fenia42
Member
- Μηνύματα
- 4.026
- Likes
- 16.576
- Επόμενο Ταξίδι
- Азербайджан
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γροιλανδία,Σβάλμπαρντ
Αλεξάνδρεια
Ο ουρανός ήταν μεν μουντός αλλά η ζέστη ήταν εκεί, παρούσα πάντα. Με το που βγαίνουμε από το σταθμό των τρένων όλα στο κλίμα και τον αέρα προμηνούν πως έχουμε έρθει σε μια διαφορετική πόλη. Μια πόλη με τον μεσογειακό αέρα της και το κοσμοπολίτικο προφίλ της. Νιώθω ευλογημένη που κατάφερα κι έφτασα ως εκεί, κι όπως μας είπε και ο Αμρ, κάθε Έλληνας πρέπει να επισκεφτεί αυτή την πόλη. Πόσο μάλλον Μακεδόνας.
Στο μεταξύ, αν και δεν είχαμε χάρτη μαζί μας, ο Χάρης συμπεριφερόταν λες και είχε ξαναβρεθεί εκεί και μου έδινε την εντύπωση πως ξέρει καλά που να με πάει. Ξεδίπλωσε λοιπόν το προσανατολιστικό του ταλέντο και με οδήγησε στο πρώτο αξιοθέατο της εκδρομής μας, το Ρωμαϊκό Θέατρο. Αυτό το καλοδιατηρημένο θέατρο, που περιλαμβάνει στοές, κερκίδες για 800 θεατές και μωσαϊκά πατώματα, βρισκόταν κάτω από ένα μουσουλμανικό νεκροταφείο. Οι αρχαιολόγοι χρειάστηκαν ανασκαφές τριάντα ετών για να το αποκαλύψουν. Το ίδιο το θέατρο είναι κτισμένο πάνω σε αρχαίο Ιερό του Πάνα. Σε διάφορες στιγμές της ιστορίας του φιλοξένησε, εκτός από θεατρικές παραστάσεις, και μουσικές παραστάσεις, όπως και βυζαντινές ιπποδρομίες και αγώνες μονομάχων. Η βόρεια πλευρά του θεάτρου πιθανώς να έχει αποτελέσει τμήμα του αρχαίου Πανεπιστημίου της Αλεξανδρείας.
Από εκεί, ξέραμε ότι είμαστε σε πολύ κοντινή απόσταση από το σπίτι του Καβάφη, όπου βιαζόμουν τόσο πολύ να πάω. Δυστυχώς όμως δεν υπήρχε η παραμικρή ένδειξη για το που να πάμε. Πορευτήκαμε λοιπόν και πάλι βάσει ενστίκτου και κάποια στιγμή μπήκαμε σε διάφορα μικρά παλιά στενάκια που θύμιζαν έντονα Ξάνθη και Κομοτηνή. Οι ντόπιοι δε δείχναν να ξέρουν το μέρος που ζητούσαμε έτσι συνεχίσαμε την σχεδόν άσκοπη περιπλάνηση στα γραφικά σοκάκια. Ώσπου ξαφνικά ορθώθηκε μπροστά μας το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο. Αν και έρημο μπήκαμε μέσα και για καλή μας τύχη βρήκαμε έναν Ιορδανό νεαρό ιερέα ο οποίος μιλούσε ελληνικά. Είχε σπουδάσει στην Ελλάδα και μας ζήτησε να του μεταφέρουμε τα νέα μας από την πατρίδα. Μας μίλησε λίγο για την κατάσταση στην Αλεξάνδρεια εξηγώντας μας πως τα πράγματα είναι δύσκολα, πως έχουν παραμείνει ελάχιστοι Έλληνες και πως υπάρχει μεγάλος φόβος να εκλεγεί νέα κυβέρνηση πολύ συντηρητική και η κατάσταση να γίνει παρόμοια με χώρες όπως το Ιράν και το Αφγανιστάν. Δε ξέρω αν ήταν υπερβολικά φοβισμένος, πάντως με προβλημάτισε. Στη συνέχεια μας έδειξε το στενάκι όπου ήταν το σπίτι του Καβάφη και φύγαμε σχεδόν τρέχοντας, αφού τον αποχαιρετήσαμε εγκάρδια
Και να εκεί, σε ένα ανήλιαγο στενό, στην οδό Σαρμ Ελ Σέικ 10, το σπίτι όπου πέρασε τα τελευταία 35 χρόνια της ζωής του ο ποιητής που λάτρευε τις ηδονές και δε ντρεπόταν να το κρύψει. Το σπίτι όπου σύνθεσε τα πιο ώριμα και σημαντικά ποιήματά του. Ανεβαίνουμε τη σκάλα και στο 2ο όροφο χτυπάμε το κουδούνι. Μας ανοίγει μια γραφική μορφή Αιγυπτίου 50άρη και αφού πληρώνουμε το εξευτελιστικό ποσό του 1,5 ? διανύουμε το αμαρτωλό κατώφλι. Από τα ηχεία μας υποδέχεται η φωνή της Έλλης Λαμπέτη απαγγέλλοντας : Του μέλλοντος οι μέρες στέκονται εμπροστά μας σα μια σειρά κεράκια αναμένα .Το σπίτι είναι ακριβώς όπως το είχα φανταστεί. Και νιώθω περίεργα που βρίσκομαι εκεί. Αρχικά το οίκημα είχε λειτουργήσει ως φτηνό πανδοχείο, αλλά από το 1992, μετά από πολλές προσπάθειες και πολλές εργασίες για τη συντήρησή του, έγινε δυνατό να είναι επισκέψιμο από το κοινό. Διασώζεται μέρος της βιβλιοθήκης του, ενώ τα έπιπλα του σπιτιού είναι αντίγραφα (από φωτογραφίες) των επίπλων του ποιητή, μια και τα δικά του έπιπλα είχαν πουληθεί από τους κληρονόμους του.
Νιώθω πως εκπλήρωσα το χρέος μου ως λάτρης της ποίησης επισκεπτόμενη την οικία ενός από τους μεγαλύτερους ποιητές του 20ου αιώνα του οποίου η αξία αποκαλύπτεται ακόμα με το πέρασμα των χρόνων. Όποιος βρεθεί εκεί θα δει στο βιβλίο των επισκεπτών γραμμένο :
Κι αν πτωχικη την βρεις, η Ιθακη δεν σε γελασε.
Ετσι σοφος που εγινες, με τοση πειρα,
ηδη θα το καταλαβες οι Ιθακες τι σημαινουν.
Fenia 42 , 08/09/2011
Ο ουρανός ήταν μεν μουντός αλλά η ζέστη ήταν εκεί, παρούσα πάντα. Με το που βγαίνουμε από το σταθμό των τρένων όλα στο κλίμα και τον αέρα προμηνούν πως έχουμε έρθει σε μια διαφορετική πόλη. Μια πόλη με τον μεσογειακό αέρα της και το κοσμοπολίτικο προφίλ της. Νιώθω ευλογημένη που κατάφερα κι έφτασα ως εκεί, κι όπως μας είπε και ο Αμρ, κάθε Έλληνας πρέπει να επισκεφτεί αυτή την πόλη. Πόσο μάλλον Μακεδόνας.
Στο μεταξύ, αν και δεν είχαμε χάρτη μαζί μας, ο Χάρης συμπεριφερόταν λες και είχε ξαναβρεθεί εκεί και μου έδινε την εντύπωση πως ξέρει καλά που να με πάει. Ξεδίπλωσε λοιπόν το προσανατολιστικό του ταλέντο και με οδήγησε στο πρώτο αξιοθέατο της εκδρομής μας, το Ρωμαϊκό Θέατρο. Αυτό το καλοδιατηρημένο θέατρο, που περιλαμβάνει στοές, κερκίδες για 800 θεατές και μωσαϊκά πατώματα, βρισκόταν κάτω από ένα μουσουλμανικό νεκροταφείο. Οι αρχαιολόγοι χρειάστηκαν ανασκαφές τριάντα ετών για να το αποκαλύψουν. Το ίδιο το θέατρο είναι κτισμένο πάνω σε αρχαίο Ιερό του Πάνα. Σε διάφορες στιγμές της ιστορίας του φιλοξένησε, εκτός από θεατρικές παραστάσεις, και μουσικές παραστάσεις, όπως και βυζαντινές ιπποδρομίες και αγώνες μονομάχων. Η βόρεια πλευρά του θεάτρου πιθανώς να έχει αποτελέσει τμήμα του αρχαίου Πανεπιστημίου της Αλεξανδρείας.
Από εκεί, ξέραμε ότι είμαστε σε πολύ κοντινή απόσταση από το σπίτι του Καβάφη, όπου βιαζόμουν τόσο πολύ να πάω. Δυστυχώς όμως δεν υπήρχε η παραμικρή ένδειξη για το που να πάμε. Πορευτήκαμε λοιπόν και πάλι βάσει ενστίκτου και κάποια στιγμή μπήκαμε σε διάφορα μικρά παλιά στενάκια που θύμιζαν έντονα Ξάνθη και Κομοτηνή. Οι ντόπιοι δε δείχναν να ξέρουν το μέρος που ζητούσαμε έτσι συνεχίσαμε την σχεδόν άσκοπη περιπλάνηση στα γραφικά σοκάκια. Ώσπου ξαφνικά ορθώθηκε μπροστά μας το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο. Αν και έρημο μπήκαμε μέσα και για καλή μας τύχη βρήκαμε έναν Ιορδανό νεαρό ιερέα ο οποίος μιλούσε ελληνικά. Είχε σπουδάσει στην Ελλάδα και μας ζήτησε να του μεταφέρουμε τα νέα μας από την πατρίδα. Μας μίλησε λίγο για την κατάσταση στην Αλεξάνδρεια εξηγώντας μας πως τα πράγματα είναι δύσκολα, πως έχουν παραμείνει ελάχιστοι Έλληνες και πως υπάρχει μεγάλος φόβος να εκλεγεί νέα κυβέρνηση πολύ συντηρητική και η κατάσταση να γίνει παρόμοια με χώρες όπως το Ιράν και το Αφγανιστάν. Δε ξέρω αν ήταν υπερβολικά φοβισμένος, πάντως με προβλημάτισε. Στη συνέχεια μας έδειξε το στενάκι όπου ήταν το σπίτι του Καβάφη και φύγαμε σχεδόν τρέχοντας, αφού τον αποχαιρετήσαμε εγκάρδια
Και να εκεί, σε ένα ανήλιαγο στενό, στην οδό Σαρμ Ελ Σέικ 10, το σπίτι όπου πέρασε τα τελευταία 35 χρόνια της ζωής του ο ποιητής που λάτρευε τις ηδονές και δε ντρεπόταν να το κρύψει. Το σπίτι όπου σύνθεσε τα πιο ώριμα και σημαντικά ποιήματά του. Ανεβαίνουμε τη σκάλα και στο 2ο όροφο χτυπάμε το κουδούνι. Μας ανοίγει μια γραφική μορφή Αιγυπτίου 50άρη και αφού πληρώνουμε το εξευτελιστικό ποσό του 1,5 ? διανύουμε το αμαρτωλό κατώφλι. Από τα ηχεία μας υποδέχεται η φωνή της Έλλης Λαμπέτη απαγγέλλοντας : Του μέλλοντος οι μέρες στέκονται εμπροστά μας σα μια σειρά κεράκια αναμένα .Το σπίτι είναι ακριβώς όπως το είχα φανταστεί. Και νιώθω περίεργα που βρίσκομαι εκεί. Αρχικά το οίκημα είχε λειτουργήσει ως φτηνό πανδοχείο, αλλά από το 1992, μετά από πολλές προσπάθειες και πολλές εργασίες για τη συντήρησή του, έγινε δυνατό να είναι επισκέψιμο από το κοινό. Διασώζεται μέρος της βιβλιοθήκης του, ενώ τα έπιπλα του σπιτιού είναι αντίγραφα (από φωτογραφίες) των επίπλων του ποιητή, μια και τα δικά του έπιπλα είχαν πουληθεί από τους κληρονόμους του.
Νιώθω πως εκπλήρωσα το χρέος μου ως λάτρης της ποίησης επισκεπτόμενη την οικία ενός από τους μεγαλύτερους ποιητές του 20ου αιώνα του οποίου η αξία αποκαλύπτεται ακόμα με το πέρασμα των χρόνων. Όποιος βρεθεί εκεί θα δει στο βιβλίο των επισκεπτών γραμμένο :
Κι αν πτωχικη την βρεις, η Ιθακη δεν σε γελασε.
Ετσι σοφος που εγινες, με τοση πειρα,
ηδη θα το καταλαβες οι Ιθακες τι σημαινουν.
Fenia 42 , 08/09/2011
Attachments
Last edited by a moderator:
