20/10/2012
Είχαμε στη διάθεσή μας μία μέρα για να δούμε το Λόφο της Άνοιξης, όπως μεταφράζεται στα ελληνικά το "Τελ Αβίβ".
Είναι μία μοντέρνα πόλη στα παράλια της Μεσογείου με καθαρά εβραικό στοιχείο που σφύζει από ζωή.
Ξεκινήσαμε τον περίπατό μας από τη μεγάλη παραλιακή λεωφόρο με κατεύθυνση στην παλιά πόλη της Γιάφα. Η απόσταση περπατιέται άνετα με τα πόδια και επιβάλλεται να περπατηθεί, προκειμένου να απολαύσει κανείς την παραλία και να βγάλει φωτογραφίες τα εντυπωσιακά κτήρια (όπως την Όπερα, το ξενοδοχείο Daviv Intercontinental Κτλ). Περάσαμε από το όμορφο πάρκο "Sir Charles Clore" με γκαζόν και κατεβήκαμε μέχρι την παραλία, όπου πολλοί έκαναν τζόκινγκ, ενώ άλλοι ετοιμάζονταν για μπάνιο. Μακάρι να είχαμε φέρει και μεις μαγιό.Παρότι τέλη Οκτώβρη είχε ζέστη και ένα μπάνιο στη Μεσόγειο θα ήταν ό, τι έπρεπε! Είχαμε φτάσει στο τέλος της παραλιακής λεωφόρου και πλέον ανηφορίζαμε για τη Γιάφα. Σταθήκαμε απέναντι από το θέατρο της Γιάφα σε μία ειδικά διαμορφωμένη εξέδρα δίπλα σε κανόνια της οθωμανικής περιόδου προκειμένου να βγάλουμε φωτογραφίες το Τελ Αβίβ. Η φωτογραφία είναι εντυπωσιακή: φοίνικες, θάλασσα, άμμος, ουρανοξύστες συνδέουν το σκηνικό μίας μοντέρνας πόλης. Κατευθυνόμαστε στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου, καθολική εκκλησία, μπροστά από την οποία υπάρχει η πλατεία Κεντουμίμ με συντριβάνι. Η ζέστη είναι αισθητή και πίνουμε χυμό ρόδι. Ωραίος αλλά ακριβός, την επόμενη φορά μόνο νερό! Ανηφορίζουμε στους κήπους πάνω από την πλατεία. Βλέπουμε τη Γέφυρα των ευχών με το ζωδιακό κύκλο. Όποιος σταθεί πάνω της, πιάσει το ζώδιο του και κοιτάξει τη θάλασσα ευχόμενος κάτι, η ευχή του θα πραγματοποιηθεί. Η γέφυρα ήταν κλειστή όμως. Στην κορυφή του λόφου πάνω από την πλατεία Κεντουμίμ βρισκεται το Sea Breeze, ένα σύμπλεγμα γλυπτών του Revesz. Μεταξύ των δύο φημισμένων γλυπτών είναι η θυσία του Ισαάκ και η πτώση της Ιεριχούς. Η θέα από πάνω είναι όμορφη. Κατεβαίνουμε από το λόφο και περιηγούμαστε στην παλιά πόλη της Γιάφα και συγκεκριμένα στη συνοικία των καλλιτεχνών με πολλές μικρές γκαλερί. Το περπάτημα στα σοκάκια είναι ευχάριστο, ώσπου καταλήγουμε στη θάλασσα και στο λιμάνι της Γιάφα. Στο δρόμο της επιστροφής ανακαλύπτουμε την ελληνορθόδη εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και το τζαμί AL Bahr, που είναι γνωστό ως τζαμί της θάλασσας, γιατί είναι κτισμένο στο επίπεδο της θάλασσας. Φεύγοντας από τη Γιάφα φωτογραφίζουμε τον Πύργο με το Ρολόι που χτίστηκε το 1906 προς τιμή του Σουλτάνου Αμπντουλ Χαμίντ του 2ου.
Η ώρα, όμως, ακόμη είναι μεσημέρι και σκεφτόμαστε τι να κάνουμε. Χωρίς δισταγμό σταματάμε ένα ταξί και του λέμε "Καισάρεια". Ναι, θέλουμε να δούμε τα ερείπια του παλατιού και του λιμανιού που είχε χτίσει ο Ηρώδης περί το 25-13 π.Χ. Βρίσκεται στα παράλια της Μεσογείου στη μέση μεταξύ Τελ Αβίβ και Χάιφα. Σε λιγότερο από μία ώρα είμαστε εκεί. Αφού πληρώνουμε 38 σέκελ έκαστος κατευθυνόμαστε αρχικά στο θέατρο, το οποίο σώζεται σε καλή κατάσταση και χρησιμοποιείται και σήμερα για παραστάσεις κτλ. Τα ερείπια του λιμανιού που βρίσκονται μες τη θάλασσα κυριολεκτικά και ίσα που διακρίνονται κάποια. Δίπλα στο κύμα διακρίνουμε ένα - δύο ψηφιδωτά. Φωτογραφίζουμε τα απομεινάρια του ιπποδρόμου με τις παρακείμενες κερκίδες, και διάφορα ερείπια από το παλάτι και τα παρακείμενα σε αυτό κτίρια (αποθήκες, λουτρά, πραιτώριο, αρχείο φορολογικών υποθέσεων κτλ.). Μία επίσκεψη σε αυτόν τον αρχαιολογικό χώρο επιβάλλεται για όποιον έχει λίγο χρόνο. Συνολικά απαιτούνται περίπου 3 ώρες από το Τελ Αβίβ (1 ώρα για να πας, μία για να το δεις και μία για να γυρίσεις).
Απόγευμα επιστρέψαμε στο Τελ Αβίβ και είπαμε να αφιερώσουμε τις τελευταίες ώρες στην πόλη δίνοντας έμφαση στα κτίρια τεχνοτροπίας Μπάουχάους.
Ξεκινήσαμε τον τελευταίο μας περίπατο από την πλατεία όπου δολοφονήθηκε ο Γιτζάκ Ράμπιν στις 4.11.1995, όπου φωτογραφήσαμε το σχετικό μνημείο.
Συνεχίσαμε την περιήγηση στη λεωφόρο Ροτσιλντ, όπου φωτογραφίσαμε κάποια κτίρια Μπάουχάους και καταλήξαμε στο μουσείο Μπάουχάους.
Είχε φτάσει σούρουπο και μία τελευταία χαλαρή βόλτα στην παραλία ήταν ό,τι πρέπει για να τελειώσει το ταξίδι μας στο Ισραήλ...
Είχαμε στη διάθεσή μας μία μέρα για να δούμε το Λόφο της Άνοιξης, όπως μεταφράζεται στα ελληνικά το "Τελ Αβίβ".
Είναι μία μοντέρνα πόλη στα παράλια της Μεσογείου με καθαρά εβραικό στοιχείο που σφύζει από ζωή.
Ξεκινήσαμε τον περίπατό μας από τη μεγάλη παραλιακή λεωφόρο με κατεύθυνση στην παλιά πόλη της Γιάφα. Η απόσταση περπατιέται άνετα με τα πόδια και επιβάλλεται να περπατηθεί, προκειμένου να απολαύσει κανείς την παραλία και να βγάλει φωτογραφίες τα εντυπωσιακά κτήρια (όπως την Όπερα, το ξενοδοχείο Daviv Intercontinental Κτλ). Περάσαμε από το όμορφο πάρκο "Sir Charles Clore" με γκαζόν και κατεβήκαμε μέχρι την παραλία, όπου πολλοί έκαναν τζόκινγκ, ενώ άλλοι ετοιμάζονταν για μπάνιο. Μακάρι να είχαμε φέρει και μεις μαγιό.Παρότι τέλη Οκτώβρη είχε ζέστη και ένα μπάνιο στη Μεσόγειο θα ήταν ό, τι έπρεπε! Είχαμε φτάσει στο τέλος της παραλιακής λεωφόρου και πλέον ανηφορίζαμε για τη Γιάφα. Σταθήκαμε απέναντι από το θέατρο της Γιάφα σε μία ειδικά διαμορφωμένη εξέδρα δίπλα σε κανόνια της οθωμανικής περιόδου προκειμένου να βγάλουμε φωτογραφίες το Τελ Αβίβ. Η φωτογραφία είναι εντυπωσιακή: φοίνικες, θάλασσα, άμμος, ουρανοξύστες συνδέουν το σκηνικό μίας μοντέρνας πόλης. Κατευθυνόμαστε στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου, καθολική εκκλησία, μπροστά από την οποία υπάρχει η πλατεία Κεντουμίμ με συντριβάνι. Η ζέστη είναι αισθητή και πίνουμε χυμό ρόδι. Ωραίος αλλά ακριβός, την επόμενη φορά μόνο νερό! Ανηφορίζουμε στους κήπους πάνω από την πλατεία. Βλέπουμε τη Γέφυρα των ευχών με το ζωδιακό κύκλο. Όποιος σταθεί πάνω της, πιάσει το ζώδιο του και κοιτάξει τη θάλασσα ευχόμενος κάτι, η ευχή του θα πραγματοποιηθεί. Η γέφυρα ήταν κλειστή όμως. Στην κορυφή του λόφου πάνω από την πλατεία Κεντουμίμ βρισκεται το Sea Breeze, ένα σύμπλεγμα γλυπτών του Revesz. Μεταξύ των δύο φημισμένων γλυπτών είναι η θυσία του Ισαάκ και η πτώση της Ιεριχούς. Η θέα από πάνω είναι όμορφη. Κατεβαίνουμε από το λόφο και περιηγούμαστε στην παλιά πόλη της Γιάφα και συγκεκριμένα στη συνοικία των καλλιτεχνών με πολλές μικρές γκαλερί. Το περπάτημα στα σοκάκια είναι ευχάριστο, ώσπου καταλήγουμε στη θάλασσα και στο λιμάνι της Γιάφα. Στο δρόμο της επιστροφής ανακαλύπτουμε την ελληνορθόδη εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και το τζαμί AL Bahr, που είναι γνωστό ως τζαμί της θάλασσας, γιατί είναι κτισμένο στο επίπεδο της θάλασσας. Φεύγοντας από τη Γιάφα φωτογραφίζουμε τον Πύργο με το Ρολόι που χτίστηκε το 1906 προς τιμή του Σουλτάνου Αμπντουλ Χαμίντ του 2ου.
Η ώρα, όμως, ακόμη είναι μεσημέρι και σκεφτόμαστε τι να κάνουμε. Χωρίς δισταγμό σταματάμε ένα ταξί και του λέμε "Καισάρεια". Ναι, θέλουμε να δούμε τα ερείπια του παλατιού και του λιμανιού που είχε χτίσει ο Ηρώδης περί το 25-13 π.Χ. Βρίσκεται στα παράλια της Μεσογείου στη μέση μεταξύ Τελ Αβίβ και Χάιφα. Σε λιγότερο από μία ώρα είμαστε εκεί. Αφού πληρώνουμε 38 σέκελ έκαστος κατευθυνόμαστε αρχικά στο θέατρο, το οποίο σώζεται σε καλή κατάσταση και χρησιμοποιείται και σήμερα για παραστάσεις κτλ. Τα ερείπια του λιμανιού που βρίσκονται μες τη θάλασσα κυριολεκτικά και ίσα που διακρίνονται κάποια. Δίπλα στο κύμα διακρίνουμε ένα - δύο ψηφιδωτά. Φωτογραφίζουμε τα απομεινάρια του ιπποδρόμου με τις παρακείμενες κερκίδες, και διάφορα ερείπια από το παλάτι και τα παρακείμενα σε αυτό κτίρια (αποθήκες, λουτρά, πραιτώριο, αρχείο φορολογικών υποθέσεων κτλ.). Μία επίσκεψη σε αυτόν τον αρχαιολογικό χώρο επιβάλλεται για όποιον έχει λίγο χρόνο. Συνολικά απαιτούνται περίπου 3 ώρες από το Τελ Αβίβ (1 ώρα για να πας, μία για να το δεις και μία για να γυρίσεις).
Απόγευμα επιστρέψαμε στο Τελ Αβίβ και είπαμε να αφιερώσουμε τις τελευταίες ώρες στην πόλη δίνοντας έμφαση στα κτίρια τεχνοτροπίας Μπάουχάους.
Ξεκινήσαμε τον τελευταίο μας περίπατο από την πλατεία όπου δολοφονήθηκε ο Γιτζάκ Ράμπιν στις 4.11.1995, όπου φωτογραφήσαμε το σχετικό μνημείο.
Συνεχίσαμε την περιήγηση στη λεωφόρο Ροτσιλντ, όπου φωτογραφίσαμε κάποια κτίρια Μπάουχάους και καταλήξαμε στο μουσείο Μπάουχάους.
Είχε φτάσει σούρουπο και μία τελευταία χαλαρή βόλτα στην παραλία ήταν ό,τι πρέπει για να τελειώσει το ταξίδι μας στο Ισραήλ...