hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.171
- Likes
- 14.604
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Bahir Dar με το “μάτι το κακό”
Δυό αξιοθέατα καθιστούν ταξιδιωτικό προορισμό το Bahir Dar.
Οι καταρράκτες του Μπλέ Νείλου (που τους έφαγε η μαύρη μαρμάγκα στη περίπτωσή μας) και καμιά ντουζίνα μοναστήρια στη λίμνη Tana.
Όπερ μεθερμηνευόμενον, όπως κάποιος μπορεί να πάθει στουπίαση στο Bagan της Βιρμανίας, έτσι μπορεί να πάθει μοναστηρίαση εδώ.
Τα μοναστήρια βρίσκονται διάσπαρτα στις ακτές και λιγοστά νησάκια της λίμνης. Μόνο όμως κανά δυο αποτελούν ενεργείς κοινότητες με μοναχούς. Στα υπόλοιπα υπάρχει απλώς κάποιος κλειδοκράτορας που εισπράττει το εισιτήριο και υποδέχεται τους επισκέπτες, ενίοτε δείχνοντάς τους τις τοιχογραφίες.
Αρχιτεκτονικά ξεχάστε κάτι ανάλογο με τα υπέροχα μοναστήρια του ελλαδικού χώρου. Είναι λιτά, το καθολικό ένας στρογγυλός ναός, στον οποίο περιφέρεσαι κυκλικά απολαμβάνοντας τις naïve αγιογραφίες.
Είπαμε να μην περιοριστούμε στην κλασσική τουριστική διαδρομή.
Αντίθετα επιλέξαμε μια ημερήσια εκδρομή σ’ένα από τα πιο απομονωμένα, το Narga Selassie στο νησί Dek στη καρδιά της λίμνης Tana συνδυάζοντας το με τα τουριστικότερα μοναστήρια στη χερσόνησο Zege γειτονικά στο Bahir Dar. Αν δεν είστε παθιασμένοι με την αιθιοπική εικονογραφία σαν και του λόγου μου μπορείτε άνετα να αρκεστείτε στα κοντινότερα. Έστω κι αν υπάρχουν πολλαπλάσιοι επισκέπτες.
Η μετακίνηση γίνεται αποκλειστικά με θαλάσσιο μέσο.
Οι δυνατότητες που μας δόθηκαν είναι είτε με το αργό σκάφος (αλλά τα λεγόμενά τους ασφαλέστερο) ή με ταχύπλοο. Κρίνοντας εκ των υστέρων θα σας πρότεινα να κάνετε μια επιτόπια έρευνα πριν ξεκινήσετε. Τα ταχύπλοοα που είδαμε αν κι ακριβότερα, ήταν πολλάκις ανετότερα. Και βέβαια μπορείτε να δείτε κανά μοναστήρι παραπάνω. Εμείς ξεροσταλιάσαμε 3+ ώρες στο αργόσυρτο σκάφος μέχρι να φτάσουμε στο Narga Selassie. Κι άλλες τόσες επιστροφή χωρίς τις ενδιαμεσες στάσεις.
H λίμνη Τana είναι η μεγαλύτερη στη Αιθιοπία. Φανταστείτε μια υδάτινη έκταση σαν την Εύβοια στο πιο στρογγυλό της!
Λίμνη Tana κι όχι... Dana (πόσο μάλλον Dana International) όπως ο νεολογιστής Φ. την ονόμασε αρχικά.
H μέρα ξεκίνησε όμορφα με πλούσιο πρωινό που όλοι πλην εμού κατασπάραξαν ορεξάτοι μιας κι είναι παιδιά πάνω στην ανάπτυξη (...κατά πλάτος).
Τρείς ώρες διαπλέοντας το κιτρινονέρι της λίμνης Tana δεν είναι και ό,τι συναρπαστικότερο. Για να μην βαρεθούμε απλωθήκαμε και ρίξαμε οι περισσότεροι εξ’ημών ένα αναζωογονητικό υπνάκο.
Με την ευγενική χορηγεία της ΤΗΥ
Φτάσαμε στην προβλήτα του νησιού. Εμείς κι μ’ένα ζευγάρι Βέλγων είμασταν οι μοναδικοί επισκέπτες. Σκηνικό ειδυλλιακό με τ’αμέτρητα τιτιβίσματα πουλιών.
Ο Γ. όμως φαινόταν κάπως... αργά αργά, βαριά βαριά το βήμα. Από την βαρεμάρα και το χουζούρι του ύπνου αποφάνθηκα.
Από την πύλη με το θολωτό πυργίσκο, αισθητικής Gonder, μπήκαμε στο περίβολο της μονής.
Το Narga Selassie χτίστηκε τον 18ο αιώνα για την Πριγκίπισσα Mentewab (αντιβασιλέας του αυτοκράτορα lyasu II).
Ο κύριος ναός είναι κυκλικού σχήματος και περιβάλλεται από πέτρινες κολόνες.
Oι εσωτερικοί τοίχοι καλύπτονται από πάνω προς τα κάτω με μια πλούσια σαγηνευτική συλλογή αγιογραφιών, οι περισσότερες από τις οποίες χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα. Είναι από τα πιο περίτεχνα διακοσμημένα απ 'όλα τα μοναστήρια της λίμνης Tana.
Μία που τραβά την προσοχή δείχνει μια εκκλησία σε ένα ψάρι, το οποίο καμακώνεται από έναν άγγελο. Αυτό αναπαριστά ένα θρύλο που περιγράφει ότι οι παραλίμνιες πόλεις γύρω στη λίμνη Τana δέχονταν επίθεση από ένα μεγάλο ψάρι μέχρι τη σωτήρια παρέμβαση ενός αγγέλου.
Ο μοναχός που δεν δεχόταν και πολλούς επισκέπτες, ξεκίνησε να μας ξεναγεί στη θεματολογία των τοιχογραφιών. Όμως προς έκπληξή του έπεσε σε διαβασμένους. Το πρόσωπό του φωτιζόταν από ενθουσιασμό κάθε φορά που του αναφέραμε σε ποια σκηνή από τη Παλαιά και Καινή Διαθήκη παρέπεμπε κάθε τοιχογραφία, πριν προλάβει να πει κουβέντα.
Αποχαιρετώντας τον με περισσή συγκίνηση του φίλησα το χέρι και με χαρά μου έδωσε την ευλογία του. Ήταν η πιο συμπαθητική ασκητική φυσιογνωμία που συναντήσαμε.
Με το ένα μάτι στις τοιχογραφίες με το άλλο στον Γ., τον αισθανόμουνα μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας. Περιφερόταν σαν όρθιο λείψανο κάτι που επιβεβαιώθηκε μέσα στο σκάφος στην 2ωρη επιστροφή προς τη χερσόνηση Zege για να επισκεφθούμε και τα υπόλοιπα μοναστήρια.
«Αισθάνομαι το κεφάλι βαρύ, είμαι κομμένος, ανακατεύομαι, ρεύομαι και θέλω να κοιμάμαι συνέχεια. Διάγνωση;» μου είπε με βλέμμα δαρμένου σκύλου
Τον έκοψα από δω, τον έκοψα από κει και με ύφος καθηγητή απεφάνθην: «Ηλίου φαεινότερον. Είσαι ματιασμένος!»
«Κόψε το δούλεμα»
«Δεν έχω καμία τέτοια διάθεση, αλλά στη περίπτωσή σου η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Μάτι καρφί! Ούτε το μάτι του Σάουρον δεν είχε τέτοια επίδραση στο Φρόντο Μπάγγγινς στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Χρειαζόμαστε επειγόντως ξεματιάστρα»
Βλέποντας τα χάλια του και στην γενικότερη ανάγκη να ευθυμίσουμε, ο Σ. σχολίασε: «Αυτός δεν είναι απλά ματιασμένος. Ρουφηγμένος είναι!»
Υπό το έκπληκτο βλέμμα του τιμονιέρη, άρχισα κάτι κομπογιαννίτιτκα του τύπου φτου φτου στα όρη στ’αγρια βουνά, αντάμα μ’αγιορίτικες προσευχές και σταυροκοπήματα και το παλληκάρι μας δήλωσε μικρή βελτίωση.
«Τα βλέπεις;» του είπα. «Πού να είχα λάβει και τη δέουσα εκπαίδευση. Περδίκι θα σε έκανα».
Με το πες πες άρχισε ο Γ. να πείθεται ότι όλη η αρνητική ενέργεια έχει συσσωρευτεί πάνω του με σκοπό να τον ξεκάνει και παραδόθηκε σε λήθαργο.
Πέρασε κανά δίωρο πριν δέσουμε στο ταρσανά της Εκκλησίας Bet Maryam.
Εδώ μας υποδέχθηκαν πάγκοι με σουβενίρ σ’όλο το μήκος του δρόμου μέχρι την Εκκλησία σύμφωνα με τις υποδείξεις του νεαρού που αυτοανακηρύχθηκε ως συνοδός μας με την ελπίδα καλού φιλοδωρήματος. Μπροστά εμείς και πίσω αργά ο Γ. να σέρνει το βήμα του σαν μαστουρωμένος.
Η Bet Maryam δεν είχε το μεγαλείο της Narga Selassie, αλλά η διαφορετικότητά της ήταν τα έντονα χρώματα στην απεικόνιση των τοιχογραφιών
καθώς και το μικρό ενδιαφέρον μουσείο με λατρευτικά κειμήλια.
Το τελευταίο μοναστήρι που επισκεφθήκαμε ήταν το Ura Kidane Mihret που θεωρείται από τα ιστορικότερα (14ος αι.) και πιο περίτεχνα διακοσμημένα στην περιοχή της λίμνης Tana. Αυτό την καθιστά και ως την δημοφιλέστερη μεταξύ των αλλοδαπών επισκεπτών. Για το λόγο αυτό πλεονάζουν οι πάγκοι με σουβενίρ, μέχρι και αναψυκτήριο θα βρει θα κανείς.
Παρότι φθάσαμε εκεί αρκετά αργά το απόγευμα και οι ορδές είχαν αποχωρήσει, εντούτοις τη γλυκιά ηρεμία του Narga Selassie δεν την είχε κι ως εκ τούτου δεν με γοήτευσε όσο εκείνη. Όσο κι αν οι αγιογραφίες ήταν κατά τι εντυπωσιακότερες.
Υπό την πίεση του χρόνου καθώς νύχτωνε, απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα από τη θάλασσα και δέσαμε στη προβλήτα του Bahir Dar ενώ είχε πια σκοτεινιάσει.
Ο Γ. μένοντας σχεδόν θεονήστικος κατά το μεγαλύτερο μέρος της μέρας, ενώ θα έπρεπε να κραυγάζει «πεινάω», εντούτοις υπό την επήρρεια του ματιού και χωρίς πολλές κουβέντες δήλωσε πως δεν ονειρεύεται τίποτ’αλλο παρά το κρεββάτι στο ξενώνα μας.
Εμείς δοκιμάσαμε τη τύχη μας αρχικά σ’ένα εστιατόριο κοντά στην προβλήτα που αποδείχθηκε μπαρ κατά τις βραδυνές ώρες. Το μέρος έσφυζε από κόσμο που καθόταν ακούγοντας μουσική στα μαύρα σκοτάδια όπου ούτε τη μύτη μας δε βλέπαμε. Πώς αναγνώριζαν ο ένας τον άλλο απορήσαμε!
Δοκιμάσαμε τη τύχη μας σε μια από τις προτεινόμενες επιλογές του tripadvisor. Αμφιβάλλω αν υπάρχει μέρος με αθλιότερο σερβις και κακό φαγητό.
«Θέλουμε 3 μερίδες ψάρι» δηλώσαμε στη γκαρσόνα που ήρθε για παραγγελία.
Μετά από 15 λεπτά κι ενώ πηγαινοέρχονταν σαν τις μύγες οι σερβιτόροι, μας ενημέρωσαν: «Το ψάρι τελείωσε»
«ΟΚ, φέρτε μας 2 πίτσες κι ένα απ’αυτό εδώ το αιθιοπικό πιάτο"
Μετά από 15 λεπτά κι ενώ πηγαινοέρχονταν σαν τις μύγες οι σερβιτόροι μας ενημέρωσαν: «Τέλειωσαν κι οι πίτσες»
Δυσφορία. «Καλά, φέρτε αυτά εδώ τα αιθιοπικά και μια μακαρονάδα καλού κακού μαζί με δυό μπύρες»
Οι μπύρες κατέφθασαν μετά από 15 λεπτά και τα ποτήρια τους μετά από άλλα 10.
Το αιθιοπικό πιάτο ήταν ωμό κρέας με το αίμα να σουρώνει στο πιάτο κι εννοείται δεν το αγγίξαμε. Η μακαρονάδα ασχολίαστη. (Αφρική είσαι που θες κι al dente σπαγγέτι)
Αποχωρήσαμε σχεδόν πεινασμένοι...
Πίσω στον ξενώνα ο Γ. έστελνε διαδικτυακώς κραυγή αγωνίας προς οιονδήποτε ξέρει να ξεματιάζει. Ενεργοποίησα κι εγώ τη δική μου γνωστή.
Η ετυμηγορία ήταν κοινή κι από τις δυό ανεξάρτητες μεριές: αυτό δεν ήταν μάτι, ήταν καρφί, τόσο που απορούσαν πώς εξακολουθεί να είναι ζωντανός. Είχε πολλή δουλειά το ξεμάτιασμα!
Όλο νόημα του έκλεισα το μάτι: «Βλέπεις που είχα δίκιο; Να τον ακούς το γιατρό!»
Δυό αξιοθέατα καθιστούν ταξιδιωτικό προορισμό το Bahir Dar.
Οι καταρράκτες του Μπλέ Νείλου (που τους έφαγε η μαύρη μαρμάγκα στη περίπτωσή μας) και καμιά ντουζίνα μοναστήρια στη λίμνη Tana.
Όπερ μεθερμηνευόμενον, όπως κάποιος μπορεί να πάθει στουπίαση στο Bagan της Βιρμανίας, έτσι μπορεί να πάθει μοναστηρίαση εδώ.
Τα μοναστήρια βρίσκονται διάσπαρτα στις ακτές και λιγοστά νησάκια της λίμνης. Μόνο όμως κανά δυο αποτελούν ενεργείς κοινότητες με μοναχούς. Στα υπόλοιπα υπάρχει απλώς κάποιος κλειδοκράτορας που εισπράττει το εισιτήριο και υποδέχεται τους επισκέπτες, ενίοτε δείχνοντάς τους τις τοιχογραφίες.
Αρχιτεκτονικά ξεχάστε κάτι ανάλογο με τα υπέροχα μοναστήρια του ελλαδικού χώρου. Είναι λιτά, το καθολικό ένας στρογγυλός ναός, στον οποίο περιφέρεσαι κυκλικά απολαμβάνοντας τις naïve αγιογραφίες.
Είπαμε να μην περιοριστούμε στην κλασσική τουριστική διαδρομή.
Αντίθετα επιλέξαμε μια ημερήσια εκδρομή σ’ένα από τα πιο απομονωμένα, το Narga Selassie στο νησί Dek στη καρδιά της λίμνης Tana συνδυάζοντας το με τα τουριστικότερα μοναστήρια στη χερσόνησο Zege γειτονικά στο Bahir Dar. Αν δεν είστε παθιασμένοι με την αιθιοπική εικονογραφία σαν και του λόγου μου μπορείτε άνετα να αρκεστείτε στα κοντινότερα. Έστω κι αν υπάρχουν πολλαπλάσιοι επισκέπτες.
Η μετακίνηση γίνεται αποκλειστικά με θαλάσσιο μέσο.
Οι δυνατότητες που μας δόθηκαν είναι είτε με το αργό σκάφος (αλλά τα λεγόμενά τους ασφαλέστερο) ή με ταχύπλοο. Κρίνοντας εκ των υστέρων θα σας πρότεινα να κάνετε μια επιτόπια έρευνα πριν ξεκινήσετε. Τα ταχύπλοοα που είδαμε αν κι ακριβότερα, ήταν πολλάκις ανετότερα. Και βέβαια μπορείτε να δείτε κανά μοναστήρι παραπάνω. Εμείς ξεροσταλιάσαμε 3+ ώρες στο αργόσυρτο σκάφος μέχρι να φτάσουμε στο Narga Selassie. Κι άλλες τόσες επιστροφή χωρίς τις ενδιαμεσες στάσεις.
H λίμνη Τana είναι η μεγαλύτερη στη Αιθιοπία. Φανταστείτε μια υδάτινη έκταση σαν την Εύβοια στο πιο στρογγυλό της!
Λίμνη Tana κι όχι... Dana (πόσο μάλλον Dana International) όπως ο νεολογιστής Φ. την ονόμασε αρχικά.
H μέρα ξεκίνησε όμορφα με πλούσιο πρωινό που όλοι πλην εμού κατασπάραξαν ορεξάτοι μιας κι είναι παιδιά πάνω στην ανάπτυξη (...κατά πλάτος).
Τρείς ώρες διαπλέοντας το κιτρινονέρι της λίμνης Tana δεν είναι και ό,τι συναρπαστικότερο. Για να μην βαρεθούμε απλωθήκαμε και ρίξαμε οι περισσότεροι εξ’ημών ένα αναζωογονητικό υπνάκο.
Με την ευγενική χορηγεία της ΤΗΥ
Φτάσαμε στην προβλήτα του νησιού. Εμείς κι μ’ένα ζευγάρι Βέλγων είμασταν οι μοναδικοί επισκέπτες. Σκηνικό ειδυλλιακό με τ’αμέτρητα τιτιβίσματα πουλιών.
Ο Γ. όμως φαινόταν κάπως... αργά αργά, βαριά βαριά το βήμα. Από την βαρεμάρα και το χουζούρι του ύπνου αποφάνθηκα.
Από την πύλη με το θολωτό πυργίσκο, αισθητικής Gonder, μπήκαμε στο περίβολο της μονής.
Το Narga Selassie χτίστηκε τον 18ο αιώνα για την Πριγκίπισσα Mentewab (αντιβασιλέας του αυτοκράτορα lyasu II).
Ο κύριος ναός είναι κυκλικού σχήματος και περιβάλλεται από πέτρινες κολόνες.
Oι εσωτερικοί τοίχοι καλύπτονται από πάνω προς τα κάτω με μια πλούσια σαγηνευτική συλλογή αγιογραφιών, οι περισσότερες από τις οποίες χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα. Είναι από τα πιο περίτεχνα διακοσμημένα απ 'όλα τα μοναστήρια της λίμνης Tana.
Μία που τραβά την προσοχή δείχνει μια εκκλησία σε ένα ψάρι, το οποίο καμακώνεται από έναν άγγελο. Αυτό αναπαριστά ένα θρύλο που περιγράφει ότι οι παραλίμνιες πόλεις γύρω στη λίμνη Τana δέχονταν επίθεση από ένα μεγάλο ψάρι μέχρι τη σωτήρια παρέμβαση ενός αγγέλου.
Ο μοναχός που δεν δεχόταν και πολλούς επισκέπτες, ξεκίνησε να μας ξεναγεί στη θεματολογία των τοιχογραφιών. Όμως προς έκπληξή του έπεσε σε διαβασμένους. Το πρόσωπό του φωτιζόταν από ενθουσιασμό κάθε φορά που του αναφέραμε σε ποια σκηνή από τη Παλαιά και Καινή Διαθήκη παρέπεμπε κάθε τοιχογραφία, πριν προλάβει να πει κουβέντα.
Αποχαιρετώντας τον με περισσή συγκίνηση του φίλησα το χέρι και με χαρά μου έδωσε την ευλογία του. Ήταν η πιο συμπαθητική ασκητική φυσιογνωμία που συναντήσαμε.
Με το ένα μάτι στις τοιχογραφίες με το άλλο στον Γ., τον αισθανόμουνα μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας. Περιφερόταν σαν όρθιο λείψανο κάτι που επιβεβαιώθηκε μέσα στο σκάφος στην 2ωρη επιστροφή προς τη χερσόνηση Zege για να επισκεφθούμε και τα υπόλοιπα μοναστήρια.
«Αισθάνομαι το κεφάλι βαρύ, είμαι κομμένος, ανακατεύομαι, ρεύομαι και θέλω να κοιμάμαι συνέχεια. Διάγνωση;» μου είπε με βλέμμα δαρμένου σκύλου
Τον έκοψα από δω, τον έκοψα από κει και με ύφος καθηγητή απεφάνθην: «Ηλίου φαεινότερον. Είσαι ματιασμένος!»
«Κόψε το δούλεμα»
«Δεν έχω καμία τέτοια διάθεση, αλλά στη περίπτωσή σου η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Μάτι καρφί! Ούτε το μάτι του Σάουρον δεν είχε τέτοια επίδραση στο Φρόντο Μπάγγγινς στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Χρειαζόμαστε επειγόντως ξεματιάστρα»
Βλέποντας τα χάλια του και στην γενικότερη ανάγκη να ευθυμίσουμε, ο Σ. σχολίασε: «Αυτός δεν είναι απλά ματιασμένος. Ρουφηγμένος είναι!»
Υπό το έκπληκτο βλέμμα του τιμονιέρη, άρχισα κάτι κομπογιαννίτιτκα του τύπου φτου φτου στα όρη στ’αγρια βουνά, αντάμα μ’αγιορίτικες προσευχές και σταυροκοπήματα και το παλληκάρι μας δήλωσε μικρή βελτίωση.
«Τα βλέπεις;» του είπα. «Πού να είχα λάβει και τη δέουσα εκπαίδευση. Περδίκι θα σε έκανα».
Με το πες πες άρχισε ο Γ. να πείθεται ότι όλη η αρνητική ενέργεια έχει συσσωρευτεί πάνω του με σκοπό να τον ξεκάνει και παραδόθηκε σε λήθαργο.
Πέρασε κανά δίωρο πριν δέσουμε στο ταρσανά της Εκκλησίας Bet Maryam.
Εδώ μας υποδέχθηκαν πάγκοι με σουβενίρ σ’όλο το μήκος του δρόμου μέχρι την Εκκλησία σύμφωνα με τις υποδείξεις του νεαρού που αυτοανακηρύχθηκε ως συνοδός μας με την ελπίδα καλού φιλοδωρήματος. Μπροστά εμείς και πίσω αργά ο Γ. να σέρνει το βήμα του σαν μαστουρωμένος.
Η Bet Maryam δεν είχε το μεγαλείο της Narga Selassie, αλλά η διαφορετικότητά της ήταν τα έντονα χρώματα στην απεικόνιση των τοιχογραφιών
καθώς και το μικρό ενδιαφέρον μουσείο με λατρευτικά κειμήλια.
Το τελευταίο μοναστήρι που επισκεφθήκαμε ήταν το Ura Kidane Mihret που θεωρείται από τα ιστορικότερα (14ος αι.) και πιο περίτεχνα διακοσμημένα στην περιοχή της λίμνης Tana. Αυτό την καθιστά και ως την δημοφιλέστερη μεταξύ των αλλοδαπών επισκεπτών. Για το λόγο αυτό πλεονάζουν οι πάγκοι με σουβενίρ, μέχρι και αναψυκτήριο θα βρει θα κανείς.
Παρότι φθάσαμε εκεί αρκετά αργά το απόγευμα και οι ορδές είχαν αποχωρήσει, εντούτοις τη γλυκιά ηρεμία του Narga Selassie δεν την είχε κι ως εκ τούτου δεν με γοήτευσε όσο εκείνη. Όσο κι αν οι αγιογραφίες ήταν κατά τι εντυπωσιακότερες.
Υπό την πίεση του χρόνου καθώς νύχτωνε, απολαύσαμε το ηλιοβασίλεμα από τη θάλασσα και δέσαμε στη προβλήτα του Bahir Dar ενώ είχε πια σκοτεινιάσει.
Ο Γ. μένοντας σχεδόν θεονήστικος κατά το μεγαλύτερο μέρος της μέρας, ενώ θα έπρεπε να κραυγάζει «πεινάω», εντούτοις υπό την επήρρεια του ματιού και χωρίς πολλές κουβέντες δήλωσε πως δεν ονειρεύεται τίποτ’αλλο παρά το κρεββάτι στο ξενώνα μας.
Εμείς δοκιμάσαμε τη τύχη μας αρχικά σ’ένα εστιατόριο κοντά στην προβλήτα που αποδείχθηκε μπαρ κατά τις βραδυνές ώρες. Το μέρος έσφυζε από κόσμο που καθόταν ακούγοντας μουσική στα μαύρα σκοτάδια όπου ούτε τη μύτη μας δε βλέπαμε. Πώς αναγνώριζαν ο ένας τον άλλο απορήσαμε!
Δοκιμάσαμε τη τύχη μας σε μια από τις προτεινόμενες επιλογές του tripadvisor. Αμφιβάλλω αν υπάρχει μέρος με αθλιότερο σερβις και κακό φαγητό.
«Θέλουμε 3 μερίδες ψάρι» δηλώσαμε στη γκαρσόνα που ήρθε για παραγγελία.
Μετά από 15 λεπτά κι ενώ πηγαινοέρχονταν σαν τις μύγες οι σερβιτόροι, μας ενημέρωσαν: «Το ψάρι τελείωσε»
«ΟΚ, φέρτε μας 2 πίτσες κι ένα απ’αυτό εδώ το αιθιοπικό πιάτο"
Μετά από 15 λεπτά κι ενώ πηγαινοέρχονταν σαν τις μύγες οι σερβιτόροι μας ενημέρωσαν: «Τέλειωσαν κι οι πίτσες»
Δυσφορία. «Καλά, φέρτε αυτά εδώ τα αιθιοπικά και μια μακαρονάδα καλού κακού μαζί με δυό μπύρες»
Οι μπύρες κατέφθασαν μετά από 15 λεπτά και τα ποτήρια τους μετά από άλλα 10.
Το αιθιοπικό πιάτο ήταν ωμό κρέας με το αίμα να σουρώνει στο πιάτο κι εννοείται δεν το αγγίξαμε. Η μακαρονάδα ασχολίαστη. (Αφρική είσαι που θες κι al dente σπαγγέτι)
Αποχωρήσαμε σχεδόν πεινασμένοι...
Πίσω στον ξενώνα ο Γ. έστελνε διαδικτυακώς κραυγή αγωνίας προς οιονδήποτε ξέρει να ξεματιάζει. Ενεργοποίησα κι εγώ τη δική μου γνωστή.
Η ετυμηγορία ήταν κοινή κι από τις δυό ανεξάρτητες μεριές: αυτό δεν ήταν μάτι, ήταν καρφί, τόσο που απορούσαν πώς εξακολουθεί να είναι ζωντανός. Είχε πολλή δουλειά το ξεμάτιασμα!
Όλο νόημα του έκλεισα το μάτι: «Βλέπεις που είχα δίκιο; Να τον ακούς το γιατρό!»
Last edited:
