Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.190
- Likes
- 25.365
- Ονειρεμένο Ταξίδι
- Υπερσιβηρικός
Κεφάλαιο 4ο
Σήμερα ξυπνήσαμε λίγο πιο αργά και ξεκινήσαμε κατά τις 11:00, αναζητώντας ένα λίγο ιδιαίτερο μαγαζί για πρωινό, το Rainbow Factory, το οποίο βρίσκεται στην οδό Veslets 10, πίσω ακριβώς από το Μουσείο Ιστορίας της Σόφιας. Στη διαδρομή μέχρι το καφέ συναντήσαμε δύο από τα βασικότερα αξιοθέατα της Σόφιας, το Τζαμί Banya Bashi και το Sofia Central Mineral Baths, το κτίριο δηλαδή στο οποίο στεγάζεται το Μουσείο Ιστορίας.
Στη λεωφόρο Knyaginya Maria Luiza, ακριβώς απέναντι από την κλειστή αγορά Tsentralni Hali, ορθώνεται το Τζαμί γνωστό και με το όνομα: “Το Τζαμί του Μουλά Εφέντη”, το οποίο χτίστηκε ως μνημείο για τον θάνατο της γυναίκας του. Αρχιτέκτονας ήταν ο γνωστός Σινάν, ο οποίος οικοδομεί Μουσουλμανικά Τεμένη σε σουλτανικό στυλ και στο συγκεκριμένο Τζαμί έχει σχεδιάσει έναν υπέροχο μιναρέ. Υπάρχει μεγάλος χώρος προσευχής για τους άντρες και ένας άλλος χώρος ξεχωριστά για τις γυναίκες, ενώ στη μεγάλη βρύση οι πιστοί μπορούν να πλυθούν, προτού μπουν στον χώρο για να προσευχηθούν. Στο εσωτερικό υπάρχουν γραμμένοι στίχοι από το Κοράνι.
Πίσω από το Τζαμί, μέσα στο μικρό πάρκο βρίσκεται το εμβληματικό κτίριο το οποίο χτίστηκε το 1913 στην τοποθεσία παλαιότερου Τουρκικού λουτρού και σήμερα στεγάζεται η μόνιμη έκθεση του Μουσείου Ιστορίας της Σόφιας, η οποία εγκαινιάστηκε επίσημα στις 17/9/2015. Οι βομβιστικές επιθέσεις στις 10/1/1944 έπληξαν το κτίριο και κατέστρεψαν ολοκληρωτικά τη νότια πτέρυγα αλλά αργότερα το Λουτρό ανακαινίστηκε πλήρως.
Περισσότερα από 120.000 ιστορικά μνημεία αποθηκεύονται στις συλλογές του Μουσείου παρουσιάζοντας την ιστορία της πόλης, ανάμεσά τους πολλά έγγραφα, προσωπικά αντικείμενα και φωτογραφίες σημαντικών Βούλγαρων πολιτικών καθώς και έργα τέχνης υψηλής καλλιτεχνικής και ιστορικής αξίας.
Ακολουθώντας την οδό Triaditsa φτάσαμε στο Rainbow Factory. O χώρος δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλος, αλλά το περιβάλλον είναι πολύ όμορφο με λίγα τραπεζάκια και ωραία διακόσμηση. Υπήρχε μεγάλη ποικιλία από χειροποίητα γλυκά αλλά μας είπαν ότι το μενού του πρωινού είχε τελειώσει αυτήν την ώρα και έτσι αρκεστήκαμε σε ένα γλυκό και έναν καφέ και αποχωρήσαμε.
https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...views-Rainbow_Factory-Sofia_Sofia_Region.html
https://www.facebook.com/fabrikadaga/
Ακολουθώντας την ίδια διαδρομή, περάσαμε κάτω από τον σταθμό Serdika, βγήκαμε στην πλατεία Sveta Nedelya και αφού διασχίσαμε ένα μεγάλο τμήμα της Vitosha, στρίψαμε στην οδό Solunska, όπου στον αριθμό 33 βρίσκεται το Crepes de France. Συμπαθητικό μαγαζί, με ζεστή ατμόσφαιρα. Βρήκαμε ένα ωραίο καναπεδάκι και αράξαμε παραγγέλνοντας κρέπες, χυμούς, τσάι και καφέ.
https://www.tripadvisor.co.uk/Resta...iews-Crepes_de_France-Sofia_Sofia_Region.html
https://www.facebook.com/Crêpes-de-France-884141275097302/
Στο πρόγραμμα είχαμε τα ίδια αξιοθέατα με την προηγούμενη μέρα, αλλά θα αφήναμε έξω το πάρκο Borisova Gradina για να μην χάσουμε χρόνο. Έτσι κι αλλιώς και ο γιος μας δεν είχε ιδιαίτερη διάθεση να περπατήσει τόσο πολύ μέσα στο πάρκο. Ήταν ήδη αρκετά κουρασμένος από το δεκαήμερο ταξίδι του στη Σκωτία, οπότε ήθελε να δει τα βασικά, εξοικονομώντας δυνάμεις και για τις επόμενες μέρες.
Ακολουθήσαμε μια τελείως διαφορετική διαδρομή, βλέποντας όμως τα ίδια αξιοθέατα και μνημεία για τα οποία έχω ήδη κάνει εκτενή αναφορά όπως: τη συνοικία Sredets με τα ωραία στενά δρομάκια και την πλατεία με την εκκλησία Sveti Sedmochislenitsi.
Αυτήν τη φορά όμως έτυχε και βρεθήκαμε εδώ την ώρα που σχόλασε το δημοτικό σχολείο και η πλατεία ήταν γεμάτη από πιτσιρίκια, τα οποία είχαν πετάξει τις σχολικές τσάντες τους παντού και ξέδιναν στην παιδική χαρά της πλατείας.
Το δημοτικό σχολείο
Οι πάγκοι της υπαίθριας αγοράς κατά μήκος της πλατείας, σήμερα ήταν όλοι ανοιχτοί και κυκλοφορούσε περισσότερος κόσμος για χάζεμα και ψώνια.
Συνεχίσαμε προς το πάρκο Knyazheska Gradina για να δούμε ξανά το Μνημείο του Σοβιετικού Στρατού και να' μαστε πάλι στη λεωφόρο Tsar Osvoboditel, με τα ωραία κτίρια και τα πανύψηλα δέντρα ντυμένα με τη φθινοπωρινή ενδυμασία τους.
Στη διασταύρωση των λεωφόρων Vasil Levski και Tsar Osvoboditel συναντήσαμε το επιβλητικό κτίριο του Πανεπιστημίου.
Είναι το παλαιότερο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Βουλγαρίας και οι αξίες του είναι αποτέλεσμα πολιτιστικών και εκπαιδευτικών παραδόσεων μέσα στους αιώνες λειτουργίας του.
Σήμερα το Πανεπιστήμιο είναι μια ζωντανή κοινότητα φοιτητών, εκπαιδευτικών και επιστημόνων που δημιουργούν σημαντικές εργασίες σε διάφορους ερευνητικούς τομείς. Έξω από το Πανεπιστήμιο υπάρχει υπόγειος σταθμός μετρό, στον οποίο λειτουργούν διάφορα εμπορικά καταστήματα και ένα κέντρο πληροφοριών όπου μπορείτε να πάρετε πληροφορίες και δωρεάν χάρτες της πόλης.
Το πάρκο που εκτείνεται μπροστά από το Πανεπιστήμιο ονομάζεται Gradina St. Kliment Ohridski και εδώ βρίσκεται το άγαλμα του Kliment
και η Εθνική Ακαδημία Καλών Τεχνών.
Μερικά μέτρα δίπλα από το Πανεπιστήμιο, επί της λεωφόρου Vasil Levski εκτείνεται το κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης “Library Sv. Sv. Cyril and Methodius”
και στη συνέχεια συναντήσαμε το μνημείο του αγαπημένου Εθνικού ήρωα της Βουλγαρίας Vasil Levski. Ο μεγάλος αυτός επαναστάτης εκτελέστηκε από τους Τούρκους στο σημείο ανέγερσης του μνημείου, που τότε αποτελούσε τα περίχωρα της πόλης. Είναι μια κατασκευή 13 m, από γκρίζο Βαλκανικό γρανίτη με χάλκινο ανάγλυφo του κεφαλιού του.
Ο Καθεδρικός έκλεψε για μια ακόμη φορά τις εντυπώσεις και τα περισσότερα κλικ της φωτογραφικής μας μηχανής.
Απέναντι από τον ναό, ένα εξίσου εντυπωσιακό κτίριο στεγάζει την Εθνική Πινακοθήκη της Σόφιας και την Εθνική Πινακοθήκη Ξένης Τέχνης, ένα κτίριο γνωστό επίσης και ως το “Βουλγαρικό Λούβρο”, το Quadrat 500.
Συγκεντρώθηκαν λοιπόν κάτω από την ίδια στέγη Βουλγαρικά, Ευρωπαϊκά, Ασιατικά και άλλα έργα τέχνης, τα οποία εκτίθενται σε 28 αίθουσες.
Σε αυτήν την περιοχή λοιπόν είναι συγκεντρωμένα τα περισσότερα και αξιολογότερα αξιοθέατα ολόκληρης της πρωτεύουσας.
Στα 300 μόλις μέτρα από τον Καθεδρικό Ναό βρίσκεται ένα από τα σύμβολα της πόλης: η Βασιλική της Αγίας Σοφίας, με 17 αιώνες ιστορίας. Θεωρείται ότι η σημερινή εκκλησία είναι η τέταρτη σε αυτό το σημείο.
Όλος ο ναός είναι χτισμένος με κόκκινα τούβλα και είναι ο θεματοφύλακας της ιστορίας της πόλης με μεγάλη πολιτισμική και ιστορική αξία. Αποτελεί μια από τις σημαντικότερες Παλαιοχριστιανικές Βασιλικές στη νοτιοανατολική Ευρώπη και οικοδομήθηκε μεταξύ 450-457 μ.Χ, πάνω στα θεμέλια τεσσάρων αρχαιότερων κοιμητηριακών ναών.
Κατά την Τουρκοκρατία χρησιμοποιήθηκε ως αποθήκη πολεμικών λαφύρων των Τούρκων. Κατόπιν την έκαναν Τζαμί. Το 1818 καταστρέφεται το ανατολικό μέρος της, από ισχυρή σεισμική δόνηση και γκρεμίζεται ο μιναρές. Οι Τούρκοι διορθώνουν τη ζημιά αλλά το 1858 μια δεύτερη σεισμική δόνηση γκρεμίζει και πάλι τον μιναρέ, σκοτώνοντας τους δύο γιους του Χότζα. Οι Τούρκοι το εγκατέλειψαν γιατί θεώρησαν ότι ο Αλλάχ έπαψε να δείχνει την ευμένειά του στο τέμενος.
Το 1878 η εκκλησία ήταν μισογκρεμισμένη και μάλιστα υπήρχε σκοπός να την γκρεμίσουν αλλά το κόστος κατεδάφισης θα ήταν μεγάλο και έτσι ο ναός διατηρήθηκε και αργότερα αναστηλώθηκε.
Χρησιμοποιήθηκε ακόμη και ως αποθήκη φωταερίου για τον φωτισμό της πόλης.
Μπήκαμε στο εσωτερικό του ναού, όπου επικρατούσε ηρεμία, χωρίς πολλούς επισκέπτες και αυτό το γεγονός μας χαροποίησε ιδιαιτέρως, γιατί μπορούσαμε να απολαύσουμε αυτό το τόσο ιστορικό μέρος, με απόλυτη γαλήνη και προσοχή.
Υπάρχουν τζάμια στο δάπεδο απ’ όπου μπορούσαμε να δούμε τους υπόγειους χώρους της εκκλησίας, δυστυχώς όμως τη Δευτέρα που βρεθήκαμε εμείς εκεί, δε λειτουργούσε ο υπόγειος χώρος και έτσι δεν μπορέσαμε να δούμε τους τάφους που έχουν ερευνηθεί.
Διάβασα ότι από τους συνολικά 100 τάφους, οι 50 έχουν ερευνηθεί και χρονολογούνται από τον 3ο μέχρι τον 4ο αιώνα. Ουσιαστικά μετά το 450 δεν υπάρχουν στοιχεία ότι υπήρχαν τάφοι κάτω από τη Βασιλική. Αυτό μάλλον σημαίνει ότι πάρθηκε απόφαση να χτιστεί νέος μεγαλύτερος ναός, γι' αυτό σταμάτησαν οι ενταφιάσεις.
Στον περίβολο είδαμε και το μνημείο του άγνωστου Στρατιώτη, στη μνήμη όσων έπεσαν αγωνιζόμενοι για τη Βουλγαρία,
το άγαλμα του τσάρου Σαμουήλ,
αλλά και τη μικρή πλατεία μπροστά από τον ναό.
Απέναντι από την Αγία Σοφία βρίσκεται το κτίριο της Ιεράς Συνόδου της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας,
αλλά και το πάρκο με την υπαίθρια αγορά.
Εδώ είναι στημένοι πάγκοι όπου οι Βούλγαροι υπαίθριοι πωλητές πωλούν ένα σωρό αντικείμενα αντίκες όπως: νομίσματα, μετάλλια, φωτογραφικές μηχανές μιας άλλης εποχής, ρολόγια και ένα σωρό άλλα vintage αντικείμενα που πραγματικά δεν ξέρεις τι να πρωτοχαζέψεις.
Είδαμε βέβαια και κιτς σουβενίρ αλλά και πλεκτά και δαντέλες, απ’ όλα.
Στην άκρη της πλατείας βρίσκεται το άγαλμα Shipka Monument, αφιερωμένο στους εθελοντές πεσόντες που πολέμησαν μαζί με τους Ρώσους στρατιώτες, εναντίον των Οθωμανών στον πόλεμο του 1877-78.
Συνεχίσαμε περπατώντας στη λεωφόρο Tsar Osvoboditel, περάσαμε από τη Ρωσική εκκλησία, μπήκαμε πάλι στο εσωτερικό της για μια γρήγορη ματιά
και περνώντας από το Mουσείο Φυσικής Ιστορίας φτάσαμε στην Εθνική Πινακοθήκη.
Εκεί στρίβοντας δεξιά, μπήκαμε στο πάρκο που εκτείνεται κυρίως στο πλάι και πίσω από το τεράστιο αυτό κίτρινο κτίριο, κατά μήκος της ul. Moskovska.
Άλλος ένας προσεγμένος χώρος με πολλά δέντρα, πράσινο, παγκάκια γεμάτα ντόπιους που απολάμβαναν τον ωραίο καιρό, μητέρες με καρότσια και γλυπτά.
Trabant sculpture
Όλοι αυτοί οι πνεύμονες πρασίνου που υπάρχουν στην πόλη, μου άρεσαν πάρα πολύ και θεωρώ ότι προσφέρουν μια ποιότητα ζωής στους κατοίκους της πρωτεύουσας, οι οποίοι απ’ ότι κατάλαβα μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα που βρέθηκα εκεί, χαίρονται να βγαίνουν και να απολαμβάνουν τις ηλιόλουστες μέρες, κάνοντας διάφορες δραστηριότητες στη φύση ή επικοινωνώντας με άλλους ανθρώπους ή παίζοντας με τα ζώα τους.
Αφήσαμε πίσω μας το πάρκο και το θέατρο Ivan Vazov
γιατί είχαμε επιπλέον να επισκεφθούμε ένα πολύ σημαντικό αξιοθέατο και ακολουθήσαμε την οδό Saborna, φτάνοντας στη Ροτόντα του Αγίου Γεωργίου, το κτίριο με τα πολλά μυστικά, το οποίο αποτελεί πηγή αινιγμάτων και εικασιών και χρονολογείται από τις αρχές του 4ου αιώνα.
Τότε η πόλη διέθετε εντυπωσιακά δημόσια κτίρια, όπως λουτρά, ναούς και άλλα διοικητικά οικοδομήματα, πολλά από τα οποία είχαν χτιστεί τους δύο προηγούμενους αιώνες. Η εκκλησία είναι χτισμένη με τούβλα, χαρακτηριστικό παράδειγμα αρχιτεκτονικής τάσης επί Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου. Αποτελεί επίσης το υψηλότερο μέρος από το συνολικό κτίριο, με διάμετρο 9.5m και ύψος 14m.
Οι πρώτες έρευνες που δημοσιεύονται το 1933, κάνουν λόγο ότι πρόκειται για Ρωμαϊκό Λουτρό. Άλλες Τουρκικές πηγές αναφέρουν ότι πρόκειται για “θαυματουργό πηγάδι”. Μερικοί άλλοι ιστορικοί πιστεύουν, ότι το αγίασμα υπήρχε ακόμη από την εποχή της Αρχαιότητας, ενώ στη Ροτόντα μεταφερόταν το θαυματουργό νερό, για να χρησιμοποιηθεί από τον κόσμο.
Άλλη εκδοχή είναι ότι η Ροτόντα ήταν αφιερωμένη σε Χριστιανούς Μάρτυρες, ενώ στις πισίνες του κτιρίου γινόταν το τελετουργικό πλύσιμο των λειψάνων. Χρησιμοποιήθηκε και ως Βαπτιστήριο και μάλιστα μετά την ανακήρυξη του Χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στα τέλη του 4ου αιώνα, χτίστηκε μεγάλο πρόθυρο και ανανεώθηκαν οι πισίνες. Μετά την οικοδόμησή του το κτίριο χρησιμοποιήθηκε λιγότερο από 200 χρόνια, ενώ στη συνέχεια καταστράφηκε από σεισμό, πιθανώς το 518.
Μόλις τον 10ο αιώνα, όταν η Πόλη ονομαζόταν Σερδική, το κτίριο αποκαταστάθηκε ως Ναός, εικονογραφήθηκε και αναγγέλθηκε Μητροπολιτική Εκκλησία. Στη διάρκεια του Τουρκικού πολέμου μετατράπηκε σε Τζαμί και μετά την απελευθέρωση της πόλης αποκαταστάθηκε η παλιά λειτουργία του κτιρίου. Η εκκλησία περικλείεται από τα κτίρια του Προεδρικού Μεγάρου και του ξενοδοχείου Balkan.
http://bnr.bg/el/post/100400648/i-rotonta-tou-agiou-georgiou-istoria-kai-ainigmata
Τέλος για τώρα η περιήγηση. Κατ’ ευθείαν στο αγαπημένο Confetti για φαγητό και βλέπουμε για τη συνέχεια.
Αν βρεθείτε σε αυτό το μαγαζί δοκιμάστε αυτό το παγωτό υπερπαραγωγή και θα με θυμηθείτε. Το λένε sorpresa.
Kατά τις 16:30 βγήκαμε από το εστιατόριο και πριν νυχτώσει, κάναμε μια ακόμη βόλτα στην πλατεία Largo με τα πρώην Κομμουνιστικά κτίρια,
περάσαμε από το Τζαμί Banya Bashi
και στη συνέχεια από τη Συναγωγή, την τρίτη μεγαλύτερη στην Ευρώπη, μετά από αυτήν της Βουδαπέστης και του Άμστερνταμ και τη μεγαλύτερη στα Βαλκάνια.
Το κτίριο έχει χτιστεί με σχέδιο Αυστριακού αρχιτέκτονα ο οποίος χρησιμοποιεί το σχέδιο μιας Βιεννέζικης συναγωγής. Το στυλ του κτιρίου είναι Ισπανό-Μαυριτανικό με Βυζαντινά στοιχεία. Εκεί βρισκόταν και η Βιβλιοθήκη της Εβραϊκής κοινότητας, δυστυχώς όμως αυτή η Βιβλιοθήκη καταστράφηκε στους βομβαρδισμούς το 1944. Έχει αίθουσα λατρείας για 1.170 άτομα. Ο πολυέλαιος είναι ο μεγαλύτερος σε όλη τη Βουλγαρία και ζυγίζει 2 τόνους.
Ακολούθησε η κλειστή αγορά και τέλος καταλήξαμε στο ξενοδοχείο για δίωρη ξεκούραση.
Κατά τις 20:00 ξαναβγήκαμε για νυχτερινή φωτογράφιση των κύριων αξιοθέατων που είχαμε επισκεφθεί όλο το πρωινό, ξεκινώντας φυσικά από τον Καθεδρικό Ναό,
την Ιερά Σύνοδο,
το μνημείο Tsar Osvoboditel,
το Κοινοβούλιο,
το Radisson Blu,
τα πρώην Κυβερνητικά κτίρια,
και τέλος καταλήξαμε να βολτάρουμε στη Vitosha, κάνοντας στάση στο Social Cafe για γλυκάκι και αναψυκτικά.
Αν περιμένετε πάντως από εμένα να διαβάσετε προτάσεις για μπαράκια, κοκτέιλ, κρασιά, ποτάκια μάλλον ατυχήσατε (εκτός πολύ σπάνιων και ιδιαίτερων περιπτώσεων), καθώς οικογενειακώς με το αλκοόλ δεν έχουμε καμία μα καμία επαφή. Ξενέρωτοι εντελώς. Ο σύζυγος το πολύ-πολύ, να πιει ένα ποτήρι μπίρα με το φαγητό και τέλος.
Εξάλλου εδώ στο φόρουμ έχουμε τον καταλληλότερο και ειδικότερο άνθρωπο και δεν είναι άλλος από τον @gelf φυσικά, ο οποίος μπορεί να δώσει τις πιο εύστοχες και αξιόλογες προτάσεις σε ότι αφορά το αλκοόλ. Ε! και να μην έχει πάει ακόμα στη Σόφια, κάποια στιγμή θα πάει και θα γυρίσει έχοντας καταγράψει και γευτεί τα καλύτερα.
Στη συνέχεια πήραμε πίτσα από το Shtastliveca και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο έχοντας διανύσει 15 χιλιόμετρα τη σημερινή μέρα.
Σήμερα ξυπνήσαμε λίγο πιο αργά και ξεκινήσαμε κατά τις 11:00, αναζητώντας ένα λίγο ιδιαίτερο μαγαζί για πρωινό, το Rainbow Factory, το οποίο βρίσκεται στην οδό Veslets 10, πίσω ακριβώς από το Μουσείο Ιστορίας της Σόφιας. Στη διαδρομή μέχρι το καφέ συναντήσαμε δύο από τα βασικότερα αξιοθέατα της Σόφιας, το Τζαμί Banya Bashi και το Sofia Central Mineral Baths, το κτίριο δηλαδή στο οποίο στεγάζεται το Μουσείο Ιστορίας.
Στη λεωφόρο Knyaginya Maria Luiza, ακριβώς απέναντι από την κλειστή αγορά Tsentralni Hali, ορθώνεται το Τζαμί γνωστό και με το όνομα: “Το Τζαμί του Μουλά Εφέντη”, το οποίο χτίστηκε ως μνημείο για τον θάνατο της γυναίκας του. Αρχιτέκτονας ήταν ο γνωστός Σινάν, ο οποίος οικοδομεί Μουσουλμανικά Τεμένη σε σουλτανικό στυλ και στο συγκεκριμένο Τζαμί έχει σχεδιάσει έναν υπέροχο μιναρέ. Υπάρχει μεγάλος χώρος προσευχής για τους άντρες και ένας άλλος χώρος ξεχωριστά για τις γυναίκες, ενώ στη μεγάλη βρύση οι πιστοί μπορούν να πλυθούν, προτού μπουν στον χώρο για να προσευχηθούν. Στο εσωτερικό υπάρχουν γραμμένοι στίχοι από το Κοράνι.
Πίσω από το Τζαμί, μέσα στο μικρό πάρκο βρίσκεται το εμβληματικό κτίριο το οποίο χτίστηκε το 1913 στην τοποθεσία παλαιότερου Τουρκικού λουτρού και σήμερα στεγάζεται η μόνιμη έκθεση του Μουσείου Ιστορίας της Σόφιας, η οποία εγκαινιάστηκε επίσημα στις 17/9/2015. Οι βομβιστικές επιθέσεις στις 10/1/1944 έπληξαν το κτίριο και κατέστρεψαν ολοκληρωτικά τη νότια πτέρυγα αλλά αργότερα το Λουτρό ανακαινίστηκε πλήρως.
Περισσότερα από 120.000 ιστορικά μνημεία αποθηκεύονται στις συλλογές του Μουσείου παρουσιάζοντας την ιστορία της πόλης, ανάμεσά τους πολλά έγγραφα, προσωπικά αντικείμενα και φωτογραφίες σημαντικών Βούλγαρων πολιτικών καθώς και έργα τέχνης υψηλής καλλιτεχνικής και ιστορικής αξίας.
Ακολουθώντας την οδό Triaditsa φτάσαμε στο Rainbow Factory. O χώρος δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλος, αλλά το περιβάλλον είναι πολύ όμορφο με λίγα τραπεζάκια και ωραία διακόσμηση. Υπήρχε μεγάλη ποικιλία από χειροποίητα γλυκά αλλά μας είπαν ότι το μενού του πρωινού είχε τελειώσει αυτήν την ώρα και έτσι αρκεστήκαμε σε ένα γλυκό και έναν καφέ και αποχωρήσαμε.
https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...views-Rainbow_Factory-Sofia_Sofia_Region.html
https://www.facebook.com/fabrikadaga/
Ακολουθώντας την ίδια διαδρομή, περάσαμε κάτω από τον σταθμό Serdika, βγήκαμε στην πλατεία Sveta Nedelya και αφού διασχίσαμε ένα μεγάλο τμήμα της Vitosha, στρίψαμε στην οδό Solunska, όπου στον αριθμό 33 βρίσκεται το Crepes de France. Συμπαθητικό μαγαζί, με ζεστή ατμόσφαιρα. Βρήκαμε ένα ωραίο καναπεδάκι και αράξαμε παραγγέλνοντας κρέπες, χυμούς, τσάι και καφέ.
https://www.tripadvisor.co.uk/Resta...iews-Crepes_de_France-Sofia_Sofia_Region.html
https://www.facebook.com/Crêpes-de-France-884141275097302/
Στο πρόγραμμα είχαμε τα ίδια αξιοθέατα με την προηγούμενη μέρα, αλλά θα αφήναμε έξω το πάρκο Borisova Gradina για να μην χάσουμε χρόνο. Έτσι κι αλλιώς και ο γιος μας δεν είχε ιδιαίτερη διάθεση να περπατήσει τόσο πολύ μέσα στο πάρκο. Ήταν ήδη αρκετά κουρασμένος από το δεκαήμερο ταξίδι του στη Σκωτία, οπότε ήθελε να δει τα βασικά, εξοικονομώντας δυνάμεις και για τις επόμενες μέρες.
Ακολουθήσαμε μια τελείως διαφορετική διαδρομή, βλέποντας όμως τα ίδια αξιοθέατα και μνημεία για τα οποία έχω ήδη κάνει εκτενή αναφορά όπως: τη συνοικία Sredets με τα ωραία στενά δρομάκια και την πλατεία με την εκκλησία Sveti Sedmochislenitsi.
Αυτήν τη φορά όμως έτυχε και βρεθήκαμε εδώ την ώρα που σχόλασε το δημοτικό σχολείο και η πλατεία ήταν γεμάτη από πιτσιρίκια, τα οποία είχαν πετάξει τις σχολικές τσάντες τους παντού και ξέδιναν στην παιδική χαρά της πλατείας.
Το δημοτικό σχολείο
Οι πάγκοι της υπαίθριας αγοράς κατά μήκος της πλατείας, σήμερα ήταν όλοι ανοιχτοί και κυκλοφορούσε περισσότερος κόσμος για χάζεμα και ψώνια.
Συνεχίσαμε προς το πάρκο Knyazheska Gradina για να δούμε ξανά το Μνημείο του Σοβιετικού Στρατού και να' μαστε πάλι στη λεωφόρο Tsar Osvoboditel, με τα ωραία κτίρια και τα πανύψηλα δέντρα ντυμένα με τη φθινοπωρινή ενδυμασία τους.
Στη διασταύρωση των λεωφόρων Vasil Levski και Tsar Osvoboditel συναντήσαμε το επιβλητικό κτίριο του Πανεπιστημίου.
Είναι το παλαιότερο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Βουλγαρίας και οι αξίες του είναι αποτέλεσμα πολιτιστικών και εκπαιδευτικών παραδόσεων μέσα στους αιώνες λειτουργίας του.
Σήμερα το Πανεπιστήμιο είναι μια ζωντανή κοινότητα φοιτητών, εκπαιδευτικών και επιστημόνων που δημιουργούν σημαντικές εργασίες σε διάφορους ερευνητικούς τομείς. Έξω από το Πανεπιστήμιο υπάρχει υπόγειος σταθμός μετρό, στον οποίο λειτουργούν διάφορα εμπορικά καταστήματα και ένα κέντρο πληροφοριών όπου μπορείτε να πάρετε πληροφορίες και δωρεάν χάρτες της πόλης.
Το πάρκο που εκτείνεται μπροστά από το Πανεπιστήμιο ονομάζεται Gradina St. Kliment Ohridski και εδώ βρίσκεται το άγαλμα του Kliment
και η Εθνική Ακαδημία Καλών Τεχνών.
Μερικά μέτρα δίπλα από το Πανεπιστήμιο, επί της λεωφόρου Vasil Levski εκτείνεται το κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης “Library Sv. Sv. Cyril and Methodius”
και στη συνέχεια συναντήσαμε το μνημείο του αγαπημένου Εθνικού ήρωα της Βουλγαρίας Vasil Levski. Ο μεγάλος αυτός επαναστάτης εκτελέστηκε από τους Τούρκους στο σημείο ανέγερσης του μνημείου, που τότε αποτελούσε τα περίχωρα της πόλης. Είναι μια κατασκευή 13 m, από γκρίζο Βαλκανικό γρανίτη με χάλκινο ανάγλυφo του κεφαλιού του.
Ο Καθεδρικός έκλεψε για μια ακόμη φορά τις εντυπώσεις και τα περισσότερα κλικ της φωτογραφικής μας μηχανής.
Απέναντι από τον ναό, ένα εξίσου εντυπωσιακό κτίριο στεγάζει την Εθνική Πινακοθήκη της Σόφιας και την Εθνική Πινακοθήκη Ξένης Τέχνης, ένα κτίριο γνωστό επίσης και ως το “Βουλγαρικό Λούβρο”, το Quadrat 500.
Συγκεντρώθηκαν λοιπόν κάτω από την ίδια στέγη Βουλγαρικά, Ευρωπαϊκά, Ασιατικά και άλλα έργα τέχνης, τα οποία εκτίθενται σε 28 αίθουσες.
Σε αυτήν την περιοχή λοιπόν είναι συγκεντρωμένα τα περισσότερα και αξιολογότερα αξιοθέατα ολόκληρης της πρωτεύουσας.
Στα 300 μόλις μέτρα από τον Καθεδρικό Ναό βρίσκεται ένα από τα σύμβολα της πόλης: η Βασιλική της Αγίας Σοφίας, με 17 αιώνες ιστορίας. Θεωρείται ότι η σημερινή εκκλησία είναι η τέταρτη σε αυτό το σημείο.
Όλος ο ναός είναι χτισμένος με κόκκινα τούβλα και είναι ο θεματοφύλακας της ιστορίας της πόλης με μεγάλη πολιτισμική και ιστορική αξία. Αποτελεί μια από τις σημαντικότερες Παλαιοχριστιανικές Βασιλικές στη νοτιοανατολική Ευρώπη και οικοδομήθηκε μεταξύ 450-457 μ.Χ, πάνω στα θεμέλια τεσσάρων αρχαιότερων κοιμητηριακών ναών.
Κατά την Τουρκοκρατία χρησιμοποιήθηκε ως αποθήκη πολεμικών λαφύρων των Τούρκων. Κατόπιν την έκαναν Τζαμί. Το 1818 καταστρέφεται το ανατολικό μέρος της, από ισχυρή σεισμική δόνηση και γκρεμίζεται ο μιναρές. Οι Τούρκοι διορθώνουν τη ζημιά αλλά το 1858 μια δεύτερη σεισμική δόνηση γκρεμίζει και πάλι τον μιναρέ, σκοτώνοντας τους δύο γιους του Χότζα. Οι Τούρκοι το εγκατέλειψαν γιατί θεώρησαν ότι ο Αλλάχ έπαψε να δείχνει την ευμένειά του στο τέμενος.
Το 1878 η εκκλησία ήταν μισογκρεμισμένη και μάλιστα υπήρχε σκοπός να την γκρεμίσουν αλλά το κόστος κατεδάφισης θα ήταν μεγάλο και έτσι ο ναός διατηρήθηκε και αργότερα αναστηλώθηκε.
Χρησιμοποιήθηκε ακόμη και ως αποθήκη φωταερίου για τον φωτισμό της πόλης.
Μπήκαμε στο εσωτερικό του ναού, όπου επικρατούσε ηρεμία, χωρίς πολλούς επισκέπτες και αυτό το γεγονός μας χαροποίησε ιδιαιτέρως, γιατί μπορούσαμε να απολαύσουμε αυτό το τόσο ιστορικό μέρος, με απόλυτη γαλήνη και προσοχή.
Υπάρχουν τζάμια στο δάπεδο απ’ όπου μπορούσαμε να δούμε τους υπόγειους χώρους της εκκλησίας, δυστυχώς όμως τη Δευτέρα που βρεθήκαμε εμείς εκεί, δε λειτουργούσε ο υπόγειος χώρος και έτσι δεν μπορέσαμε να δούμε τους τάφους που έχουν ερευνηθεί.
Διάβασα ότι από τους συνολικά 100 τάφους, οι 50 έχουν ερευνηθεί και χρονολογούνται από τον 3ο μέχρι τον 4ο αιώνα. Ουσιαστικά μετά το 450 δεν υπάρχουν στοιχεία ότι υπήρχαν τάφοι κάτω από τη Βασιλική. Αυτό μάλλον σημαίνει ότι πάρθηκε απόφαση να χτιστεί νέος μεγαλύτερος ναός, γι' αυτό σταμάτησαν οι ενταφιάσεις.
Στον περίβολο είδαμε και το μνημείο του άγνωστου Στρατιώτη, στη μνήμη όσων έπεσαν αγωνιζόμενοι για τη Βουλγαρία,
το άγαλμα του τσάρου Σαμουήλ,
αλλά και τη μικρή πλατεία μπροστά από τον ναό.
Απέναντι από την Αγία Σοφία βρίσκεται το κτίριο της Ιεράς Συνόδου της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας,
αλλά και το πάρκο με την υπαίθρια αγορά.
Εδώ είναι στημένοι πάγκοι όπου οι Βούλγαροι υπαίθριοι πωλητές πωλούν ένα σωρό αντικείμενα αντίκες όπως: νομίσματα, μετάλλια, φωτογραφικές μηχανές μιας άλλης εποχής, ρολόγια και ένα σωρό άλλα vintage αντικείμενα που πραγματικά δεν ξέρεις τι να πρωτοχαζέψεις.
Είδαμε βέβαια και κιτς σουβενίρ αλλά και πλεκτά και δαντέλες, απ’ όλα.
Στην άκρη της πλατείας βρίσκεται το άγαλμα Shipka Monument, αφιερωμένο στους εθελοντές πεσόντες που πολέμησαν μαζί με τους Ρώσους στρατιώτες, εναντίον των Οθωμανών στον πόλεμο του 1877-78.
Συνεχίσαμε περπατώντας στη λεωφόρο Tsar Osvoboditel, περάσαμε από τη Ρωσική εκκλησία, μπήκαμε πάλι στο εσωτερικό της για μια γρήγορη ματιά
και περνώντας από το Mουσείο Φυσικής Ιστορίας φτάσαμε στην Εθνική Πινακοθήκη.
Εκεί στρίβοντας δεξιά, μπήκαμε στο πάρκο που εκτείνεται κυρίως στο πλάι και πίσω από το τεράστιο αυτό κίτρινο κτίριο, κατά μήκος της ul. Moskovska.
Άλλος ένας προσεγμένος χώρος με πολλά δέντρα, πράσινο, παγκάκια γεμάτα ντόπιους που απολάμβαναν τον ωραίο καιρό, μητέρες με καρότσια και γλυπτά.
Trabant sculpture
Όλοι αυτοί οι πνεύμονες πρασίνου που υπάρχουν στην πόλη, μου άρεσαν πάρα πολύ και θεωρώ ότι προσφέρουν μια ποιότητα ζωής στους κατοίκους της πρωτεύουσας, οι οποίοι απ’ ότι κατάλαβα μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα που βρέθηκα εκεί, χαίρονται να βγαίνουν και να απολαμβάνουν τις ηλιόλουστες μέρες, κάνοντας διάφορες δραστηριότητες στη φύση ή επικοινωνώντας με άλλους ανθρώπους ή παίζοντας με τα ζώα τους.
Αφήσαμε πίσω μας το πάρκο και το θέατρο Ivan Vazov
γιατί είχαμε επιπλέον να επισκεφθούμε ένα πολύ σημαντικό αξιοθέατο και ακολουθήσαμε την οδό Saborna, φτάνοντας στη Ροτόντα του Αγίου Γεωργίου, το κτίριο με τα πολλά μυστικά, το οποίο αποτελεί πηγή αινιγμάτων και εικασιών και χρονολογείται από τις αρχές του 4ου αιώνα.
Τότε η πόλη διέθετε εντυπωσιακά δημόσια κτίρια, όπως λουτρά, ναούς και άλλα διοικητικά οικοδομήματα, πολλά από τα οποία είχαν χτιστεί τους δύο προηγούμενους αιώνες. Η εκκλησία είναι χτισμένη με τούβλα, χαρακτηριστικό παράδειγμα αρχιτεκτονικής τάσης επί Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου. Αποτελεί επίσης το υψηλότερο μέρος από το συνολικό κτίριο, με διάμετρο 9.5m και ύψος 14m.
Οι πρώτες έρευνες που δημοσιεύονται το 1933, κάνουν λόγο ότι πρόκειται για Ρωμαϊκό Λουτρό. Άλλες Τουρκικές πηγές αναφέρουν ότι πρόκειται για “θαυματουργό πηγάδι”. Μερικοί άλλοι ιστορικοί πιστεύουν, ότι το αγίασμα υπήρχε ακόμη από την εποχή της Αρχαιότητας, ενώ στη Ροτόντα μεταφερόταν το θαυματουργό νερό, για να χρησιμοποιηθεί από τον κόσμο.
Άλλη εκδοχή είναι ότι η Ροτόντα ήταν αφιερωμένη σε Χριστιανούς Μάρτυρες, ενώ στις πισίνες του κτιρίου γινόταν το τελετουργικό πλύσιμο των λειψάνων. Χρησιμοποιήθηκε και ως Βαπτιστήριο και μάλιστα μετά την ανακήρυξη του Χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στα τέλη του 4ου αιώνα, χτίστηκε μεγάλο πρόθυρο και ανανεώθηκαν οι πισίνες. Μετά την οικοδόμησή του το κτίριο χρησιμοποιήθηκε λιγότερο από 200 χρόνια, ενώ στη συνέχεια καταστράφηκε από σεισμό, πιθανώς το 518.
Μόλις τον 10ο αιώνα, όταν η Πόλη ονομαζόταν Σερδική, το κτίριο αποκαταστάθηκε ως Ναός, εικονογραφήθηκε και αναγγέλθηκε Μητροπολιτική Εκκλησία. Στη διάρκεια του Τουρκικού πολέμου μετατράπηκε σε Τζαμί και μετά την απελευθέρωση της πόλης αποκαταστάθηκε η παλιά λειτουργία του κτιρίου. Η εκκλησία περικλείεται από τα κτίρια του Προεδρικού Μεγάρου και του ξενοδοχείου Balkan.
http://bnr.bg/el/post/100400648/i-rotonta-tou-agiou-georgiou-istoria-kai-ainigmata
Τέλος για τώρα η περιήγηση. Κατ’ ευθείαν στο αγαπημένο Confetti για φαγητό και βλέπουμε για τη συνέχεια.
Αν βρεθείτε σε αυτό το μαγαζί δοκιμάστε αυτό το παγωτό υπερπαραγωγή και θα με θυμηθείτε. Το λένε sorpresa.
Kατά τις 16:30 βγήκαμε από το εστιατόριο και πριν νυχτώσει, κάναμε μια ακόμη βόλτα στην πλατεία Largo με τα πρώην Κομμουνιστικά κτίρια,
περάσαμε από το Τζαμί Banya Bashi
και στη συνέχεια από τη Συναγωγή, την τρίτη μεγαλύτερη στην Ευρώπη, μετά από αυτήν της Βουδαπέστης και του Άμστερνταμ και τη μεγαλύτερη στα Βαλκάνια.
Το κτίριο έχει χτιστεί με σχέδιο Αυστριακού αρχιτέκτονα ο οποίος χρησιμοποιεί το σχέδιο μιας Βιεννέζικης συναγωγής. Το στυλ του κτιρίου είναι Ισπανό-Μαυριτανικό με Βυζαντινά στοιχεία. Εκεί βρισκόταν και η Βιβλιοθήκη της Εβραϊκής κοινότητας, δυστυχώς όμως αυτή η Βιβλιοθήκη καταστράφηκε στους βομβαρδισμούς το 1944. Έχει αίθουσα λατρείας για 1.170 άτομα. Ο πολυέλαιος είναι ο μεγαλύτερος σε όλη τη Βουλγαρία και ζυγίζει 2 τόνους.
Ακολούθησε η κλειστή αγορά και τέλος καταλήξαμε στο ξενοδοχείο για δίωρη ξεκούραση.
Κατά τις 20:00 ξαναβγήκαμε για νυχτερινή φωτογράφιση των κύριων αξιοθέατων που είχαμε επισκεφθεί όλο το πρωινό, ξεκινώντας φυσικά από τον Καθεδρικό Ναό,
την Ιερά Σύνοδο,
το μνημείο Tsar Osvoboditel,
το Κοινοβούλιο,
το Radisson Blu,
τα πρώην Κυβερνητικά κτίρια,
και τέλος καταλήξαμε να βολτάρουμε στη Vitosha, κάνοντας στάση στο Social Cafe για γλυκάκι και αναψυκτικά.
Αν περιμένετε πάντως από εμένα να διαβάσετε προτάσεις για μπαράκια, κοκτέιλ, κρασιά, ποτάκια μάλλον ατυχήσατε (εκτός πολύ σπάνιων και ιδιαίτερων περιπτώσεων), καθώς οικογενειακώς με το αλκοόλ δεν έχουμε καμία μα καμία επαφή. Ξενέρωτοι εντελώς. Ο σύζυγος το πολύ-πολύ, να πιει ένα ποτήρι μπίρα με το φαγητό και τέλος.
Εξάλλου εδώ στο φόρουμ έχουμε τον καταλληλότερο και ειδικότερο άνθρωπο και δεν είναι άλλος από τον @gelf φυσικά, ο οποίος μπορεί να δώσει τις πιο εύστοχες και αξιόλογες προτάσεις σε ότι αφορά το αλκοόλ. Ε! και να μην έχει πάει ακόμα στη Σόφια, κάποια στιγμή θα πάει και θα γυρίσει έχοντας καταγράψει και γευτεί τα καλύτερα.
Στη συνέχεια πήραμε πίτσα από το Shtastliveca και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο έχοντας διανύσει 15 χιλιόμετρα τη σημερινή μέρα.
Last edited: