evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.952
- Likes
- 16.670
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Ρίγα
Σηκωθήκαμε νωρίς διότι σήμερα είχαμε τηλεοπτικά καθήκοντα!
'Επρεπε να πάμε στην Πλατεία του Δημαρχείου για να βρούμε τη σωστή γωνία λήψης και να κάνουμε τα απαραίτητα τεστ με το control room του Alpha Tv.
Τότε ανακάλυψα ότι εγώ ακουστικά γιοκ! 'Εψαξα παντού και θυμήθηκα πως τελευταία φορά τα είδα στο φλιξμπας, όπου και φαινομενικά τα σκόρπισα. Ελαφρύ να είναι το χώμα που τα σκεπάζει...
Πριν ξεκινήσουμε μας κουβαλήθηκε η γκασπαζά από τη ρεσεψιόν μπας και γλυτώσει την άσχημη αξιολόγηση που έβλεπε να της έρχεται και κράξαμε λίγο ακόμη για τον ψόφο του δωματίου.
Μας ρώτησε αν ξέρουμε που πήγαν οι τιμές του αερίου και μας πληροφόρησε πως στο δικό της σπίτι έχει 15 βαθμούς! της είπαμε το αυτονόητο-ότι δεν μένουμε σπίτι της τσάμπα αλλά έχουμε ήδη πληρώσει γι αυτό το ρημάδι και πως δεν είχαμε θέμα σε καμία από τις 3 χώρες που είχαμε ήδη περάσει. Φυσικά άκρη δε βρέθηκε, τα ρέστα τα είπαμε εμείς στα reviews.....
Ύστερα από 8 μέρες στο δρόμο ήταν η πρώτη μέρα που βλέπαμε το χρώμα του ουρανού και υπήρχε βάσιμη υποψία ότι κάποια στιγμή θα σκάσει μύτη και ο ήλιος
Στον αντίποδα είχε φοβερό κρύο ίσως το πιο γερό από όλες τις μέρες. Σε ξύριζε κόντρα... Έβγαζες το γάντι και το χέρι ξύλιαζε στη στιγμή.
Η Πλατεία βέβαια στο φως της ημέρας ήταν πανέμορφη και βγάλαμε 25.000 φωτογραφίες.
Μια και είμαστε εδώ και περιμένουμε ας πούμε και δυό λόγια.
Το House of the Blackheads ιδρύθηκε από την Αδελφότητα των Μαύρων Στίξεων κάπου στον 14ο αιώνα η οποία αδελφότητα ήταν μια συνομωταξία από εργένηδες εμπόρους, εφοπλιστών και αλλοδαπούς της Ρίγας. Το κτίριο καταστράφηκε κατά το Β'Παγκόσμιο Πόλεμο από βομβαρδισμούς και ότι έμεινε το αποτελείωσαν οι Σοβιετικοί αργότερα...Δημιουργήθηκε εκ νέου από το 1996 έως το 1999 και σήμερα λειτουργεί ως μουσείο το οποίο όμως ήταν κλειστό λόγω εργασιών ενώ στον τελευταίο όροφο διατίθεται μια υπέροχη αίθουσα για χορό και κάθε Τρίτη γίνονται εκεί μιλόγκες (πάρτυ τάγκο), έτσι αφού ήτανε Σάββατο δεν ευτύχησα να τη χαρώ, χάνοντας μια μοναδική ευκαιρία να χορέψω σε μια τόσο εμβληματική αίθουσα, πιστεύω θα ήταν πολύ όμορφη εμπειρία (για εμάς που ασχολούμαστε με αυτό το χορό)
Παρακάτω στην ίδια πλατεία υπήρχε το κτίριο του Δημαρχείου που ήταν αδιάφορο όπως και το Τεχνικό πανεπιστήμιο της Ρίγας που ήταν άσχημο.
Το Μουσείο Κατοχής της Λετονίας είχε φυζίκ Σοβιέτ
Το βαρύγδουπο Αγαλμα Riflemen (κάτι σαν άγνωστος στρατιώτης) προς τιμή των στρατιωτών που πολέμησαν στο Β'Παγκόσμιο Πόλεμο
Και όσο τα φωτογραφίζαμε αυτά, περιμέναμε να μας καλέσουν από τον Alpha για να γίνει η σύνδεση. Και περιμέναμε και περιμέναμε στον ψόφο...Ευτυχώς είχε ένα σούπερ μάρκετ παραδίπλα, μπαίναμε και μαζεύαμε ζέστη ενώ οι φίλοι μας πίσω στην Ελλάδα μας έκραζαν που για χάρη μας είχαν στηθεί μπροστά από την τιβι και έβλεπαν Μάνεση με το ζόρι....
