delmem2233
Member
- Μηνύματα
- 392
- Likes
- 4.199
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Φωτογραφίες]Πολωνία: [URL="http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8730d1314434879-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-auschwitz-jpg"][IMG]http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8730d1314434879t-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-auschwitz-jpg[/IMG][/URL], Βοσνία: [URL="http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8731d1314434893-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-cevapi-jpg"][IMG]http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8731d1314434893t-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-cevapi-jpg[/IMG][/URL], Μαυροβούνιο: [URL="http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8732d1314434957-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-img_1264-jpg"][IMG]http://www.travelstories.gr/attachments/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DD%F2-%E9%F3%F4%EF%F1%DF%E5%F2-%F3%E5-%E5%EE%DD%EB%E9%EE%E7/8732d1314434957t-%F0%EF%E4%EF%F3%F6%E1%E9%F1%EF%F0%E5%F1%E9%EF%E4%E5%DF%E1-%F3%E5-%E5%ED%ED%E9%DC-%F7%FE%F1%E5%F2-%DE-%E1%EB%EB%E9%FE%F2-%E7-%E1%F0%FC%E3%ED%F9%F3%E7-%E8%DD%EB%E5%E9-%EA%E1%EB%EF%F0%DD%F1%E1%F3%E7-img_1264-jpg[/IMG][/URL
Τελικά, Κλουζ, μετά το Βουκουρέστι. Και πολύ το χάρηκα. Έφθασα εκεί στις πέντε και μισή το πρωί, και παρά το γεγονός ότι δεν είχα κοιμηθεί καθόλου στο τρένο (σχεδόν δέκα ώρες για μία απόσταση λίγο μικρότερη από το Θεσσαλονίκη-Αθήνα, με το εισιτήριο στα 16-17 ευρώ), το Κλουζ άρχισε να με κερδίζει εκείνο το μισάωρο που περπάτησα με τον ουρανό σκοτεινό ακόμα, με ελάχιστα αυτοκίνητα στους δρόμους, και με μοναδικό... πεζό έναν τύπο που έβγαλε βόλτα τον πανέμορφο σκύλο του. Στις έξι ήμουν στο χόστελ, στις έξι και τέταρτο ήμουν στο κρεβάτι. Όταν η κοπέλα στη ρεσεψιόν μού είπε ότι δε χρειαζόταν να περιμένω μέχρι τις 11, 12, 1, για να κάνω τσεκ-ιν, μου ήρθε να την αγκαλιάσω σφιχτά...
Μετά από τρίωρο ύπνο, ανήσυχος για κάποιον λόγο, σηκώθηκα. Μπήκα για ντουζ, και πέντε λεπτά αργότερα άκουσα έναν δυνατό θόρυβο από τον κοιτώνα, στον οποίο ήμουν μόνος. Υπέθεσα -ανόητα, μια και ο θόρυβος ήταν πολύ πιο δυνατός- ότι είχε πέσει ο σάκος μου. Αυτό που είδα όταν άνοιξα την πόρτα του μπάνιου, το θυμάμαι τώρα και γελάω... Ένα σύννεφο σκόνης ανέβαινε σιγά-σιγά προς το ταβάνι, “φουσκώνοντας” έτσι όπως ανέβαινε, σκηνή που μου θύμισε κατεδάφιση κτηρίου. Τι είχε συμβεί; Ένα κομμάτι του ταβανιού, ακριβώς πάνω από το κρεβάτι μου, για την ακρίβεια ακριβώς πάνω από το σημείο που δέκα λεπτά νωρίτερα ήταν το κεφάλι μου, είχε πέσει(!). Τα κρεβάτια ήταν bunks, ένα πάνω ένα κάτω, κι εγώ είχα κοιμηθεί κάτω, όμως τα κρεβάτια ήταν δίπλα σε τοίχο, και τα κομμάτια του ταβανιού που έπεσαν, αφού βρήκαν στο πάνω κρεβάτι, έπεσαν προφανώς στον τοίχο και κατέληξαν, πολλά μικρά κομμάτια, στο σημείο ακριβώς που ήταν το κεφάλι μου. Δε θα είχα πάθει κάτι, μπορεί καν να μην είχα γρατζουνιστεί, τα κομμάτια ήταν μικρά, φαντάζεστε όμως την τρομάρα που θα είχα πάρει αν κοιμόμουν ακόμα και ξαφνικά έπεφταν... διάφορα στην κοιμισμένη μούρη μου;
Αφού με έβαλαν σε καλύτερο, μικρότερο κοιτώνα, βγήκα πρώτη “πραγματική” βόλτα. Πριν περάσει ένα μισάωρο, θυμήθηκα τι είχα γράψει εδώ, σε αυτό το σάιτ, για την Αντίγουα, τη “γοητευτική” πόλη σε απόσταση αναπνοής από τη “Γουάτε”, την Πρωτεύουσα της Γουατεμάλας. Είχα γράψει ότι η Αντίγουα είναι ανέκδοτο που “το πιάνεις με τη μία”, και γελάς, επειδή το αστείο είναι προφανές. Δε χρειάζεται να διαβάσεις ανάμεσα στις γραμμές για να “πιάσεις” το αστείο. Η γοητεία της Αντίγουα είναι προφανής. Το ίδιο με το Κλουζ. Σε κερδίζει εύκολα, έτσι όπως είναι μικρό, περιποιημένο, καθαρό, με ποτάμι να διατρέχει το κέντρο του, δύο-τρία “φαρδιά ρυάκια” (ας τα περιγράψω έτσι) να τρέχουν παράλληλα στο ποτάμι, και δίπλα τους να έχουν πλακόστρωτους πεζόδρομους με μαγαζιά στη μια πλευρά, και διαμερίσματα με λουλουδιαστά μπαλκόνια στην άλλη. Όμορφα κτήρια, πολλά πλακόστρωτα στενά, αμέτρητα καφέ πάνω τους, ακόμη περισσότερα συμπαθητικά μαγαζιά σε “κρυφές” εσωτερικές αυλές, από αυτές στις οποίες μπαίνεις και νομίζεις ότι από τη μια στιγμή στην άλλη εισέρχεσαι σε άλλο κόσμο, και... η λίστα με τα προτερήματα του Κλουζ τελειωμό δεν έχει...
Τέσσερις ημέρες έμεινα εκεί, είδα το Στεάουα-Σάλκε (με τον “δικό μας” Κυριάκο Παπαδόπουλο να τα πηγαίνει περίφημα), έκανα παρέα με διαφορετικό άτομο κάθε μέρα, χάρηκα βόλτες, πήγα στο... διαστημικό νέο στάδιο που εγκαινιάζουν σε λίγες ημέρες με συναυλία των Scorpions, κι ομολογώ ότι ότι αν δεν έπρεπε να συνεχίσω το ταξίδι, να πάω κάπου αλλού για το επόμενο ποδοσφαιρικό παιχνίδι, στο Κλουζ μπορούσα να μείνω όχι άλλες τέσσερις, αλλά άλλες δεκατέσσερις ημέρες. Το άφησα σχεδόν με... πίκρα, επειδή ήθελα ΠΟΛΥ να περάσω περισσότερο χρόνο με τα άτομα που γνώρισα εκεί, αλλά και να περπατήσω σε περισσότερα στενά, να σκοντάψω σε περισσότερες προεξέχουσες πέτρες στα πλακόστρωτά του. Προς το τέλος του ταξιδιού, τότε που θα είμαι στο Βελιγράδι, αν μου έχουν περισσέψει χρήματα, μπορεί να επιστρέψω, και να κάνω μαθήματα φωτογραφίας με μία κοπέλα, επαγγελματία φωτογράφο, που συνάντησα εκεί. Και μετά να επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη μέσω Σόφιας, όπου επίσης έχω αφήσει... “ανοικτούς λογαριασμούς” με κόσμο που συνάντησα τις πρώτες τέσσερις ημέρες αυτού του ταξιδιού.
Αν κάποιος σας πάει στο Κλουζ χωρίς να έχει διαβάσει για την πόλη, μάλλον θα ξαφνιαστεί ακούγοντας πολλούς ντόπιους να μιλάνε. Ο ένας στους πέντε μόνιμους κατοίκους της πόλης είναι ουγγρικής καταγωγής, με πρώτη γλώσσα τα Ουγγρικά, τα οποία καμία σχέση δεν έχουν με τα Ρουμάνικα. Πέρασα αρκετό χρόνο μιλώντας με μία κοπέλα που δουλεύει στο χόστελ, ουγγρικής καταγωγής, και μου έκανε εντύπωση ότι μου είπε πως αισθάνεται Ρουμάνα, άσχετα αν πρώτη γλώσσα της είναι τα Ουγγρικά. Δε θα έπρεπε να μου προκαλεί εντύπωση, το 2010 πέρασα δέκα μήνες στη Μαλαισία με μία κοπέλα κινεζικής καταγωγής η οποίας με ζέση μού έλεγε ότι είναι Μαλαισιανή, και όχι Κινέζα, άσχετα αν η πρώτη και η δεύτερη γλώσσα της είναι τα Καντονέζικα και τα Μανταρίνικα, όμως... προφανώς επειδή είμαι Έλληνας, αυτό το ζήτημα της γλώσσας εξακολουθεί να μου κεντρίζει το ενδιαφέρον...
Κλείνοντας με τα του Κλουζ, απλά σημειώνω ότι δίπλα σε όοολα τα άλλα, είναι φοιτητούπολη, με ό,τι αυτό σημαίνει για κάθε πόλη στην οποία ζουν χιλιάδες σπουδαστές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το “feeling” της πόλης, ειδικά τα βράδια, τότε που τα κάθε λογής στέκια γεμίζουν με κόσμο...
Μετά από τέσσερις ημέρες στο Κλουζ, πήρα βραδινό τρένο για Ιάσιο, δίπλα στα σύνορα με Μολδαβία, και νωρίς το πρωί, “στο καπάκι”, μίνιμπας για Κισινάου, εντυπώσεις από το οποίο θα γράψω αύριο το βράδυ, μετά το παιχνίδι που θα δω στο... όχι πάντως στο Κισινάου. Κισινάου, lllast week. This week, άλλη Πρωτεύουσα που αρχίζει με “Κι” (τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια...).
(Dmdoc, αν αρχίσω να γράφω ποδοσφαιρολεπτομέρειες, εσύ θα μείνεις να με διαβάζεις, και δύο-τρεις ακόμα
. Σου στέλνω προσωπικό μήνυμα με λινκ που μπορεί να σου φανεί ενδιαφέρον).
Μετά από τρίωρο ύπνο, ανήσυχος για κάποιον λόγο, σηκώθηκα. Μπήκα για ντουζ, και πέντε λεπτά αργότερα άκουσα έναν δυνατό θόρυβο από τον κοιτώνα, στον οποίο ήμουν μόνος. Υπέθεσα -ανόητα, μια και ο θόρυβος ήταν πολύ πιο δυνατός- ότι είχε πέσει ο σάκος μου. Αυτό που είδα όταν άνοιξα την πόρτα του μπάνιου, το θυμάμαι τώρα και γελάω... Ένα σύννεφο σκόνης ανέβαινε σιγά-σιγά προς το ταβάνι, “φουσκώνοντας” έτσι όπως ανέβαινε, σκηνή που μου θύμισε κατεδάφιση κτηρίου. Τι είχε συμβεί; Ένα κομμάτι του ταβανιού, ακριβώς πάνω από το κρεβάτι μου, για την ακρίβεια ακριβώς πάνω από το σημείο που δέκα λεπτά νωρίτερα ήταν το κεφάλι μου, είχε πέσει(!). Τα κρεβάτια ήταν bunks, ένα πάνω ένα κάτω, κι εγώ είχα κοιμηθεί κάτω, όμως τα κρεβάτια ήταν δίπλα σε τοίχο, και τα κομμάτια του ταβανιού που έπεσαν, αφού βρήκαν στο πάνω κρεβάτι, έπεσαν προφανώς στον τοίχο και κατέληξαν, πολλά μικρά κομμάτια, στο σημείο ακριβώς που ήταν το κεφάλι μου. Δε θα είχα πάθει κάτι, μπορεί καν να μην είχα γρατζουνιστεί, τα κομμάτια ήταν μικρά, φαντάζεστε όμως την τρομάρα που θα είχα πάρει αν κοιμόμουν ακόμα και ξαφνικά έπεφταν... διάφορα στην κοιμισμένη μούρη μου;
Αφού με έβαλαν σε καλύτερο, μικρότερο κοιτώνα, βγήκα πρώτη “πραγματική” βόλτα. Πριν περάσει ένα μισάωρο, θυμήθηκα τι είχα γράψει εδώ, σε αυτό το σάιτ, για την Αντίγουα, τη “γοητευτική” πόλη σε απόσταση αναπνοής από τη “Γουάτε”, την Πρωτεύουσα της Γουατεμάλας. Είχα γράψει ότι η Αντίγουα είναι ανέκδοτο που “το πιάνεις με τη μία”, και γελάς, επειδή το αστείο είναι προφανές. Δε χρειάζεται να διαβάσεις ανάμεσα στις γραμμές για να “πιάσεις” το αστείο. Η γοητεία της Αντίγουα είναι προφανής. Το ίδιο με το Κλουζ. Σε κερδίζει εύκολα, έτσι όπως είναι μικρό, περιποιημένο, καθαρό, με ποτάμι να διατρέχει το κέντρο του, δύο-τρία “φαρδιά ρυάκια” (ας τα περιγράψω έτσι) να τρέχουν παράλληλα στο ποτάμι, και δίπλα τους να έχουν πλακόστρωτους πεζόδρομους με μαγαζιά στη μια πλευρά, και διαμερίσματα με λουλουδιαστά μπαλκόνια στην άλλη. Όμορφα κτήρια, πολλά πλακόστρωτα στενά, αμέτρητα καφέ πάνω τους, ακόμη περισσότερα συμπαθητικά μαγαζιά σε “κρυφές” εσωτερικές αυλές, από αυτές στις οποίες μπαίνεις και νομίζεις ότι από τη μια στιγμή στην άλλη εισέρχεσαι σε άλλο κόσμο, και... η λίστα με τα προτερήματα του Κλουζ τελειωμό δεν έχει...
