Ισραήλ Μεγάλος Γύρος Ισραήλ

[derion]

21/10/2012
Η ώρα της αποχώρησης δυστυχώς έφτασε..
Με ταξί φτάσαμε στο Μπεν Γκουριόν.
Περιμέναμε να δούμε αυτούς τους φοβερούς έλεγχους για τους οποίους τόσα είχαμε ακούσει και εξαιτίας των οποίων φτάσαμε 3 ώρες πριν την προγραμματισμένη ώρα αναχώρησης. Αλλά φευ! Με το ρολόι μέσα σε μία ώρα από την ώρα που μπήκαμε στο αεροδρόμιο είχαμε φτάσει στην πύλη. Καμία ερώτηση δεν μου έκαναν. Τίποτε το τρομακτικό, τίποτε το ιδιαίτερο. Ούτε καν μου άνοιξαν την τσάντα. Μόνο του συνταξιδευτή μου τη τσάντα άνοιξαν επειδή είδαν βιβλία (τους ταξιδιωτικούς οδηγούς) και ρώτησαν από πού τα πήρε και σε τι αφορούν.

Επιβιβαστήκαμε στο A320 SX - OAU της Ολυμπιακής με 30 λεπτά καθυστέρησης. 109 επιβάτες, 67% πληρότητα και μεταξύ των επιβατών Έλληνες βουλευτές που είχαν πάεισ το Ισραήλ να διαμαρτυρηθούν για τον αποκλεισμό της Γάζας.

Αυτό ήταν το ταξίδι μας στο Ισραήλ, ένας πραγματικά μεγάλος γύρος που δεν περιορίστηκε στα χριστιανικά μνημεία αλλά συμπεριέλαβε και μνημεία και των άλλων δύο μονοθειστικών θρησκειών που έχουν συνδεθεί στενά με αυτή τη χώρα, του Ισλάμ και του Ιουδαισμού.
Συνολικό κόστος εκδρομής από 14 έως 21 Οκτωβρίου 2012: 1.600 ευρώ κατ' άτομο

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8

First Προηγούμενη 8 of 8

Go to chapter

Go

[derion]

Ο οδηγός ταξί που είχαμε κλείσει από το ξενοδοχείο μας περίμενε στο Ben Gurion Και αμέσως ξεκινήσαμε για Ιεροσόλυμα.
Κλείσαμε στο "National Hotel" το οποίο προτείνουν πολλοί στο forum και δικαιολογημένα. Για τα λεφτά του είναι πολύ καλό. Βρίσκεται στα ανατολικά Ιεροσόλυμα έξω από τα τείχη, πιο κοντά βρίσκεται στην πύλη του Ηρώδη. Είναι ξενοδοχείο που ανήκει σε Παλαιστινίους αλλά στα δυτικά standards. Έχει πολύ κόσμο από πολλές χώρες. Όταν πήγαμε εμείς είχε γκρουπ από Ρώσους παπάδες, αλλά υπήρχαν και Γάλλοι, Αμερικάνοι κ.α. Γενικά είναι πολύ καλή επιλογή.
Συνάλλαγμα: καλύτερα να μην κάνετε καθόλου σέκελ στην Ελλάδα. Το είχα αλλάξει 1 ευρώ = 4,10 σέκελ, ενώ στα Ιεροσόλυμα το άλλαξα 1 ευρώ = 4,90 σέκελ.
Για το ταξίδι στο Ισραήλ χρειάζεται κατά τη γνώμη μου μία βδομάδα, ώστε να γίνει ένας πλήρης γύρος σε όλη τη χώρα. Χοντρικά το μισό ταξίδι πρέπει να αφορά τα Ιεροσόλυμα και το άλλο μισό την υπόλοιπη χώρα.

 

[derion]

Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο και αμέσως ξεκινάμε την περιήγηση στην παλιά πόλη. Μπαίνουμε στην Παλιά Πόλη από την Πύλη του Ηρώδη που είναι η πιο κοντινή στο ξενοδοχείο και κατευθυνόμαστε στη Via Dolorosa, την οδό των Παθών. Λοιπόν, σχετικά με την παλιά Πόλη: Είναι περιτειχεισμένη από τείχη που κτίστηκαν κυρίως επί Σουλειμάν του Μεγαλοπρεπούς. Σήμερα η Παλιά Πόλη χωρίζεται σε 4 τμήματα. Το Μουσουλμανικό (Βορειοανατολικό) το Χριστιανικό (Βορειδουτικό ), το Αρμενικό (Νοτιοδυτικό) και το Εβραικό (Νοτιοανατολικό). Κατά μήκος των τειχών υπάρχουν πύλες. Στη βόρεια πλευρά των τειχών βρίσκονται η Πύλη του Ηρώδη (πιο ανατολικά) και η Πύλη της Δαμασκού. Η Via Dolorosa πάει παράλληλα περίπου με τα βόρεια τείχη

 

[derion]

Κατά μήκος της Via Dolorosa υπάρχουν οι 14 σταθμοί του μαρτυρίου του Χριστού. Πιθανότατα, όμως, δεν ήταν αυτή η αυθεντική πορεία που ακολουθήθηκε. Εν πάσει περιπτώσει, πίστευε και μη ερεύνα. Ακολουθήσαμε και εμείς τη διαδρομή με τους 14 σταθμούς. Εμείς ξεκινήσαμε περίπου από τη μέση. Καλύτερο είναι να ξεκινήσεις ανατολικά από την Πύλη του Αγίου Στεφάνου (ή των Λεόντων) και να δεις όλους τους σταθμούς από την αρχή. Αυτό κάναμε άλλη μέρα. Οι σταθμοί μνημονεύονται πάνω στους τοίχους κατά μήκος της διαδρομής με λατινικά γράμματα. Συνηθέστατα υπάρχουν θρησκευόμενοι που ακολουθούν τη διαδρομή, ψάλλουν και προσεύχονται. Γενικά, τα Ιεροσόλυμα έχουν πάρα πολύ τουρισμό όλες τις εποχές του χρόνου, ακόμη και Οκτώβρη που πήγαμε και περιμέναμε ότι δεν θα είχε τόσο κόσμο. Κυρίως, έχει πάρα πολλούς ορθόδοξους (Ρώσους - Ουκρανούς κτλ.) αλλά και πολλούς Λατινοαμερικάνους καθολικούς.
Ήδη η μέρα είχε αρχίσει να τελειώνει όταν φτάσαμε στη δυτική πλευρά των τειχών (προς την κατεύθυνση της Νέας Πόλης) στην Πύλη της Γιάφας. Καθώς δεν είχαμε χρόνο για πολλά (παρεπιμπτόντως μέσα Οκτώβρη ξημέρωνε πολύ νωρίς, λ.χ. από τις 6 αν θυμάμαι καλά αλλά και έδυε πολύ νωρίς, γύρω στις πεντέμιση), αποφασίσαμε να κάνουμε βόλτα στα τείχη της Ιερουσαλήμ. Λοιπόν, έναρξη για τη βόλτα στα τείχη είναι η δυτική πλευρά (η Πύλη της Γιάφας). Από εκεί ξεκινούν δύο πορείες, καθεμία από τις οποίες έχει διαφορετικό εισιτήριο (έχουν την ίδια τιμή). Την πρώτη μέρα (ευτυχώς γιατί είχαμε λίγο χρόνο) αποφασίσαμε να κάνουμε τη διαδρομή που εχει πορεία νότιοδυτική, δηλ. περνά πάνω από την αρμένικη συνοικία, στρίβει νότια και συνεχίζει ανατολικά καταλήγοντας στην εβραική συνοικία. Κατά μήκος της διαδρομής (λιγότερο από μία ώρα με πολύ χαλαρό βήμα) βλέπεις εκτός των τειχών προς τα δυτικά τμήματα της Νέας Πόλης (συνοικία Yemin Moshe) και προς τα νότια και ανατολικά επίσης εκτός των τειχών το όρος Σιών. Στο όρος Σιών βρίσκονται κυρίως ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ελληνορθόδοξο και αρμενικό κοιμητήριο, στη συνέχεια προς τα ανατολικά φαίνεται στο βάθος ο Ναός του Αγίου Πέτρου Gallicantu. Προς το τέλος της διαδρομής αποκαλύπτεται ο Θόλος του Βράχου εντός των τειχών στη Μουσουλμανική Συνοικία. Η πορεία τελειώνει στον εβραικό τομέα. Κατεβαίνοντας από τα τείχη αποφασίσαμε να πάμε στο Τείχος των Δακρύων, το ιερότερο μνημείο στον κόσμο για τους απανταχού Εβραίους. Είναι η δυτική πλευρά των τειχών του Δεύτερου Ναού. Ο Πρώτος Ναός (ο Ναός του Σολωμόντα) καταστράφηκε το 586 πΧ από τους Βαβυλωνίους. Στη θέση του Πρώτου Ναού κατασκευάστηκε ο Δεύτερος Ναός (αρχικά από τον 6ο αιώνα π.Χ. στη συνέχεια όμως ανακατασκευάστηκε ριζικά από τον Εβραίο βασιλιά Ηρώδη τον 1ο αιώνα π.Χ., αυτό που είναι γνωστό σήμερα ως "Δεύτερος Ναός" είναι ο Ναός του Ηρώδη). Ο Δεύτερος Ναός του Ηρώδη καταστράφηκε το 70 μ.Χ. από τους Ρωμαίους (υπό την αρχηγία του Τίτου) και αυτό που έχει μείνει είναι τμήμα του Δυτικού Τείχους (εξ ου και Western Wall) του Δεύτερου Ναού. Οι απανταχού Εβραίοι θρηνούν για την καταστροφή του Δεύτερου Ναού, γι' αυτό και το Δυτικό Τείχος είναι γνωστό ως Τείχος των Δακρύων.
Στο Τείχος μπορεί να έχει πρόσβαση οποιοσδήποτε (και μη Εβραίος) αρκεί να καλύψει το κεφάλι του. Υπάρχει χωριστό τμήμα για άνδρες και γυναίκες. Εμείς βγάλαμε φωτογραφίες και φύγαμε.
Σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι αυτό που κάνει ξεχωριστό το Ισραήλ και ιδιαίτερα τα Ιεροσόλυμα είναι η μείξη των τριών μονοθειστικών θρησκειών και ότι βρίσκεις πολύ κοντά μνημεία και των τριών θρησκειών. Λ.χ. Λίγο πιο κάτω από το Τείχος των Δακρύων υπάρχει μία σκάλα που οδηγεί στο Θόλο του Βράχου, το τρίτο ιερότερο μουσουλμανικό χώρο στον κόσμο. Αυτή είναι η μαγεία των Ιεροσολύμων. Ο ίδιος χώρος είναι ιερός και τους Εβραίους και για τους Μουσουλμάνους. Για τους Εβραίους, όπως είπαμε, γιατί εκεί βρισκόταν ο Δεύτερος Ναός που ανακατασκευάστηκε από τον Ηρώδη και καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ. και το μόνο που έχει μείνει είναι τμήμα του Δυτικού Τείχους του Δεύτερου Ναού (το Τείχος των Δακρύων). Για τους Μουσουλμάνους είναι ιερός τόπος (ο 3ος ιερότερος) γιατί εκεί , συγκεκριμένα στην πέτρα που υπάρχει πάνω στο λόφο, πσιτεύουν ότι προσευχήθηκε ο Μωάμεθ γύρω στο 620 μ.Χ. κατά τη διάρκεια του Νυκτερινού του Ταξιδιού από τη Μέκκα στα Ιεροσόλυμα. Επί της ουσίας, απ' ότι κατάλαβα, πρόκειται για ένα λόφο στην ανατολική πλευρά της Ιερουσαλήμ εντός των τειχών. Σε αυτό το λόφο βρισκόταν ο Δεύτερος Ναός του Ηρώδη (Από τον οποίο έχει απομείνει μόνο το Δυτικό Τείχος σε τμήματά του) και μετά την καταστροφή του Δεύτερου Ναού, μετά από πολλούς αιώνες, στη θέση του, χτίστηκε από τους Μουσουμάνους (συγκεκριμένα το 691 μ.Χ. από τους Ομευάδες Χαλίφες) ο Θόλος του Βράχου για να τιμήσει το Νυκτερινό Ταξίδι του Μωάμεθ από τη Μέκκα στα Ιεροσόλυμα. Η πέτρα λοιπόν, ή αλλιώς ο Βράχος στον οποίο πιστεύεται ότι προσευχήθηκε ο Μωάμεθ καλύφθηκε το 691 μ.Χ. από το Θόλο, το οκταγωνικό κτήριο (που μόλις το 1920 καλύφθηκε με φύλλα χρυσού, ώστε να ξεχωρίζει από μακριά και να έχει γίνει σύμβολο κατατεθέν της Ιερουσαλήμ σε όλες τις φωτογραφίες). Συνεπώς, από αυτό προκύπτει η ονομασία "ο Θόλος του Βράχου", είναι ο Θόλος που καλύπτει το Βράχο στον οποίο προσευχήθηκε ο Μωάμεθ κατά τη διάρκεια του νυκτερινού του ταξιδιού από τη Μέκκα στα Ιεροσόλυμα. Και, όπως είπαμε, βρίσκεται στον ίδιο χώρο που πριν από αιώνες βρισκόταν ο Δεύτερος Ναός του Ηρώδη που καταστράφηκε το 70 μ.Χ. Να λοιπόν πώς σε τόσο μικρή έκταση χωρά τόση ιστορία και θρησκεία!
Γι' αυτό, κατά τη γνώμη μου, το ταξίδι στα Ιεροσόλυμα δεν πρέπει να γίνει με πρακτορείο και δη ελληνικό πρακτορείο, γιατί τα ελληνικά πρακτορεία επικεντρώνονται αποκλειστικά και μόνο στα χριστιανικά μνημεία. Πιστεύω, όμως, ότι πλήρης γύρος της πόλης και της χώρας δεν νοείται χωρίς επίσκεψη και στα μουσουλμανικά και εβραικά μηνεία, διότι το Ισραήλ και τα Ιεροσόλυμα ειδικότερα δεν είναι τόπος γέννησης μόνο του Χριστιανιασμού αλλά και του Ιουδαιασμού και πολύ σημαντικός τόπος και για το Ισλάμ.

