Το Ισραήλ ήταν απωθημένο εδώ και αρκετά χρόνια.
Δύο φορές αποπειραθήκαμε να πάμε και δύο φορές κάναμε πίσω λόγω ακύρωσης πτήσεων και αλλαγής πλάνων.
Η τρίτη φορά ήταν, όμως, και η φαρμακερή!
Έτσι λοιπόν 14 - 21 Οκτωβρίου 2012 πραγματοποιήσαμε το ταξίδι που είχαμε και στο παρελθόν σχεδιάσει αλλά ποτέ δεν είχαμε κατορθώσει να πάμε.
Πετάξαμε με Ολυμπιακή, τα εισιτήρια τα είχαμε κλείσει σε τιμή πρόκληση (110 ευρώ το άτομο) ήδη από το καλοκαίρι. Αποφύγαμε και τις βάρβαρες ώρες της Aegean.
Φτάσαμε στο Ελ. Βενιζέλος δύο ώρες νωρίτερα ανησυχώντας για τους ελέγχους λόγω του προορισμού. Τελικά οι ανησυχίες απεδείχθησαν αβάσιμες. Ο επιπλέον έλεγχος ήταν μία κοπέλα στην πύλη που μας ζήτησε το εισιτήριο επιστροφής, τίποτε άλλο. Αρκεί να έχεις μία εκτύπωση της κράτησης του εισιτηρίου, τίποτε άλλο, απλά θέλουν να δουν πότε επιστρέφεις.
Επιβίβαση στο Airbus 320 sx - oau και αναχώρηση on time. Πληρότητα 80% (128 επιβάτες). Άφιξη on time και βουρ για τα γκισέ των διαβατηρίων..
Πόσα και πόσα δεν είχα ακούσει και διαβάσει για τη σφραγίδα του Ισραήλ και πώς μπορούμε να την αποφύγουμε.
Λοιπόν:Δεν υπάρχει κανόνας. Το αν θα μπει η σφραγίδα εξαρτάται από τα κέφια του συνοριακού υπαλλήλου. Πάντως, κατά κανόνα, εφόσον ζητήσεις με ευγένεια να μην σου βάλουν τη σφραγίδα, γιατί ταξιδεύεις συχνά, δεν σου βάζουν τη σφραγίδα. Ο συνταξιδιώτης μου είχε ταξιδέψει Ιορδανία και τον ρώτησαν γιατί πήγε και τι έκανε. Απάντησε "πήγα στην Πέτρα για τουρισμό" και όλα καλά, σφραγίδα δεν του έβαλαν, ούτε σε εμένα. Επίσης, σε ρωτάνε πού θα πας και πού θα μείνεις (οπωσδήποτε πρέπει οι κρατήσεις των ξενοδοχείων να έχουν εκτυπωθεί και να επιδειχθούν στον υπάλληλο), τι δουλειά κάνεις στην πατρίδα σου και για ποιο σκοπό έχεις πάει στο Ισραήλ και αν είναι η πρώτη σου φορά. Συνολικά ο έλεγχος κράτησε 5 λεπτά. Μετά ο υπάλληλος σφραγίζει ένα χωριστό χαρτί, το οποίο μαζεύει άλλος υπάλληλος. Ερώτηση: εφόσον δεν κρατάς το χαρτί στο οποίο φαίνεται πότε μπήκες στο Ισραήλ, πώς θα αποδεικνύεται πώς και πότε μπήκες? Απάντηση: Δεν αποδεικνύεται αλλά ούτε και σε ρωτάνε (εμάς τουλάχιστον δεν μας ρωτήσανε πότε μπήκαμε όταν φεύγαμε). Κοντολογίς: το διαβατήριο θα σφραγιστεί με τη σφραγίδα μόνο αν έχεις πάει σε χώρα με την οποία το Ισραήλ βρίσκεται σε πολύ κακή διακρατική σχέση (Λίβανο / Ιράν) ή αν φανείς μη πειστικός στις απαντήσεις των υπαλλήλων. Αν δεν συντρέχουν τα ανωτέρω και ζητήσεις ευγενικά να μην μπει σφραγίδα, σφραγίδα δεν μπαίνει!
Ο οδηγός ταξί που είχαμε κλείσει από το ξενοδοχείο μας περίμενε στο Ben Gurion Και αμέσως ξεκινήσαμε για Ιεροσόλυμα.
Κλείσαμε στο "National Hotel" το οποίο προτείνουν πολλοί στο forum και δικαιολογημένα. Για τα λεφτά του είναι πολύ καλό. Βρίσκεται στα ανατολικά Ιεροσόλυμα έξω από τα τείχη, πιο κοντά βρίσκεται στην πύλη του Ηρώδη. Είναι ξενοδοχείο που ανήκει σε Παλαιστινίους αλλά στα δυτικά standards. Έχει πολύ κόσμο από πολλές χώρες. Όταν πήγαμε εμείς είχε γκρουπ από Ρώσους παπάδες, αλλά υπήρχαν και Γάλλοι, Αμερικάνοι κ.α. Γενικά είναι πολύ καλή επιλογή.
Συνάλλαγμα: καλύτερα να μην κάνετε καθόλου σέκελ στην Ελλάδα. Το είχα αλλάξει 1 ευρώ = 4,10 σέκελ, ενώ στα Ιεροσόλυμα το άλλαξα 1 ευρώ = 4,90 σέκελ.
Για το ταξίδι στο Ισραήλ χρειάζεται κατά τη γνώμη μου μία βδομάδα, ώστε να γίνει ένας πλήρης γύρος σε όλη τη χώρα. Χοντρικά το μισό ταξίδι πρέπει να αφορά τα Ιεροσόλυμα και το άλλο μισό την υπόλοιπη χώρα.
Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο και αμέσως ξεκινάμε την περιήγηση στην παλιά πόλη. Μπαίνουμε στην Παλιά Πόλη από την Πύλη του Ηρώδη που είναι η πιο κοντινή στο ξενοδοχείο και κατευθυνόμαστε στη Via Dolorosa, την οδό των Παθών. Λοιπόν, σχετικά με την παλιά Πόλη: Είναι περιτειχεισμένη από τείχη που κτίστηκαν κυρίως επί Σουλειμάν του Μεγαλοπρεπούς. Σήμερα η Παλιά Πόλη χωρίζεται σε 4 τμήματα. Το Μουσουλμανικό (Βορειοανατολικό) το Χριστιανικό (Βορειδουτικό ), το Αρμενικό (Νοτιοδυτικό) και το Εβραικό (Νοτιοανατολικό). Κατά μήκος των τειχών υπάρχουν πύλες. Στη βόρεια πλευρά των τειχών βρίσκονται η Πύλη του Ηρώδη (πιο ανατολικά) και η Πύλη της Δαμασκού. Η Via Dolorosa πάει παράλληλα περίπου με τα βόρεια τείχη
Κατά μήκος της Via Dolorosa υπάρχουν οι 14 σταθμοί του μαρτυρίου του Χριστού. Πιθανότατα, όμως, δεν ήταν αυτή η αυθεντική πορεία που ακολουθήθηκε. Εν πάσει περιπτώσει, πίστευε και μη ερεύνα. Ακολουθήσαμε και εμείς τη διαδρομή με τους 14 σταθμούς. Εμείς ξεκινήσαμε περίπου από τη μέση. Καλύτερο είναι να ξεκινήσεις ανατολικά από την Πύλη του Αγίου Στεφάνου (ή των Λεόντων) και να δεις όλους τους σταθμούς από την αρχή. Αυτό κάναμε άλλη μέρα. Οι σταθμοί μνημονεύονται πάνω στους τοίχους κατά μήκος της διαδρομής με λατινικά γράμματα. Συνηθέστατα υπάρχουν θρησκευόμενοι που ακολουθούν τη διαδρομή, ψάλλουν και προσεύχονται. Γενικά, τα Ιεροσόλυμα έχουν πάρα πολύ τουρισμό όλες τις εποχές του χρόνου, ακόμη και Οκτώβρη που πήγαμε και περιμέναμε ότι δεν θα είχε τόσο κόσμο. Κυρίως, έχει πάρα πολλούς ορθόδοξους (Ρώσους - Ουκρανούς κτλ.) αλλά και πολλούς Λατινοαμερικάνους καθολικούς.
