fenia42
Member
- Μηνύματα
- 4.026
- Likes
- 16.576
- Επόμενο Ταξίδι
- Азербайджан
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γροιλανδία,Σβάλμπαρντ
Aλεξάνδρεια ...
Εκεί μέσα στο σπίτι του Καβάφη η ζέστη ήταν αφόρητη και το ελαφρύ αεράκι που διαπερνούσε το ανήλιαγο στενό και μας φύσηξε κατά την έξοδό μας αποδείχτηκε ευεργετικό. Με ένα παράξενο ακαθόριστο συναίσθημα στην καρδιά βγήκα χαμογελαστή στον κεντρικό δρόμο και ως γνήσια Θεσσαλονικιά ακολούθησα το ένστικτό μου για να βρω τη θάλασσα. Καθ’ οδόν σκεφτόμουν τις εικόνες που είχα σχηματίσει με το εφηβικό μου μυαλό όταν διάβαζα τα ιστορικά ποιήματα του Καβάφη και ανακάλεσα στη μνήμη μου τα λόγια ενός σεξιστή καθηγητή σχετικά με το «ποιόν» του ποιητή που ακόμα τα θυμάμαι και νευριάζω.
Κάπου εκεί, σε μια κατηφόρα, αφού τσιμπήσαμε και μια αραβική πίτα για δεκατιανό, φάνηκε και η θάλασσα. Μια μεγάλη λεωφόρος σα τη λεωφόρο Νίκης. Να τραβήξουμε αριστερά προς το μέρος όπου υπήρχε κάποτε ο Φάρος
ή δεξιά, δυτικά προς τη Νέα Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.
Τραβήξαμε ανατολικά. Η λεωφόρος μας καλούσε να την περπατήσουμε και όχι να πάμε με ταξί. Στη θέση που κάποτε ήταν ο Φάρος της Αλεξάνδρειας, υπάρχει πλέον ένα όμορφο λευκό φρούριο, αυτό του Σουλτάνου Κάιτ- μπέη , το οποίο χτίστηκε μετά τα μέσα του 15ου αιώνα με οικοδομικά υλικά από το Φάρο, ο οποίος κατέρρευσε μετά δυο καταστρεπτικούς σεισμούς τον 14ο αιώνα.
Ο εν λόγω Φάρος αποτελούσε και ένα από τα θαύματα της αρχαιότητας ,όπως και οι Πυραμίδες και είχε χτιστεί 279 πΧ , με ύψος 125 μέτρα.
Παρά τη ζέστη πιστεύαμε πως μπορούμε να περπατήσουμε ως εκεί. Φαινόταν γύρω στα 2-3 χιλιόμετρα η απόσταση. Η διαδρομή μας αποζημίωσε. Περάσαμε μπροστά από διάφορα τζαμιά, ορισμένα αρκετά πιο μεγαλόπρεπα από εκείνα του Καίρου. Ενίοτε παρακάμπταμε για να επισκεφτούμε και το εσωτερικό τους ή για να τα φωτογραφίσουμε από κοντά.
Μας εντυπωσίασε και ένα κτήριο με έντονη περιφρούρηση το οποίο πρέπει να ήταν δικαστικό Μέγαρο ή κάτι παρόμοιο. Περπατούσαμε κατά μήκος της παραλιακής κάτω από έναν καταγάλανο ουρανό και μια καταγάλανη Μεσόγειο. Παρά τη ζέστη και την κούραση απολάμβανα τη βόλτα στο μεγαλείο της. Το μάτι μου έψαχνε ένα γραφικό καφενεδάκι για να πάρω τον πρωινό μου καφέ αλλά μόνο ευρωπαϊκού τύπου μέρη έβλεπα. Συμβιβάστηκα λοιπόν και τράβηξα μαζί μου το Χάρη για να ενδώσει κι αυτός μαζί μου στην απαραίτητη δόση καφεΐνης.