 

[derion]

15/10
Σήμερα το πρόγραμμα έχει το Ναό της Αναστάσεως.
Έγερση πολύ νωρίς το πρωί, αμέσως μόλις ξημέρωσε και ξαναπερπατάμε τη Via Dolorosa αυτή τη φορά από την Πύλη της Δαμασκού. Οι 4 τελευταίοι (αν θυμάμαι) σταθμοί του Μαρτυρίου του Χριστού βρίσκονται εντός της Εκκλησίας της Αναστάσεως. Για να το εξηγήσουμε: Κάποιος που δεν έχει πάει ποτέ στους Αγίους Τόπους ακούγοντας για το Γολγοθά (ως τόπο σταύρωσης) και τον τάφο του Χριστού μπορεί να νομίζει ότι υπάρχει λόφος στην Παλιά Πόλη όπου βρίσκεται ο Γολγοθάς και εκεί κοντά βράχος με τον τάφο του Χριστού. Δεν είναι, όμως, έτσι. Όλα έχουν καλυφθεί από την Εκκλησία της Αναστάσεως, δηλ. και ο Γολγοθάς και ο Τάφος του Χριστού βρίσκονται εντός της Εκκλησίας της Αναστάσεως και καλύπτονται από αυτήν. Πράγματι η Εκκλησία της Αναστάσεως είναι τεράστια και διάβασα στο φόρουμ ότι αρκετοί χρησιμοποιούν διαγράμματα κάτοψης. Τελικά, όμως, δεν είναι τόσο πολύπλοκη και χαοτική όσο νόμιζα. Στην είσοδο είναι η Πέτρα της Αποκαθήλωσης. Δεξιά είναι το Παρεκκλήσι του Αδάμ. Εκεί κοντά έχει μία σκάλα που ανεβαίνει προς τα πάνω. Στο τέλος της Σκάλας βρίσκεται ο Γολγοθάς, ο τόπος Σταύρωσης. Εκεί υπάρχουν 3 παρεκκλήσια, δύο του Χριστού (το ένα στα αριστερά είναι το Ελληνορθόδοξο, εκεί έχει πάντα πολύ κόσμο, περιμέναμε 20 λεπτά και βρίσκεται ο τόπος της Σταύρωσης), το άλλο στα δεξιά είναι των Καθολικών και ανάμεσά τους υπάρχει Παρεκκλήσι αφιερωμένο στην Παναγία.
Κατεβαίνοντας τη σκάλα, επιστέφουμε στην Πέτρα της Αποκαθήλωσης και από εκεί κατευθιυνόμαστε αριστερά και προσεγγίζουμε τον Πανάγιο Τάφο που είναι ένα κουβούκλιο, που από πίσω του υπάρχει ένα Αρμένικο Παρεκκλήσι. Την ώρα που φτάσαμε οι Καθολικοί είχαν Θεία Λειτουργία και ήταν κλειστός. Με το που άνοιξε, γέμισε κόσμο. Δεν προσκυνήσαμε στον Πανάγιο Τάφο. Είναι το μέρος σε όλο το Ισραήλ που έχει τον περισσότερο κόσμο. Το θεωρώ ανέφικτο να προσκυνήσει κάποιος χωρίς να περιμένει 2-3 ωρές. Εμείς δεν περιμέναμε. Δεξιά του Παναγίου Τάφου βρίσκεται το Καθολικό, ελληνορθόδη εκκλησία, την οποιά επισκεφθήκαμε, καθώς μόλις είχε ανοίξει. Βγαίνοντας από το Καθολικό και κάνοντας ένα γύρο κατά τη φορά του ρολογιού επισκεπτόμαστε διάφορα παρεκκλήσια, ένα μάλιστα είναι σε υπόγειο και στο τέλος επιστρέφουμε στο Παρεκκλήσι του Αδάμ και από εκεί στην Πέτρα της Αποκαθηλωσης και πάλι στην είσοδο - έξοδο της Εκκλησίας.

 

[derion]