Ήδη η μέρα είχε αρχίσει να τελειώνει όταν φτάσαμε στη δυτική πλευρά των τειχών (προς την κατεύθυνση της Νέας Πόλης) στην Πύλη της Γιάφας. Καθώς δεν είχαμε χρόνο για πολλά (παρεπιμπτόντως μέσα Οκτώβρη ξημέρωνε πολύ νωρίς, λ.χ. από τις 6 αν θυμάμαι καλά αλλά και έδυε πολύ νωρίς, γύρω στις πεντέμιση), αποφασίσαμε να κάνουμε βόλτα στα τείχη της Ιερουσαλήμ. Λοιπόν, έναρξη για τη βόλτα στα τείχη είναι η δυτική πλευρά (η Πύλη της Γιάφας). Από εκεί ξεκινούν δύο πορείες, καθεμία από τις οποίες έχει διαφορετικό εισιτήριο (έχουν την ίδια τιμή). Την πρώτη μέρα (ευτυχώς γιατί είχαμε λίγο χρόνο) αποφασίσαμε να κάνουμε τη διαδρομή που εχει πορεία νότιοδυτική, δηλ. περνά πάνω από την αρμένικη συνοικία, στρίβει νότια και συνεχίζει ανατολικά καταλήγοντας στην εβραική συνοικία. Κατά μήκος της διαδρομής (λιγότερο από μία ώρα με πολύ χαλαρό βήμα) βλέπεις εκτός των τειχών προς τα δυτικά τμήματα της Νέας Πόλης (συνοικία Yemin Moshe) και προς τα νότια και ανατολικά επίσης εκτός των τειχών το όρος Σιών. Στο όρος Σιών βρίσκονται κυρίως ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ελληνορθόδοξο και αρμενικό κοιμητήριο, στη συνέχεια προς τα ανατολικά φαίνεται στο βάθος ο Ναός του Αγίου Πέτρου Gallicantu. Προς το τέλος της διαδρομής αποκαλύπτεται ο Θόλος του Βράχου εντός των τειχών στη Μουσουλμανική Συνοικία. Η πορεία τελειώνει στον εβραικό τομέα. Κατεβαίνοντας από τα τείχη αποφασίσαμε να πάμε στο Τείχος των Δακρύων, το ιερότερο μνημείο στον κόσμο για τους απανταχού Εβραίους. Είναι η δυτική πλευρά των τειχών του Δεύτερου Ναού. Ο Πρώτος Ναός (ο Ναός του Σολωμόντα) καταστράφηκε το 586 πΧ από τους Βαβυλωνίους. Στη θέση του Πρώτου Ναού κατασκευάστηκε ο Δεύτερος Ναός (αρχικά από τον 6ο αιώνα π.Χ. στη συνέχεια όμως ανακατασκευάστηκε ριζικά από τον Εβραίο βασιλιά Ηρώδη τον 1ο αιώνα π.Χ., αυτό που είναι γνωστό σήμερα ως "Δεύτερος Ναός" είναι ο Ναός του Ηρώδη). Ο Δεύτερος Ναός του Ηρώδη καταστράφηκε το 70 μ.Χ. από τους Ρωμαίους (υπό την αρχηγία του Τίτου) και αυτό που έχει μείνει είναι τμήμα του Δυτικού Τείχους (εξ ου και Western Wall) του Δεύτερου Ναού. Οι απανταχού Εβραίοι θρηνούν για την καταστροφή του Δεύτερου Ναού, γι' αυτό και το Δυτικό Τείχος είναι γνωστό ως Τείχος των Δακρύων.
Στο Τείχος μπορεί να έχει πρόσβαση οποιοσδήποτε (και μη Εβραίος) αρκεί να καλύψει το κεφάλι του. Υπάρχει χωριστό τμήμα για άνδρες και γυναίκες. Εμείς βγάλαμε φωτογραφίες και φύγαμε.
Σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι αυτό που κάνει ξεχωριστό το Ισραήλ και ιδιαίτερα τα Ιεροσόλυμα είναι η μείξη των τριών μονοθειστικών θρησκειών και ότι βρίσκεις πολύ κοντά μνημεία και των τριών θρησκειών. Λ.χ. Λίγο πιο κάτω από το Τείχος των Δακρύων υπάρχει μία σκάλα που οδηγεί στο Θόλο του Βράχου, το τρίτο ιερότερο μουσουλμανικό χώρο στον κόσμο. Αυτή είναι η μαγεία των Ιεροσολύμων. Ο ίδιος χώρος είναι ιερός και τους Εβραίους και για τους Μουσουλμάνους. Για τους Εβραίους, όπως είπαμε, γιατί εκεί βρισκόταν ο Δεύτερος Ναός που ανακατασκευάστηκε από τον Ηρώδη και καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ. και το μόνο που έχει μείνει είναι τμήμα του Δυτικού Τείχους του Δεύτερου Ναού (το Τείχος των Δακρύων). Για τους Μουσουλμάνους είναι ιερός τόπος (ο 3ος ιερότερος) γιατί εκεί , συγκεκριμένα στην πέτρα που υπάρχει πάνω στο λόφο, πσιτεύουν ότι προσευχήθηκε ο Μωάμεθ γύρω στο 620 μ.Χ. κατά τη διάρκεια του Νυκτερινού του Ταξιδιού από τη Μέκκα στα Ιεροσόλυμα. Επί της ουσίας, απ' ότι κατάλαβα, πρόκειται για ένα λόφο στην ανατολική πλευρά της Ιερουσαλήμ εντός των τειχών. Σε αυτό το λόφο βρισκόταν ο Δεύτερος Ναός του Ηρώδη (Από τον οποίο έχει απομείνει μόνο το Δυτικό Τείχος σε τμήματά του) και μετά την καταστροφή του Δεύτερου Ναού, μετά από πολλούς αιώνες, στη θέση του, χτίστηκε από τους Μουσουμάνους (συγκεκριμένα το 691 μ.Χ. από τους Ομευάδες Χαλίφες) ο Θόλος του Βράχου για να τιμήσει το Νυκτερινό Ταξίδι του Μωάμεθ από τη Μέκκα στα Ιεροσόλυμα. Η πέτρα λοιπόν, ή αλλιώς ο Βράχος στον οποίο πιστεύεται ότι προσευχήθηκε ο Μωάμεθ καλύφθηκε το 691 μ.Χ. από το Θόλο, το οκταγωνικό κτήριο (που μόλις το 1920 καλύφθηκε με φύλλα χρυσού, ώστε να ξεχωρίζει από μακριά και να έχει γίνει σύμβολο κατατεθέν της Ιερουσαλήμ σε όλες τις φωτογραφίες). Συνεπώς, από αυτό προκύπτει η ονομασία "ο Θόλος του Βράχου", είναι ο Θόλος που καλύπτει το Βράχο στον οποίο προσευχήθηκε ο Μωάμεθ κατά τη διάρκεια του νυκτερινού του ταξιδιού από τη Μέκκα στα Ιεροσόλυμα. Και, όπως είπαμε, βρίσκεται στον ίδιο χώρο που πριν από αιώνες βρισκόταν ο Δεύτερος Ναός του Ηρώδη που καταστράφηκε το 70 μ.Χ. Να λοιπόν πώς σε τόσο μικρή έκταση χωρά τόση ιστορία και θρησκεία!
Γι' αυτό, κατά τη γνώμη μου, το ταξίδι στα Ιεροσόλυμα δεν πρέπει να γίνει με πρακτορείο και δη ελληνικό πρακτορείο, γιατί τα ελληνικά πρακτορεία επικεντρώνονται αποκλειστικά και μόνο στα χριστιανικά μνημεία. Πιστεύω, όμως, ότι πλήρης γύρος της πόλης και της χώρας δεν νοείται χωρίς επίσκεψη και στα μουσουλμανικά και εβραικά μηνεία, διότι το Ισραήλ και τα Ιεροσόλυμα ειδικότερα δεν είναι τόπος γέννησης μόνο του Χριστιανιασμού αλλά και του Ιουδαιασμού και πολύ σημαντικός τόπος και για το Ισλάμ.
