go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.032
- Likes
- 9.900
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο-Νησι Μακταν
- Νησι Μακταν
- Κεφάλαιο 4ο- Jeepneys
- Κεφάλαιο 5ο-Πτηση για Μπορακαι
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο-Welcome to Boracay
- Κεφάλαιο 8ο-Μπορακάι,Blue Mango
- Μπορακάι
- Μπορακάι
- Πάμε Λευκή παραλία
- Κεφάλαιο 12ο-Boracay snorkel trip
- Αντίο Μπορακάι
- Κεφάλαιο 14ο-Προς το νησι Νεγκρος
- Νησί Νέγκρος
- Κεφάλαιο 16ο-Νησί Μπαντάυαν
- Tanon strait
- Νέγκρος
- Νέγκρος Οριεντάλ]
- Κεφάλαιο 20ο
- Valencia και καταράχτες Casaroro
- Zamboanguita - Αγορά Malatapay
- Σεμπού - Moalboal
- Άφιξη στο νησί Μποχόλ
- Οι σοκολατένιοι λόφοι του Μποχόλ
- Τάρσιερ-Χαριτωμενα και εκπληκτα!
- Man made forest - Hanging bridge
- Ποταμός Λομπόκ-Πλωτά εστιατόρια
- Νησί Panglao
- Παραλία Αλόνα - Επίλογος]
Παμε "να κρυφτουμε από τους Moros" ή αλλιως παμε Tagbilaran! Το ονομα της πρωτευουσας του Μποχολ προερχεται από το Tagubilaan, ένα συδυασμο από δυο τοπικους ορους..Ο ορος Tagu σημαινει "να κρυφτω" και το Bilaan αναφερεται στους Moros, μια μουσουλμανικη φυλη που λεηλατουσε συχνα τα παραλια. Παρομοια ιστορια με αυτή της ονομασιας του Dumaguete δηλαδη , οπου επισης οι κατοικοι ετρεχαν να κρυφτουν από τους επιδρομεις.
Το SuperCat ferry αραζει στην αποβαθρα και ανυπομονω να τρεξω να κρυφτω όπως οι παλιοι κατοικοι του Μποχολ , όχι από τους επιδρομεις αλλα από ολο τον υπολοιπο κοσμο στο παραδεισενιο εσωτερικο του νησιου.
Το ταξιδι ηταν γρηγορο , ανετο και εξαιρετικα ευχαριστο αφου η διαθεση μου από την ακτη του Σεμπου , μεχρι την ακτη του Μποχολ αλλαξε 100%. Το κατω καταστρωμα του φερρυ ηταν κλιματιζομενο, ανετο και γεματο ντοπιους που εφευγαν για το Πασχα. Όταν ξεκινησαμε ανεβηκαμε στον επανω οροφο και καθισαμε σε ένα παγκακι απεναντι από δυο νεαρους Φιλιππινεζους , από τους οποιους ο ενας Μποχολανο και ανηκε στο πληρωμα του φερρυ όπως μας ειπε όταν πιασαμε κουβεντα. Μας εκαναν τρακα τσιγαρα , ανταλλαξαμε πληροφοριες για τις χωρες μας – κυριως οικονομικης φυσης…ποσος είναι ο μισθος μου σε πεσος , ποσο κοστιζει να δεις ταινια στο σινεμα , ποσο κανει ένα τζην , ένα πακετο τσιγαρα , το ενοικιο για ένα τριαρι κλπ… Η συζητηση εφτασε στο Μποχολ και όταν ακουσαν τις μερες που θα μεναμε μου ειπαν ότι ηταν πολύ λιγες. Τοτε ειπα τον πονο μου για το φερρυ της επιστροφης , που δε βρηκα θεση και χανω μιαμιση μερα και γιατι δεν προσεξα ότι είναι Πασχα και ποτε θα παω επιτελους στην παραλια και δωστου κλαμα..Ο νεαρος χωρις να μου πει κουβεντα μιλησε για λιγο στο κινητο του και μολις εκλεισε μου ειπε ότι υπηρχαν δυο εισιτηρια για τη μερα και ωρα που ηθελα! Η αδερφη του – για καλη μου και απιστευτη τυχη – δουλευε στην εκδοση εισιτηριων στο Μποχολ και όταν θα φταναμε στο Tagbilaran μπορουσα να παω να αλλαξω τα εισιτηρια μου! Αυτή ηταν η πρωτη ευχαριστη εκπληξη της γνωριμιας μου με τους Μποχολανος , εξαιρετικα φιλικους και φιλοξενους ανθρωπους ακομα και για τα φιλιππινεζικα στανταρ.
Οι βαλιτσες αδειαζονται σε σωρο στην αποβαθρα , το πληθος κανει βουτια για να βρει τις αποσκευες του και ένα παιδι κανει βουτιες από μια banca για να πιασει νομισματα από το βυθο..Στην ιδια banca βρισκεται και ένα μωρο – μαλλον αδερφακι του – και κάθε φορα που το αγορι βουταει , εκεινο σκυβει ανησυχο να κοιταξει , ενώ χτυπαει τα χερακια του με χαρα όταν το παιδι εχοντας βρει το νομισμα ανεβαινει στη banca και παρακαλαει τον κοσμο να του πεταξει κι αλλα...
Η αληθεια είναι ότι το Tagbilaran εχει ένα θεμα με τους ζητιανους οι οποιοι βρισκονται απλωμενοι και στα 15 barangays της πολης , αλλα κυριως γυρω από το εμπορικο κεντρο και το Island City Mall – οπου επιτελους βρηκα τα cd που ηθελα και δε θα σας τα αναφερω ξανα! Πιτσιρικια ξυπολητα και γυμνα ή ντυμενα με βρωμικα κουρελια , όχι απλα ζητιανευουν , αλλα τραβανε τους τουριστες απο το μπρατσο πιεζοντας για χρηματα. Σε ακολουθουν δε , οπου και να πας και δεν καταλαβαινουν το όχι. Εάν κανεις το λαθος να δωσεις σε καποιον το οτιδηποτε , θα ξεφυτρωσουν αλλοι 50 που δε θα ξεκολλανε από διπλα σου για το υπολοιπο της μερας.
Το Tagbilaran βρισκεται στη νοτιοδυτικη ακτη του Μποχολ , εχοντας ακριβως μπροστα του το νησακι Πανγκλαο να προστατευει την πρωτευουσα από τους νοτιοδυτικους μουσωνες. Τα νησια Μποχολ και Πανγκλαο ενωνονται με δυο γεφυρες όπως το Σεμπου με το Μακταν.
Εκει που πιανουν τα φερρυ αραζουν δεκαδες κλιματιζομενα ταξι , αλλα ο καλυτερος , οικονομικοτερος και κατά τη γνωμη μου πιο διασκεδαστικος τροπος να μετακινηθεις είναι τα τρικυκλα. Υποψιν ότι στο Πανγκλαο δεν ειδα τρικυκλο να κυκλοφορει , εκτος από μερικα που εφερναν κοσμο από το Μποχολ οπως εμας και ξαναφευγαν.
Το τρικυκλο με αφησε στο δρομο πανω από την παραλια Alona και παρα τις δυσοιωνες προβλεψεις ότι δε θα εβρισκα ουτε αιωρα στην παραλια για διανυκτερευση , βρηκα σουπερ μπανγκαλοου στο Mondsee Land resort , το οποιο μπορει να μην ειχε προσβαση στην παραλια , αλλα δε με ενοχλουσαν τα τρια λεπτακια περπατημα μεχρι τον παραδεισο..Η πισινα του , ο τροπικος κηπος , το μικρο μπαρακι , τα πεντακαθαρα δωματια , αλλα κυριως η καταπληκτικη ιδιοκτητρια σε κανουν να αισθανεσαι σαν στο σπιτι σου.
Ειχε νυχτωσει όταν φτασαμε , και πηγαμε για φαγητο στο εστιατοριο του Alona Palm resort που βρισκεται δυο βηματα από το ξενοδοχειο μας και το οποιο μας συστησε για αποψε η ιδιοκτητρια του Mondsee. Αν και βραδυ , ευκολα καταλαβαινες οτι επροκειτο για πανεμορφο μερος! Απο την εισοδο του κηπου οι πυρσοι μας εδειχναν το δρομο προς τα κεροφωτιστα τραπεζια στην τεραστια βεραντα με θεα τον κηπο ή διπλα στην πισινα. Το δειπνο μου φανηκε καταπληκτικο , αλλα μπορει να εβαλε το χερακι του και το τροπικο ντεκορ με τους κρυφους φωτισμους στον ατελειωτο κηπο , το μεθυστικο αρωμα των λουλουδιων , αλλα κυριως η ιδεα οτι ακριβως απο κατω βρισκοταν η αμμουδια της Alona..Το προσωπικο ηταν αψογο με κυριο μελημα να σε κανουν να αισθανθεις ευπροσδεκτος. Μας ειπαν λοιπον οτι θα ηταν χαρα τους να χρησιμοποιουμε τις εγκαταστασεις του ξενοδοχειου (χωρις καμια χρεωση , το τονιζω!) και να ερθουμε για μπανιο οποια μερα θελαμε κι ας μη μεναμε εδω..Μας τονισαν οτι αυτο εξαλλου ηταν το καλυτερο κομματι της Alona , χωρις ενοχλητικα φυκια. Φυσικα και θα ερχομουν!
Alona Palm το πρωι:
Μετα το δειπνο ακολουθησε βολτα στην Alona οπου καποιος ντοπιος ονοματι Anton μας ρωτησε αν θελαμε αυτοκινητο ή μηχανακι. Αποφασισαμε αυριο να παμε το γυρο του Μποχολ και ο Αντωνης – οπως τον βαφτισα- προτεινε αυτοκινητο λογω των πολλων χιλιομετρων.
- Οχι δε θελουμε οδηγο Αντωνη , οδηγουμε μονοι μας..Ναι αλλα μεθαυριο θελω την εντουρο μηχανη για να γυρισω το Πανγκλαο , οκ Αντωνη? Του ελεγα και εσκαγε στα γελια καθε φορα που τον ελεγα Αντωνη!
Το SuperCat ferry αραζει στην αποβαθρα και ανυπομονω να τρεξω να κρυφτω όπως οι παλιοι κατοικοι του Μποχολ , όχι από τους επιδρομεις αλλα από ολο τον υπολοιπο κοσμο στο παραδεισενιο εσωτερικο του νησιου.
Το ταξιδι ηταν γρηγορο , ανετο και εξαιρετικα ευχαριστο αφου η διαθεση μου από την ακτη του Σεμπου , μεχρι την ακτη του Μποχολ αλλαξε 100%. Το κατω καταστρωμα του φερρυ ηταν κλιματιζομενο, ανετο και γεματο ντοπιους που εφευγαν για το Πασχα. Όταν ξεκινησαμε ανεβηκαμε στον επανω οροφο και καθισαμε σε ένα παγκακι απεναντι από δυο νεαρους Φιλιππινεζους , από τους οποιους ο ενας Μποχολανο και ανηκε στο πληρωμα του φερρυ όπως μας ειπε όταν πιασαμε κουβεντα. Μας εκαναν τρακα τσιγαρα , ανταλλαξαμε πληροφοριες για τις χωρες μας – κυριως οικονομικης φυσης…ποσος είναι ο μισθος μου σε πεσος , ποσο κοστιζει να δεις ταινια στο σινεμα , ποσο κανει ένα τζην , ένα πακετο τσιγαρα , το ενοικιο για ένα τριαρι κλπ… Η συζητηση εφτασε στο Μποχολ και όταν ακουσαν τις μερες που θα μεναμε μου ειπαν ότι ηταν πολύ λιγες. Τοτε ειπα τον πονο μου για το φερρυ της επιστροφης , που δε βρηκα θεση και χανω μιαμιση μερα και γιατι δεν προσεξα ότι είναι Πασχα και ποτε θα παω επιτελους στην παραλια και δωστου κλαμα..Ο νεαρος χωρις να μου πει κουβεντα μιλησε για λιγο στο κινητο του και μολις εκλεισε μου ειπε ότι υπηρχαν δυο εισιτηρια για τη μερα και ωρα που ηθελα! Η αδερφη του – για καλη μου και απιστευτη τυχη – δουλευε στην εκδοση εισιτηριων στο Μποχολ και όταν θα φταναμε στο Tagbilaran μπορουσα να παω να αλλαξω τα εισιτηρια μου! Αυτή ηταν η πρωτη ευχαριστη εκπληξη της γνωριμιας μου με τους Μποχολανος , εξαιρετικα φιλικους και φιλοξενους ανθρωπους ακομα και για τα φιλιππινεζικα στανταρ.
Οι βαλιτσες αδειαζονται σε σωρο στην αποβαθρα , το πληθος κανει βουτια για να βρει τις αποσκευες του και ένα παιδι κανει βουτιες από μια banca για να πιασει νομισματα από το βυθο..Στην ιδια banca βρισκεται και ένα μωρο – μαλλον αδερφακι του – και κάθε φορα που το αγορι βουταει , εκεινο σκυβει ανησυχο να κοιταξει , ενώ χτυπαει τα χερακια του με χαρα όταν το παιδι εχοντας βρει το νομισμα ανεβαινει στη banca και παρακαλαει τον κοσμο να του πεταξει κι αλλα...
Η αληθεια είναι ότι το Tagbilaran εχει ένα θεμα με τους ζητιανους οι οποιοι βρισκονται απλωμενοι και στα 15 barangays της πολης , αλλα κυριως γυρω από το εμπορικο κεντρο και το Island City Mall – οπου επιτελους βρηκα τα cd που ηθελα και δε θα σας τα αναφερω ξανα! Πιτσιρικια ξυπολητα και γυμνα ή ντυμενα με βρωμικα κουρελια , όχι απλα ζητιανευουν , αλλα τραβανε τους τουριστες απο το μπρατσο πιεζοντας για χρηματα. Σε ακολουθουν δε , οπου και να πας και δεν καταλαβαινουν το όχι. Εάν κανεις το λαθος να δωσεις σε καποιον το οτιδηποτε , θα ξεφυτρωσουν αλλοι 50 που δε θα ξεκολλανε από διπλα σου για το υπολοιπο της μερας.
Το Tagbilaran βρισκεται στη νοτιοδυτικη ακτη του Μποχολ , εχοντας ακριβως μπροστα του το νησακι Πανγκλαο να προστατευει την πρωτευουσα από τους νοτιοδυτικους μουσωνες. Τα νησια Μποχολ και Πανγκλαο ενωνονται με δυο γεφυρες όπως το Σεμπου με το Μακταν.
Εκει που πιανουν τα φερρυ αραζουν δεκαδες κλιματιζομενα ταξι , αλλα ο καλυτερος , οικονομικοτερος και κατά τη γνωμη μου πιο διασκεδαστικος τροπος να μετακινηθεις είναι τα τρικυκλα. Υποψιν ότι στο Πανγκλαο δεν ειδα τρικυκλο να κυκλοφορει , εκτος από μερικα που εφερναν κοσμο από το Μποχολ οπως εμας και ξαναφευγαν.
Το τρικυκλο με αφησε στο δρομο πανω από την παραλια Alona και παρα τις δυσοιωνες προβλεψεις ότι δε θα εβρισκα ουτε αιωρα στην παραλια για διανυκτερευση , βρηκα σουπερ μπανγκαλοου στο Mondsee Land resort , το οποιο μπορει να μην ειχε προσβαση στην παραλια , αλλα δε με ενοχλουσαν τα τρια λεπτακια περπατημα μεχρι τον παραδεισο..Η πισινα του , ο τροπικος κηπος , το μικρο μπαρακι , τα πεντακαθαρα δωματια , αλλα κυριως η καταπληκτικη ιδιοκτητρια σε κανουν να αισθανεσαι σαν στο σπιτι σου.
Ειχε νυχτωσει όταν φτασαμε , και πηγαμε για φαγητο στο εστιατοριο του Alona Palm resort που βρισκεται δυο βηματα από το ξενοδοχειο μας και το οποιο μας συστησε για αποψε η ιδιοκτητρια του Mondsee. Αν και βραδυ , ευκολα καταλαβαινες οτι επροκειτο για πανεμορφο μερος! Απο την εισοδο του κηπου οι πυρσοι μας εδειχναν το δρομο προς τα κεροφωτιστα τραπεζια στην τεραστια βεραντα με θεα τον κηπο ή διπλα στην πισινα. Το δειπνο μου φανηκε καταπληκτικο , αλλα μπορει να εβαλε το χερακι του και το τροπικο ντεκορ με τους κρυφους φωτισμους στον ατελειωτο κηπο , το μεθυστικο αρωμα των λουλουδιων , αλλα κυριως η ιδεα οτι ακριβως απο κατω βρισκοταν η αμμουδια της Alona..Το προσωπικο ηταν αψογο με κυριο μελημα να σε κανουν να αισθανθεις ευπροσδεκτος. Μας ειπαν λοιπον οτι θα ηταν χαρα τους να χρησιμοποιουμε τις εγκαταστασεις του ξενοδοχειου (χωρις καμια χρεωση , το τονιζω!) και να ερθουμε για μπανιο οποια μερα θελαμε κι ας μη μεναμε εδω..Μας τονισαν οτι αυτο εξαλλου ηταν το καλυτερο κομματι της Alona , χωρις ενοχλητικα φυκια. Φυσικα και θα ερχομουν!
Alona Palm το πρωι:
Μετα το δειπνο ακολουθησε βολτα στην Alona οπου καποιος ντοπιος ονοματι Anton μας ρωτησε αν θελαμε αυτοκινητο ή μηχανακι. Αποφασισαμε αυριο να παμε το γυρο του Μποχολ και ο Αντωνης – οπως τον βαφτισα- προτεινε αυτοκινητο λογω των πολλων χιλιομετρων.
- Οχι δε θελουμε οδηγο Αντωνη , οδηγουμε μονοι μας..Ναι αλλα μεθαυριο θελω την εντουρο μηχανη για να γυρισω το Πανγκλαο , οκ Αντωνη? Του ελεγα και εσκαγε στα γελια καθε φορα που τον ελεγα Αντωνη!
Last edited:
