evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.952
- Likes
- 16.670
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Βίλνιους - 700yrs Birthday Party
Το δωμάτιό μας ήταν ένας μεγάλος χώρος με κρεβάτια πάνω σε κασόνια (!) και ένα πατάρι που ανέβαινες από μια σκάλα σαν αυτές που έχουν οι μάστορες (καρφωμένη όμως να τα λέμε κ αυτά...) με άλλα δυό στρώματα για να εξυπηρετούν μεγαλύτερες παρέες.
Η παρακμή ήταν διάχυτη παντού-το δε μπάνιο ας μη το πιάσω στο στόμα μου καλύτερα.
Παρότι έχω μια έντονη αντιπάθεια σε ανεμόσκαλες και σηθρού σκάλες τέτοιου τύπου, πήρα ευχαρίστως το πατάρι για να απομακρυνθούμε λίγο και να κοιμηθώ δίχως να ενοχλώ τη Μαρία που κοιμάται σα μωρό ενώ εγώ λέει είμαι σκέτη ηχορύπανση στον ύπνο μου (διαδόσεις!)
Ξάπλωσα να κοιμηθώ και αναπόλησα το ωραίο υπέρδιπλο memoryfoam στρώμα μου στο σπίτι, ανάθεμα στην γ@@ακρίβεια που μας ανάγκασε να πέσουμε στην ανάγκη του χόστελ-ξεφτιλίδι
, θύμισα όμως στον εαυτό μου ότι παλιότερα πήγαινα οικειοθελώς στο κοινοτικό κάμπιγκ Πλατανίτσι στη Σιθωνία -όσοι έχουν μείνει εκεί ξέρουν τι εννοώ- και συμμαζεύτηκα.
Μετά από ένα δίωρο λυτρωτικού ύπνου είμασταν έτοιμες και ευδιάθετες για ξεφάντωμα
18.30 έλεγε το ίντερνετ ότι ξεκινούσαν οι εκδηλώσεις, για τα γούστα μας αυτή η ώρα ήταν μάλλον νωρίς για πάρτυ κι έτσι κατεβήκαμε γύρω στις 8.
Κοσμοπλημμύρα στους δρόμους
Ο καιρός τους έκανε εντελώς το χατήρι, στεγνός με θερμοκρασία κοντά στο -5. Μέχρι και γω που στη Θεσσαλονίκη όταν πέσει κάτω από τους 15 το έχω για παγωνιά, εδώ ήμουν χαρακτηριστικά άνετη.
Αυτοί πάλι, σα να έκαναν βόλτα στην παραλία με λιακάδα. Τα μπουφάν τους όμως ήταν κάτι φουσκωμένες γκουμούτσες από το λαιμό ως τον αστράγαλο λες και πήρες το πουπουλένιο πάπλωμα και το έραψες για υπνόσακο. 'Αντρες/γυναίκες, τα βλέπετε και στις φωτό.
Αυτός με ένα ντεκόρ ξεμπέρδεψε Χριστούγεννα και 'Αγιο Βαλεντίνο μαζί!
Οδός Pilies
Πρώτα βρήκαμε το Δημαρχείο όπου το είχαν φωταγωγήσει και πρόβαλαν εικόνες με μουσική υπόκρουση
7 Φεβρουαρίου 2023
Μετά περάσαμε από ένα σημείο που είχαν τοποθετήσει ένα καλειδοσκόπιο το οποίο παραμόρφωνε στις φωτογραφίες και δεν έχω να σας το δείξω.
Και παρακάτω φθάνοντας στις κεντρικές εκδηλώσεις
Αυτός είναι ο Καθεδρικός που είδαμε το πρωί μαζί με το καμπαναριό και πίσω ξεχωρίζει ο πύργος του Gediminas εντυπωσιακά φωτισμένος όπου είχαν τοποθετήσει και το λέιζερ.
Λαοθάλασσα στην Πλατεία του Καθεδρικού, η σκηνή εντυπωσιακά φωτισμένη ενώ εμφανίζονταν διάφοροι ντόπιοι καλλιτέχνες (ας πούμε ο Ρουβάς της Λιθουανίας
) και ανάμεσα από κάθε καλλιτέχνη πρόβαλαν εικόνες και εξιστορούσαν κομμάτια από την ιστορία της πόλης.
Οι δε κάτοικοι της πόλης παρακολουθούσαν το θέαμα με ενθουσιασμό κατάδικου που οδηγείται στο κάτεργο,χειροκροτώντας χλιαρά ζητωκραυγάζοντας ! σε κάθε εμφάνιση καλλιτέχνη.
Πάρτε μια ιδέα από το έξαλλο πάρτυ.
Επιπλέον επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μας ότι καντίνα και τσίκνα δεν υπήρχε για δείγμα, ενώ το αλκοόλ που αναμέναμε να ρέει άφθονο σ αυτούς τους λαούς παρέμεινε άφαντο, ζεστό τσαγάκι έπιναν ήσυχα ήσυχα οι άνθρωποι για να ζεσταθούν την ώρα που εμείς σαν προνοητικές Ελληνίδες είχαμε φροντίσει να πάρουμε μπουκαλάκια με κρασί από το σούπερ μάρκετ ΜΑΖΙ με φυστικάκια για να μη μας λείψει τίποτα.
Λιθουανικό ραπ! (τι τραβάμε οι δόλιες!)
Γύρω στις 10 το πλήθος άρχισε να διαλύεται. Πόσο να παρτάρουν πια!!
Σε μας που δεν καταλαβαίναμε καν την αφήγηση της ιστορίας στα Λιθουανικά η βαρεμάρα χτύπησε κόκκινο, είχαμε πεινάσει κιόλας κι αρχίσαμε την αναζήτηση street food.
Δεν είχαμε δει τίποτα σχετικό μέχρι στιγμής αλλά επιμέναμε γιατί λέγαμε δεν μπορεί δε γίνεται με τόση νεολαία να μην υπάρχει κάτι να φας στο πόδι.
Με τα πολλά πετύχαμε μια σειρά από καντίνες και χαρήκαμε, για να διαπιστώσουμε μόνο πως οι μισές πούλαγαν κρέπες και παγωτό ! ΠΑΓΩΤΟ!!! Ποιός μπορεί να λαχτάρησε παγωτό στο δρόμο με -5;;;;;;
Σε μια άλλη μπορούσες να φας πατάτες στο κεσεδάκι με 8 ευρώ
ενώ τα μπέργκερ τα είχαν στα 12 ευρώ μόνο, πάρε κόσμε!
Το διάχυτο φήλινγκ ήταν πλέον "αισθάνομαι Σκανδιναβός στην περιοχή Λιθουανία"!
Ανεφοδιαστήκαμε με αλκοόλ, τσιμπολογήματα και καταλήξαμε στο χόστελ να αράξουμε στο σαλόνι και να τελειώσουμε τη βραδιά εκεί.
Εγώ καλωδιώθηκα να δω τη σειρά μου και η Μαρία τροφοδοτούσε το ινσταγκράμι της όταν μαζεύτηκε παρέα από τους κοιτώνες και άρχισε να βρέχει γνωριμίες.
Μας ρώτησαν από που είμαστε και όταν είπαμε Ελλάδα όλοι απόρησαν γιατί φύγαμε από τον ήλιο για να έρθουμε στον ψόφο. Πράγμα που ήδη μας το είχαν πει καμιά δεκαριά φορές και αρχίσαμε να έχουμε ψυχολογικά.
Μέσα στην πρωτοτυπία ρώτησα και γω έναν που καθόταν παραδίπλα , από που σαι σύ; και μου λέει Κούβα γεννήθηκα! Χάρηκα και είπα να κάνω εξάσκηση τα ισπανικά αλλά αυτός μιλούσε χειρότερα από μένα, Ουκρανία λέει μεγάλωσα αλλά ουσιαστικά είμαι Τάταρος. Το χάσαμε.
Ζωγράφιζε κάτι παράξενο και ζήτησα να το δω. Μου το έδωσε αλλά δεν καταλάβαινα τι είναι και τον ρώτησα να μου πει.
Είπε πως το κοιτάζω ανάποδα και το γύρισα αλλά πάλι δεν καταλάβαινα τι είναι
Ξεκίνησε να μου λέει πως αγνοείται ο αδερφός του στον πόλεμο της Ουκρανίας και κάτι για γυναίκα και παιδιά που άφησε πίσω-στην αρχή μου φάνηκε ενδιαφέρον μετά έμπλεξε όλες τις παραστρατιωτικές οργανώσεις και τον έχασα....βρήκα ευκαιρία με τη φασαρία που έκανε ένας Κινέζος και έστρεψα την προσοχή μου εκεί.
Ο Κινέζος με ένα πλατύ χαμόγελο συνεχώς μας εξιστορούσε πως κάνει ένα μεγάλο τουρ και πως τον έχουν κλέψει σχεδόν παντού! Εξακολουθώντας να είναι χαρούμενος περιέγραφε την τελευταία του εμπειρία-πως τον κορόιδεψαν εκείνη την ίδια μέρα και δεν κρατήθηκα, λέω πως γίνεται να σ έκλεψαν στη Λιθουανία, θέλει προσπάθεια για να το καταφέρεις αυτό.
'Εδωσα λέει, την πιστωτική μου σε ένα μαγαζί, μου χρέωσαν περισσότερα και δεν το τσέκαρα και συνέχισε για μια άλλη απίθανη ιστορία στην Κωνσταντινούπολη. (που τον έκλεψαν και εκεί, αλίμονο)
Στην παρέα της Βαβέλ προστέθηκε ένας Γάλλος που έκανε πολλάκις ψαγμένες διακοπές στην Ελλάδα, Ανάφη και άλλα τέτοια νησιά της άγονης, γνωρίζει λέει από ελληνικά άσματα και στον επόμενο τόνο τον βρήκα να έχει πιαστεί αγκαζέ με τη Μαρία, να λικνίζονται και να τραγουδάει εκστασιασμένος μαζί της ρεφραίν από καψουροτράγουδο της Μελίνας Ασλανίδου.
Δεν το ζω αυτό
'Εχω και το σχετικό βιντεάκι αλλά φοβάμαι ότι αν το ανεβάσω και αυτό, θα είμαι σύντομα unfriend & block. Xαχαχα
'Ενας Ινδός σε μιά γωνία έτρωγε τη σούπα του αμίλητος κ ένας παιδαράς με κορμί θανατηφόρο που τον ρωτήσαμε τι δουλειά κάνει, είπε πως μία από τις ασχολίες του είναι να κρέμεται από ψηλά κτίρια - ουρανοξύστες και να πλένει τα τζάμια
Το καρέ συμπλήρωνε φυσικά ο μόνιμος θαμώνας/τρελός του χόστελ στον οποίο εμείς δε δίναμε καμία σημασία αλλά εκείνος σε κάθε έναν έλεγε ότι κατάγεται από διαφορετική χώρα, γενικά όμως καθόταν ήσυχος εκτός από κάτι διαστήματα που σεληνιαζόταν, πεταγόταν όρθιος και μιλούσε ακατάληπτα με τον εαυτό του.
Το όλο σκηνικό θύμιζε ταινία του Ντέηβιντ Λιντς. Το Μαλχόλαντ Ντράιβ ανέσυρα από τη μνήμη μου, στα 2/3 της ταινίας προσπαθείς να ακολουθήσεις τη ροή και να καταλάβεις τι συμβαίνει, στο τελευταίο μέρος γίνονται όλα τόσο που@@να που είναι αδύνατο να παρακολουθήσεις όσα διαδραματίζονται, απλά τα παρατάς και πας για ύπνο.
Το δωμάτιό μας ήταν ένας μεγάλος χώρος με κρεβάτια πάνω σε κασόνια (!) και ένα πατάρι που ανέβαινες από μια σκάλα σαν αυτές που έχουν οι μάστορες (καρφωμένη όμως να τα λέμε κ αυτά...) με άλλα δυό στρώματα για να εξυπηρετούν μεγαλύτερες παρέες.
Η παρακμή ήταν διάχυτη παντού-το δε μπάνιο ας μη το πιάσω στο στόμα μου καλύτερα.
Παρότι έχω μια έντονη αντιπάθεια σε ανεμόσκαλες και σηθρού σκάλες τέτοιου τύπου, πήρα ευχαρίστως το πατάρι για να απομακρυνθούμε λίγο και να κοιμηθώ δίχως να ενοχλώ τη Μαρία που κοιμάται σα μωρό ενώ εγώ λέει είμαι σκέτη ηχορύπανση στον ύπνο μου (διαδόσεις!)
Ξάπλωσα να κοιμηθώ και αναπόλησα το ωραίο υπέρδιπλο memoryfoam στρώμα μου στο σπίτι, ανάθεμα στην γ@@ακρίβεια που μας ανάγκασε να πέσουμε στην ανάγκη του χόστελ-ξεφτιλίδι
, θύμισα όμως στον εαυτό μου ότι παλιότερα πήγαινα οικειοθελώς στο κοινοτικό κάμπιγκ Πλατανίτσι στη Σιθωνία -όσοι έχουν μείνει εκεί ξέρουν τι εννοώ- και συμμαζεύτηκα.Μετά από ένα δίωρο λυτρωτικού ύπνου είμασταν έτοιμες και ευδιάθετες για ξεφάντωμα
18.30 έλεγε το ίντερνετ ότι ξεκινούσαν οι εκδηλώσεις, για τα γούστα μας αυτή η ώρα ήταν μάλλον νωρίς για πάρτυ κι έτσι κατεβήκαμε γύρω στις 8.
Κοσμοπλημμύρα στους δρόμους
Ο καιρός τους έκανε εντελώς το χατήρι, στεγνός με θερμοκρασία κοντά στο -5. Μέχρι και γω που στη Θεσσαλονίκη όταν πέσει κάτω από τους 15 το έχω για παγωνιά, εδώ ήμουν χαρακτηριστικά άνετη.
Αυτοί πάλι, σα να έκαναν βόλτα στην παραλία με λιακάδα. Τα μπουφάν τους όμως ήταν κάτι φουσκωμένες γκουμούτσες από το λαιμό ως τον αστράγαλο λες και πήρες το πουπουλένιο πάπλωμα και το έραψες για υπνόσακο. 'Αντρες/γυναίκες, τα βλέπετε και στις φωτό.
Αυτός με ένα ντεκόρ ξεμπέρδεψε Χριστούγεννα και 'Αγιο Βαλεντίνο μαζί!
Οδός Pilies
Πρώτα βρήκαμε το Δημαρχείο όπου το είχαν φωταγωγήσει και πρόβαλαν εικόνες με μουσική υπόκρουση
7 Φεβρουαρίου 2023
Μετά περάσαμε από ένα σημείο που είχαν τοποθετήσει ένα καλειδοσκόπιο το οποίο παραμόρφωνε στις φωτογραφίες και δεν έχω να σας το δείξω.
Και παρακάτω φθάνοντας στις κεντρικές εκδηλώσεις
Αυτός είναι ο Καθεδρικός που είδαμε το πρωί μαζί με το καμπαναριό και πίσω ξεχωρίζει ο πύργος του Gediminas εντυπωσιακά φωτισμένος όπου είχαν τοποθετήσει και το λέιζερ.
Λαοθάλασσα στην Πλατεία του Καθεδρικού, η σκηνή εντυπωσιακά φωτισμένη ενώ εμφανίζονταν διάφοροι ντόπιοι καλλιτέχνες (ας πούμε ο Ρουβάς της Λιθουανίας
) και ανάμεσα από κάθε καλλιτέχνη πρόβαλαν εικόνες και εξιστορούσαν κομμάτια από την ιστορία της πόλης.Οι δε κάτοικοι της πόλης παρακολουθούσαν το θέαμα με ενθουσιασμό κατάδικου που οδηγείται στο κάτεργο,
Πάρτε μια ιδέα από το έξαλλο πάρτυ.
Επιπλέον επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μας ότι καντίνα και τσίκνα δεν υπήρχε για δείγμα, ενώ το αλκοόλ που αναμέναμε να ρέει άφθονο σ αυτούς τους λαούς παρέμεινε άφαντο, ζεστό τσαγάκι έπιναν ήσυχα ήσυχα οι άνθρωποι για να ζεσταθούν την ώρα που εμείς σαν προνοητικές Ελληνίδες είχαμε φροντίσει να πάρουμε μπουκαλάκια με κρασί από το σούπερ μάρκετ ΜΑΖΙ με φυστικάκια για να μη μας λείψει τίποτα.
Λιθουανικό ραπ! (τι τραβάμε οι δόλιες!)
Γύρω στις 10 το πλήθος άρχισε να διαλύεται. Πόσο να παρτάρουν πια!!
Σε μας που δεν καταλαβαίναμε καν την αφήγηση της ιστορίας στα Λιθουανικά η βαρεμάρα χτύπησε κόκκινο, είχαμε πεινάσει κιόλας κι αρχίσαμε την αναζήτηση street food.
Δεν είχαμε δει τίποτα σχετικό μέχρι στιγμής αλλά επιμέναμε γιατί λέγαμε δεν μπορεί δε γίνεται με τόση νεολαία να μην υπάρχει κάτι να φας στο πόδι.
Με τα πολλά πετύχαμε μια σειρά από καντίνες και χαρήκαμε, για να διαπιστώσουμε μόνο πως οι μισές πούλαγαν κρέπες και παγωτό ! ΠΑΓΩΤΟ!!! Ποιός μπορεί να λαχτάρησε παγωτό στο δρόμο με -5;;;;;;
Σε μια άλλη μπορούσες να φας πατάτες στο κεσεδάκι με 8 ευρώ
ενώ τα μπέργκερ τα είχαν στα 12 ευρώ μόνο, πάρε κόσμε!Το διάχυτο φήλινγκ ήταν πλέον "αισθάνομαι Σκανδιναβός στην περιοχή Λιθουανία"!
Ανεφοδιαστήκαμε με αλκοόλ, τσιμπολογήματα και καταλήξαμε στο χόστελ να αράξουμε στο σαλόνι και να τελειώσουμε τη βραδιά εκεί.
Εγώ καλωδιώθηκα να δω τη σειρά μου και η Μαρία τροφοδοτούσε το ινσταγκράμι της όταν μαζεύτηκε παρέα από τους κοιτώνες και άρχισε να βρέχει γνωριμίες.
Μας ρώτησαν από που είμαστε και όταν είπαμε Ελλάδα όλοι απόρησαν γιατί φύγαμε από τον ήλιο για να έρθουμε στον ψόφο. Πράγμα που ήδη μας το είχαν πει καμιά δεκαριά φορές και αρχίσαμε να έχουμε ψυχολογικά.
Μέσα στην πρωτοτυπία ρώτησα και γω έναν που καθόταν παραδίπλα , από που σαι σύ; και μου λέει Κούβα γεννήθηκα! Χάρηκα και είπα να κάνω εξάσκηση τα ισπανικά αλλά αυτός μιλούσε χειρότερα από μένα, Ουκρανία λέει μεγάλωσα αλλά ουσιαστικά είμαι Τάταρος. Το χάσαμε.
Ζωγράφιζε κάτι παράξενο και ζήτησα να το δω. Μου το έδωσε αλλά δεν καταλάβαινα τι είναι και τον ρώτησα να μου πει.
Είπε πως το κοιτάζω ανάποδα και το γύρισα αλλά πάλι δεν καταλάβαινα τι είναι
Ξεκίνησε να μου λέει πως αγνοείται ο αδερφός του στον πόλεμο της Ουκρανίας και κάτι για γυναίκα και παιδιά που άφησε πίσω-στην αρχή μου φάνηκε ενδιαφέρον μετά έμπλεξε όλες τις παραστρατιωτικές οργανώσεις και τον έχασα....βρήκα ευκαιρία με τη φασαρία που έκανε ένας Κινέζος και έστρεψα την προσοχή μου εκεί.
Ο Κινέζος με ένα πλατύ χαμόγελο συνεχώς μας εξιστορούσε πως κάνει ένα μεγάλο τουρ και πως τον έχουν κλέψει σχεδόν παντού! Εξακολουθώντας να είναι χαρούμενος περιέγραφε την τελευταία του εμπειρία-πως τον κορόιδεψαν εκείνη την ίδια μέρα και δεν κρατήθηκα, λέω πως γίνεται να σ έκλεψαν στη Λιθουανία, θέλει προσπάθεια για να το καταφέρεις αυτό.
'Εδωσα λέει, την πιστωτική μου σε ένα μαγαζί, μου χρέωσαν περισσότερα και δεν το τσέκαρα και συνέχισε για μια άλλη απίθανη ιστορία στην Κωνσταντινούπολη. (που τον έκλεψαν και εκεί, αλίμονο)
Στην παρέα της Βαβέλ προστέθηκε ένας Γάλλος που έκανε πολλάκις ψαγμένες διακοπές στην Ελλάδα, Ανάφη και άλλα τέτοια νησιά της άγονης, γνωρίζει λέει από ελληνικά άσματα και στον επόμενο τόνο τον βρήκα να έχει πιαστεί αγκαζέ με τη Μαρία, να λικνίζονται και να τραγουδάει εκστασιασμένος μαζί της ρεφραίν από καψουροτράγουδο της Μελίνας Ασλανίδου.
Δεν το ζω αυτό
'Εχω και το σχετικό βιντεάκι αλλά φοβάμαι ότι αν το ανεβάσω και αυτό, θα είμαι σύντομα unfriend & block. Xαχαχα
'Ενας Ινδός σε μιά γωνία έτρωγε τη σούπα του αμίλητος κ ένας παιδαράς με κορμί θανατηφόρο που τον ρωτήσαμε τι δουλειά κάνει, είπε πως μία από τις ασχολίες του είναι να κρέμεται από ψηλά κτίρια - ουρανοξύστες και να πλένει τα τζάμια
Το καρέ συμπλήρωνε φυσικά ο μόνιμος θαμώνας/τρελός του χόστελ στον οποίο εμείς δε δίναμε καμία σημασία αλλά εκείνος σε κάθε έναν έλεγε ότι κατάγεται από διαφορετική χώρα, γενικά όμως καθόταν ήσυχος εκτός από κάτι διαστήματα που σεληνιαζόταν, πεταγόταν όρθιος και μιλούσε ακατάληπτα με τον εαυτό του.
Το όλο σκηνικό θύμιζε ταινία του Ντέηβιντ Λιντς. Το Μαλχόλαντ Ντράιβ ανέσυρα από τη μνήμη μου, στα 2/3 της ταινίας προσπαθείς να ακολουθήσεις τη ροή και να καταλάβεις τι συμβαίνει, στο τελευταίο μέρος γίνονται όλα τόσο που@@να που είναι αδύνατο να παρακολουθήσεις όσα διαδραματίζονται, απλά τα παρατάς και πας για ύπνο.
Last edited:
σε κάθε ταξίδι, τα απολύτως απαραίτητα ήταν κάτι αναρίθμητα νεσεσέρ διαφόρων μεγεθών που λέει δεν πάει πουθενά χωρίς αυτά….υγρά μαντηλάκια για κάθε χρήση, μαντηλάκια ντεμακιγιάζ, μαντηλάκια αντισηπτικά, μαντηλάκια για τον κ@@@λο και γενικώς μαντηλάκια!