Μία μέρα είχαμε όλη κι όλη για τη Ρίγα και σχεδόν τη μισή μας την έφαγαν στην αναμονή.
Τελικά μας έβγαλαν τελευταίες....και καταιδρωμένες λίγο πριν κλείσουν την εκπομπή με τα 10 λεπτά ρεπορτάζ που τάχα θα μας αφιέρωναν να περιορίζονται με το ζόρι στα 3,5 δίχως ουσιαστικά να προλάβει να μιλήσει η Μαρία για τα πιο ιδιαίτερα ταξίδια της καθώς και τον τρόπο που επιλέγει να ταξιδέψει το οποίο είναι και αυτό που τη διαφοροποιεί από την πλειοψηφία των τουριστών-ταξιδιωτών.
Ακόμη κι έτσι, με όσα πρόλαβε να πει και κυρίως να δείξει-ομολογουμένως οι εικόνες από το ταξίδι μας είναι πιο δυνατές από τα λόγια, αν θέλετε ρίξτε μια ματιά όσοι δεν το είδατε από τα σόσιαλ...
Εγώ στο ρόλο του Πασοκτσή-κάμεραμαν
Το εμφανώς Σαχάρα στο τέλος είναι εμφανώς....Πακιστάν
Σαχάρα τον βόλεψε, Σαχάρα το βάφτισε, να του χαλάσουμε το χατήρι;
Γελάσαμε πολύ μ αυτό πάντως!
Φιλέαααα, εεεε θέλω να πω Μαρία άντε πάμε, θα μας πιάσει η νύχτα για να γίνεις διάσημη
Βάλαμε το τούρμπο λοιπόν και τρέξαμε να εκμεταλλευτούμε το φως της ημέρας.
Ο 'Αγιος Πέτρος ξανά (βοήθειά μας)
7 φορές καταστράφηκε το καμπαναριό από πυρκαγιά και τώρα βλέπουμε το 8ο!
και μετά βόλτα στην παλιά πόλη Vecriga
Cathedral Dom
Dom Cathedral
Συγνώμη αλλά είχα φτάσει το όριό μου με τόσες εκκλησίες πια, δεν έμπαινα μέσα πλέον.
Εκκλησία της Παναγίας των Θλίψεων!
Προεδρική Κατοικία
Three Brothers
Εδώ βλέπετε μόνο τα 2 από τα τρία αδερφάκια γιατί μπήκαν μπροστά κάτι 5χρονα μπροστά και δεν ήταν ευγενικό να τα διώξουμε (παρότι ομολογώ ότι πολύ θα το θέλαμε!)
Τα τρία αυτά οικήματα αντιπροσωπεύουν τις τρείς διαφορετικές περιόδους ανάπτυξης στην κατασκευή κτιρίων της Ρίγα.
Αυτή είναι η Σουηδική Πύλη
και εκεί εντοπίσαμε και το Bar Garaza που είχαμε ήδη σημειωμένο στη λίστα μας και το βάλαμε στο πλάνο για το βράδυ
Ωραιότατη η παλιά πόλη πολύ μου άρεσε!
Σειρά είχε το Μνημείο της Ελευθερίας
Κατακόκκινα ήταν τα πρόσωπα των καημένων των φαντάρων μέχρι τ αυτιά τους από την παγωνιά!
Ο Ποταμός Νταουγκάβα
Επιτέλους βγήκε ο ήλιος και το φως έδωσε χρώμα στα πάντα, το σκηνικό ομόρφυνε πολύ και βγάλαμε άλλες 85.000 φωτογραφίες
Χάζεψα από την ομορφιά!
Το δείγμα ηλίου έκανε το θαύμα του και βγήκαν οι Ριγα-νιώτες (πως να τους λένε αυτούς) Λετονοί στους δρόμους σαν τα μυρμήγκια και θα έπαιρνα όρκο ότι είδα μερικούς να χαμογελούν!
'Οπερα
Ξελιγωθήκαμε όμως οπότε γυρίσαμε πίσω να βρούμε το Lido που ερχόταν πολλάκις συστημένο και εγώ το είχα σημειώσει από τον @giannismits. Πρόκειται για αλυσίδα εστιατορίων self service με πολύ καλές τιμές και νόστιμο φαγητό.
Τελευταία μέρα σήμερα επιβαλλόταν να τιμήσουμε τον λατρεμένο μας σολομό.
'Οπως το βλέπετε το πιάτο μαζί με το κρασάκι, στοίχισε 16 ευρώ. 'Οχι όσο φθηνά θα περιμέναμε το σολομό στον τόπο που ψαρεύεται αλλά χαλάλι.
Τσεκάραμε τις πινέζες μας νομίζοντας πως μας είχε μείνει μόνο η κλειστή αγορά.
Εσύ είσαι που το λες...
Από τη βιασύνη ξεχάσαμε την Alberta Iela την οδό με τα εμβληματικά νεοκλασσικά!
Δε γινόταν να μείνει απέξω οπότε ουσιαστικά κάναμε τον ίδιο δρόμο προς τα πίσω, περάσαμε πάλι το Μνημείο Ελευθερίας και συνεχίσαμε.
Στη διαδρομή ξανά μανά διαμαρτυρίες για τον πόλεμο
Σε μεγάλη εκτίμηση τον έχουν τον Πούτιν!
Μετά τη στροφή έλεγξα το maps, έλεγε σε 200 μέτρα φτάσατε ενώ μας προυπάντησε αυτή η Lamborghini
και μετά μια Porsche. Φτωχαδάκια όλοι σ αυτή τη γειτονιά! Πόνεσε η καρδιά μου όμως που παρκάρουν αυτά τ αριστουργήματα στο δρόμο!
Αυτό ήταν λίγο παραφωνία-σαν το σπίτι της μάγισσας!
Ένα τετράγωνο ήταν όλο κι όλο αλλά έκανε τη διαφορά...
Και από κει περπατήσαμε άλλα 2,5 χιλιόμετρα ως τη Λετονική Ακαδημία Επιστημών , ένα Σταλινικό Κτίριο που ολόκληρο το σώμα του εκθέτει την άσχημη αισθητική της πατριαρχικής λατρείας σοβιετικού τύπου. Όταν πέφτει η νύχτα, τα κόκκινα φώτα στην οροφή και οι δύο πλατφόρμες από κάτω είναι σαν το φως των κεριών, και το κτίριο ονομάζεται «τούρτα του Στάλιν». Το αποκορύφωμα είναι το κατάστρωμα παρατήρησης στον 17ο όροφο. Δεν υπάρχει κτίριο που να εμποδίζει τη θέα. Μερικοί "κακόβουλοι" λένε το εξής. "Αυτή η πλατφόρμα προβολής είναι το πιο όμορφο μέρος στη Ρίγα, επειδή δεν μπορείτε να δείτε την Εθνική Ακαδημία Επιστημών από εδώ."
Και μερικές όψεις του Νταουγκάβα...
Κ πλέον μας είχε όντως μείνει μόνο η μεγαλύτερη στην Ευρώπη κλειστή αγορά Centraltirgus η οποία στεγάζεται σε 5 ανακατασκευασμένα υπόστεγα πάρκιγκ γερμανικών Zeppelin όπως oρθά με διόρθωσε η φίλη @paefstra αφού εγώ από κεκτημένη ταχύτητα είχα αναφέρει στα ίδια τα Ζέπελιν.
'Ενα από τα 5 υπόστεγα
Κι από μέσα
Και κάτι χαβιάρια τσάμπα πράμα....
Κι αν ως τώρα δεν με πιστεύατε όσοι είχατε πάει παλιότερα που τόσες μέρες ωρύομαι πως ακρίβυναν τα πάντα ρε παιδιά-κανονικό ρεπορτάζ τιμών έκανα στα σούπερ μάρκετ όλων των χωρών και μόνο η Ρίγα κάααααπως θύμιζε ότι μπορεί να βρείς τιμές φθηνότερα από Ελλάδα.
Δείτε λοιπόν με τα μάτια σας τιμές στα ιχθυοπωλεία της κλειστής αγοράς.
Τιμές ολόφρεσκου σολομού στη Βόρεια Ευρώπη...ακριβότερα από τη Λαϊκή της Μαρτίου που ψωνίζω εγώ κάθε Σάββατο
Σα να λέμε ότι θα βρω φρέσκο γαύρο (το ψάρι όχι τους άλλους) στη Ρίγα με 2 ευρώ!
Που να το πω δεν ξέρω! Στην Ούρσουλα κι αυτό; (την Φον ντερ Λάιεν)
Ξεθεωμένες πια φύγαμε για να απλώσουμε λίγο τα σακατεμένα μας ποδάρια στοπαγωμένο μας, στη ζεστή θαλμπωρή του δωματίου μας.
Τακτοποιήσαμε λίγο τα πράγματα να είμαστε έτοιμες και βγήκαμε στον πυρετό του Σαββατόβραδου να δούμε πως ξεσαλώνουν οι Λετονοί στα ρεπό τους
Θα έλεγα πως η κατάσταση ήταν λίγο χειρότερη και από την Παρασκευή!
Τα περισσότερα bar ήταν τύπου αγγλικής pub με οθόνες για να παρακολουθείς ποδόσφαιρο, επίσης σέρβιραν φαγητό, όλα σε ένα.
Φύγαμε καρφί για το Garaza που θύμιζε περισσότερο bar και είχε και όμορφη διακόσμηση.
Ανταπόκριση τιμών συνέχεια.
Κρασί και μπύρα 4-6 ευρώ.
Ποτό εισαγωγής 5,5 ευρώ
Ποτό ντόπιο πχ βότκα 8 ευρώ!!!
Κοκτέηλς 9 ευρώ!
'Αλλος για πιώμα δίχως αύριο;
Η Μαρία πήρε ένα ρούμι και επειδή της άρεσε το μπουκάλι ζήτησε να το φωτογραφίσει και να ανεβάσει ένα στόρι.
Της το έδωσε και έβγαλε αυτή την ωραία φωτογραφία
Το ποτό της όμως δεν της άρεσε γιατί με τη μεζούρα ήταν σαν αναψυκτικό.
Λέω μπροστά σου είναι το μπουκάλι, μπα λέει ντρέπομαι.
Εγώ πάλι που δεν ντρεπόμουν καθόλου και ενώ του μπάρμαν είχαν πάρει τα μπατζάκια του φωτιά από τη δουλειά διπλασίασα το ποτό της Μαρίας
Ε τι τσάμπα το ταγκ του μαγαζιού στα ινσταγκράμια;
Στη συνέχεια αυτός δεν το θυμήθηκε το μπουκάλι ποτέ κι έτσι η Μαρία απόλαυσε δυό-τρία ποτά στην υγειά του και εφόσον δεν θα τη διαβάσει ποτέ την ιστορία αυτή μπορώ να το ομολογήσω και να το μοιραστώ μαζί σας.
Αυτό ήταν λοιπόν!
Κάπου εδώ τελειώνει η αφήγησή μου. Το Πόλεμος και Ειρήνη του Τολστόι παίζει να έχει λιγότερες λεπτομέρειες.
Το επόμενο πρωί βρήκαμε ΚΑΙ τη Ρίγα χιονισμένη.
Πήραμε ένα Bolt έως το αεροδρόμιο και αναχωρήσαμε από την παγωμένη πρωτεύουσα της Λετονίας για Μπέργκαμο και από εκεί το βραδάκι για την πόλη μας ολοκληρώνοντας το μεγάλο αυτό οδοιπορικό των 9 ημερών στις χώρες της Βαλτικής.
Ολοκληρώνω και γω την ιστορία μου με μοναδική εκκρεμότητα ένα σύντομο (υπόσχομαι) επίλογο για να καταθέσω μαζεμένες τις προσωπικές μου εντυπώσεις από το ταξίδι μας και να κλείσω τυπικά τις εκκρεμότητες με το αναγνωστικό μου κοινό (τους 3 που μου έμειναν)
Σηκωθήκαμε νωρίς διότι σήμερα είχαμε τηλεοπτικά καθήκοντα!
'Επρεπε να πάμε στην Πλατεία του Δημαρχείου για να βρούμε τη σωστή γωνία λήψης και να κάνουμε τα απαραίτητα τεστ με το control room του Alpha Tv.
Τότε ανακάλυψα ότι εγώ ακουστικά γιοκ! 'Εψαξα παντού και θυμήθηκα πως τελευταία φορά τα είδα στο φλιξμπας, όπου και φαινομενικά τα σκόρπισα. Ελαφρύ να είναι το χώμα που τα σκεπάζει...
Πριν ξεκινήσουμε μας κουβαλήθηκε η γκασπαζά από τη ρεσεψιόν μπας και γλυτώσει την άσχημη αξιολόγηση που έβλεπε να της έρχεται και κράξαμε λίγο ακόμη για τον ψόφο του δωματίου.
Μας ρώτησε αν ξέρουμε που πήγαν οι τιμές του αερίου και μας πληροφόρησε πως στο δικό της σπίτι έχει 15 βαθμούς! της είπαμε το αυτονόητο-ότι δεν μένουμε σπίτι της τσάμπα αλλά έχουμε ήδη πληρώσει γι αυτό το ρημάδι και πως δεν είχαμε θέμα σε καμία από τις 3 χώρες που είχαμε ήδη περάσει. Φυσικά άκρη δε βρέθηκε, τα ρέστα τα είπαμε εμείς στα reviews.....
Ύστερα από 8 μέρες στο δρόμο ήταν η πρώτη μέρα που βλέπαμε το χρώμα του ουρανού και υπήρχε βάσιμη υποψία ότι κάποια στιγμή θα σκάσει μύτη και ο ήλιος
Στον αντίποδα είχε φοβερό κρύο ίσως το πιο γερό από όλες τις μέρες. Σε ξύριζε κόντρα... Έβγαζες το γάντι και το χέρι ξύλιαζε στη στιγμή.
Η Πλατεία βέβαια στο φως της ημέρας ήταν πανέμορφη και βγάλαμε 25.000 φωτογραφίες.
Μια και είμαστε εδώ και περιμένουμε ας πούμε και δυό λόγια.
Το House of the Blackheads ιδρύθηκε από την Αδελφότητα των Μαύρων Στίξεων κάπου στον 14ο αιώνα η οποία αδελφότητα ήταν μια συνομωταξία από εργένηδες εμπόρους, εφοπλιστών και αλλοδαπούς της Ρίγας. Το κτίριο καταστράφηκε κατά το Β'Παγκόσμιο Πόλεμο από βομβαρδισμούς και ότι έμεινε το αποτελείωσαν οι Σοβιετικοί αργότερα...Δημιουργήθηκε εκ νέου από το 1996 έως το 1999 και σήμερα λειτουργεί ως μουσείο το οποίο όμως ήταν κλειστό λόγω εργασιών ενώ στον τελευταίο όροφο διατίθεται μια υπέροχη αίθουσα για χορό και κάθε Τρίτη γίνονται εκεί μιλόγκες (πάρτυ τάγκο), έτσι αφού ήτανε Σάββατο δεν ευτύχησα να τη χαρώ, χάνοντας μια μοναδική ευκαιρία να χορέψω σε μια τόσο εμβληματική αίθουσα, πιστεύω θα ήταν πολύ όμορφη εμπειρία (για εμάς που ασχολούμαστε με αυτό το χορό)
Παρακάτω στην ίδια πλατεία υπήρχε το κτίριο του Δημαρχείου που ήταν αδιάφορο όπως και το Τεχνικό πανεπιστήμιο της Ρίγας που ήταν άσχημο.
Το Μουσείο Κατοχής της Λετονίας είχε φυζίκ Σοβιέτ
Το βαρύγδουπο Αγαλμα Riflemen (κάτι σαν άγνωστος στρατιώτης) προς τιμή των στρατιωτών που πολέμησαν στο Β'Παγκόσμιο Πόλεμο
Και όσο τα φωτογραφίζαμε αυτά, περιμέναμε να μας καλέσουν από τον Alpha για να γίνει η σύνδεση. Και περιμέναμε και περιμέναμε στον ψόφο...Ευτυχώς είχε ένα σούπερ μάρκετ παραδίπλα, μπαίναμε και μαζεύαμε ζέστη ενώ οι φίλοι μας πίσω στην Ελλάδα μας έκραζαν που για χάρη μας είχαν στηθεί μπροστά από την τιβι και έβλεπαν Μάνεση με το ζόρι....
Μία μέρα είχαμε όλη κι όλη για τη Ρίγα και σχεδόν τη μισή μας την έφαγαν στην αναμονή.
Τελικά μας έβγαλαν τελευταίες....και καταιδρωμένες λίγο πριν κλείσουν την εκπομπή με τα 10 λεπτά ρεπορτάζ που τάχα θα μας αφιέρωναν να περιορίζονται με το ζόρι στα 3,5 δίχως ουσιαστικά να προλάβει να μιλήσει η Μαρία για τα πιο ιδιαίτερα ταξίδια της καθώς και τον τρόπο που επιλέγει να ταξιδέψει το οποίο είναι και αυτό που τη διαφοροποιεί από την πλειοψηφία των τουριστών-ταξιδιωτών.
Ακόμη κι έτσι, με όσα πρόλαβε να πει και κυρίως να δείξει-ομολογουμένως οι εικόνες από το ταξίδι μας είναι πιο δυνατές από τα λόγια, αν θέλετε ρίξτε μια ματιά όσοι δεν το είδατε από τα σόσιαλ...
Εγώ στο ρόλο του Πασοκτσή-κάμεραμαν
Το εμφανώς Σαχάρα στο τέλος είναι εμφανώς....Πακιστάν
Σαχάρα τον βόλεψε, Σαχάρα το βάφτισε, να του χαλάσουμε το χατήρι;
Γελάσαμε πολύ μ αυτό πάντως!
Φιλέαααα, εεεε θέλω να πω Μαρία άντε πάμε, θα μας πιάσει η νύχτα για να γίνεις διάσημη
Βάλαμε το τούρμπο λοιπόν και τρέξαμε να εκμεταλλευτούμε το φως της ημέρας.
Ο 'Αγιος Πέτρος ξανά (βοήθειά μας)
7 φορές καταστράφηκε το καμπαναριό από πυρκαγιά και τώρα βλέπουμε το 8ο!
και μετά βόλτα στην παλιά πόλη Vecriga
Cathedral Dom
Dom Cathedral
Συγνώμη αλλά είχα φτάσει το όριό μου με τόσες εκκλησίες πια, δεν έμπαινα μέσα πλέον.
Εκκλησία της Παναγίας των Θλίψεων!
Προεδρική Κατοικία
Three Brothers
Εδώ βλέπετε μόνο τα 2 από τα τρία αδερφάκια γιατί μπήκαν μπροστά κάτι 5χρονα μπροστά και δεν ήταν ευγενικό να τα διώξουμε (παρότι ομολογώ ότι πολύ θα το θέλαμε!)
Τα τρία αυτά οικήματα αντιπροσωπεύουν τις τρείς διαφορετικές περιόδους ανάπτυξης στην κατασκευή κτιρίων της Ρίγα.
Αυτή είναι η Σουηδική Πύλη
και εκεί εντοπίσαμε και το Bar Garaza που είχαμε ήδη σημειωμένο στη λίστα μας και το βάλαμε στο πλάνο για το βράδυ
Ωραιότατη η παλιά πόλη πολύ μου άρεσε!
Σειρά είχε το Μνημείο της Ελευθερίας
Κατακόκκινα ήταν τα πρόσωπα των καημένων των φαντάρων μέχρι τ αυτιά τους από την παγωνιά!
Ο Ποταμός Νταουγκάβα
Επιτέλους βγήκε ο ήλιος και το φως έδωσε χρώμα στα πάντα, το σκηνικό ομόρφυνε πολύ και βγάλαμε άλλες 85.000 φωτογραφίες
Χάζεψα από την ομορφιά!
Το δείγμα ηλίου έκανε το θαύμα του και βγήκαν οι Ριγα-νιώτες (πως να τους λένε αυτούς) Λετονοί στους δρόμους σαν τα μυρμήγκια και θα έπαιρνα όρκο ότι είδα μερικούς να χαμογελούν!
'Οπερα
Ξελιγωθήκαμε όμως οπότε γυρίσαμε πίσω να βρούμε το Lido που ερχόταν πολλάκις συστημένο και εγώ το είχα σημειώσει από τον @giannismits. Πρόκειται για αλυσίδα εστιατορίων self service με πολύ καλές τιμές και νόστιμο φαγητό.
Τελευταία μέρα σήμερα επιβαλλόταν να τιμήσουμε τον λατρεμένο μας σολομό.
'Οπως το βλέπετε το πιάτο μαζί με το κρασάκι, στοίχισε 16 ευρώ. 'Οχι όσο φθηνά θα περιμέναμε το σολομό στον τόπο που ψαρεύεται αλλά χαλάλι.
Τσεκάραμε τις πινέζες μας νομίζοντας πως μας είχε μείνει μόνο η κλειστή αγορά.
Εσύ είσαι που το λες...
Από τη βιασύνη ξεχάσαμε την Alberta Iela την οδό με τα εμβληματικά νεοκλασσικά!
Δε γινόταν να μείνει απέξω οπότε ουσιαστικά κάναμε τον ίδιο δρόμο προς τα πίσω, περάσαμε πάλι το Μνημείο Ελευθερίας και συνεχίσαμε.
Στη διαδρομή ξανά μανά διαμαρτυρίες για τον πόλεμο
Σε μεγάλη εκτίμηση τον έχουν τον Πούτιν!
Μετά τη στροφή έλεγξα το maps, έλεγε σε 200 μέτρα φτάσατε ενώ μας προυπάντησε αυτή η Lamborghini
και μετά μια Porsche. Φτωχαδάκια όλοι σ αυτή τη γειτονιά! Πόνεσε η καρδιά μου όμως που παρκάρουν αυτά τ αριστουργήματα στο δρόμο!
Αυτό ήταν λίγο παραφωνία-σαν το σπίτι της μάγισσας!
Ένα τετράγωνο ήταν όλο κι όλο αλλά έκανε τη διαφορά...
Και από κει περπατήσαμε άλλα 2,5 χιλιόμετρα ως τη Λετονική Ακαδημία Επιστημών , ένα Σταλινικό Κτίριο που ολόκληρο το σώμα του εκθέτει την άσχημη αισθητική της πατριαρχικής λατρείας σοβιετικού τύπου. Όταν πέφτει η νύχτα, τα κόκκινα φώτα στην οροφή και οι δύο πλατφόρμες από κάτω είναι σαν το φως των κεριών, και το κτίριο ονομάζεται «τούρτα του Στάλιν». Το αποκορύφωμα είναι το κατάστρωμα παρατήρησης στον 17ο όροφο. Δεν υπάρχει κτίριο που να εμποδίζει τη θέα. Μερικοί "κακόβουλοι" λένε το εξής. "Αυτή η πλατφόρμα προβολής είναι το πιο όμορφο μέρος στη Ρίγα, επειδή δεν μπορείτε να δείτε την Εθνική Ακαδημία Επιστημών από εδώ."
Και μερικές όψεις του Νταουγκάβα...
Κ πλέον μας είχε όντως μείνει μόνο η μεγαλύτερη στην Ευρώπη κλειστή αγορά Centraltirgus η οποία στεγάζεται σε 5 ανακατασκευασμένα υπόστεγα πάρκιγκ γερμανικών Zeppelin όπως oρθά με διόρθωσε η φίλη @paefstra αφού εγώ από κεκτημένη ταχύτητα είχα αναφέρει στα ίδια τα Ζέπελιν.
'Ενα από τα 5 υπόστεγα
Κι από μέσα
Και κάτι χαβιάρια τσάμπα πράμα....
Κι αν ως τώρα δεν με πιστεύατε όσοι είχατε πάει παλιότερα που τόσες μέρες ωρύομαι πως ακρίβυναν τα πάντα ρε παιδιά-κανονικό ρεπορτάζ τιμών έκανα στα σούπερ μάρκετ όλων των χωρών και μόνο η Ρίγα κάααααπως θύμιζε ότι μπορεί να βρείς τιμές φθηνότερα από Ελλάδα.
Δείτε λοιπόν με τα μάτια σας τιμές στα ιχθυοπωλεία της κλειστής αγοράς.
Τιμές ολόφρεσκου σολομού στη Βόρεια Ευρώπη...ακριβότερα από τη Λαϊκή της Μαρτίου που ψωνίζω εγώ κάθε Σάββατο
Σα να λέμε ότι θα βρω φρέσκο γαύρο (το ψάρι όχι τους άλλους
) στη Ρίγα με 2 ευρώ!Που να το πω δεν ξέρω! Στην Ούρσουλα κι αυτό; (την Φον ντερ Λάιεν)
Ξεθεωμένες πια φύγαμε για να απλώσουμε λίγο τα σακατεμένα μας ποδάρια στο
Τακτοποιήσαμε λίγο τα πράγματα να είμαστε έτοιμες και βγήκαμε στον πυρετό του Σαββατόβραδου να δούμε πως ξεσαλώνουν οι Λετονοί στα ρεπό τους
Θα έλεγα πως η κατάσταση ήταν λίγο χειρότερη και από την Παρασκευή!
Τα περισσότερα bar ήταν τύπου αγγλικής pub με οθόνες για να παρακολουθείς ποδόσφαιρο, επίσης σέρβιραν φαγητό, όλα σε ένα.
Φύγαμε καρφί για το Garaza που θύμιζε περισσότερο bar και είχε και όμορφη διακόσμηση.
Ανταπόκριση τιμών συνέχεια.
Κρασί και μπύρα 4-6 ευρώ.
Ποτό εισαγωγής 5,5 ευρώ
Ποτό ντόπιο πχ βότκα 8 ευρώ!!!
Κοκτέηλς 9 ευρώ!
'Αλλος για πιώμα δίχως αύριο;
Η Μαρία πήρε ένα ρούμι και επειδή της άρεσε το μπουκάλι ζήτησε να το φωτογραφίσει και να ανεβάσει ένα στόρι.
Της το έδωσε και έβγαλε αυτή την ωραία φωτογραφία
Το ποτό της όμως δεν της άρεσε γιατί με τη μεζούρα ήταν σαν αναψυκτικό.
Λέω μπροστά σου είναι το μπουκάλι, μπα λέει ντρέπομαι.
Εγώ πάλι που δεν ντρεπόμουν καθόλου και ενώ του μπάρμαν είχαν πάρει τα μπατζάκια του φωτιά από τη δουλειά διπλασίασα το ποτό της Μαρίας
Ε τι τσάμπα το ταγκ του μαγαζιού στα ινσταγκράμια;Στη συνέχεια αυτός δεν το θυμήθηκε το μπουκάλι ποτέ κι έτσι η Μαρία απόλαυσε δυό-τρία ποτά στην υγειά του και εφόσον δεν θα τη διαβάσει ποτέ την ιστορία αυτή μπορώ να το ομολογήσω και να το μοιραστώ μαζί σας.
Αυτό ήταν λοιπόν!
Κάπου εδώ τελειώνει η αφήγησή μου. Το Πόλεμος και Ειρήνη του Τολστόι παίζει να έχει λιγότερες λεπτομέρειες.
Το επόμενο πρωί βρήκαμε ΚΑΙ τη Ρίγα χιονισμένη.
Πήραμε ένα Bolt έως το αεροδρόμιο και αναχωρήσαμε από την παγωμένη πρωτεύουσα της Λετονίας για Μπέργκαμο και από εκεί το βραδάκι για την πόλη μας ολοκληρώνοντας το μεγάλο αυτό οδοιπορικό των 9 ημερών στις χώρες της Βαλτικής.
Ολοκληρώνω και γω την ιστορία μου με μοναδική εκκρεμότητα ένα σύντομο (υπόσχομαι) επίλογο για να καταθέσω μαζεμένες τις προσωπικές μου εντυπώσεις από το ταξίδι μας και να κλείσω τυπικά τις εκκρεμότητες με το αναγνωστικό μου κοινό (τους 3 που μου έμειναν
)
Last edited:
σε κάθε ταξίδι, τα απολύτως απαραίτητα ήταν κάτι αναρίθμητα νεσεσέρ διαφόρων μεγεθών που λέει δεν πάει πουθενά χωρίς αυτά….υγρά μαντηλάκια για κάθε χρήση, μαντηλάκια ντεμακιγιάζ, μαντηλάκια αντισηπτικά, μαντηλάκια για τον κ@@@λο και γενικώς μαντηλάκια!