Δύο φορές αποπειραθήκαμε να πάμε και δύο φορές κάναμε πίσω λόγω ακύρωσης πτήσεων και αλλαγής πλάνων.
Η τρίτη φορά ήταν, όμως, και η φαρμακερή!
Έτσι λοιπόν 14 - 21 Οκτωβρίου 2012 πραγματοποιήσαμε το ταξίδι που είχαμε και στο παρελθόν σχεδιάσει αλλά ποτέ δεν είχαμε κατορθώσει να πάμε.
Πετάξαμε με Ολυμπιακή, τα εισιτήρια τα είχαμε κλείσει σε τιμή πρόκληση (110 ευρώ το άτομο) ήδη από το καλοκαίρι. Αποφύγαμε και τις βάρβαρες ώρες της Aegean.
Φτάσαμε στο Ελ. Βενιζέλος δύο ώρες νωρίτερα ανησυχώντας για τους ελέγχους λόγω του προορισμού. Τελικά οι ανησυχίες απεδείχθησαν αβάσιμες. Ο επιπλέον έλεγχος ήταν μία κοπέλα στην πύλη που μας ζήτησε το εισιτήριο επιστροφής, τίποτε άλλο. Αρκεί να έχεις μία εκτύπωση της κράτησης του εισιτηρίου, τίποτε άλλο, απλά θέλουν να δουν πότε επιστρέφεις.
Επιβίβαση στο Airbus 320 sx - oau και αναχώρηση on time. Πληρότητα 80% (128 επιβάτες). Άφιξη on time και βουρ για τα γκισέ των διαβατηρίων..
Πόσα και πόσα δεν είχα ακούσει και διαβάσει για τη σφραγίδα του Ισραήλ και πώς μπορούμε να την αποφύγουμε.
Λοιπόν:Δεν υπάρχει κανόνας. Το αν θα μπει η σφραγίδα εξαρτάται από τα κέφια του συνοριακού υπαλλήλου. Πάντως, κατά κανόνα, εφόσον ζητήσεις με ευγένεια να μην σου βάλουν τη σφραγίδα, γιατί ταξιδεύεις συχνά, δεν σου βάζουν τη σφραγίδα. Ο συνταξιδιώτης μου είχε ταξιδέψει Ιορδανία και τον ρώτησαν γιατί πήγε και τι έκανε. Απάντησε "πήγα στην Πέτρα για τουρισμό" και όλα καλά, σφραγίδα δεν του έβαλαν, ούτε σε εμένα. Επίσης, σε ρωτάνε πού θα πας και πού θα μείνεις (οπωσδήποτε πρέπει οι κρατήσεις των ξενοδοχείων να έχουν εκτυπωθεί και να επιδειχθούν στον υπάλληλο), τι δουλειά κάνεις στην πατρίδα σου και για ποιο σκοπό έχεις πάει στο Ισραήλ και αν είναι η πρώτη σου φορά. Συνολικά ο έλεγχος κράτησε 5 λεπτά. Μετά ο υπάλληλος σφραγίζει ένα χωριστό χαρτί, το οποίο μαζεύει άλλος υπάλληλος. Ερώτηση: εφόσον δεν κρατάς το χαρτί στο οποίο φαίνεται πότε μπήκες στο Ισραήλ, πώς θα αποδεικνύεται πώς και πότε μπήκες? Απάντηση: Δεν αποδεικνύεται αλλά ούτε και σε ρωτάνε (εμάς τουλάχιστον δεν μας ρωτήσανε πότε μπήκαμε όταν φεύγαμε). Κοντολογίς: το διαβατήριο θα σφραγιστεί με τη σφραγίδα μόνο αν έχεις πάει σε χώρα με την οποία το Ισραήλ βρίσκεται σε πολύ κακή διακρατική σχέση (Λίβανο / Ιράν) ή αν φανείς μη πειστικός στις απαντήσεις των υπαλλήλων. Αν δεν συντρέχουν τα ανωτέρω και ζητήσεις ευγενικά να μην μπει σφραγίδα, σφραγίδα δεν μπαίνει!
Ο οδηγός ταξί που είχαμε κλείσει από το ξενοδοχείο μας περίμενε στο Ben Gurion Και αμέσως ξεκινήσαμε για Ιεροσόλυμα.
Κλείσαμε στο "National Hotel" το οποίο προτείνουν πολλοί στο forum και δικαιολογημένα. Για τα λεφτά του είναι πολύ καλό. Βρίσκεται στα ανατολικά Ιεροσόλυμα έξω από τα τείχη, πιο κοντά βρίσκεται στην πύλη του Ηρώδη. Είναι ξενοδοχείο που ανήκει σε Παλαιστινίους αλλά στα δυτικά standards. Έχει πολύ κόσμο από πολλές χώρες. Όταν πήγαμε εμείς είχε γκρουπ από Ρώσους παπάδες, αλλά υπήρχαν και Γάλλοι, Αμερικάνοι κ.α. Γενικά είναι πολύ καλή επιλογή.
Συνάλλαγμα: καλύτερα να μην κάνετε καθόλου σέκελ στην Ελλάδα. Το είχα αλλάξει 1 ευρώ = 4,10 σέκελ, ενώ στα Ιεροσόλυμα το άλλαξα 1 ευρώ = 4,90 σέκελ.
Για το ταξίδι στο Ισραήλ χρειάζεται κατά τη γνώμη μου μία βδομάδα, ώστε να γίνει ένας πλήρης γύρος σε όλη τη χώρα. Χοντρικά το μισό ταξίδι πρέπει να αφορά τα Ιεροσόλυμα και το άλλο μισό την υπόλοιπη χώρα.
Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο και αμέσως ξεκινάμε την περιήγηση στην παλιά πόλη. Μπαίνουμε στην Παλιά Πόλη από την Πύλη του Ηρώδη που είναι η πιο κοντινή στο ξενοδοχείο και κατευθυνόμαστε στη Via Dolorosa, την οδό των Παθών. Λοιπόν, σχετικά με την παλιά Πόλη: Είναι περιτειχεισμένη από τείχη που κτίστηκαν κυρίως επί Σουλειμάν του Μεγαλοπρεπούς. Σήμερα η Παλιά Πόλη χωρίζεται σε 4 τμήματα. Το Μουσουλμανικό (Βορειοανατολικό) το Χριστιανικό (Βορειδουτικό ), το Αρμενικό (Νοτιοδυτικό) και το Εβραικό (Νοτιοανατολικό). Κατά μήκος των τειχών υπάρχουν πύλες. Στη βόρεια πλευρά των τειχών βρίσκονται η Πύλη του Ηρώδη (πιο ανατολικά) και η Πύλη της Δαμασκού. Η Via Dolorosa πάει παράλληλα περίπου με τα βόρεια τείχη
Κατά μήκος της Via Dolorosa υπάρχουν οι 14 σταθμοί του μαρτυρίου του Χριστού. Πιθανότατα, όμως, δεν ήταν αυτή η αυθεντική πορεία που ακολουθήθηκε. Εν πάσει περιπτώσει, πίστευε και μη ερεύνα. Ακολουθήσαμε και εμείς τη διαδρομή με τους 14 σταθμούς. Εμείς ξεκινήσαμε περίπου από τη μέση. Καλύτερο είναι να ξεκινήσεις ανατολικά από την Πύλη του Αγίου Στεφάνου (ή των Λεόντων) και να δεις όλους τους σταθμούς από την αρχή. Αυτό κάναμε άλλη μέρα. Οι σταθμοί μνημονεύονται πάνω στους τοίχους κατά μήκος της διαδρομής με λατινικά γράμματα. Συνηθέστατα υπάρχουν θρησκευόμενοι που ακολουθούν τη διαδρομή, ψάλλουν και προσεύχονται. Γενικά, τα Ιεροσόλυμα έχουν πάρα πολύ τουρισμό όλες τις εποχές του χρόνου, ακόμη και Οκτώβρη που πήγαμε και περιμέναμε ότι δεν θα είχε τόσο κόσμο. Κυρίως, έχει πάρα πολλούς ορθόδοξους (Ρώσους - Ουκρανούς κτλ.) αλλά και πολλούς Λατινοαμερικάνους καθολικούς.
Ήδη η μέρα είχε αρχίσει να τελειώνει όταν φτάσαμε στη δυτική πλευρά των τειχών (προς την κατεύθυνση της Νέας Πόλης) στην Πύλη της Γιάφας. Καθώς δεν είχαμε χρόνο για πολλά (παρεπιμπτόντως μέσα Οκτώβρη ξημέρωνε πολύ νωρίς, λ.χ. από τις 6 αν θυμάμαι καλά αλλά και έδυε πολύ νωρίς, γύρω στις πεντέμιση), αποφασίσαμε να κάνουμε βόλτα στα τείχη της Ιερουσαλήμ. Λοιπόν, έναρξη για τη βόλτα στα τείχη είναι η δυτική πλευρά (η Πύλη της Γιάφας). Από εκεί ξεκινούν δύο πορείες, καθεμία από τις οποίες έχει διαφορετικό εισιτήριο (έχουν την ίδια τιμή). Την πρώτη μέρα (ευτυχώς γιατί είχαμε λίγο χρόνο) αποφασίσαμε να κάνουμε τη διαδρομή που εχει πορεία νότιοδυτική, δηλ. περνά πάνω από την αρμένικη συνοικία, στρίβει νότια και συνεχίζει ανατολικά καταλήγοντας στην εβραική συνοικία. Κατά μήκος της διαδρομής (λιγότερο από μία ώρα με πολύ χαλαρό βήμα) βλέπεις εκτός των τειχών προς τα δυτικά τμήματα της Νέας Πόλης (συνοικία Yemin Moshe) και προς τα νότια και ανατολικά επίσης εκτός των τειχών το όρος Σιών. Στο όρος Σιών βρίσκονται κυρίως ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ελληνορθόδοξο και αρμενικό κοιμητήριο, στη συνέχεια προς τα ανατολικά φαίνεται στο βάθος ο Ναός του Αγίου Πέτρου Gallicantu. Προς το τέλος της διαδρομής αποκαλύπτεται ο Θόλος του Βράχου εντός των τειχών στη Μουσουλμανική Συνοικία. Η πορεία τελειώνει στον εβραικό τομέα. Κατεβαίνοντας από τα τείχη αποφασίσαμε να πάμε στο Τείχος των Δακρύων, το ιερότερο μνημείο στον κόσμο για τους απανταχού Εβραίους. Είναι η δυτική πλευρά των τειχών του Δεύτερου Ναού. Ο Πρώτος Ναός (ο Ναός του Σολωμόντα) καταστράφηκε το 586 πΧ από τους Βαβυλωνίους. Στη θέση του Πρώτου Ναού κατασκευάστηκε ο Δεύτερος Ναός (αρχικά από τον 6ο αιώνα π.Χ. στη συνέχεια όμως ανακατασκευάστηκε ριζικά από τον Εβραίο βασιλιά Ηρώδη τον 1ο αιώνα π.Χ., αυτό που είναι γνωστό σήμερα ως "Δεύτερος Ναός" είναι ο Ναός του Ηρώδη). Ο Δεύτερος Ναός του Ηρώδη καταστράφηκε το 70 μ.Χ. από τους Ρωμαίους (υπό την αρχηγία του Τίτου) και αυτό που έχει μείνει είναι τμήμα του Δυτικού Τείχους (εξ ου και Western Wall) του Δεύτερου Ναού. Οι απανταχού Εβραίοι θρηνούν για την καταστροφή του Δεύτερου Ναού, γι' αυτό και το Δυτικό Τείχος είναι γνωστό ως Τείχος των Δακρύων.
Στο Τείχος μπορεί να έχει πρόσβαση οποιοσδήποτε (και μη Εβραίος) αρκεί να καλύψει το κεφάλι του. Υπάρχει χωριστό τμήμα για άνδρες και γυναίκες. Εμείς βγάλαμε φωτογραφίες και φύγαμε.
Σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι αυτό που κάνει ξεχωριστό το Ισραήλ και ιδιαίτερα τα Ιεροσόλυμα είναι η μείξη των τριών μονοθειστικών θρησκειών και ότι βρίσκεις πολύ κοντά μνημεία και των τριών θρησκειών. Λ.χ. Λίγο πιο κάτω από το Τείχος των Δακρύων υπάρχει μία σκάλα που οδηγεί στο Θόλο του Βράχου, το τρίτο ιερότερο μουσουλμανικό χώρο στον κόσμο. Αυτή είναι η μαγεία των Ιεροσολύμων. Ο ίδιος χώρος είναι ιερός και τους Εβραίους και για τους Μουσουλμάνους. Για τους Εβραίους, όπως είπαμε, γιατί εκεί βρισκόταν ο Δεύτερος Ναός που ανακατασκευάστηκε από τον Ηρώδη και καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ. και το μόνο που έχει μείνει είναι τμήμα του Δυτικού Τείχους του Δεύτερου Ναού (το Τείχος των Δακρύων). Για τους Μουσουλμάνους είναι ιερός τόπος (ο 3ος ιερότερος) γιατί εκεί , συγκεκριμένα στην πέτρα που υπάρχει πάνω στο λόφο, πσιτεύουν ότι προσευχήθηκε ο Μωάμεθ γύρω στο 620 μ.Χ. κατά τη διάρκεια του Νυκτερινού του Ταξιδιού από τη Μέκκα στα Ιεροσόλυμα. Επί της ουσίας, απ' ότι κατάλαβα, πρόκειται για ένα λόφο στην ανατολική πλευρά της Ιερουσαλήμ εντός των τειχών. Σε αυτό το λόφο βρισκόταν ο Δεύτερος Ναός του Ηρώδη (Από τον οποίο έχει απομείνει μόνο το Δυτικό Τείχος σε τμήματά του) και μετά την καταστροφή του Δεύτερου Ναού, μετά από πολλούς αιώνες, στη θέση του, χτίστηκε από τους Μουσουμάνους (συγκεκριμένα το 691 μ.Χ. από τους Ομευάδες Χαλίφες) ο Θόλος του Βράχου για να τιμήσει το Νυκτερινό Ταξίδι του Μωάμεθ από τη Μέκκα στα Ιεροσόλυμα. Η πέτρα λοιπόν, ή αλλιώς ο Βράχος στον οποίο πιστεύεται ότι προσευχήθηκε ο Μωάμεθ καλύφθηκε το 691 μ.Χ. από το Θόλο, το οκταγωνικό κτήριο (που μόλις το 1920 καλύφθηκε με φύλλα χρυσού, ώστε να ξεχωρίζει από μακριά και να έχει γίνει σύμβολο κατατεθέν της Ιερουσαλήμ σε όλες τις φωτογραφίες). Συνεπώς, από αυτό προκύπτει η ονομασία "ο Θόλος του Βράχου", είναι ο Θόλος που καλύπτει το Βράχο στον οποίο προσευχήθηκε ο Μωάμεθ κατά τη διάρκεια του νυκτερινού του ταξιδιού από τη Μέκκα στα Ιεροσόλυμα. Και, όπως είπαμε, βρίσκεται στον ίδιο χώρο που πριν από αιώνες βρισκόταν ο Δεύτερος Ναός του Ηρώδη που καταστράφηκε το 70 μ.Χ. Να λοιπόν πώς σε τόσο μικρή έκταση χωρά τόση ιστορία και θρησκεία!
Γι' αυτό, κατά τη γνώμη μου, το ταξίδι στα Ιεροσόλυμα δεν πρέπει να γίνει με πρακτορείο και δη ελληνικό πρακτορείο, γιατί τα ελληνικά πρακτορεία επικεντρώνονται αποκλειστικά και μόνο στα χριστιανικά μνημεία. Πιστεύω, όμως, ότι πλήρης γύρος της πόλης και της χώρας δεν νοείται χωρίς επίσκεψη και στα μουσουλμανικά και εβραικά μηνεία, διότι το Ισραήλ και τα Ιεροσόλυμα ειδικότερα δεν είναι τόπος γέννησης μόνο του Χριστιανιασμού αλλά και του Ιουδαιασμού και πολύ σημαντικός τόπος και για το Ισλάμ.