go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 5.962
- Likes
- 9.344
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ονειρεμένο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο-Νησι Μακταν
- Νησι Μακταν
- Κεφάλαιο 4ο- Jeepneys
- Κεφάλαιο 5ο-Πτηση για Μπορακαι
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο-Welcome to Boracay
- Κεφάλαιο 8ο-Μπορακάι,Blue Mango
- Μπορακάι
- Μπορακάι
- Πάμε Λευκή παραλία
- Κεφάλαιο 12ο-Boracay snorkel trip
- Αντίο Μπορακάι
- Κεφάλαιο 14ο-Προς το νησι Νεγκρος
- Νησί Νέγκρος
- Κεφάλαιο 16ο-Νησί Μπαντάυαν
- Tanon strait
- Νέγκρος
- Νέγκρος Οριεντάλ]
- Κεφάλαιο 20ο
- Valencia και καταράχτες Casaroro
- Zamboanguita - Αγορά Malatapay
- Σεμπού - Moalboal
- Άφιξη στο νησί Μποχόλ
- Οι σοκολατένιοι λόφοι του Μποχόλ
- Τάρσιερ-Χαριτωμενα και εκπληκτα!
- Man made forest - Hanging bridge
- Ποταμός Λομπόκ-Πλωτά εστιατόρια
- Νησί Panglao
- Παραλία Αλόνα - Επίλογος]
Πρέπει να ήταν από τις ελάχιστες φορές που χάρηκα τόσο που έβλεπα κάποιο μουσείο. Κι αυτό γιατί η σιλουέτα του λευκού κτιρίου με τη γαλάζια οροφή που ξεχώριζε στην ακτή σήμαινε ότι δεν είχα βρεθεί να μεταναστεύω με τα ριγέ φίδια νότια των στενών Tanon , ουτε κατεληξα στο στομάχι καποιου καρχαρία threser που βρίσκονται σε αφθονια στην περιοχή.
Το banca-κι μας ξεκινησε με ευνοικό ανεμο από το λιμάνι του Bantayan και καναμε και δυο στασεις – όπως ειχα συμφωνησει με το βραρκαρη – σε διπλανά νησάκια για να ξεφορτώσει το εμπόρευμα του κάτω οροφου. Μου ειπε ότι δε θα καθυστερούσαμε καθόλου , ουτε καν θα βγαίναμε στην ακτή , αλλά θα ξεφορτωναμε επιτοπου μεσα στο νερο. Πράγματι , το πλήρωμα έβγαλε χρωματιστά νάιλον τσουβάλια και μετακομισαμε ολοι προσωρινά στα πλαινά μονόξυλα μεχρι να τα γεμισουν με τους αστακους , αστεριες και καβουρια που μεταφεραμε. Στη συνεχεια εδεσαν τα τσουβαλια σε σχοινια που βρισκόντουσαν μεσα στο νερο σε μικρη αποσταση από την ακτη με τους ψηλους φοίνικες και το μπαμπουδένιο barangay. Μπουγαδες πολύχρωμες λιαζονταν αναμεσα στα καλυβια , πιτσιρικια έπαιζαν βουτώντας στα κρυστάλλινα νερά από τα γυρω βαρκάκια και Φιλιππινέζοι ψαρευαν μεσα στα διαυγη πρασινογαλαζα νερα , οντας οι ιδιοι μεχρι τη μέση μέσα στη θαλασσα ενώ τραβούσαν τις bancas τους από το μπαμπού.
Ήμασταν τυχεροι στην ατυχία μας που χασαμε τη μεγαλη banca αφου τωρα πλέαμε πολύ κοντα σε πανεμορφα νησακια που μας προσφεραν υπεροχες εικονες , αλλα και προστασία όπως φανηκε όταν τα προσπεράσαμε και βρεθήκαμε στην ανοιχτη θαλασσα που ξαφνικά σκούρυνε και αγρίεψε. Τα ασημολευκα συννεφα χαμηλωσαν σαν απειλητικά αλουμινοχαρτα και σε λιγο βρεθηκαμε να χτυπιομαστε σαν καρυδοτσουφλο στον ανεμο. Κάμερα και μηχανή μπηκαν σε σακούλες εγκαίρως και ενώ στην αρχη η ολη φαση μου φανηκε χαριτωμενη , γελουσα στιβοντας τα μαλλια μου και η μονη σκεψη μου ηταν μήπως βραχει η καμερα μου, μετα από λιγη ωρα αρχισα να ανησυχω για το αν θα φτασουμε τελικα απέναντι κολυμπωντας...Ο βαρκαρης κάθε τοσο εκοβε εντελώς ταχυτητα και αφηνε το κυμα να παρασυρει τη banca – που εξειχε λιγα μολις εκατοστα από την επιφανεια του νερου – οπου ηθελε. Οι δυο από το πληρωμα ισορροπουσαν στα πλαινα μπαμπου ανεκφραστοι και ο βαρκαρης με διαβεβαιωνε οτι δε συμβαινει κατι σοβαρο τη στιγμη που ένα ακομα κυμα μας κουκουλωνε. Μετα από δυο ωρες μπανιο στον ωκεανο , ειδα με ανακούφιση τις ακτες του Sagay και επιτέλους ανάσανα!
Η αποβιβαση ηταν το ιδιο επεισοδιακή με την προ δυο ημερων επιβιβαση και περιλαμβανε ισορροπια στα βραχια , σουρσιμο στο κεκλιμενο επιπεδο της αποβάθρας και σκαρφάλωμα στο πεζουλι , ενώ νερα και καλαμαροχτάποδα επεφταν από τις τσέπες μου.
Στο παρκινγκ-μουσειο βρηκαμε το αυτοκινητο μας , φορεσαμε στεγνα ρουχα και μπηκαμε στo μουσειο που όμως λειτουργουσε σαν αιθουσα τελετων για γιορτες του σχολειου και του χωριου και ειχε σειρες πλαστικες καρεκλες και μια μικρη σκηνη.
Πηραμε το αυτοκινητο και χαράξαμε πορεια προς το νοτιοτερο σημειο του νησιου , τη Zamboanguita οδηγωντας μέρα αυτή τη φορα , και απολαμβάνοντας την υπέροχη διαδρομη.
Η ανατολικες ακτες του Νέγκρος δεν είναι και οι καλυτερες της περιοχής κατά τη γνωμη μου. Όπου κι αν κατεβηκαμε να εξερευνησουμε τις καθ’οδον παραλιες , ήταν σίγουρα φωτογενείς , απάτητες , με μονο σημαδι πανω τους καποια πεσμενη καρυδα , αλλα λογω παλίρροιας το νερό ηταν ανακατεμενο και θολό.
Σε πολλες περιοχές η παλιρροια εβγαζε τη θαλασσα μεχρι εξω εξαφανιζοντας τη λευκη ζαχαρενια αμμο , κάνοντας τα δεντρα να φαινονται σα να φυτρωνουν μεσα στο νερο μαζι με τις υπερυψωμενες καλύβες των ντοπιων. Αλλά τα τοπια της ενδοχώρας ηταν εντυπωσιακα και παντα σε πρασινο-τυρκουαζ φοντο.
Οι φυτείες με τα ζαχαροκάλαμα του βορρά εδιναν τη θεση τους σε ορυζώνες και απεραντες πεδιαδες με νεροβουβαλους να αναζητουν σκια κατω από συστάδες κοκοφοινίκων.
Περνουσαμε πανω από γεφυρες και από κατω κρυστάλλινα ποταμίσια νερα διασχιζαν πλούσια βλαστηση που ξεπλυμένη από τη βραδινή τροπικη βροχη , αστραφτε κατω από το δυνατό ηλιο. Γυναίκες εκαναν μπουγάδα στις όχθες και άντρες
‘χτενιζαν’ με τσουγκράνες απλωμενα βουναλακια κόκκων ρυζιου. Παλάπες-βενζινάδικα και πάγκοι φρουτων ειδοποιούσαν κάθε φορα που πλησιαζαμε καποιο barangay , ενώ πυκνη κυκλοφορια τρικυκλων και κάποιες πιο μοντέρνες βιτρινες που πουλούσαν ψωμακια σηματοδότησαν την είσοδο μας στο Bais city.
View attachment 20121
Το banca-κι μας ξεκινησε με ευνοικό ανεμο από το λιμάνι του Bantayan και καναμε και δυο στασεις – όπως ειχα συμφωνησει με το βραρκαρη – σε διπλανά νησάκια για να ξεφορτώσει το εμπόρευμα του κάτω οροφου. Μου ειπε ότι δε θα καθυστερούσαμε καθόλου , ουτε καν θα βγαίναμε στην ακτή , αλλά θα ξεφορτωναμε επιτοπου μεσα στο νερο. Πράγματι , το πλήρωμα έβγαλε χρωματιστά νάιλον τσουβάλια και μετακομισαμε ολοι προσωρινά στα πλαινά μονόξυλα μεχρι να τα γεμισουν με τους αστακους , αστεριες και καβουρια που μεταφεραμε. Στη συνεχεια εδεσαν τα τσουβαλια σε σχοινια που βρισκόντουσαν μεσα στο νερο σε μικρη αποσταση από την ακτη με τους ψηλους φοίνικες και το μπαμπουδένιο barangay. Μπουγαδες πολύχρωμες λιαζονταν αναμεσα στα καλυβια , πιτσιρικια έπαιζαν βουτώντας στα κρυστάλλινα νερά από τα γυρω βαρκάκια και Φιλιππινέζοι ψαρευαν μεσα στα διαυγη πρασινογαλαζα νερα , οντας οι ιδιοι μεχρι τη μέση μέσα στη θαλασσα ενώ τραβούσαν τις bancas τους από το μπαμπού.
Ήμασταν τυχεροι στην ατυχία μας που χασαμε τη μεγαλη banca αφου τωρα πλέαμε πολύ κοντα σε πανεμορφα νησακια που μας προσφεραν υπεροχες εικονες , αλλα και προστασία όπως φανηκε όταν τα προσπεράσαμε και βρεθήκαμε στην ανοιχτη θαλασσα που ξαφνικά σκούρυνε και αγρίεψε. Τα ασημολευκα συννεφα χαμηλωσαν σαν απειλητικά αλουμινοχαρτα και σε λιγο βρεθηκαμε να χτυπιομαστε σαν καρυδοτσουφλο στον ανεμο. Κάμερα και μηχανή μπηκαν σε σακούλες εγκαίρως και ενώ στην αρχη η ολη φαση μου φανηκε χαριτωμενη , γελουσα στιβοντας τα μαλλια μου και η μονη σκεψη μου ηταν μήπως βραχει η καμερα μου, μετα από λιγη ωρα αρχισα να ανησυχω για το αν θα φτασουμε τελικα απέναντι κολυμπωντας...Ο βαρκαρης κάθε τοσο εκοβε εντελώς ταχυτητα και αφηνε το κυμα να παρασυρει τη banca – που εξειχε λιγα μολις εκατοστα από την επιφανεια του νερου – οπου ηθελε. Οι δυο από το πληρωμα ισορροπουσαν στα πλαινα μπαμπου ανεκφραστοι και ο βαρκαρης με διαβεβαιωνε οτι δε συμβαινει κατι σοβαρο τη στιγμη που ένα ακομα κυμα μας κουκουλωνε. Μετα από δυο ωρες μπανιο στον ωκεανο , ειδα με ανακούφιση τις ακτες του Sagay και επιτέλους ανάσανα!
Η αποβιβαση ηταν το ιδιο επεισοδιακή με την προ δυο ημερων επιβιβαση και περιλαμβανε ισορροπια στα βραχια , σουρσιμο στο κεκλιμενο επιπεδο της αποβάθρας και σκαρφάλωμα στο πεζουλι , ενώ νερα και καλαμαροχτάποδα επεφταν από τις τσέπες μου.
Στο παρκινγκ-μουσειο βρηκαμε το αυτοκινητο μας , φορεσαμε στεγνα ρουχα και μπηκαμε στo μουσειο που όμως λειτουργουσε σαν αιθουσα τελετων για γιορτες του σχολειου και του χωριου και ειχε σειρες πλαστικες καρεκλες και μια μικρη σκηνη.
Πηραμε το αυτοκινητο και χαράξαμε πορεια προς το νοτιοτερο σημειο του νησιου , τη Zamboanguita οδηγωντας μέρα αυτή τη φορα , και απολαμβάνοντας την υπέροχη διαδρομη.
Η ανατολικες ακτες του Νέγκρος δεν είναι και οι καλυτερες της περιοχής κατά τη γνωμη μου. Όπου κι αν κατεβηκαμε να εξερευνησουμε τις καθ’οδον παραλιες , ήταν σίγουρα φωτογενείς , απάτητες , με μονο σημαδι πανω τους καποια πεσμενη καρυδα , αλλα λογω παλίρροιας το νερό ηταν ανακατεμενο και θολό.
Σε πολλες περιοχές η παλιρροια εβγαζε τη θαλασσα μεχρι εξω εξαφανιζοντας τη λευκη ζαχαρενια αμμο , κάνοντας τα δεντρα να φαινονται σα να φυτρωνουν μεσα στο νερο μαζι με τις υπερυψωμενες καλύβες των ντοπιων. Αλλά τα τοπια της ενδοχώρας ηταν εντυπωσιακα και παντα σε πρασινο-τυρκουαζ φοντο.
Οι φυτείες με τα ζαχαροκάλαμα του βορρά εδιναν τη θεση τους σε ορυζώνες και απεραντες πεδιαδες με νεροβουβαλους να αναζητουν σκια κατω από συστάδες κοκοφοινίκων.
Περνουσαμε πανω από γεφυρες και από κατω κρυστάλλινα ποταμίσια νερα διασχιζαν πλούσια βλαστηση που ξεπλυμένη από τη βραδινή τροπικη βροχη , αστραφτε κατω από το δυνατό ηλιο. Γυναίκες εκαναν μπουγάδα στις όχθες και άντρες
‘χτενιζαν’ με τσουγκράνες απλωμενα βουναλακια κόκκων ρυζιου. Παλάπες-βενζινάδικα και πάγκοι φρουτων ειδοποιούσαν κάθε φορα που πλησιαζαμε καποιο barangay , ενώ πυκνη κυκλοφορια τρικυκλων και κάποιες πιο μοντέρνες βιτρινες που πουλούσαν ψωμακια σηματοδότησαν την είσοδο μας στο Bais city.
View attachment 20121
Last edited: