evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.569
- Likes
- 12.743
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Εσθονία - Ταλίν
Το πρωινό μας υποδέχθηκε με φρέσκο χιονάκι.
Ξανά μανά τις ίδιες βόλτες γιατί χορταίνονται τέτοιες εικόνες; δε χορταίνονται....
Φύγαμε για τους πύργους για να περπατήσουμε γύρω γύρω και να δούμε το μουσείο.
Πριν φτάσουμε είδαμε το κυβερνείο
Το Kiek in de Kök είναι ένα σύμπλεγμα που περιλαμβάνει οχυρώσεις , υπόγεια περάσματα και αμυντικούς πύργους του 15ου αιώνα.
Οι πύργοι είναι οι Ταλίν Nunna, Sauna and Kuldjala Tower και πλέον λειτουργούν ως μουσείο μαζί με τα υπόγεια περάσματα 300 περίπου μέτρων-Bastion Passages που κατασκευάστηκαν τον 17ο-18ο αιώνα.
Το complex εισιτήριο για όλα κόστισε 12 € το άτομο και ξεκινήσαμε τη βόλτα.
Ξεκινήσαμε από τα μπαλκόνια στους πύργους
Τα καλά του να ταξιδεύεις off season είναι ότι τα βλέπεις όλα ήσυχα!
Χαζεύαμε τη θέα ξανά και ξανά
'Ενα με το κεφάλι είχε γίνει ο σκούφος τόσες μέρες...'Ασε που όταν τον έβγαζα στους εσωτερικούς χώρους το μαλλί μου ήταν σαν τον σπιρτούλη από το στατικό ηλεκτρισμό
Μετά το πρώτο μπαλκόνι η διαδρομή σ έβαζε πάλι μέσα στον πύργο, ανεβοκατέβαινες σκαλιά και έβλεπες αίθουσες από το μουσείο.
Bad news
Ο τύπος με τα μαύρα δεν είναι ο....χάρος αλλά ο γιατρός της εποχής! Φορούσε δε μαύρη στολή και προβοσκίδα για να προστατευθεί από την πανούκλα όσο εξέταζε τους ασθενείς του.
Κάτι δηλαδή σαν τη σύγχρονη Ν-95 για την Covid
Αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα η συγκεκριμένη προστασία ήταν μάλλον ανεπιτυχής αφού η Ευρώπη κατά το μεσαίωνα έχασε πάνω από το 1/3 του πληθυσμού της λόγω της πανούκλας και μέχρι που να καταλάβουν ότι οι συνθήκες υγιεινής ήταν που ευθύνονταν για το χάλι τους, ξόρκιζαν το κακό με ματζούνια, προσευχές, ακόμη και τους Εβραίους ενοχοποιήσαν για την εξάπλωση της πανδημίας , σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις τους έκαψαν ζωντανούς κατά χιλιάδες!
Ανέκαθεν με γοήτευε η εποχή κι έχω διαβάσει πολύ υλικό, ιστορία και λογοτεχνία σχετικά με την εποχή, απόδειξη πως 2-3 από τα πλέον αγαπημένα μου βιβλία αφορούν το μεσαίωνα.
Παρακάτω η πορεία μας ξαναέβγαλε σε μπαλκόνι σε άλλο πύργο με θέα προς το Ναό του Νέφσκι αυτή τη φορά.
Μέσα ξανά με άλλη θεματολογία, ποιός σιχαίνεται τα μαμούνια;;
Η ατρόμητη πάντως @MarieAries που ταξιδεύει μόνη στην υποσαχάρια Αφρική, ανεβαίνει σε κάτι περίεργα τρένα και κοιμάται όλη νύχτα πάνω σε χυτοσίδηρο...πίνει νερό και τρώει όπου βρει χωρίς να την πιάνουν στομαχικά μόλις αντίκρυσε τα συμπαθητικά αυτά υπερμεγέθη έντομα έβγαλε κάτι τσιρίδες που ακούστηκε μέχρι το...Μεσαίωνα
Εγώ που δεν είχα ιδέα ότι τρομάζει με αυτά στεκόμουν παραδίπλα αμέριμνη και πετάχτηκα μέχρι το ταβάνι από τις φωνές της!
Παραδίπλα είχε αυτό
Είπα την Μαρία να πάει πιο πίσω κι έκανα αυτό που μας προέτρεπε το κεφαλάρι...
Και την έστειλα αμέσως στο γιό μου που όταν ήταν 7-8 χρονών είχε πάθει μια ανεξήγητη εντομοαραχνοφοβία και είχα κάνει το ΤΕΖΑ τον καλύτερο φίλο μου-έπρεπε κάθε βράδι πριν πέσει για ύπνο να κάνουμε μαζί ενδελεχή επιθεώρηση σε όλο του το δωμάτιο, κυρίως κάτω από σκεπάσματα και κρεβάτι και αφού τον διαβεβαίωνα κάτι δεκάδες φορές ότι τα εξολόθρευσα όλα τα έντομα της γειτονιάς, τότε μόνο έκλεινε το μάτι του και ηρεμούσε και η φουκαριάρα η μάνα του
Μου απάντησε με μία τρομαγμένη φατσούλα στο μέσεντζερ, απόδειξη ότι τα παιδικά τραύματα τα κουβαλάμε εσαεί.
Εγώ με τα έντομα είμαι χαρακτηριστικά άνετη πράγμα που όμως δε συμβαίνει αντίστοιχα με τα φιδάκια οποιουδήποτε μεγέθους. Ευτυχώς στις Βαλτικές δεν υπήρχε περίπτωση να σκοντάψουμε πάνω σε κάτι τέτοιο, οπότε παρέμεινα ψύχραιμη.
Μπαλκόνια και μουσείο τελείωσαν σχετικά σύντομα-ειδικά τη διαδρομή στα μπαλκόνια την περίμενα αρκετά μεγαλύτερη κι απογοητεύτηκα.
Οπότε περάσαμε στο επόμενο μενού που ήταν τα υπόγεια περάσματα.
Είχα ήδη διαβάσει ότι αυτά ανακαλύφθηκαν πολύ αργότερα και χρησιμοποιήθηκαν ανά δεκαετία για διαφορετικούς σκοπούς.
Τα έχουν δε φωτισμένα με ιδιαίτερο τρόπο και είναι και λίγο σπούκι....
Πανκιό τη δεκαετία του 90
Αυτός ξέμεινε εκεί μέσα από το Μεσαίωνα
Εν τω μεταξύ μέσα στις στοές πετύχαμε ένα τύπο ο οποίος ήταν εντελώς αναγεννησιακή μορφή, φορούσε δε αυτή τη μακριά ρεντικότα, αν στεκόταν κάπου ακίνητος θα ορκιζόμουν ότι είναι ρέπλικα!!
Κάναμε ότι βγάζουμε φωτό τα εκθέματα αλλά μας τσάκωσε! Θεούλης!
Επίσης η συγκεκριμένη φωτό εγείρει και το αιώνιο ερώτημα. Γιατί οι πανύψηλοι άντρες προτιμούν τις κοντές;
Ωραία εμπειρία τα περάσματα αλλά γνώμη μου είναι πως υπάρχουν αρκετά κενά, θα μπορούσαν να έχουν περισσότερα εκθέματα. Επιστρέφεις μάλιστα από την ίδια διαδρομή, τα βλέπεις θες δε θες και δεύτερη φορά.
Βγήκαμε έξω όπου χιόνιζε πια ακατάπαυστα.
Επόμενη στάση η χιπστεράδικη γειτονιά Telliskivi Hipster ενάμισι περίπου χιλιόμετρο από το σημείο που βρισκόμασταν.
Βγήκαμε έξω από την παλιά πόλη, δεν υπήρχε τίποτε το ενδιαφέρον. Μια σύγχρονη ευρωπαική πόλη σαν όλες τις άλλες.
Περάσαμε ένα σχολείο
και τις γραμμές του τρένου
σκόρπια κτίρια με γκράφιτι και αρκετά καφέ/εστιατόρια
Το αγαπημένο μου με τον κύβο του Rubik στην οροφή.
Προχωρήσαμε προς την κλειστή αγορά Balti Jaama Turg και να πάμε για φαγητό.
Λίγο παρακάτω υπήρχε ένα βαγόνι από τρένο που το έχουν μετατρέψει σε εστιατόριο
Βρήκαμε την αγορά
Ψάχναμε να φάμε κάτι ντόπιο αλλά τζίφος. Είχαν μπεργκεράδικα, κινέζικο, πιτσαρία αλλά κάτι σε σούπα και σολομό που θέλαμε εμείς, νάδα.
Με τα πολλά βρήκαμε ένα εστιατόριο, τσεκάραμε τις τιμές , μεταβολή και πίσω...
Γενικά ένα σοκ με τις τιμές το είχαμε πάθει παντού, το δικαιολογούσαμε λόγω της συχνής επίσκεψης των Φινλανδών και της υπερτουριστικότητας της περιοχής, ελπίζοντας ότι παρακάτω θα βρίσκαμε πιο λογικές καταστάσεις.
Βγήκαμε ξανά έξω και ψάχναμε στα διάσπαρτα εστιατόρια-ακόμα και οι καντίνες που δεν είχαν καν χώρο να καθίσεις να φας ήταν παράλογα ακριβές.
Νικητής το παρακάτω μαγαζάκι, πολύ συμπαθητικό, μπόχο, και δεν μας ξύρισαν κόντρα.
Δοκιμάσαμε επιτέλους τον ντόπιο φρέσκο σολομό, εξαιρετικός.
Μετά από αυτό και εφόσον είχαμε συμπληρώσει όλα όσα είχαμε στη λίστα για να δούμε , επιστρέψαμε στο χόστελ όπου είχαμε ήδη παραδώσει το δωμάτιο και αράξαμε στο σαλονάκι να περάσει η ώρα.
Το βραδινό λεωφορείο που θα μας πήγαινε μια κ έξω Βίλνιους έφευγε στις 22.30-είχαμε αρκετές ώρες για σκότωμα αλλά ευτυχώς εκείνη την ώρα το χόστελ ήταν έρημο.
Ακόμη κι ο ρεσεψιονίστας την είχε κοπανήσει, πήραμε κουβερτούλα φλις κ αράξαμε στους καναπέδες..
Πάνω στο χαλάρωμα χτύπησε το κουδούνι-άνοιξα, μπαίνει πιτσιρικάς με μπακπάκ.
Εγώ έχω βγάλει παπούτσια είμαι άνετη με την σαγιονάρα και φόρμες. Μου λέει θέλω να κάνω τσεκ ιν, έχω κράτηση. Μου τη δείχνει.
Λέω δεν είναι εδώ ο υπεύθυνος, δεν έχω ιδέα που είναι.
Δεν μπορείτε λέει να με βάλετε εσείς;
Δε βαριέσαι πόσο δύσκολο να είναι ένα τσεκ ιν ;
Αλλά πριν τον στείλω αυθαίρετα πιο μέσα, είπα να φωνάξω έναν πιο αρμόδιο και συνέχισα την ξάπλα μου.
Βραδάκι πια πήγαμε στο σταθμό των λεωφορείων, προμηθευτήκαμε σνακς και νερά για το ταξίδι και βολευτήκαμε στις θέσεις μας.
Τελικά νερό και καφέ προσέφεραν δωρεάν μέσα στο λεωφορείο.
Η Lux Express έχει στο μεταξύ κάτι υπέροχα λεωφορεία με καθίσματα-κρεβάτια, τα οποία όμως ΔΕΝ τα χρησιμοποιεί στο ολονύκτιο ταξίδι αλλά μόνο στο ημερήσιο. Τη λογική δεν την κατάλαβα ποτέ.
Ευτυχώς όμως το λεωφορείο δεν ήταν πλήρες. Η διπλανή διπλή θέση ήταν άδεια κι έτσι απλώθηκα, και προσπάθησα να κοιμηθώ.
Η γραμμή έκανε το δρομολόγιο Ταλίν-Ρίγα-Βίλνιους. Εμείς έχοντας εισιτήριο επιστροφής από τη Ρίγα, το κάναμε αναγκαστικά ανάποδα, όταν όμως κάπου μέσα στη νύχτα άνοιξα τα μάτια μου και είδα πινακίδα "Riga", δεν κατάφερα να εμποδίσω τη σκέψη πως τυπικά έχω πατήσει σε άλλη μια χώρα άσχετα αν (πρακτικά) δεν την έχω δει ακόμη καθόλου. Καλά με λέει πινεζάκια η Μαρία
06:40 ακριβώς όπως ήταν προγραμματισμένο μπήκαμε στο σταθμό των λεωφορείων του Βίλνιους το οποίο εντελώς τυχαία μας υποδεχόταν την ημέρα των γενεθλίων του!
700 χρόνια από τη δημιουργία της πόλης με αρκετές εκδηλώσεις τις οποίες είχαμε πάρει χαμπάρι μόλις μερικές μέρες πριν φύγουμε.
Σημειώσαμε τα εβέντς με κυριότερο το μεγάλο πάρτι με live σχήματα, σόου με φώτα κ λέιζερ προσκαλούσε όλους τους κατοίκους στο κέντρο της πόλης το ίδιο βράδι!
Νυσταγμένες, σα τα ζόμπι από την κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου όλη νύχτα στο λεωφορείο πήραμε το δρόμο για το χόστελ.
Λίγο πριν φτάσουμε βρήκαμε μια κλειστή αγορά κ ένα φούρνο. Πήραμε πρωινό με καφέ να συνέλθουμε κάπως, μια και θα έπρεπε να αντέξουμε και να ανταπεξέλθουμε μέχρι την ώρα που θα μας έδιναν το δωμάτιό μας για να ξεκουραστούμε.
Για μένα προσωπικά ξεκινούσε το καλύτερο μέρος του ταξιδιού.
Το πρωινό μας υποδέχθηκε με φρέσκο χιονάκι.
Ξανά μανά τις ίδιες βόλτες γιατί χορταίνονται τέτοιες εικόνες; δε χορταίνονται....
Φύγαμε για τους πύργους για να περπατήσουμε γύρω γύρω και να δούμε το μουσείο.
Πριν φτάσουμε είδαμε το κυβερνείο
Το Kiek in de Kök είναι ένα σύμπλεγμα που περιλαμβάνει οχυρώσεις , υπόγεια περάσματα και αμυντικούς πύργους του 15ου αιώνα.
Οι πύργοι είναι οι Ταλίν Nunna, Sauna and Kuldjala Tower και πλέον λειτουργούν ως μουσείο μαζί με τα υπόγεια περάσματα 300 περίπου μέτρων-Bastion Passages που κατασκευάστηκαν τον 17ο-18ο αιώνα.
Το complex εισιτήριο για όλα κόστισε 12 € το άτομο και ξεκινήσαμε τη βόλτα.
Ξεκινήσαμε από τα μπαλκόνια στους πύργους
Τα καλά του να ταξιδεύεις off season είναι ότι τα βλέπεις όλα ήσυχα!
Χαζεύαμε τη θέα ξανά και ξανά
'Ενα με το κεφάλι είχε γίνει ο σκούφος τόσες μέρες...'Ασε που όταν τον έβγαζα στους εσωτερικούς χώρους το μαλλί μου ήταν σαν τον σπιρτούλη από το στατικό ηλεκτρισμό
Μετά το πρώτο μπαλκόνι η διαδρομή σ έβαζε πάλι μέσα στον πύργο, ανεβοκατέβαινες σκαλιά και έβλεπες αίθουσες από το μουσείο.
Bad news
Ο τύπος με τα μαύρα δεν είναι ο....χάρος αλλά ο γιατρός της εποχής! Φορούσε δε μαύρη στολή και προβοσκίδα για να προστατευθεί από την πανούκλα όσο εξέταζε τους ασθενείς του.
Κάτι δηλαδή σαν τη σύγχρονη Ν-95 για την Covid
Αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα η συγκεκριμένη προστασία ήταν μάλλον ανεπιτυχής αφού η Ευρώπη κατά το μεσαίωνα έχασε πάνω από το 1/3 του πληθυσμού της λόγω της πανούκλας και μέχρι που να καταλάβουν ότι οι συνθήκες υγιεινής ήταν που ευθύνονταν για το χάλι τους, ξόρκιζαν το κακό με ματζούνια, προσευχές, ακόμη και τους Εβραίους ενοχοποιήσαν για την εξάπλωση της πανδημίας , σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις τους έκαψαν ζωντανούς κατά χιλιάδες!
Ανέκαθεν με γοήτευε η εποχή κι έχω διαβάσει πολύ υλικό, ιστορία και λογοτεχνία σχετικά με την εποχή, απόδειξη πως 2-3 από τα πλέον αγαπημένα μου βιβλία αφορούν το μεσαίωνα.
Παρακάτω η πορεία μας ξαναέβγαλε σε μπαλκόνι σε άλλο πύργο με θέα προς το Ναό του Νέφσκι αυτή τη φορά.
Μέσα ξανά με άλλη θεματολογία, ποιός σιχαίνεται τα μαμούνια;;
Η ατρόμητη πάντως @MarieAries που ταξιδεύει μόνη στην υποσαχάρια Αφρική, ανεβαίνει σε κάτι περίεργα τρένα και κοιμάται όλη νύχτα πάνω σε χυτοσίδηρο...πίνει νερό και τρώει όπου βρει χωρίς να την πιάνουν στομαχικά μόλις αντίκρυσε τα συμπαθητικά αυτά υπερμεγέθη έντομα έβγαλε κάτι τσιρίδες που ακούστηκε μέχρι το...Μεσαίωνα
Εγώ που δεν είχα ιδέα ότι τρομάζει με αυτά στεκόμουν παραδίπλα αμέριμνη και πετάχτηκα μέχρι το ταβάνι από τις φωνές της!
Παραδίπλα είχε αυτό
Είπα την Μαρία να πάει πιο πίσω κι έκανα αυτό που μας προέτρεπε το κεφαλάρι...
Και την έστειλα αμέσως στο γιό μου που όταν ήταν 7-8 χρονών είχε πάθει μια ανεξήγητη εντομοαραχνοφοβία και είχα κάνει το ΤΕΖΑ τον καλύτερο φίλο μου-έπρεπε κάθε βράδι πριν πέσει για ύπνο να κάνουμε μαζί ενδελεχή επιθεώρηση σε όλο του το δωμάτιο, κυρίως κάτω από σκεπάσματα και κρεβάτι και αφού τον διαβεβαίωνα κάτι δεκάδες φορές ότι τα εξολόθρευσα όλα τα έντομα της γειτονιάς, τότε μόνο έκλεινε το μάτι του και ηρεμούσε και η φουκαριάρα η μάνα του
Μου απάντησε με μία τρομαγμένη φατσούλα στο μέσεντζερ, απόδειξη ότι τα παιδικά τραύματα τα κουβαλάμε εσαεί.
Εγώ με τα έντομα είμαι χαρακτηριστικά άνετη πράγμα που όμως δε συμβαίνει αντίστοιχα με τα φιδάκια οποιουδήποτε μεγέθους
. Ευτυχώς στις Βαλτικές δεν υπήρχε περίπτωση να σκοντάψουμε πάνω σε κάτι τέτοιο, οπότε παρέμεινα ψύχραιμη.Μπαλκόνια και μουσείο τελείωσαν σχετικά σύντομα-ειδικά τη διαδρομή στα μπαλκόνια την περίμενα αρκετά μεγαλύτερη κι απογοητεύτηκα.
Οπότε περάσαμε στο επόμενο μενού που ήταν τα υπόγεια περάσματα.
Είχα ήδη διαβάσει ότι αυτά ανακαλύφθηκαν πολύ αργότερα και χρησιμοποιήθηκαν ανά δεκαετία για διαφορετικούς σκοπούς.
Τα έχουν δε φωτισμένα με ιδιαίτερο τρόπο και είναι και λίγο σπούκι....
Πανκιό τη δεκαετία του 90
Αυτός ξέμεινε εκεί μέσα από το Μεσαίωνα
Εν τω μεταξύ μέσα στις στοές πετύχαμε ένα τύπο ο οποίος ήταν εντελώς αναγεννησιακή μορφή, φορούσε δε αυτή τη μακριά ρεντικότα, αν στεκόταν κάπου ακίνητος θα ορκιζόμουν ότι είναι ρέπλικα!!
Κάναμε ότι βγάζουμε φωτό τα εκθέματα αλλά μας τσάκωσε! Θεούλης!
Επίσης η συγκεκριμένη φωτό εγείρει και το αιώνιο ερώτημα. Γιατί οι πανύψηλοι άντρες προτιμούν τις κοντές;
Ωραία εμπειρία τα περάσματα αλλά γνώμη μου είναι πως υπάρχουν αρκετά κενά, θα μπορούσαν να έχουν περισσότερα εκθέματα. Επιστρέφεις μάλιστα από την ίδια διαδρομή, τα βλέπεις θες δε θες και δεύτερη φορά.
Βγήκαμε έξω όπου χιόνιζε πια ακατάπαυστα.
Επόμενη στάση η χιπστεράδικη γειτονιά Telliskivi Hipster ενάμισι περίπου χιλιόμετρο από το σημείο που βρισκόμασταν.
Βγήκαμε έξω από την παλιά πόλη, δεν υπήρχε τίποτε το ενδιαφέρον. Μια σύγχρονη ευρωπαική πόλη σαν όλες τις άλλες.
Περάσαμε ένα σχολείο
και τις γραμμές του τρένου
σκόρπια κτίρια με γκράφιτι και αρκετά καφέ/εστιατόρια
Το αγαπημένο μου με τον κύβο του Rubik στην οροφή.
Προχωρήσαμε προς την κλειστή αγορά Balti Jaama Turg και να πάμε για φαγητό.
Λίγο παρακάτω υπήρχε ένα βαγόνι από τρένο που το έχουν μετατρέψει σε εστιατόριο
Βρήκαμε την αγορά
Ψάχναμε να φάμε κάτι ντόπιο αλλά τζίφος. Είχαν μπεργκεράδικα, κινέζικο, πιτσαρία αλλά κάτι σε σούπα και σολομό που θέλαμε εμείς, νάδα.
Με τα πολλά βρήκαμε ένα εστιατόριο, τσεκάραμε τις τιμές , μεταβολή και πίσω...
Γενικά ένα σοκ με τις τιμές το είχαμε πάθει παντού, το δικαιολογούσαμε λόγω της συχνής επίσκεψης των Φινλανδών και της υπερτουριστικότητας της περιοχής, ελπίζοντας ότι παρακάτω θα βρίσκαμε πιο λογικές καταστάσεις.
Βγήκαμε ξανά έξω και ψάχναμε στα διάσπαρτα εστιατόρια-ακόμα και οι καντίνες που δεν είχαν καν χώρο να καθίσεις να φας ήταν παράλογα ακριβές.
Νικητής το παρακάτω μαγαζάκι, πολύ συμπαθητικό, μπόχο, και δεν μας ξύρισαν κόντρα.
Δοκιμάσαμε επιτέλους τον ντόπιο φρέσκο σολομό, εξαιρετικός.
Μετά από αυτό και εφόσον είχαμε συμπληρώσει όλα όσα είχαμε στη λίστα για να δούμε , επιστρέψαμε στο χόστελ όπου είχαμε ήδη παραδώσει το δωμάτιο και αράξαμε στο σαλονάκι να περάσει η ώρα.
Το βραδινό λεωφορείο που θα μας πήγαινε μια κ έξω Βίλνιους έφευγε στις 22.30-είχαμε αρκετές ώρες για σκότωμα αλλά ευτυχώς εκείνη την ώρα το χόστελ ήταν έρημο.
Ακόμη κι ο ρεσεψιονίστας την είχε κοπανήσει, πήραμε κουβερτούλα φλις κ αράξαμε στους καναπέδες..
Πάνω στο χαλάρωμα χτύπησε το κουδούνι-άνοιξα, μπαίνει πιτσιρικάς με μπακπάκ.
Εγώ έχω βγάλει παπούτσια είμαι άνετη με την σαγιονάρα και φόρμες. Μου λέει θέλω να κάνω τσεκ ιν, έχω κράτηση. Μου τη δείχνει.
Λέω δεν είναι εδώ ο υπεύθυνος, δεν έχω ιδέα που είναι.
Δεν μπορείτε λέει να με βάλετε εσείς;
Δε βαριέσαι πόσο δύσκολο να είναι ένα τσεκ ιν ;
Αλλά πριν τον στείλω αυθαίρετα πιο μέσα, είπα να φωνάξω έναν πιο αρμόδιο και συνέχισα την ξάπλα μου.
Βραδάκι πια πήγαμε στο σταθμό των λεωφορείων, προμηθευτήκαμε σνακς και νερά για το ταξίδι και βολευτήκαμε στις θέσεις μας.
Τελικά νερό και καφέ προσέφεραν δωρεάν μέσα στο λεωφορείο.
Η Lux Express έχει στο μεταξύ κάτι υπέροχα λεωφορεία με καθίσματα-κρεβάτια, τα οποία όμως ΔΕΝ τα χρησιμοποιεί στο ολονύκτιο ταξίδι αλλά μόνο στο ημερήσιο. Τη λογική δεν την κατάλαβα ποτέ.
Ευτυχώς όμως το λεωφορείο δεν ήταν πλήρες. Η διπλανή διπλή θέση ήταν άδεια κι έτσι απλώθηκα, και προσπάθησα να κοιμηθώ.
Η γραμμή έκανε το δρομολόγιο Ταλίν-Ρίγα-Βίλνιους. Εμείς έχοντας εισιτήριο επιστροφής από τη Ρίγα, το κάναμε αναγκαστικά ανάποδα, όταν όμως κάπου μέσα στη νύχτα άνοιξα τα μάτια μου και είδα πινακίδα "Riga", δεν κατάφερα να εμποδίσω τη σκέψη πως τυπικά έχω πατήσει σε άλλη μια χώρα άσχετα αν (πρακτικά) δεν την έχω δει ακόμη καθόλου. Καλά με λέει πινεζάκια η Μαρία
06:40 ακριβώς όπως ήταν προγραμματισμένο μπήκαμε στο σταθμό των λεωφορείων του Βίλνιους το οποίο εντελώς τυχαία μας υποδεχόταν την ημέρα των γενεθλίων του!
700 χρόνια από τη δημιουργία της πόλης με αρκετές εκδηλώσεις τις οποίες είχαμε πάρει χαμπάρι μόλις μερικές μέρες πριν φύγουμε.
Σημειώσαμε τα εβέντς με κυριότερο το μεγάλο πάρτι με live σχήματα, σόου με φώτα κ λέιζερ προσκαλούσε όλους τους κατοίκους στο κέντρο της πόλης το ίδιο βράδι!
Νυσταγμένες, σα τα ζόμπι από την κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου όλη νύχτα στο λεωφορείο πήραμε το δρόμο για το χόστελ.
Λίγο πριν φτάσουμε βρήκαμε μια κλειστή αγορά κ ένα φούρνο. Πήραμε πρωινό με καφέ να συνέλθουμε κάπως, μια και θα έπρεπε να αντέξουμε και να ανταπεξέλθουμε μέχρι την ώρα που θα μας έδιναν το δωμάτιό μας για να ξεκουραστούμε.
Για μένα προσωπικά ξεκινούσε το καλύτερο μέρος του ταξιδιού.
Last edited:
σε κάθε ταξίδι, τα απολύτως απαραίτητα ήταν κάτι αναρίθμητα νεσεσέρ διαφόρων μεγεθών που λέει δεν πάει πουθενά χωρίς αυτά….υγρά μαντηλάκια για κάθε χρήση, μαντηλάκια ντεμακιγιάζ, μαντηλάκια αντισηπτικά, μαντηλάκια για τον κ@@@λο και γενικώς μαντηλάκια!