Από το σκιερό καφέ που καθίσαμε επιδόθηκα στο αγαπημένο μου people watching. Αριστερά μου ένας μεσήλικας με τον αέρα του κοσμοπολίτη κάπνιζε το ναργιλέ του ράθυμα. Δεξιά μου ένας νεαρότερος με το στυλ του businessman διάβαζε τις πορτοκαλί σελίδες της εφημερίδας του πίνοντας τον καφέ του και καπνίζοντας επίσης ναργιλέ. Businessmen και κοσμοπολίτες σε αργούς αραβικούς ρυθμούς. Το ευλογημένο μεσογειακό αεράκι μας ξεκουράζει και μας δροσίζει. Από μπροστά μας περνούν πολλά νεαρά ζευγάρια. Οι γυναίκες όλες μαντιλοφορούσες όμως αισθητά πιο χαλαρές από αυτές της αιγυπτιακής πρωτεύουσας. Τουρισμός 0 . Στο βάθος βάθος μια παρέα παιδιών πλατσουρίζει στη θάλασσα. Κάπου κάπου περνούν και κάρα που σέρνονται από άλογα . Η καρδιά μου δεν αντέχει στη θέα ενός κοκαλιάρικου αλόγου, εμφανώς παραμελημένου από τον αφέντη του λόγω αδιαφορίας.
Νομίζω πως αυτό που με εξόργισε πιο πολύ από όλα στην Αίγυπτο ήταν η συμπεριφορά τους στα ζώα. Η εικόνα του μάλλον ετοιμοθάνατου αλόγου με συνόδευσε για όλη την υπόλοιπη ημέρα. Ναι, καμιά φορά πονώ πιο πολύ τα ζώα από τους ανθρώπους.
Κάποια στιγμή αφού ήπιαμε και τον καφέ μας πήραμε μια βαθιά ανάσα και συνεχίσαμε τον ποδαρόδρομό μας μέχρι το Φρούριο. Εκεί διαπιστώσαμε και από κοντά ότι προσφέρει μια πολύ όμορφη θέα στην απέραντη Μεσόγειο και βαλθήκαμε να το εξερευνούμε.
View attachment 10263 View attachment 10264 View attachment 10265 View attachment 10266
Εκεί μέσα στο σπίτι του Καβάφη η ζέστη ήταν αφόρητη και το ελαφρύ αεράκι που διαπερνούσε το ανήλιαγο στενό και μας φύσηξε κατά την έξοδό μας αποδείχτηκε ευεργετικό. Με ένα παράξενο ακαθόριστο συναίσθημα στην καρδιά βγήκα χαμογελαστή στον κεντρικό δρόμο και ως γνήσια Θεσσαλονικιά ακολούθησα το ένστικτό μου για να βρω τη θάλασσα. Καθ’ οδόν σκεφτόμουν τις εικόνες που είχα σχηματίσει με το εφηβικό μου μυαλό όταν διάβαζα τα ιστορικά ποιήματα του Καβάφη και ανακάλεσα στη μνήμη μου τα λόγια ενός σεξιστή καθηγητή σχετικά με το «ποιόν» του ποιητή που ακόμα τα θυμάμαι και νευριάζω.
Κάπου εκεί, σε μια κατηφόρα, αφού τσιμπήσαμε και μια αραβική πίτα για δεκατιανό, φάνηκε και η θάλασσα. Μια μεγάλη λεωφόρος σα τη λεωφόρο Νίκης. Να τραβήξουμε αριστερά προς το μέρος όπου υπήρχε κάποτε ο Φάρος
Τραβήξαμε ανατολικά. Η λεωφόρος μας καλούσε να την περπατήσουμε και όχι να πάμε με ταξί. Στη θέση που κάποτε ήταν ο Φάρος της Αλεξάνδρειας, υπάρχει πλέον ένα όμορφο λευκό φρούριο, αυτό του Σουλτάνου Κάιτ- μπέη , το οποίο χτίστηκε μετά τα μέσα του 15ου αιώνα με οικοδομικά υλικά από το Φάρο, ο οποίος κατέρρευσε μετά δυο καταστρεπτικούς σεισμούς τον 14ο αιώνα.
Ο εν λόγω Φάρος αποτελούσε και ένα από τα θαύματα της αρχαιότητας ,όπως και οι Πυραμίδες και είχε χτιστεί 279 πΧ , με ύψος 125 μέτρα.
Παρά τη ζέστη πιστεύαμε πως μπορούμε να περπατήσουμε ως εκεί. Φαινόταν γύρω στα 2-3 χιλιόμετρα η απόσταση. Η διαδρομή μας αποζημίωσε. Περάσαμε μπροστά από διάφορα τζαμιά, ορισμένα αρκετά πιο μεγαλόπρεπα από εκείνα του Καίρου. Ενίοτε παρακάμπταμε για να επισκεφτούμε και το εσωτερικό τους ή για να τα φωτογραφίσουμε από κοντά.
Μας εντυπωσίασε και ένα κτήριο με έντονη περιφρούρηση το οποίο πρέπει να ήταν δικαστικό Μέγαρο ή κάτι παρόμοιο. Περπατούσαμε κατά μήκος της παραλιακής κάτω από έναν καταγάλανο ουρανό και μια καταγάλανη Μεσόγειο. Παρά τη ζέστη και την κούραση απολάμβανα τη βόλτα στο μεγαλείο της. Το μάτι μου έψαχνε ένα γραφικό καφενεδάκι για να πάρω τον πρωινό μου καφέ αλλά μόνο ευρωπαϊκού τύπου μέρη έβλεπα. Συμβιβάστηκα λοιπόν και τράβηξα μαζί μου το Χάρη για να ενδώσει κι αυτός μαζί μου στην απαραίτητη δόση καφεΐνης.
Από το σκιερό καφέ που καθίσαμε επιδόθηκα στο αγαπημένο μου people watching. Αριστερά μου ένας μεσήλικας με τον αέρα του κοσμοπολίτη κάπνιζε το ναργιλέ του ράθυμα. Δεξιά μου ένας νεαρότερος με το στυλ του businessman διάβαζε τις πορτοκαλί σελίδες της εφημερίδας του πίνοντας τον καφέ του και καπνίζοντας επίσης ναργιλέ. Businessmen και κοσμοπολίτες σε αργούς αραβικούς ρυθμούς. Το ευλογημένο μεσογειακό αεράκι μας ξεκουράζει και μας δροσίζει. Από μπροστά μας περνούν πολλά νεαρά ζευγάρια. Οι γυναίκες όλες μαντιλοφορούσες όμως αισθητά πιο χαλαρές από αυτές της αιγυπτιακής πρωτεύουσας. Τουρισμός 0 . Στο βάθος βάθος μια παρέα παιδιών πλατσουρίζει στη θάλασσα. Κάπου κάπου περνούν και κάρα που σέρνονται από άλογα . Η καρδιά μου δεν αντέχει στη θέα ενός κοκαλιάρικου αλόγου, εμφανώς παραμελημένου από τον αφέντη του λόγω αδιαφορίας.
Νομίζω πως αυτό που με εξόργισε πιο πολύ από όλα στην Αίγυπτο ήταν η συμπεριφορά τους στα ζώα. Η εικόνα του μάλλον ετοιμοθάνατου αλόγου με συνόδευσε για όλη την υπόλοιπη ημέρα. Ναι, καμιά φορά πονώ πιο πολύ τα ζώα από τους ανθρώπους.
Κάποια στιγμή αφού ήπιαμε και τον καφέ μας πήραμε μια βαθιά ανάσα και συνεχίσαμε τον ποδαρόδρομό μας μέχρι το Φρούριο. Εκεί διαπιστώσαμε και από κοντά ότι προσφέρει μια πολύ όμορφη θέα στην απέραντη Μεσόγειο και βαλθήκαμε να το εξερευνούμε.
View attachment 10263 View attachment 10264 View attachment 10265 View attachment 10266
Attachments
Last edited by a moderator:
