα σκόρπισα, έμελλε να καταλήξουν σε Λετονικά χέρια.
Η Ρίγα μας υποδέχτηκε νύχτα με ξεροβόρι και ψωφόκρυο. Ο σταθμός των λεωφορείων βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τον ποταμό Νταουγκάβα όπου τα ρεύματα θερίζουν.
Για το επόμενο iconic χόστελ που θα μας φιλοξενούσε έπρεπε να διανύσουμε 600-700 μέτρα μέχρι την παλιά πόλη. Εδώ χιόνι δεν είχε ούτε για δείγμα, αλλά εγώ έκανα μπράτσα προσπαθώντας να σύρω το βαλιτσάκι που δε συνεργαζόταν καθόλου πάνω στα λιθόστρωτα σοκάκια της Ρίγας.
'Αχρηστη πληροφορία
Πολύ συχνά φίλοι και συνάδελφοι μου λένε μπράβο που είμαι συνεπής με τις επισκέψεις μου στο γυμναστήριο και θεωρούν ότι κάνω θυσίες για να διατηρώ τη γραμμή μου.
Αυτή είναι η μία όψη των πραγμάτων.
Μπούρδες.
Η πραγματικότητα είναι πως η πειθαρχία μου στη γυμναστική με διατηρεί δυνατή και ικανή να κουβαλάω, σέρνω, σηκώνω τα βάρη των ταξιδιών μου χωρίς βοήθεια (που συνήθως δεν έχω) και ομοίως να βαστάω τις σακούλες με τα ψώνια από τη λαική μέχρι το σπίτι δίχως να με πονάει η μέση κι έτσι αποδίδω τα του καίσαρος τω καίσαρι και περνάω κι ένα ωραίο μήνυμα υπέρ της άσκησης
Το χόστελ ήταν κεντρικότατο, δυό βήματα από όλα και περιέργως έμοιαζε πολύ με το airbnb που τόσες μέρες ονειρευόμουν. Με 2 διπλές κουκέτες να διαλέξεις ότι θέλεις, κουζινάκι μέσα στο δωμάτιο μέχρι βραστήρα για ευκολία και το μπάνιο πεντακάθαρο ακριβώς απέξω.
Τι άλλο να ζητήσεις με τέτοια τιμή!
Περισσότερο έμοιαζε με rooms to let χωρίς βαβούρα και κοινόχρηστους χώρους.
Αυτή ήταν η πρώτη (θετική) εντύπωση.
Η δεύτερη ήρθε ευθύς αμέσως μόλις βγάλαμε τα μπουφάν.
Σα να έχει λίγη δροσιά εδώ μέσα....
Πριν προλάβουμε να το σκεφτούμε ακούστηκε δυνατό χτύπημα στην πόρτα.
Ανοίγουμε, βλέπουμε έναν θεόρατο ασχημάντρα που μας λέει χωρίς άλλη εισαγωγή
Tax 4 euros!
Ποιος είσαι εσύ, του λέει η Μαρία.
Doesn't matter, 4 euros tax. (Με έντονη προφορά αυτά)
Ξέραμε ότι έπρεπε να δώσουμε το δημοτικό φόρο σε μετρητά αλλά η Μαρία του είπε θα μιλήσω πρώτα με τον ιδιοκτήτη.
Κλείνουμε πόρτα, στέλνουμε μήνυμα και μας απαντάει πως ο κύριος Βόλτεμορτ (!!!) που μένει δίπλα θα εισπράξει το φόρο.
Λέμε δεν υπάρχει αυτή η μορφή πάλι. Και μάλιστα Βόλτεμορτ; Ούτε στημένο να ήταν
Εν τω μεταξύ έχουμε ξυλιάσει. Βλέπουμε τα σώματα είναι χλιαρά χωρίς δυνατότητα να δυναμώσεις την ένταση.
Αυτά όταν έξω είχε -7
Χτυπάμε στον σενιόρ Βόλτεμορτ (απίστευτο όμως!) , ανοίγει, ρωτάμε εσύ είσαι ο Βόλτεμορτ;
Doesn't matter, 4 euros tax, το χαβά του αυτός.
Του πετάμε τα 4 ευρώ κ λέμε έχει κρύο εδώ μέσα.
Α ναι λέει; Το δωμάτιό σας είναι το πιο ζεστό από όλα! Δηλαδή τα άλλα πως είναι
Τα παράπονά σας λέει στην Ούρσουλα φον ντεν Λάιεν
Την ποιααααά;;;;
Αυτή λέει φταίει για τις τιμές του αερίου και δεν μπορούμε να το ανάψουμε.
Και μας κλείνει την πόρτα κατάμουτρα.
Εμείς πάλι την Ούρσουλα δεν την είχαμε πρόχειρη και έτσι στείλαμε ξανά στον ιδιοκτήτη ο οποίος μας συνέδεσε απευθείας με Κάιρο και μην έχοντας κάτι άλλο να κάνουμε βγήκαμε έξω να πιούμε κάτι μπας και ζεσταθεί τουλάχιστον το μέσα μας.
Σχεδόν κολλητά με το χόστελ ήταν η εκκλησία του Αγίου Πέτρου (σε βρίσκουν κόκκαλο από το κρύο το πρωί και έχεις απευθείας σύνδεση)
Από κει φύγαμε καρφί για την πλατεία από όπου θα κάναμε τη λάιβ σύνδεση το επόμενο πρωί για την εκπομπή και θέλαμε να τσεκάρουμε το περιβάλλον....
Το Δημαρχείο
The House of the Blackheads
Ούτε φώτα ούτε τίποτα πολύ στην οικονομία το έριξαν σ αυτή την πόλη τελικά...
Αυτό είχαμε επιλέξει ως φόντο για την εκπομπή αλλά όπως ήταν τη νύχτα δεν μας γέμισε το μάτι. Θα το ξαναβλέπαμε το πρωί με το φως της ημέρας.
Κάναμε τις βόλτες μας στην παλιά πόλη τσεκάροντας τα μπαράκια.
Πέσαμε πάνω σε μια κάβα και μπήκαμε να χαζέψουμε τις τιμές
Τσάμπα η βότκα αλλά είχαμε χειραποσκευή....Δυστυχώς δεν σκεφτήκαμε να πάρουμε μια για το δωμάτιο να έχουμε για εντριβές μπας και αντέξουμε τον παγετώνα που μας βρήκε.
Τις μπύρες τις έστειλα στον @psilos3 να δει τι χάνει
Βότκα με γεύσεις δεν ξέρω αν έχουμε εμείς εδώ
Προσπαθήσαμε να μπούμε σ ένα ροκόμπαρο με εντυπωσιακό ντεκόρ και ωραία μουσική αλλά είχαν πόρτα με σεκιούριτι που ήθελαν να ψάξουν την τσάντα της Μαρίας.
Η οποία είχε μέσα ένα μικρό χυμό που είχε ψωνίσει για το πρωινό της και μας έκαναν νόημα ότι πρέπει να τον πάρουν για να μας αφήσουν να μπούμε.
Δε σφάξανε!
Φύγαμε όπως είμασταν Λέγαμε τι θα γινόταν αν τολμούσαν να ζητήσουν σε Θεσσαλονικιά να ανοίξει την τσάντα της σε οποιοδήποτε μπαρ σε εμάς
Μετά από αρκετές βόλτες βρήκαμε αυτό και μας άρεσε.
Το εκτυφλωτικό ροζ οφείλεται σε εκατοντάδες μπουκάλια τοποθετημένα στην οροφή ανάποδα ενώ το μόνο ποτό που σέρβιραν μέσα ήταν ένα πολύ ωραίο λικέρ που έμοιαζε με το δικό μας από κράνα με 3 βύσσινα και 5 ευρώ για ένα γεμάτο ποτήρι.
Το ήπια με μεγάλη ευχαρίστηση και με το ροζ πουλοβεράκι μου ταίριαξα άψογα με το περιβάλλον.
Κοιμήθηκα με τα ισοθερμικά νιώθοντας πως έχω πια αγγίξει τα όριά μου με τα χόστελ, ωραία η πλάκα και η περιπέτεια αλλά, στο επόμενο ταξίδι θέλω να γίνω περισσότερο πριγκίπισσα και να προσφέρω στον εαυτό μου την άνεση και την θέρμανση που του αξίζει.
Last edited:
σε κάθε ταξίδι, τα απολύτως απαραίτητα ήταν κάτι αναρίθμητα νεσεσέρ διαφόρων μεγεθών που λέει δεν πάει πουθενά χωρίς αυτά….υγρά μαντηλάκια για κάθε χρήση, μαντηλάκια ντεμακιγιάζ, μαντηλάκια αντισηπτικά, μαντηλάκια για τον κ@@@λο και γενικώς μαντηλάκια!