Στη συνέχεια βγήκαμε από τα τείχη και κάνοντας ένα μεγάλο κύκλο προς τα ανατολικά βρεθήκαμε στην Πύλη του Στεφάνου ή Πύλη των Λεόντων που βρίσκεται βορειοανατολικά της περιτειχισμένης Παλαιάς Πόλης. Αφού εξερευνήσαμε τα μουσουλμανικά νεκροταφεία που βρίσκονται εκεί, μπήκαμε από την Πύλη θέλοντας να δούμε τις στάσεις του Μαρτυρίου του Χριστού από την αρχή, γιατί μέχρι τότε είχαμε μπει μόνο από την Πύλη του Ηρώδη και της Δαμασκού. Την πρώτη στάση που μετατράπηκε αργότερα σε μεντρεσέ (σχολείο διδασκαλίας του Κορανίου δεν την εντοπίσαμε). Όμως, πολύ κοντά στην Πύλη των Λεόντων βρίσκεται η Εκκλησία της Γεννήσεως της Θεοτόκου, Ρωμαιοκαθολική, την οποία επισκεφθήκαμε. Μετά την Εκκλησία, στον ίδιο χώρο βρίσκεται η Δεξαμενή της Βηθεσδά, στο χώρο της οποία περιηγηθήκαμε. Τυπικά για την είσοδο υπήρχε εισιτήριο.Κανείς όμως δεν ζήτησε ούτε εμείς βγάλαμε.
Συνεχίζοντας την Οδό του Μαρτυρίου επισκεφθήκαμε τη Μονή της Μαστιγώσεως και της Καταδίκης και μετά τη Βασιλική Ecce Homo, που ήταν όμως κλειστή. Εκεί βρίσκεται και ο Λιθόστρωτος και το Στρούθιο. Το Στρούθιο είναι σύμπλεγμα υπόγειων δεξαμενών που κτίστηκε από τον Ηρώδη που είναι κατά ένα μέρος ανοικτό και έχει αρκετές επεξηγήσεις σχετικά με το σύστημα ύδρευσης των Ιεροσλύμων κατά την εποχή του Ηρώδη.
Μετά περιπλανηθήκαμε στα στενά της Παλαιάς Πόλης και καταλήξαμε στο Ρωσικό Παρεκκλήσι του Αγίου Αλεξάνδρου που βρίσκεται στο δρόμο λίγο πριν την είσοδο για την Εκκλησία της Αναστάσεως και το οποίο επισκεφθήκαμε.
Απέναντι από τη Ρωσική Εκκλησία του Αλεξάνδρου βρίσκεται η Ευαγγελική - Λουθηρανική Εκκλησία του Σωτήρα. Αυτό που αξίζει σε αυτήν είναι το καμπαναριό για την έξοχη θέα που προσφέρει στην Παλιά Πολη. Πληρώσαμε το φθηνό εισιτήριο και ανεβήκαμε τα πολλά σκαλιά για να θαυμάσουμε την όμορφη θέα από την κορυφή του καμπαναριού όπου και βγάλαμε πολλές φωτογραφίες.
Μετά περιπλανηθήκαμε λίγο στο Muristan Με τις πολλές καφετέριες και εστιατόρια, αλλά είναι πολύ τουριστικά και δεν κάτσαμε. Όντας στην καρδιά του Χριστιανικού Τομέα κατευθυνθήκαμε στο Ελληνορθόδο Πατριαρχείο, όπου απλά μπήκαμε μέσα στην είσοδο και ήταν κλειστό.
Επιστροφή στην Πύλη της Γιάφας και είχε φτάσει μεσημέρι. Αποφασίσαμε να ανέβουμε στην ακρόπολη, όπου βρίσκεται το Μουσείο του Δαυίδ. Πρώτα περιηγηθήκαμε στους εξωτερικούς χώρους της Ακρόπολης ξεκινώντας από τον Πύργο του Φασαήλ και φυσικά βγάλαμε πολλές φωτογραφίες πάλι! Στην αυλή βρίσκονται ερείπια από διάφορες περιόδους της ιστορίας των Ιεροσολύμων. Επίσης, υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον Μουσείο Ιστορίας της Πόλης των Ιεροσολύμων ανά τους αιώνες. Δώσαμε έμφαση στην πιο πρόσφατη ιστορία, ιδίως στην Εποχή του 2ου Ναού. Ακολούθως, επισκεφθήκαμε τις αίθουσες με τα εκθέματα των ακόλουθων περιόδων με τη σειρά: Περίοδος Σταυροφόρων, Αγιουβιδών, Μαμελούκων και Οθωμανών. Το Μουσείο αυτό που βρίσκεται στην Ακρόπολη (Citadelle) των Ιεροσολύμων γνωστό ως "Tower of David Museum" είναι πολύ ενδιαφέρον, για όσους ενδιαφέρονται για την ιστορία των Ιεροσολύμων και το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Είχε φτάσει 4 το απόγευμα και ίσα - ίσα που προλαβαίναμε να κάνουμε το γύρο των τειχών που δεν είχαμε προλάβει την πρώτη μέρα, δηλ. από την Πύλη της Γιάφας ως την Πύλη των Λεόντων. Όπως προαναφέρθηκε, αυτός ο γύρος των τειχών έχει διαφορετικό εισιτήριο από το γύρο που κάναμε την πρώτη μέρα που ξεκινά επίσης από την Πύλη της Γιάφας και καταλήγει με πορεία νότια - νοτιοαανατολική στην εβραική συνοικία και στο τείχος των Δακρύων. Σήμερα, θα κάναμε τη δεύτερη διαδρομή που ξεκινώντας από την Πύλη της Γιάφας ακολουθεί πορεία βόρεια - βορειοανατολική και καταλήγει στην Πύλη των Λεόντων. Λοιπόν, αν μου έλεγαν να ξεχωρίσω μία εμπειρία από την Παλιά Πόλη θα έλεγα δίχως αμφιβολία το γύρο στα τείχη από την Πύλη της Γιάφας προς την Πύλη των Λεόντων. Για μένα ηταν ό,τι καλύτερο έκανα στα Ιεροσόλυμα. Και ξέρετε γιατί?? Γιατί είναι αυθεντικό. Ωραία η Εκκλησία της Αναστάσεως, ωραίος ο Θόλος του Βράχου και το Τείχος των Δακρύων, αλλά έχουν τόσο κόσμο μα τόσο κόσμο που χάνεται η μαγεία και κάθε ίχνος κατάνυξης. Αντίθετα πάνω στα τείχη ο κόσμος ήταν ελάχιστος και ένιωθες κάθε στιγμή συγκλονιστικά. Περιττό να πω ότι στον περίπατο αυτό βγάλαμε και τις ωραιότερες φωτογραφίες. Κατά τη διαδρομή περάσαμε από πολλά μνημεία αρχικά του Χριστιανικού και ύστερα του Μουσουλμανικού Τομέα, ενώ επίσης είδαμε και αρκετά κτίρια έξω από τα τείχη στη νέα Πόλη. Κατά μήκος των Τειχών υπάρχουν διαρκώς πινακίδες που εξηγούν ποια κτίρια βρίσκονται σε κάθε σημείο τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών. Αυτό που είναι άπαιχτη εμπειρία είναι καθώς προσεγγίσαμε τη βόρεια πλευρά των τειχών και μπήκαμε στη καρδιά της Μουσουλμανικής Συνοικίας, τα τείχη άρχισαν να χαμηλώνουν σε σημείο που ουσιαστικά περπατάγαμε πάνω στις στέγες των σπιτιών που είναι κτισμένα δίπλα στα τείχη. Πιστέψτε με δεν υπάρχει πιο ωραία εμπειρία να περπατάς ένα μέτρο πιο ψηλά από την αυλή σπιτιών όπου βλέπεις παιδιά να παίζουν ποδόσφαιρο και να σε χαιρετούν, στο βάθος να ξεχωρίζεις το Θόλο του Βράχου στον οποίο πέφτουν οι τελευταίες ακτίνες του ήλιου και τον κάνουν ακόμη πιο εντυπωσιακό, ενώ πιο μετά περνας πάνω από αγορές, στην Πύλη της Δαμασκού και συνεχίζεις ακολουθώντας την πορεία των τειχών για να καταλήξεις περίπου 90 λεπτά μετά την έναρξη στην Πύλη της Γιάφας στην Πύλη των Λεόντων. Εκεί στο τέλος μας περίμενες και η πιο δυνατή συγκίνηση. Η ώρα είχε πάει 17:30. Μόλις σουρούπωνε και ξαφνικά, ενώ βρισκόμασταν πάνω στα τείχη πλησιάζοντας προς το τέλος και ο ουρανός είχε βαφτεί σε βαθύ κόκκινο ακούμε τον ουρανό να πλημμυρίζει από το τελευταίο κάλεσμα σε προσευχή του Μουεζίνη, το οποίο, όμως, ακουγόταν από πολλά τζαμιά μέσα και έξω από τα τείχη, σε βαθμό που οι ήχοι από τους μιναρέδες μπερδεύονταν και η ακοή και η όραση τρελαίνονταν από αυτό που άκουγαν και έβλεπαν... Συμπέρασμα: Αν προλαβαίνετε να κάνετε ένα πράγμα μόνο στα Ιεροσόλυμα αυτό να είναι το περπάτημα στα τείχη μεταξύ της Πύλης της Γιάφας και της Πύλης των Λεόντων. Αξίζει όσο τίποτε άλλο...

 

[derion]

16/10/2012
Μετά από πρωινό ξύπνημα κατευνθήκαμε στο Μουσουλμανικό Τομέα για να επισκεφθούμε το Θόλο του Βράχου. Οι μη Μουσουλμάνοι εισέρχονται από μία υπερυψωμένη είσοδο που είναι δίπλα στο Τείχος των Δακρύων. Η είσοδος στους μη Μουσουλμάνους επιτρέπεται δύο φορές την ημέρα. Εμείς πήγαμε την πρώτη φορά. Για να φτάσουμε κάναμε τον εξωτερικό γύρο των τειχών από την Πύλη του Ηρώδη κοντά στο ξενοδοχείο μέχρι την Πύλη της Γιάφας. Μετά κατευθυνθήκαμε νότια και ανατολικά προς τον Εβραικό Τομέα, όπου περάσαμε από το Cardo (ο κεντρικός δρόμος της Ιερουσαλήμ τη ρωμαικη εποχή με κατεύθυνση Βορά - Νότο, που απεικονίζεται στο γνωστό ψηφιδωτό της Μάταμπα στην Ιορδανία) και είδαμε απ' έξω γρήγορα μερικές Συναγωγές στην Πλατεία Ουρβά, τη Συναγωγή Ραμπάν, τις 4 Σεφαραδίτικες Συναγωγές και διάφορα μνημεία της σύγχρονης ιστορίας που συνδέονται με τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ και τις συρράξεις με τις γειτονικές αραβικές χώρες. Γενικά ο Εβραικός τομέας είναι πολύ περιποιημένος και καθαρός, δεν έχει, όμως, σε καμία περίπτωση το χρώμα του Μουσουλμανικού και του Χριστιανικού Τομέα.

 

[derion]

Αφού περιμέναμε στην ουρά (και υπήρχε μεγάλη ουρά) ανεβήκαμε στο Θόλο του Βράχου. Δυστυχώς, αν και ο τόπος είναι επιβλητικός, δεν τον ευχαριστηθήκαμε, γιατί στην πραγματικότητα ελάχιστα μέρη είναι προσβάσιμα για τους Χριστιανούς. Μπαίνοντας στα δεξιά βρίσκεται το Τζαμί - Αλ Ακσά, το οποίο είναι εν λειτουργία και δεν επιτρέπεται η είσοδος σε αυτό των μη Μουσουλμάνων. Στρίβοντας προς τα αριστερά (βόρεια) αντικρύζουμε το Θόλο του Βράχου. Για να πάμε προς τα πάνω ανεβαίνουμε τα σκαλιά που έχουν αψίδα από πάνω και είναι γνωστά ως "κανατίρ". Ο Θόλος του Βράχου περικυκλώνεται από κανατίρ. Δυστυχώς, η μεγάλη απογοήτευση είναι ότι έξω από το Θόλο βρισκόταν ένας "ξινός" γέρος Παλαιστίνιος που έκανε τον "κάου μπόυ" και δεν επέτρεπε την είσοδο σε μη Μουσουλμάνους. Τον ρώτησα "Can we enter?" Και απάντησε "Why, are you muslim?". Ήθελε ο κυριούλης να κάνει εξωτερική πολιτική, λες και για τα δεινά των Παλαιστινίων ευθύνονται οι Χριστιανοί τουρίστες που έρχονται και ενδιαφέρονται να μάθουν και για μία άλλη θρησκεία και για τα πιο σημαντικά μνημεία της. Ας είναι..
Δίπλα στο Θόλο του Βράχου γύρω - γύρω υπάρχουν πολλοί μικροί θόλοι που χτίστηκαν σε διαφορετικές περιόδους από Άραβες και Οθωμανούς κυβερνήτες των Ιεροσολύμων. Δυστυχώς, ο Θόλος της Αλυσίδας που βρίσκεται ανατολικά του Θόλου του Βράχου (και που έχει πολύ εντυπωσιακό εσωτερικό) ήταν κλειστός λόγω επισκευών. Εν πάσει περιπτώσει, αξίζει μία καλή βόλτα γύρω - γύρω. Υπάρχουν πολλοί μεντρεσέδες (σχολεία διαδασκαλίας του Κορανίου). Στη βορινή πλευρά υπάρχουν και ένα - δύο σχολεία που λειτουργούν και σήμερα. Καθώς κάναμε τη βόλτα μας, έγινε διάλειμμα και τα παιδιά βγήκαν στην αυλή να παίξουν μπάλα. Αφού περιπλανηθήκαμε στο χώρο, βγήκαμε από την πύλη των Βαμβακεμπόρων (η είσοδος επιπρέπεται μόνο από εκεί που ανεβήκαμε, η έξοδος επιτρέπεται από κάθε πύλη) και ξαναμπήκαμε στην Παλιά Πόλη. Αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω στον Εβραικό Τομέα και να τον εξερευνήσουμε καλύτερα αρχίζοντας από το αρχαιολογικό Πάρκο της Ιερουσαλήμ.

 

[derion]

Η είσοδος για τον αρχαιολογικό χώρο της Ιερουσαλήμ (Davidson Center) βρίσκεται πολύ κοντά στην υπερυψωμένη είσοδο για το Θόλο του Βράχου. Υπάρχουν ερείπια κυρίως της εποχής του 2ου Ναού. Χαρακτηριστική είναι η Αψίδα του Ρόμπινσον. Φαίνεται μία προεξοχή στη νότιοδυτική πλευρά του Δυτικού Τείχους. Αυτή η προεξοχή ταυτοποιηθήκε από τον αρχαιολόγο Ρόμπινσον (εξου και το όνομα) και στην πραγματικότητα ήταν σκάλα που συνέδεε το Ναό με το επίπεδο του εδάφους. Στα ερείπια υπάρχουν λουτρά της ρωμαικής περιόδου, κολώνες της Cardo (της βασικής οδού με άξονα Βορρά - Νότου), αλλά και ερείπια της εποχής των Μαμελούκων και των Οθωμανών. Υπάρχουν ερείπια βυζαντινού κτίσματος. Ο χώρος προσφέρεται για περπάτημα και εξερεύνηση.
Επιστρέψαμε στον Εβραικό Τομέα για να τον εξερευνήσουμε καλύτερα. Φωτογραφήσαμε τα ερείπια της Συναγωγής Τιφερέτ και αποφασίσαμε να επισκεφθούμε μουσεία που αφορούν στην καθημερινή ζωή στα Ιεροσόλυμα κυρίως κατά την εποχή του Ηρώδη. Αρχικά στα στραφήκαμε στο "Καμένο Σπίτι" που, όμως, εκείνη την ημέρα ήταν κλειστό. Στη συνέχεια, πήγαμε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Wohl το οποίο περιλαμβάνει τα ερείπια έξι σπιτιών κατά την εποχή του Ηρώδη. Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα είναι τα μωσαικά και οι τοιχογραφίες που υπάρχουν στα ερείπια των σπιτιών.
Μετά κατευθυνθήκαμε νότια και δυτικά και βγήκαμε από την Παλιά Πόλη από την Πύλη της Σιών για να επισκεφθούμε το Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Dormition Abbey). Στο Ναό αυτό χαρακτηριστικό είναι ένα ψηφιδωτό με τα ζώδια του ζωδιακού κύκλου. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται κτίριο που θεωρείται ιερό για τους Εβραίους καθώς πιστεύουν ότι εκεί βρίσκεται ο τάφος του Βασιλιά Δαβίδ, ενώ σε παρακείμενο κτίριο βρίσκεται το κτίριο που πιστεύεται ότι έγινε ο Μυστικός Δείπνος (Last Supper Room), το οποίο είναι ελαφρώς εγκατειλημμένο και έχει υποστεί επεμβάσεις (έχει κόγχη, όπως στα τζαμιά κτλ).
Ξαναμπήκαμε στην Παλιά Πόλη από την Πύλη της Σιών και κατευθυνθήκαμε δυτικά για να εξερευνήσουμε την Αρμένικη Συνοικία που είναι η μικρότερη της Παλιάς Πόλης. Τα κυριότερα αξιοθέατα είναι το Μοναστήρι του Αγίου Ιακώβου, το οποίο είναι, όμως, ανοικτό λίγες ώρες την ημέρα και τοΑρμένικο Μουσείο (που ήταν κλειστό, λόγω ανακαίνισης). Χαρακτηριστικό είναι ότι στην Αρμένικη Συνοικία υπάρχουν σε πολλά σημεία κολλημένα στους τοίχους των κτιρίων χάρτες / αφίσες που αφορούν στη Γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους.
Εκ των υστέρων πήγαμε στο Μοναστήρι του Αγίου Μάρκου που είναι η έδρα της Συριακής Ορθόδοξης εκκλησίας, αλλά την ώρα που φτάσαμε (γύρω στις 4 το απόγευμα) είχε λειτουργία και ίσα που μπήκαμε μέσα, να ακούσουμε τις ωραίες ψαλμωδίες.
Πολύ κοντά στη συριακή εκκλησία του Αγίου Μάρκου βρίσκεται η οδός Habad, που είναι γνωστή, διότι μετά από κάποιο σημείο της είναι υπερυψωμένη και περπατάς στις στέγες και στις αυλές των σπιτιών. Μου θύμισε για λίγο τη βόλτα που είχαμε κάνει την προηγούμενη μέρα στα τείχη μεταξύ της Πύλης της Γιάφας και της Πύλης των Λεόντων. Στο τέλος χαθήκαμε και ανεβοκατεβαίναμε μέσα σε αυλές σπιτιών. Στο τέλος, βρήκαμε το δρόμο και φτάσαμε στο επίπεδο της οδού.
Μετά κατεβήκαμε μέχρι την Πύλη της Γιάφας και από εκεί πήραμε ταξί για τη μοντέρνα Δυτική) Ιερουσαλήμ και συγκεκριμένα για το περίφημο Μουσείο του Ισραήλ..

 

[makisg]

πολύ ωραία και αναλυτική η περιγραφή σου δέριε,σ'ευχαριστούμε.

 

[derion]

Ευχαριστώ, κοιτώ τις φωτογραφίες μου και προσπαθώ να αναβιώσω το ταξίδι με λεπτομέρειες. Μέσα σε 1 βδομάδα τόσα μέρη και μνημεία!

 

[fotast]

Πολύ καλή περιγραφή με χρήσιμες πληροφορίες.Να είσαι καλά και με πολλά ταξίδια.