Τέσσερις ημέρες έμεινα εκεί, είδα το Στεάουα-Σάλκε (με τον “δικό μας” Κυριάκο Παπαδόπουλο να τα πηγαίνει περίφημα), έκανα παρέα με διαφορετικό άτομο κάθε μέρα, χάρηκα βόλτες, πήγα στο... διαστημικό νέο στάδιο που εγκαινιάζουν σε λίγες ημέρες με συναυλία των Scorpions, κι ομολογώ ότι ότι αν δεν έπρεπε να συνεχίσω το ταξίδι, να πάω κάπου αλλού για το επόμενο ποδοσφαιρικό παιχνίδι, στο Κλουζ μπορούσα να μείνω όχι άλλες τέσσερις, αλλά άλλες δεκατέσσερις ημέρες. Το άφησα σχεδόν με... πίκρα, επειδή ήθελα ΠΟΛΥ να περάσω περισσότερο χρόνο με τα άτομα που γνώρισα εκεί, αλλά και να περπατήσω σε περισσότερα στενά, να σκοντάψω σε περισσότερες προεξέχουσες πέτρες στα πλακόστρωτά του. Προς το τέλος του ταξιδιού, τότε που θα είμαι στο Βελιγράδι, αν μου έχουν περισσέψει χρήματα, μπορεί να επιστρέψω, και να κάνω μαθήματα φωτογραφίας με μία κοπέλα, επαγγελματία φωτογράφο, που συνάντησα εκεί. Και μετά να επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη μέσω Σόφιας, όπου επίσης έχω αφήσει... “ανοικτούς λογαριασμούς” με κόσμο που συνάντησα τις πρώτες τέσσερις ημέρες αυτού του ταξιδιού.
Αν κάποιος σας πάει στο Κλουζ χωρίς να έχει διαβάσει για την πόλη, μάλλον θα ξαφνιαστεί ακούγοντας πολλούς ντόπιους να μιλάνε. Ο ένας στους πέντε μόνιμους κατοίκους της πόλης είναι ουγγρικής καταγωγής, με πρώτη γλώσσα τα Ουγγρικά, τα οποία καμία σχέση δεν έχουν με τα Ρουμάνικα. Πέρασα αρκετό χρόνο μιλώντας με μία κοπέλα που δουλεύει στο χόστελ, ουγγρικής καταγωγής, και μου έκανε εντύπωση ότι μου είπε πως αισθάνεται Ρουμάνα, άσχετα αν πρώτη γλώσσα της είναι τα Ουγγρικά. Δε θα έπρεπε να μου προκαλεί εντύπωση, το 2010 πέρασα δέκα μήνες στη Μαλαισία με μία κοπέλα κινεζικής καταγωγής η οποίας με ζέση μού έλεγε ότι είναι Μαλαισιανή, και όχι Κινέζα, άσχετα αν η πρώτη και η δεύτερη γλώσσα της είναι τα Καντονέζικα και τα Μανταρίνικα, όμως... προφανώς επειδή είμαι Έλληνας, αυτό το ζήτημα της γλώσσας εξακολουθεί να μου κεντρίζει το ενδιαφέρον...
Κλείνοντας με τα του Κλουζ, απλά σημειώνω ότι δίπλα σε όοολα τα άλλα, είναι φοιτητούπολη, με ό,τι αυτό σημαίνει για κάθε πόλη στην οποία ζουν χιλιάδες σπουδαστές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το “feeling” της πόλης, ειδικά τα βράδια, τότε που τα κάθε λογής στέκια γεμίζουν με κόσμο...
Μετά από τέσσερις ημέρες στο Κλουζ, πήρα βραδινό τρένο για Ιάσιο, δίπλα στα σύνορα με Μολδαβία, και νωρίς το πρωί, “στο καπάκι”, μίνιμπας για Κισινάου, εντυπώσεις από το οποίο θα γράψω αύριο το βράδυ, μετά το παιχνίδι που θα δω στο... όχι πάντως στο Κισινάου. Κισινάου, lllast week. This week, άλλη Πρωτεύουσα που αρχίζει με “Κι” (τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια...).
(Dmdoc, αν αρχίσω να γράφω ποδοσφαιρολεπτομέρειες, εσύ θα μείνεις να με διαβάζεις, και δύο-τρεις ακόμα
. Σου στέλνω προσωπικό μήνυμα με λινκ που μπορεί να σου φανεί ενδιαφέρον).
και καλο σου ταξιδι.
) στη μέση της Βενεζουέλας!
